xes

предлагаю постить в данной теме фотографии армянских гениев

http://news.bbc.co.uk/1/hi/world/middle_east/3526084.stm

Трудно поверить, но видать Греция возраждаться стала

Хочу привлечь внимание постящих к вопиющему факту того что, уже несколько недель в отделе политика только и обсуждается грузинская “тема”. 8-9 “грузинских” топиков неизменно находятся в начале листа. Модераторы этого и других разделов оказались полностью неудел. с той интенсивностью с которой постят новые темы симон и тифлисетси, этот раздел очень скоро превратится в грузино-азаерский форум.

French Open NALBANDIAN 7 6 6 6 SAFIN 5 4 6 3 смотрел игру и был поражён с какой лёгкостю Налбандян разделался с Сафиным

Матч, как выяснилось, всё же пройдёт как “АРМЕНИЯ против МИРА” Армения: Акопян Лпутян Ваганян Каспаров Леко - зять армянский (тесть, он же тренер - гросс Аршак Петросян) Гельфанд - лучший ученик Тиграна Вардановича ARMENIA vs WORLD ANNOUNCED, Moscow ARMENIA TEAM: Akopian, Lputian, Vaganian, Kasparov, Leko, Gelfand A fabulous celebration is planned in Moscow in early June to celebrate the 75th anniversary of the birth of the late Armenian world champion Tigran Petrosian. The 'Armenia vs Rest of the World' match will take place in Moscow and it is planned to be a six-player team tournament where each player faces all the members of the opposing team. The Armenian team will consist of three Armenians; Vladimir Akopian, Smbat Lputian and Rafael Vaganian and three players with Armenian connections; Garry Kasparov whose mother is Armenian and world title challenger Peter Leko whose wife is Armenian. Mrs Leko's family name is Petrosian and her father Arshak is a GM but they are not related to Tigran Petrosian. Boris Gelfand makes up the numbers for the Armenian team. I was baffled as to what Armenian connection Gelfand could have, as he is a Jew who now lives in Israel but he explained that he was the most famous pupil to study under Tigran Petrosian. Gelfand attended classes with Petrosian between 1980-83 at Sochi and the Moscow suburbs and recalls how well pupils were looked after. Petrosian even took them to ice hockey matches after lessons. The tournament is planned to take place at the luxurious Hyatt Ararat in Moscow and will be organised by Alexander Bach the Executive Director of the Russian Chess Federation. The rest of the World team has yet to be confirmed but is likely to be Vishy Anand, Michael Adams Peter Svidler, Loek Van Wely, Etienne Bacrot, and Paco Vallejo. The event should run from 10th-16th June which gives those players who want to, time to fly home, shower, shave and thARen take the first plane to Tripoli for the Fide Knockout. “АРМЕНИЯ против МИРА”

1.7

Друг прислал мне вот это

Kuzenai lsel dzer mtker@ azatagrvats tarackneri verabnakecman veraberyal Կյանքը սահմանամերձ գոտում. վերաբնակները նախկին ադրբեջանական հողի վրա իրենց տանը չեն զգում Վահան Իշխանյան Կովսական քաղաքում § շրջակա բնակավայրերում համաճարակ չկա, բայց բոլոր բնակիչները ասում են, որ այստեղից հեռանալու են։ Ամենահաճախ լսվող նախադասությունն է «Մեզ խաբին բերին ստեղ»։ Եվ եթե նրանք իրենց խոսքի տերը լինեն, շուտով այստեղ դժվար կլինի բնակիչ գտնել։ Գործարանի կեղտաջրերը թափվում են Ողջի գետը, իսկ Կովսականի այգիները ջրվում են այդ գետի ջրով Կովսականը նախկին ադրբեջանական Զանգելան քաղաքն է` սահմանակից Հայաստանի հարավային շրջաններին, Արաքս գետի մոտակայքում, որ 1993 թվին գրավեցին հայկական զորամիավորումները։ Մեկ տարի անց այն դարձավ Ղարաբաղի Քաշաթաղի շրջանի հարավային կենտրոնը § պետական ծրագրով սկսեց վերաբնակեցվել։ «Առաջ չէր եր§ում, որ մարդ է հետ գնում, որովհետ§ եկողներ կային։ Հիմա ոչ ոք չի գալիս, միայն գնացողներ կան», ասում է Կովսականի քաղաքապետ Խաչիկ Ադամյանը։ Կովսականը քաղաք է միայն անվանումով ու նախկին քաղաքի ավերակներով։ Այստեղ բնակվում է 200 ընտանիք: 20 ընտանիք վերջին երկու տարում հեռացել է քաղաքից։ Քաղաքում չկա հեռախոսակապ ու փոստ, խմելու ջուրը բնակիչները կրում են հեռվից։ Վերաբնակիչներին այս տարածքները հրապուրել են խոստացված արտոնություններով § զարգացման հեռանկարով, սակայն այսօր արտոնություններն անհետացել են, իսկ տարածքն էլ զարգանալու փոխարեն անկում է ապրում: Վեց տարվա ընթացքում կառուցվել է միայն մեկ դպրոց (բարերարների միջոցներով) § մեկ հիվանդանոց: «21-րդ դարում կապը ի՞նչ է` պրիմիտիվ խնդիր, բայց չեն լուծում։ Մարդիկ կտրված են արտաքին աշխարհից։ Նման կառույցներով է ժողովուրդը հավատում պետությանը, որ տարածքը լինելու է Հայաստան», ասում է Կովսականի քաղաքապետ Խաչիկ Ադամյանը, որ եղել է ղարաբաղյան շարժման ակտիվիստ ու մասնակցել է պատերազմին։ Նա տեղափոխվել է այստեղ Եր§անից 1998 թվին § այս ընթացքում 3 երեխա է ունեցել: «Ընկերներով երազանքներով եկել ենք, ապրիլի 24-ին մտել ենք քաղաք, որ հիմնենք բնակավայր, որը պիտի հայկական պետության մասը լիներ` հարավային դարպասը։ Հավատացել եմ ծրագրին, հո հիմար չէի՞ ընտանիքով գայի։ Հիմա էլ համոզված եմ, որ ոչ ոք իրավունք չունի էս տարածքի հարցը քննարկել։ Բայց քննարկումները Եվրախորհրդում § իշխանությունների անտարբերությունը մեզ հույս չեն տալիս»։ Մամիկոնի միակ մխիթարությունը այգիներից ստացած միրգն է Նա նկատի ունի Եվրախորհրդի մոնիտորինգի խմբի հունվարյան հաշվետվությունը Հայաստանի § Ադրբեջանի վերաբերյալ, որն անդրադարձել է «Ղարաբաղի § այլ գրավյալ տարածքների» հարցին։ Թե§ «այլ» բառը հանվել է Հայաստանին վերաբերող զեկույցի տեքստից, Ադրբեջանին վերաբերող զուգահեռ զեկույցում այն պահպանվել է: Բնակիչներն ուշադիր հետ§ում են ղարաբաղյան հակամարտության կարգավորման բանակցություններին, որոնք անմիջականորեն վերաբերում են իրենց։ Վերաբնակիչների համար ամենամեծ հարվածը եղավ 2001 թվին, երբ արտգործնախարար Վարդան Օսկանյանը «Ա1+» հեռուստաալիքով հայտարարեց. «Ինչքան էլ ցավոտ լինի, եթե այնտեղ բնակիչներ կան (Զանգելանում), եթե ստանում ենք Ղարաբաղի` մեզ համար ցանկալի կարգավիճակը, բոլոր գրավյալ տարածքները, բացի Լաչինից, պետք է վերադարձվեն (Լաչինը նախկին ադրբեջանական շրջան է Քաշաթաղի կազմում, որտեղով անցնում է Ղարաբաղը Հայաստանի հետ կապող մայրուղին)։ Այս հայտարարությունից հետո Կովսականի § շրջակայքի բնակիչները ընկան շփոթմունքի մեջ. պետությունը մի կողմից իրենցով բնակեցնում է տարածքը, մյուս կողմից` խոսում այն հանձնելու մասին։ «Եթե չեն ուզում բնակեցնել տարածքը, թող ասեն, թողնենք գնանք», ասում է Կովսականի դպրոցի ուսուցիչ, Եր§անից 4 տարի առաջ եկած 30-ամյա Մամիկոն Յավրումյանը, որն այստեղ ամուսնացել ու երեխաներ է ունեցել: «Որ գալիս էի, ասում էին` քո գործը չի, կգնաս, արագ տունը կսարքվի։ Մինչ§ հիմա իմ ձեռով մի սենյակ եմ սարքել, որ կտուր ունենանք», ասում է նա։ Ավերակ տան նեղլիկ սենյակը կառուցել է իր ուժերով § բանվորներին իր գրպանից փող տալով։ Կատարված աշխատանքը իշխանությունները գնահատել են 100 հազար դրամ (175 դոլար), տվել են միայն քսանը։ Ջուլիետայի որդին. Կովսականի երեխաներն ապագա չունեն Երկրորդ սենյակի համար էլ է շինանյութ հավաքել, բայց դժվար թե կառուցի, մտքին հեռանալն է։ Քաղաքում իշխանությունները միայն երեք տուն են կառուցել` քաղաքապետի, փոխքաղաքապետի § հիվանդանոցի գլխավոր բժշկի համար։ Քաշաթաղում վերաբնակների համար տարեկան կառուցվում է 40 տուն, § բոլորն էլ` Բերձորում (Լաչին)։ Մյուս բնակավայրերի վերաբնակիչներն իրենք պետք է իրենց տունը կառուցեն: Իշխանությունները, ըստ աշխատանքի չափի, մինչ§ 250 հազար դրամ (438 դոլար) վճարում են։ Թե ինչու են միայն Բերձորում տուն կառուցում, Քաշաթաղի վարչակազմի ղեկավար Ալեքսան Հակոբյանը չի ասում, սակայն բացատրում է, թե ինչու այլ բնակավայրերում չեն կառուցում. «Մի տուն կառուցելը 3-5 միլիոն դրամ է նստում (5000-9000 դոլար)։ Բյուջեն նույնն է մնացել, շինանյութը թանկանում է, երկնքից փող չի թափվում։ Ուրիշ մեխանիզմ չկա, ով դիմացավ էս պայմաններին, հետագայում տուն էլ կունենա»։ ՈՒսուցիչներին խոստանում են, որ բնակարանով կապահովեն, սակայն շատերը գալիս են ու մնում են դուրսը § սկսում են աշխատանքին զուգահեռ տուն կառուցել։ «Անասնավարկի տեղը մի հորթ բերեցին, չուզեի, էդ էլ չէր լինի, - ասում է Յավրումյանը: - Քաղաքապետը աջակցեց, որ գոնե ուսուցիչները անասուն ստանան։ Ուրիշներին էդ էլ չի հասնում։ Բայց չէի կարողանում պահել: Կովը ծախեցի, ո՞նց պահեի, առավոտից դասի եմ, նախիր էլ չկա»։ Մեկ այլ արտոնություն էր ուսուցիչների աշխատավարձը, որ Հայաստանի համեմատ բարձր էր 30 տոկոսով: Յավրումյանը ստանում է մինչ§ 47 հազար դրամ (82 դոլար)։ Սակայն այդ արտոնությունը վերացավ, քանի որ Հայաստանում ուսուցիչների աշխատավարձը բարձրացել է § հավասարվել այստեղի աշխատավարձին։ Խմելու ջուրը մի քանի կիլոմետրից են բերում, այն էլ կեղտոտ է։ Անցյալ տարի Յավրումյանի երկու տարեկան որդին ջրից դիզենտերիա էր վարակվել։ Հասցրել է Ղափանի հիվանդանոց, որ 50 կիլոմետր հեռու է։ Միակ մխիթարությունը մերձար§ադարձային կլիման է, խուրմայի, նռան, թզի ու այլ մերձար§ադարձային այգիները, որոնցից ստացած բերքը ուսուցիչների հիմնական ապրուստի միջոցն է դառնում։ Սակայն նույնիսկ այդ փոքրիկ մխիթարությունը նրանց համար չարիք է դառնում, քանի որ այգիները ջրում են Ողջի գետի ջրով, որ ապականված է Կապանի լեռնահարստացման կոմբինատի արդյունաբերական թափոններով ու արծաթի գույն ունի։ Կապանում «Թորքի կողմի» (այսպես են անվանում կապանցիները Քաշաթաղը) միրգը չեն առնում, քանի որ «կանցենտրատով» է ջրված։ Կապանի լեռնահարստացման կոմբինատի ինժեներ Արտուշ Ծատրյանը խոստանում է, որ այս տարի թափոններն այլ§ս չեն թափվի Ողջի։ Կտեղադրվեն պոմպեր, § կեղտաջրերը կուղղվեն դեպի թափոնների հատուկ գերեզմանոց։ Այսուհանդերձ, ոչ բոլոր բնակիչներն ունեն ոռոգելու ջուր։ Կովսականի քաղաքապետ Խաչիկ Ադամյանը «Եթե ջուր լինի, վատ չի, ոչ խմելու ունենք, ոչ ջրելու։ 5000 մետր տնամերձ ունենք, ու՞մ ա պետք», ասում է սանիտար ու 5 երեխաների մայր, Մասիսից եկած Ջուլետա Մարգարյանը։ Քաղաքապետը խոստանում է, որ խմելու ջուրը մոտ ժամանակներս կլինի, սակայն դա նրան քիչ է մխիթարում: «Ամուսնուս ես եմ պահում, թե չէ արդեն գնացել էինք։ Էս մի սենյակը չարչարվելով սարքինք, տան փողը չեն տալիս։ Սիրտներս տաք չի, թե չէ էն 2 սենյակն էլ կսարքեինք», ասում է նա։ Զանգելանի մյուս չարիքը օձերն են, որ տաք եղանակին անընդհատ մարդկանց ոտքի տակ են հայտնվում։ Ջուլետան, որ աշխատում է հիվանդանոցում, ասում է, որ տաքերը ընկնեն, օրական մեկ-երկու հոգի օձի խայթոցով կբերեն հիվանդանոց։ Անցյալ տարի երկու հոգի է մահացել օձի խայթոցից։ «Մյուս կողմից էլ օձերն են պատճառը, որ ուզում ենք գնալ, հողի վրա աշխատում ես, մեկ էլ գլուխը հանում ա», ասում է նա։ Իշխանությունների անտարբերությունը հանգեցրել է թալանի վերսկսվելուն։ Բնակիչները ավերակների միջից հանում են մետաղն ու վաճառում դրսից եկած գնորդներին։ Ասում են, որ թալանի կազմակերպիչների տանիքը բարձրաստիճան ղարաբաղյան § հայաստանյան պաշտոնյաներ են։ «4-5 տարի թալան չկար։ Հիմա նորից սկսվել է։ Ինչքան էլ ասենք` վստահեք պետության քաղաքականությանը, մարդիկ բնազդորեն զգում են, թե ինչ է կատարվում, որ էս տարածքը անուշադրության է մատնված, - ասում է Ադամյանը: - Ով ինչքան կարողանում է, էնքան թալանում է` մեկը` տրուբա, մեկը` ռելս, մեկը` արմատուրա»։ Նա փողոցներն ընկած մարդկանց ձեռքից կռան (կվալտ) է հավաքում, իսկ մյուս կողմից մետաղով բեռնված մեքենաները անարգել անցնում են ոստիկանական պահակակետերը։ Վաչիկը չի ների որ§է մեկին, որը կփորձի մետաղ հավաքել իր տարածքում «Հիմա էրկաթի համաճարակ ընկավ, - ասում է թալանով զբաղվող Արմենը: - Կիլոն 50 դրամով (մոտ 8 սենթ) տանում են, 2 շաբաթում մի տոննա հավաքում եմ, 50 հազար դրամ (մոտ 87 դոլար) դզվում ա»: Մետաղի վաճառքը Ապարանից Քաշաթաղ տեղափոխված Վաչիկ Մկրտչյանի եկամտի միակ աղբյուրն է: Որդու հետ նա ապամոնտաժում է դեռ պատերազմի օրերից մնացած զրահամեքենայի մասերը, որպեզի հաջորդը օրը հանձնի գնորդին: Նա ասում է, որ մասնակցել է պատերազմին՝ ավելացնելով. «Հիմա մետաղի հետ եմ կռիվ տալիս»: Վաստակած գումարով նրանք կարող են մի երկու օր յոլա գնալ, մինչ§ մի նոր գնորդ գտնի: Սա նրա «տերիտորիան է», § նա ոչ մեկին թույլ չի տալիս այստեղ մետաղ հավաքել:

Дугин отвечает арцахскому журналисту http://news.artsakhworld.com/news/exclusive/dugin.html Ваши мнения господа

By Atom Markarian and Emil Danielyan A1+, Armenia’s leading independent television forced off the air in 2002, lost Monday its apparently last chance of resuming broadcasts in the near future as authorities rejected its application for a new license for the fourth consecutive time this year. A regulatory body appointed by President Robert Kocharian ruled instead in favor of a newly created TV company reportedly linked to the Armenian Revolutionary Federation (Dashnaktsutyun), a member of the governing three-party coalition. The predictable decision by the National Commission on Television and Radio (HRAH) was the result of a tender for Armenia’s last available broadcasting frequency. All other frequencies have been distributed by the HRAH on a supposedly competitive basis since April 2002. With a broadcasting license valid for seven years, the move means that A1+ will be unable to bid for a frequency in the next five years. The commission chairman, Grigor Amalian, said an extraordinary tender may take place during that period only if the HRAH decides to pull the plug on one of the operating private TV channels. But as things stand now, that seems very unlikely. Amalian said that although A1+’s latest bid was stronger than the previous ones, the commission granted the license to the new Yerkir-Media channel because the latter’s proposals better met the requirements of the Armenian law on television and radio. “A1+ took one step forward but two steps back,” he claimed. A1+ was the only major Armenian TV channel that regularly aired reports critical of Kocharian and his administration, a fact which local and international media rights groups say was instrumental in its controversial closure. The de facto ban has repeatedly been condemned by the Council of Europe and the Organization for Security and Cooperation in Europe as a serious blow to freedom of expression in Armenia. Their repeated calls for the authorities in Yerevan to reopen the once popular channel have gone unheeded, however. Kocharian made it clear over the weekend that he will not lobby the HRAH to give the tender to A1+. “I don’t understand why there should be any lobbying for a single TV channel,” he told reporters. Kocharian also disputed the widely held belief that A1+ broadcasts were essential for media pluralism in Armenia. “The opposition is more visible on our TV channels than the government,” he said. The winner of the Monday tender is reportedly owned by individuals affiliated with the pro-Kocharian Dashnaktsutyun. One of them is Rubina Ghazarian, the wife of a senior member of the governing nationalist party, Vazrik Petrosian. Also among the Yerkir-Media owners, according to some newspaper reports, is Horizon TV, Dashnaktsutyun’s California-based broadcasting network. The new broadcaster will be headquartered in the former editorial offices of Dashnaktsutyun’s Yerevan-based official newspaper. Incidentally, it is called “Yerkir” (Country). However, Ghazarian, who will act as Yerkir-Media’s executive director, denied any link between Dashnaktsutyun and the TV station. Leaders of the party represented in the Armenian government have issued similar denials over the past two weeks. The Armenian law on broadcasting bans political parties from owning or controlling TV and radio stations. Amalian argued that Yerkir-Media technically meets the requirement as it has no “official connection” with Dashnaktsutyun. (Photolur photo: Commission members voting for the Yerkir-Media bid.) homepage archive

http://groong.usc.edu/news/msg78735.html

Plovdiv Bulgaria Armenian women team (Elina Danielian ,Lilit Mkrtchyan) finished first in European Chess Champinship CONGRATULATIONs