Սրանով սկսվում է նամակների մի շարք որոնք իրենց էությանբ ավելի շուտ ուղղված են հասարակությանւ քան նախագահին, բայց լսելի լինելը խնդրի մի մասն է, մյուս եվ ավելի կարեվոր մասը քննարկումներն են, այնպես որ կխնդրեի ակտիվորեն մասնակցել...
Հարգելի պր. Քոչարյան վերջին ժամանակներս նկատվում է Ցեղասպանության թեմայի ակտիվացում ձեր թիմակիցների ու ձեր կողմից հովանավորյալ մեդիաների կողմից: Այդ ակտիվացումները միգուցե ունենային դրական էլեմենտ ու գովերգվեին իմ կողմից պատմական որեվե այլ դարաշրջանում, բայց ոչ հիմա: Եվ շատ հաճախ մեդիաներով ( որոնց թվում եվ հանրաինով ) հնչում են հակաթուրքական մոլեգին ելույթներ:
Նույնիսկ իրենից ոչինչ չներկայացնող Ֆիլիպի Երեվանյան այցը առաջացրեց հակաթուրքականության մի հերթական ալիք: Սրա մեջ ես մեղմ ասած վտանգավոր տարրեր եմ տեսնում:
Մեր արտաքին գերատեսչության ղեկավարը հայտարարում է Էրդողանի հրավեր հայտարարությանն ի պատասխան, որ պատմաբաններն անելիք չունեն, թուրքերը պետք է ընդունեն իրենց ոճիրը: Հարցը հետեվյալն է:
Որքանով է մոտեցումն արդարացված՞ Որքանով կարելի է պնդել որ այս մոտեցումը փակուղային չէ ու որ սրա տրամաբանական վերջը համայն հայության կողմից թուրք ազգի հանդեպ կույր ատելությունը չէ:
Այդյոք դա մեզ պետք է՞ Հաշվի առնելով, որ աշխարհաքաղաքական զարգացումներն ի վերջո տանում են ռուսական ռազմաբազաների դուրս բերումին Հայքից ու թուրքիայի հետ սահմանի բացմանը:
Կարծում եմ, որ մեզ չարժե մնալ կոտրած տաշտակի առջեվ: Կարելի է հիմա մտածել ու ուղիներ որոնել կառուցելու հարաբերություններ առանց նախապայմանների:
Պրն. նախագահ կարծում եմ բնավ պետք չէ ոգեվորվել այս կամ այն պետությունների կողմից ցեղասպանության փաստի ճանաչմամբ, քանզի դա անկախ է մեր ուժից ( ավելի թույլ Հայք քան այսօր դժվար է պատկերացնել ) եվ հետեվաբար այդ գործընթացները պայմանավորված են ցեղասպանությունը ճանաչող պետությունների շահերից, այն է Հայքը հերթական թեմատիկայով դարձել է մանր ու մեծ տերությունների ձեռքին խաղալիք:
Առաջարկում եմ
1. Փակել եղեռնի հուշահամալիրը մի քանի տարով գոնե ու համահայկական հակաթուրքական այս փսիխոզը հանդարտեցնենք:
2. Հեռացնել Դաշնակներին իշխանությունից, քանզի նրանց հակաթուրքական արմատական առանց կոմրոմիսի դիրքորոշումը վնաս է մեր արտաքին դիվանագիտությանը: Նրանց որպես ակտիվ ընդդիմություն կամ խորհրդարանական ուժ պահելը հնարավորություն կտա ներսում ակտիվ պահել ցեղասպանության թեման, բայց եվ խուսափել դրսում էշի անուն հանելուց:
3. Բացել թուրքիայի հետ սահմանը ու առայժմս թողնել ցեղասպանության թեման արտաքին աշխարհում արծարծելը:
Հաստատելու համար այս ուղղության այլընտրանք չունենալը կարելի է նայել Հերոսիմայի ու Նագասակիի դեպքերին ու ուսումնասիել ճապոնացիների պահվածքը: Անցել են կույր ատելության ժամանակները պրն. նախագահ, ժամանակն է դիվանագիտական հաղթանակների, եկեք շփվենք եվ դրանով հաղթենք, Հայն ունի մուսուլմանին հաղթելու այն բորոյական ու մտավոր ուժը: Եկենք թողնենք վախկոտ ու փոքրոգի լացը ու ապրենք մրցակցության մեջ: Մենք ուժեղ ենք, վստահ եղեք ու մեր ուժը մեր լացի մեջ չէ, ուժը կերեվա սահմանի բացումից անմիջապես հետո:
Վահե
Երեվան, Մարտ 2005
