Jump to content

Meliq

Forumjan
  • Posts

    140
  • Joined

  • Last visited

Posts posted by Meliq

  1. "ԲԱՎԻՂԻ ՄԵՋ" շարքից

    Որքան հզոր են

    արձագանքները կուտակված կրքի

    այս բավիղի մեջ,

    ու կորչում են զուր կարոտները մեր.

    սերը մեզ երես չտվեց երբեք:

    Եվ սրբապատկեր դարձած նկարը

    բարցի տակ պահած`

    մենք շնանում ենք շնագայլի հետ

    ու լուռ մտածում.

    "Կամրջի տակով տեսնես հոսու?մ են

    դեռ սերերը մեր":

    Տեսնես բավիղի ո?ր անկյունում է

    պահված վերջնական հուսահատության

    արտոնագիրը...

    ուզում եմ հասնել.

    իմ հույսը բեռ է դարձել ուսերիս:

    Կարոտը մեռավ այս խավարի մեջ,

    ու ոչ ոք չեղավ, որ նրան թաղի,

    իսկ մենք ղաղում ենք

    բարեպաշտական մեր խաղերը դեռ,

    և դեռ վստահել?...

    Բայց մենք գնում ենք

    դեռ բնազդային ինչ որ մղումով

    և չենք նկատում ,որ քարացել է

    սիրտը կրքերի գերխտացումից.

    չի կարուղ պայթել, քանի հույս ունենք,

    բայց ես փորձում եմ...

    չխելագարվել:

  2. Լռիր ու գրիր,

    Գրիր ինչ կուզես,

    Մի մեծ սուտ գրիր,

    Գրիր ,օրինակ,

    Որ դու ապրում ես,

    Որ դու է ես , կաս,

    Որ դու սիրել ես

    Այն միանձնուհուն,

    Որը, չնայած,

    Քնել Էր արդեն

    Հազար հոգու հետ,

    Բայց կույս էր էլի:

    Գրիր այն մասին,

    Որ դու մորեխ չես,

    Որ մարդ ես հաստատ,

    Ինչպես կարող են

    Զտարյուն հայից

    Մորեխներ ծնվել,

    Գրիր, որ եթե,

    Այն` ինչ գրում ես,

    Բարձրաձայն ասես,

    Քեզ չեն հավատա,

    Քեզ կհամարեն

    Ցնդած, խելագար:

    Դրա համար էլ

    Ոչինչ մի ասա,

    Ուղղակի լռիր.

    Լռիր և գրիր:

  3. ԼԻՆԵԼ ԱԶԱՏ

    Լինել ազատ

    հայացքներից, երազներից ու բառերից

    և գիտակցության սարսափների հետ վարվել ինչպես քուրմ,

    կապել բառերով,

    խառնել խելագար երազների հետ

    ու նետել սոված էն հայացքներին,

    որ լափում են ինձ...

    ու լինել ազատ

    ու չճանաչել ոչ մի կենսափորձ

    ու չունենալ վախ,

    միայնակության երեսին թքել

    մտքովս անցած բոլոր բառերի միասնությունը...

    ու լինել ազատ

    ու լռությունը խաչել իբրեվ զոհ,

    որ չկրկնվի էլ պատմությունը,

    որ վակում լինի

    երկու շուրթերը իրարից զատող տարածությունը,

    Մարիամ անունը

    դնել մյուս բոլոր անունների մոտ,

    առանց որևէ կարոտի, կրքի

    ու սիրել միայն անմահությունը...

    ու լինել ազատ...

    ու լինել ազատ...

  4. Ես եկա,

    Ու դռները բաց են,

    Բայց ներսում ոչ ոք չկա,

    Ու շների աչքերը թաց են:

    Հիմա ես ում հայտնեմ

    Բերածս լուրը,

    Շուրջս պատերն են,

    Ու... խուլ ու լուռ են:

    Կաղկանձում են շները,

    Բայց չեն հաչում վրաս,

    Եվ ես չգիտեմ, թե ու?ր եմ եկել,

    Տու?ն, թե? գերեզման:

  5. Ես ինչ որ տողեր եմ գրում,

    Փորձում` հասնել կատարելության,

    Բայց մարդիկ դրանց չեն հավատում,

    Եվ ես զգում եմ համը դատարկության:

    Ես իմ տողերում ձմռան ծաղիկ եմ փնտրում,

    Փորում եմ ձյունը`հասնելով անհայտության,

    Կատարելությունն ի վերջո աբսուրդի է հասնում,

    Եվ ես պատռում եմ էջը բանաստեղծության:

  6. ՏՐԻՈԼԵՏ ԻՆՏԻՄ

    Արդեն ամեն ինչ անիմաստ է,

    Իզուր այդպես դու շիկնեցիր,

    Ինչի?դ է կյանքը, իր իմաստը,

    Արդեն ամեն ինչ անիմաստ է:

    Թողել ենք նավը, ղեկը, լաստը,

    Իսկ ծովը մութ է ու անծիր,

    Արդեն ամեն ինչ անիմաստ է,

    Իզուր այդպես դու շիկնեցիր:

  7. Re. Ստեղծագործողի գողտրիկ անկյուն և հոգի

    --------------------------------------------------------------------------------

    Լռիր ու գրիր,

    Գրիր ինչ կուզես,

    Մի մեծ սուտ գրիր,

    Գրիր ,օրինակ,

    Որ դու ապրում ես,

    Որ դու է ես , կաս,

    Որ դու սիրել ես

    Այն միանձնուհուն,

    Որը, չնայած,

    Քնել Էր արդեն

    Հազար հոգու հետ,

    Բայց կույս էր էլի:

    Գրիր այն մասին,

    Որ դու մորեխ չես,

    Որ մարդ ես հաստատ,

    Ինչպես կարող են

    Զտարյուն հայից

    Մորեխներ ծնվել,

    Գրիր, որ եթե,

    Այն` ինչ գրում ես,

    Բարձրաձայն ասես,

    Քեզ չեն հավատա,

    Քեզ կհամարեն

    Ցնդած, խելագար:

    Դրա համար էլ

    Ոչինչ մի ասա,

    Ուղղակի լռիր.

    Լռիր և գրիր:

  8. ԼԻՆԵԼ ԱԶԱՏ

    Լինել ազատ

    հայացքներից, երազներից ու բառերից

    և գիտակցության սարսափների հետ վարվել ինչպես քուրմ,

    կապել բառերով,

    խառնել խելագար երազների հետ

    ու նետել սոված էն հայացքներին,

    որ լափում են ինձ...

    ու լինել ազատ

    ու չճանաչել ոչ մի կենսափորձ

    ու չունենալ վախ,

    միայնակության երեսին թքել

    մտքովս անցած բոլոր բառերի միասնությունը...

    ու լինել ազատ

    ու լռությունը խաչել իբրեվ զոհ,

    որ չկրկնվի էլ պատմությունը,

    որ վակում լինի

    երկու շուրթերը իրարից զատող տարածությունը,

    Մարիամ անունը

    դնել մյուս բոլոր անունների մոտ,

    առանց որևէ կարոտի, կրքի

    ու սիրել միայն անմահությունը...

    ու լինել ազատ...

    ու լինել ազատ...

  9. Ես ինչ որ տողեր եմ գրում,

    Փորձում` հասնել կատարելության,

    Բայց մարդիկ դրանց չեն հավատում,

    Եվ ես զգում եմ համը դատարկության:

    Ես իմ տողերում ձմռան ծաղիկ եմ փնտրում,

    Փորում եմ ձյունը`հասնելով անհայտության,

    Կատարելությունն ի վերջո աբսուրդի է հասնում,

    Եվ ես պատռում եմ էջը բանաստեղծության:

    --------------------------------------------------

    Ես եկա,

    Ու դռները բաց են,

    Բայց ներսում ոչ ոք չկա,

    Ու շների աչքերը թաց են:

    Հիմա ես ում հայտնեմ

    Բերածս լուրը,

    Շուրջս պատերն են,

    Ու... խուլ ու լուռ են:

    Կաղկանձում են շները,

    Բայց չեն հաչում վրաս,

    Եվ պարզ չի` թե ու?ր եմ եկել,

    Տու?ն, թե? գերեզման:

×
×
  • Create New...