AYG Posted November 2, 2009 Report Share Posted November 2, 2009 Մի անգամ Արարիչը մոտն է կանչում Լույսին, և հայտնելով, որ խավարը նրանից գանգատվում է, հանդիմանում է վերջինիս հալածելու համար: - Օ Արարիչ,- պատասխանում է Լույսը,- ես խավարին չեմ հալածում: Ընդհակառակը լսել եմ նրա մասին, փնտրում եմ ընկերություն առաջարկելու համար, բայց ուր նայում եմ՝, նա չկա: Առակս ի՞նչ ցուցանէ: Դիմակի չափազանց երկար գործածությունից դեմքը գանգ դարձավ: Գարնանը թուզ չտվող թզենին էլ անեծքից չորացավ: Էլ ինչո՞վ պիտի եհովայի որբերը ծածկեն իրենց հոգևոր մերկությունը: Միակ փրկությունը մնում է ծակծկված յուրտը կարկատելը, որ հանկարծ Արևի մի շող իսկ չթափանցի և աղաղակել ալլահ ալլահ(ալելույահ) Սևակի խոսքով ասած. «Ասպետությունից զուրկ խավար ամպերը մութ գրոհ են տալիս Արևի վրա»: Մնացեք բարյավ Quote Link to post Share on other sites
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.