[Татуированный сон]

Հպա՛րտ է մայրը

Հեթանոսական տուրք է մասուցվում,

Հիշատակում են ընկած քաջերին,

Կյանք են արարում, երգում ու պարում,

Ցնծերգ է թառել Հայոց լեռներին:

Ու սեղան է, որ վերջ չունի,

Տղոնցն օղի, կանանց գինի,

Ընդունելի մատաղ լինի:

Լեռնեցիները մատաղ են տալիս,

Քրիստոնեական արարողությամբ,

Ընկած զինվորի մայրը չի լալիս,

Հպարտ է մայրը, բեղված օրհնությամբ:

Հպարտ է մայրը իր զավակներով,

Հպարտ է կյանքը անվախ պայքարով,

Հպարտ է Հայը Հայոց աշխարհով,

Հազարամյակներ հնչող երգերով:

Հպա՛րտ է մայրը:

5. օգոստոսի 2007թ.

Սահմանամերձ Կոթի գյուղ, Հայաստան:

[Татуированный сон]

Ճանապարհորդություն սյան շուրջը

Պերեստրոյկան լավ շոու էր,

Հազար ափսոս շուտ վերջացավ,

Լավ են հիշում, ով արթուն էր

Կամ ճիշտ ժամին արթնացավ:

Եվ մերձբալթյան երկրներում,

Որտեղ մարդիք շատ չեն քնում,

Արթնացել են եվրոպայում

Դեմոկրատիա են դավանում:

Ահա մի գյուղ տասը տնից,

Էստոնական կոկիկությամբ

Կազմել է մի շրջանագիծ

Նախանձելի ճշկրտությամբ:

Եվ այդ գյուղը երկնքիս տակ

Ուներ կլոր հրապարակ

Իսկ կենդրոնում սպիտակ ներկած

Մի հոսանքի սյուն էր ցցված:

Ու սյան շուրջը նորից շրջան,

Երկու գծով, միանման,

Որ գծել էին անիվները,

Օրինապահ վարորդները:

Արթնանում էր գյուղը փոքրիկ,

Ուր ամեն ինչ հարմար, մոտիկ,

Ուր լոք մի բան էր պակասում,

Տաքսի չկար այդ գյուղակում:

Եվ նա, ով շուտ էր արթնացել,

Առաջինն էր դա նկատել,

Քանի, որ լավ էր հասկացել,

Որ եվրոպաում է արթնացել:

Դա Հաննեսն էր, հմուտ վարորդ,

Որ չեր ուզում մնալ միշտ ճորտ,

Եվ որոշեց մեր Հաննեսը

Հիմնել սեփական բիզնեսը:

Երկար բարակ չմտածեց,

Երբ լիորեն քնից զարթնեց,

Հին մեքենան լվաց, մաքրեց,

Գնաց գյուղի սյան մոտ կանգնեց:

Եվրոպական առավոտը

Խզբզում էր նախրի հոտը,

Որ անցնում էր հրապարակով,

Սյունն էր, տաքսին ու կով, կով, կով:

Նախիրն եկավ, անցավ, գնաց,

Իսկ Հաննեսն իր տաքսով մնաց

Ու սապասում էր են սյան կողքին

Իր առաջին հաճախորդին:

Ու ժամանեց հաճախորդը,

Ո՛չ, գաղտնի էր մոտենում,

Ինչպես քթում որսի հոտը,

Որսորդական շունն է քայլում:

- Բարև Հաննես, է՛ս տաքսի է՞ս.

Հանես - Այո՛ Կառլոս, սպասում եմ քեզ:

Կառլոս – Ա՛յ ապրես դու, ինձ հենց հիմա

Տաքսի էր պետք, քշի՛, գնա՛:

Հանես- Ուր էս գնում ա՛յ տնաշեն,

Ձկնորսությա՞ն, ուշ չէ՞ արդեն.

Կառլոս – Ո՛չ, պտտվի տասը շրջան

Էս սյան շուրջը, բիզնեսմեն ջան:

Հաննես – ձեռք է՞ս առնում, ա՛յ հարբեցող,

Ինքդ պտտվի, չե՞ս կարող:

Կառլոս – Ո՛չ, ես տաքսով եմ պտտվում,

Այդպես, ժամանակ եմ շահում:

Հաննես – Տասը պտույտ էս սյան շուրջը

Նույնիսկ չի հաշվի հաշվիչը.

Կառլոս – Ո՛ր այդպես է, հարյուր շրջան ,

Գնա՛, գնա՜ բիզնեսմեն ջան:

- Հաննեսը խիստ ու մոլեգին

Նայեց Կառլոսի ճակաթին,

Բայց հիշեց, որ սա իր գործն է,

Եվ գու՝ցե առաջին փորձն է:

Ու հոգատար, համբերատար,

Ասաց. – լսիր պարոն հիմար,

Տեղ էս գնու՝մ, ասա,՛ տանե՛մ,

Իսկ եթե ո՛չ, զահլեդ չունեմ:

Կառլոս – Թե ուզում էս, որ ես գնամ,

Հիմա կիջնեմ ու կգնամ,

Ու կգնամ ու՛ր, որ պետք է,

Ու կդիմե՛մ ու՛մ, որ պետք է:

Եվ դու այն ժամ կգուշակես

Ինչպես պիտի ինձ հետ խոսես:

Հաննես – Ա՛յ ձկնկուլ, ի՞նչ էս ուզում.

Կառլոս – Հարյուր պտույտ հրապարակում:

- Հաննեսն հերսը միտքը պահած,

Իր մեքենան պոկեց առաջ:

Որպես հաղթող, մեծահոգի,

Կառլոսն անցավ քաղցր խոսքի.

Կառլոս – Բայց իզուր էս դու զայրանում,

Ես քո բիզնեսին եմ օգնում,

Քո ի՞նչ պետքն է ու՞ր եմ գնում,

Ես վճարու՛մ եմ, վճարու՜մ:

Սա է միակ մոտեցումը,

Շարժումը ու զարգացումը,

Ճիշտ չե՞մ ասում, բիզնեսմեն ջան.

- Ու լռություն տիեզերական:

Հաննեսն ուշադիր հաշվում էր,

Իր վիճակի հետ հաշտվել էր,

Արդեն ութերորդ շրջանն էր,

Արագությունը աճում էր:

Տասնվեցերորդ շրջանին

Կառլոսը դիմեց Հաննեսին.

Կառլոս – Կանգնիր, ինձ լավ չեմ զգում,

Խելքս մաղեց, սիրտս է խառնում:

- Իսկ Հաննեսը բան չեր լսում,

Պտտվում էր ու պտտվում.

Կառլոս – կանգնի՛ր, կանգնի՛ր, կանգնի՜ր, կանգ, կանգ...

Եեե՜, ուաա՜, խայտառակ եղանք:

- Ու Կառլոսի նախաճաշը

Կանաչակարմիրդեղնավուն,

Լավ չծամծմված գուլյաշը,

Ծեփվեց դիմացի ապակուն:

Իսկ Հաննեսը համառորեն

Շարունակում էր պտտվել,

Հույս ուներ, որ Կառլոսն արդեն

Կարող է նույնիսկ կղկղել:

Ու հաշվում էր, ճիշտ էր հաշվում:

Նա հաղթում էր ու սլանում,

Բայց կառլոսի ցավերն անցան,

Կարար անցներ միլիոն շրջան:

Հիսուներորդ շրջանն էր

Կառլոսն արդեն կազդուրվել էր,

Ու վստահ ու կշռադատված

Խոսեց ինչպես մի բանիմաց:

Կառլոս – Հասկանու՞մ էս, Հաննես ախպեր,

Բանն իմ քմահաճույքը չեր,

Ոչ էլ էս քո հին հաշվիչը,

Մատնիչը...

Ա՛յ հաշվիչդ պիտի փոխես,

Էլեկտրոնայինը դնես,

Որ ուղևորը իմանա,

Թե ո՛րն է կոչվում Եվրոպա:

Տե՛ս, մենք քառասուն տարի է,

Որ հենց այսպես պտտվում ենք,

Մարդկությունը զարգանում է

Իսկ մենք անվերջ կչկչում ենք:

Մեր ճամփան էս սյան շուրջն է,

Պտտվում ենք շրջանաձև

Իսկ աշխարհը զարգանում է,

Շարժվում առաջ սպիրալաձև:

Ու թե ուզում էս իմանաս,

Դու քո առաջին ուղերթը

Սպիրալաձև պիտի գնաս,

Արդեն եկել է մեր հերթը:

Հաննես – Էս մեր կլոր հրապարակից

Սպիրալաձև ու՞ ր էս գնում,

Մի երկու, երեք շրջանից

Կհայտնվենք քո բոստանում:

Կամ դու ու՞ր էս ուզում գնաս

Պառավ Մարգոի ցախանո՞ց,

Թե ուզում էս տաքսով գնաս

Մտնես սեփական արտաքնոց:

Կառլոս – կարևոր չե ու՛ր եմ գնում,

Ես տարածություն եմ անցնում

Կարևորն է, որ շարժվում եմ,

Տեղում չեմ, առաջանում եմ:

Հաննես – Ու՞ր էս ուզում առաջանաս,

Որ կերածդ հետ չփխսես,

Վա՞տ է, հիմա տուն կգնա՛ս

Ու ախորժակով հաց կուտես:

Կառլոս – Ուշք ու միտքդ ուտելն է,

Կարևորը ապրելն է,

Իսկ, որ հետաքրքիր ապրե՛ս,

Պիտի սպիրալաձև շատժվես:

Լսիր եթե վախենում էս

Են հին ցախանոցը փլես,

Արի մեքենադ հետ վարի,

Սպիրալաձև ու հետ վարի:

Մենք պատմության մեջ կմնանք,

Բեր տասը չրջան հետ գնանք:

Հաննես – Վա՛զն արի, ես հետ չեմ վարուն.

Կառլոս – Կրկնակի՛ եմ վճարում:

- Ու մեքենան կտրուկ կանգնեց,

Սպիրալաձև հետ շարժվեց:

Հաննես – Իննսունմեկ, երկու, երեք,

Կառլոս – Հաննես քեզ պետք է երկու ղեկ:

- Դղրդոց էր ու չխկչխկոց.

Հաննես – իննսուն չորս. – չխկ, դըդըդըդըմ,

Հաննես - Իննսունհինգ.- չխկ դըդըդըդմ-

Հաննես - Իննսունվեց. - Դըմփ – ա՜խ, վա՜խ, վա՜խ:

- Սպիրալաձև հետ գնալով,

Մեքենան իր ամբողջ թափով,

Խփեց գյուղամիջի սյանը

Ու գտավ իր հանգրավանը:

Սյունը ընկավ տաքսու կողքին,

Հաննեսը նայեց Կառլոսին,

Բռնեց կառլոսի օծիկը,

Որպիսի հայտնի կարծիքը:

Հաննես – Արի էստեղ, տեղ ենք հասել...

- Ծեծե՞լ,

Ենել ի՛նչ ծեծել...

Կառլոսի քիթը ծռվել էր,

Կարծես թե սպիրալաձև էր,

Բայց ուղեղը աշխատում էր,

Իսկ հաշվիչը չխկչխկում էր:

Մի բան կար, որ չեր վնասվել,

Դա են չխկչխկան հաշվիչն էր,

Բայց նոր պատմություն էր սկսվել,

Գյուղն այլևս հոսանք չուներ:

Դատ, դատաստան, քննություն,

Խոստովանք ու զրպարտություն,

Սպիրալաձև խառնակչություն,

Հետո՛, հետո մոռացություն:

Եվ այդպես էլ մարդ չիմացավ,

Թե Հաննեսը ու՞ր էր գնում,

Այս դեպքից մի տարի անցավ,

Գյուղն էլ իր կյանքով էր ապրում:

Տաքսին նորից սյան մոտ կանգնած,

Հաննեսը իր տեղը նստած,

Ու մոտեցավ մի հաճախորդ,

Նստեց ու պատվիրեց խորթ-խորթ.

Հաճախորդ – Տա՛ր ինձ Կիև.

Հաննես - Ուղի՞ղ թե սպիրսլաձև...

[Татуированный сон]

Բրիտանական իմպերիաի բերետը,

Որպես մահակ օգտագործվող կլարնետը,

Տեսնես ի՞նչ էր մտածում պոետը.

Եսի՛մ:

[Дикие ослы: кто это такие?]

В девятом классе с ребятами поймали одного осла, не знаю чей был, через день какой то хозяин нашелся, но целый день осел был в нашем распоряжении, ЧЕЕЕССЛОВО, очень терпеливое животное

[Հասմիկ Սարիբեկյան]

Իմ լռության մեջ դողում էին

Ակորդները քո երդման

Ու սերը իբրեվ անձրեվի բանալի ՝

Փնտրում էր կողպեքն իմ ծարավի.

Սիրո արեվ մի շռայլի ՝

Իզուր է

Դու ջուր ես ես հաուր եմ

Ամեն ինչ ասված է սահուն, գեղեցիկ ու փիլիսոփաորեն,

լավն է Հասմիկ

[Татуированный сон]

Москва не верит в задницу

Геи вышли на парад,

Секс оптом и в розницу,

Но получили под зад,

Москва не верит в задницу.

.

[Татуированный сон]

Հիանալի էր

Շնորհակալ եմ

[Татуированный сон]

Անցնում էս

Անցնում էս ո՛վ գեղեցիկ

Ու միակն էս լուսնի պես,

Վարդ էս, Հասմիկ, ձնծաղիկ,

Մի հարց ունեմ միայն քեզ:

- լսում եմ քեզ բանաստեղծ,

Հյուսիր հարցմունքդ խնդրեմ,

Խոստանում եմ, որ անկեղծ

Հարցիդ կպատասխանեմ:

- Ի՛նչ գեղեցիկ էս.

- Հարցդ լավ եմ հասկանում,

Բայց իզուր էս ինձ դիմում,

Բայց մի մոլորվի, գնա՝

Կուպեիդոնին հարցրա:

- Նա վորսո՛րդ է, դու՛ ասա,

Քիչ առաջ նրան տեսա,

Բայց նրա նետի համար

Սրտիս վրա տեղ չկար:

- Ուրեմն դու ստում էս

Ստում էս, սիրահար չես,

- Ե՞ս, չի կարող պատահի

- Դու՛, կպատահի՛:

- Հանուն ինչի՞ չգիտեմ,

Ինչու պիտի քեզ ստեմ,

Ո՞րն է իմաստն իմ ստի,

Էլ ո՞րն է իմաստը կյանքի:

- Կյանքի իմաստ, իմաստություն,

Չկա՛ մնամ հասկացություն,

Կա մի զգացմունք, մի գարուն,

Երբ նայես գեղեցկուհուն:

- Ու կրակն էս ընկնում՝,

Ասա՛, ինչու՞ չես ասում,

Ասա՛ ո՛վ դու գեղեցիկ,

Վարդ, Հասմիկ ու ձնծաղիկ:

- Ուրեմն պիտի այրվես,

Այրվես, որ ես տաքանամ,

Դու քո ցավով տապակվես

Իսկ ես անցնեմ ու գնամ:

Կա՛ց զրուցենք, մի՛ գնա՜,

Գոնե անու՜նդ ասա՛

- Մուսա՜ա՜ա՜

12.5.2007

[Татуированный сон]

Որթ լորդը

Խնձորի մեջ մի հաստ որթ

Համարում էր իրեն լորդ,

Լորդը ամեն ինչ ուներ,

Ինչքա՜ն ուզենար կուտեր:

Որդ լորդը

Խնձորի մեջ մի հաստ որդ

Համարում էր իրեն լորդ,

Լորդը ամեն ինչ ուներ,

Ինչքա՜ն ուզենար կուտեր:

[Татуированный сон]

Միշտ ցանկացել եմ ասել , որ շատ համարձակ ես գրում՝ նշանակում է մեկ քայլ առաջ ես , ուրախ եմ քեզ համար, դու հիանալի ես գրում

Շնորհակալ եմ rainbow

[Татуированный сон]

Որթ լորդը

Խնձորի մեջ մի հաստ որթ

Համարում էր իրեն լորդ,

Լորդը ամեն ինչ ուներ,

Ինչքա՜ն ուզենար կուտեր:

[Татуированный сон]

Եթե "հոգուտաբեր"-ով ուզում ես ասել օգուտաբեր, օգտակար և այլն, ապա կա շատ հարմար հոմանիշ՝ "շահավետ" կամ "շահութաբեր":

Ռոմեո՛ մեկ զերո օգուտ քեզ - ՇԱՀՈւԹԱԲԵՐ - հենց էդ էի ուզում ասած լինեի, շահութաբեր բառը այնքան ճիշտ ու տեղին է հնչում, որ օգուտաբերը կարելի է ասել սխալ է:

Բա շուտ ասեի՜ր ե ՛

Քո խմբագրությամբ էդ բառը փոխում եմ

Ազատության ստախոսություն

Ազատության շուկայում

Երկու իր է վաճառվում,

Հարմարավետ ճշմարտություն,

Շահութաբեր արդարություն:

Ի՛ր են, իրե՛ր իրակա՛ն,

Կպած կաշվից սեփական,

Հարմարավետ ճշմարտություն,

Շահութաբեր արդարություն:

Ու քարոզնե՜ր, քարոզնե՜ր,

Վ՛այ փափախ թռցնողներ,

Ո՞ւմ աչքերն էք կապում

Ու պոչերդ քողարկում:

Ստով սնում ստրկացնում,

Համբուրգեր էք բաժանում,

Ինքներդ ինչո՞վ էք սնվում,

Արյունո՞վ:::

[Հասմիկ Սարիբեկյան]

Հույզերից այնկողմ,

Հուշերից անդին՝

Օրը անսեր է, անստվեր է,թերի

Միթե՞ դու էլ հաշտվել էս նրան, որ

Չի ներում կյանքը ռոմանտիկներին.

Նաիր, ախ նաիր

Օդում փաթիլվող աղավնիներին՝

Ախր սա է սերը,

Իսկ դու ծաղրում ես մեր հին բարի հուշերը,

Բայց հույզերից այնկողմ,

Հուշերից անդին միայն անդունդներ են ՝

Որոնք պարտվում են լոք

Ռոմանտիկներին

http://hhasmikk.spaces.live.com/?lc=1049

Շատ հեշտ ու սահուն էս գրում ու այդպես էլ ընթերցվում են, կարծես գեղեցիկ ու պարզ ձեռագրով գրված լինեն:

Իրոք, ռոմանտիկները անպարտ են

[Татуированный сон]

Ակսել ջան, բոլոր բառերը(ճշմարտությում, փափաղ, ստռկացնում, համբուրգեր...) գուշակեցի, բացի "Հոգութաբեր"-ից:

Դա հոգի՞ն է, հոգու թևե՞րն են, հոգու գո՞ւթն է, հոգու թա՞փն է: Մի խոսքով, լավ կլինի բացատրական բառարան կպցնես, որ խեղճ ընթերցողս բառագուշակությամբ չզբաղվի:

Ռոմեո ջան, ուղղագրական բառարան է պետք, կարամ մի քանի հատ կպցնեմ, բայց ոչ մեկն էլ բանի պետք չեն, մենք վառռռանք գովելով մեր գիրն ու գրականությունը, գրագիտությունը, բայց մինչև էս օրս ինտերնետում մի խելքը գլիխին բառարան չկա, երևի ձեռնտու գործ չէ, ձևի համար մի երկու կիսատ պռատը կա, մի ժամ փնտրում էս, վերջն էլ իզուր:

Սխալների համար շնորհակալ եմ, ես ուղղակի գրում եմ այնպես ինչպես լսում եմ, այլ կերպ ինձ թվում է սուտ եմ խոսում, իսկ իմ սխալները չեմ տեսնում...

Հոգուտաբեր, ճշմարտություն, փափախ, ստրկացնում, համբուրգերը չգիտեմ - չեմ էլ սիրում

Երևի մարդը պետք է ունենա սեփական ուղղագրությունը, իհարկ է հասկանալի սահմաններում, ինչպես ձեռագիրը...

36degrees - շնորհակալ եմ մոտեցմանդ համար

[Татуированный сон]

Սերն ու գարին

Մի նժույգ ունեմ սանձարձակ,

Չգիտեմ ուր է ինձ տանում,

Ու մեր հետևից աղմուք, աղաղաք,

Փոշի՝, փօշու մեջ խորտակվող քաղաք:

Ձի՛ ջան, իմձ ու՞ր էս տանում.

- Քեզ նոր քաղաք եմ տանում,

Որտեղ գարին էժա՜ն է:

- Նժուգս հաշվենկա՜տ է:

ինչի՞ս է պետք էժա՛ն գարին,

Տար ինձ որ կա սերն ու բարին,

Ձին ինձ վրա խրխնջա՝ց.

- Այնտեղ ձրի՜ի՜ է գարին:

Ա՛խ դու ախո՞ռ էս գնում,

Դու ինձ ախո՞ռ էս տանում,

Ճամփեդ փոխի ավանա՜կ,

Ա՛ռ քեզ խոթան կողիդ տակ:

Իմ նժույգը զարմացավ

Ու քառատրոփ սլացավ,

Քամիներից սանձարձակ

Թռնում էր ուրիշ քաղաք:

Տեսնես էդ քաղաքում սե՞րն է էժան թե՞ գարին:

[Татуированный сон]

Айда в Брюссель

Они добрые, толерантные,

Терпеливые к дикарям,

Они всегда адекватные

Ориентированно к деньгам.

Я их выдел в вдоль дороги,

Стоят чутко, как на старте,

На одной линии их ноги

Англичане в авангарде.

Голосуют и все спешат,

В политический сексодром,

Говорят там много деньжат,

Айда в Брюссель с ветерком.

Апрель 2007 – закон против расизма.

[Татуированный сон]

Ինչպես միշտ, հաճելի է կարդալը, Աքսել ջա՛ն:

Շնորհակալ եմ, Մարիամ ջա՛ն

[Татуированный сон]

Ազատության ստախոսություն

Ազատության շուկայում

Երկու իր է վաճառվում,

Հարմարավետ ճշմարտություն,

Հոգուտաբեր արդարություն:

Ի՛ր են, իրե՛ր իրակա՛ն,

Կպած կաշվից սեփական,

Հարմարավետ ճշմարտությում,

Հոգութաբեր արդարություն:

Ու քարոզնե՜ր, քարոզնե՜ր,

Վ՛այ փափաղ թռցնողներ,

Ո՞ւմ աչքերն էք կապում

Ու պոչերդ քողարկում:

Ստով սնում ստռկացնում,

Համբուրգեր էք բաժանում,

Ինքներդ ինչո՞վ էք սնվում,

Արյունո՞վ:::

[Татуированный сон]

Զրույց գարնան

Գարու՜ն, բարով էս գալիս:

Գարու՛ն, ինչու՞ էս լալիս,

Գուցե մերժված սե՞ր ունես,

Ու հետամու՞տ էս ինձ պես:

Ու սիրունիկ աղջկա պես

Խուսափում իմ հայացքից,

Ու ո՛չ մի ծաղիկ չունես,

Նոր էս ծնվում ձյուներից:

Թեև ուրախ էս, գարուն,

Ասա՛, բանը ինչու՞մն է,

Գուցե չե՞ս տեսել արյուն,

Գուցե քո վիշտը հի՞ն է:

Գիտեմ՝, գիտե՜մ իմ գարուն,

Որ դու կյանք էս արարում,

Լոք քո գրկում կա տաք ձյուն,

Ազատությու՜ն, ջերմությու՜ն:

Ա՛խ թե ես կարենայի՝,

Դուրյանի սա՜զն ունենայի,

Ես կերգեի քեզ համար,

Որ տևես երկա՜ր, երկար՜...

Արի գարուն, սիրահար,

Ու ինձ ձյուների հետ տար,

Գնանք գտնենք մի գալիք,

Մի սիրունիկ ձնծաղիկ:

Գալի՛ք, գալի՛ք ձնծաղիկ,

Այս աշխարքում անցողիկ,

Կյանքի, սիրո ակնթարթ,

Որ մնում է անաղարտ:

[Հովհաննես Թումանյան]

Հարյուր տարի առա՞ջ

1907

Երգերի ժողովածու

ԱՆԿԵՂԾ ԶԵՆՔ

Երբեք այսքան մեծ չի եղել անկեղծության կարիքն ու կարոտը, ինչպես այսօր, և երբեք սյՍքան ահռելի չափերով չի հայտնըվել կեղծիքը, ինչպես այսօր:

Դարավոր կարգերի ու հասկացողությունների հեղաշրջումի օրը, պատմության ահավոր դատաստանի օրը:

Մեծ ալեկոծություններն ու ակնկալությունները ամենքին տեղահան են արել, դուրս են բերել իրենց անկյուններից. և ահա –ժողովուրդներն իրենց ունեցած ուժերով հրապարակի վրա են:

Ամեն մարդ շարժվում է, ամեն մարդ խոսում է:

Անշուշտ նա պիտի շարժվեր այնպես, ինչպես ինքն է կամենում, և խոսեր այն – ինչ որ ինքն է մտածում:

Այդպես պիտի լիներ մարդը, և առավել այս տեսակի մի ժամանակի առաջ, երբ շարժումը կամ խոսքը կարող է ունենալ այնպիսի հետևանք, որ ուրիշ ժամանակ աներեվակայելի է:

Նրա այս խոսքերից կամ այն շարժումից կախված է շատ բան:

Եվ հանկարծ... դուք տեսնում եք... Նա խաղ է անում, դերասանություն է անում:

Դերասանությունը գեղեցիկ է բեմի վրա, ուր խաղում են, բայց նա գարշելի է կյանքի մեջ, ուր ապրում են:

Դրա համար էլ բեմի վրա խաղացողները շնորքով մարդիկ են, իսկ կյանքում խաղացողները՝ ցածերն ու կեղծավորները:

Նրանք խաղ են անում ամեն տեղ, ամեն բանի հետ, և ահա, մեր կյանքը ավելի նման է թատրոնական բեմի, ու այդ բեմը թեև փոքր, բայց, տեսեք, ո՜րքան դերասաններ ունի...

Իրենց վրա առած զանազան դերեր: նրանք մտել են ու խաղում են այս կամ այն ասպարեզում:

Ահա սա՝ ներկայանում է ամեն տեղ որպես չհասկացված ու հալածված գաղափարական գործիչ, մյուսը նշանավոր հերոս է խաղում, երրորդը հրապարակախոսություն է սարքել, չորրորդը բարեգործ է ձևանում, հինգերորդը գրող է կեղծում, վեցերորդը հանդիսանում է արդեն որպես նահատակ, յոթերիրդը գալիս է որպես դատավոր, ամենքին մեղադրելու և ամենքից հաշիվ ուզելու...

Ու բնականաբար, չնայելով այսքան շատ գործիչների ներկայությանը, դուք զզվում եք, որ ցուրտ է, որովհետև չկա անկեղծության ջերմությունը, զգացմունքի հուրը, որովհետև նրանք խոսում են լեզվով, իսկ սիրտները շատ է հեռու, և զզվում էք վերջապես:

Սրանք ոչինչ չեն սիրում, այլ ցույց են տալիս, թե սիրում են:

ԵՎ ինչպես դերասանն ունի իր դերը, որ տանում է, իսկական գործիչն ունի իր խաչը, որ կրում է, սրանք էլ, այս կամ այն գործին կպչելով, փոխանակ գործի ծանրության տակ մտնելու և տանելու, իրենք են բարձրանում, հեծում նրա վրա ու շինում են իրենց էշը:

Եվ այս դերասաններից ամեն մեկն ունի իր էշը, ու միշտ էլ իր էշն է քշում, թեկուզ աշխարքը քանդվի:

Հաճախ սրանց շահատակությունը տևում է շատ երկար, նայած թե ինչ տեղ են մեյդան բաց արել և ով են թամաշավորները կամ երբ են գլխի ընկնելու:

Ու որպեսզի այդ թամաշավոր-ժողովրդի սիրտը շահած լինեն ու բարեկամ պահած, միշտ գոռում են «ժողովրդի» անունը:

Խոսքն ընչի մասին ուզում է լինի, միշտ վերջացնում են «ժողովրդով»: Ժողվուրդն այդպես է կամենում...

«Ժողովուրդը մեզ հետ է... Ժողովուրդը ձեզ կդատի... Ո՞ւր ես, ժողովուրդ, անարգում են քեզ...»

Այդ հերիք չե դեռ: Ժողովուրդն էլ են կործանում...

Իրենց մարդկանցից վոմանց հանդես են բերում կեղծ ստորագրություններով, անգրագետներին իրենց շինած հոդվածներով ու ներկայացնում որպես ժողովուրդ:

- Տեսե՜ք, ժողովուրդը մեզ հետ է:

Դե եկեք ու ջոկեցեք իսկականը կեղծիքից: ԵՎ ո՞վ պիտի ջոկի, ե՞րբ, ո՞ր մի տեղը...

Կեղծի՜ք ու խաչագողություն՝ ամեն օր, ամեն տեղ, ամեն տեսակի:

ԵՎ մի ժողովուրդ, որ այսքան կեղծիքներ ու կեղծավորներ ունի, այսքան խարդախներ ու խաչագողներ ունի, չի սիրվիլ, որքան կուզե խելոք լինի, որքան կուզե գոռա, թե կուլտուրական եմ ես...

Նրա գործերը միշտ գետնին կմանան, որքան ուզում է գործիչներ ունենա:

Նրա մեջ կատարված հասարակական, թե ազգային գործերը խախուտ են միշտ:

Նրա ամեն ընկերությունը հենց սկզբից իր մեջ ունի քայքայման բոլոր սաղմերը:

[Великий Омар Хайям!]

Aksel ջան, ինչո՞ւ չեք երեւում

Մարիամ ջան էստեղ եմ ամեն ինչ դեռ նոր է սկսվում

[Великий Омар Хайям!]

Ничего не изменилось

Может надо еще армянский шрифт?

попробуй отсюда http://www.armunicode.org/en/armkbd-win/

[Великий Омар Хайям!]

Հարգելի ֆորումցիներ, շնորհավոր բոլորիդ նոր տարին, թող այս տարին լինի ամենա ուրախ տարիներից մեկը ձեր կյանքում: Եվ մեր ֆորումում գտնեք միշտ ամենալավը և ձեր ուզածը, ուրախը, ցանկալին, գեղեցիկը, լա՛վը, լա՛վը...

ՇՆՈՐՀԱՎ ՈՐ ՆՈՐ ՏԱՐԻ

[Великий Омар Хайям!]

Написано "Файл не найден!

Попробуй отсюда

http://www.microsoft.com/downloads/details...;DisplayLang=ru

[Великий Омар Хайям!]

Покажите мне этого человека, кто не ценит Хайяма

Умею, только у меня сейчас операционка W2000, а там арм шрифт весь кубиками

Пуся, у меня тоже W2000, cтав браузер explorer 6 http://www.microsoft.com/rus/windows/ie/do...d/default.mspxl , увидишь буквы, а потом в клавиатуре установи армянский шрифт, тогда и сможешь писать.