Jump to content

Что для Вас является понятие АРМЯНИН ?


Recommended Posts

  • Replies 79
  • Created
  • Last Reply

Top Posters In This Topic

Скажем по-другому, вы считаете себя россиянином или русским?

А каким образом это прольёт свет на поставленный автором топика вопрос?

Link to post
Share on other sites
Армянин тот кто ощущяет себя армянином! Не важно вор это маньяк или президент, т е все

Если человек не относит себя к наше

То есть, если завтра один из пациентов психиатрической лечебницы станет себя считать армянином, будучи при этом африканцем, он им станет? Для вас он будет армянин?

Link to post
Share on other sites
То есть, если завтра один из пациентов психиатрической лечебницы станет себя считать армянином, будучи при этом африканцем, он им станет? Для вас он будет армянин?

Ну почему вы так резко... когда-то у всех предки были африканцами... :)

Link to post
Share on other sites
Ну почему вы так резко... когда-то у всех предки были африканцами... :)

Ну, так всё-таки, может, моё предположение не лишено доли смысла, и армянин - это национальность?

Link to post
Share on other sites
Все довольно просто.

Вы можете рассчитывать на гражданство РА (в принципе) при выполнении сопутствующих условий (в Законе РА все четко прописано).

В личностном же плане, если Вы затрудняетесь с "самоопределением" в аспекте национальной принадлежности - живите спокойно и дальше. Достаточно Вашей определенности с гражданством. А иерархия Вашей "близости" к той или иной нации - исключительно Ваше личное дело.

Прошу прощения, не увидел Ваш пост раньше, почему-то. Благодарю. Значит, по закону, могу рассчитывать? Уже хорошо. Искренне рад, без иронии. Не знаю почему, но для меня это имеет значение.

Link to post
Share on other sites
А каким образом это прольёт свет на поставленный автором топика вопрос?

А каким образом твоя "Эврика" пролила свет на этот вопрос? Или вы решили просто потуфтить, однако у меня возник вполне логичный вопрос, который смежен с данным вопросом.

Все же, в псоледний раз спрашиваю, вы россиянин или русский?

Link to post
Share on other sites
То есть, если завтра один из пациентов психиатрической лечебницы станет себя считать армянином, будучи при этом африканцем, он им станет? Для вас он будет армянин?

вообще речь о тех людях которые имеють хотя бы каплью армянской крови- часть из не не относят себя к армянам- вот я и написал

Link to post
Share on other sites

Հնարավոր է այս հոդվածը ֆորումում արդեն եղել է, ամեն դեպքում տեղին եմ համարում մեջ բերել այն ամբողջությամբ:

ՀԱՅԿԱԿԱՆ ԻՆՔՆՈՒԹՅԱՆ ԳՐԱՎԱԿԱՆՆԵՐԸ

ԿԱՄ Ո՞Վ Է ՀԱՅԸ

ԱՐՄԵՆ ԱՅՎԱԶՅԱՆ

Հայաստանի եւ հայության զարգացման ներկա բարդագույն ժամանակահատվածում հայկական ինքնության հիմնախնդիրը ոչ միայն ակադեմիական հետաքրքրություն է ներկայացնում, այլեւ ունի լուրջ գործնական նշանակություն: Ուժեղ ազգային ինքնությունը ռազմավարական ռեսուրս է ազգային պետության կառուցման եւ ամրապնդման գործընթացում, մինչդեռ ազգային ինքնության լղոզումը բնավ չի նպաստում, այլ ավելին, խոչընդոտում է համազգային խնդիրների եւ նպատակների շուրջ անհատի եւ հասարակության միավորմանը:

Ի վերջո, ո՞վ է այսօր հայը: Որքան էլ հարցը նուրբ է եւ շոշափում է միլիոնավոր մարդկանց (հատկապես արտերկրում բնակվող մեր հայրենակիցների) զգացմունքները, այդուամենայնիվ նրան պատասխանելն անհրաժեշտ է: Թեման հավուր պատշաճի լուսաբանելու համար նախ եւ առաջ համակողմանիորեն ներկայացնենք այն իրադրությունը, որում գտնվում է հայ ազգն այսօր. այն անառարկելի իրողությունները, որոնք մենք պարտավոր ենք տեսնել եւ ընդունել այնպես, ինչպես նրանք կան, այլ ոչ թե աչք փակել, ինչպես անում է հայության մի ստվար հատվածը, ներառյալ նրա «վերնախավը»:

Այսպես.

Իրողություն 1. Հայ ազգը կանգնած է անհետացման վտանգի առջեւ իր Հայրենիքում՝ Հայաստանի Հանրապետության, Արցախի եւ Ջավախքի տարածքում: Այդ վտանգը բխում է միաժամանակ մի շարք փոխկապակցված աղբյուրներից.

ա) Ադրբեջանի կողմից ռազմական ագրեսիայի հնարավորություն.

բ) ծայրաստիճան սրված ժողովրդագրական ճգնաժամ (հանրապետությունը լքել է ավելի քան մեկ միլիոն մարդ, իսկ շարունակվող արտագաղթը բացասաբար է ազդում երկրի կենսագործունեության բոլոր ոլորտների վրա).

գ) տեղապտույտ հայկական պետության եւ նրա քաղաքական հաստատությունների կայացման գործընթացում.

դ) Հայաստանի ազգային անվտանգության հայեցակարգի անմշակվածություն (2007թ. փետրվարին ընդունված «Հայաստանի ազգային անվտանգության ռազմավարությունը» դեկլարատիվ փաստաթուղթ է, որը, պաշտոնական հայտարարության համաձայն, գրված է Մոսկվայի, Վաշինգտոնի եւ Բրյուսելի փորձագետների «մեթոդադաբանությամբ» եւ «խմբագրմամբ»). արդյունքում չկա ազգային շահերի վրա հիմնված հստակ արտաքին քաղաքական ուղղվածություն:

ե) Հայաստանի ծանր կախվածություն արտաքին ուժերից.

զ) Սոցիալական լարվածություն՝ իր դասակարգային ու տարածքային առումներով հանդերձ (այդ թվում նաեւ արհեստականորեն ստեղծված, բայց արդյունավետորեն պահպանվող «հայաստանցի» եւ «ղարաբաղցի» վտանգավոր հակադրությունը, քաղաքական գործիչների եւ հաստատությունների նկատմամբ համընդհանուր անվստահությունը, որոշումներ կայացնելուց ժողովրդի օտարումը).

է) հանրապետության կենսագործունեության բոլոր ոլորտներն ընդգրկած համատարած կաշառակերության դեմ որեւէ պայքարի բացակայություն.

ը) Հայաստանում լեզվական հետեւողական քաղաքականության բացակայություն, գործնականում՝ մայրենի լեզվի անպաշտպանվածություն.

թ) Ջավախքից հայերին դուրս մղելու՝ Վրաստանի որդեգրած պետական քաղաքականություն, որն իրականացվում է վարչական, տնտեսական, հոգեւոր, մշակութային, ժողովրդագրական, լեզվական ճնշումների եւ արդեն իսկ հստակ ուրվագծվող ուժային եղանակների միջոցով:

Հարկ է հատուկ նշել ամենահրատապ վտանգը՝ Թուրքիայի մասնակցությամբ մեթոդապես ծրագրվող ու մանրազնին նախապատրաստվող ադրբեջանական ներխուժման լուրջ հավանականությունը, որի հաջող իրականացման՝ Արցախի եւ հարակից ազատագրված տարածքի բռնազավթման դեպքում, Հայաստանի Հանրապետության անհետացումն աշխարհի քարտեզից կդառնա անխուսափելի, քանի որ հաջորդ (եթե ոչ միաժամանակյա) հարվածը կհասցվի թյուրքական երկու դաշնակիցներին տարանջատող վերջին պատվարին՝ Սյունիքին, որն առանց արցախյան «պատնեշի» զրկված կլինի գոյատեւման հնարավորությունից: Հայաստանի կենտրոնական շրջանների հետ Սյունիքի թույլ հաղորդակցուղիները, պաշտպանության խորքայնության բացակայությունը, հակառակորդի մոտ ժամանակակից հրետանային այնպիսի համակարգերի առկայությունը, որոնք ընդունակ են ռմբահարել Սյունիքի ողջ տարածքը, ինչպես նաեւ Արցախի անկման հետեւանքով առաջացած հոգեբանական հարվածը ռազմավարապես կենսականորեն կարեւոր այդ երկրամասի պաշտպանունակությունը կիջեցնեն զրոյական աստիճանի: Հայաստանի մնացյալ մասը թուրք-ադրբեջանական օղակի մեջ առնելը Հայաստանը կվերածի անդրկովկասյան Սվազիլենդի տիպի մի գետտոյի, եւ այնուհետեւ Թուրքիայի ու Ադրբեջանի կողմից Հայաստանի ոչնչացումը, եթե ոչ ռազմական, ապա տնտեսական, քաղաքական ու հոգեբանական ճնշման միջոցով լոկ ժամանակի հարց կլինի: Զրկվելով կայուն զարգացման հեռանկարից եւ աշխարհով մեկ սփռված միլիոնավոր հայերի հնարավոր ապաստան լինելու հնարավորությունից, երկրաչափական պրոգրեսիայով աճող լայնածավալ արտագաղթի արդյունքում Հայաստանն այնքան կթուլանա, որ հեշտությամբ կկլանվի Թուրքիայի, Ադրբեջանի ու Վրաստանի կողմից: Ու թեեւ հայ ժողովուրդը մեկ անգամ՝ 1990-ական թթ., չեզոքացրեց այս նույն սցենարը, թուրք-ադրբեջանական դաշինքը չի հրաժարվել այն կրկնելու մտքից եւ, եթե հայությունը պատրաստ չեղավ արդյունավետ դիմադրություն ցույց տալ, այդ դաշինքը փորձելու է ռեւանշ վերցնել:

Իրողություն 2. Հայությունը կկարողանա գոյատեւել միայն այն դեպքում, եթե գոյատեւի Հայաստանը (որպես պետություն եւ այնտեղ ապրող հայ ժողովուրդ):

Իրողություն 3. Առանց Հայաստանի հայկական Սփյուռքը չի կարող ներկայացնել ազգ, այսինքն` կենսունակ մարմին, որն ապահովում է հայության պահպանումն ու վերարտադրումը (էլ չենք խոսում հայոց լեզվի ու մշակույթի գոյության ու զարգացման մասին):

Իրողություն 4. Վերջին տասնամյակում կտրուկ արագացել են Սփյուռքում ընթացող ուծացման անողոք գործընթացները` ընդունելով աննախադեպ ծավալներ: Մասնավորապես, արտագնացության հետեւանքով տարեցտարի նոսրանում են Մերձավոր Արեւելքի հայկական հզոր համայնքները, որոնցում մինչեւ վերջերս խիստ հազվադեպ էին խառնամուսնությունները, արդյունավետորեն գործում էին հայկական դպրոցներն ու մյուս համայնքային կառույցները: 20-30 տարի անց Լիբանանի, Իրանի, Սիրիայի երբեմնի ծաղկուն համայնքներից լավագույն դեպքում պահպանվելու են միայն փոքր կղզյակներ, ինչպես դա արդեն տեղի ունեցավ Իրաքում: Իսկ Ռուսաստանում եւ Արեւմուտքի զարգացած երկրներում ապրող հայերը ենթակա են առավել արագընթաց ձուլման:

Իրողություն 5. Առանց հայոց լեզվի չկա հայկական մշակույթ. լեզուն, պետականության ու այդ պետականությանը ենթակա տարածքների հետ միասին, հայ ազգի պահպանման հիմքն ու կարեւորագույն միջոցն է: Այն, որ մեր շատ հայրենակիցներ, հատկապես Սփյուռքում, կարող են առանց հայոց լեզվի իմացության իրենց հայ համարել, հնարավոր է միայն նրա շնորհիվ, որ հայ ազգի Հայաստանում ապրող մասն առ այսօր խոսում, գրում ու ստեղծագործում է հայերեն: Պատկերացնենք վարկածային մի այսպիսի իրավիճակ. Հայաստանի հայերը մոռացել են մայրենին եւ հաղորդակցվում են, ուսում առնում, գրում եւ ստեղծագործում որեւէ օտար լեզվով, կարեւոր չէ` ռուսերենով, անգլերենով թե չինարենով: Դա կարող է նշանակել մեկ բան՝ հայկական քաղաքակրթության, հայկական մշակույթի, հայ ազգի վերջ: Իսկ այսօր հայոց լեզվի ու մշակույթի պահպանման եւ զարգացման հիմնախնդիրն իր ողջ հասակով հառնել է արդեն բուն Հայաստանում:

Դա, ինչպես արդեն ասվեց, կապված է մեր հայրենակիցների արտագաղթելու արդյունքում հայոց լեզուն կրողների թվաքանակի կրճատման (այդ թվում նաեւ մեր ներուժի՝ երեխաների, որոնք արտասահմանում կստանան ոչ հայեցի կրթություն) եւ պետության կողմից հայոց լեզվի պատշաճ պաշտպանության բացակայության հետ: Անկախության 16 տարիներից հետո ժամանակն է լիարժեք գնահատելու լեզվի հիմնարար դերն ու տեղը ազգային կյանքում, որ դեռեւս չի արվում ո՛չ քաղաքական վերնախավի, ո՛չ էլ հայ մտավորականության զգալի մասի կողմից: Ընդհակառակը՝ լեզվաքաղաքականության, ինչպես եւ մի շարք այլ հիմունքային հարցերում, դեռեւս փորձեր են արվում հետ շրջել հայ քաղաքական մտածողությունը:

Հետեւություններ

Հետեւություն 1. Հայությունը գտնվում է գոյապայքարի ակտիվ փուլում իր հայրենիքի աներեւակայելի զոհողությունների գնով պահպանված մի բեկորում: Այլ կերպ ասած, հայ ժողովուրդը պայքարող օրգանիզմ է, որի հիմնական՝ կենսականորեն կարեւոր գործառույթը պայքարն է գոյապահպանման համար:

Հետեւություն 2. Այդ գոյապայքարի հիմնական ճակատներն անցնում են ոչ միայն Հայաստանի, Ադրբեջանի եւ Թուրքիայի միջեւ եղած սահմանագծերով, այլ ակնհայտորեն հե՛նց երկրի ներսով` ընդգրկելով եւ՛ ժողովրդագրության, եւ՛ տնտեսության, եւ՛ սոցիալական, եւ՛ գիտության, եւ՛ կրթության ու այլ ոլորտները: Արտագաղթը, անկախ իր պատճառներից, հայերին ամբողջությամբ կամ մասնակիորեն դուրս է մղում գոյապայքարի կենտրոնական դաշտից՝ Հայաստանից: Նրանց հայրենադարձությունը, ընդհակառակը, նշանակում է կենսականորեն անհրաժեշտ ազգային ներուժի համալրում:

Վերը շարադրած ռազմավարական իրավիճակը հիմք ընդունելով` փորձենք պատասխանել այն հարցին, թե ո՞վ է Հայը եւ ինչո՞վ է նա տարբերվում ծագումով Հայից:

Հայ է նա, ով.

1) Հայաստանն ընդունում է որպես իր միակ հայրենիք, ընդ որում ժամանակագրական-տարածքային երկու չափումներում՝ նրա պատմական եւ արդի սահմաններում.

2) Հայաստանի տարածքի, ժողովրդի, լեզվի ու մշակույթի նկատմամբ ունի ամուր հոգեբանական կապվածություններ.

3) անձնապես պատասխանատվություն է զգում Հայաստանի ճակատագրի համար, ըստ այդմ էլ՝ ստանձնում է հայրենիքի առջեւ քաղաքական պարտավորություններ.

4) արտերկրում բնակվելու դեպքում լրջորեն մտածում ու վերլուծում է իր եւ իր ընտանիքի հայրենադարձության բոլոր հնարավոր տարբերակները.

5) հայոց լեզվի ու մշակույթի կրողն է կամ ձգտում է դառնալ այդպիսին.

6) ցանկանում է իր սերունդը հայ պահել, այդ թվում հայոց լեզուն իր երեխաներին փոխանցելու միջոցով եւ նրանց ազգային մշակույթի ոլորտի մեջ ընդգրկելով:

Իսկ մեր այն հայրենակիցները, ովքեր իրենց հայրենիք են համարում ոչ թե Հայաստանը, այլ իրենց ծննդավայրի կամ քաղաքացիության երկիրը, ովքեր Հայաստանի նկատմամբ քաղաքական պարտավորություններ ու հոգեբանական կապվածություններ չունեն, ովքեր չեն ուզում մտածել Հայրենիքում ապրելու մասին, չեն ուզում լինել հայոց լեզվի կրողը, գիտակցաբար կամ անգիտակցորեն հաշտվել են իրենց սերունդների անխուսափելի ուծացման ու ձուլման հետ, կարող են համարվել ընդամենը ծագումով հայ, քանի որ իրականում նրանք կամ աշխարհաքաղաքացի (կոսմոպոլիտ) են, կամ էլ՝ այլ ազգության ներկայացուցիչ: Եվ բոլորովին կարեւոր չէ, որ նրանք այդ ամենով հանդերձ կուրծք կծեծեն ու կբղավեն, թե իրենք են ամենաիսկական հայերը (ակնհայտ ինքնախաբեություն): Էականն այն է, որ այդպիսի անհատը այլեւայլ պատճառներով հայտնվել է ազգի կենսագործունեությունից դուրս եւ նրանում որեւէ անձնական մասնակցություն այլեւս չի ունենում, այն էլ ազգի համար օրհասական պահին:

Այդ առիթով հարկ է նաեւ նկատել, որ ինչպես յուրաքանչյուր ազգության, այնպես էլ հայի ինքնության հարցում ծագումնաբանությունը երկրորդական նշանակություն ունի: Անհատի իրական ազգային պատկանելության հարցը որոշվում է նրա` այս կամ այն ազգի ընդհանուր կենսագործունեության մեջ անձնական ներգրավվածությամբ եւ ներդրած ավանդով:

Այսպիսով, հային պետք է տարբերել հայկական ծագում ունեցող մարդուց: Սա ամենեւին չի նշանակում առաջինին համարել լավը, իսկ երկրորդին՝ վատը: Պարզապես երկրորդն արդեն չի կարող եւ չի ուզում որեւէ զոհողության գնալ հանուն Հայաստանի եւ արդեն արմատապես տարբեր ազգային ինքնագիտակցություն ունի:

Ծագումով հայերին օգտակար կլինի ազնվորեն, առանց ինքնախաբեության եւ երեսպաշտության նայել ճշմարտության աչքերին. նրանք ըստ էության արդեն դուրս են եկել ազգի կենսագործունեության դաշտից: Այդուհանդերձ, նրանց համար բաց է երկկողմանի ճանապարհը. վերջնական ձուլում կամ վերադարձ ազգային արմատներին՝ հայոց լեզվի ու մշակույթի վերագտնում, մասնակցություն ազգային կյանքին: Այս իմաստով Սփյուռքի մի ստվար հատվածը վերադարձի հնարավորություն ունեցող հայեր են: Ցավոք, բուն Հայաստանում էլ քիչ չեն օտարված հայերը, ովքեր ամբողջովին կամ մասնակիորեն հեռացել, խորթացել ու կտրվել են հայոց լեզվից, մշակույթից ու քաղաքականությունից, չեն գիտակցում ամբողջ հայությանը սպառանացող ոչնչացման ընդհանուր վտանգը:

Ուզում եմ կրկնել այն, ինչ բազմիցս գրել եմ: Հայության պահպանումն արտերկրում ինքնանպատակ լինել չի կարող: Սփյուռքահայության պահպանման բուն նպատակը սեփական հողերում, ազգային պետականության հովանու ներքո վերամիավորվելն է, այսօր՝ այսօրվա Հայաստանում, այն տարածքում, որը գտնվում է հայկական զինված ուժերի հսկողության տակ: Հայապահպանումն ինքնանպատակ դիտելը (ինչպես անում է սփյուռքահայության զգալի մասը) կտրուկ թուլացնում է նույն «հայապահպանման» կարեւորագույն տարրերը:

Ֆիզիկական գոյատեւման համար պայքարը, ցավոք, հայ էթնոսի կենսագործունեության հիմնառանցքն է: Այդ գործառույթն էլ հենց թելադրում եւ կազմում է հայկական ինքնության հիմնասյունը՝ անմիջական անձնական ներգրավվածությունն այն պայքարում, որը մղվում է հանուն ազգային նպատակների իրագործման:

Այսօրվա դրությամբ դրանք են.

1) ցանկացած գնով պահպանել Հայաստանի անվտանգության համար այն նվազագույն անհրաժեշտ տարածքը (ՀՀ-ն եւ ԼՂՀ-ն՝ իր շուրջն ազատագրված բուն հայկական հողերով հանդերձ), որի վրա Հայաստանը գոյություն ունի իր անկախության ողջ ժամանակահատվածում,

2) իր հայրենիքում հայ ժողովրդի թվաքանակի մեծացում,

3) Ջավախքի հայության պահպանում,

4) սոցիալական արդարության, ժողովրդավարության սկզբունքների, հայոց լեզվի եւ մշակույթի, ազգային մյուս արժեքների ու շահերի պաշտպանության ու զարգացման հիման վրա ազգային իրավական պետության կառուցում:

Այդ պայքարի ճանապարհին հարկ է լինում հաղթահարել հսկայական խոչընդոտներ, գործնական, գաղափարախոսական ու հոգեբանական զանազան արգելքներ եւ քարացած կաղապարներ, որոնք թեեւ իրականում բխում են ոչ հայկական աղբյուրներից, բայց հաճախ են կյանքի կոչվում հե՛նց հայկական քաղաքական կառույցների ձեռքերով, այն կառույցների, որ վաղուց կամ նորերս են ընկել արտաքին ուժերից ստրկական կախվածության մեջ:

Այդ նպատակներով պայքարի մեջ հայի ներգրավվածությունն ի վիճակի է նրան տալ էթնիկ դիմադրողականությունն ամրապնդող հույզերի, զգացմունքների ու գիտելիքների այնպիսի պաշար ու հարստություն, որ նրա մոտ ձգտում եւ պահանջարկ կառաջանա նաեւ յուրացնելու եւ կրողը դառնալու ազգային ինքնագիտակցության հիմնարար տարրերի՝ լեզվի, մշակույթի, ավանդական բարքերի ու սովորույթների:

Ընդհանրացնելով ասվածը, կարելի է եզրակացնել. քանի որ իբրեւ ազգ եւ պետություն Հայաստանը ներքաշված է երկարատեւ պայքարի մեջ թվաքանակով, նյութական պաշարներով ու տարածքով իրեն գերազանցող ուժերի՝ Թուրքիայի եւ Ադրբեջանի դեմ, ապա այդ պայմաններում հային էթնիկապես տարբերակող ամենաբնական ու գործառութային առումով ամենազորեղ հատկանիշը հայրենիքի ճակատագրի համար պատասխանատվության գիտակցումն ու ստանձնումն է՝ անձնական ուժերի ու հնարավորությունների ներածին չափով:

Արմեն Այվազյան քաղաքական գիտությունների դոկտոր, «Արարատ» ռազմավարագիտական կենտրոնի տնօրեն

Русский перевод статьи можно найти тут: http://hayq.org/upload/files/Who_is_Armenian_RUS.pdf

Edited by Koreolan
Link to post
Share on other sites
А каким образом твоя "Эврика" пролила свет на этот вопрос? Или вы решили просто потуфтить, однако у меня возник вполне логичный вопрос, который смежен с данным вопросом.

Все же, в псоледний раз спрашиваю, вы россиянин или русский?

Как это каким образом? Да прямым. То есть, я ответил на вопросв автора. Он в названии темы интересуется "Что для Вас является понятие АРМЯНИН ?", а я ответил. Искренне считаю, что армянин - это национальность. Если вы считаете иначе - пожалуйста, будет небезинтересно прочесть аргументированную точку зрения. Предложу возможные варианты: армянин - это призвание, армянин - это профессия, армянин - это армянин, и т.д. Но, думаю, что именно моя версия является наиболее близкой к истине.

А что значит "спрашиваю в последний раз"? Потом стрелять начнёте, или спрашивать перестанете?

Link to post
Share on other sites

Тогда вопрос - а что такое национальность.

Во Франции словом национальность определяют принадлежность к стране, а не этническую принадлежность.

В России - всё наоборот, как всегда, под словом национальность подразумевают именно этническую принадлежность.

Посему неясно, что Вы имеете ввиду, тресс.

Если Вы под национальностью подразумеваете (я догадываюсь) именно этническую принадлежность, то вопрос так и остался открытым - а кого считать или не считать этничным армянином.

Link to post
Share on other sites
Тогда вопрос - а что такое национальность.

Во Франции словом национальность определяют принадлежность к стране, а не этническую принадлежность.

В России - всё наоборот, как всегда, под словом национальность подразумевают именно этническую принадлежность.

Посему неясно, что Вы имеете ввиду, тресс.

Если Вы под национальностью подразумеваете (я догадываюсь) именно этническую принадлежность, то вопрос так и остался открытым - а кого считать или не считать этничным армянином.

Мы же на русском языке общаемся? Национальность — в русском языке обозначает принадлежность индивида к определенной этнической группе(с) Википедия

Естественно, этническая принадлежность.

<LI>В большинстве современных европейских языков соответствующий термин (например, английское nationality) обозначает подданство (вид юридических отношений государства и индивида, гражданство); иногда ошибочно переводится как «национальность» или ошибочно же используется для перевода русского «национальность». (с) оттуда же

Пусть вас не смущает схожесть звучания. Я думаю, и во французском есть синоним русского "национальность". Просто звучит иначе.

Ну, а вопрос кого считать армянином - очевиден: того, кто рождён армянином и армянкой. :)

Link to post
Share on other sites

Очевидным ответ на вопрос кто есть армянин вероятно является только для Вас - иначе бы эта дискуссия не открывалась.

Для Вашей информации - среди признанных армян - героев, были и те кто имели матерьми турчанок, курдянок и прочих, так как же быть в таком случае? А если принять также тот факт что некоторые народности были отчасти армянизированы - например ассирийцы - тогда становится ещё более неочевидно.

Link to post
Share on other sites
Очевидным ответ на вопрос кто есть армянин вероятно является только для Вас - иначе бы эта дискуссия не открывалась.

Для Вашей информации - среди признанных армян - героев, были и те кто имели матерьми турчанок, курдянок и прочих, так как же быть в таком случае? А если принять также тот факт что некоторые народности были отчасти армянизированы - например ассирийцы - тогда становится ещё более неочевидно.

А при чём тут героизм? Вы не путайте горячее с тяжёлым. Героизм - это одно, национальность - другое. Вероятно, вы говорите о метисах. Это никоим образом не умаляет их заслуг перед Арменией или армянским народом. Ну, хочется кому-то считать себя армянином - пусть считает, это его право. Не нужно вносить лишний пафос и драматизм в простые, в общем-то, понятия.

Link to post
Share on other sites

Я не пытался внести пафос, просто таким образом хотел подчеркнуть неочевидность этого определения путём известных примеров.

По-моему это очень непростая тема, кого считать армянином.

Я думаю самым простым и наиболее приемлимым решением д.б. таким, что кто хочет, тот и считает себя таковым, при наличии конечно всё же определенных армянских корней.

Link to post
Share on other sites
Я не пытался внести пафос, просто таким образом хотел подчеркнуть неочевидность этого определения путём известных примеров.

По-моему это очень непростая тема, кого считать армянином.

Я думаю самым простым и наиболее приемлимым решением д.б. таким, что кто хочет, тот и считает себя таковым, при наличии конечно всё же определенных армянских корней.

Мне кажется, такой подход только внесёт путаницу. Если армянин всё-таки национальность - то человек либо армянин, либо наполовину армянин, либо на четверть, и т.д. :) Иначе один и тот же человек может в разные периоды жизни считать себя армянином, русским, турком, и кто там у него ещё был в роду. Национальность является данностью, и не зависит от нашего желания. Имеется ввиду чисто биологически. Если же забираться в более высокие материи, тогда - да. Можно быть армянином, можно стать евреем, можно считать себя русским, и т.п. Один лауреат нобелевской премии даже выдвинул такую, к примеру, теорию: все люди принадлежат к определённым нациям, кроме поэтов. Поэты принадлежат языку, на котором они пишут. :) Вполне, кстати, с ним согласен. Так что - каждый решит в итоге для себя сам, что для него есть понятие армянин. Я - думаю, что это национальность. :)

Link to post
Share on other sites
Հնարավոր է այս հոդվածը ֆորումում արդեն եղել է, ամեն դեպքում տեղին եմ համարում մեջ բերել այն ամբողջությամբ:

ՀԱՅԿԱԿԱՆ ԻՆՔՆՈՒԹՅԱՆ ԳՐԱՎԱԿԱՆՆԵՐԸ

ԿԱՄ Ո՞Վ Է ՀԱՅԸ

ԱՐՄԵՆ ԱՅՎԱԶՅԱՆ

Я тоже эту работу давно читал. Все по полочкам.

Link to post
Share on other sites
Я тоже эту работу давно читал. Все по полочкам.

Прочитал. Если заменить слово "армянин" на "патриот", или "патриот армянской государственности" - всё логично. А так - можно дойти до абсурда. Хотя, есть весьма разумные и верные слова. В частности - относительно языка. Пока жив язык - жив народ, и живёт нация. Именно поэтому распространённость языка является важнейшей частью геополитики. Как например сейчас на Украине идёт борьба с русским языком. Всё это имеет очень серьёзную подоплёку. Человек только частично принадлежит какой-то нации, а частично - нации, на языке которой он думает. Это очень важно. Отсюда проистекает другое - огромное значение литературы. Поэты и писатели - это те, кем жив язык. Следовательно - жив народ. Такой вот, для многих неочевидный, вывод. Берегите своих носителей языка.

Link to post
Share on other sites
...Пока жив язык - жив народ, и живёт нация...

"...язык способен.. на коварные шутки - то, что казалось пуризмом при переводе иностранного термина, неожиданно оказывается экспликацией, выявляющей истинные корни явления. Присущая армянскому языку тенденция к актуализации архаизмов вскрывает уходящие корнями в феодальное времена представления о социальном устройстве. Так, термин «нахарар» (в древнеармянском «князь») вначале стал использоваться в значении «министр», «член правительства» как собственно армянский эквивалент интернационального термина. При этом забылось, что внутренняя форма слова «министр» – это служитель, тогда как «нахарар» восходит к начальнику рода, правителю. Безусловно, нахарары в Армении – в отличие от европейских министров, скорее правители, нежели служители, исполняющие общественно значимую функцию. Аналогично, «губернатор» с его внутренней формой управленца стал марзпетом, начальником марза, провинции, вслед за ним идут другие многочисленные начальники – начальники села, общины, города (гюхапеты, амайкапеты, кагакапеты). Министерства и области воспринимаются как наделы, даруемые синьором (патроном) века, хозяин данного надела обязан отдавать синьору дань, которая должна не только улучшать материальное благополучие синьора, но и символизировать подчинение ему. Аналогично, вассал обязан по приказу сверху выставлять - только не конницу или пехоту, а руководимый им электорат - обговоренное количество голосов, поданных в пользу патрона."

С.Золян. "Институты западной демократии и армянские реалии"

Link to post
Share on other sites
"...язык способен.. на коварные шутки - то, что казалось пуризмом при переводе иностранного термина, неожиданно оказывается экспликацией, выявляющей истинные корни явления. Присущая армянскому языку тенденция к актуализации архаизмов вскрывает уходящие корнями в феодальное времена представления о социальном устройстве. Так, термин «нахарар» (в древнеармянском «князь») вначале стал использоваться в значении «министр», «член правительства» как собственно армянский эквивалент интернационального термина. При этом забылось, что внутренняя форма слова «министр» – это служитель, тогда как «нахарар» восходит к начальнику рода, правителю. Безусловно, нахарары в Армении – в отличие от европейских министров, скорее правители, нежели служители, исполняющие общественно значимую функцию. Аналогично, «губернатор» с его внутренней формой управленца стал марзпетом, начальником марза, провинции, вслед за ним идут другие многочисленные начальники – начальники села, общины, города (гюхапеты, амайкапеты, кагакапеты). Министерства и области воспринимаются как наделы, даруемые синьором (патроном) века, хозяин данного надела обязан отдавать синьору дань, которая должна не только улучшать материальное благополучие синьора, но и символизировать подчинение ему. Аналогично, вассал обязан по приказу сверху выставлять - только не конницу или пехоту, а руководимый им электорат - обговоренное количество голосов, поданных в пользу патрона."

С.Золян. "Институты западной демократии и армянские реалии"

не понял, к чему вы привели этот отрывок. связь между семантикой, фонетикой и сутью вещей действительно существует. но это целый мир, со своими правилами и исключениями. смысл фразы " Пока жив язык - жив народ, и живёт нация" в том, что в итоге основным народообразующим фактором является не государственность или этническая принадлежность, а языковая общность.

Link to post
Share on other sites
Тогда вопрос - а что такое национальность.

Во Франции словом национальность определяют принадлежность к стране, а не этническую принадлежность.

В России - всё наоборот, как всегда, под словом национальность подразумевают именно этническую принадлежность.

Посему неясно, что Вы имеете ввиду, тресс.

Если Вы под национальностью подразумеваете (я догадываюсь) именно этническую принадлежность, то вопрос так и остался открытым - а кого считать или не считать этничным армянином.

А в Азербайджане , на удостоверениях личности нет графы Национальность. Есть толко "Место рождения-Азербайджан"

Link to post
Share on other sites
А в Азербайджане , на удостоверениях личности нет графы Национальность. Есть толко "Место рождения-Азербайджан"

а где есть?

Link to post
Share on other sites

Кстати, если бы в Арцахе победили азербайджанцы, одной из их основных задач стало бы вытеснение армянского языка. Так делается обычно. Сначала официальным признали бы только азекрбайджанский, потом запрет на преподавание армянского в школах, потом исключить ТВ на армянском. Просто вырастет поколение, которое будет думать на азербайджанском языке. А язык на котором думаешь - это самоидентификация,и определённый образ мыслей. В итоге армянское население Арцаха просто ассимилировалось бы азербаджанцами.

Link to post
Share on other sites
Кстати, если бы в Арцахе победили азербайджанцы, одной из их основных задач стало бы вытеснение армянского языка. Так делается обычно. Сначала официальным признали бы только азекрбайджанский, потом запрет на преподавание армянского в школах, потом исключить ТВ на армянском. Просто вырастет поколение, которое будет думать на азербайджанском языке. А язык на котором думаешь - это самоидентификация,и определённый образ мыслей. В итоге армянское население Арцаха просто ассимилировалось бы азербаджанцами.

Армянское население было бы вырезано и изгнано. Какой уж там нафиг язык.

Link to post
Share on other sites
Армянское население было бы вырезано и изгнано. Какой уж там нафиг язык.

Если население невозможно уничтожить или изгнать, действуют таким методом. Именно язык, а не бытие определяет сознание. Прививая населению иной язык - изменяешь его сознание.

Edited by tresss
Link to post
Share on other sites

Join the conversation

You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.

Guest
Reply to this topic...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.


×
×
  • Create New...