smally Posted April 4, 2006 Report Share Posted April 4, 2006 Может, наверное. Трудно определить болезнь младенца с рождения, но если налицо мутантство... Astvats heru pahi. Quote Link to post Share on other sites
alena1801 Posted April 4, 2006 Report Share Posted April 4, 2006 Дорогие красавицы пожалуйста,когда вы спорите,приводите ссылочки в подтверждение ваших утверждений. Quote Link to post Share on other sites
Forget-me-not Posted April 4, 2006 Report Share Posted April 4, 2006 На сколько я понимаю, эвтаназия - не может быть добровольное желание ухода из жизни больного, потому что, как тут кто-то правильно написал, если больной может решать, значит он не такой уж и тяжело больной Вот вам пару вопросов по теме: 1. Как насчет желания родственников облегчить страдания человека, который при смерти? 2. Бывает что человек при смерти, без сознания, но живет (или "живет") благодаря системе, подключенной к его организму. Есть ли смысл в этой системе, если на 100% известно, что человек в сознание не придет и умрет в ближайшие дни? Является ли отключение этой системы эвтаназией? Quote Link to post Share on other sites
Arm_Lionne Posted April 4, 2006 Author Report Share Posted April 4, 2006 если больной может решать, значит он не такой уж и тяжело больной 1. Как насчет желания родственников облегчить страдания человека, который при смерти? 1."Убийство из милосердия" происходит в тех случаях, когда родственники или сам врач, видя мучительные страдания безнадежно больного человека и будучи не в силах их устранить, впрыскивают или вводят ему сверхдозу обезболивающего препарата, в результате чего наступает быстрая и безболезненная смерть. Вопрос о согласии пациента в данном случае вообще не ставится, поскольку он не в состоянии выразить свою волю. . 2. Бывает что человек при смерти, без сознания, но живет (или "живет") благодаря системе, подключенной к его организму. Да конечо бывает, на пример когда больной находится в коме Есть ли смысл в этой системе, если на 100% известно, что человек в сознание не придет и умрет в ближайшие дни? это как бы спросить есть ли смысол оказать помощь больнога ? Является ли отключение этой системы эвтаназией? ДА ! Quote Link to post Share on other sites
Avshar Posted April 5, 2006 Report Share Posted April 5, 2006 самыи добрыи из армян добрыи доктор Кеворкян Бааааю- бааю, бааааю - бааай (Из выступления "Новых Армян") а если серьёзно, то в самом деле , граница между милосрдием и убийством очень зыбкая- но есть случаи, в которых лично я бы одобрила эвтаназю. И еще, те кто против эвтаназии, исходя из того , что "на все воля Божья". Ведь тот факт, что человек живет, скажем, только благодаря жизнеобеспечиваюшим системам- ето уже вопреки воле Божьей. Так что если исходить из того, что эвтаназия ето противоестественно, то искуственное поддерживание жизни в по сути уже мертвом теле- еше более противоестественно P.S. очень хотелось бы чтоб отец Гевонд бы прокоментировал мои последние слова. Заранее благодарю Quote Link to post Share on other sites
FR.GHEVOND Posted April 5, 2006 Report Share Posted April 5, 2006 Так что если исходить из того, что эвтаназия ето противоестественно, то искуственное поддерживание жизни в по сути уже мертвом теле- еше более противоестественно P.S. очень хотелось бы чтоб отец Гевонд бы прокоментировал мои последние слова. Заранее благодарю Уважаемая Avshar! Как я заметил уже выше - сегодня очень быстро меняются интересы в христианских странах. Поэтому говорить конкретно для всех - будет трудно. У христианина одно мировозрекния, у представителя других религий другое, у атеистов - совсем другое. Мне кажется исцеления в своем роде тоже считаются искусственным пооддержанием жизни, но это не противоестественно... Врачи и лекарства для того, чтобы продлить жизнь человеку, помочь ему. Если все бросать на волю Господа и говорить, что не нужны врачи и лекарства, то это против воли Господа, ибо врачи и лекарства от Господа и само исцеление тоже от Господа: "Почитай врача честью по надобности в нем, ибо Господь создал его, и от Вышнего - врачевание, и от царя получает он дар. Знание врача возвысит его голову, и между вельможами он будет в почете. Господь создал из земли врачевства, и благоразумный человек не будет пренебрегать ими. Не от дерева ли вода сделалась сладкою, чтобы познана была сила Его? Для того Он и дал людям знание, чтобы прославляли Его в чудных делах Его: ими он врачует человека и уничтожает болезнь его. Приготовляющий лекарства делает из них смесь, и занятия его не оканчиваются, и чрез него бывает благо на лице земли. Сын мой! в болезни твоей не будь небрежен, но молись Господу, и Он исцелит тебя. Оставь греховную жизнь и исправь руки твои, и от всякого греха очисти сердце. Вознеси благоухание и из семидала памятную жертву и сделай приношение тучное, как бы уже умирающий; и дай место врачу, ибо и его создал Господь, и да не удаляется он от тебя, ибо он нужен. В иное время и в их руках бывает успех; ибо и они молятся Господу, чтобы Он помог им подать больному облегчение и исцеление к продолжению жизни. Но кто согрешает пред Сотворившим его, да впадет в руки врача! ". (Сир 38, 1-15) Исцеление зависит от Бога. Оно может быть, а может не быть, в зависимости от воли Божией Он прощает все беззакония твои, исцеляет все недуги твои; (Пс 102, 3). А лучше всего думать как жить правильно, чтобы не грешить и не впасть в болезни... На сегодня продлевая жизнь человеку лекарствами и приборами - мне кажется нельзя считать противоестественным, - Господь знает, что сколько ему осталось жить. Приведу 2 примера, чему был я свидетель. У нас есть один священнослужитель, который заболел тяжело (инсульт) - и по сей день не может говорить (6-7лет), но интересно то что может петь духовные - церковные песни и очень четко... Слава Господу!!! Через года 2 после инсульта, у него появилась гангрена ног (имел еще и диабет) - врачи сказали, что ему надо срочно ампутировать обе ноги, но гарантии на жизнь не давали... Он попросил св. причастия, после начал терять сознание. Через несколько дней у него начало все проходить... Он пришел в себя, но все же отрезали ему один или два пальца на ноге. Втрой случай, у нас был епископ, у которого были болезни. Он лежал в больнице и имел боли... Он причастился, после ушел в кому и его поддерживали аппаратами и лекарствами. Врачи нам предложили, чтобы его не мучить можно отключить все и дать ему умереть... Мы не согласились. В монастыре за него молились, через дней десять он отдал свою душу - Царство ему Небесное... Господь Сам знает времена и сроки, мы не знаем, что твориться с человеком когда он в коме... Может у него есть возможность покаяться и примириться с Господом - мы не знаем. Но все же не дай нам Господь такую кончину!!! Лучше если умрем осознанно.... Интерсного можно найти и здесь: http://www.practica.ru/Antoniy/ethics.htm Храни Вас Господь!!! Quote Link to post Share on other sites
FR.GHEVOND Posted April 5, 2006 Report Share Posted April 5, 2006 Хотел еще добавить к теме. 15.12.2004 Патриарх Московский и всея Руси Алексий II считает, что одним из следствий неуважения к бытию человеческой личности в России становится пренебрежение к своей собственной жизни. "Нет ничего хуже самоубийства, однако число случаев совершения этого страшного греха с каждым годом растет. Основная причина этого явления - отсутствие цели в жизни, неверие в жизнь будущего века", - сказал Святейший Патриарх в своем докладе в Храме Христа Спасителя на Епархиальном собрании города Москвы. "Широкое распространение сегодня получило мнение о том, что человек вправе распоряжаться своей жизнью. Сегодня в обществе звучат голоса, требующие легализовать это греховное "право". Предпринимаются попытки объяснения самоубийства в медицинских терминах, дав ему название "эвтаназия". Ужас ситуации состоит в том, что орудиями убийства предполагается сделать врачей, которые по долгу службы обязаны заботится о сохранении жизни человека. Мы должны со всей твердостью заявить: эвтаназия - это один из видов сознательного самоубийства. В религиозном отношении - это крайняя степень отпадения от Бога... Православная Церковь не может квалифицировать пропаганду эвтаназии и самоубийства иначе как скрытый или явный сатанизм", - заявил Патриарх. http://www.cmserver.org/24/493_1.htm Quote Link to post Share on other sites
Forget-me-not Posted April 5, 2006 Report Share Posted April 5, 2006 (edited) Кстати, а эвтаназия, разве не нарушение со стороны врачей клятвы Гиппократа? Если нарушение, то как же некоторые страны собираются делать ее легальной? Edited April 5, 2006 by Forget-me-not Quote Link to post Share on other sites
Arm_Lionne Posted April 5, 2006 Author Report Share Posted April 5, 2006 А в некоторых странах не то что бы собераются .....а уже легально Quote Link to post Share on other sites
Guest Guest12568 Posted October 9, 2006 Report Share Posted October 9, 2006 Էֆթանազիա Ցանկալի մա՞հ ,թե՞ դաժան սպանություն «Էֆթանազիա » տերմինը,որ ձևակերպվեց «թեթև մահ», առաջին անգամ առաջարկեց անգլիացի փիլիսոփա Ֆրենիս Բեկոնը դեռևս 17-րդ դարում :Այս տերմինի ժամանակակից ձևակերպումը տրվեց 1980 թ. ` «գթասրտությունից մղված սպանություն» : Էֆթանազիայի նպատակը հիվանդի տառապանքներին վերջ տալն է :Այն կիրառվում է միայն մահվան դատապարտված հիվանդների նկատմամբ,այն էլ ` ծայրահեղ դեպքում : Գոյություն ունի պասիվ և ակտիվ էֆթանազիա :Պասիվի դեպքում դադարեցվում է հիվանդի կյանքը երկարացնելու համար բժշկական միջամտությունը,ինչն արագացնում է մահը : Ակտիվ էֆթանազիայի դեպքում կիրառում են մահն արհեստականորեն արագացնող տարբեր միջոցներ: Ակտիվ էֆթանազիան կարող է արտահայտվել հետևյալ ձևերով . 1. Գթսրտությունից մղված սպանություն . երբ բժիշկը ,տեսնելով անբուժելի հիվանդի անտանելի տանջանքները ,նրան բարձր դոզայով ցավազրկիչ է ներարկում: 2. Բժշկի միջամտությունը ինքնասպանություն . երբ նա օգնում է անբուժելի հիվանդին հեռանալ կյանքից: 3. Սեփական նախաձեռնությամբ ակտիվ էֆթանազիա . այն կարող է իրականացվել առանց բժշկի օգնության . հիվանդն ինքն է անջատում սարքը: Ասում են ` առողջը չի հասկանա հիվանդին: Այս ասացվածքի վառ ապացույցն է 37-ամյա անգլիացի լրագրող Ֆիլ Սաչը:«Յուրաքանչյուր մարդ սեփական կյանքի իրավունք ունի, և ոչ ոք իրավունք չունի զրկել նրան այդ իրավունքից»,- հենց այսպես էր մտածում Սաչը,քանի դեռ նրա կյանք չէր ներխուժել մոտոնեյրոնային ծանր հիվանդությունը :Նա հիվանդացավ 2000-ին :Դա ծանր հարված էր :Ահա թե ինչպես է նկարագրել իր հիվանդության ընթացքը Սաչը . «Վերջին տարին հիվանդությունը դաժան հաշվեհարդար տեսավ ինձ հետ :Հունիսին ես արդեն հաշվասայլակի մեջ էի հոկտեմբերին `կորցրի ձեռքս ,Ծննդյան տոներին արդեն խոսել չէի կարողանում:Ես ապրել եմ կարճ ,բայց հագեցած կյանք ,և չեմ ցանկանում իմ օրերն ավարտել ` դանդաղ վերածվելով փլատակի» : Սաչը դարձավ էֆթանազիայի ակտիվ կողմնակից ` դեմ դուրս գալով Բրիտանիայում էֆթանազիան արգելող գործող օրենքին: Ահա ռուսաստանցի Կ.Գ. –ի նամակն իր բժիշկին ,որ հիվանդ էր ենթաստամոքսային գեղձի քաղցկեղով . «Թանկագի´ն բժիշկ ,Դուք օարտավոր եք պայքարել հիվանդի կյանքի համար, բայց ոչ տառապանքներին:Իմ ցավերն անտանելի են:Դրանք վեր են մարդկային ուժերից:Ինձ ոչինչ չի կարող օգնել :Թողնել,որ շարունակվեն հիվանդի տառապանքները ,չարիք է:Մինչդեռ բժշկության էությունը գթասրտությունն է: Վոլտերը չէր սխալվում ,երբ ասում էր . «Եթե ամեն ինչ կորած է ,կյանքն այդ դեպքում խայտառակություն է ,իսկ մահը ` պարտավորություն »»: Մահվան շեմին բոլորը չէ, որ կամքի ուժ են դրսևորում և արժանապատիվ կեցվածք ընդունում: Հաճախ տառապանքները մարդու մեջ խիստ վատ որակներ են արթացնում :Անբուժելի հիվանդը կորցնում է իր մարդկային դմեքը ,դառնում եսասեր ,նյարդային ,կասկածամիտ :Հայտնի է ,որ թոքերի քաղցկեղով հիվանդ երգիչ Մ. Բեռնեսը կնոջ վրա շարունակ բղավում էր ` ասելով ,որ նա է իրեն վարակել : Դեռևս 20-րդ դարի սկզբին գերմանացի հեգեբույժ Գոհեն և բժիշկ Բինբինգը փորձեցին հիմնավորել ազգի և մարդկության համար «ոչ լիարժեք» անձանց ոչնչացման անհարժեշտությունը:Այդ մարդկանց ցուցակում առաջին հերթին հոգեկան և ծանր խրոնիկական հիվանդություններ ունեցողներն էին : Դրանց 30 տարի անց հաստատված ֆաշիստական պետությունն իրականացրեց այդ ծրագիրը : Պաշտոնական տվյալներով ` ծրագրի իրականացման առաջին հատվածում ` 1939 -41 թթ ., ոչնչացվեց մոտ 90 000 մարդ : տարբեր մասնագետների ենթադրությամբ ` 1945. «Էֆթանազիայի ծրագրի» զոհերի թիվը Գերմանիայում կազմում էր 120 000 – 250 000 մարդ: Պատերազմից հետո որոշ բժիշկ էֆթանազիստներ ինքնասպան եղան, մյուսները դատվեցին Նյուրբեգյան դատարանի կողմից: Quote Link to post Share on other sites
Guest Guest12568 Posted October 9, 2006 Report Share Posted October 9, 2006 Quote Link to post Share on other sites
Guest Guest12568 Posted October 9, 2006 Report Share Posted October 9, 2006 Այսպես Գոհենի և Բինբինգի « գթասրտությունից մղված էֆթանազիայի» գաղափարախոսությունը շատ արագ անցավ «գաղափարական նկատառումներից բխող էֆթանազիայի» , այն է ` «ոչ լիարժեք ժողովուրդների » ոչնչացմանը : 1987- ին 39- րդ բժշկական վեհաժողովում ընդունվեց «Էֆթանազիայի մասին» հռչակագիրը ,որը բացառում էր էֆթանազիայի կիրառումը : Սակայն « գթասրտությունից մղված սպանությունը» շարունակվում էր՝ օրենքը շրջանցելով։ Բայց դա չի նշանակում, որ ինքնասպաններին աջակցողները կարող են անպատիժ մնալ։ Ամերիկյան բժշկական ասոցիացիայի տվյալներով՝ ԱՄՆ-ի հիվանդանոցներում ամեն տարի մահանում Է 6000 մարդ, մեծամասնությունը՝ բուժանձնակազմի կամավոր օգնությամբ։ Մեծ Բրիտանիայում Էֆթանազիան օրինականացնելու համար շարժումը սկսվել է 1935թ.։ 1938-ին նմանատիպ հասարակական կազմակերպություն է ստեղծվում ԱՄՆ-ում։ 1941-ին Շվեյցարիան դարձավ «գթասրտությունից մղված սպանությունը» օրինականացրած առաջին երկիրը։ Հենց սա Էլ նպաստեց «մահացուտուրիզմի» զարգացմանը, մի քանի տասնամյակ շարունակ Շվեյցարիան դեպի իրեն Էր ձգում այն անբուժելի հիվանդ եվրոպացիներին, ովքեր ցանկանում Էին, որ իրենց նկատմամբ Էֆթանազիա կիրառվի։ 1967թ. Կալիֆոռնիայի Գերագույն դա տարանը որոշում ընդունեց, որը հիվանդներին կյանքն ապահովող բուժումից հրաժարվելու իրավունք տվեց։ Այսպիսով ԱՄՆ-ում օրենքով թույլատրվեց միայն պասիվ էֆթանազիան, իսկ ակտիվ ձևն արգելվեց բոլոր նահանգներում։ 1990թ. լայն արձագանք ունեցավ Ջեկ Գևորգյանի գործը։ Ծագումով հայ, ամերիկացի հայտնի բժիշկ Ջեկ Գևոր գյանն առաջինն էր աշխարհում, ով հրապարակայնորեն խոստովանեց, որ ինքն օգնել է կյանքից հեռանալու բազմաթիվ հիվանդների։ Ի դեպ՝ բժկության պատմության մեջ ընդունված է ամենահրեշավոր մարդասպան համարել բրիտանացր բժիշկ Հարոլդ Շիպմենին, որը «գթասիրաբար» սպանել է 265 մարդու։ հաճախորդներին ստիպում էր իրենց կտակը փոխել իր օգտին։ Զարգացած երկրներից աշխարհում առաջինը Նիդեռլանդներն օրինականացրել նացրեց էֆթանագիան։ 2000թ. այստեղ պաշտոնապես գրանցվել էվթանազիայի 2123 դեպք։ Հոլանդիայում էֆթանագիան պաշտոնապես կիրառվում է բժիշկների կողմից, և դա քրեորեն չի հետապնդվում: Մինչդեռ Շվեդիայի, Իտալիայի, Բելգիայի, Անգլիայի հասարակությունը կտրուկ դեմ է այս երևույթին: Ավստրալիայում, որտեղ էֆթանազիան արգելվում է օրենքով, «Գթասրտությունից մղված սպանության կողմնակիցներն սկսել են այն տարածել «ինքնասպանության համար հավաքածու»։ Հավաքածուն իր մեջ ընդգրկում է խեղդվելու համար նախատեսված պոլիէթիլային փաթեթ և քնաբեր : Մահը վրա է հասնում թթվածնային քաղցի արդյունքում: Շվեյցարիայում գործող լիբերալ օրենքների շնորհիվ մեծ ճանաչում է ձեռք բերել Ցյուրիխում գործող Dignitas ընեկրությունը , որը «Էֆթանազիայի համալիրային մայրաքաղաք է » համարվում :Այստեղ առավել անհանստացնող է այն հանգամանքը ,որ Շվեյցարիա ժամանած կամավորների մեծ մասը էֆթանազիայի է ենթարկվում հենց առաջին օրը ` առանց բշժկական համապատասխան եզրակացության :Դրա հետևանքով կյանքից հեռանում են ոչ միայն անբուժելի հիվանդներ ,այլև հոգեկան անհավասարակշիռ մարդիկ : Բոլորովին վերջերս Սիեթլում ստեղծվեց «Կարեկցանք մահվան հանդեպ» կազմակերպությունը ` իր տեսակի մեջ առաջինը ԱՄՆ ում , որի անձնակզամը բաղկացած է կամավորներից ` բժիշկներից ,բուժքույրերից և եկեղեցականներից:Նրանք խորհրդատվական ծառայություններ են մատուցում անբուժելի հիվանդներին: Կաթոլիկ եկեղեցին դեմ է նման կազմակերպությունների գործունեությանը։ Եկեղեցու կարծիքով, (նկատի ունենալով, որ այս հիվանդների բուժումը ֆինանսական ծանր իրավիճակի առաջ Է կանգնեցնում նրանց հարազատներին), շատ հեշտ է հույսը կորցրած մարդկանց մղել ինքնասպանության, ինչի համար Էլ վերոհիշյալ կազմակերպությունը նպաստավոր պայմաններ է ստեղծում։ Իսկ ո՞վ ասաց, որ բժիշկները չեն կարող սխալվել իրենց ախտորոշման մեջ։ Հոգևոր տեսանկյունից կյանքն արհեստականորեն ընդհատելը մահացու մեղք է։ Մարդու հոգին իրավունք ունի վերցնել միայն նա, ով տվել է այն։ Quote Link to post Share on other sites
Guest Guest12568 Posted October 9, 2006 Report Share Posted October 9, 2006 Quote Link to post Share on other sites
Guest Guest12568 Posted October 9, 2006 Report Share Posted October 9, 2006 «Մի՛ սպանիր»,–ասում Է աստվածաշընչյան պատվիրանը։Որքան էլ անտանելի է թվում ապրելը, պետք չէ հրաժարվել կյանքից և մինչև վերջին պահը պետք Է հուսալ։ «Քո կամքով չես ստեղծվել և քո կամքով չես ծնվել, քո կամքով չես ապրում և քո կամքով չես մեռնում։ Օրհնյալ Է Տերը»,-ասված է Սուրբ Գրքում: Ու թեև կրոնական կազմակերպությունների մեծ մասը դեմ Է էֆթանազիային, սակայն ԱՍՆ-ում գոյություն ունեն որոշ կրոնական կառույցներ, որոնք հակառակ դիրքորոշում ունեն։ Չարժե անտեսել Էֆթանազիան դատապարտողների փաստարկները ևս։Դրանցից մի քանիսը բավական հիմնավոր ձևակերպված են ռուս բժիշկ Վ.Սոկոլովի նամակում «Հարցն այն է, որ Էֆթանազիան, ըստ էության, մի մարդու միջոցով, այս դեպքում բժշկի,մեկ այլ մարդուն սպանելն Է։ Իսկ սպանությունը, մինչև իսկ անհույս հիվանդի պարագայում ,անգամ նրա սեփական խնդրանքով ,հակասաում է բժշկի մասնագիտության էությանը ,որի կոչումը կյանք պարգևելն է ,մահվան դեմ պայքարելը և ոչ թե դրան աջակցելը :ՀԻշեք Հիպոկրատի երդումը : Սպանելու իրավունք ունեցող բժշկին մարդիկ վաղ թե ուշ կդադարեն վստահել իրենց կյանքը ,ինչի արդյունքում էլ հասարակությունը կհրաժարվի բժշկությունից»: էֆթանազիայի հակառակորդները կարծում են, որ այն հակասում է քաղաքակիրթ աշխարհի հիմնական սկզբունքին՝ մարդկային կյանքը հարգելուն։ Հենց սա է պատճառը, որ աշխարհի շատ Երկրներում այսօր գոյություն ունեն հատուկ հիվանդանոց - պանսիոնաներ՝հոսպիսներ, անբուժելի հիվանդների համար։ Այստեղ նրանց խնամում են հատուկ պատրաստություն անցած բուժքույրերը։ Նրանք հիվանդների համար ստեղծում են խաղաղության և հարմարավետության մթնոլորտ։ Այնուամենայնիվ, այս «հումանիստական քայլի համար արդեն վառված է «կանաչ լույսը», և Հայաստանն ինքնաբերաբար ներքաշված է խնդրի, իհարկե, դեռևս կուլիսային քննարկմանը։ Մանավանդ եթե հաշվի առնենք, որ խնդրի լուծմանը հրապարակայnորեն առաջին ձեռնոց նետողը հայ է, իսկ «մի՛ սպանիր» սկզբունքը դավանողկրոնն առաջինը պետականացրած երկիրը՝Հայաստանը։ Quote Link to post Share on other sites
Guest Guest12568 Posted October 9, 2006 Report Share Posted October 9, 2006 Quote Link to post Share on other sites
Guest Guest12568 Posted October 9, 2006 Report Share Posted October 9, 2006 Արթուր Սահակյան «Քանաքեռ-Զեյթուն» բժշկական կենտրոնի վիրաբուժական ծառայության ղեկավար, բաժնի վարիչ, պրոֆեսոր Կարծում եմ՝ էֆթանազիայի հարցը ճիշտ կլինի քննարկել միայն այն ժամանակ, երբ բժշկության մեջ հստակեցվի, թե որ դեպքերում հիվանդը չունի հետագա կյանքի հնարավորություն։ Զարգացած երկրներում սահմանված են չափանիշներ, որոնցով որոշվում է՝ արժե՞ պայքարել տվյալ հիվանդի կյանքի համար։ Հայաստանում նման չափանիշներ չկան։ Իսկ դրա համար նախ անհրաժեշտ Է, որպեսզի մեր հիվանդանոցներն իրենց տեխնիկական հագեցվածությամբ համապատասխանեն միջազգային չափանիշներին։ Շատ կարևոր Է, թե անբուժելի հիվանդի հետ ով և ինչպես է աշխատում։ Այս պարագայում խիստ կարևորում եմ հոգեբանների և քահանաների աշխատանքը։ Իհարկե քահանան պետք Է մտնի այնտեղ, որտեղ բժիշկն այլևս անելիք չունի։ Մինչդեռ հոգեբանը կարող է օգնել բժշկին `վերջինիս աշխատանքի ընթացքում։ Մենք փորձել ենք այդ գործում ներգրավել հոգեբանների։ Բայց հետաքրքիր մի փաստի եմ բախվել. այն, իևյ կիրառելի է դրսում, հաճախ մեզնում չի գործում։ Երբ ես հոգեբաններին կցեցի այս գործին ,մեկ ամիս անց հիվանդները հերթով մոտեցան ինձ ` խնդրելով ազատել իրենց ննրանց ծառայություններից:Պարզվեց ,որ նրանց դուր չեն գալիս հոգեբանների տված հարցերը :Ամեն դեպքում , կարծում եմ , հոգեբան-հիվանդ կապը պետք է զարգացնել: Խորհչդային բժշկությունն արգելում էր հիվանդին ասել մահացու ճշմարտությունը ` գտնելով ,որ դա հակասում է հումանիզմի օրենքներին :Այսօր սակայն, մոտեցումը փոխվել է :Իհարկե ,ոչ այնքան ,ինչպես դրսում է : Դրսում բժիշկը հիվանդին պարտավոր է ասել ողջ ճշմարտությունը:Ես ինքս կոմղ եմ ,որպեսզի հիվանդը որոշ չափով տեղեկացվի :Ի վերջո ` իր վիճակի մասին իմանալը հիվանդի իրավունքն է: Չէ ՟ որ նա պետք է տնօրինի իր կյանքը:Եվ հետո նման հիվանդների հետ հեշտ է աշխատել :Նրնք հասկանում են ,թե ինչ է պետք անել: Հիվանդը էֆթանազիա է պահանջում հիմնականում անտանելի ցավերի պատճառով :Դրա համար շատ կարևոր է ցավազրկման բարձր մակարդակի ապահովումը:Այսօր աշխարհում գոյություն ունեն ցավազրկման կենտրոններ:Իսկ ժամանակակից մեթոդները թույլ են տալիս ցավազրկումն իրականացնել ոչ միայն ցավազրկիչների ,այլև ներվի հատմամբ: Quote Link to post Share on other sites
Guest Guest12568 Posted October 9, 2006 Report Share Posted October 9, 2006 Արամ Ակունց բժիշկ-ուռուցքաբան Մարդուն մենք չենք կյանք պարգևում ,ուստի իրավունք չունենք այն նրանից խլել:Ցավոք , ես աշխատում եմ այնպիսի հիվանդների հետ,որոնց մեծ մասը դատապարտված է: Եթե դուք նայեք նրանց դեմքերին ,կհասկանաք ,որ մեկ ժամ ապրելու համար նրանք պատրաստ են ամեն ինչի :Ես և իմ շրջապատի բժիշկների մեծ մասը դեմ ենք էֆթանազիային `գտնելով, որ դա հակասում է բժշկի մարդասիրական առաքելությանը: Եթե 10 կամ 100 000 հիվանդից թեկուզ և մեկը հրաշքով փրկվի, ուրեմն էֆթանազիայի մասին խոսելը կոռեկտ չէ։ Հարուստ երկրներում երկարատև կոմայի դեպքում հիվանդի ծախսերը հոգում են ապահովագրական ընկերությունները, բարեգործական հիմնադրամները և վերջապես՝պետությունը։ Իհարկե, հարազատներն էլ ծախսերի որոջ մասը վերցնում են իրենց վրա, բայց չմոռանանք, որ նրանք, ի տարբերություն մեզ, առավել վճարունակ են։ Իսկ մեզ մուո կենսապահովման սարքին միացրած միայն մեկ օրվա դեղորայքը հիվանդի հարազատներին արժենում է 45 000-50 000 դրամ։Պետությունը իհարկե որոշ ծախսեր վերցնում է իր վրա ,սակայն դրանք դեռևս բավարար չեն: Ուստի ծայրահեղ դեպքում մեզ մնում է անել այն ,ինչ հնարավոր է ,սակայն ոչ երբեք ` անջատել կեսնապահովման սարքը: Աշխարհում ամենից շատ ուռուցք ունեցող հիվանդներն են Էֆթանազիայի ենթակա համարվում։ Ես գտնում եմ, որ պետք է նման հիվանդների համար հոսպիսներ ստեղծել, ինչպես դա անում են զարգացած երկրներում։ Հոսպիսն առանձնապես մեծ ծախսեր չի պահանջում պետությունից։ Նման հաստատությունը ոչ միայն հոգում Է հիվանդի խնամքը, այլև հոգեկան շփում է ապահովում։ Իսկ անբուժելի հիվանդը ճիշտ շփման կարիք ունի, որպեսզի նա իրեն ավելորդ չզգա։ Չէ՟ որ հենց այդ ավելորդության զգացումն է հիվանդին հոգեկան տառապանքներ պատճառում և էֆթանազիայի մասին մտածելու տեղիք տալիս: պատրաստեց Արաքս Պողոսյանը Quote Link to post Share on other sites
Guest Guest12568 Posted October 9, 2006 Report Share Posted October 9, 2006 Դոկտոր Գևորգյան մահվան հայ միջնորդը Ըստ ոմանց՝ Ջեք Գևորգյանը «դիպլոմի օգնությամբ կանանց սպանող» հոգեկան հիվանդ է, միայն «Դոկտոր Մահ» մականվանն արժանի բժիշկ, Աստծո՝ ինքնակոչ մրցակից կենաց ու մահվան հարցում։ Իսկ ըստ մյուսների՝նա «Երջանիկ մահվան» առաջամարտիկ է, «բարեգութ սպանության» ջատագով, որի գործունեությունը Նոր դարաշրջան է բացում մարդկության պատմության մեջ։ 1928թ., 28-ը մայիսի. Պոնտիակում (Միչիզան, ԱՄՆ) հայ վտարանդիների ընտանիքում ծնվեց Ջեք Գևորգ յանը։ Դեռ մանուկ հասակում աչքի էր ընկնում բարձր ինտելեկտով և ամենատարբեր սարքեր հորինելու ունակությամբ։ 1950-ականներ.ուսանող Գևորգյանը, ով մասնագիտանում Էր պաթոֆիզիոլոգիայի ասպարեզում, հետազոտություններ Էր կատարում մահապարտ բանտարկյալների շրջանում։ Միչիգանի իշխանությունները, որ այդ ժամանակ փաստորեն աջակցում ԷիՆ Գևորգյանին այղ գործում, հետագայում պետք Է մեղադրեին նրան գրեթե նույնատիպ գործունեության համար։ Այդ տարիներին Էր, որ Ջեքը հիվանդներից մեկին հաջող կերպով մեռած մարդու արյուն ներարկեց։ Ասում են՝ դրանից հետո ուսանողական հանրակացարանում ոչ ոք չէր համարձակվում նրա հետ նույն սենյակում ապրել։ 1956-ին՝ դիպլոմը ստանալուց 3 տարի անց, նա ստացավ Դոկտոր Մահ մականունը։ 1960-ականներին Միչիգանում մեծ իրարանցում առաջացրեց ցեղասպանությունը, մահապատիժը և մարդակերությունը ներկայացնող՝ 18 կտավներից բաղկացած նրա գեղանկարչական շարքը։ Հենց այդ տարիներին նա հայտարարեց, որ մահվան հանդեպ ունեցած իր մոտեցումները ձևավորել են նախնիների պատմության փաստերը՝մասնավորապես Հայոց ցեղասպանու թյունը։ Իր հայացքների պատճառով նա երբևէ չի ամուսնացել։ 1986թ. Գևորգյանն այցելեց Նիդեռլանդներ՝ միակ երկիրն աշխարհում, որտեղ բժիշկներին օրենքով թույլատրված Է աջակցել անբուժելի հիվանդ-ինքնասպաններին։ Իր իսկ՝ խոսքերով հենց այս ատելությունն «ստիպեց» իրեն դառնալու Էֆթանազիայի առաջամարտիկ ԱՄՆ-ում։ Այդ ժամանակից ի վեր նա հանդես Է եկել ամենատարբեր հոդվածներով ու աշխատություններով՝ մշտապես արտահայտվելով «արժանապատիվ մահվան», «մեռնելու իրավունքի» օգտին։ 1987թ.. Դեթրոյթի թերթերում հայտնըվեցին «մահվան հարցերով խորհրդատու դոկտոր Գևորգյանի» հայտարարությունները։ Quote Link to post Share on other sites
Guest Guest12568 Posted October 9, 2006 Report Share Posted October 9, 2006 1990թ.. բժիշկ Գևորգյանի անունը հայտնի դարձավ աշխարհին։ Իհարկե, Ամերիկան բացահայտեց ոչ թե Գևորգյան-պոլիգլոտին (նա տիրապետում 15 լեզուների, այդ թվում՝ հայերենի, ռուսերենի և ճապոներենի), նկարչին կամ տաղանդավոր կոմպոզիտորին, այլ մի բժշկի, ով հայտնագործել Էր «ինքնասպանության մեքենան», ինքը՝ Գևորգյանը այն անվանել Էր «Գթության մեքենա»՝ Mercitron։ Մեքենան իրենից ներկայացնում Է 3 կաթուցիկներով շտատիվ։ Կաթուցիկներից մեկը պարունակում Է ուժեղ քնաբեր, մյուսը՝ միայն Գևորգյանին հայտնի մի հեղուկ, որը կաթվածահար Է անում մկանները և դադարեցնում շնչառությունը, իսկ երրորդը՝ կալիումի քլորիդ, որը դադարեցնում Է սրտի աշխատանքը։ Այս սարքը, որ գործի էր դնում ինքը՝ հիվանդը, Գևորգյանը հարմարեցրել Էր իր՝ 1968թ.–ի Volkswgen–ի մեջ։ Իսկ Գևորգյանի «մահվան իրավունքը» հաղթանակում Էր մոտակա զբոսայգիներից մեկում։ Այդ տարի նա մեքենան գործի դրեց Ալցհայմերի հիվանդությունից տառապող Ջանեթ Ադկինսին «Էֆթանազիայի ենթարկելու» նպա տակով։ Երբ Ադկինսի գործը հայտնի դարձավ, Գևորգյանի դեմ դատական գործ հարուցվեց։ Սպանության համար մեղադրվող բժշկին արդարացրին, բայց արգելեցին «ինքնասպանության մեքենայի» գործածությունը և իր պրակտիկան։ 1991-ին Գևորգյանին մեղադրեցին ևս երկու կանանց «աջակցելու» համար։ 18-օրյա բանտարկությունից հետո հացադուլ հայտարարած՝ նա ազատվեց գրավով։ 1992-ին Միչիգանում ընդունվեց, փաստորեն, «անհատական օրենք», որը նպատակ ուներ վերջ դնել Գևորգյանի՝ անբուժելի հիվանդների ինքնասպանությանն աջակցելու՝արդեն հայտնի 15 դեպքերին։ Հաջորդ մի քանի տարիներին նա աջակցեց մոտ 130 մարդու՝հիմնականում կանանց։ Հայտնի է, որ Գևորգյանն ապրել է համեստ՝ ամսական 537 դոլար թոշակով և երբեվէ գումար չի պահանջել իրեն դիմողներից, չնայած նրա հարազատները, ասում են, հսկայական գումարներ էին փոխանցում բժշկի հաշվին, որոնք նա իբրև թե մտադիր էր օգտագործել «մահվան հիվանդանոցներ» բացելու իր ծրագրի իրականացման համար։ 1996-ին նա կրկին մեղադրվեց սպանության համար։ 1998-ի նոյեմբերին Գևորգյանը CBS հԵռուստաալիքով հեռարձակեց իր հիվանդներից մեկի «ինքնասպանության» տեսագրությունը։ Այս անգամ արդեն նրա դեմ լուրջ գործ հարուցվեց, քանի որ նա ինքն Էր ներարկում կատարել։ 1999-ի մարտին դատապաշտպանների ծառայությունից հրաժարված 70-ամյա Գևորգյանը մեղավոր ճանաչվեց 2-րդ աստիճանի սպանության համար (առանց ծանրացուցիչ հանգամանքների սպանություն) և դատապարտվեց 10-25 տարվա ազատազրկման։ Դատավորը, ընդ որում, ասաց մի խոսք, որին նրա հակառակորդներն ԱՄՆ-ում սպասում էին 10 տարի, այն է՝ «Դուք որոշել էիք փորձել՝ արդյոք արդարադատությունը կկարողանա կանգնեցնել ձեզ թե ոչ։ Հիմա կարող եք համարել, որ կարողացավ...»։ 2005-ի դեկտեմբերին մերժվեց վաղաժամկետ ազատ արձակման խնդրանքով նրա հերթական դիմումը։ 2007-ին նրան կտրվի համաներման ներկայացվելու իրավունք... ըստ Դավիթ Վարդազարյանի Quote Link to post Share on other sites
Guest Guest12568 Posted October 9, 2006 Report Share Posted October 9, 2006 Նյութը և նկարները վերցրել եմ Էլ-STYLE ամսագրի N5/23-ից: El Elitar Quote Link to post Share on other sites
Arm_Lionne Posted October 21, 2006 Author Report Share Posted October 21, 2006 Ցավալի է, որ Հիպոկրատի երդում տված բժիշկներից բացի, արդեն հոգևորականներն էլ են վարակվել նմանատիպ " գթասրտությամբ ": Ժամանակակից բժշկությունը այն աստիճանի է զարգացել, որ հնարավորություն ունի շատ ուժեղ ներարկումներով իսպառ ցավազրկել, կամ էլ ինչպես արդեն նշվեց ներվը հեռացնել: Առավելագույն ուշադրությամբ ու խնամքով ապահովելով (ինչը պարտավոր է անել բժիշկը) հիվանդի վիճակը շատ ավելի կթեթևանա, քան թե նմանատիպ գթասրտությամբ հիվանդին օգնություն ցուցաբերելը Куда мир катится Quote Link to post Share on other sites
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.