Թոմաս Դե Վալի նոր գաղափարը ԼՂՀ ի վերաբերյ&#137

[Guest Guest12568]

Եթե կա Ղարաբաղյան հարցին վերաբերող թեմա,կխնդրեմ միացնել,իսկ Վալի գաղափարները ավելի իրատես են,կարծում եմ ժամանակն է սթափ մտածելու և որոշելու,եթե վաղը կամ մեկ ժամ հետո ,զինադադարը պայթի...ապա..

ՙԵթե պարոնայք Քոչարյանն ու Օսկանյանը բացահայտ հայտարարեն այն, ինչի մասին նրանք արդեն ներքին համաձայնության են եկել, այսինքն` պատրաստ են հանձնել տարածքները, եթե իրենց տրվեն անվտանգության եւ ինքնիշխանության երաշխիքներ:Դա հիմնովին կփոխի բանակցային գործընթացը եւ Ադրբեջանում առկա տրամադրությունները: Տպավորությունն այն է, որ բանախոսները լուրջ չեն, քանի որ նրանք իրենց հանրություններին չեն ասում իրենց իրական մտադրությունների մասին՚,-այսօր ՀՀ-ում ԱՄՆ դեսպանատանը հայտարարեց բրիտանացի լրագրող Թոմաս Դե Վալը:

Դեսպանատունը եւ Պատերազմի եւ խաղաղության լուսաբանման ինստիտուտի հայաստանյան մասնաճյուղը /IWPR/ այսօր կազմակերպել էին Դե Վալի ՙՍեւ այգի: Հայաստանն ու Ադրբեջանը խաղաղության ու պատերազմի միջեւ՚ գրքի հայերեն թարգմանության շնորհանդես-քննարկումը: Գրքի անգլերեն եւ ռուսերեն տարբերակները լույս են տեսել 2004թ եւ 2006թ.-ին եւ բավականին լուրջ քննադատության արժանացել թե ՀՀ-ում եւ թե Ադրբեջանում:

ՀՀ նախագահի եւ ԱԳ նախարարի վերաբերյալ Թոմ Դե Վալի հայտարարությունը իսկապես հետաքրքիր էր, քանի որ Քոչարյանն ու Օսկանյանը երբեւէ չեն հայտարարում, որ բացի Լաչինից` պատրաստ են հանձնել ազատագրված բոլոր տարածքները:

Դուք վստա՞հ եք, որ Քոչարյանն ու Օսկանյանը արդեն պայմանավորվածություն են ձեռք բերել տարածքները վերադարձնելու մասին. ՙԱ1+՚-ի հարցին` Թոմ Դե Վալը պատասխանեց. ՙԻհարկե, այդ պայմանագրում ոչինչ վերջնականապես համաձայնեցված չէ, քանի դեռ ամեն ինչ համաձայնեցված չէ:

Գաղտնիք չէ, որ հայկական կողմը պատրաստ է հանձնել տարածքները` հետեւյալ պայմանների դիմաց` ԼՂՀ կարգավիճակ, անվտանգության երաշխիքներ եւ կապ Հայաստանի հետ` Լաչինով: Եթե նայենք վերջին 4-5 խաղաղ կարգավորման պայմանագրերին, ապա հստակ երեւում է, որ հայկական կողմը պատրաստ է հանձնել չորս, հինգ, վեց, վեց ու կես այսպես կոչված, գրավյալ տարածքները: Մյուս կողմից` նույն Ադրբեջանի նախագահը Ստեփանակերտը անվանում է Խանկենդի եւ ասում, թե ինչպես է այնտեղ պատրաստվում նշել Նովրուզը եւ ասում, որ ԼՂՀ-ին պատրաստ է տալ բարձր ինքնավարություն` իր դրոշով եւ ուժային կառույցներով: Եթե երկու նախագահները ասեն, թե իրականում ինչի շուրջ են համաձայնության եկել եւ մասսայական քննարկման առարկա դարձնեն` կնպաստեն խնդրի կարգավորմանը՚:

ԻՆՉՈ՞Ւ Է ՔՈՉԱՐՅԱՆԸ ԹԱՔՑՆՈՒՄ ԻՐԱԿԱՆՈՒԹՅՈՒՆԸ

Թոմ Դե Վաալի կարծիքով` Ռոբերտ Քոչարյանը չի հայտարարում իր համաձայնության մասին, քանի որ վախենում է արժանանալ Լեւոն Տեր-Պետրոսյանի ճակատագրին. ՙՔոչարյանը վախենում է, որ եթե նա Տեր-Պետրոսյանի պես հայտարարի, թե պատրաստ է գնալ փոխզիջումների, ընդդիմությանը ուժ կտա` իշխանության գալու համար: իսկ Իլհամ Ալիեւը նման խնդիր չունի: Նա Ադրբեջանում իրեն շատ լավ է զգում եւ նրա կարողությունները հասնում են միլիարդների՚:

Թոմ Դե Վալը վստահեցրեց, որ այսօր թղթի վրա բոլորին էլ պարզ է, թե ինչպիսին պետք է լինի ԼՂ հիմնախնդրի կարգավորումը: Նրա կարծիքով` Ադրբեջանի կառավարությունը պետք է երկխոսության մեջ գրավի Ղարաբաղի հայերին. ՙԱդրբեջանի կառավարությունը ընդունում է, որ Ղարաբաղն գոյություն ունի իբրեւէ տարածք, սակայն անտեսում է Ղարաբաղում ապրող մարդկանց: Հայկական կառավարությունը մասսայաբար պետք է հայտարարի, որ հայկական զորքերը դուրս կգան միջազգայնորեն ՙօկուպացված՚ համարվող, իսկ հայերի համար ազատագրված տարածքներից: Ես նկատի ունեմ ԼՂ-ի շուրջը գտնվող տարածքները` բացի Լաչինից: Պատերազմից հետո այդ տարածքները չեն բնակեցվում, եւ Ադրբեջանի փախստականների 70 տոկոսը այդ տարածքներից են՚:

Ինչ վերաբերում է Ադրբեջանից գաղթած հայերին, ապա այս հարցը տեղ չի գտել Թոմ Դե Վալի գրքում:

Ինչեւէ, Դե Վալն այսօր ընդգծեց, որ երկու երկրների ղեկավարներն էլ անկեղծ չեն իրենց ժողովուրդների առաջ եւ որպես օրինակ նշեց Լոնդոնում ունեցած Իլհամ Ալիեւի ելույթը, որտեղ նա աշխարհի ամենաբարձր ինքնավարությունն է խոստացել Ղարաբաղին: ՙԱյդ հայտարարությունը դրսի համար էր, եւ Ալիեւը երբեք նման բան չի հայտարարի Ադրբեջանում՚,- ասաց Դե Վալը: Նա վստահ է, որ ԼՂ հակամարտության հիմնական բանավեճը ոչ թե տարածաշրջանից դուրս է, այլ` ներսում. ՙԼՂ հակամարտության կարգավորումը առաջին հերթին տուժել է այն պատճառով, որ ներսի մարդիկ դիմում են արտաքին դատավորին կամ միջնորդներին՚:

Թոմ Դե Վալը կարծում է, որ հայերի եւ ադրբեջանցիների հարաբերությունները սրվել են 1988թ.-ին եւ որից հետո հայերն ու ադրբեջանցիները առանձին-առանձին դիմել են Մոսկվա եւ ասել. ՙԱսեք էս հայերին կամ էս ադրբեջանցիներին, որ մենք ճիշտ ենք: Խորհրդային անվտանգության տանիքը վերանալուց հետո այս երկու ազգերի միջեւ վերացավ փոխվստահությունն ու անվտանգությունը՚: Մինչեւ 1988թ հայ-ադրբեջանական հարաբերությունները նույնպես դուրս են մնացել Դե Վալի ուսումնասիրություններից:

Այսօր Թոմ Դե Վալն իր գրքի օբյեկտիվությունը փորձեց հիմնավորել հետեւյալ բացատրությամբ. ՙԵս խոսել եմ բոլոր հնարավոր մարդկանց հետ, որոնք կարող էին ինձ համապատասխան տեղեկատվության տալ` սկսած Լեւոն Տեր-Պետրոսյանից, Մութալիբովից մինչեւ նախրապանն ու շարքային քաղաքացին:Երբ ես գրում էի Սումգայիթի մասին, ես չէի ընդունում, որ այն իբր թե այն էդիկ Գրիգորյան անունով հայն է կազմակերպել, իսկ ես երբ գրում էի Խոջալուի մասին, չէի ընդունում հայերի տեսակետը, թե Մութալիբովն է կազմակերպել այն՚:

Ղարաբաղյան պատերազմի ավարտից հետո 6 ամիս տարածաշրջանում անցկացնելով` մոտ 120 հարցազրույցներ անցկացնելուց հետո` Թոմ Դե Վալը վերադարձել է Լոնդոն եւ սկսել աշխատել հարացազրույցների վրա. ՙԵս չեմ կարող ասել, որ իմ գրածներում 100 տոկոսանոց օբյեկտիվություն կա, բայց այս գրքում ներկայացված է, թե մի փոքրիկ միջադեպը կարող է այդքան մեծ ողբերգության պատճառ դառնալ այս տարածքի վրա՚,- ասաց նա: Պտասխանելով ՙԱ1+՚-ի հարցին` Թոմ Դե Վալը մանրամասնեց, որ միջադեպ ասելով` նա նկատի ուներ 1988թ.-ին Ստեփանակերտում տեղի ունեցածը, որը, ըստ իրեն, աշխարհաքաղաքական քաոսի հիմք էր:

Ինչ վերաբերում է ԼՂ հակամարտության կարգավորմանը, ապա Թոմ Դե Վալը իրեն տեսնում է վատատեսների շարքում: Նրա կարծիքով երկու երկրների ղեկավարները շատ քիչ բան են անում իրենց երկու խաղաղություն քարոզելու համար. ՙԵրկու հասարակությունները շարունակում են ապրել փոխադարձ անվստահության մթնոլորտում՚:

http://www.a1plus.am/am/?page=issue&iid=52820

[Zinvor]

Heghine-джан я по слогам прочёл немного и понял что Я Поганный Армянин!недочитал-очень сложно для меня грамматика.Извени!но понял я что мой пост в другой теме попал в ТОЧКУ!

[Armenia]

Вугар Сеидов: «Армения без азербайджанцев и Азербайджан с широкой армянской автономией - это невиданный компромисс со стороны Азербайджана»

По сообщению агентства «Туран», недавно редактор отдела британского Института войны и мира, автор книги о карабахском конфликте «Черный сад: Армения и Азербайджан через призму мира и войны» Томас де Ваал выступил с заявлением, в котором говорится, что лидеры Армении и Азербайджана не демонстрируют волю к компромиссам и не проявляют решимости для уступок. Он с сожалением отметил, что лидеры двух стран проявляют излишнюю осторожность и не предпринимают ничего в направлении подготовки общественности своих стран к возможному решению проблемы.

Day.Az связался с политическим обозревателем, проживающим в настоящее время в Венгрии, Вугаром Сеидовым с просьбой прокомментировать заявление зарубежного эксперта.

- Вугар муаллим, очевидно, Вы уже знакомы с недавним заявлением Томаса де Ваала об отсутствии прогресса в настроениях лидеров двух стран и в их желании пойти на взаимные компромиссы.

- Да, это так. Должен отметить, что в вопросе армяно-азербайджанского конфликта не изменились не только позиции конфликтующих сторон, но не наблюдается никакого прогресса и во взглядах самого Томаса де Ваала с момента выхода в свет его книги. Как говорил он о «взаимных» компромиссах, так и продолжает об этом говорить.

Никак не могу понять, почему компромиссы должны быть взаимные? В вашу квартиру вламываются непрошенные гости, захватывают две комнаты и отказываются их освобождать. Сбегаются соседи из других квартир и в целях избежания дальнейшего шума в доме «образцового быта» предлагают хозяину квартиры интересную сделку: налётчик возвращает ему одну комнату, а взамен на такую «великодушную уступку» со стороны захватчика хозяин должен навсегда отказаться от второй. И всё это называют «взаимным компромиссом».

Интересно, как отреагировал бы на такое предложение сам Томас де Ваал, если бы в роли хозяина квартиры выступал он? Думаю, он, не задумываясь, и пошумел бы в доме, и нарушил бы покой других соседей, но своё он обязательно бы вернул. А на предложение соседей о взаимном компромиссе он отреагировал бы, как говорят англичане, «поднятием бровей». Вот пусть и не удивляется, что позиция Баку, - хозяина квартиры, - не меняется годами.

- И всё же, международное сообщество и посредники не перестают говорить о необходимости взаимных уступок и подготовке лидерами двух стран своих обществ к непопулярным вариантам решения конфликта. Неужели Баку удастся убедить их сменить формулировки?

- Посредникам совершенно необязательно менять свой тон, тем более, что Баку уже заявил о готовности пойти на невиданный компромисс. Согласие Баку на невыселение армян из Арцах(карабах)а и, более того, предоставление региону самой широкой автономии без требования аналогичного возвращения азербайджанцев в Армению и создания для них параллельной автономии в Армении - это и есть тот невиданный компромисс! Любая другая страна в ответ на депортацию всего родственного нацменьшинства из соседней страны пошла бы на адекватную меру у себя в стране. Сегодня Баку, фактически, снимает вопрос о возвращении азербайджанских беженцев в Армению и создании для них зеркальной автономии в этой стране. Более того, наша страна обязуется не идти по стопам Еревана, то есть не депортировать в ответ армянское нацменьшинство из Арцах(карабах)а, и даже обязуется наделить их льготами, которых нет у других нацменьшинств (не говоря уже об азербайджанцах Армении).

Это лимит уступок Азербайджана. Этот лимит Баку уже никогда не переступит. И посредники в ожидании психологической подготовки азербайджанского общества к чему-то ещё, к каким-то дальнейшим уступкам, просто теряют время. За этим лимитом - война. Одна, вторая, пятая, десятая - до тех пор, пока налётчик не освободит и вторую комнату в захваченной квартире. Пусть девять войн Азербайджан проиграет, но десятую он когда-нибудь точно выиграет, даже если потребуется положить 90% населения. Как не понимают в Ереване и в столицах стран-посредников, что в вопросе территории (а природа конфликта вокруг Нагорного Арцах(карабах)а - исключительно территориальная) уступок не бывает. Уступать можно что угодно, но не пядь земли.

- А что произойдёт, если война всё-таки начнётся и наша армия выйдет к государственным границам? Что потом?

- Выступая в печати, я неоднократно предупреждал, что предложения Баку действительны на случай, если Армения добровольно, так сказать, мирно выведет свои войска из Азербайджана, включая территорию Нагорного Арцах(карабах)а, и примет предложение об автономии. Без войны. Если же Ереван будет и дальше проверять терпение Азербайджана, стоя при этом за спиной «старших братьев» и различных международных организаций, война будет неизбежной. И если Армения вынудит Азербайджан решить проблему силой, то уже после военного решения вопроса никакого возвращения армян в Арцах(карабах) и тем более никакой автономии никто в Азербайджане предлагать армянам не будет. Ведь не для того будут проливать свою кровь азербайджанские воины, чтобы в итоге предложить побеждённой стороне то, что предлагали без войны! Вот тогда восстановится баланс - Армения без азербайджанцев и Азербайджан без армян.

А пока Баку предлагает Еревану не проливать кровь ни своих граждан, ни наших, а принять выгодную для Армении схему - Армения без азербайджанцев и Азербайджан с широкой армянской автономией. Это невиданный компромисс со стороны Азербайджана! Дальше этого наша страна не пойдёт, и никакой гипноз не заставит наше общество психологически быть готовым к принятию дальнейших уступок.

- Если в Ереване это сознают, зачем же тогда лидеры Армении стараются затянуть конфликт и выиграть время?

- Совершенно не понятно, на что расчитывает Армения. Ведь очевидно, что время работало и продолжает работать на Азербайджан. В 1998 году, когда Тер-Петросян предложил своему окружению принять вариант с автономией, его сместили (не без помощи Кремля). Тогда он предупреждал, что время работает на Азербайджан и то, что им, то есть армянам, пока ещё предлагают «сегодня» (в смысле тогда), могут уже не предложить «завтра».

И действительно, изменился ли Азербайджан за эти 10 лет? Уверен, что даже в Ереване сознают, что да, изменился. Усилился ли он за это время? Да, усилился. Стала ли сильнее наша армия? Да, стала. Возрос ли с тех пор военный бюджет? Да, возрос. Увеличилось ли население, людские ресурсы как основной поставщик личного состава? Да, население увеличилось. Укрепились ли позиции азербайджанской дипломатии в международных организациях? Да, укрепились.

Сегодня Тер-Петросян вновь предупреждает, что время продолжает работать на Азербайджан. А ведь если вспомнить, в 1998 году, когда последовали первые предупреждения Тер-Петросяна, Азербайджан тогда не решался говорить о возможности освобождения своих территорий военным путём. Сегодня уже говорит. Что произойдёт, если сегодня в Ереване опять не прислушаются к повторным предупреждениям экс-президента? Не перерастут ли заявления в реальные боевые действия?

Так что, совершенно не понятно, на что рассчитывают сегодняшние лидеры Армении, стараясь «выиграть» время. Время выигрывает не Армения, а Азербайджан. А армянским политикам необходимо просто трезво представить себе, какой будет ситуация ещё через 10-15 лет. Каким будет Азербайджан и какой будет Армения?

Если же они делают расчёт на то, что мировое сообщество «купится» на аргумент о «праве нации на самоопределение» (который совершенно не подходит для Нагорного Арцах(карабах)а), а также на «демократические» процессы в Арцах(карабах)е (причём без участия в этих процессах почти трети населения), и пойдёт на признание независимости «НКР», то расчёт этот совершенно наивный - никакое гипотетическое признание «НКР», хоть десятью, хоть пятидесятью странами, не остановит Азербайджан от совершенно легитимного восстановления действия своей Конституции на всей международно-признанной территории страны. Тем более, что почти все страны и все международные организации заявили о признании территориальной целостности Азербайджана и принадлежности Нагорного Арцах(карабах)а к Азербайджану.

- Почему тогда Азербайджан до сих пор не восстановил действие своей Конституции в Нагорном Арцах(карабах)е?

- Азербайджан даёт шанс Армении избежать войны. И самому, и ей.

- Вернёмся к заявлению Томаса де Ваала. Он назвал очевидным то, что Азербайджан должен установить прямой диалог с армянами Нагорного Арцах(карабах)а, в свою очередь армянская сторона должна открыто заявить, что освободит оккупированные территории вокруг Нагорного Арцах(карабах)а, откуда родом 90% азербайджанских беженцев.

- Когда Азербайджан отказывался от диалога со своими гражданами? Если армяне Нагорного Арцах(карабах)а открыто заявят о себе как о гражданах Азербайджана, Баку на следующий же день вступит с ними в диалог. А пока армяне Нагорного Арцах(карабах)а заявляют о себе как о каком-то новом субъекте международного права, неизвестном даже официальному Еревану. Как в таком случае с ними говорить? И с кем говорить? С человеком, который называет себя «президентом», победившим на «демократических выборах», в которых по причине насильственного изгнания не участвовала почти треть населения?

Кроме того, говоря об освобождении армянами всего лишь территорий вокруг Нагорного Арцах(карабах)а и преподнося это в качестве «ответной уступки», Томас де Ваал опять выступает в роли соседей дома, предлагающих хозяину квартиру «выгодную сделку». Возвращатья к этой теме уже не будем. Неподконтрольных Eревану вооружённых формирований на территории Армении нет. Точно так же не должно быть никаких неподконтрольных Баку вооружённых формирований на всей международно-признанной территории Азербайджана, включая его Нагорно-Арцах(карабах)скую провинцию.

При этих двух условиях Баку с готовностью вступит в прямой контакт с демократически избранными представителями двуxобщинного Нагорного Арцах(карабах)а.

А попытка узаконить насильственный захват территории будет иметь только обратный эффект - ту же войну.

- И последний вопрос. В своём заявлении Томас де Ваал отметил, что не видит другого решения конфликта, как отдать территории в обмен на определенный статус Нагорного Арцах(карабах)а. Сдача территорий, обретение статуса суверенного государства Нагорного Арцах(карабах)а, сохранение Лачинского коридора за армянской стороной и есть, по его мнению, путь решения конфликта. Он считает, что руководству Азербайджана не должно быть страшно продемонстрировать готовность к уступкам. Как Вы прокомментируете эти слова?

- Относительно уступок я уже сказал. Азербайджан уже предложил максимальную дозу компромисса и достиг лимита уступок, за которым - война. Если за все эти годы Армения этого так и не поняла, то при дальнейшей потере времени она рискует лишиться и этой дозы, которую сегодня пока ещё ей предлагают.

А что касается видений Томаса де Ваала путей решения конфликта, то, откровенно говоря, я не вижу никакой разницы между его позицией и позицией Кочаряна. А посему и комментировать тут нечего. Это пути, увы, не разряжения пушек, а заряжения.

К.К.

Day.Az

[Armenia]

Հեղինե ջան կարդալով այդ երկու հոդվածները,իրականում շատ մտորելու առիթ է տալիս:Ադրբեջանական իշխանությունների այդ մեծամիտ և ամբարտավան պահվածքը ղարաբաղյան հարցի նկատմամբ:Եվ մեր իշխանությունների տեսակետը Թոմ Դե Վալի հայտարարություններում,որը իհարկե չես կարող ընդունել 100% ճշմարտություն:

[Zinvor]

Armenia-А что это было?чё то бабахнуло.а на какой улице....непонятно!Я понял так.что если эти хамы Армяне не освободят СВОЮ квартиру то их выселят через ТОВАРИЩЕСКИЙ СУД!или это предупреждение перед Официальным обьявлением войны?

[Guest Guest12568]

Հեղինե ջան կարդալով այդ երկու հոդվածները,իրականում շատ մտորելու առիթ է տալիս:Ադրբեջանական իշխանությունների այդ մեծամիտ և ամբարտավան պահվածքը ղարաբաղյան հարցի նկատմամբ:Եվ մեր իշխանությունների տեսակետը Թոմ Դե Վալի հայտարարություններում,որը իհարկե չես կարող ընդունել 100% ճշմարտություն:

Տիգրան ջան ,առանց կարդալու էլ,ամենքս քաջ գիտագցում ենք,որ այս Ղարաբաղյան "խաղաղությունը" օդից է կախված միայն,ու մտորում ենք,մտորո~ւմ...

Ադրբեջանական կառավարության պահվածքը մեծամիտ է,մեծամտանալու բան ունի,աճող երկիր է,նորմալ քաղաքականություն է վարում,դե համեմատած մերի հետ,նավթը իրեն հերիք է,որ տեղից-տեղ թռչկոտի:Սակայն դա դեռ չի նշանակում ,մենք պետք է գլուխներս կախ գցենք,ինչ է նավթ կամ թեփ չունենք,պարզապես պետք է իրականությանը բաց աչքերով նայենք:Հարավային Կովկասում նորից պատերազմ,դա աշխարհը թույլ չի տա պարզապես,իսկ երկու պետությունների կողմից նման պահվածքն էլ երկար չի ձգվի,փողզիճման պետք է գնալ երկու կողմից էլ:Մեր հայ մտածելակերպը դեռ առողջ չէ,դեռ 45 անց տղամարդիկ նորմալ կյանքով չեն ապրում,դեռ հանգիստ քուն չունեն,դեռ չեն ազատվել Ղարաբաղյան մարտիկների ոռնոցից...

ու այս ամենին հանկարծ գումարենք ևս մեկ պատերազմ...ժամանակն է,որ առաջ քայլենք,ձևավորվենք որպես նորմալ երկիրր ,նորմալ քաղաքացիներով,եթե ՀՀ քաղաքացին կարող է լինել ասորին,ուրեմն կարող է լինել նաև ադրբեջանցին,ու նրան էլ կարող ենք նորմալ վերաբերվել,ոնց ասորուն:

Չեմ փորձում մեր մեջ ազերների մտցնել,պարզապես ,եթե Ղարաբաղում ապրեն նաև ազերներ,դրան պետք է մի փոքր նորմալ վերաբերվել..

հա հասկանում եմ,դեռ Ղարաբաղի հողի վրա անգամ չի չորացել մեր հայ պատանիների արյունը անգամ,,սակայն մտածենք,,,եթե հիմա պատերազմ սկսվի,մենք ունենք արդյոք պատանի,որը պատրաստ է արյուն թափելու,իսկ եթե ունենք,արդյոք մեզ բնաջնջում չի սպառնա....

25-30 տարեկան հայ աղջիկների կամ կանանց արգանդները հիմա չորացած են...

պետք է 20-25 էլ չորանա...

նման տրավմա էլ հայ ազգը,որպես մարդ,որպես անձ ,ի վիճակի չէ տանել...

Ինքս էլ Վալի որոշ հանգամանքների հետ համաձայն չեմ,բայց առիթ է,որ նաև մտածենք բրիտանացի լրագրողի աչքերով այդ դրությանը:

Ես պատերազմ չեմ ուզում:

Ես նաև իմ հողը ուրիշին տալ չեմ ուզում:

Հիմա ի՞նչ...