Bidouille

Բարև ձեզ Վերջերս մեր պետության իմաստուն այրերի կողմից հայտարարություն է արվել հեռուստատեսությամբ, որ Western Union ծառայություն Հայաստանում այլևս չի գործելու, քանի դեռ ծառայությունը Ղարաբաղում մասնաճյուղ չի բացել: Ինչքան էլ Ղարաբաղի հանրապետության գոյությյունը ուրախալի և միգազգային ճանաչումը կարևոր չլինի ցանկացած հայի համար, բայց... ՏՆԱՇԵՆՆԵՐ, ՏՈՒՆ ՈՆՑ ՓՈՂ ՈՒՂԱՐԿԵՆՔ?????, իմանալով որ Հայաստանի նման աննշան պետության (ինչքան էլ մենք մեզ հույս տանք, որ դա այդպես չէ, փաստն, այնուամենայնիվ, մնում է փաստ) ձայնը ճանճի տզզոցի էֆեկտ է ունենալու: Հետգրություն: Արտասահմանի հայեր, վերջին շաբաթվա ընթացքում փորձե?լ եք գումար ուղարկել ընտանիքներին: Ինչպե?ս, եթե գաղտնիք չէ. հայաստանյան ոչ մի բանկում ծառայությունն այլևս չի գործում: Նախապես շնորհակալություն

Isk karox eq "Arevi hot e galis" banastexcutyun@ megberel? Ahagin jamanak e pntrum em chem gtnum internetum. Naxoroq shat shnorhakalutjun P.S. Karox em aragin tox@ megberel, dprocakan tarineric em hishum, tpavorvel e miajn sa "Qo dzjunagex bardzunqic arevi hot e galis" mnacac@, cavoq, chem hishum

Վաղը (մարտի 2-ին) Ֆրանսիայում հայկական դեսպանատան մոտ (ֆրանսիական ժամանակով ժամը 14-ին) տեղի է ունենալու ցույց (առաջինը տեղի է ունեցել մեկ շաբաթ առաջ): Կոչ եմ անում Փարիզում ապրող հայերին միանալ մեզ: Այն մարդիկ (նամակը գրվել է Ֆրանսիայում ապրող հայերի կողմից, հետևաբար նկատի ունեմ նրանց, ովքեր ապրում են այստեղ), որինք ցանկանում են ստորագրել դեսպանին հանձնվելիք նամակում կարող են ինձ հաղորդագրություն ուղարկել, ես կուղարկեմ նամակի մի օրինակ, դրան ծանոթանալու համար:

Չէ, կարող է նաև Բի չլինել, բայց մեկ-մեկ (նայած թե քամին որ կողմից է, մանավանդ եթե տաք պաշտոնի հոտ է գալիս), շալվարը իջեցնելուն դեմ չի Գեղամյանի ու նման էլի շատ կնիկների նման

ԾԱԽՎԱԾ ՇՈՒՆ Սա նույնպես շալվարը իջեցրեց, որ ... Sans_titre.bmp

Իսկ ինձ միշտ թվացել է հակառակը՝ հայերենի կետադրական կանոններն ավելի խիստ են քան շատ այլ լեզուներում:

Հարցը հենց դրան էլ վերաբերում է. արդյո՞ք «վտանգավոր» չէ անտեսել այդպիսի սխալները. չէ՞ որ գրողը հանդիսանում է գրական լեզվի փոխանցողը, հետևաբար առաջին հերթին նա պիտի հանդիսանա լեզուն անթերի պահողը: Կարծիքս շատ սուբյեկտիվ է, կարծում եմ՝ մեծամասնությունը կպնդի հակառակը:

А я только закончила "Карлик" Пера Лагерквиста. Обажаю его, всем советую прочитать

Arm_Lionne, շնորհակալ եմ օգնության փորձի համար: Ափսոս, որ ոչ ոք չի տպում, ես էլ ինտերնետում ոչ մի տեղ չեմ կարողանում գտնել Հայաստան գնալ է հարկավոր

Նոր միայն նկատեցի, որ ռուսերեն տարբերակում (սա քաշել եմ ռուսական սայթից) վերափոխել են "Ազգությամբ հայ եմ, դեպքերի բերումով ծնվել եմ Մոսկվայում" նախադասությունը: Ինչ է, ռուսների համար այդքան տհա՞ճ է ընդունելը, որ Ենգիբարյանը (ոչ թե Ենգիբարովը) ազգությամբ հայ է: Չեմ հասկանում դա, համարում եմ հիմարություն:

ТЫ, Я И ГРУСТЬ Кафе становится пустым. Сдвигают стулья, гремят на кухне посудой. Остаемся только ты, я и грусть. Прости меня, я знаю, ты хотела, чтобы сегодня мы были только вдвоем, но со мной моя грусть... Ну вот, ты уже сердишься, тебе нужно позвонить. Я понимаю. Срочно. Кафе становится пустым. Сдвигают стулья, гремят на кухне посудой. И мы только вдвоем, я и ты, моя грусть.

ДОРОГА Я уезжаю. Я завтра уеду. Дорога длинная-предлинная. И такой же длинный поезд. Состав из десятков, а, может быть, сотен тысяч вагонов. Сто окон в каждом вагоне, потому что каждый вагон - это столетие. Я войду в последний вагон, чтобы быть хоть немного ближе к тебе.

ТВОЕ ЛИЦО Чтобы нарисовать тебя, я выберу тихое лесное озеро в зеленой камышовой раме и буду ждать, когда наста­нет светлое сентябрьское утро, и чтобы обязательно пахло мятой и сосновыми иглами. Тогда я примусь за работу. Сначала я нарисую глаза: для этого у меня в запасе синие кусочки горячего июльского неба. У корней осины я соберу черно-зеленые веточки мха II тихонечко опущу их в воду - это будут твои ресницы и брови. Губы твои я выложу большими лепестками озерных лилий, а тонкие стебли их обрисуют овал лица, твой носик и волосы. Чуть не забыл: чтобы оживить лицо, нужен какой-то теплый оттенок... Я пущу по воде неж­но-багряные семена шиповника. Так лучше. Потом я возьму маленький чистый камешек и осто­рожно брошу его к верхнему краю рамы: по воде пойдут чуть заметные волны - это будет твоя улыбка. Картина почти готова. Добавлю еще немного щебета лесных птиц, а по углам разбросаю несколько нитей осенней лесной пау­тины, это придаст картине старинный вид... Я покину маленькое озеро лишь поздней осенью, когда картина покроется тонким ледяным стеклом, тогда можно будет вздохнуть спокойно. Весной ты придешь в лес за подснежниками и уви­дишь себя в озере. Не удивляйся: «Кто это сделал?». Это я. Теперь тебе все понятно?

зонтик ...Немного помолчав, она сказала: «Но нам же негде жить, у нас нет дома». Он рассмеялся и сказал, что у него есть зонтик, совсем новый, который сам раскрывается, если нажать на кнопку. И зонтик - это прекрасный дом, очень уют­ный для двоих. Правда, у него нет стен, но зато стоит протянуть руку, и вы узнаете, какое на улице время года, например, прошла весна или все еще идет. С таким домом, как зонтик, удобно путешествовать, приятно слушать дождь и еще... Но она не спросила: «что еще...» и ушла к другому, у которого была однокомнатная квартира со всеми удобствами, но, наверное, все-таки не было такого зон­тика, а если и был, то, согласитесь, зачем человеку два дома, это же смешно... Теперь, спустя много лет, она наконец поняла, какой это был чудесный зонтик, маленький парашют, дер­жась за который вдвоем, можно улететь далеко-далеко, особенно в дождливые дни... И она тоскует в своей уже трехкомнатной квартире, потому что, чем больше квартира, тем дальше друг от друга те, кто в ней живут, и когда идет дождь, она ro-j това броситься вниз, чтобы разыскать свой зонтик, но разве с пятнадцатого этажа узнаешь, какой зонтик твой? А если и узнаешь, то ведь неизвестно - исправно ли, сегодня работает лифт.

ТОРЕАДОР Она его любила. Она знала, что он самый искусный тореадор. Он лучше всех владел мулетой, а сверкающая шпага казалась продолжением его гибкой руки. Но хотя он был самым ловким и быстрым, красивым и бесстрашным, он так и не стал знаменитым матадором. Для матадора он не умел самого главного. Он не умел убивать. И за это она его любила.