Sir Christopher Posted September 25, 2011 Report Share Posted September 25, 2011 Դասական օրինակ Գրող Արմեն Մելիքյանը հայրենադարձվեց 90-ականներին, սովորեց արևելահայերեն որպեսզի մեզ նվիրի իր Ճանապարհ դեպի Կուսաստան երկը: Դեռ գիրքը լույս չտեսած հետապնդվեց, բանսարկվեց, բամբասվեց և երկրից օտարվեց: Թարգմանեց իր ստեղծագործությունն անգլերեն ու ճանաչվեց ԱՄՆ-ում տարվա լավագույն հեղինակներից մեկը, որն համամարդկային միտքը հարստացրել է գրական նոր գոհարով: Սա հայերիս կյանքի դասական օրինակ է: Ну а разве иного можно было бы ожидать? Это же норма для Армении, ведь талантливым людям в Армении не место, разве это новость? Вы посмотрите какие животные сидят в парламенте Армении. Quote Link to post Share on other sites
Vahe Avetian Posted September 30, 2011 Author Report Share Posted September 30, 2011 Նախընտրական ծրագիր Ընտրությունները որպես ծայրահեղ անբարօյական ու անմիտ զբաղմունք արգելվուն են, կառավարությունը նույնպես: 1. ՀՀ նախագահ աշխատել ցանկացողները հերթագրվում են, ու հերթով, օրը մեկ հոգի նախագահում, 24:00-ից մինչև հաջորդ օրվա 24:00-ն: Նախագահական ըտնրությունները մեծարվում են ամենօրյա արձակուրդով ու կարնավալով: 2. Խորհդարանն աշխատում է ամեն օր, 24 ժամ, առանց հանգստյան օրերի ու արձակուրդների, և առանց աշխատավարձի: Ով ցանկանում է երեսփոխանել, ներկայանում է գրանցվում, ու կարող է մնալ ու երեսփոխանել մինչև մեռնելը, կամ իր ցանկացած օրենքն անցկացնելը, կամ մինչև իրեն համոզեն որ չանցկացնի, կամ ձևափոխի: Առաջարկությունները օրենքի ուժ ստանում են այդ պահին բոլոր ներկա գտնվողների կողմ ձայներով: Անգամ մեկ ձեռնպահի դեպքում նախագիծն օրենք ու որոշում չի համարվում: 3. Ընտրություններն ավարտվելուն պես ամբողջ զենքը հավասարապես բաժանվում է, երկրում հայտարարվում է անիշխանություն ու քաղաքացիական պատերազմ մեկ շաբաթով: 4. Մեկ շաբաթից ամբողջ ազգով, երեխաներով, պառավներով, հղի ու ծննդկան հարսերով ու անգամ հոգևարքի մեջ այդ պահին գտնվող բիձեքով, բոլորով, դիրքավորվում ենք սահմաններին ու գնդակահարում անիշխանությունից ու քաղաքացիական պատերազմից թռած բոլոր վերադարձողներին: Quote Link to post Share on other sites
Sir Christopher Posted September 30, 2011 Report Share Posted September 30, 2011 Поэтический сюрьреализмь. Quote Link to post Share on other sites
Vahe Avetian Posted January 7, 2012 Author Report Share Posted January 7, 2012 Ցավում եմ խոստովանել, որ հայրենակիցներիս մեծ մասին վերաբերվում եմ ոչ թե որպես հասուն, գիտակից մարդկանց, այլ ամեն օր ինձ այցի եկած անասունների պես, որոնք նշույլ անգամ տեղյակ չեն իրենց համակած բազում ախտ ու տկարությունից: Հայրենակիցներիցս ոմանքը որ ցեղական են, ավելի համարձակ, քիչ ավելի կիրթ, փորձում են հոխորտալ, գրմռալ, կծել անգամ չկասկածելով իհարկե որ ինձ հատուկ կրթել են նման բաներից վարպետորեն խուսափելու համար, մի երկու հմտությամբ նրանց քնեցնելու, վիրահատելու, հեռացնելու մարմնից մահացու քաղցկեղը, ինչպես որ պատահեց երեկ առավոտ այն ահեղ գամփռի հետ, որը մինչև վիրաբուժական սեղանին քնելը վստահ էր որ ես իրենից սարսափում եմ: Նա արթնացավ առանց հասկանալու թե ինչ է իր հետ կատարվել, կապրի մինչև խոր ծերություն ու չի էլ իմանա որ անասնաբույժը իր մարմնից հեռացրել է մահը, և ամեն անգամ ինձ հանդիպելիս անիմաստ ու անվերահսկելի կգրմռա առանց հիշելու իհարկե թե որտեղից է սկիզբ առնում իր սարսափը, որովհետև իմ բալասանը ջնջել է անգամ այդ հիշողությունը նրա սահմանափակ ուղեղից: Quote Link to post Share on other sites
Vahe Avetian Posted January 7, 2012 Author Report Share Posted January 7, 2012 “Eight nations are on the endangered list” - titled commentary by Zbigniew Brzezinsky. “American decline would leave this tiny Caucasian state (Georgia) vulnerable to Russian political intimidation and military aggression.” Elsewhere the Baltic states are also mentioned and discussed but Armenia is ignored". Quote Link to post Share on other sites
Vahe Avetian Posted January 24, 2012 Author Report Share Posted January 24, 2012 Ցեղասպանության ժխտումը քրէականացնող ֆրանսիական բանաձևի վերաբերյալ Ինձ շարունակում է զարմացնել հայերի քաղաքական կուրությունն ու տհասությունն ընդհանրապես, մասնավորապես ցեղասպանության հարցում: Զարմացնում է որ դեռ չեՆ մտածել օրենքով մեր ու մեր սերունդների վրա ցեղասպանվածի խարան դնելու հետևանքների մասին: Զարմանալի է որ չեն կասկածել, կամ կասկածում որ "հրէականացման" են մեզ մղում միջազգայնորեն, նախկինից հայտնի բոլոր հետևանքներով, երբ հրէաներն իրենք այդ խարանի տակից դուրս գալու համար ամեն ինչ անում են: Կնեզետի նախկին խոսնակը գիրք է հրատարակում խոսելով այդ խնդրի մասին, որտեղ հորդորում է հրաժարվել Հոլոքոստից որովհետև այն հոգեբանորեն խեղում է իրենց սերունդը, բայց միաժամանակ պնդում է հայերի ցեղասպանության ճանաչման անհրաժեշտությունը: Մեր քաղաքական այրերն ու տիկնայք գործում են այս սխալն ըստ իս ոչ այն պատճառով որ վատ մարդիկ են, այլ անհույս տհաս են պարզապես, ցավոք բացառում եմ նրանց փոքր անգամ հնարավորությունը բաց, քննադատական միտք ունենալու: Կուլ մի գնացեք մեծամասնությանը: Այն միշտ սխալ է: Մի մերժեք գոնե հնարավորությունը տեղ տալու նոր մտքին, խորհելու այդ առիթով: Ֆրանսիայի սենատի որոշումը հանցագործություն է մեր դեմ իրականում, ինչպես նաև մարդկության դեմ: Եթե նրանք փոքր ինչ կարեկցանք ունենային մեր նկատմամբ, մեկ անգամ գոնե կխոսեին մարդու իրավունքի վիճակի մասին Հայաստանում: Զգույշ եղեք, սթափ եղեք: Quote Link to post Share on other sites
LOUIS V* Posted January 25, 2012 Report Share Posted January 25, 2012 (edited) Ցեղասպանության ժխտումը Ֆրանսիայի սենատի որոշումը հանցագործություն է մեր դեմ իրականում, ինչպես նաև մարդկության դեմ: Զգույշ եղեք, սթափ եղեք: Հեռացված է Խախտում 3.3.1 Kars Edited January 26, 2012 by Kars Quote Link to post Share on other sites
Sir Christopher Posted January 25, 2012 Report Share Posted January 25, 2012 (edited) Ցեղասպանության ժխտումը քրէականացնող ֆրանսիական բանաձևի վերաբերյալ Ինձ շարունակում է զարմացնել հայերի քաղաքական կուրությունն ու տհասությունն ընդհանրապես, մասնավորապես ցեղասպանության հարցում: Զարմացնում է որ դեռ չեՆ մտածել օրենքով մեր ու մեր սերունդների վրա ցեղասպանվածի խարան դնելու հետևանքների մասին: Զարմանալի է որ չեն կասկածել, կամ կասկածում որ "հրէականացման" են մեզ մղում միջազգայնորեն, նախկինից հայտնի բոլոր հետևանքներով, երբ հրէաներն իրենք այդ խարանի տակից դուրս գալու համար ամեն ինչ անում են: Կնեզետի նախկին խոսնակը գիրք է հրատարակում խոսելով այդ խնդրի մասին, որտեղ հորդորում է հրաժարվել Հոլոքոստից որովհետև այն հոգեբանորեն խեղում է իրենց սերունդը, բայց միաժամանակ պնդում է հայերի ցեղասպանության ճանաչման անհրաժեշտությունը: Մեր քաղաքական այրերն ու տիկնայք գործում են այս սխալն ըստ իս ոչ այն պատճառով որ վատ մարդիկ են, այլ անհույս տհաս են պարզապես, ցավոք բացառում եմ նրանց փոքր անգամ հնարավորությունը բաց, քննադատական միտք ունենալու: Կուլ մի գնացեք մեծամասնությանը: Այն միշտ սխալ է: Մի մերժեք գոնե հնարավորությունը տեղ տալու նոր մտքին, խորհելու այդ առիթով: Ֆրանսիայի սենատի որոշումը հանցագործություն է մեր դեմ իրականում, ինչպես նաև մարդկության դեմ: Եթե նրանք փոքր ինչ կարեկցանք ունենային մեր նկատմամբ, մեկ անգամ գոնե կխոսեին մարդու իրավունքի վիճակի մասին Հայաստանում: Զգույշ եղեք, սթափ եղեք: Уважаемый Ваге, Многие месяцы тому назад, Чешир посвятил на своем блоге спец раздел этому вопросу (речь идет о спец маневре Архангела Рафаэля/Рафаэля Лемкина/), но мало кто понял о чем шла речь. Я вам советую не мусолить эту тему. Зачем вам это? Пусть радуются если хотят радоваться. Зачем омрачать счастье. Вас не поймут, зачем мусолить тему. Грядут оригинальные события, храните молчание и наблюдайте. Edited January 25, 2012 by Sir Christopher Quote Link to post Share on other sites
LOUIS V* Posted January 26, 2012 Report Share Posted January 26, 2012 Турки говорят: Мы сделали это, мы правильно сделали, если понадобится сделаем еще раз. Шведский армянин молчит. Французы пытаются осудить турок - этот фуфламицин пишет вот это Ֆրանսիայի սենատի որոշումը հանցագործություն է մեր դեմ իրականում, ինչպես նաև մարդկության դեմ: Զգույշ եղեք, սթափ եղեք: вопрос: Ваге, кто твой хозяин, пô чем пишешь? пс. просила ли Франция взамен че-нить от Армении ? Нет! Обязует ли армян и Армению французский закон об осуждении геноцида армян на своей, на французской территории? Нет! Че-нить должны мы Франции за этот закон? нет! Выгодно самой Франции этот закон? А куй его знает, выгодно или нет, нам-то что, нам пох! может Саркозы хотел кзацнел турчат и выбрал такой способ. Хотя повторяю, на территории турции есть пару заводов пежо и рено. Quote Link to post Share on other sites
LOUIS V* Posted January 26, 2012 Report Share Posted January 26, 2012 интересно, кто на форуме турецкие интересы лоббирует? Quote Link to post Share on other sites
Vahe Avetian Posted February 8, 2012 Author Report Share Posted February 8, 2012 Հնարավոր են արդյոք ընտրություններ Հայաստանում, կամ ինչ է ընդհանրապես հնարավոր Մի քանի ամսից նորից ընտրություններ են հայրենիքում, որոնք ի սկզբանէ անիրավական են, որովհետև դրանց մասնակցելու է հանրապեության քաղաքացիների հազիվ մեկ երրորդը, իսկ հայության մի թշվառ փոքրամասնությունը: Անգամ եթե ինչ որ հրաշքով չկեղծվեն այդ ընտրություն կոչվածները, ընդամենը փոքրամասնության ընտրություն են, բայց հավակնում են խորհրդարան հռչակել, որ պետք է որոշի բոլորիս ճակատագիրը, եթե համառորեն շարունակելու ենք հայ կոչել մեզ: Իրենք, այդ փոքրամասնությամբ որոշելու են ինչ կրոն դավանենք, ցեղասպնաված լինենք, թե ոչ, ինչ քերականությունն օգտագործենք, ինչ մտածենք, հասարակական նորմն ու բարոյականությունը, արվեստը, ճաշակը, ամեն-ամեն ինչը իրենք պետք է որոշեն, և բոլոր նրանք ովքեր այդ մշակված կաղապարներին չեն համապատասխանի, հայ չեն, կամ եթե են էլ, ձայնի, մտքի իրավունք չունեն: Սա է մեր դառը, բայց ճշգրիտ իրականությունը, հահմենայն դեպս այն ինչ ես տեսնում եմ: Դուք կդատեք ինքերդ իհարկե... Ասենք չարիքի փոքրագույնն ընտրենք ու համաձայնենք (չհամաձայնենք ինչ, լսողն ով է), Էս մի փոքր հատվածն իր մեջ ընտրություն անի, մեզ դուրս դնի, սկսի ինքն իր հետ հաշտ ու առաքինի ապրել: Համաձայնենք հանուն այդ վեհ գաղափարի, զիջենք երկիրն իրենց, թող ապրեն ինչպես ուզում են: Մենք էլ ձուլվենք այն ազգերի մեջ, ում մեջ ապրում ենք ներկայումս: Մեր երեխաների համար հաստատ ավելի լավ կլինի: Հզոր երկները, որ մի փոքրամասնություն են աշխարհի երկրների մեջ, սիրով մարդ են ընդունում ու ձուլում մեջները, տխմար ցեղերն են միայն իրենց մարդկանց դուրս տալիս: Սա հիշենք, պետք կգա: Արդյոք Հայաստանում բնակվողներն ի վիճակի են ընտրություն անել, երբ երկրում հենց հիմա կա 300 - 400 հազարանոց չեկիստական բանակ, որի զինվորները մեր հարազատներն են, ընկերները, ազգականներն ու բարեկամները, հարևանները: Նրանք բոլորն իրար ճանաչում են, ապրում, աշխատում են կանոնակարգված, մնացյալ միամիտները հավերժ դուրս են հասարակական, քաղաքական, տնտեսական ու մարդկային գործունեության բոլոր ոլորտներից: Ով է ընտրվելու հայոց խորհրդարան ձեր կարծիքով նման վիճակում, ովքեր են դառնալու նոր կառավարություն, ովքեր են նախապատրաստելու հաջորդ նախագահին, մտածեք խնդրում եմ, եթե անգամ համայն մարդկութույնը հռչակագրով հայտարարի որ Հայաստանի ընտրությունները մարդկության պատմության մեջ ամենարդար ընտրություններն են: Եվ միթե այդ արդար ընտրության հետևանքը չի լինելու անմիջապես ստորագրելը բոլոր անհրաժեշտ փաստաթղթերը, երբ Պուտինը հռչակի ՍՍՀՄ-ի վերամիավորումը: Միթե կարծել ենք երբևէ որ կայսրության հետ ոտք գցելը խաղ ու պար է, հեշտ ու հանգիստ թողնելու են անկախանանք, ու բազմահազարանոց իրենց բանակը մեջներս մի քանի սերունդ բուծած, պատահականորեն է պահվել ու կերկարվել բոլոր այս տարիներին: Վերջերս շրջանառվում է 23 000-անոց մի ցուցակ հանկարծ, որը 20 տարի արգելված թեմա էր, այն որ ԼՏՊ սրիկան հանձնեց ռուսներին, ու դարդ են անում որ 23 000 գաղտնի ագենտ կա մեջներս, ստուկաչ, իսկ մենք չգիտենք նրանց: Իրականում սա արվում է նրա համար որ իրական թիվը (300-400 000) իջեցնեն նվազագույնի, որովհետև ժխտել այլևս անհնար է, բացի այդ 20 տարվա մեջ Կրեմլը կազմել է արդեն իր 23 000 հոգու ցուցակն ու աձնական գործը, որը որպես բարի կամքի արտահայտություն շնորհելու է նոր ընտրվելիք, կամ գալիք ինչ որ իշխանության: Իսկ այդ 23 000 հոգին ըստ այդ ցուցակների լինելու են ամենամարտընչող ու անզիջող այն 23 000 անկախական-ը, որոնց Վազգեն Մանուկյանը, Սերոփիչի տղա Դեմիրճյանն ու ԼՏՊ-ն 2008 -ին, հատիկ-հատիկ հանեցին մեջտեղ որ լավ երևան, որ հաշվառվեն, իսկ իրենք փախան իրենց տները, պետական թոշակով ապրելը շարունակելու: Մեջներս վաղ թե ուշ հայտնվելիք այդ ցուցակը միտելու է լավագույններին մեջներիցս վերջնականապես արմատախիլ անելու: Ցեղակիցներս չեն ուզում գնալ դժվար ճանապարհով, չեն ուզում վատամարդ լինել սեփական ազգակիցներին, ընկերներին, բարեկամներին ու հարևաններին, ոչ միայն այն պատճառով որ բազմերեսանի են ու անսկզբունք, այլ նաև որովհետև վերջին 20 տարիներին կաշառվել են այդ ստուկաչների ու չեկիստների կողմից, մեղսակցել տարբեր գործերում, մուրացել նրանցից ու ստացել թերմացք... Չեմ դատում, դժվար էր կյանքը, բայց չեմ տեսնում ելք այս ճղճիմ վիճակից, եթե ինչ որ հրաշքով մեր ցեղը չհրեղենանա, մարդիկ անհատապես իրենք իրենց չբացահայտեն ու չբացահայտեն մարդակերներին: Դե գնացեք ու մտածեք կարդացողներ, բարեկամներ, ազգակիցներ, ցեղակիցներ, ավանակի զավակներ անխտիր. հնարավոր են արդյոք ընտրություններ Հայաստանում, կամ ինչ է ընդհանրապես հնարավոր: 06.02.2012, Սթոքհոլմ Quote Link to post Share on other sites
Sir Christopher Posted February 11, 2012 Report Share Posted February 11, 2012 Հնարավոր են արդյոք ընտրություններ Հայաստանում, կամ ինչ է ընդհանրապես հնարավոր Արդյոք Հայաստանում բնակվողներն ի վիճակի են ընտրություն անել, երբ երկրում հենց հիմա կա 300 - 400 հազարանոց չեկիստական բանակ, որի զինվորները մեր հարազատներն են, ընկերները, ազգականներն ու բարեկամները, հարևանները: Նրանք բոլորն իրար ճանաչում են, ապրում, աշխատում են կանոնակարգված, մնացյալ միամիտները հավերժ դուրս են հասարակական, քաղաքական, տնտեսական ու մարդկային գործունեության բոլոր ոլորտներից: 06.02.2012, Սթոքհոլմ Այդ պրոբլեմը շուտով կլուծվի պարոն Ավետյան: Չկասկածեք: Quote Link to post Share on other sites
SAS Posted February 13, 2012 Report Share Posted February 13, 2012 Այստեղ են ասել՝ գլորավ խուփը՝ գտավ պուտուկը... Quote Link to post Share on other sites
nkarich Posted February 26, 2012 Report Share Posted February 26, 2012 (edited) Турки говорят: Мы сделали это, мы правильно сделали, если понадобится сделаем еще раз. Шведский армянин молчит. Французы пытаются осудить турок - этот фуфламицин пишет вот это вопрос: Ваге, кто твой хозяин, пô чем пишешь? пс. просила ли Франция взамен че-нить от Армении ? Нет! Обязует ли армян и Армению французский закон об осуждении геноцида армян на своей, на французской территории? Нет! Че-нить должны мы Франции за этот закон? нет! Выгодно самой Франции этот закон? А куй его знает, выгодно или нет, нам-то что, нам пох! может Саркозы хотел кзацнел турчат и выбрал такой способ. Хотя повторяю, на территории турции есть пару заводов пежо и рено. Կարծում եմ ՀՀ բնակիչները վաղուց արդեն հասկացել են որ մեզ համար կենսական նշանակություն չունի, թե ինչ կասեն տարբեր երկրների ծերակուտարանները, երեսփոխանները։ Ուղղակի Հայաստանին վերաբերող նորություն է, մենք ել լուրերով ցույց ենք տալիս, քննարկում ենք․․․ Բայց վաղուց արդեն գիտենք որ նախևառաջ սեփական բազկին եւ սեփական մտքին պիտի ապաւինենք։ Որպես քրիստոնեա էլ՝ մեզ համար ստիպողաբար որևէ ազգին լռեցնելը կամ ցեղասպանություն ընդունել տալը արժեք չունի։ Մեզ պետք է որ թուրքը ընդունի, զղջա, և մենք էլ մեր մեջ ուժ գտնենք այդ պատմական իրողությունը թողնենք անցեալում եւ շարունակենք մեր կյանքը, զարգացումը։ Որպես ազատամիտ/ժողովրդավար, մենք իհարկե հասկանում ենք, որ եթե մեկին մանկուց սովորեցնես որ ցեղասպանությունը չի եղել, որ այս թեմայով ամեն հարց հարձակում է քո պետության վրա, չարաշահում, այլ նպատակների հասնելու համար, ապա իրոք նման մարդու համար նման օրենքը միայն ազատութեան սահմանափակում է, և ոչ մի կերպ չի կարող բերել նրա աշխարհայացքի փոփոխութեանը։ Սա ավելի շատ Ֆրանսիացիների ներքին խնդիրն է այսպիսով։ Խայտաբղետ երկիր լինելով, ուր տարբեր գաղութների ներկայացուցիչներ տարբեր բան են պահանջում իր ծերակույտից ու երեսփոխաններից, չես նախանձի իրենց։ Ցանկանանք որ գան այն լուծման որը առավել նպատակահարմար կլինի իր բնակիչների (այդ թվում հայ գաղթականների) ապագայի համար, եւ ընդունենք որ մենք լավ խորհրդական չենք այս հարցում քանի դեռ մեր սրտում ապրում է փոքրոքությունը, ատելությունը, ճնշվածությունը, զայրույթը։ Ընդունենք նաև, որ քանի դեռ և՛ մշակութային և՛ դեմոգրաֆիկ ցեղասպանությունը շարունակվում է հայքում, մենք ավելի կարևոր խնդիրներ ունենք լուծելու՝ մեր միջի թուրքին, փոքրոգուն փոխակերպելու, հայի տեսակին ի դարձ բերելու խնդիրը։ Edited February 26, 2012 by nkarich Quote Link to post Share on other sites
Vahe Avetian Posted March 11, 2012 Author Report Share Posted March 11, 2012 Կարծում եմ ՀՀ բնակիչները վաղուց արդեն հասկացել են որ մեզ համար կենսական նշանակություն չունի, թե ինչ կասեն տարբեր երկրների ծերակուտարանները, երեսփոխանները։ Ուղղակի Հայաստանին վերաբերող նորություն է, մենք ել լուրերով ցույց ենք տալիս, քննարկում ենք․․․ Բայց վաղուց արդեն գիտենք որ նախևառաջ սեփական բազկին եւ սեփական մտքին պիտի ապաւինենք։ Դու գիտես նկարիչ: Վստահ չեմ որ ՀՀ բնակիչները գիտեն դա, կամ առհասարակ որևէ բան գիտեն լափելուց բացի: Որպես քրիստոնեա էլ՝ մեզ համար ստիպողաբար որևէ ազգին լռեցնելը կամ ցեղասպանություն ընդունել տալը արժեք չունի։ Մեզ պետք է որ թուրքը ընդունի, զղջա, և մենք էլ մեր մեջ ուժ գտնենք այդ պատմական իրողությունը թողնենք անցեալում եւ շարունակենք մեր կյանքը, զարգացումը։ Իսկ եթե քրիստոնէա չենք, կարող ենք ստիպողաբար որևէ բան իմացնել տալ, կամ արգելել մտածելն ու խոսելը: Իսկ կարող ենք ապրել մի կյանք, որտեղ թուրքը իր սեփական շահի համար շտապի զղջալ, ներողություն խնդրել, հատուցում առաջարկել, որովհետև եթե այդպես չանի սահմանը կհատի հայկական բանակը: Որքան մանրացանք 20 տարում: Որպես ազատամիտ/ժողովրդավար, մենք իհարկե հասկանում ենք, որ եթե մեկին մանկուց սովորեցնես որ ցեղասպանությունը չի եղել, որ այս թեմայով ամեն հարց հարձակում է քո պետության վրա, չարաշահում, այլ նպատակների հասնելու համար, ապա իրոք նման մարդու համար նման օրենքը միայն ազատութեան սահմանափակում է, և ոչ մի կերպ չի կարող բերել նրա աշխարհայացքի փոփոխութեանը։ Իսկ մենք, հայերս, գիտենք որ ցեղասպանություն է եղել: Որտեղից գիտենք: Կոմիսարների գրած գրքերից, թե տատիների պատմություններից: Նախորոք ասեմ որ իմ տատի պատմություններից բխում է որ մերոնք են կոտորել: Համենայն դեպս իմ սեփական նախնիները, և փախել են դրանից հետո ռուսահայաստան: Ես անգամ վարկած ունեմ, որ իմ իմ մարդասպան նախնիներն են սադրել ջարդերը, իրենց սպանություններով, դրանից հետո ապահով հանգրվանելով ռուսահայաստանում: Ես ոչ կոմիսարներին եմ վստահում, ոչ անգրագետ տատերին ու պապերին: Ես հիմա եմ նայում շուրջս, նկատում եմ որ թուրքերի հետ լեզու կգտնեմ ավելի շուտ քահ հայերի: Նկատում եմ որ երկրից երկու միլյոն արտաքսածը ոչ թե թուրքերն են, այլ հայերը, չնայած ամբողջ մեքենան պրոպագանդայի աղաղակում է որ ադրբեջանցիք են, թուրքերն էլ: 100 տարի հետո պատմական փաստ կմնա որ նրանք են եղել պատճառը, ոչ լևոնը, ոչ ռոբը, ոչ սերժը, ոչ նրանց բուրգերի տարբեր աստիճաններում ներքինիաբար հարմարված մնացյալ վեցանոցները: Սա ավելի շատ Ֆրանսիացիների ներքին խնդիրն է այսպիսով։ Խայտաբղետ երկիր լինելով, ուր տարբեր գաղութների ներկայացուցիչներ տարբեր բան են պահանջում իր ծերակույտից ու երեսփոխաններից, չես նախանձի իրենց։ Ցանկանանք որ գան այն լուծման որը առավել նպատակահարմար կլինի իր բնակիչների (այդ թվում հայ գաղթականների) ապագայի համար, եւ ընդունենք որ մենք լավ խորհրդական չենք այս հարցում քանի դեռ մեր սրտում ապրում է փոքրոքությունը, ատելությունը, ճնշվածությունը, զայրույթը։ Ընդունենք նաև, որ քանի դեռ և՛ մշակութային և՛ դեմոգրաֆիկ ցեղասպանությունը շարունակվում է հայքում, մենք ավելի կարևոր խնդիրներ ունենք լուծելու՝ մեր միջի թուրքին, փոքրոգուն փոխակերպելու, հայի տեսակին ի դարձ բերելու խնդիրը։ Այո, սա ֆրանսիացիների, նաև եվրոպացիների ներքին խնդիրն է, և իմ նամակը նրանց կոնգրեսմեններին հենց այդ պատճառով է գրված, ոչ որովհետև հայ եմ, այլ եվրոպացի, երեխաներս այստեղ են ծնվել-մեծացել, այստեղ են ապրելու, երեխա ու սերունդ ունենալու, և իմ խնդիրն այսօր ոչ թե նրան հայ մեծացնելն է (աստված մի արասցէ), այլ որ ոչ մի հայվան ֆաշիստ Սարկոզի նախադեպ չառաջացնի Եվրոպայում խոսքի ազատության սահմանափակման, որ հետո զավակներիս ընդհանրապես խոսելն արգելեն, և ինչպես տեսնում եք շկարողացավ շան որդին: Սահմանադրական դատարանը սահմանդրորեն բոլոր տխմար ֆաշիստներին հայտարարեց որ նրանք պարզապես տկարամիտ են: Հազարապատիկ ավել ամաչում եմ, որ ֆրանսիացի տկարամիտները հայերին են գտել որպես ամենատխմար ցեղախումբ, որ նսեմաբար օգտագործեն իրենց ներքին առևտուրում, իսկ օգտագործվող հայվանաթը իր գործը սիրող պոռնիկի պես ըմբոխշնում է... Quote Link to post Share on other sites
nkarich Posted March 12, 2012 Report Share Posted March 12, 2012 Կարծում եմ ՀՀ բնակիչները վաղուց արդեն հասկացել են որ մեզ համար կենսական նշանակություն չունի, թե ինչ կասեն տարբեր երկրների ծերակուտարանները, երեսփոխանները։ Ուղղակի Հայաստանին վերաբերող նորություն է, մենք ել լուրերով ցույց ենք տալիս, քննարկում ենք․․․ Բայց վաղուց արդեն գիտենք որ նախևառաջ սեփական բազկին եւ սեփական մտքին պիտի ապաւինենք։ Դու գիտես նկարիչ: Վստահ չեմ որ ՀՀ բնակիչները գիտեն դա, կամ առհասարակ որևէ բան գիտեն լափելուց բացի: Վիճակագրությունից վատ եմ, բայց ինձ չի թվում որ վերջին հազարամյակում միջին վիճակագրականից տարբերվում է վիճակը (այսինքն՝ ստաբիլ վատ է): Ցավոք տգիտությունն աճում է իրոք, բայց ձեր ասածի մեջ տեսա ակնարկ ոչ միայն տգիտության այլև անբարոյականության վրա: Իրոք մեծ քանակությամբ մարդիկ ձեր ասած մակարդակի վրա են, բայց մեծամասնությունն են կազմում թե չէ՞ ՝ դժվարանում եմ ասել եւս երկու պատճառներով՝ ա. որովհետև մարդը, հատկապես երիտասարդ, շատ դինամիկ է և ժամանակի ընթացքում փոխվելու ունակ է: Պարզապես պետք է շփման մեջ մտնել հետը: Երգիծանքը/պարսաւանքը լավագույն միջոցը չի, հատկապես երիտասարդ/պատանիների հետ շփվելիս: Հիմանականում համատեղ աշխատանքն է օգնել, իմ փորձից ելնելով: բ. նույնիսկ ժամանակի տվյալ պահին մարդը ամբողջովին սև կամ սպիտակ չի, ու կախված նրանից թե իր ո՞ր կողմին (սև թե՞ սպիտակ մասին) կդիմես, այդ մասն էլ կարձագանքի: Էլի հատկապես արտահայտված է երիտասարդների շրջանում, բայց ոչ միայն: Այնպես որ, խնդիրը գալիս հանգում է հիմնահարցին՝ իսկ մենք գիտե՞նք ինչ ենք ուզում, և որն է մեր համար լավը: Ո՞րն է հայի տեսակը, և այդ տեսակին ինչպե՞ս է վայել նման խնդիր լուծելը. ոչ ե'ս, ոչ նույնիսկ դուք, որ ըստ երևույթին առավել տուժած եք ներկա վիճակից, չգնացիք սեփական ազգակցին սպանելու ճանապարհով: Իսկ առանց սպանելու հաղթելը (այսինքն քո տեսակին բերելը) նախևառաջ սեր է պահանջում: Ու սա մարդիկ Քրիստոսից առաջ էլ գիտեին (երեխա/պատանի/եքա-էշ դաստիարակելուց, օրինակ, նկատել են), ու պարտադիր չի տերտերների/տերտերանոցների կամ այլ պիղծ անձանց/կառույցների կեղտը տարածել նաև քրիստոնեական էտիկայի վրա, որն այս պարզ մտքի վրա է հենված և այլապես ո'չ հեթանոսությանն է հակասում և ո'չ էլ տղամարդկությանը: Հիսուսը իր խոսքի տերը եղավ մինչև վերջ (մի հատ պիտի խոսքից հետ կանգներ ու տանջանքներից կպրծներ), բայց երկու հազար տարի մեզ կարողացան նրա ուսմունքը և վարքը ներկայացնել այնպես որ ոչ թե տղամարդկության/արիության/ուժի իդեալին ավելանա նաև անսահման սիրո, անսահման մեծահոգության, անվախության, լույսի զինվորի իդեալը, այլ որպեսզի բազում սերունդներին վերածեն հեզ ու ստրկամիտ զանգվածի: Հաղթել են մեզ: Պատերազմը լրիվ չենք պարտվել, բայց ճակատամարտերի մեծ մասը տանուլ ենք տվել: Հիմա կարանք եղունգ կրծենք ու իրար հայհոյենք, կամ ել փորձենք խելք խելքի տանք: Վերջին դեպքում անխուսափելիորեն պիտի սկսենք հիմնահարցից՝ ո՞րն է մեր տեսակը, և այդ տեսակին ինչպե՞ս է վայել այս պատերազմը վարելը: Ասենք մեկը մի հատ ռումբ վերցրեց ու մտցրեց էդ էշերից մեկի ռեխը, մյուսները վախեցան, ուղղվեցին: Եթե բնակչության մեծ մասը՝ ոնց ոչխար եղելա, տենց էլ մնալու ա, ապա ինձ եդ գնով փրկված հայաստանը պետք չի (էթիկան դեռ մի կողմ, էսպես թե էնպես երկար չի «ձգի»՝ էլի մի թուրքի կամ «հայի» տակ կկզի պատրաստակամ): Ավելի հեշտ լուծում կա՝ կգնամ օտար երկրում երեխայիս կմեծացնեմ: Ուրիշ բան, եթե չենք հրաժարվում մեծ/դժվար խնդրից, ու պարզապես եդ էշը իրոք շատ խանգարումա, եւ իրոք ոչ մի ատելություն ու չարախնդություն չկա մեջդ երբ ձգանը կթողնես: Նման վիճակ կարող եմ պատկերացնել սահմանին կանգնած, երբ թուրքը հարձակվում է, բայց ոչ Երևանի մեջ, սեփական ազգակցի նկատմամբ: Որպես քրիստոնեա էլ՝ մեզ համար ստիպողաբար որևէ ազգին լռեցնելը կամ ցեղասպանություն ընդունել տալը արժեք չունի։ Մեզ պետք է որ թուրքը ընդունի, զղջա, և մենք էլ մեր մեջ ուժ գտնենք այդ պատմական իրողությունը թողնենք անցեալում եւ շարունակենք մեր կյանքը, զարգացումը։ Իսկ եթե քրիստոնէա չենք, կարող ենք ստիպողաբար որևէ բան իմացնել տալ, կամ արգելել մտածելն ու խոսելը: Իսկ կարող ենք ապրել մի կյանք, որտեղ թուրքը իր սեփական շահի համար շտապի զղջալ, ներողություն խնդրել, հատուցում առաջարկել, որովհետև եթե այդպես չանի սահմանը կհատի հայկական բանակը: Որքան մանրացանք 20 տարում: Հենց դա է հարցը: Տանկերով Ստամբուլ մտնելու (կամ առանց դրա իրենց մեր տեսակին բերելու) համար նախ պետք է մեր մեջի թուրքին հաղթենք: Էսօր մեր մեջի թուրքի խնդիրը չենք կարող լուծել, առանց նրան սպանելու, վաղը դրսինի հետ ո՞նց ենք անելու: Էս նույն խնդիրը որ մենք ունենք «լոկալ» հայաստանում, ուղղելուց հետո ունենալու ենք մոլորակի ծավալներով. ամբողջ մոլորակը սպառողական բնազդից կուրացած մի բուռ կորպորացիաների ձեռը պարա գալիս ոնց կպարացնեն: Միլիոններով մարդիկ սովից/դեհիդրացիայից մեռնում են: Երեխաները իրենց ծնողների ձեռքերին: Ավելի մեծ քանակությամբ քան տասնհինգ թվին հայքում: Ամեն օր, հիմա: Վաղնել մի անասուն ցեղա/կրոնա-խմբի մեկ այլ խմբի հետ կկռվացնեն երրորդ համաշխարհային կսարքեն որ պրիխոդ տա: Էլի նույն երկընտրանքի առաջ ենք կանգնելու՝ սպանե՞լ, թե՞ կհաջողվի առանց սպանելու մեր տեսակին/տեսակետին բերել: Եթե իրոք միակ լուծումը պատերազմներն են տեսակների միջև, հավիտյանս, էհ, որւեմ մեր տեսակն էլ պրծավ, տենց էլ ա լինում: Ինչու՞ եք զարմանում: Ես չեմ ուզում իմ ազգակցին սպանեմ, դուք չեք ուզում, ու հետո ինչ որ տեսական թեմայով մեղադրում եք մարդկանց անգործության մեջ: Ես մի հատ լուծում եմ տեսնում՝ Քրիստոսի ցույց տվածը: Մնացածը չի ձգում: Չի կայնում: Թերևս սրան էլ կարելի է անվանել «մանրանալ», բայց իրոք՝ տափակ հեթանոսական/արիական մոտեցումը ոչ մի կերպ ազարտի մեջ չի գցում: Ու էդ բնավ չի նշանակում որ տունս կամ երկիրս զենքով մտնողին ոնց որ պետքն ա ճամփու չեմ դնի: Կարծում եմ հասկանալի է որ սրան չի վերաբերում էդ "սիրո" հասկացությունը, այլ հասարակ տրամաբանություն է, որ ցանկացած մարդ, ով երեխա է դաստիարակել, կհասկանա. առանց սպանելու քո տեսակին բերլու համար անհրաժեշտ է անսահման սեր, անսահման անվախություն, կամ անսահման ուժ/առավելություն դիմացինիդ նկատմամբ՝ այսինքն մի բան որ թույլ կտա չվախենալ, չնախանձել և այլ կոմպլեքսներից ազատ լինել, որ կարողանաս փոքրոգությունը հանես միջիցդ ու շփման մեջ մտնես դիմացինիդ հետ, որ առանց սպանելու նրան փոխելու որևէ հնարավորություն ստանաս: Էս ճանապարհի մեջ ոչ մի անտրամաբանական, կամ ոչ տղամարդկային բան չեմ տեսնում: Հակառակը՝ ավելի հավակնոտ է քան գլուխ ջարդելով հարց լուծելու արվեստը. ավելի արի', ավելի անվախ ու ավելի մեծահոգի վիճակ է ենթադրում: Էլի եմ կրկնում որ սա' չեն մեզ սովորեցրել տերտերները, և ես տերտերանոցներին չեմ արդարացնում այլ փորձում եմ ինչ որ կերպ հասկանամ/պարզեմ թե որ տեսակ/վիճակն է ինձ հոգեհարազատ, և լոկ հեթանոսություն/արիությունը չեն բավարարում որևէ ստաբիլ/գրավիչ բան կառուցելու համար: Ու նորից եմ կրկնում, այս գաղափարը միայն առաջին հայացքից կարող է հակասական թվալ տանկերով Ստամբուլ մտնելու հեռանկարի հետ: Քիչ ուշադիր զննելու դեպքում միանգամայն պարզ կդառնա որ լրիվ ներդաշնակ էն իրար հետ Որպես ազատամիտ/ժողովրդավար, մենք իհարկե հասկանում ենք, որ եթե մեկին մանկուց սովորեցնես որ ցեղասպանությունը չի եղել, որ այս թեմայով ամեն հարց հարձակում է քո պետության վրա, չարաշահում, այլ նպատակների հասնելու համար, ապա իրոք նման մարդու համար նման օրենքը միայն ազատութեան սահմանափակում է, և ոչ մի կերպ չի կարող բերել նրա աշխարհայացքի փոփոխութեանը։ Իսկ մենք, հայերս, գիտենք որ ցեղասպանություն է եղել: Որտեղից գիտենք: Կոմիսարների գրած գրքերից, թե տատիների պատմություններից: Նախորոք ասեմ որ իմ տատի պատմություններից բխում է որ մերոնք են կոտորել: Համենայն դեպս իմ սեփական նախնիները, և փախել են դրանից հետո ռուսահայաստան: Կարդացել եմ եդ պատմությունը: Շատ լավն է Ես անգամ վարկած ունեմ, որ իմ իմ մարդասպան նախնիներն են սադրել ջարդերը, իրենց սպանություններով, դրանից հետո ապահով հանգրվանելով ռուսահայաստանում: Ես ոչ կոմիսարներին եմ վստահում, ոչ անգրագետ տատերին ու պապերին: Ես հիմա եմ նայում շուրջս, նկատում եմ որ թուրքերի հետ լեզու կգտնեմ ավելի շուտ քահ հայերի: Նկատում եմ որ երկրից երկու միլյոն արտաքսածը ոչ թե թուրքերն են, այլ հայերը, չնայած ամբողջ մեքենան պրոպագանդայի աղաղակում է որ ադրբեջանցիք են, թուրքերն էլ: 100 տարի հետո պատմական փաստ կմնա որ նրանք են եղել պատճառը, ոչ լևոնը, ոչ ռոբը, ոչ սերժը, ոչ նրանց բուրգերի տարբեր աստիճաններում ներքինիաբար հարմարված մնացյալ վեցանոցները: Նույն եզրակացությունները՝ ա. մեր միջի թուրքին պիտի սկզբից հաղթենք բ. մեզ չի' հաջողվել Քրիստոսի ուսմունքը օգտագործել որպեսզի արի ազգին ավելի' արիացնենք և լույսի զինվորի վիճակին բերենք, այլ հակառակը՝ վերածել ենք ոչխարի հոտի գ. հաջորդ ջարդը շատ շուտով կլինի, նույն պատճառներով ինչ որ նախորդները, եթե ուշքի չգանք: Էլի կասենք որ թուրքերն ու ռուսներն են մեղավոր, ու պոռնիկ եվրոպան, ու էլի իրականում սադրողը մենք կլինենք, որովհետեվ ոռներս բաց էստի համեցենք ենք ասում Էս տարածաշրջանում վերջին հազար տարվա մեջ ամենաերկար խաղաղությունը երևի 50 տարի էլ չի եղել: Այնպես որ շատ ժամանակ չունենք այս խնդիրները լուծելու համար: Հաջորդ պատերազմը կարող է վերջինը լինել: Ու իրար հայհոյելու փոխարեն, սիրելի ֆորումցիներ, եկեք լուծում գտնենք: Սա ավելի շատ Ֆրանսիացիների ներքին խնդիրն է այսպիսով։ Խայտաբղետ երկիր լինելով, ուր տարբեր գաղութների ներկայացուցիչներ տարբեր բան են պահանջում իր ծերակույտից ու երեսփոխաններից, չես նախանձի իրենց։ Ցանկանանք որ գան այն լուծման որը առավել նպատակահարմար կլինի իր բնակիչների (այդ թվում հայ գաղթականների) ապագայի համար, եւ ընդունենք որ մենք լավ խորհրդական չենք այս հարցում քանի դեռ մեր սրտում ապրում է փոքրոքությունը, ատելությունը, ճնշվածությունը, զայրույթը։ Ընդունենք նաև, որ քանի դեռ և՛ մշակութային և՛ դեմոգրաֆիկ ցեղասպանությունը շարունակվում է հայքում, մենք ավելի կարևոր խնդիրներ ունենք լուծելու՝ մեր միջի թուրքին, փոքրոգուն փոխակերպելու, հայի տեսակին ի դարձ բերելու խնդիրը։ Այո, սա ֆրանսիացիների, նաև եվրոպացիների ներքին խնդիրն է, և իմ նամակը նրանց կոնգրեսմեններին հենց այդ պատճառով է գրված, ոչ որովհետև հայ եմ, այլ եվրոպացի, երեխաներս այստեղ են ծնվել-մեծացել, այստեղ են ապրելու, երեխա ու սերունդ ունենալու, և իմ խնդիրն այսօր ոչ թե նրան հայ մեծացնելն է (աստված մի արասցէ), այլ որ ոչ մի հայվան ֆաշիստ Սարկոզի նախադեպ չառաջացնի Եվրոպայում խոսքի ազատության սահմանափակման, որ հետո զավակներիս ընդհանրապես խոսելն արգելեն, և ինչպես տեսնում եք շկարողացավ շան որդին: Սահմանադրական դատարանը սահմանդրորեն բոլոր տխմար ֆաշիստներին հայտարարեց որ նրանք պարզապես տկարամիտ են: Հազարապատիկ ավել ամաչում եմ, որ ֆրանսիացի տկարամիտները հայերին են գտել որպես ամենատխմար ցեղախումբ, որ նսեմաբար օգտագործեն իրենց ներքին առևտուրում, իսկ օգտագործվող հայվանաթը իր գործը սիրող պոռնիկի պես ըմբոխշնում է... Ի միջայլոց, սփյուռքահայերի մեջ նույն խնդիրն ունենք լուծելու, ու ավելի բարդ է էդ խնդիրը, ավելի ստրկամիտ ու հաղթանակ չտեսած մասսա է քան հայքում: Ստեղ գոնե մի երկու անգամ տեսել են Նժդեհ, Ազգալդյան, Մոնթե,...: Չնայած, հանձինս Զորավար Անդրանիկի, քիչ չեն հերոսներ նաև գրին քարդ շահածների մեջ, և իրենց վրա է հույսը: Մենակ թե կաֆեներում նստած հուշեր գրելու հետ մեկտեղ՝ իրոք փորձեն սփյուռքի մարդկանց մեր տեսակի վերադարձնեն, առանց սպանելու: Իսկ դրա համար, իրոք, երգիծանք ու լուտանք չի պետք, այլ սեր: Հակառակ դեպքում կոնտակտ չկա: Quote Link to post Share on other sites
erexa Posted March 21, 2012 Report Share Posted March 21, 2012 Վիճակագրությունից վատ եմ, բայց ինձ չի թվում որ վերջին հազարամյակում միջին վիճակագրականից տարբերվում է վիճակը (այսինքն՝ ստաբիլ վատ է): Ցավոք տգիտությունն աճում է իրոք, բայց ձեր ասածի մեջ տեսա ակնարկ ոչ միայն տգիտության այլև անբարոյականության վրա: Իրոք մեծ քանակությամբ մարդիկ ձեր ասած մակարդակի վրա են, բայց մեծամասնությունն են կազմում թե չէ՞ ՝ դժվարանում եմ ասել եւս երկու պատճառներով՝ ա. որովհետև մարդը, հատկապես երիտասարդ, շատ դինամիկ է և ժամանակի ընթացքում փոխվելու ունակ է: Պարզապես պետք է շփման մեջ մտնել հետը: Երգիծանքը/պարսաւանքը լավագույն միջոցը չի, հատկապես երիտասարդ/պատանիների հետ շփվելիս: Հիմանականում համատեղ աշխատանքն է օգնել, իմ փորձից ելնելով: բ. նույնիսկ ժամանակի տվյալ պահին մարդը ամբողջովին սև կամ սպիտակ չի, ու կախված նրանից թե իր ո՞ր կողմին (սև թե՞ սպիտակ մասին) կդիմես, այդ մասն էլ կարձագանքի: Էլի հատկապես արտահայտված է երիտասարդների շրջանում, բայց ոչ միայն: Այնպես որ, խնդիրը գալիս հանգում է հիմնահարցին՝ իսկ մենք գիտե՞նք ինչ ենք ուզում, և որն է մեր համար լավը: Ո՞րն է հայի տեսակը, և այդ տեսակին ինչպե՞ս է վայել նման խնդիր լուծելը. ոչ ե'ս, ոչ նույնիսկ դուք, որ ըստ երևույթին առավել տուժած եք ներկա վիճակից, չգնացիք սեփական ազգակցին սպանելու ճանապարհով: Իսկ առանց սպանելու հաղթելը (այսինքն քո տեսակին բերելը) նախևառաջ սեր է պահանջում: Ու սա մարդիկ Քրիստոսից առաջ էլ գիտեին (երեխա/պատանի/եքա-էշ դաստիարակելուց, օրինակ, նկատել են), ու պարտադիր չի տերտերների/տերտերանոցների կամ այլ պիղծ անձանց/կառույցների կեղտը տարածել նաև քրիստոնեական էտիկայի վրա, որն այս պարզ մտքի վրա է հենված և այլապես ո'չ հեթանոսությանն է հակասում և ո'չ էլ տղամարդկությանը: Հիսուսը իր խոսքի տերը եղավ մինչև վերջ (մի հատ պիտի խոսքից հետ կանգներ ու տանջանքներից կպրծներ), բայց երկու հազար տարի մեզ կարողացան նրա ուսմունքը և վարքը ներկայացնել այնպես որ ոչ թե տղամարդկության/արիության/ուժի իդեալին ավելանա նաև անսահման սիրո, անսահման մեծահոգության, անվախության, լույսի զինվորի իդեալը, այլ որպեսզի բազում սերունդներին վերածեն հեզ ու ստրկամիտ զանգվածի: Հաղթել են մեզ: Պատերազմը լրիվ չենք պարտվել, բայց ճակատամարտերի մեծ մասը տանուլ ենք տվել: Հիմա կարանք եղունգ կրծենք ու իրար հայհոյենք, կամ ել փորձենք խելք խելքի տանք: Վերջին դեպքում անխուսափելիորեն պիտի սկսենք հիմնահարցից՝ ո՞րն է մեր տեսակը, և այդ տեսակին ինչպե՞ս է վայել այս պատերազմը վարելը: Ասենք մեկը մի հատ ռումբ վերցրեց ու մտցրեց էդ էշերից մեկի ռեխը, մյուսները վախեցան, ուղղվեցին: Եթե բնակչության մեծ մասը՝ ոնց ոչխար եղելա, տենց էլ մնալու ա, ապա ինձ եդ գնով փրկված հայաստանը պետք չի (էթիկան դեռ մի կողմ, էսպես թե էնպես երկար չի «ձգի»՝ էլի մի թուրքի կամ «հայի» տակ կկզի պատրաստակամ): Ավելի հեշտ լուծում կա՝ կգնամ օտար երկրում երեխայիս կմեծացնեմ: Ուրիշ բան, եթե չենք հրաժարվում մեծ/դժվար խնդրից, ու պարզապես եդ էշը իրոք շատ խանգարումա, եւ իրոք ոչ մի ատելություն ու չարախնդություն չկա մեջդ երբ ձգանը կթողնես: Նման վիճակ կարող եմ պատկերացնել սահմանին կանգնած, երբ թուրքը հարձակվում է, բայց ոչ Երևանի մեջ, սեփական ազգակցի նկատմամբ: Հենց դա է հարցը: Տանկերով Ստամբուլ մտնելու (կամ առանց դրա իրենց մեր տեսակին բերելու) համար նախ պետք է մեր մեջի թուրքին հաղթենք: Էսօր մեր մեջի թուրքի խնդիրը չենք կարող լուծել, առանց նրան սպանելու, վաղը դրսինի հետ ո՞նց ենք անելու: Էս նույն խնդիրը որ մենք ունենք «լոկալ» հայաստանում, ուղղելուց հետո ունենալու ենք մոլորակի ծավալներով. ամբողջ մոլորակը սպառողական բնազդից կուրացած մի բուռ կորպորացիաների ձեռը պարա գալիս ոնց կպարացնեն: Միլիոններով մարդիկ սովից/դեհիդրացիայից մեռնում են: Երեխաները իրենց ծնողների ձեռքերին: Ավելի մեծ քանակությամբ քան տասնհինգ թվին հայքում: Ամեն օր, հիմա: Վաղնել մի անասուն ցեղա/կրոնա-խմբի մեկ այլ խմբի հետ կկռվացնեն երրորդ համաշխարհային կսարքեն որ պրիխոդ տա: Էլի նույն երկընտրանքի առաջ ենք կանգնելու՝ սպանե՞լ, թե՞ կհաջողվի առանց սպանելու մեր տեսակին/տեսակետին բերել: Եթե իրոք միակ լուծումը պատերազմներն են տեսակների միջև, հավիտյանս, էհ, որւեմ մեր տեսակն էլ պրծավ, տենց էլ ա լինում: Ինչու՞ եք զարմանում: Ես չեմ ուզում իմ ազգակցին սպանեմ, դուք չեք ուզում, ու հետո ինչ որ տեսական թեմայով մեղադրում եք մարդկանց անգործության մեջ: Ես մի հատ լուծում եմ տեսնում՝ Քրիստոսի ցույց տվածը: Մնացածը չի ձգում: Չի կայնում: Թերևս սրան էլ կարելի է անվանել «մանրանալ», բայց իրոք՝ տափակ հեթանոսական/արիական մոտեցումը ոչ մի կերպ ազարտի մեջ չի գցում: Ու էդ բնավ չի նշանակում որ տունս կամ երկիրս զենքով մտնողին ոնց որ պետքն ա ճամփու չեմ դնի: Կարծում եմ հասկանալի է որ սրան չի վերաբերում էդ "սիրո" հասկացությունը, այլ հասարակ տրամաբանություն է, որ ցանկացած մարդ, ով երեխա է դաստիարակել, կհասկանա. առանց սպանելու քո տեսակին բերլու համար անհրաժեշտ է անսահման սեր, անսահման անվախություն, կամ անսահման ուժ/առավելություն դիմացինիդ նկատմամբ՝ այսինքն մի բան որ թույլ կտա չվախենալ, չնախանձել և այլ կոմպլեքսներից ազատ լինել, որ կարողանաս փոքրոգությունը հանես միջիցդ ու շփման մեջ մտնես դիմացինիդ հետ, որ առանց սպանելու նրան փոխելու որևէ հնարավորություն ստանաս: Էս ճանապարհի մեջ ոչ մի անտրամաբանական, կամ ոչ տղամարդկային բան չեմ տեսնում: Հակառակը՝ ավելի հավակնոտ է քան գլուխ ջարդելով հարց լուծելու արվեստը. ավելի արի', ավելի անվախ ու ավելի մեծահոգի վիճակ է ենթադրում: Էլի եմ կրկնում որ սա' չեն մեզ սովորեցրել տերտերները, և ես տերտերանոցներին չեմ արդարացնում այլ փորձում եմ ինչ որ կերպ հասկանամ/պարզեմ թե որ տեսակ/վիճակն է ինձ հոգեհարազատ, և լոկ հեթանոսություն/արիությունը չեն բավարարում որևէ ստաբիլ/գրավիչ բան կառուցելու համար: Ու նորից եմ կրկնում, այս գաղափարը միայն առաջին հայացքից կարող է հակասական թվալ տանկերով Ստամբուլ մտնելու հեռանկարի հետ: Քիչ ուշադիր զննելու դեպքում միանգամայն պարզ կդառնա որ լրիվ ներդաշնակ էն իրար հետ Կարդացել եմ եդ պատմությունը: Շատ լավն է Նույն եզրակացությունները՝ ա. մեր միջի թուրքին պիտի սկզբից հաղթենք բ. մեզ չի' հաջողվել Քրիստոսի ուսմունքը օգտագործել որպեսզի արի ազգին ավելի' արիացնենք և լույսի զինվորի վիճակին բերենք, այլ հակառակը՝ վերածել ենք ոչխարի հոտի գ. հաջորդ ջարդը շատ շուտով կլինի, նույն պատճառներով ինչ որ նախորդները, եթե ուշքի չգանք: Էլի կասենք որ թուրքերն ու ռուսներն են մեղավոր, ու պոռնիկ եվրոպան, ու էլի իրականում սադրողը մենք կլինենք, որովհետեվ ոռներս բաց էստի համեցենք ենք ասում Էս տարածաշրջանում վերջին հազար տարվա մեջ ամենաերկար խաղաղությունը երևի 50 տարի էլ չի եղել: Այնպես որ շատ ժամանակ չունենք այս խնդիրները լուծելու համար: Հաջորդ պատերազմը կարող է վերջինը լինել: Ու իրար հայհոյելու փոխարեն, սիրելի ֆորումցիներ, եկեք լուծում գտնենք: Ի միջայլոց, սփյուռքահայերի մեջ նույն խնդիրն ունենք լուծելու, ու ավելի բարդ է էդ խնդիրը, ավելի ստրկամիտ ու հաղթանակ չտեսած մասսա է քան հայքում: Ստեղ գոնե մի երկու անգամ տեսել են Նժդեհ, Ազգալդյան, Մոնթե,...: Չնայած, հանձինս Զորավար Անդրանիկի, քիչ չեն հերոսներ նաև գրին քարդ շահածների մեջ, և իրենց վրա է հույսը: Մենակ թե կաֆեներում նստած հուշեր գրելու հետ մեկտեղ՝ իրոք փորձեն սփյուռքի մարդկանց մեր տեսակի վերադարձնեն, առանց սպանելու: Իսկ դրա համար, իրոք, երգիծանք ու լուտանք չի պետք, այլ սեր: Հակառակ դեպքում կոնտակտ չկա: Վա՛հ քու տնաշեն: Չես էլ ալարել սրան էսքան պատասխան ես գրել: Quote Link to post Share on other sites
nkarich Posted March 21, 2012 Report Share Posted March 21, 2012 Վա՛հ քու տնաշեն: Չես էլ ալարել սրան էսքան պատասխան ես գրել: Մենք դու-ի չենք անցել կարծեմ: Quote Link to post Share on other sites
erexa Posted March 21, 2012 Report Share Posted March 21, 2012 Մենք դու-ի չենք անցել կարծեմ: Կներես բայց ես դու ով եմ խոսում մեկ մարդու հետ: Դուք ով դիմում եմ մի քանի մարդկանց: Մեր լեզվում հարգանքի ու ֆորմալության արտահայտման բազմաթիվ այլ միջոցներ կան, իսկ ԴՈՒՔ-ը արհեստականորեն մտցված եզր է, 17 րդ դարում ֆրանսիացիք են դա մոգոնել, որ իրենց թագավոր իշխաններին ոռերը ավելի ուժեղ ճպճպոցով պաչեին: 17 դարից շատ առաջ հայերն ունեին թագավորներ էլ իշխաններ էլ, բայց մեր լեզուն նախատեսված չէր մարդկանց քծնելու ու մեծ ու փոքր, ֆորմալ ինֆորմալ դասակարգելու համար: Հայերը 19 րդ դարի վերջերին շատ էին գնում գալիս Ֆրանսիա, էդտեղից էլ Դուքը մտավ մեր կյանք, նույն ճանապարհով էլ իմիջիայլոց ռւոսաստան է մտել դուքը: Բայց ռուսաստանում դուքի մտնելն ու տեղավորվելը հասկանալի էր, քանի որ նրանք 17 18 19 րդ դարերում էլ ունեին արքունիք, ցարեր ու տարատեսակ բուբերնատորներ, հետեւաբար բառի, եզրի կիրառությունն ու արմատավորումը տեղին էր: Իսկ 19 րդ դարում մեր մշակ ժողովրդի կողմից բառի ընդունումը, ստրակցրած լինելով օտար նվաճողներ?ի կողմից առնվազն տարօրինակ է: Հիմա եթե դու այդքան քեզ հարազատ ես համաում ֆրանսերեն լեզուն կամ ռուսերենը, կամ դու ինքդ ֆրանսիացի ազնվական ես, դա այլ հարց է, ես ինձ հարազատ եմ համարում հայերենը, մեր Ջավախքի գյուղերում մարդիկ իսկի խաբար էլ չեն, որ աշխարհում դուք կա, իսկ դու ինձ ասում ես «մենք դու-ի չենք անցել կարծեմ» Quote Link to post Share on other sites
nkarich Posted March 21, 2012 Report Share Posted March 21, 2012 Կներես բայց ես դու ով եմ խոսում մեկ մարդու հետ: Դուք ով դիմում եմ մի քանի մարդկանց: Մեր լեզվում հարգանքի ու ֆորմալության արտահայտման բազմաթիվ այլ միջոցներ կան, իսկ ԴՈՒՔ-ը արհեստականորեն մտցված եզր է, 17 րդ դարում ֆրանսիացիք են դա մոգոնել, որ իրենց թագավոր իշխաններին ոռերը ավելի ուժեղ ճպճպոցով պաչեին: 17 դարից շատ առաջ հայերն ունեին թագավորներ էլ իշխաններ էլ, բայց մեր լեզուն նախատեսված չէր մարդկանց քծնելու ու մեծ ու փոքր, ֆորմալ ինֆորմալ դասակարգելու համար: Հայերը 19 րդ դարի վերջերին շատ էին գնում գալիս Ֆրանսիա, էդտեղից էլ Դուքը մտավ մեր կյանք, նույն ճանապարհով էլ իմիջիայլոց ռւոսաստան է մտել դուքը: Բայց ռուսաստանում դուքի մտնելն ու տեղավորվելը հասկանալի էր, քանի որ նրանք 17 18 19 րդ դարերում էլ ունեին արքունիք, ցարեր ու տարատեսակ բուբերնատորներ, հետեւաբար բառի, եզրի կիրառությունն ու արմատավորումը տեղին էր: Իսկ 19 րդ դարում մեր մշակ ժողովրդի կողմից բառի ընդունումը, ստրակցրած լինելով օտար նվաճողներ?ի կողմից առնվազն տարօրինակ է: Հիմա եթե դու այդքան քեզ հարազատ ես համաում ֆրանսերեն լեզուն կամ ռուսերենը, կամ դու ինքդ ֆրանսիացի ազնվական ես, դա այլ հարց է, ես ինձ հարազատ եմ համարում հայերենը, մեր Ջավախքի գյուղերում մարդիկ իսկի խաբար էլ չեն, որ աշխարհում դուք կա, իսկ դու ինձ ասում ես «մենք դու-ի չենք անցել կարծեմ» http://forum.hayastan.com/index.php?showto...mp;#entry911175 http://forum.hayastan.com/index.php?act=fi...&pid=906348 Quote Link to post Share on other sites
erexa Posted March 23, 2012 Report Share Posted March 23, 2012 http://forum.hayastan.com/index.php?showto...mp;#entry911175 http://forum.hayastan.com/index.php?act=fi...&pid=906348 եւ՞ Հետաքրքիր է դու մեկին գումարած մեկ դեռ մայրական որովայնում ե՞ս սովորել: Ավելի հետաքրքիր բաներ կարող էիր գտնել որոնման հայոց ասպետ: Օրինակ որ մի ժամանակ Վահե Ավետյանին պաշտպանում էի, հետո սկսեցի քրֆել: Օ ինչպիսի ստորություն, կոմսոմոլ գրաքննիչի աչքին ինչպիսի անզգամություն, մարդը համարձակվեց սովորի, կրթվի ու կարծիք ձեւավորի կամ փոխի: Հարգելիս մարդը քարի կտոր չէ, այլ մտածող էակ, ու բնական է, որ մարդը կարող է կարծիքներ փոխել, իմիջայլոց որ էդքան հավեսով մեջբերեցիր դուք ով դիմելս հարգարժան Սիմոնէանին, նշեմ, որ հենց ինքն է իր մեծությամբ ու իմացուցյամբ ինձ լուսավորել ու ապացուցել որ դուքը հարենենում տեղ չունի, ու որ ամենավեհն է իր կողմից, նա այդ արել է, երբ ես իրեն մեր անձնական շփումներում անդհատ դիմում էի «դուք ով»: Էստեղ են ասում մարդ էլ կա մարդ էլ: Կարեն Սիմոնէանի մեծությունն ունեցող մարդուն դուք ես ասում, խնդրում է իրեն դուք ով չդիմել, մեծահոգաբար բացատրում է ինչու, քեզ էլ դու եվ եմ դիմում, համարում ես որ քեզ քչացրին դուքը դու դարձնելով ու անհապաղ պահանջում ես հավելում: Ուզում ես մի հազար հատ այլ հղում տամ, որոնցից կեսում ասում եմ Սերժ Սարգսյանը ամենավերջին սրիկան է, կեսում էլ ասում եմ չէ հավանաբար որոշ դրական հատկանիշներ ունի: Երեւում է քո հարգարժան Գեբեական պապերը արյանդ մեջ քննիչի ոգին լավ են մտցրել: Հարգելի կոմսոմոլ քարտուղար իմ հայոց, այդքան ահեղ մի եղեք ձեր գրաքննություններում: Չնայած ինչ էլ հավես ունեմ, լավ ԴՈՒՔ ԵՍ ԴՈՒՔ խնդրում եմ ՁԵԶ անտեսել այս բոլորը ու համարել որ ՄԵՆՔ ՁԵԶ չենդ էլ դիմել անեկդոտ հիշեցի Մեկին բանտ են քցում, հենց մտնում է սենյակ հարցնում է -Ստեղ զոն նայողն ովա՞ Ցույց են տալիս, սա մոտենում է ու հարցնում -Ձեզ դու ով դիմել թե դուք ով Նայողը փքվում է ու պատասխանում -Ի, Իհարկե դուք ով Սա էլ վրա է բերում -Դե ...ս ուտեք դուք Quote Link to post Share on other sites
nkarich Posted March 24, 2012 Report Share Posted March 24, 2012 (edited) Ապրի, ապրի Սիմոնեանը (մարդուն էդքան հարգում եք, բայց ազգանունը սխալ եք գրում): Նախ, խոստովանում եմ, որ համաձայն եմ, որ դու-ով խոսելը ավելի հատուկ է մեզ: Բայց կարծեմ հենց Վահեի մոտ եմ կարդացել էս կապակցությամբ մի զվարճալի ակնարկ, այն մասին որ Հայքում ընդունված է դիմացինի հետ «դու»-ով խոսել, իսկ ինքդ քո մասին «մենք»-ով: Ախպերս դե ջոգումես, էլի, որ մենք էլ ենք ջոգում: Քաքի հոտ է գալիս, ճիշտն ասած: Խոստովանում եմ նաև, որ անեկդոտը լավն էր, ինչքան էլ տակից երեւում եր ձեր չարությունն իմ նկատմամբ, մեկա խնդալուց մեռա. կարողա՞ հենց եդ էլ ուզում եիք Դե լավ. բարիացել եմ, ու բացատրում եմ. սիրելի Երեխա, ժամանակն է որ տողերի արանքում կարդալ սովորեք: Ես, ճիշտ է, մեկ տող էի գրել, բայց կարդացողը դրա արանքում էլ կկարդար Դուք գոնե Վահեին գրած պատասխանս կարդայիք, նախքան կրկին առհամարհանքով Վահեի հասցեին արտահայտվելը: Ես կարծիք եմ փորձում արտահայտել (ընդ որում ՝ հենց լուտանքով/առհամարհանքով խեսելու անարդյունավետության վերաբերյալ, ընդ որում հրապարակավ, այսինքն ավելի շատ ընթերցողի համար, քան հենց Վահեի), իսկ դուք ընդհատում եք մեր «խոսակցությունը» որպեսզի մեկ անգամ էլ առիթը բաց չթողեք առհամարհանքով արտահայտվել Վահեի հասցեին (թե՞ հիմա էլ կասեք որ "սրան" խոսելաձևը նույնպես Ջավախքի ավանդական հարգալից ձևերից է, և դուք չեիք ուզում դրանով Վահեի հասցեին ևս մեկ անգամ մի կեխտոտ խոսք շպրտել): Այդ մեկ տողը որ գրեցի՝ նշան էր ձեզ, որ ձեր այդ տեսակ միջամտությունը չի խրախուսվում (not welcome): Դժվար չէր հասկանալ, կարծում եմ, եթե կատաղությունից կամ մեկ այլ բարդույթից կուրացած չլինեիք, որ ամենաբարձր աշտարակի գլխից թքած ունեի՝ դուք-ով եք դիմել ինձ թե՞ դու-ով, և ասելիքս դա' չեր: Որ իմանայի չե'ք հասկանա, պարզապես կասեի՝ ս...: Վայ քու արա, նորից չարացա: Դե լավ, նորից հանգիստ. շատ եմ նկատել էս ֆորումում, որ մասնակիցները հա'մ Վահեից են բողոքում, որ լուտանքով է խոսում մեր թերությունների մասին, հա'մ էլ ինքներն առիթը բաց չեն թողնում նրան կեղտոտ ձևով, տեղի-անտեղի կպնելու: Հետաքրքիր է, եթե դուք փորձեք մեկի հետ զրուցել/բանավիճել, ու կողքից մեկը «շիթիլվի» առհամարհանքով (թեկուզ ոչ ուղղակիորեն ձեր, այլ դիմացինի նկատմամբ), դուք իրեն գրկաբաց ընդունելու՞ եք: Ես դեմ չեմ որ զրույցին մարդիկ միանան (հակառակը՝ ֆորումը հենց դրա' համար է): Բայց դուք պարզապես ընդհատեցիք խոսակցությունը, Վահեի հասցեին ևս մեկ վիրավորանք շպրտելով, առանց որևէ կերպ մեր խոսակցության նյութին անդրադառնալու/մասնակցելու: Ձեր այդ վիրավորված վիրավորանքից և Վահեի նկատմամբ զազրախոսությունից գարշահոտ է գալիս, սիրելիս: Զազրախոսելու համար օգտագործեք անձնական հաղորդակցություն, իսկ եթե այնուամենայնիվ նախընտրում եք հրապարակավ, մի զարմացեք հրապարակավ ի պատասխան կերած, բայց այնքան էլ չուտվող, պատասխաններից: Դե լավ, քանի որ Վահեի նկատմամբ (ու հիմա էլ իմ) այսքան բացասական վերաբերմունքով հանդերձ, այնուամենայնիվ հետևում եք այս ֆորումին և համառորեն ուզում եք շփվել, թող այդպես լինի, բայց նախորդ պոստիս էությունը ցուցադրելու նպատակով, ու նաև չարությանս հագուրդ տալով, թույլ տվեք մի հատ էլ խուտուտ տամ ձեր նյարդերը: Դուք Ջավախքի ավանդույթներից էիք խոսում: Ընդօրինակելով Վահեի ոճը (թերիների համար հատուկ կրկնում եմ. ես այդ ոճը արդյունավետ չե'մ համարում, ինչպես վերևում արտահայտվեցի, բայց հիմա իմ չար կողմին մի քիչ ազատություն կտամ և ձեզ վրա կկիրառեմ այն), կասեմ ձեզ հետևյալը. Կասկածում եմ, որ Ջավախքի բնակիչները Ռսաստանում «ասֆալտ քցելուց» բացի ինչ որ ուրիշ բանի են ընդունակ: Ցավոք, համատարած ստրկամտությունը, սեփական հողին տեր չկանգնելը, Խաչագողի/խոպանչու գարշելի խառնվածքը՝ միայն ներկայիս ՀՀ բնակիչներին չեն հատուկ, այլև Ջավախքցիներին: Աչքիս՝ մեր վերջին դարերի պատմությունը ցույց է տվել որ միայն Սյունիքի և Արցախի բնակիչնե'րը անկախ պետականության արժեքը գիտեն: Հետաքրքիր է, որ գենետիկական հետազոտություններն էլ ցույց են տվել, որ միայն Սյունիքի և Արցախի բնակիչների գեներն էն իսկապես տարբերվում օսմանական մյուս նահանգների բնակիչների գեներից: Սիրով, Նկարիչ Edited March 24, 2012 by nkarich Quote Link to post Share on other sites
LOUIS V* Posted March 24, 2012 Report Share Posted March 24, 2012 Իսկ մենք, հայերս, գիտենք որ ցեղասպանություն է եղել: Որտեղից գիտենք: Կոմիսարների գրած գրքերից, թե տատիների պատմություններից: Նախորոք ասեմ որ իմ տատի պատմություններից բխում է որ մերոնք են կոտորել: Համենայն դեպս իմ սեփական նախնիները, և փախել են դրանից հետո ռուսահայաստան: Его бабка рассказала (а безззубые старухи их разносят тут и там) откуда твоя бабка могла знать что там на полях творилось? Дед по вечерам приходил и после два-три кувшина красного вина начинал выебывацца перед твоей бабкой? Мол мы турок так и сяк? Потом взял эту же бабку и ели ноги унесь? Ваге, врот те ноги, миллионный раз говорю; простить геноцид - означает одобрять его!!! Убивают ли до сих пор за религию или за национальность? Ответ - ДА! Тогда почему мы армяне должны танцевать быстрее, чем мировая музыка играет? В угоду кого или чего? Ему однажды один ботаник сказал, что надо простит, и Ваге простил! пс. но дед твой в молодости еще тот глухгованна ехел ереви, знал наверно слабые места твоей бабки )) Quote Link to post Share on other sites
SAS Posted March 26, 2012 Report Share Posted March 26, 2012 Նկարիչ, եթե ջավախքցի չլինեի, ապա խիստ կվիրավորվեի, որովհետև լավ գիտեմ, թե «խոփանչի» լինելուց բացի, ինչի են ընդունակ ջավախքցիները: Փետրվարի 9-ին (նոր տոմարով) Ջավախքի Ախալքալաքի գավառի Գանձա գյուղի քահանա Սուքիաս Տեր-Գրիգորյանի բազմանդամ ընտանիքում ծնվեց 11-րդ զավակ Վահանը` ապագա բանաստեղծ Վահան Տերյանը: Ես կգամ, երբ դու մենակ կմնաս Տրտում իրիկվա ստվերների տակ, Երբ դու կթաղես տենչերդ խորտակ. Եվ վհատությամբ երբ կհեռանաս... Ես կգամ, որպես մոռացված մի երգ, Հյուսված աղոթքից, սիրուց ու ծաղկից. Քո մեռած սրտում կլինի թախիծ, Ես կկանչեմ քեզ դեպի ալլ եզերք։ Ես կգամ, երբ դու կլինես տրտում, Երբ երազներդ հավետ կմեռնեն, Ձեռքդ կբռնեմ, ցավըդ կմբռնեմ, Կվառեմ ուրիշ լույսեր քո հոգում... Կասկածում եմ, որ Ջավախքի բնակիչները Ռսաստանում «ասֆալտ քցելուց» բացի ինչ որ ուրիշ բանի են ընդունակ: Ցավոք, համատարած ստրկամտությունը, սեփական հողին տեր չկանգնելը, Խաչագողի/խոպանչու գարշելի խառնվածքը՝ միայն ներկայիս ՀՀ բնակիչներին չեն հատուկ, այլև Ջավախքցիներին: Աչքիս՝ մեր վերջին դարերի պատմությունը ցույց է տվել որ միայն Սյունիքի և Արցախի բնակիչնե'րը անկախ պետականության արժեքը գիտեն: Հետաքրքիր է, որ գենետիկական հետազոտություններն էլ ցույց են տվել, որ միայն Սյունիքի և Արցախի բնակիչների գեներն էն իսկապես տարբերվում օսմանական մյուս նահանգների բնակիչների գեներից: Աման, Նկարիչ ճան, էդ ի՞նչ ըսիր: Ծո՛ մանչ, խեկքդ խո հացիդ հեդ չե՞ս կերե, օր էդման սարսաղ-սարսաղ դուրս կուդաս(Կարնո բարբառ): Տղա՛ Նկարիչ, բերանդի քըչումի խերով բաց, ի՞նչ է քըզնէ դուրս մեծ-մեծ կըբրդիս(Մշո բարբառ): Quote Link to post Share on other sites
nkarich Posted March 26, 2012 Report Share Posted March 26, 2012 (edited) շատ քաղցր բարբառներ են Edited March 26, 2012 by nkarich Quote Link to post Share on other sites
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.