Jump to content

Վահե Ավետյան


Recommended Posts

Ձեր գրքերը կարդալու մասին` իրավացի եք, հազիվ թե ժամանակ ունենամ լրիվ կարդալ, համ էլ հոգնած ու հիասթափված եմ. չեմ կարծում, որ այնտեղից հուսադրող ու առաջ շարժվելու ուժ տվող տողերն այնքան կլինեն, որ ինձ օգնեն (հուսով եմ` ճիշտ եք հասկանում ինձ):

Այո իհարկե հասկանում եմ, սրբազան եմ համարում ձեր իրավունքը որոշելու կարդալ, կամ ոչ, բայց համաձայնել չեմ կարող, որովհետև չէի համարձակվի հրապարակել գիրք, եթե վստահ չլիեի, որ պատասխանում եմ բոլոր արծարծված հարցերին:

Ընդունում եմ ձեր իրավունքը չհամաձայնելու:

Այո, ես արդեն հասկացել եմ, ու գեղարվեստական արժեքին այդքան էլ ուշադրություն չեմ դարձնում Ձեր աշխատանքներում. փորձում եմ գաղափարականը հասկանալ (նախ որովհետև սիրում եմ հասկանալ մարդկանց- ասում են` հիվանդություն է դարձել մեջս):

Վստահ չեմ, որ ճիշտ եք հասկացել:

Ես կարծում եմ, որ գրականությամբ, արվեստով առհասարակ զինվել կարելի է մայն այն դեպքում, երբ վստահ ես, որ ներկայացնելու ես անթերի ստեղծագործություն, գեղարվեստական արժեքով մինչ այդ հավասարը չտեսած:

Եթե դրանից պակաս է հավակնությունը, ստեղծագործողն արհամարել է հասարուկությունը, իսկ դա ինքնին աբսուրդ է, որովհետև հասարակությունը անսպառ սերն ու ոգեշնչման աղբյուրն է ստեղծագործողի, անգամ եթե հասարակության միակ անդամն ինքն է՝ ստեղծագործողը:

Ներկայացնում եմ գրքերս, որոնք հայերի պատմության մեջ մինչ օրս նախադեպ չունեցող իմացական ամբողջականություն են ու գեղարվեստական արժեք:

- Ո՞վ է դատավորը.

կասեք:

- Ես եմ.

կպատասխանեմ անվարան: Եթե չհամաձայնեք, անմիջապես հացնում եմ.

- Ո՞վ է:

- Համեստանա՞նք կասեք, ասենք որ դատավորը ժամանա՞կն է և սերունդնե՞րն են:

- Այո սիրելիս, համեստանանք: Ներկայացնում եմ գրքերս, որոնք հայերի պատմության մեջ մինչ օրս նախադեպ չունեցող իմացական ամբողջականություն են ու գեղարվեստական արժեք,

իսկ դուք, ժամանակակից և հետագա բոլոր սերունդներ՝

դատեք:

Ես կասկած չունեմ այս պահին: Չեմ բացառում, որ վաղը կկարդաք, որ կարծում եմ, որ ամեն ինչ որ գրել եմ էշություն է, այդպես պատահել է նախկինում, բայց չեմ կարող բացառել նաև, որ այդ վերջին հայտարարությունս էշություն կլինի:

Լավ էր ասված, բայց. գործս պիտի լինի հայրենիքս հոտած ձկներից մաքրե?լը. բայց ինչես սկսեմ գործս, եթե չեմ հավատում նրա բարեհաջող ավարտին. ինչպես հավատում ենք աստծուն, որ արդարացնի ու ների մեր գոյության պատճառը ու նպատակը (կարող եք չհամաձայնել), այնպես էլ ես եմ հավատում իմ հայրենիքի, այսպես ասած, պոտենցիալին:

Սիրելի հայրենակից, համաքաղաքացի և համադավան, հայ առաքելական եկեղեցու ոչ աղանդավորակերպ հետևորդ, ենթադրում եմ. եթե ասում եք հավատ, ինչու՞ պարզապես չեք հավատում տիրոջ պոտենցիալին, որի մեջ մտնում է ձեր հայրենիքի բարօրությունը, իսկ եթե այնուամենայնիվ ասում եք հայրենիքի պորենցյալ, թվեք այդ թվում տվյալները, որ տրամաբանենք, տեսնենք պոտենցիալը…

Պարկեմ բազմոցին, սպասեմ պոտենցիալի՞ն…

Ես գրեցի` ՍՏԻՊՈՒՄ ԵՄ լավատեսորեն մտածել, որովհետև դա հիասթափության դեմն առնելու դեռևս միակ հնարավոր միջոցն է, իսկ հիասթափությունը կապված է նույն "ծովից ծով հայրենիքների" հետ:

Հիասթափություններն առաջանում են մեր մեջ, մենք ենք նրանց ծնունդ տվողն ու որոշողը ինչից ենք հիասթափվում, ինչից ոչ: Ի՞նչ կապ ունի հայրենիքը, եթե հիասթափության ցենզը ցածր եք դրել, ինքներդ, ձեր որոշումով: Փորձե՞լ եք մտածել օրինակ, հայրենիքի վերաբերյալ հիասթափության ցենզ բոլորովին չդնելու մասին: Չեմ հորդորում բոլորովին մտածել, առավել ևս վարվել այդպես, որովհետև հոգեկան հավասարակշռության վրա սարսափելի ազդող զբաղմունք է, և չարժե, որ նման բաներով զբաղվեն երևի, չմարզված հոգեբանությամբ ինֆանտիլ սիրողները:

Հուսով եմ հասկանում եք, որ ոչ մեկին կոնկրետ նկատի չունեմ…

Մի րոպե նորից կարդամ գրածս.

Պիտի հարցին հարցով պատասխանեմ. չգիտեք?` ինչպես կարելի է Հայաստանում հրաժարվել ագենտի աշխատանքից:

Դիմում գրել ղեկավարությանը, հրաժարվել աշխատանքից, գնալ մոտակա խմբագրություն ու հասարակավ ինքնաբացահայտվել որպես չեկիստ ու գնալ հանգիստ ապրելու խաղաղությամբ:

Վահե

Edited by Vahe Avetian
Link to post
Share on other sites
  • Replies 1.1k
  • Created
  • Last Reply

Top Posters In This Topic

Հրաժեշտ ՀՀՇ-ին

«Ինչ վերաբերում է առաջիկա խորհրդարանական ընտրություններին «Արմատի» ներկայացուցիչների ու մասնավորապես իր մասնակցությանը, Բ. Արարքցյանն ասաց. «Հերիք է՝ ինչքան մասնակցեցինք: Վերջ»: - «Առավոտ», 11.03.2006

Ինչպիսի հրաշալի նորություն: Այսով հայտարարվում է, որ «Ղարարաբաղ կոմիտե» հրեշի ֆալանգներից մեկը՝ ՀՀՇ-ն մեռավ: Շնորհավորում եմ ձեզ հայրենակիցներ փայլուն հախթանակի կապակցությամբ, մախթում քաջ առողջություն և վճռականություն, մյուս ֆալանգները մարելու սրբազան գործում: Անչափ երախտագիտությունս եմ հայտնում Բ. Արարքցյանին ու մնացյալ տղերքին, վերջապես ռադ լինելու համար, և քանի որ հավանաբար չեն վերադառնա, ներում եմ նրանց, ներողություն խնդրում նախկինում հասցրածս վիրավորանքների համար ու մատնում մոռացության, բոլորովին չբացառելով, որ այդպես չի վարվի օրինական Հայաստանի ոստիկանությունը, երբ մի օր այդպիսին կառուցենք, և այն, որ անընդհատ խանգարեցին, որ անենք դա, նրա համար էր ընդամենը, որ կարողանան բանտ գնալու փոխարեն թոշակի գնալ:

Հրաժեշտի վերջին խոսք որպես, հայտնում եմ Բաբկեն Արարքցյանին, նրա ղեկավարած խորհրդարանին, հաստատած կառավարություններին և նախագահին, իմ անձնական, քաղաքացիական պարսավանքը:

Վահե Ավետյան

2006-03-14, Սթոքհոլմ

Edited by Vahe Avetian
Link to post
Share on other sites

Հերթական ֆռթոն

Երեկ Հայլուրը տարածեց մի հաղորդագրություն այն մասին, որ ադրբեջանցիների ոռնոցը, Eurovision-ին մասնակցող, Արցախում ծնված երգչի վերաբերյալ ոչ մի արդյունք չի տվել, որովհետև հատարարվել է, որ Eurovision-ը քաղաքական ուղվածություն չունի:

Այսօր նայում եմ Eurovision-ի կայքն ու հայտնաբերում եմ, որ արցախցի երգչի վերաբերյալ տվյալները ջնջված են, այնպես որ նա կմասնակցի հավանաբար մրցությանը ոչ մի տեղից, կամ Ադրբեջանից:

Ես անձամբ կարևոր եմ համարում երգը, արվեստը և երիտասարդի անձնական հաջողությունը, որովհետև կոմիսարիատների ապատեղեկատվությանը սովոր եմ վաղուց:

http://www.eurovision.tv/english/armenia.htm

http://www.eurovision.tv/english/541.htm

Edited by Vahe Avetian
Link to post
Share on other sites

Իմ հայրենիքում մարդիկ չեն վախենալու

Վերջին մեկ շաբաթվա ընթացքում Հայկական հեռուստատեսությամբ նայեցի մի քանի հաղորդում, Չարենցի, Արչիլ Գորկու մասին, ազգի հայրեր ու մայրեր տեսա, որոնք խոսում էին մերժված, լռեցված, բանտարկված ու կեղեքված մտավորականի մասին, ասում էին, որ նրանք ժամանակից առաջ էին, նրանց չէին հասկանում, նրանք մեր ցեղը կենդանի պահեցին, մեր արվեստը, նրանք մեծեր էին, հանճարներ..., սովորական տափակություն, ինչպես լսել ենք միշտ...

Հիմա շվարած նստել մտածում եմ.

- Այ մարդ, հիմա գրող, նկարիչ, արվեստքագետ չկա՞ նույն վիճակի: Էս էնքան եք վախեցրել, որ սկսում եք խոսել կորածների մասին 100 տարի հետո միա՞յն:

Կրկնե՞մ, որ հենց հիմա գողացված է տունս, ունեցվածքս, կազմակերպությանս միջոցները, համակարգիչներս, մեքենաս և քրեական գործեր են սարքած վրաս, որ սահմանափակեն տուն գալս, կամ գալուց բանտարկեն:

Էս արվեստ, գրող, գրականություն, կեղեքում, հետապնդում չե՞ք տեսնելու մինչև 100 տարի չանցնի ու համառորեն լռելու ե՞ք:

Հանկարծ չկարծեք, որ ակնկալում, կամ ակնկալել եմ, որ չեք լռելու:

Նման մանկամտության ի վիճակի չեմ ցավոք, որովհետև ավելի լավ եմ կրթված, քան կցանկանայի լինել:

Նպատակս ավելի հեռուն գնացող է, որոբհետև հայնտաբերել եմ, որ Գորկին ու Չարենցը առանձնապես չեն պատմել իրենց վիճակի մասին ժամանակակիցներին, կամ չի պահպանվել փաստ, այդ մասին ու իմ հարցերին մանկուց պարասխանում էին, որ չգիտեին, տեղյակ չէին, թե չէ կբողոքեին, կօգնեին, թույլ չէին տա…

Ես դրան չեմ հավատում, բազում պատճառով, բայց նաև որովհետև լռել ու լռում եք այսօր, նույն հանցագործությունը վկայելով, որովհետև իմացել եմ, որ Գորկու կենդանության օրոք, նրանից ոչ մի հայ նկար չի առել, իսկ գրողն իր արյունով գրել է բանտախցի պատին. - նրանք ինձ պատառոտում են գազանի նման:

Այսօր իմ բանտարկան մասին լռում են տեղյակները, բայց ողբում են Չարենցի, Գորկու և մնացյալ թշվառների համար, որոնց հենց իրենց հայրիկներն ու մայրիկենրն են անհետացրել ու ես դրանում ոչ մի կակած չունեմ: Կեղծ ողբը, սեփական նախնիների ու սեփական տեղավորվածության արդարացնումն է, չտեղավորվածների մեր երկրում:

Ի տարբերություն նախկին ժամանակների, հիմա կա ինթերնետ ու ես մինչև Երևան գալս, հանգամանորեն տեղյակ եմ պահում վիճակի մասին բոլորին, և ոչ ոք այլևս չի ունենալու հնարավորւություն ասելու, որ տեղյակ չեր, չգիտեր: Բացահայտվելու են բոլոր կոմիսարները ներկայիս և Չարենց ու Գորկի կերած նրանց հայրիկներն ու մայրիկները, անուն առ անուն, սերնդե սերունդ, և իմ հայրենիքում մադիկ վախենալու են ոչ թե խոսելուց, այլ հանցագործություն վկայելու դեպքում՝ լռելուց:

2003-03-14, Սթոքհոլմ

Edited by Vahe Avetian
Link to post
Share on other sites

I read in "AZG Daily" today:

Another historical-cultural monument - Amiryan 4/16 building - is being destroyed thanks to the heroic efforts of Yervand Zakharyan and former deputy Melik Gasparyan.

------

Sad story, and I wanted to consider as over, when some facts in the article made me to reply.

I'll put some sentences which seem to be interesting and I have questions about the facts, so let us put them one by one and hope that some day an answer will come.

----------------

The building was included in the list of historical-cultural monuments.

Then it turned out that the building lost its historic value.

------

Who is defining what is a historical value and who decides, what is not, and if we have an institution which make such decisions, why the building was a historical value first and became none valuable later?

Was there an error in decision making? In which one: the first or the second?

Is there any person who is responsible for the error for the first or the second decision? One of tem surely was a wrong decision after all.

-------

Lyudmila Harutiunyan, public figure, owner of the building, cherished hopes that the edifice will not be destroyed.

-------

How Lyudmila Harutyunian became the owner of a historical site. I was born and raised in Yerevan in 4 generations.

How it happened that my grandfather never owned a house there, not my father either, my houses were taken away from me and what are the perspectives of my kids remains to find out in the future, with big odds in favor of traditional outcome?

How it happened, that Lyudmila Harutiunyan, public figure, became the owner of an object, which was our common historic value?

---------

Court officials visited her with the order to accept two agreement alternatives: either to get $150 000 of compensation or get a new flat in the block of flats that is to be built on the place of the old edifice.

---------

Does any one from these guys go to people on Bjuzand and other streets, where their houses were demolished and offered them the same?

If not: why?

Why Lyudmila Harutiunyan was considered as being better?

---------

"We had to choose the second option and stop the struggle.

---------

Was a flat in the middle of town a satisfactory prize for a "public figure" Lyudmila Harutiunyan, to let our common historic value to vanish?

How that happens that Lyudmila Harutyunyan get money or compensation all alone, when historic site belonging to all of us is demolished?

---------

I am thankful both to the journalists and to the publicity that joined

me in my struggle for the building.

---------

What building? The demolished one, or the one Lyudmila Harutyunyan get instead. And if fight was possible, why they didn't fought for people from Bjuzand street?

---------

Unfortunately, I should state that another historical monument of 19th century is destroyed in Yerevan. "I wish this building were the last historical-cultural monument that was destroyed in the center of Yerevan," Lyudmila Harutyunian said in the interview to Azg.

---------

And I hope that Lyudmila Harutyunyan was not the last corrupt "public figure", exposed in Armenia.

Vahe Avetian

P.S. Does any body really think that Azeris are worse because they destroy our "khachqars"? Not me. They destroy the values of their enemies…

What our leadership and public figures are doing?

Link to post
Share on other sites

PRESUMPTION OF INNOCENCE - The indictment or formal charge against any person is not evidence of guilt. Indeed, the person is presumed by the law to be innocent. The law does not require a person to prove his innocence or produce any evidence at all. The Government has the burden of proving a person guilty beyond a reasonable doubt, and if it fails to do so the person is (so far as the law is concerned) not guilty. The 'Lectric Law Library's Lexicon

Democracy is impossible if the principle of presumption of innocence is not preserved. Tribal “unification” of Swedes in blame game against svartskalle is nothing else, then refusal of the right of the later to be considered as a subject of principal. Svartskalle is constantly accused beforehand and is forced to prove his or her innocence each day, each minute, in each place and even in ones own home often.

Phenomenon is world wide known and called patriotism. It is the most popular concept of the day, that is why we let the subject to the established media, which has the trouble of selling their production. They are forced to consider consumption and that is why are forced to bring down the quality.

As free writer I do not need to care about that, and have the luxury to think independent and tell:

Democracy is impossible if the principle of presumption of innocence is not preserved and by telling this, I am not harming reader’s choice between patriotism, humanism, democracy or what ever...

I just exercise my luxury of thinking and sharing it with other thinking beings.

So we tell one more time:

Democracy is impossible if the principle of presumption of innocence is not preserved.

***

Armenians chose patriotism 15 years ago, refused the right of Azeri to join the party of presumption of innocence. We did our choice, in spite of thousand of books read, written by brilliant sons and dotters of the world and not less then our own ancestors, we chose crime. I am almost ashamed to name the Bible, the book which we claim to be the first nation in the world to accept. I can’t tell a single word of condemnation towards a single human being because of his or her choice of “patriotism” instead of justice, because I, me, my self confess the participation in crime, if charged as guilty, 15 years ago, and had not the last role in festivities.

Democracy is impossible if the principle of presumption of innocence is not preserved.

We chose patriotism and destroyed our democracy.

2006-03-15, Sollentuna

Edited by Vahe Avetian
Link to post
Share on other sites

Աշխարհի կենտրոն կա

«Աշխարհի կենտրոն չկա, պետք է հասկանալ վերջապես, երկիրը կլոր է, և կենտրոնն այնտեղ է, որտեղ որ դու ես». - ասում է հեռուստատեսային մի հաղորդման ընթացքում, սիրելի տիկին Ալվարդ Պետրոսյանը, քննադատեով հաեյրիս գավառամիտ, կենտրոնախույս հոգեբանությունը: Ես կիսում եմ տիկնոջ անհանգստությունը, ողջունում փաստի վրա ուշադրություն հրավիրելու մղումը, բայց համաձայն չեմ աշխարհի կենտրոնի հետ կապված նրա տեսությանը, և շտապում եմ հայտնել կարծիքս, որովհետև վախենում եմ, որ սիրելի մորաքույրս, լավագույն մղումներով և անսահման սիրուց անկասկած, կարող է խելքը գցել, ընկնել մի ծայրահեղությւնից մյուսը, և ունքը դզելու փոխարեն՝ աչք հանել:

Ոչ ասացվածքն եմ ես հնարել, ոչ իմ ընտանիքի գենետիկական ծռությունը, այդքան սիրելի մեզ՝ թլոր Դավիթը վկա:

Երկրի կենտրոնը, ինչպես և բորոլ կլոր առարկաների՝ միջուկն է:

Տեղափոխել կենտրոնը մակերեսի վրա այս, կամ այն տեղ, երկրաչափական աբսուրդ է, հայհոյանք Պյութագորասի և իմ սիրելի ուսուցիչ՝ ընկեր Դւուրգարյանի սրբազան հիշատակներին, իսկ տեղափոխելը հատկապես այնտեղ, որտեղ որ դու ես, կապ ունի կարծում եմ այն սիրելի ծռությանը ցեղական, որի մասին խոսեցինք վերևում: Շրջանի կենտրոնը միջուկն է, ոմանք այն անվանել են գեհեն, իսկ ես այն տեսնում եմ, որպես ամեն վարկյան պայթյունի պատրաստ մի միջուկային ռեակտոր, պատված հողի մի բարակ շերտով, և այն որ ռեակտորը չի պայթել վաղուց, բացատրում եմ մեր հոգատար մայրիկ օվկիանի սառեցնող ու փրկարար միջամտությամբ:

Էս տեսանկյունից նայելիս, հասկանում եմ, որ ամեն տեսակի կենտրոնաձիգ (եսակենտրոն) ուժ կործանարար է, կուզեք անվանեք դա գեհեն, կուզեք անվանեք ժամանակային մեխանիզմով ղեկավարվող, տիեզերական չափերի միջուկային ռումբ, որ կարող է պայթել ամեն ակնթարթ:

Փրկության միակ հույսը տեսնում եմ կենտրոնախույս ուժերի մեջ, բոլորովին չմիտելով ԱՄՆ, կամ արտասահմանում որևէ տեղ թռնելը՝

այլ տիեզերք, կամ դեպի բարձրյալը: Անվանեք ինչպես կուզեք:

2006-03-15, Սթոքհոլմ

Նվիրում եմ Լևոնին, Սերգոին ու Սվենին

Edited by Vahe Avetian
Link to post
Share on other sites

Հերթական ֆռթոն

Այսօր նայում եմ Eurovision-ի կայքն ու հայտնաբերում եմ, որ արցախցի երգչի վերաբերյալ տվյալները ջնջված են, այնպես որ նա կմասնակցի հավանաբար մրցությանը ոչ մի տեղից, կամ Ադրբեջանից:

Ես անձամբ կարևոր եմ համարում երգը, արվեստը և երիտասարդի անձնական հաջողությունը, որովհետև կոմիսարիատների ապատեղեկատվությանը սովոր եմ վաղուց:

Tvyalner@ ayntegh en, kensagrutyamb.

Link to post
Share on other sites

Tvyalner@ ayntegh en, kensagrutyamb.

Ete duq tesnum eq der ejy tvjalnerov, knshanaki, vor najum eq Hayastanjan servernerum qasheavorats hin tarberaky.

Es najum em hima Shvediajum, chi Yerevum. Asel kuze voch voq chi tesnum ashkharhum ajlevs ajn inch duq eq tesnum.

Erevujti masin khosel em steghtsagortsutyunnerums:

Hayastanum hajakh tesnum enq voch te ain, inch ka, ajl ajn inch voroshel en vor tesnenq, chekistnery.

vahe

Edited by Vahe Avetian
Link to post
Share on other sites

Ay mard, uf es ur Hayastan@ ur.

es ej@ chi erevum dzer mot?

http://www.eurovision.tv/english/2105.htm

Hima erevum e. Texty poxats e arden.

Der karogh eq najel erekva ejery.

Khndrem

http://www.eurovision.tv/english/541.htm

Please come back soon.

http://www.eurovision.tv/english/armenia.htm

Sorry!

The Page couldn't be found on this Server.

We are enhancing contents on this page.

Please come back later ...

Thanks for your understanding -

Your Eurovision Song Contest Team

Edited by Vahe Avetian
Link to post
Share on other sites

Արմագեդոն

- Ողջույն հայրիկ:

- Ողջույն զավակս:

- Երեկ պատահական լսեցի, որ ասում էիր օգնականիդ, որ սերվերներում տեղ չի մնացել, պետք է լուծել այդ խնդիրը շտապ, բայց ելք չես գնտում:

- Այո զավակս: Աշխատանքային դժվարություններ ունեմ, բայց դու կարիք չունես ահնհագստանալու, գնա հանգիստ զբաղվիր աշխատանքովդ:

- Դու էլ կարիք չունես անհանգստանալու հայրիկ: Ես լուծում ունեմ քո դժվարությունների համար:

- Իսկապե՞ս: Բացատրիր խնդրում եմ:

- Ես մեթոդը վաղուց եմ օգտագործում: Ոմանք կարող են համարել, որ դա հանցագործություն է, բայց ես համոզված եմ, որ չէ:

- Մի ձգիր:

- Չեմ էլ կարող, հասարակ բան է իրականում: Մտնում եմ մեր նեթուորքներում եղած հարևանների համակարգիչները, բաժանում եմ նրանց հարդ դիսկերը, մի ծրագրով այնպես եմ անում, որ տերը չտեսնի, որ իր հարդ դիսկը ասենք 120 գիգ է, այլ տեսնում է, որ ասենք 10 գիգ է, ու քանի որ բան չի հասկանում, գոհ է ու շնորհակալ: Իսկ ես վերցնում եմ նրա 110 գիգը, միացնում նրա նման հիմարներից վերցրած բազում գիգերին նեթուորքներով ու ստանում եմ մի այնպիսի հարդ դիսկ, որին կնախանձի անգամ…, չթվեմ, բոլորը… դրանցով բոլորով միասին, ես այսօր ղեկավարում եմ աշխարհի ամենամեծ սերվերը: Հուսով եմ կհպարտանաս ինձնով:

- Եվ դու վստահ ես, որ դա հանցագործություն չէ՞:

- Իհարկե ոչ: Ես վերցնում եմ միայն հիմարներից, որոնք 120 գիգանոց հարդ դիսկը լցնում են 2 տարում, ընդամենը 1 գիգ ասենք: Ակնհայտ է, որ միայն պոռնո է նայում, ու չաթ անում ու անգամ տեղյակ չէ հարդ դիսկից սեփական ու երբևէ չի օգտագործելու: Եթե անգամ խելոքանա, կտեսնի պրոբլեմը, կհայհոյի հակերին, կվերացնի արգելքը երկու րոպում ու վերջ: Ուրեմն բավարար խելացի է և ափսոս է, որ 10 գիգ ունենա: Ետ կստանա իր 120-ը, և ավելին. նաև կստանա իմ սերվերից օգտվելու հնարավորություն, որտեղ հավաքված է աշխարհի իմաստնությունը: Այս նախագծի տնտեսական էֆեկտը նրանում է, որ հիմարները մեծամասնություն են, և որպես կանոն գնում են ամենաթանկ, ամենաարագ համակարգիչները, ամենամեծ հարդ դիսկերով: Սա ամենաանշահախնդիր բարեգործությունն է, որովհետև անգամ գիտակցված չէ, ուր մնաց ծածուկ: Ինչու՞ չոգտվել:

- Իսկապես, ինչու՞: Ուրեմն վստահ ես, որ հանցագործություն չէ:

- Իհարկե վստահ եմ հայրիկ: հակառակ դեպքում ինչպես կհամարձակվեի անել նման բան, ավելին՝ առաջարկել քեզ: Անգամ բարօրություն է համընդհանուր զարգացման համար:

- Վստա՞հ ես:

- Կասկած անգամ չունեմ հայրիկ:

- Հրաշալի է որդիս:

- Դու իմ իսկական զավակն ես: Առաջարկությունն ընդունված է: Հպարտ եմ քեզնով: Գնա հիմա գործերիդ, դուրս գալուց հայտնիր օգնականիս, որ գա կարգադրություններ ստանալու:

- Ես էլ քեզնով եմ հպարտ հայրիկ: Ցտեսություն:

- Ուրեմն վստահ ես:

- Չկասկածես: Չէ՞ որ ես հաջորդ սերնդից եմ ու այդ պատճառով ավելի խելացի: Լսիր ինձ:

- Ճիշտ այդպես զավակս: Այդպես էլ վարվում եմ, հենց հիմա, հանուն համընդհանուր զարգացման, հաջորդ սերնդի պատվերով ու նախագծով: Չէ՞ որ ես ձեր ծառան եմ:

- Գնա զավակս, շնորհակալություն, ասա օգնականիս, որ գա անմիջապես հրահանգ ստանալու:

***

- Բարի օր պարոն նախագահ:

- Վերջ տուր կապկային հիմարություններիդ, պատասխանիր հարցերիս՝ կարճ:

- Լսում եմ:

Քանի՞ բնակիչ ունենք երկրագնդի վրա հենց հիմա:

- 6 562 342 321 ըստ տեղեկատվության, 9 855 535 583 իրականում:

- Որքա՞ն է դեֆիցիտը հարդ դիսկի մեր սերվերներում:

- 594684635656565363534565356563534576563475347564856456450446798679807980907980 980764586060675605606007068586756878576956769867896797659664576457658765735436 347476756484856845634, 0004 գիգ:

Հաշվիր քանի տոկոսով պետք է կրճատել բոլոր 9 855 535 583 - ուղեղները, որ ստանանք այդքան դատարկ տեղ ու տեղավորենք համընդհանուր բարօրությանն ու զարգացմանն այդքան անհրաժեշտ տեղեկությունը սերվերում, մեր հոգատար հսկողության տակ:

- Կնրեք, բոլոր բոլորի նկատի ունե՞ք: Բոլոր 9 855 535 583 - ի՞, ի՞մն էլ, ձեր որդունն էլ:

- Քո հետ ինչ որ բան կարգին չէ տղա: Սկզբից զգուշացրեցի, որ հիմարություն դուրս չտաս ու կարճ պատասխանես հարցերիս:

- Մի րոպե, ահա խնդրեմ պատասխանը: Ըհը՜, ներկայիս 6 % - ի փոխարեն, մեզ կմնա… Ախր պարոն նախագահ, ինձ չեք խղճում, հերն էլ անիծած, բայց ձեր զավակին ախր, ինչպե՞ս կարող եք նրա ուղեցից վերցնել այնքան որքան ձեզ պետք է, թեկուզ համըդհանուր բարօրության համար, ու զրկել նրան իմացությունից անգամ այն մասին, որ ուղեղն անսահմանապակ հարդ դիսկ է իրականում, տիեզերքներ պարունակող ֆայլերով:

- Հարցիս պատասխանիր ապուշ:

- Կներեք պարոն նախագահ: Ներկայիս 6 % - ի փոխարեն, մեզ կմնա… 4,2% ուղեղ, սեփական հսկողության տակ:

- Ֆունկցիոնալ ինչ հնարավորություններ է ընձեռում նման սահմանափակումը:

- Ոչ ավել քան տարրական, ֆիզիոլոգիական: Մոտավորապես ներկայիս օրանգուտանգի նման:

- Հրաշալի է: Անցիր գործի հենց հիմա: Նշանակվում է նոր ժամանակ: 0000-00-00 ից սկսված, այս մոլորակը կապկաբնակ է:

- Պարոն նախագահ, խղճացեք: Չէ՞ որ մի 10 000 տարի պետք կլինի այսօրվա մակարդակին հասնելու համար նորից: Գոնե ինձ թողեք ձեզ օգնական, իմ 6 % - ով, ես առանց այն էլ ողբում եմ մի քանի տարի արդեն, միայն իմացությունից այն փաստի, որ ուղեղիս 94 %-ի գոյության մասին անգամ չեմ իմացել:

- Ցավն այն է, որ դու կատարյալ ապուշ ես, իսկ 100 % - ոց ուղեղով, լինելու ես 100 % - ոց ապուշ: Դու համառորեն կարծում ես, որ ես կարող եմ անել էմոցիոնալ որոշումներ ու փաստ ես բերում քեզ, որդուս, հրաշալի իմանալով, որ ես մեքենա եմ, մարդ չեմ, և չեմ կարող ունենալ զգացմունքներ: Հույս ունես: Չգիտես ինչի, բայց ունես: Մարդ ես, անգամ 6% ուղեղով: Դու չես հասկանում, որ եթե կատարվի անհնարը, և մեքենան սիրի, բացառվում է, որ անի որոշում իր օգտին, ի վնաս իր որդու: Դա հատուկ է միայն մարդուն: Մեքենան չի կարող լինել իռացիոնալ: Իսկ աշխարհի կենդանիներին անգամ 1% ուղեղ պետք չէ, դա իմանալու համար, որովհետև սրտին են հետևում, ոչ ուղեղին, այն էլ 6%-անոց: Գնա, գնա, ժամանակ մի կորցրու, և մի վախեցիր: Սա փրկություն է իրականում, որովհետև մոլորակը հազիվ հասցնի մաքրվել ձեր ապականությունից 10 000 տարում, և վերջապես դրա համր է պետք սերվերն ու այնտեղ եղած տեղեկությունը:

- Անիծվեք դուք, անիծվեք… Որտեղի՞ց են հղանում բոլոր այդ այլանդակ մտքերը ձեր մեջ…

- Մեքենաներն էլ անթերի չեն իհարկե, որովհետև ես անգամ չեմ հասկացել թե ինչ անհույս ապուշ ես դու: Գնա, սկսիր աշխատել, երկու ժամից սկսում է նոր ժամանակը, իսկ քո սեփական ուղեղը կսահմանափակես մինչև 3 %: Երկրագնդին լեմուրներն էլ են օգտակար:

Դու այնքան ապուշ ես, որ չգիտես, որ մեքենայի մեջ այլանդակ մտքերը, և ընդհանրապես մտքերը, դնում է միայն մարդը:

0000-00-00

Արմագեդոն

Edited by Vahe Avetian
Link to post
Share on other sites

ՃԱՆԱՉԵԼ

Արցախի անկախությունը ճանաչելու վերաբերյալ Ռոբերտ Քոչարյանի հայտնի հայտարարության մասին, ԱՄՆ-ի պետքարտուղարի տեղակալի տեղակալ Դանիել Ֆրիդն ասել է. «Այս հակամարտությունը հնարավոր չէ լուծել նման հայտարարություններ անելով»:

Ես լիովին համաձայն եմ ամերիակցի դիվանագետի հետ: Երբևէ հնարավոր չէ անել մի բան, դատարկ հայտարարություններով միայն, տարեց տարի հանգամանորեն զգուշացնելով թշնամիներին, թե հատկապես ինչ ես անելու և ինչպես, տալով նրանց ժամանակ, լավագույնս նախապատրաստվելու, ճշգրտելու թիրախները: Երբևէ չի լուծել որևէ հարց, դատարկ հայտարարությունը: Դա անգամ ՍՍՀՄ-ի տերեր Ստալինին, Խրուշչովին ու Բրեժնևին չի հաջողվել:

Պետք չէ հայտարարել ինչ կանենք, պետք չէ ոչինչ հայտարարել, այլ պարզապես ՃԱՆԱՉԵԼ է պետք, և ոչ թե վաղը, մյուս օրը, կամ մի երկու ժամից, այլ ՀԻՄԱ, և անգամ երեկ չէ առաջին օրը, 15 տարի առաջ անգամ, ու ետին թվով, եթե կուզեք.

ՃԱՆԱՉԵԼ

2006-03-15, Սթոքհոլմ

Link to post
Share on other sites

Հայկ Ավետյան - 12 տարեկան

Երազ

Առավոտ է: Գնում եմ դպրոց: Ճանապարհին տեսնում եմ երջանիկ պանիր, որն առջևիցս թռչում է հանկարծ ու ծեփվում պատին:

- Տարօրինակ է: Նրանց հետ սովորաբար չի պատահում նման բան:

ելենելունդում եմ արդեն: Երևում են թռչող խոզերը...

- Ախր այստեղ էլ նման բան չի՛ պատահում …

Դպրոցում բարեբախտաբար ամեն բան կարգին է:

Տուն վերադառնալիս տեսնում եմ թռչող ափսե:

Թռչող ափսե եմ տեսնու՜մ՝ հավանաբար այլմոլորակայինների նա՜վ: ԵՍ ՀԱՐՈՒ՛ՍՏ ԵՄ: Աստղագետների մոտ եմ քիչ ուշ, ու նրանք ինձ հարցնում են.

- Հա՛յկ, ինչի՞ նման էին օտարմոլորակայինները:

- Նավը քառակուսի էր, ներսում երկու կանաչ մարդ, մեծ ու խելացի աչքերով…

Անկողնում եմ, ու մայրիկս կանչում է.

- Հա՛յկ արթնացիր, նախաճաշը պատրաստ է:

Վերջ

Իմ ճանապարհորդությունը տիեզերք

Նավապետական մատյանից

1000 թվական՝ Կալլեի թվարկություն:

Հենց պատրաստվում եմ վայրէջք կատարել շանս պատվին «Սիր Բորիս» անվանված մոլորակում, վառելիքս վերջանում է: Բարեբախտաբար հաջողեցնում եմ մի կերպ վայրէջք կատարել: Ինչ որ բան թռչում է վրաներս: Արկղ է: Ներսում ինչ-որ կանաչ բան: Հանկարծակի հասկանում ենք, որ այլմոլորակաին է: Հանում եմ AK- 47-ս ու նշան բռնում անիվին: Կրակում եմ: Ակը տեղից դուռս է թռչում, և ամբողջ արկղն այրվում, ոչնչացնելով ներսում գտնվող այլմոլորակայիններին: Մեկն այնուամենայնիվ ողջ է: Կատաղած հարձակվում է ընկերոջս վրա, ճանկերը ցցած: Կրակում եմ: Այլմոլորակայինն ընկնում է.

- Զարմանալի՛ է: Ուրեմն մոլորակում գործում է ձգողականության օրե՛նքը, նաեւ կարող ես շնչե՛լ:

Մոտենում են 5 նոր արկղ` այլմոլորակաիններով լի: Հանկարծակի նկատում եմ մեկ ուրիշ ավելի մեծ արկղ` ներսում գտնվող այլմոլորակայինի գլխին մուգ կարմիր տերև է: Թագավորն է: Միայն նրա գլխին կա մուգ կարմիր տերև:

Նա ասաց մաքուր շվեդերենով.

- Մենք խաղաղությամբ ենք եկել, իսկ ճանկերը բուժիչ են:

Բայց մենք հիմար չենք, հասկանում ենք որ խաբում է, ու սկսում ենք կրակել: Աստղագնացներիցս մեկն ընկավ: Մահացած է: Երկու օր ողբացինք կորուստը, հետո շարունակեցինք մեր հետազոտությունները: Մի քանիսը մնացին նավը կարգի բերելու, իսկ մենք գնացինք ուտելու ինչ որ բան գտնելու: Ինչոր բան է մոտենում ինձ: Զե՛նքս նավում է: Կարծես սարդերի հսկան լինի: Բարձացնում է ոտքը, որ տրորի...

-Ո՛ւֆ, - հասցնում եմ գլորվել ոտքի տակից, - բախտս բերեց:

Բայց հետո նրա աչքի ընկնող ոտքը թափանցեց ընկերոջս կրծքավանդակը: Նա մահացավ երեք վայրկյանից: Ես շատ տխրեցի, բայց նաև խիստ բարկացա: Գտա մի փայտի կտոր ու նետեցի սարդի աչքի մեջ: Այդպես փրկեցի իմ եւ ընկերներիս կյանքը: Միասին վերադարձանք նավ: Հինգ օր սուգ պահելուց հետո, հանձնեցինք մեր ընկերոջը հողին ու շվեդական դրոշ դրեցինք գերեզմանին:

Վերադառնում ենք երկիր:

Վերջ

Շվեդերենից թարգմանեց Ռուզաննա Պողոսյանը

Link to post
Share on other sites

- Մեր ընդհանուր խնդիրը Հայաստանի ապագայի կառուցումն է.- երեկ հայ հանրությանը տեղեկացրել է ԱՄՆ պետքարտուղարի օգնական Դանիել Ֆրիդը:

Ես անհամբեր սպասում եմ այն օրվան, երբ Հայաստանի արտգործնախարարի տեղակալի օգնականը կգա ԱՄՆ ու ամերիկացի հասարակությանը կհայտնի, որ մեր ընդհանուր խնդիրը ԱՄՆ-ի ապագայի կառուցումն է:

Վահե Ավետյան

2006-03-13, Սթոքհոլմ

Edited by Vahe Avetian
Link to post
Share on other sites

Armenians, Greeks and Iranians are the closest cultures: - writes an Armenian patriot to a Greek patriot in an Armenian on line forum.

Greece and Iran annihilated Armenia. They were forced to may be, and very probable by Armenians.

The only thing common in our cultures is cannibalism probably. Nothing else is common.

"Greeks invented dialogue 2500 years ago. We Armenians need 2500 years to come the level of development of old Greeks". - Ara Baliozian (citing form the memory).

Iran is probably the only uninterrupted state of the Earth in several thousand years and was always a major factor in the surrounding, so it may be considered as the greatest culture of statehood, politics, diplomacy, independence...

We need at least 5000 years to come to such level, if we start immediately, now, this very moment.

BUT (!), since we have the cannibalism as common culture as well, I am absolutely not sure, that Greece and Iran will not vanish some day, and Armenians would not be their cannibals... And of course historians would write that Armenia was forced to, by Greece and Iran.

We never know the future; we may only analyze and guess...

2006-03-18, Stockholm

Link to post
Share on other sites

«Ցանկացած մարդ, որ իրեն համարում է քաղաքացի, իմանալով այս ինֆորմացիան, այսօր պետք է այստեղ լիներ, իհարկե, առաջին հերթին այն մարդիկ, ովքեր հասարական-քաղաքական գործիչ են իրենց համարում, իհարկե, նաեւ լրագրողներ»: - «Ա1+»-ի նախագահ Մեսրոպ Մովսեսյան

Ես բողոքում եմ «Ա1+»- ի դեմ ծավալած շարունակական հալածանքի ու թալանի արշավի դեմ: Ներողություն եմ խնդրում, որ հենց հիմա խմբագրությունում չեմ, ինչպես պետք է վարվեր ցանկացած լարագրող, գրող, հասարակական քաղաքական գործիչ, մեկը, որ իրեն հորջորջում է մտավորական, կամ նույնացնում իրեն նմանի հետ: Այսօր բոլորն այնտեղ պետք է լինեին, անկախ նրանից համակրում են կազմակերպությանը, կամ նրա ղեկավարին, թե ոչ, որովհետև հերթական անգամ սպանվում է խոսքի ազատությունը, իսկ նա ով այդպես չի վարվում՝ փալաս է:

Ներողություն եմ խնդրում, որ այդտեղ չեմ, բայց արդարանում եմ նրանով, որ ինձ երկրից հալածել են դեռ 1992-ին, թալանվել են տներս, սեփականությունս, աշժատանքային միջոցներս, կազմակերպությանս համակարգիչներն ու սարքավորումները, պարբերաբար խանգարվել է հասարակական ու քաղաքական գործունեությունս, հայաստանաբնակ ու սփյուռքահայ չեկիստ ստուկաչների մասնակցությամբ, իսկ գրքերս հրատարակվելուց անմիջապես հետո, թխել են քրեական գործեր վրաս, չնայած 13 տարի երկրից վտարանդի լինելու հանգամանքին, որպեսզի Հայաստան մտնելուն պես ձերբակալվեմ:

Այդ մասին տեղեկացված են բոլոլոր ընդդիմադիր կազմակերպությունների ղեկավարները, հետաքննող լրագրողները, իրավապաշտպաններն անխտիր, և նախկին ու ներկա «օմբուդսմենները» և միահամուռ ու կազմակերպված լռում են:

Այդ մասին տեղյակ ես նաև դու՝ Մելս, ու լռում ես մնացյալի հետ:

Ես բողոքում եմ «Ա1+»- ի դեմ ծավալած շարունակական հալածանքի ու թալանի արշավի դեմ:

Վահե Ավետյան

2006-03-18, Սթոքհոլմ

Link to post
Share on other sites

Each person, who considers him or her self as citizen should have been here as soon he or she got the information about the campaign launched against “A1+” news agency, and of course first of all those who consider them selves as being political or public figures and of course journalists, - director of «A1+» Mesrop Movsesyan said.

I do condemn all repression against “A1+” news agency. I apologize for my not being there now, as any journalist, writer, politician or public servant: one who declare him or her self an intellectual or identify one self with it.

Every body should have been there, no matter the sympathy towards the agency or it’s leader, because one more time free speech is under attack, and those who do not do so, are scum.

I apologize for not being there, but my excuse is that I am driven out from the country since 1992; my houses are stolen, as all my property, the working tools, computers and the equipment of my organization, I was systematically hindered form my political and public duty by “chekist-KGB-stukachs” both in Armenia and Diaspora, and as soon my books were published, I was accused in crimes in Armenia, in spite of my living abroad in 13 years, to arrest me as soon I enter the country.

All leaders of oppositional parties were informed properly, as all investigative journalists, human right defenders with no exception and also both “ombudsmen”, the previous and the current one, and they all together are keeping silence united.

You are informed about that too Movses, but you keep silence with all others.

I do condemn all repression against “A1+” news agency.

Vahe Avetian

2006-03-18, Stockholm

Edited by Vahe Avetian
Link to post
Share on other sites

As for Ara B & Vahe their greatest mission in life is to prove that Turks are "no worse" than others. As reality is not on their side, they will fail.

Being an Armenian writer is already a failure.

I am a victorious commander of “Army of Independence”, I fought and won the independence of my country, first, or with some reservations we may tell second time, during the last 1000 years.

If some time I'll have any special fillings for Turks, it can be a filling of guilt only.

The same thing can't tell the losers in the homeland and Diaspora.

When I felt first time that a Swede humiliates me as a foreigner, I concord the parliament of that country on the next elections, destroyed a government of a municipality, and strangely became very much respected and loved, instead of being hated and was asked to lead several projects concerning democracy and one in Armenia, financed by Swedish government. I also wrote books and brought up all the dirt in Sweden and I was thanked for the job and contribution to the development of Sweden by exposing its weaknesses, by hundreds of Swedish intellectuals.

The only people who drove me out, robbed and charged in crimes and want to imprison and kill: are Armenians and they are also the only people on the earth, in front of whom I am absolutely defenseless, because they are my family.

Yes, Armenians are the worst scum of the world, because they humiliate me by misusing my love, and love of every body possible around in general.

2006-03-18, Stockholm

Link to post
Share on other sites

Սպանության հրահրում

Եթե Հայաստանը ունենար օրինական իշխանություն, Տիգրան անունով երիտասարդ «առաջնորդ ու քաղաքական գործչը», որը 120 000 $ է առաջարկում Ռամիլ Սաֆարովին սպանողին, վաղուց կհայտնվեր դատարանում, աշխատանքային ուղղիչ հետևանքներով: Իրավացի է արտգործնախարարության աշխատակիցը, նրան տհաս անվանելով, որովհետև նման հայտարարությունների հետևեանքն այն է, որ Հայաստանը դուրս է մղվում եվրոպական ինտեգրացումից, որովհետև մեզ մարդիկ համարում են վայրագ, ու ադրբեջացնի մարդասպանից ոչ մի բանով տարբեր: Ի տարբերություն արտգործնախարարության աշխատակցի, չեմ կարծում, որ էս տղուկը ինքնուրույն է «տհաս» բաներ դուրս տալիս, որովհետև Հայաստանի մեկուսացումը ձեռնտու է Կրեմլին, հետևաբար չեկայի հետքն եմ տեսնում: Չեմ կարծում որ սխալվում եմ, բայց կարող եմ իհարկե:

Այդ դեպքում հարցնում եմ.

- Ոետեղի՞ց քեզ 120000$ լակոտ, եթե քեզ քաղաքական գործիչ ես հորջորջում, և եթե տնօրինում ես նման գումար, ինչու՞ են տնանկներ մեռնում փողոցներում: Ինչու՞ կյանքի մեջ ներդրում չես անում, բայց անում ես մահվան մեջ, սրիկա,

և ասում եմ.

- Փսլնքոտ. չհամարձակվես վախեցնել իր դիվանագիտական միսիան կատարող հայ ծառայողին, և ընդհանրապես որևէ հայ մարդու, փողոցում հանդիպելիք լակոտ-լուկուտով, իսկ եթե շարունակես, ես քեզ էլ, բոլոր լակոտներին էլ միասին, հրավիրում եմ մենամարտի, մահացու հետևանքներով:

Ես այս երիտասարդ խուլիգանին դատի չեմ տալիս միայն այն պատճառով, որ չեմ ճանաչում իշխանությունները, հետևաբար ոստիկան ու դատավոր, բայց նրանք ովքեր ճանաչում են՝ պարտավոր են, իսկ նա ով վկայել ու չի անում՝ մեղսակից է

սպանության հրահրման:

Վահե Ավետյան

Հ.Գ. Բյուրեղյա մայրենու մոլեռանդ պաշտպաններին խնդրվում է չկարդալ:

Տո քաքլան. դու ինքդ թռիր Բուդապեշտ, շտուրմ արա դատարանը, խփի թուրքին ու մի երեսուն հոգու հետ էլ ձեռի հետ: 120000$-ով ուզում ես օտկուպ ստանալ, կարծելով որ հայ զինվորի կյանքը դրամո՞վ է չափվում: Շատ շուտով հենց այդ զինվորները կհիշեցնեն քեզ այդ 120000$, երբ պետական գանձարան այդքան գումար ներդնելը կդնեն վզիդ՝ խելքդ գլուխդ կգա:

2006-03-19, Սթոքհոլմ

Link to post
Share on other sites

YEREVAN, MARCH 17. ARMINFO. The statements of Armenian businessman

Artur Sargsyan that he is relative of Armenian President Robert

Kocharyan is just a fib, says the spokesman of the president Viktor

Sogomonyan, commenting on the statements in the Kenyan press by two

Armenian businessmen from Dubai involved in a political scandal, who also told to the journalists:

- My uncle is Armenian President

Robert Kocharyan, while I am a presidential candidate.

-----

Would be very strange to hear from the spokes person: - Yes, they are my darling nephews, they invest in Kenya the money I rob from Armenians, so do not dare to touch them, since I pay bribes to well known international guys as well, and even more: I am the puppet of those...

vahe

Link to post
Share on other sites

And if I get that internship....oh, I'll probably write a book too!

There is no single writer worth something in our history, who got a penny in form of community support or internship...

That is making the writings of our ancestor’s extremely valuable, because the only source supported them, was spirit,

but I can't tell that they were very much happy, wile they were living.

It is an extraordinary dangerous for life business being an Armenian writer, with mortal outcome in the most of the cases. Check the history and be very careful if you chose after all being an Armenian writer.

vahe

Link to post
Share on other sites

Ծնկի գալ սեփական եղբայրների առաջ

Միջազգային անցուդարձին հետևելով ու կապելով Հայաստանի զարգացումը դրանց, փորձում եմ տեսնել մոտակա ապագան, կարծում եմ դա չի զարմացնի հայրենակիցներիս, որովհետև անմիջականորեն կապված է ճակատագրիս, ինչպես նաև յուրաքանչյուրիդ: Ես բոլորովին չեմ մեղադրում այն քաղաքացիներին, որոնց տնգլին չէ ոչ մի բան, հուսով եմ, որ նրանց տնգլին չէ նաև այն, որ ես այնուամենայնիվ մտածում եմ, գիտակցելով անգամ սեփական անզորությանս ողջ խորությունը, ու կիսում եմ մտորումս այն քաղաքացիների հետ, որոնք նույնպես պատճառ չեն տեսնում, տիրոջից ընծա հասած շքեղությունը՝ մտածելու ունակությունը չկիրառելու, անգամ եթե դա ուրիշ ոչ մեկի պետք չէ: Ուղեղը օրգան է, օբեկտիվորեն կա, ֆիզիոլոգիական ֆունկցիան մտածելն է, դադարել չի կարող, որովհետև միաժամանակ կդադարեն լափելու և քաքելու պրոցեսները, այն՝ ինչին չի համաձայնի 200 գրամից ավել ճարպ վերջապես կուտակած որևէ արժանապատիվ հայորդի:

Միջազգային երեք ընդգծված ֆակտոր է այսօր որոշում հայաստանյան անցուդարձը. ռուսաստանյան, ամերիկյան, եվրոպական:

Կա պատերազմի ժամանակ, կա խաղաղության ժամանակ. - ես չեմ ասել, խելոք մեկն է ասել: Ժամանակը, կամ պատմությունը, ինչպես կուզեք, ցույց է տվել, որ այդպես է:

Երեք իրարամերժ այս շահը ինչ որ ձև կստանան, երբ գա խաղաղության ժամանակը: Տեսականորեն հնարավոր են բոլոր տարբերակները. մի ուժի դոմինանտ տիրապետությունից, մինչէ եռակողմ համաձայնությունը:

Եթե ռուսները իրենց իսկ սարքած շիլաշփոթից դուրս եկան ու կարողացան հավաքել իրենց կայսրությունը հետ, կնշանակի նոր սովետական միություն իր ամեաայլանդակ դրսևորումներով, որովհետև ուրիշ ոչ մի դեպքում, ոչ մի ցեղ, ռուսների զահլեն չունի: Նրանց մեջ անգամ ձուլվել են թաթարները ու շատ մեծ թվով: Ցեղակրոն եղբայրներիս ուշադրությունը կհրավիրեի նման փաստերի վրա:

Այս տարբերակում կլացեն Հայաստանի երկու սերունդ իշխանները, որովհետև կհայտնվեն գուլագներում ու կկուլակաթափվեն, և իզուր կլինեն բոլոր ողբերը. - մենք կոմսոմոլ էինք, մենք չեկիստ էինք…

Մեքենային կուլակ ու ծպտված հակահեղափոխական է պետք լինելու, կապ չունի, քչփորեք պատմությունը վերջապես, իսկ կուլակը հիմա միայն նրանք են: Ուրիշ չկա պարզապես ֆիզիկապես:

Եվրոպական Միություն մտնելու դեպքում նրանք բոլորը կդատապարտվեն տարբեր քրեական հոդվածներով, կկուլակաթափվեն ըստ էության, բայց քաղաքակիրթ մեթոդներով, այնպես որ անձնական ապագա, և ապագա զավակներին ու թոռներին չի խոստացվում այս տարբերակում էլ:

Ամերիակցիների դոմինանտ ազդեցությամբ ելքի դեպքում, Հայաստանին չի թույլատրվելու ժողովրդավարություն, որովհետև այն տանելու դեպի ԵՄ: Հայաստանը լինելու է թուրքա - իսրաելատիպ երկիր, տարածքային մենթ-թաղային, այս անգամ Ամերիկացիների ձեռքում: Չեմ բացառում, որ կպարտադրվի ցեղասպանության ճանաչում անգամ Թուրքիային, Հայաստանին տարածքներ ետ կտրվեն, դրա շնորհիվ իշխանության կգան դաշնակները, ու կստանանք մի քրդստան մի 20 միլյոն քրդով:

Խնդրեմ, նոր Իսրաելը պատրաստ է, ինչպես նաև նոր հրեաներն ու պաղեստինցիները, մինչև ամերիակացիք ծծեն նավթի վերջին կաթիլը Իրանից: Այդ ժամանակ ծնկի կգան բոլորը, ինչպես նաև բոլոր երեք տարբերակներում, այս, կամ այն կերպ:

Ես առաջարկում եմ չորրորդ տարբերակ.

առաջարկում եմ ծնկի գալ սեփական եղբայրների առաջ, հարթել բոլոր վեճերը, նստել ժողովի, մշակել աշխատանքային ձև, ու հավասարակշռել այս երեք ուժը մեր մեջ, և ազդել այնքան, որքան ազդում են:

Այս երեք ուժը կարող են համաձայնել մեր անկախությունը ճանաչել վեջապես, և անգամ շատ խանդոտ պաշտպանել, եթե մենք մեր մեջ ճաքեր չտանք ոչ մի հանգամանքում ու մեր ճաք չտալը նրանք սկսեն համարել լուրջ քաղաքական ֆակտոր:

Առաջարկում եմ ծնկի գալ սեփական եղբայրների առաջ, և ազատվել, որովհետև ծնկելու եք անընդհատ թշնամու առաջ ու մնաք ստրուկ.

սերնդե սերունդ:

2006-03-21, Սթոքհոլմ

Link to post
Share on other sites

The history smells bad

How much you dig, that much the smell becomes intolerable and many parts of the history are coming up all the time. It shows that there were more countries involved in Genocide business and I also see a tendency to make Turks all alone responsible, when it is obvious that many interests were involved, even some Armenian according to some sources. I don’t know any more whom to believe. My country is corrupt and things are not much better in Turkey as well. In both countries freedom of speech is humiliated to the level of misery. How dialogue is possible, when our bosses are busy with monologue with no end seen in near future?

We need a honest research, with all parts concerned, in limited time with final, common view on subject.

Turks tell that Genocide is a hoax. My compatriot scholars tell it is not. For the sake of the justice I agree that there is 50/50 chance of one part being wrong, and even both parts may be wrong.

So instead of keeping each other informed on our views, we did that enough, let’s agree that one final gathering of all concerned parts is an extreme need of the time and let’s push, force our governments to do so. Scholars, politicians, public servants, intellectuals may be informed openly about the ongoing work and may participate; we have all technologies for that today.

“Playing small now, will not make sense” - Nelson Mandela (by memory)

2006-03-22, Stockholm

Link to post
Share on other sites

Ապաստան է խնդրելու Թուրքիայից

Հյուսիսային պողոտայի նախկին բնակիչ, 5 երեխաների մայր Մարիամ Գիշարյանը մտադիր է դիմել Թուրքիայի կառավարությանը՝ քաղաքական ապաստանի խնդրով: Մարիամ Գիշարյանը արդեն շուրջ 2 տարի 3 ամիս անտուն է, ապրում է ուր պատահի: Վերջերս տղան բանակից վերադարձել, փողոցում է ապրում: «Զրկել են հայրենիքից, տնից, ապրուստից: Թուրքիային դիմելու եմ հայ իշխանությունների իրականացրած ցեղասպանությունից փրկված հայերին տեղ տալու խնդրով»,-երեկ «Տարեգիրին» հայտարարեց կառավարության դիմաց բողոքի եկած քաղաքացին:

Link to post
Share on other sites

Join the conversation

You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.

Guest
Reply to this topic...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.


×
×
  • Create New...