AYG Posted April 29, 2007 Report Share Posted April 29, 2007 Անսկիզբ է Բանը, և Բանը ճշմարտից է, և ճշմարիտ է Բանը: Այն ինչ ունի սկիզբ, ունի նաև վերջ, - իսկ Բանն անվերջ է: Ով Բանական է, Բանի բանվածքով դառնում է Հավերժ: Պատահական չե, որ ով Հավերժին թիկունք է դարձնում, անԲան է դառնում: ԱնԲանացածին, էլ Բան չի մնում, քան Բանբաս անել. ՈՒ Բանբասանքը փակում է Բանող ուղեղի ՈՒղին, դարձնելով նրան տրամաԲանող: ՏրամաԲանող ուղեղն էլ հետո, չկարենալով անհուն ու անծայր Երկինքը զգալ, Երկնքի անթիվ ԱստղԱրեգների Լույսը ընդգրկել, - Ավետն ընդունել, Փորձում է իրեն բյուր պատրանքներից հյուսված Հույսերով սփոփանք գտնել: Եվ պատրանքները սիրով տրվելով երևակայության տաք գգվանքներին, Խոհատարածքում խուց են կառուցում, Եվ լուսավորում կենդանու ճարպը այրող ճրագով, Խուցը այդ խղճուկ,՝ Հոգու տուն կոչում: Խեղճ նորաբնակը չի էլ հասկանում, Որ վաղուց արդեն դարձել է ավաղ, պատրանքի ձեռքից սնվող ձեռնասուն: Եվ այսպես դարեր... Բավ է ժողովուրդ պատրանքի առաջ ծունկդ մաշեցնես, Բավ է պատրանքին դու սիրաշահես: Կանգնիր երկրին քո ողջ հասակով, Նայիր աշխարհին Առողջ հայացքով: Գիտցիր որ Հոգին տան կարիք չունի, Տան, որի դուռը ներսից բացելու Բանալի չունի: Quote Link to post Share on other sites
MONK Posted April 29, 2007 Report Share Posted April 29, 2007 (edited) Կարելի է իմանալ, թե այս խոսքերի հեղինակն ով է? Edited April 29, 2007 by MONK Quote Link to post Share on other sites
AYG Posted May 5, 2007 Author Report Share Posted May 5, 2007 Խոսքերը զետեղվել են հեղինակի կողմից: Quote Link to post Share on other sites
MONK Posted May 5, 2007 Report Share Posted May 5, 2007 Խոսքերը զետեղվել են հեղինակի կողմից: Այս բաժնի ենթավերնագիրն է. <<Կիրակնօրեայ քարօզներ - Հայ եկեղեցականների խրախուսանքի եւ պարսաւանքի խօսքեր>> Կարելի է ենթադրել, որ Դուք Հայ Եկեղեցու հոգևորական եք? Quote Link to post Share on other sites
AYG Posted May 12, 2007 Author Report Share Posted May 12, 2007 Այս բաժնի ենթավերնագիրն է. <<Կիրակնօրեայ քարօզներ - Հայ եկեղեցականների խրախուսանքի եւ պարսաւանքի խօսքեր>> Կարելի է ենթադրել, որ Դուք Հայ Եկեղեցու հոգևորական եք? Կարելի է վստահ լինել, որ ես Հայ եմ առանց մակդիրների: Քարոզս կատարել եմ կիրակի օրը, ինչով համապատասխանել եմ ենթաբաժնի անվանմանը: Իսկ ենթա-ենթաբաժնի առումով թող պարսավախոսները զբաղվեն: Quote Link to post Share on other sites
MONK Posted June 4, 2007 Report Share Posted June 4, 2007 Կարելի է վստահ լինել, որ ես Հայ եմ առանց մակդիրների: Քարոզս կատարել եմ կիրակի օրը, ինչով համապատասխանել եմ ենթաբաժնի անվանմանը: Իսկ ենթա-ենթաբաժնի առումով թող պարսավախոսները զբաղվեն: Մոտեցման մեկնաբանությունն անշուշտ հետաքրքիր, ինչպես նաև այն, թե ում ի նկատի ունեիք` պարսավախոսներ ասելով: Սակայն խորքի մեջ դրանք մոդերատորների խնդիրն են: Առաջին հերթին ինձ հետաքրքիր էր միայն իմանալ Ձեր հոգևորական լինել-չլինելը: Շնորհակալություն: Quote Link to post Share on other sites
AYG Posted June 30, 2007 Author Report Share Posted June 30, 2007 Մոտեցման մեկնաբանությունն անշուշտ հետաքրքիր, ինչպես նաև այն, թե ում ի նկատի ունեիք` պարսավախոսներ ասելով: Սակայն խորքի մեջ դրանք մոդերատորների խնդիրն են: Առաջին հերթին ինձ հետաքրքիր էր միայն իմանալ Ձեր հոգևորական լինել-չլինելը: Շնորհակալություն: «Պարսավ» արմատի գործածումս պայմանավորված է ոչ իմ նախաձեռնությամբ, այլ ենթա-ենթաբաժնի անվանումով: Իսկ հոգևորական չլինելս ծայրագույն բարեբախտություն է, քանզի դրանով իսկ զերծ եմ ծայրագույն գայթակղություններից: Quote Link to post Share on other sites
MONK Posted July 1, 2007 Report Share Posted July 1, 2007 «Պարսավ» արմատի գործածումս պայմանավորված է ոչ իմ նախաձեռնությամբ, այլ ենթա-ենթաբաժնի անվանումով: Իսկ հոգևորական չլինելս ծայրագույն բարեբախտություն է, քանզի դրանով իսկ զերծ եմ ծայրագույն գայթակղություններից: Որ հոգևորականի կյանքը լի է ծայրագույն գայթակղություններով, դրա հետ միանշանակ համաձայն եմ: Սակայն ես ավելի նախընտրելի եմ համարում այդ ծայրագույն գայթակղությունների դեմ պայքարն ու հաղթահարումը, քան դրանցից փախչելը ծայրագույն բարեբախտություն համարելու մտայնությունը: Հավելեմ նաև, որ ծայրագույն գայթակղությունների կարող ենք հանդիպել ամեն քայլափոխի, և դրա համար բոլորովին պարտադիր չէ հոգևորական լինել: Այդ իսկ պատճառով ես ավելի կարևոր եմ համարում պայքարը, քան թե փախուստը: Quote Link to post Share on other sites
AYG Posted July 2, 2007 Author Report Share Posted July 2, 2007 Որ հոգևորականի կյանքը լի է ծայրագույն գայթակղություններով, դրա հետ միանշանակ համաձայն եմ: Սակայն ես ավելի նախընտրելի եմ համարում այդ ծայրագույն գայթակղությունների դեմ պայքարն ու հաղթահարումը, քան դրանցից փախչելը ծայրագույն բարեբախտություն համարելու մտայնությունը: Հավելեմ նաև, որ ծայրագույն գայթակղությունների կարող ենք հանդիպել ամեն քայլափոխի, և դրա համար բոլորովին պարտադիր չէ հոգևորական լինել: Այդ իսկ պատճառով ես ավելի կարևոր եմ համարում պայքարը, քան թե փախուստը: Ինչ խոսք, ենթադրությունների մեջ Դուք ծայրագույնս ազատ եք, և կարող եք Ձեզ թույլ տալ կարծել, թե Ներքին Անդորրն ու փախուստը հոմանիշ հասկացություններ են: Եթե փորձեմ բացատրել, որ գայթակղությունների առատությունը պայմանավորված է դրանց ենթակա ու հպատակ լինելու, և դրանով իսկ գայթակղություններին սնունդ լինելու պարագայով, միևնույն է հավաքելու եք Ձեր բոլոր ճիգերն ու ջանքերը, որպեսզի դա ժխտեք, մերժեք, բացառեք: Շարունակեք ինքներդ Ձեզ համոզել, որ Դուք հերոս եք, իսկ ես վախկոտ: Իսկ պայքարողներին մախթում եմ իրական՝, Դոն Քիխոտին վայել եռանդ, որպեսզի գայթակղությունների հողը միշտ պայքարողների համար պարարտ լինի: Այլապես ո՞րտեղ կարող են նրանք ի ցույց դնել իրենց պայքարը: Հրամայեք, որ Արևը արևելքից արևմուտք գնա, և համարեք, որ նա ձեր հրամանն է կատարում: Quote Link to post Share on other sites
MONK Posted July 15, 2007 Report Share Posted July 15, 2007 Հարգելի AYG թերևս մարդ կարող է ծայրագույնս ազատ լինել իր ենթադրությունների մեջ, սակայն չեմ կարծում, թե նույնը կարող է լինել դրանք արտահայտելու հարցում: Մի բան, որ չէի ասի Ձեր պարագային` ելնելով արտահայտված վերագրումներից: Նախ` ես հրաշալի հասկանում եմ, որ ներքին անդորրն ու փախուստը լիովին տարբեր հասկացություններ են, ինչպես տարբեր հասկացություններ են, դիցուք, բաժակն ու ցանկապատը: Եվ հետո` որտեղ եք տեսել իմ խոսքերի անձնավորումը, և որտեղ եմ ես ինձ հայտարարել հերոս, իսկ Ձեզ` վախկոտ? Ես նման հայտարարություն չէի անի երբեք: Իմ պարագային ասեմ, որ ես ինձ գերագնահատելու սովորություն չունեմ, էլ ուր մնաց, որ հասնեի այն աստիճանի մեծամտության ու ինքնաբավության, որ ինձ հերոս հայտարարեի: Ձեր պարագային էլ ասեմ, որ նախ սովորություն չունեմ կարծիք արտահայտել մարդկանց հասցեին, ում չեմ ճանաչում, և հետո` կտրականապես դեմ եմ վիրավորանքներ հասցնելուն: Համոզված եք, որ ճիշտ եք հասկացել ինձ? Ինչ վերաբերում է ողջ ճիգերս ու ջանքերս հավաքած և ժխտելով, մերժելով, բացառելով Ձեզ ինչ-որ բանում համոզելուն, ապա կներեք, բայց ես միտք չունեմ ինձ ճղելու և սեփական հայացքներս որևէ մեկին պարտադրելու: Եթե բարի լինեք նկատել, ինձ միայն հետաքրքրում էր մի հարց. թեման բացած տողերի հեղինակը հոգևորական է, թե ոչ? Ստանալով հարցիս պատասխանը` ես Ձեզ շնորհակալություն եմ հայտնել` այլևս ոչինչ չհավելելով: Հետագա շարունակությունն առաջացել է Ձեր հավելյալ արտահայտությունից հետո: Չնայած ես սրանով չեմ ցանկանում ասել, թե խուսափում եմ երկխոսությունից: Որևէ խնդիր չկա, եթե ինչ-որ հարցի շուրջ կարող ենք քննարկում ծավալել, ապա խնդրեմ: Միայն հավելեմ, որ եթե Դուք հակում ունեք Ձեր զրուցակցին Դոն Քիշոտի, Քաջ Նազարի կամ գրական այլ հերոսների հետ համեմատելու, ապա կխնդրեի իմ պարագային այդ հարցում մի քիչ զուսպ լինել: Նույնիսկ թշնամիները կարող են միմյանց նկատմամբ հարգանք պահպանել, իսկ մենք, կարծում եմ, թշնամի լինելուց բավականին հեռու ենք: Գոնե Ձեր խոնարհ ծառան իր հարցում վստահ է: Հարգանքներով MONK Quote Link to post Share on other sites
AYG Posted July 21, 2007 Author Report Share Posted July 21, 2007 Հարգելի AYG թերևս մարդ կարող է ծայրագույնս ազատ լինել իր ենթադրությունների մեջ, սակայն չեմ կարծում, թե նույնը կարող է լինել դրանք արտահայտելու հարցում: Մի բան, որ չէի ասի Ձեր պարագային` ելնելով արտահայտված վերագրումներից: Նախ` ես հրաշալի հասկանում եմ, որ ներքին անդորրն ու փախուստը լիովին տարբեր հասկացություններ են, ինչպես տարբեր հասկացություններ են, դիցուք, բաժակն ու ցանկապատը: Եվ հետո` որտեղ եք տեսել իմ խոսքերի անձնավորումը, և որտեղ եմ ես ինձ հայտարարել հերոս, իսկ Ձեզ` վախկոտ? Ես նման հայտարարություն չէի անի երբեք: Իմ պարագային ասեմ, որ ես ինձ գերագնահատելու սովորություն չունեմ, էլ ուր մնաց, որ հասնեի այն աստիճանի մեծամտության ու ինքնաբավության, որ ինձ հերոս հայտարարեի: Ձեր պարագային էլ ասեմ, որ նախ սովորություն չունեմ կարծիք արտահայտել մարդկանց հասցեին, ում չեմ ճանաչում, և հետո` կտրականապես դեմ եմ վիրավորանքներ հասցնելուն: Համոզված եք, որ ճիշտ եք հասկացել ինձ? Ինչ վերաբերում է ողջ ճիգերս ու ջանքերս հավաքած և ժխտելով, մերժելով, բացառելով Ձեզ ինչ-որ բանում համոզելուն, ապա կներեք, բայց ես միտք չունեմ ինձ ճղելու և սեփական հայացքներս որևէ մեկին պարտադրելու: Եթե բարի լինեք նկատել, ինձ միայն հետաքրքրում էր մի հարց. թեման բացած տողերի հեղինակը հոգևորական է, թե ոչ? Ստանալով հարցիս պատասխանը` ես Ձեզ շնորհակալություն եմ հայտնել` այլևս ոչինչ չհավելելով: Հետագա շարունակությունն առաջացել է Ձեր հավելյալ արտահայտությունից հետո: Չնայած ես սրանով չեմ ցանկանում ասել, թե խուսափում եմ երկխոսությունից: Որևէ խնդիր չկա, եթե ինչ-որ հարցի շուրջ կարող ենք քննարկում ծավալել, ապա խնդրեմ: Միայն հավելեմ, որ եթե Դուք հակում ունեք Ձեր զրուցակցին Դոն Քիշոտի, Քաջ Նազարի կամ գրական այլ հերոսների հետ համեմատելու, ապա կխնդրեի իմ պարագային այդ հարցում մի քիչ զուսպ լինել: Նույնիսկ թշնամիները կարող են միմյանց նկատմամբ հարգանք պահպանել, իսկ մենք, կարծում եմ, թշնամի լինելուց բավականին հեռու ենք: Գոնե Ձեր խոնարհ ծառան իր հարցում վստահ է: Հարգանքներով MONK Ողջույն հարգելի Մոնք: Քանի որ այսօր ժամանակս սուղ է, ապա կարճ պատասխանեմ: Այս պահից սկսում եմ համարել, որ Դուք իմ մասին չէիք գրել, որպես փախուստ տալու մտայնություն ունեցողի: Իսկ իմ հակումների մասին կարող եմ ասել, որ անում եմ ոչ ավել, քան գույներն եմ խտացնում, քանզի չեմ սիրում սպիտակի աղավաղում: Մեղադրանքի էությունը չի փոխվում, որքան էլ այն քողարկվի գեղեցիկ բառերով: Թշնամանքի և անարգանքի առումով ասեմ, որ չափազանց ծայրահեղ եք ասում: Հակառակը, Ձեր նման հայերենը մաքուր գործածողի անձը անարգելն ու թշնամանք տածելը առնվազն անբարոյականություն կլինի: ՈՒզում նաև նշել, որ«խոնարհ ծառա» արտահայտությունը ամենևին տեղին չէ: Հուսով եմ այն գործածել եք առանց անարգանքի միտումի: Հարգանքներով՝ Այգ Quote Link to post Share on other sites
MONK Posted July 21, 2007 Report Share Posted July 21, 2007 Ողջույն հարգելի Մոնք: Քանի որ այսօր ժամանակս սուղ է, ապա կարճ պատասխանեմ: Այս պահից սկսում եմ համարել, որ Դուք իմ մասին չէիք գրել, որպես փախուստ տալու մտայնություն ունեցողի: Իսկ իմ հակումների մասին կարող եմ ասել, որ անում եմ ոչ ավել, քան գույներն եմ խտացնում, քանզի չեմ սիրում սպիտակի աղավաղում: Մեղադրանքի էությունը չի փոխվում, որքան էլ այն քողարկվի գեղեցիկ բառերով: Թշնամանքի և անարգանքի առումով ասեմ, որ չափազանց ծայրահեղ եք ասում: Հակառակը, Ձեր նման հայերենը մաքուր գործածողի անձը անարգելն ու թշնամանք տածելը առնվազն անբարոյականություն կլինի: ՈՒզում նաև նշել, որ«խոնարհ ծառա» արտահայտությունը ամենևին տեղին չէ: Հուսով եմ այն գործածել եք առանց անարգանքի միտումի: Հարգանքներով՝ Այգ Հարգանքներիս հավաստիքը, հարգելի Այգ Նախ թույլ տվեք շնորհակալություն հայտնել մայրենի լեզվիս կիրառությանը Ձեր տված բարձր գնահատականի համար: Ուրախ եմ, որ գոնե այս համետս կարողությանս շնորհիվ կարող եմ խուսափել անարգանքից և անձիս նկատմամբ տածած թշնամանքից: Ուրախ եմ նաև Ձեր եզրահանգման համար, որ վերոնշյալ արտահայտությունը Ձեզ չէր հասցեագրված: Իսկ հիմա գուցե մի փոքր ավելի մանրամասնեմ ասածս. թերևս նկատած կլինեք, որ ես ինքս հենց հոգևորական եմ: Եվ ես հիմա չգիտեմ, թե ինչքանով է անհրաժեշտ խտացնել գույները և խուսափել սպիտակի աղավաղումից, որպեսզի առավել հստակ դառնա, որ այդ տողերը Ձեզ կամ մեկ ուրիշին չեին ուղղված, այլ սեփական անձիս վրա բերված օրինակով պարզապես պատասխան էր Ձեր արտահայտած մտքին: Ավելի չեմ մանրամասնի` հուսալով, որ թյուրիմացությունը պարզված է: Ինչ վերաբերում է անարգանքին ու թշնամանքին, ապա հավանաբար ես ինքս էլ մի քիչ ավելի շատ էի խտացրել գույնները: Միայն ինձ համար զարմանալի է լսել Ձեզ նման հրաշալի հայերեն իմացող ամձնավորությունից «խոնարհ ծառա» արտահայտության շուրջ հնչեցրած միտքը: Չեմ կարծում, թե ծանոթ չեք ոճական այդ կիրառությանը: Quote Link to post Share on other sites
AYG Posted August 13, 2007 Author Report Share Posted August 13, 2007 Հավաստի Հարքանխներս Մոնք: Ուրախ եմ տեղեկանալ,որ թյուրիմացությունները իրոք չեզոքացված են: Թերևս նրանք էլ կարող են պիտանի լինել մարդկանգ առավել խորքային ընկալմանը: Մի փոքր հավելումով հայտնեմ, որ ողջամիտ հոգևորականների գոյությունը չեմ էլ բացառել: Ինչ վերաբերվում է «խոնարհ ծառա» արտահայտությանը: Ըստ իս, այն բացասական է կրկնակի հղիությամբ, և այդ արտահայտության բոլոր բաղադրիչները հայի գիտակգությանը մերժելի են,որքան էլ ոճական լինեն: Որպեսզի առավել խորացրած չլինեմ տարակուսանքը, միանգամից ստուքաբանեմ, որ խոնարհության ու ծառայության ակնկալիքները բնորոշ են թուրքին, ջհուդին, ամերիկացուն,... բայց հային երբեկ: Հարգանգներով՝ Այգ Quote Link to post Share on other sites
MONK Posted September 21, 2007 Report Share Posted September 21, 2007 Ողջույններ AYG Ես նույնպես ուրախ եմ տեղեկանալ,որ թյուրիմացություններն իրոք չեզոքացված են: Ինչ վերաբերում է «խոնարհ ծառա» արտահայտությանը. քանի որ մեր քննարկումը տեղափոխվեց այս հարթության մեջ, կպատասխանեմ այդ կտրվածքով: Իբրև հոգևորական և հայ, ես խոնարհ ծառան եմ իմ Եկեղեցու և Ժողովրդի: Իսկ օտարի և թշնամու նկատմամբ ես ոչ խոնարհ եմ և ոչ էլ ծառա: Ընդհակառակը... Հարգանքներով՝ MONK Հ.Գ. Կներեք, որ Ձեր գրածին ուշացումով եմ արձագանքում: Շուրջ 2 ամիս արձակուրդի մեջ էի, որի ընթացքում գրեթե չեմ մտել ֆորում: Quote Link to post Share on other sites
AYG Posted September 21, 2007 Author Report Share Posted September 21, 2007 Բարի հաջողում Մոնք: Իբրև հոգևորական և հայ, ես խոնարհ ծառան եմ իմ Եկեղեցու և Ժողովրդի: Իսկ օտարի և թշնամու նկատմամբ ես ոչ խոնարհ եմ և ոչ էլ ծառա: Ընդհակառակը... Նման առաքինի Հայ հոգևորականների գոյությունը ուրախություն է Ազգի համար, իսկ բազմությունը ներազգային հաշտություն՝, ուստի և փրկություն կլիներ: Quote Link to post Share on other sites
MONK Posted September 23, 2007 Report Share Posted September 23, 2007 Բարի հաջողում Մոնք: Նման առաքինի Հայ հոգևորականների գոյությունը ուրախություն է Ազգի համար, իսկ բազմությունը ներազգային հաշտություն՝, ուստի և փրկություն կլիներ: Շնորհակալություն, հարգելի բարեկամ, միայն թե ես իրոք արժանի չեմ համարում նման բարձր գնահատականի և պատվի: Տա Աստված, որ մեր խոսքերը դադարեն զուտ խոսքեր լինելուց և իրական կյանքի վերածվեն: Quote Link to post Share on other sites
AYG Posted September 25, 2007 Author Report Share Posted September 25, 2007 Շնորհակալություն, հարգելի բարեկամ, միայն թե ես իրոք արժանի չեմ համարում նման բարձր գնահատականի և պատվի: Եղբայր Պատվական, երբ Ազգը թշվառության մեջ է, ոչ մեկս է արժանի բարձր գնահատականի ու պատվի: Տա Աստված, որ մեր խոսքերը դադարեն զուտ խոսքեր լինելուց և իրական կյանքի վերածվեն: Թերևվս Աստված ի սկզբանե, ի թիվս Ամենի, տվել է, որ խոսքերը հեղինակների կողմից կյանքի փոխակերպվեն: Աստված տվել է, վերցնող է պետք: Quote Link to post Share on other sites
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.