Aram_D Posted May 16, 2007 Report Share Posted May 16, 2007 Филарет отстранил от служб священника за участие в пресс-конференции по защите права на свободу совести [15:05:2007 16:28] 15 мая митрополит Минский и Слуцкий Филарет, патриарший экзарх всея Беларуси подписал указ о запрете в священнослужении ######ика Свято-Покровского прихода Минска, священника Александра Шрамко и зачислил его за штат до раскаяния. Таким образом, владыка Филарет утвердил рекомендацию церковного суда, заседание которого состоялось 10 мая под председательством благочинного Минского округа и настоятеля Свято-Духова кафедрального собора, протоиерея Геннадия Дичковского. Суд рекомендовал митрополиту запретить А.Шрамко служение за то, что он без церковного благословения 25 апреля участвовал в пресс-конференции организаторов кампании по защите прав на свободу совести и делал публичные заявления, которые противоречат официальной позиции Белорусской православной церкви Московского патриархата. В 1980 году А.Шрамко окончил факультет физики и электроники Белорусского госуниверситета, а с 1994 года служил в Белорусской православной церкви. Выступая на пресс-конференции 25 апреля, А.Шрамко подчеркнул, что христиане лишены законной возможности собираться по домам для чтения Библии и молитв, а также столкнулись с большими препятствиями в деятельности воскресных школ. По его словам, закон ограничивает деятельность наиболее активных православных приходов, которые хотят заниматься миссионерской деятельностью и расширять свое влияние в обществе. Организаторы кампании, которая началась в стране 22 апреля, рассчитывают собрать не менее 50 тысяч подписей под открытым обращением к главе государства, Конституционному суду, Палате представителей Национального собрания с призывом привести в соответствие с Конституцией Республики Беларусь закон "О свободе совести и религиозных организациях", действующий с конца 2002 года. Источник: БелаПАН http://www.bdg.by/news/news.htm?104446 Ես գիտեմ այս հոգեւորականին Կուրաեւի ֆորումից. կարող եմ վկայել, որպես իր գործին նվիրված հոգեւորական: Նա շատ համարձակ մարդու տպավորություն է թողնում: Այն կարծիքի եմ, որ նման հոգեւորականը կարող է իր ներկայությամբ զարդարել ամեն մի գործ: Տա Աստված, որ շուտ հարթվի այս կնճիռը եւ հայր Ալեքսանդրը վերադառնա իր ծառայությանը. ամեն: Quote Link to post Share on other sites
Aram_D Posted May 16, 2007 Author Report Share Posted May 16, 2007 Որպեսզի պատկերացում կազմենք, թե ինչպիսի հոգեւորականի մասին է խոսքը, ներկայացնում եմ նրա մտածումները մի շատ կնճռոտ հարցի վերաբերյալ: Сегодня посмотрел запись о благодатном огне Когда был в Иерусалиме, в первый день Пасхи купил ДВД фильм с фрагментами с пасхальными богослужениями патриарха. Только сегодня собрался посмотреть. Оказалось, что записи этого года! Даже заметил несколько знакомых лиц. В том числе и полицейского, который упрекнул меня за питье воды до выноса плащаницы Правда, собственно пасхальной службы нет. Все в промежутке между Лазаревой и Великой субботами. Заканчивается схождением Благодатного огня. Несколько заинтересовавщих меня моментов: Опечатывают дверь ковуклии здоровым таким куском воска, демонстративно ставя на нее кучу печатей. Зачем? Ведь явно отдирается это все не кусками, а целиком. Более того - чуть позднее уже не видно никой печати на дверях. Куда она делась? И зачем тогда нужно было ее так торжественно цеплять? Использовалась потом только веревочка, которая не раз откручивалась и закручивалась. В последний раз раскрутили и открыли дверь перед большой закрытой то ли Чашей, то ли лампадой... А потом уже впустили патриарха со свечами. Когда он вышел с уже горящими свечами, то, как не вглядывался, не заметил никаких "самовозгораний". Все зажигали свечи от свечей патриарха и друг от друга. Не заметил и никаких восторженно упоминаемых "необжиганий". Люди явно вели себя с огнем, как с огнем. http://priestal.livejournal.com/300875.html Quote Link to post Share on other sites
Aram_D Posted May 16, 2007 Author Report Share Posted May 16, 2007 Եւս մի հետաքրտիր մտորում, կարծում եմ չեք առակի, եթե ասեմ, որ նման վիճակ նաեւ մեզանում կա: Церковь потребления Современое общество часто называют "обществом потребления". И не без оснований. Дух же общества, дух "мира сего" не обходит и Церковь. Тем более в той большей степени, в какой составляющие Церковь люди больше принадлежат миру, чем Церкви. Много сейчас говорят об апостасии, об отходе от Христа и Его Церкви. Но самая страшная апостасия не в том, что люди массово покидают Церковь (а были ли они там?), а в том, что они остаются в Церкви с тем духом, который чужд Церкви. Что буйно цветет так называемое "миссионерство", которое "приводит в Церковь" на приманку того, что Церковью не является, но зачастую и анти-Церковно, анти - Христово, не тем, что есть "едино на потребу", а тем, что "потребляют". Нам говорят, что это нужно для того, чтоб "привлечь", а там мы уже с ними будем "работать". Это ложь. "Привлеченные" так люди будут жить "потребностями" и дальше. И Церковь Христа будет все больше заменяться церковью потребления - вот она "тайна беззакония в действии.." "...так что в храме Божием сядет он, как Бог, выдавая себя за Бога". (2Фесс.2:4) "И за сие пошлет им Бог действие заблуждения, так что они будут верить лжи, да будут осуждены все, не веровавшие истине, но возлюбившие неправду". (2Фесс.2:11,12) Quote Link to post Share on other sites
Aram_D Posted May 16, 2007 Author Report Share Posted May 16, 2007 Ահա եւս մի մտորում մի շատ ծանոթ հարցի շուրջ: Почему, окунаясь в церковную среду, люди склонны терять некоторые добрые и вполне христианские по духу качества души? Особенно такие, как открытость, непосредственность, искренность, чуткость… Казалось бы, человек очистился покаянием, вокруг него братья… Не ждешь удара исподтишка.. Так должно быть, по крайней мере.. Как правило… Ведь что такое Царство Божие по-простому? Это там, где не нужно защищаться… Блаженство, открытость, мир… Церковь же – зримо осуществляемое Царство Божие. Свидетельство, возвещающее грядущее совершенство. Благодать, немощствующих врачующая и оскудевающих восполняющая… Почему же нередко не успев излечиться, где-то на подступах к Церкви, в каком-то заразном приемном боксе пришедший подхватывает такую болезнь, которая расшатывает всю его иммунную систему, делает невосприимчивым к истинному церковному лечению? Приходит человек с открытой душой, с доверием, с радостью и надеждой… Не это ли мы называем “первоначальной благодатью”? То, что действительно дается ни за что, как и положено благодати. Просто бурно прорастает она в чистой и восприимчивой душе. Держи, человече, ее, пока можно. Потом ты “воцерковишься”… Там уже не до благодати. Гнет, ломает себя человек, чтобы соответствовать… Горше то, что не знает чему… По сторонам оглядывается – православный имидж по крохам собирает. Дело нелегкое, и кажется – да это ж она, та самая духовная брань, о которой в книжках написано. А книжек много, и написано в них то так да этак. Надо к “опытным” приглядеться - каковы они церковные стандарты? Вот уже и есть в голове твоей прокрустово ложе, в которое предстоит до конца дней своих запихивать твою неповторимую душу. “Смиряется”… Оно как бы и соответствует: http://www.zavet.ru/publ/shramko01.htm Quote Link to post Share on other sites
Aram_D Posted May 17, 2007 Author Report Share Posted May 17, 2007 Երեւի կհարցնեք, թե ինչո՞ւ եմ գրում հայր Ալեքսանդրի մասին: Կարծում եմ, որ նա բարձրացնում է այնպիսի հարցեր, որոնք լինելով առանձին թեմի խնդիր, իրականում ընդհանուր են ամբողջ քրիստոնեական աշխարհի համար, եւ նման խնդիրներ, մի քիչ այլ գույներով մեզանում էլ կան: Ահա թե ինչ է նա գրում մի եկեղեցիական անվիճելի հեղինակության մասին: Իրականում Եկեղեցին չի կարող show business ու գողական աշխարհի օրինակով աստղեր եւ անվիճելի հեղինակություններ արտադրել, քանի որ մեկն է Եկեղեցու առաքելությունը՝ հոգիների փրկությունը: Александр Шрамко Заблудившийся миссионер http://www.livejournal.com/users/priestal/...16353#t1916353?, декабрь 2005 г. Всеправославный диакон Кураев был в Минске три дня. Каждый день выступал на Рождественской ярмарке и в других разных местах. На ярмарке, конечно, смысла не было.... Итак, отчитав первого спрашивающего за язык, всенародно любимый диакон начал вещать, начав довольно своеобразно: "Вы хотит знать, чтоб я сделал, если б оказался на месте Путина? или Лукашенко?... Первый указ был бы об аресте Зайцева, Юдашкина.. всех известных модельеров, но посадил бы не в тюрьму, а в шаражку, какие были при Сталине, чтоб они занялись созданием новой моды, потому что самый главный враг России сегодня - кукла Барби с узким тазом. Такой таз не для рождения детей, а демографическая ситуация такова, что русские через лет 60 могут исчезнуть... Нужна новая мода. Самая красивая женщина - это матрешка! Нужно это насаждать, в том числе и через моду!" ...... Дальше - больше. Он, оказывается, не просто за русских, а за империю. Почему? Потому что только в империи возможна настоящая свобода (?) и потому, что империализм это прямо противоположное национализму. "Значит, спрашиваю, национализм это нечто однозначно плохое?" - "Да! То есть не совсем.. Русский национализм - это хорошо!" При этом, сидя перед белорусами, он под общий восторг обозвал их несуществующей нацией, а язык примитивным. http://www.krotov.info/libr_min/sh/shra/mko.htm Quote Link to post Share on other sites
Aram_D Posted May 17, 2007 Author Report Share Posted May 17, 2007 Այս թեմայի նպատակն է զորավիգ լինել Ալեքսանդր քահանա Շրամկոյին, ով իր հոդվածներով թարմություն է ներմուծում եկեղեցիական կյանքում: Լինելով Ռուս Եկեղեցու քահանա եւ գրելով իր եկեղեցու ցավալի ու կնճռոտ հարցերի շուրջ, ակամայից անդրադարձել է այն հարցերին, որոնք տարբեր գունազարդումներով, այսօր, առկա են բոլոր Եկեղեցիներում: Նրան փորձում են ներկայացնել, որպես այլախոհ կամ էլ ուղղակի՝ «ընդդիմություն», սակայն նա ոչ այլախոհ է եւ ոչ էլ ընդդիմախոս: Պարզապես նա խոսում է այն ամենի մասին, որի շուրջ ընդունված չէ խոսել: Օրինակ նրա այս արտահայտությունը. - Христианские идеалы, навязанные пропагандой, будут лишены внутренней жизненной силы, став атрибутами "православного атеизма. Առաջարկում եմ կարդալ հետեւյալ հոդվածը: Չեմ կարծում, որ այս հոդվածում նկարագրված երեւույթը բացակայում է մեզանում, սակայն տարբերությունը այն է, որ մենք այդ մասին աշխատում ենք չգրել: http://religion.ng.ru/printed/pravoslav/20...5/4_prihod.html — священник Александр Шрамко, статья "ПРИХОДСКОЕ ДЕЙСТВО. Рассказ о том, как формируются внутрицерковные секты". Опубл. в "Независимой газете" от 25.07.2001г., на сайте "НГ-Религии", на сайте http://ashramko.virtualave.net Quote Link to post Share on other sites
Tulip Posted May 17, 2007 Report Share Posted May 17, 2007 (edited) Հարքելի Արամ, ուզում եք ասել, որ այս բոլոր երևույթները տեղ ունեն նաև Հայոց եկեղեց՞ում: Իսկ ես մտածում էի, որ մենք ի տարբերություն մյուսներին դրանով հիվանդ չենք: Ափսոս: Շնորհակալություն միշտ հետաքրքիր ինֆորմացիայի համար: Շռամկոն կարծես օբյեկտիվ է նայում շատ հարցերին: Edited May 17, 2007 by tulip Quote Link to post Share on other sites
Aram_D Posted May 17, 2007 Author Report Share Posted May 17, 2007 Հարքելի Արամ, ուզում եք ասել, որ այս բոլոր երևույթները տեղ ունեն նաև Հայոց եկեղեց՞ում: Իսկ ես մտածում էի, որ մենք ի տարբերություն մյուսներին դրանով հիվանդ չենք: Ափսոս: Շնորհակալություն միշտ հետաքրքիր ինֆորմացիայի համար: Շռամկոն կարծես օբյեկտիվ է նայում շատ հարցերին: Ուրախ եմ, որ արձագանք գտա: Շնորհակալություն: Ես երբեմ ինձ հարց եմ տալիս. կգրեի ես արդյոք մեր մասին նման բաներ, որքան էլ այն անհրաժեշտ լիներ, ու չեմ գտնում պատասխանը: Այսօր բոլոր ավանդական եկեղեցիները նման են մեկմեկու ոչ միայն նրանով, որ դարձել են աղանդավորների թույնոտ նետերի թիրախը, այլեւ նրանով, որ ունեն նույն տկարությունները: Այդ տկարությունների մասին չենք խոսում, ոչ միայն այն պատճառով, որ Եկեղեցու թշնամիներին չուրախացնենք, այլեւ՝ չենք ուզում թույլ ու տկար երեւալ ընդհանուրի աչքին: Իսկ որպեսզի մարմինը ապաքինվի նախ պետք է ախտորոշվի հիվանդությունը: Իսկ ինչպե՞ս ախտորշել, եթե չենք ուզում ընդունել, որ տկար ենք: Լավագույն դեղահաբը մարդու համար ապաշխարույթունն է: Իսկ ինչպես ապաշխարենք, եթե մեր արժանապատվույթունը մեզ թելադրում է հզոր երեւալ, այսինքն՝ ձեւացնել, ստել: Ապագան անշուշտ ավանդական եկեղեցիներինն է, քանի որ դրանք հիմնել են առաքյալները, բայց այդ ապագան չի գա, եթե շարունակենք մնալ թերհավատ, տգետ, կեղծավոր եւ այլն: Այսօր այդպիսի անձիք քիչ կան, ովքեր բացահայտ գրում են իրենց տկարությունների մասին: Ոչ թե ընդհանուր խոսքեր են ասում, հեռանալով խնդրից, այլ՝ դիպուկ, հստակ եւ առանց երկիմաստության են խոսում: Quote Link to post Share on other sites
Mefistofel Posted May 17, 2007 Report Share Posted May 17, 2007 Церковь у нас отделена не только от государства, но и от религии... Quote Link to post Share on other sites
Aram_D Posted May 18, 2007 Author Report Share Posted May 18, 2007 Церковь у нас отделена не только от государства, но и от религии... Հետաքրքիր բառախաղ է: Մարդը Ճշմարտությանը հավատալով է դառնում Եկեղեցու անդամ, եւ Ճշմարտությունը անբաժան է Եկեղեցուց, քանի որ հակառակ դեպքում՝ վերջինս կվերածվի ընդամենը ազգային կառույցի, կամ կրոնական կուսակցության, կամ էլ՝ տնտեսական համակարգի, այսինքն՝ կդադարի Եկեղեցի լինելուց: Եկեղեցու նմանօրինակ կերպափոխման սինդրոմների առկայությունն է ստիպում անհանգստանալ ու աղաղակ բարձրացնել, եւ ոչ թե քննադատության ոգին: Ես սրանում եմ տեսնում Շռամկոյի պոռթկման պատճառները: Quote Link to post Share on other sites
Tulip Posted May 18, 2007 Report Share Posted May 18, 2007 Церковь у нас отделена не только от государства, но и от религии... Уважаемый Мефистофель, Церковь - это мы с вами, это сонмы святых пострадавших за веру, а не просто духовенство. Quote Link to post Share on other sites
Mefistofel Posted May 18, 2007 Report Share Posted May 18, 2007 Հետաքրքիր բառախաղ է: Մարդը Ճշմարտությանը հավատալով է դառնում Եկեղեցու անդամ, եւ Ճշմարտությունը անբաժան է Եկեղեցուց, քանի որ հակառակ դեպքում՝ վերջինս կվերածվի ընդամենը ազգային կառույցի, կամ կրոնական կուսակցության, կամ էլ՝ տնտեսական համակարգի, այսինքն՝ կդադարի Եկեղեցի լինելուց: Եկեղեցու նմանօրինակ կերպափոխման սինդրոմների առկայությունն է ստիպում անհանգստանալ ու աղաղակ բարձրացնել, եւ ոչ թե քննադատության ոգին: Ես սրանում եմ տեսնում Շռամկոյի պոռթկման պատճառները: Chem karogh kartal... ieroglifnera tareri tegh@... Ete karelie translitov grek k xntrei... Quote Link to post Share on other sites
Mefistofel Posted May 18, 2007 Report Share Posted May 18, 2007 Уважаемый Мефистофель, Церковь - это мы с вами, это сонмы святых пострадавших за веру, а не просто духовенство. Но последние, об этом все чаще забывают... Quote Link to post Share on other sites
Aram_D Posted May 21, 2007 Author Report Share Posted May 21, 2007 Chem karogh kartal... ieroglifnera tareri tegh@... Ete karelie translitov grek k xntrei... Font "Sylfaen" Unicode. Petq e kardacvi. Quote Link to post Share on other sites
Aram_D Posted June 2, 2007 Author Report Share Posted June 2, 2007 Այսօր Եկեղեցու առջեւ ծառացած խնդիրներին արթուն աչքով նայող հրապարակախոսների կարիք կա ամենուր, հատկապես մեզանում: Եթե լսենք, թե ինչ են խոսում մեր այսօրվա քննադատները, ապա անմիջապես կնկատենք, որ բացի մի քանի շարունակ կրկնվող մեղադրանքներից այն կողմ չեն անցնում: Հիմնականում ասում են, թե տերտերն այս արեց, այսպես նստեց, այնպես ասաց, այսպես արեց, այնպես չարեց եւ այլն: Իրականում Եկեղեցու տկար կողմերը խորը քննության կարիք ունեն, իսկ մենք բոլորս՝ ապաշխարության դեղահաբերի: Ահա թե ինչ է գրված Հայտնության գրքում մեր տկարությունների մասին. «Գիտեմ քո գործերը, դու, որ ո՛չ սառն ես և ո՛չ տաք. երանի դու սառն լինէիր և կամ տաք. իսկ դու գաղջ ես՝ ո՛չ տաք, ո՛չ էլ սառն. հիմա պիտի փսխեմ քեզ իմ բերանից, քանի որ ասում ես. Հպարտ եմ և առաւել հարստացայ ու ոչ մի բանի կարօտ չեմ. բայց չգիտես, թէ ողորմելի ես դու, թշուառ և աղքատ, մերկ և կոյր: Արդ, մի խորհուրդ տամ քեզ. ա՛ռ, գնի՛ր ինձնից կրակի բովով անցած ոսկի, որ հարստանաս. գնի՛ր սպիտակ զգեստներ, որ հագնես, որպէսզի քո մերկութեան անվայելչութիւնը չերևայ, և քո աչքերին դեղ դի՛ր, որ տեսնես» (Հայտ. Գ 15 - 18): Quote Link to post Share on other sites
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.