zizou

ПАШИНЯН давно там или ето новость?

ախպեր ինչքան վրեդնի մարդ կա ուզումեք վլաստի գա?

eto vi daragoi na lichnosti pereshli Цитата(Ղազա @ Mar 27 2010, 01:48) * Надо поеду.Уже ездил,и дом купил в Ереване,могу и твой купить за русский паспорт и шенгенскую визу,они наверное для тебя дороже будут,чем 6 соток земли под Ереваном.

adabas ari du enzi mi asa xeloq mna ira gratsnere vor kardas khaskanas xi kpa heto ira nmanere divizianerov kan na slovax vaxte ga tenaq 1 rota k kazmvi hishecnem vor 91 -94 tvere chi 2010 tivna jahelnere metsatselen u miqich urish dzeven nayum ashxarin

vot i prekrasno posmatriu skol'ko hayrenaserov ostaneca perd kompami vo vremia voini

mersi nu ezhay nazdarove v ruki i vpered baic dimacinit aranc imanalu glux govaluce ches boxoqum ha voncor ay russkayazichni kolxoznik

hmi chto ti xochesh ya ni ponial eto mi dovno praxadili sidish v KRASNADARE i visakanotnie pesenki poesh ezhay tuda ne virtual'no a v reale tembolie takix HAYRENASEROV kak ti zhdut VERNIS DOMOY HRANUSH i SERJ zhdut tebia

dalshe vor mard chi mnace taza harifen man gali VERADARCIR TUN el mard chka grpen

ha pravilno glagolish no ne dlia etix vorov i zhulikov

otvet ponial ya bi lezhal i pliunul potolok no zdes vopros v drugom obiazan li prostoy smertniy otpravit' svoego sina na smert' chtobi moy sin na yaxte s missami mira proldolzhil kaifovat' i nachixat' na rodinu ili rodina tol'ko dlia bednyx? nadeyus pravil'no ponial vashu misl'

axper russeren gri aveli lav mtqert khaskananq et 88-94 tverin menq vor russneri esh xelqin cheinq hmi inch daranq ?

Часть освобожденных территорий Карабаха должны быть сданы - Сурен Суренянц Член политсовета партии «Республика» Сурен Суренянц заявил, что не видит перспективы в сохранении статус-кво в Карабахском вопросе. «Проблема должна быть решена на основе взаимных компромиссов. Чем дольше тянется время, тем больше в обращение вводятся неблагоприятные для Армении варианты. Поэтапный вариант, поддержанный Левоном Тер-Петросяном в 1997 году, был намного лучше, чем все последующие варианты. Я надеюсь, что здравомыслие властей Армении одержит верх», - заявил Сурен Суренянц. По словам Суренянца, взаимные компромиссы должны быть естественными, и Армения, Карабах и Азербайджан не должны выйти униженными из процесса. «Для меня очевидно, что некоторые территории зоны безопасности нужно уступить в обмен на безопасность народа Карабаха и сохранение Карабаха армянским. То есть все освобожденные территории не могут быть сохранены, но, безусловно, у Карабаха должна быть общая граница с Арменией. Вообще, говоря об этих территориях, я предпочитаю использовать понятие «зона безопасности», и то, что в результате переговоров часть из них через какое-то время будет возвращена Азербайджану, это бесспорно», - сказал Суренянц. По мнению Суренянца, ясно, что Азербайджан дал свое согласие на обновленные мадридские принципы, а Армения, хотя и не дала своего окончательного ответа, тем не менее, по сути, отклонила их. «Для меня очевидно, что Серж Саргсян вернулся к тактике затягивания проблемы, а затягивание урегулирования Карабахской проблемы приведет к еще более отрицательным последствиям», - заявил Суренянц.

Посол Турции в отставке: «Тексты протоколов Анкара – Ереван от корки до корки ошибочны» Бывший начальник Кавказского управления Министерства иностранных дел Турции, посол в отставке Джандан Азер прокомментировал АПА намерение министра иностранных дел Ахмета Давутоглу встретиться с армянской диаспорой. Дипломат отметил, что до налаживания связей с диаспорой следовало бы поразмыслить над тем, как поступит диаспора. По его словам, «В 1945 году, когда Сталин требовал земли у Турции, к выборам католикоса в Эчмиадзине были приглашены и люди из диаспоры. С тех пор связи между армянами диаспоры и армянами Армении укрепились. Это неразрывно. Потому что единственной причиной их существования является враждебность к туркам. Вы срезали бы ветку, на которой сидите? В какие рамки логики вписывается, ожидать подобное от армян? Наоборот, такая встреча даст им возможность для проведения пропаганды. Они начнут утверждать, что события 1915 года являются геноцидом, возвращайте нам оккупированные земли, выплачивайте компенсации родственникам погибших и т.д… То есть это ни к чему не приведет, кроме пропаганды диаспоры». Как отметил Дж.Азери, дело, начатое с ошибками, до конца будет идти ошибочным путем: «Во-первых, было ошибкой решение о посредничестве стран в обсуждениях. Во-вторых, было неправильным выступление в качестве посредника Швейцарии, потому что Швейцария арестовывает тех, кто заявляет, что геноцида армян не было. И тексты протоколов от корки до корки ошибочны. После открытия границы Армения будет спасена от голода. А потом уже ничего не будет интересовать Армению. Товары из Европы в Армению будут проходить через Турцию. И комиссия историков не соберется, и никакая другая работа проводиться не будет. Однако и парламент, большинство которого составляет АКП, не проголосует за протоколы, потому что в АКП тоже есть такие, которые понимают ошибочность протоколов

hetaqrqira et hyeri mej mtnumen oligarx ministr iranc erexeqe oxraniknere qavor sanik anerdzaq ev ailn te eti prostoi mardkanc hamara?

Сходка армянских олигархов в Дубайе Armenia Today Лидер партии «Процветающая Армения», армянский олигарх Гагик Царукян находится в Дубайе. Казалось бы ничего экстраординарного в этом нет. Однако по любопытному стечению обстоятельств в том же городе в тоже время находятся крупный российский предприниматель Самвел Карапетян (Само Калужский) и депутат Самвел Алексанян (Лфик Само). Боле того, в Дубайе так же был замечен экс-президент Армении Роберт Кочарян, сообщает газета «Айкакан Жаманак». Вряд ли подобное совпадение случайно, с учетом того, что «ПА» является проектом Роберта Кочаряна, который жаждет вернуться в большую политику. Издание также отмечается, что в отличие от коалиционных партий РПА и «Оринац Ерки», которые заявил о своей поддержке Сержу Саргсяну на будущих выборах, «ПА» пока хранит молчание и воздерживается от комментариев на этот счет. При этом, как отмечает издание, активность Кочаряна несильно радует президента Сержа Саргсяна. Последний с целью укрепить свои тылы намерен взяться за вице-премьера Армении Армена Геворкяна (Арменчика), который является человеком Кочаряна. Как пишет издание со ссылкой на провластные источники, Геворкяну оставят лишь должность вице-премьера, что касается портфеля министра территориального управления, то он возможно перейдет к главе полиции Армении Алику Саркисяну. Серж Азатович решил воспользоваться холодком в отношениях между Саркисяном и спикером парламента Армении Овиком Абрамяном и переманить его, таким образом, на свою сторону

aper turqe inchqane chuzenanq iranc hamemat huyni ashxatox mardiken isk hunastane karelia hamematel hayastani het ende sax privaznoya nranqe xelqe glxin artadrutyun chunen

Պառակտման սկի՞զբ, թե՞ խաղերի վերջ Ռոբերտ Քոչարյանի «տնտեսական» հարցազրույցը միանգամայն հասկանալի պատճառով բավական լայն արձագանք գտավ ներքաղաքական դաշտում: Բանն այն է, որ այդ հարցազրույցը, թերեւս, «թեւածում» էր մթնոլորտում, որը արդեն իսկ բավական շիկացել էր Գագիկ Ծառուկյանի եւ Վարդան Օսկանյանի հարցազրույցներից հետո, որոնցից առաջինում կոշտ քննադատություն հնչեց էկոնոմիկայի նախարար Ներսես Երիցյանի, ասել է թե` վարչապետ Տիգրան Սարգսյանի ուղղությամբ, իսկ երկրորդում լուրջ քննադատություն հնչեց Ղարաբաղի հարցի կապակցությամբ, ընդհուպ 1998 թվականի իշխանափոխության մասին հիշեցումը: Հատկանշական է, որ իշխանությունն առավել ցավոտ ընդունեց հենց Ղարաբաղի թեմատիկայով քննադատությունը: Եթե Գագիկ Ծառուկյանին պատասխանելիս բավարարվեցին մի երկու հանրապետականով, որոնք նրան հիշեցրին, որ ԲՀԿ-ն էլ նախարարներ ունի եւ իրենք էլ ասելիք ունեն ԲՀԿ-ական նախարարների կապակցությամբ, ապա Վարդան Օսկանյանի դեպքում գրոհը շարունակվեց մի քանի օր եւ դրան մասնակցեց ՀՀԿ գրեթե ամբողջ խմբակցությունը` Օսկանյանին հիշեցնելով, որ ինքն էլ նախարար է եղել, եւ հենց իր նախարարության ժամանակահատվածում է, որ թույլ են տրվել սխալներ Ղարաբաղի հարցում: Գրեթե ոչ մեկի մոտ կասկած չկար, որ իշխանությունն այդպիսով հակադարձում է Ռոբերտ Քոչարյանին, որովհետեւ իշխանության մոտ էլ, թերեւս, կասկած չկար, որ Գագիկ Ծառուկյանի եւ Վարդան Օսկանյանի քննադատությունների հետեւում առնվազն Ռոբերտ Քոչարյանի ոգին է, եթե ոչ միտքն ու մարմինը: Ու Ռոբերտ Քոչարյանը, թերեւս, շատ արագ վկայեց դա` տալով իր հայտնի հարցազրույցը իր սիրելի Մեդիամաքսին, որի եւ բացառապես որի օգնությամբ էլ Քոչարյանը նախագահի պաշտոնը թողնելուց հետո «շփվում» է հանրության հետ: Փաստորեն, Ռոբերտ Քոչարյանը վերցրեց այն ձեռնոցը, որն իրեն նետեցին հանրապետականները: Այդպիսով, կարծես թե նկատելի է, որ Ռոբերտ Քոչարյանը նախ աջակցություն հայտնեց Գագիկ Ծառուկյանին, որը քննադատել էր տնտեսական քաղաքականությունը, ինչպես նաեւ Վարդան Օսկանյանին, որը ընկել էր ՀՀԿ-ական մեղադրանքների տարափի տակ: Բայց թերեւս հատկանշական է, որ Ռոբերտ Քոչարյանը գերադասել էր մնալ տնտեսական թեմատիկայի շրջանակում, մինչդեռ իշխանությունը այդ թեմատիկան շատ արագ էր մոռացել ու անցել էր Ղարաբաղի հարցին, Քոչարյան-Օսկանյան տանդեմին մեղադրելով այդ հարցում թույլ տված սխալների համար: Ուրեմն, ի՞նչն է խնդիրը, որ Ռոբերտ Քոչարյանը չի ցանկանում պատասխանել այդ մեղադրանքներին, որոնք առավել թարմ էին, քան տնտեսականը: Արդյո՞ք Ռոբերտ Քոչարյանը Ղարաբաղի խաղաքարտը պահում է հետագայի համար` այն համարելով ավելի ուժեղ, թե՞ հակառակը` Քոչարյանը համարում է, որ Ղարաբաղի հարցով իր դիրքերը ավելի ամուր չեն, քան Սերժ Սարգսյանինը, ու թերեւս այդ առումով իշխանության հետ պոլեմիկայի մեջ մտնելը այնքան էլ հեռանկարային չէ ու կարող է մի քանի օրում քանդել Քոչարյանի շուրջ ձեւավորված միֆը, որ նա Ղարաբաղը պահող, ստատուս քվոն պահող նախագահ է: Թերեւս Ռոբերտ Քոչարյանը մտածում է, որ իր «ուժը» տնտեսական վիճակների համեմատությունն է, որտեղ ինքն ակնհայտորեն առավելություն ունի Սերժ Սարգսյանի համեմատ: Բայց կասկած չկա, որ այդ առումով Ռոբերտ Քոչարյանը բարոյական առավելությունից ավելին ունենալ երեւի թե չի կարող, քանի որ տնտեսական վիճակի ծանրությունից քաղաքական դիվիդենտներ քաղելու համար պետք է ինչ-որ պահից գլխավորել բնակչության սոցիալական դժգոհությունը: Իսկ Ռոբերտ Քոչարյանի պարագայում դա պատկերացնելը գրեթե անհնար է: Այսինքն` ինչքան էլ որ Քոչարյանը ասի, որ իր ժամանակ տնտեսությունն անհամեմատ ավելի լավ վիճակում էր, որ Հայաստանը զարգանում էր, միեւնույն է, անհասկանալի է, թե նա ինչպես պետք է իշխանությանը այդ հարթության վրա ստիպի գնալ որոշակի զիջումների: Այլ հարց է Ղարաբաղի պարագան, քանի որ այստեղ արդեն Ռոբերտ Քոչարյանը կարող է ակնկալել իշխանական վերնախավի, հատկապես զինվորական վերնախավի աջակցությունը այն դեպքի համար, երբ Սերժ Սարգսյանը ստիպված լինի որոշակի պայմանավորվածությունների գնալ բանակցային գործընթացում: Այսինքն` Ռոբերտ Քոչարյանի քաղաքական հավակնությունների բավարարման քիչ թե շատ ռացիոնալ աղբյուրը դա Ղարաբաղի հարցն է, ու ինչքան էլ որ Քոչարյանը փորձի բարոյական առավելություն ձեռք բերել տնտեսական համեմատություններով, այդուամենայնիվ նա ստիպված է լինելու առարկայական հաջողության համար ապավինել Ղարաբաղի հարցում Սերժ Սարգսյանից տարբերվելուն ու այդպիսով 1998 թվականին մոտ իրավիճակ ստեղծելուն` ակնկալելով արդեն երկրորդ անգամ նույն հողի վրա գալ իշխանության: Համենայնդեպս, հանրության ու քաղաքական դաշտի համար դժվար է այլ կերպ հասկանալ Վարդան Օսկանյանի հարցազրույցի մեջ 1998 թվականի իշխանափոխության օրինակի հիշատակումը, որպես Ղարաբաղի հարցում բարդ իրավիճակից դուրս գալու ելք: Մի կողմ թողնենք քննարկումը, թե որքանով է դա ելք: Խնդիրն այն է, որ կա համանման ելքին ապավինելու ակնկալիք: Ու բնականաբար հարց է առաջանում, թե արդյո՞ք կարող է լինել Ռոբերտ Քոչարյանին այդ հարցում խանգարող հանգամանք: Օրինակ` Հայ Ազգային Կոնգրեսի անդամ Դավիթ Շահնազարյանը համարում է, որ նրան կխանգարի «զոլավոր հագուստը»: Ընդդիմադիր գործչի հումորն, իհարկե, գնահատելի է, բայց նաեւ կարծես թե վկայում է, որ այդ առումով ընդդիմությանը մնացել է միայն կատակելը: Այսինքն` ընդդիմությունը այժմ, թերեւս, անզոր է ներիշխանական հեղաշրջման դեմն առնելու հարցում: Մնում է միջազգային հանրությունը: Միգուցե հենց այդ հարթության վրա անհրաժեշտ աջակցությունն է, որ Ռոբերտ Քոչարյանը որոնում է վերջերս ակտիվացած մասնավոր այցերի ընթացքում: Բայց, այդ ջանքը կարծես թե առայժմ չի տալիս որեւէ արդյունք, այլապես հազիվ թե Սերժ Սարգսյանը համարձակվեր սիրիական թերթին հայտարարել, թե կարելի է հանձնել ազատագրված տարածքները, եթե տրվի Ղարաբաղի ժողովրդի ինքնորոշման իրավունքի իրացման հնարավորություն` իր անվտանգության միջազգային երաշխիքներով հանդերձ: Այլ կերպ ասած` Սերժ Սարգսյանը երեւի թե վստահ է, որ իր այդ հայտարարությունը Հայաստանի ներսում չի կարող առաջացնել ներիշխանական լուրջ երկպառակություն եւ բարդություններ, իսկ առաջացնելու դեպքում էլ, թերեւս, վստահ է, որ միջազգային քաղաքական կենտրոնները նրան կցուցաբերեն լուռ կամ «ձայնային» լուրջ աջակցություն, այդ երկպառակությունն ու բարդությունները հաղթահարելու հարցում: Կամ էլ` Ռոբերտ Քոչարյանի հավակնությունների ցուցադրական դրսեւորումն ու դրա հանդեպ իշխանության ցուցադրական անհանգստությունն ու տհաճությունը հմտորեն կազմակերպված խաղ է, որ փորձ են անում Ռոբերտ Քոչարյանն ու Սերժ Սարգսյանը խաղալ Ղարաբաղի հարցում առկա բարդ իրավիճակում ժամանակ շահելու համար` ընդհուպ դիտարկելով նաեւ այն տարբերակը, որ այդ խաղը չանցնելու պարագայում կարող է տեղի ունենալ իշխանության փոխանցում Ռոբերտ Քոչարյանին, իհարկե` «Կովկասի գերուհու» տարբերակով, այսինքն` Սերժ Սարգսյանի ցուցադրական դիմադրությամբ եւ պարտությամբ: Բայց արդյո՞ք 21-րդ դարում անցնում են այդօրինակ խաղերը, եւ արդյո՞ք եթե առաջացել է այդպիսի խաղերի անհրաժեշտություն, ապա դրա պատճառը հենց այն չէ, որ աշխարհն այլեւս դադարել է խաղեր խաղալուց

«Вова» знает, чего хотят россияне("Die Welt", Германия) Манфред Квиринг (Manfred Quiring) Владимир Путин правит вот уже десять лет, в народе его считают гарантом стабильности и скромного благосостояния. На выборах 2012 года только Михаил Ходорковский может представлять для него опасность. Призывы «долой Путина», впервые прозвучавшие чуть менее робко на последних демонстрациях, проведенных на пространстве от Владивостока до Калининграда, не заставили объекта этих нападок – по крайней мере если судить по внешним признакам – даже слегка нахмурить брови. Не говоря уже о проявлении какого-то недовольства. Российский премьер-министр Владимир Путин после восьми лет президентства и вот уже двух лет в должности премьера в тандеме с нынешним президентом Дмитрием Медведевым нашел для себя удобное и стабильное решение, позволяющее ему продолжать править, формально не находясь на вершине власти. Так, все высокопоставленные гости, посещающие Москву, обязательно после визита в Кремль направляются на набережную Москвы-реки, чтобы нанести визит вежливости 58-летнему главе российского правительства. Имя сильного человека в этой стране – Владимир Путин. Это поняли российские демонстранты. Медведева они даже не удостоили требованием о его отставке. Критикам режима известно, что это Путин и его окружение сделали из России то, чем она является в настоящее время. При этом ему еще повезло с ценами на нефть. Эти цены с момента его избрания в президенты в марте 2000 года взлетели к небесам. Как только эти цены временами начинали падать вследствие глобального финансового кризиса, в созданной Путиным системе возникали трещины. Создать такую систему – это была задача не из легких для молодого человека из бедных кварталов Ленинграда, который сегодня вновь называется Санкт-Петербургом. Он вкалывал «как раб на галерах», признался он к моменту окончания своего президентского срока в 2008 году, и это, конечно же, не было преувеличением. По своему усердию в работе Путин отличался от своего предшественника Бориса Ельцина, который часто исчезал на несколько дней и «работал с документами» - так благородно назывались пьяные загулы первого российского президента. Головокружительное восхождение Путина с самого низа на самый верх часто сравнивают с карьерой его друга Герхарда Шредера (Gerhard Schroeder). Общность происхождения, а также сознание того, что они добились успеха, связывает их и по сей день. Однако в отличие от Шредера, который с трудом пробивался внутри своей партии, а затем в ходе выборов должен быть соревноваться со своими конкурентами, Путин делал свою карьеру в советском духе. Он не навязывал себя, когда этого не надо было делать. Но он появлялся, когда его звали и выполнял поставленные перед ним задачи к вящему удовлетворению работодателей. Именно так он после официального окончания своей работы в КГБ в начале 90-х годов по приглашению Анатолия Собчака перешел на работу в мэрию Санкт-Петербурга. Там он оказался полезным и отвечал за внешнеэкономические связи. Тени заключенных тогда сделок, которые, возможно, не были такими уж безупречными, как это все время утверждает Путин, вновь его догоняют. Бывший депутат раскрывает теперь секреты и разрушает тем самым сложившийся миф о том, что Собчак был великим демократом, а Путин – его прилежным учеником. Собчак, утверждает демократ Марина Салье, стал проводить скорее авторитарный курс, а городской парламент он хотел сделать красивым атрибутом своего правления. Если принять этот тезис, то станет ясно, почему воспитанный в духе «правящей партии» молодой политик Путин так хорошо ладил с Собчаком. Полученный в Санкт-Петербурге опыт общения с демократическими институтами, точнее сказать – опыт их демонтажа, пригодился «Вове», как молодого Путина называли тогда в ленинградских коридорах власти, при выполнении самого важного задания. Те силы, которые 31 декабря требовали отставки Ельцина, дали Путину, который из кресла премьер-министра пошел на повышение и стал действующим президентом, «настоятельный наказ». Он должен покончить с излишне легковерной западной ориентаций страны и вместо этого создать систему авторитарной власти славянофильского толка с элементами рыночной экономики. Это во многом удалось сделать нынешнему премьер-министру России, хотя при этом фактически он оставил не у дел принятую в 1993 году демократическую Конституцию. Россия сегодня только номинально федеративное государство, как это предусмотрено Конституцией. Фактически при помощи своей «вертикали власти» Путин в значительной степени создал централизованное государство. Самостоятельность губернаторов – что также гарантировано Конституцией – осталась в прошлом. Губернаторы лишились своих мест в Совете Федерации – высшей палате российского парламента. Кроме того, их больше не избирают на всеобщих выборах, и они назначаются Кремлем. Приведенная к единообразию Государственная Дума, в которой больше нет места оппозиционным партиям и где возглавляемая Путиным «Единая Россия» обладает абсолютной властью, окончательно положила конец закрепленному в Конституции разделению властей. Независимые средства массовой информации существуют в незначительном количестве только среди печатных изданий. Федеральное телевидение находится под жестким контролем властей. Гарантами такого рода развития стали военные и представители спецслужб, из рядов которых вышел и сам Путин. Для него было вполне естественным, что его бывшие коллеги заняли командные посты в политике и экономике. Более 40 процентов, а в некоторых областях до 70 процентов представителей правящей сегодня элиты являются выходцами из спецслужб или раньше носили военную форму. Это они, то есть представители широко разветвленной государственной бюрократии и члены партии «Единая Россия» - часто эти функции переплетаются, - и составляют основу путинской власти. Он может опираться на их лояльность даже тогда, когда он не находится в Кремле. У Медведева, напротив, до сих пор еще нет своей собственной властной опоры. Его призывы к проведению модернизации , к уважению демократии или его осуждение Сталина остаются гласом вопиющего в пустыне. Никто не верит в то, что он сам двигает фигуры. Владимиру Путину, напротив, большинство населения доверяет, так как у него хорошо подвешен язык, он подчеркнуто демонстрирует свой спортивный дух и славится образными выражениями. В нем многие видят гаранта стабильности и скромного благосостояния. Самое главное, считают многие, чтобы не было никаких потрясений, потому что не известно, чем это все может закончиться, - это широко распространенное мнение на просторах этой громадной страны. При помощи мощного по объему вкладываемых средств пиара Путин, к тому же, предстает перед гражданами своей страны как вездесущий «царь». Он то появляется в Пикалево и спасает там рабочие места, то отодвигает нефтепровод от озера Байкал, то обещает президенту Грузии Саакашвили повесить его за самое ценное место. Даже на многих западных политиков оказывает влияние этот пиар-проект, и они считают, что путинская Россия находится «на правильном пути». Россияне, прошедшие интенсивную обработку с использованием эффективных приемов воздействия на общественное мнение, не видят альтернативы своему премьеру и его более молодому партнеру Медведеву. Тем не менее, некоторые считают, что они обнаружили полную противоположность Путину в тюремной камере. Бывший глава компании ЮКОС Михаил Ходорковский происходит из интеллигентной семьи, а не из семьи рабочих. Традиционного негативного отношения россиян к интеллигентам больше не существует, а причина тому – выпавшие на долю Ходорковского страдания. Первоначальные обвинения в том, что бывший олигарх обворовал народ и обманул государство (недавно к этому с легкой руки Путина добавилось еще обвинение в подстрекательстве к убийству), отошли на второй план на фоне многолетнего тюремного заключения. Ходорковский в глазах россиян обретает все больше и больше позитивных, даже харизматических черт. Он оказался за решеткой из-за своих убеждений – к такому выводу приходит все большее количество людей. Они учитывают то обстоятельство, что он – в отличие от таких миллиардеров как Гусинский или Березовский – не сбежал за границу, а остался на родине. Его тюремное заключение связывает его также с большинством тех простых российских людей, которые сами хорошо знакомы с лагерной жизнью. Нынешние и бывшие заключенные составляют самую многочисленную массовую организацию страны, и Ходорковский – один из них. Оказавшись вновь на свободе, он, судя по всему, сможет стать той руководящей фигурой, которой так мучительно недостает российской оппозиции. Это неприятная мысль для Путина, который как одержимый преследует прославленного узника. Ничто не должно помешать проведению выборов в 2012 году, а их результаты, как этого хотел бы стремящийся к власти премьер, должны определяться только на основе договоренности между ним и Медведевым.

16:2224 Մար394.40527.55Երեվան+18ºԴպրոցական սնունդ` ռուսական փողերով 19:09 | Այսօր | ՀԱՍԱՐԱԿՈՒԹՅՈՒՆ Պարենի համաշխարհային ծրագիրը մտադիր է Հայաստանում վերսկսել «Դպրոցական սնունդ» ծրագիրը: Այն ֆինանսավորվելու է Ռուսաստանի Դաշնության գյուղատնտեսության նախարարության կողմից։ Ծրագիրը Հայաստանի կառավարության հետ քննարկելու և համաձայնեցնելու համար այսօր Երեւան է ժամանել ՌԴ գյուղնախախարի խորհրդական Վ.Վ. Չեռնիգովը: Վերջինս այցի շրջանակներում կայցելի մի քանի մարզեր՝ ծանոթանալու դպրոցների վիճակին` «Դպրոցական սնունդ» ծրագիր իրականացնելու համար։ esela azrakan??????????

Քոչարյանը վախենո՞ւմ է կորցնել իր 4 միլիարդը Տնտեսագետ Վահագն Խաչատրյանը համոզված է, որ առաջին իսկ օրվանից, երբ Ռոբերտ Քոչարյանը թողեց ՀՀ նախագահի պաշտոնը, նա միանգամից մտածել է այլ պաշտոնի մասին: Այսօր «Ա1+»-ի հետ հարցազրույցում Վահագն Խաչատրյանն անդրադարձավ Ռոբերտ Քոչարյանի երեկվա հայտարարություններին: Ռոբերտ Քոչարյանն ասել էր, թե իր տնտեսական քաղաքականության արդյունքում խնայողություններ են արվել «սեւ օրվա» համար: - Վերջին շրջանում Ռոբերտ Քոչարյանին որեւէ մեկը չէր մեղադրում ներկայիս տնտեսական վիճակի համար, նրան մեղադրում են ԼՂ հիմնախնդրի, հայ-թուրքական գործընթացի, 2008թ. մարտի 1-ի սպանդը կազմակերպելու համար: Ինչպե՞ս եք գնահատում իր իսկ պաշտոնավարման տարիների տնտեսական գործունեության վերաբերյալ Քոչարյանի ներկայիս գնահատականին: - Այո, Ռոբերտ Քոչարյանին վարած տնտեսական գործունեության մասին այսօր ավելի քիչ են խոսում, բայց դա չի նշանակում, որ ընդունում են, թե Քոչարյանի տնտեսական քաղաքականությունը ճիշտ է եղել եւ նրա շնորհիվ է, որ ՀՀ-ն «ծաղկում է»: Հայ-թուրքական հարաբերությունների մասին Քոչարյանը չի կարող խոսել, քանի որ 1999թ. Ստամբուլում նա է փաստաթուղթ ստորագրել տարածքային ամբողջականության մասին: ԼՂ-ի մասին չէր կարող խոսել, քանի որ նա է այն մարդը, ով ԼՂ-ն դուրս է մղել բանակցություններից: Մարտի 1-ի մասին խոսելու բան չունի, քանի որ բոլորս էլ գիտենք, որ նա դեռ պետք է դատարանի առաջ պատասխան տա իր անօրինական որոշումների ու քայլերի համար: Քոչարյանը երեւի կարծում է, որ այսօր իրեն հնարավորինս լավ հասարակության աչքում ներկայացնելու միակ միջոցը տնտեսության մասին խոսելն ու մի մարդ ներկայանալն է, որը լավ տիրապետում է ՀՀ տնտեսությանը: Նա կարծում է, որ մարդիկ իրեն երկնիշ տնտեսական աճով են հիշում' մոռանալով, որ տնտեսագետները լուրջ վերլուծություններ են կատարել նրա պաշտոնավարման տարիների տնտեսության վիճակի մասին եւ պարզել են, որ համաշխարհային տնտեսական ճգնաժամի ազդեցությունը ՀՀ-ի վրա ավելի մեղմ կլիներ, եթե այդ տարիներին ճիշտ քաղաքականություն վարվեր: - Ռոբերտ Քոչարյանն իր հարցազրույցում նշել է, թե իր պաշտոնավարման ընթացքում կարողացել է խնայողություններ անել եւ հենց դրանք է ծախսել Սերժ Սարգսյանի թիմը եւ հենց դրա հաշվին է կարողացել նոր վարկեր վերցնել: Ի՞նչ կասեք այս մասին: - Քոչարյանը խնայողություններ չի կուտակել: Խնայողություններ կուտակելու հարցում նրա դերը հավասար է զրոյի: Հակառակը, իր հարցազրույցում նա խոսել է նաեւ ոսկու պաշարների մասին, հիշեցնեմ, որ Քոչարյանն այն մարդն է, ով ՀՀ-ին զրկել է ոսկու պաշարներից: Նույնիսկ պատերազմի տարիներին, երբ ՀՀ-ն խիստ կարիք ուներ, այդ տարիների իշխանությունները չգնացին նման քայլի, իսկ Քոչարյանը վաճառեց ոսկու պաշարները: Ընդհանրապես, պետք է Քոչարյանին հիշեցնել, որ նրա պաշտոնավարման ընթացքում մեր քաղաքացիներն իրենք էին իրենց խնդիրները լուծում, կտրվեցին պետությունից: Խոսքն այն մասին է, որ ԱՄՆ-ի եւ ՌԴ-ի տնտեսության ծավալները մեծ չափերի հասան եւ մեծացան դրսից եկեղ տրանսֆերտները' 2008թ. դրանք կազմեցին 1 միլիարդ 600 միլիոն դրամ: Դա հետագայում ծախսվեց: - Դուք ասում է, որ Քոչարյանը ոչինչ չի կուտակել: Չե՞ք կարծում, որ նա, իսկապես կուտակելու կարողություն ունի: Եթե ասում են, որ նրա կարողություն այսօր հասնում է 4 միլիարդ դոլարի, դա չի՞ նշանակում, որ այդ կարողությունը կուտակել է իր պաշտոնավարման ընթացքում: - Եթե հարցադրումն այդ ուղղությամբ ենք տանում, ուրեմն պետք է ասել, որ երբ մեր իշխանավորների կյանքի պայմանները լավանում են, իրենց թվում է, թե ամբողջ Հայաստանի ազգաբնակչությունը սկսել է լավ ապրել: Իրականում, միշտ հակառակն է լինում, երբ իրենց գրպանի պարունակությունն ավելանում է, մեր' ՀՀ քաղաքացիներիս գրպանները դատարկվում են, քանի որ նրանց գրպանները լցվում է մեր հաշվին: Ինչ վերաբերում է Ռոբերտ Քոչարյանի կարողությունների, որոնք հրապարկվեցին ռուսական կայքերում, դրա մասին առաջին հերթին Քոչարյանը պետք է բացատրություններ տա: Համենայնդեպս ՀՀ-ում բոլորն էլ գիտեն, որ նա ունի նման կարողություններ եւ հենց այդ կարողությունների ճակատագրով անհանգստացած է հարցազրույց տվել: - Պարոն Քոչարյանը խոսում է նաեւ մեր տնտեսության մեջ շինարարության դերի կարեւորության մասին: Կխնդրեի նաեւ սրան անդրադառնալ: - Դա վկայում է այն մասին, որ նա չունի տնտեսական գիտելիքներ, ինչը եւ չարիք դարձավ ՀՀ-ի տնտեսության համար: Եթե նա հիմա էլ համոզված է, որ տնտեսությունը կարող է կախված լինել մեկ ճյուղից, նշանակում է, որ չի տիրապետում տարրական գիտելիքների: - Քոչարյանը կարծում է, որ ՀՀ-ում, մասնավորապես Երեւանում մարդիկ բնակարանների կարիք ունեն եւ շինարարությունում տեմպը դեռ երկար տարիներ կարելի է պահպանել: - Բնակարանների կարիք ունեցողների հարցը լուծելու տարբեր ճանապարհներ կան: Դրանցից մեկը քաղաքացիների կենսամակարդակը բարձրացնելն է, որի հետո քաղաքացիներն իրենք են բնակարան գնում: Երկրորդը' սոցիալիստական ձեւն է, երբ պետությունը բնակարաններ է կառուցում եւ նվիրում իր քաղաքացիներին: Քոչարյանը այս երկու ձեւերից որեւէ մեկը չի կիրառել: Նա շինարարություն արել է որպես անձնական բիզնես, որի արդյունքում կուտակվել է ահռելի գումարներ: Եթե իրեն հետաքրքրում է կարող ենք նաեւ այդ թվերը հրապարակել: Ուղղակի հիշեցնենք, որ այդ բիզնեսը 2005թ. սկսած միանգամից դարձավ գերշահույթ ապահովող բնագավառ, որտեղ շահութաբերությունը հասնում է մինչեւ 1000 տոկոս: - Դուք ունե՞ք ապացույցներ, որ այդ բիզնեսը պատկանում է Քոչարյանին: - ՀՀ-ում, որտեղ կար գերշահույթ ապահովող բիզնես, չէր կարող այդտեղ մասնակցություն չունենար Ռոբերտ Քոչարյանը: Բոլորն էլ շատ լավ գիտեն, թե ինչ էր կատարվում Երեւանի կենտրոնում, երբ Բուզանդի, Արամի փողոցների, Հյուսիսային պողոտայի վրա մարդկանցից խլում էին նրանց բնակարանները: Այս տարիների ընթացքում տնտեսության շեշտը դնելով շինարարության մեջ'ՀՀ-ն աշխարհում այլեւս չի կարողանում հանդես գալ իբրեւ մրցունակ: Մեր մոտ ընդհանրապես արտահանումը վերացավ: Քոչարյանի տնտեսության ամբողջ տրամաբանությունն այն է եղել, որ մենք այստեղ աշխատել ենք եւ այդ գումարները փոխանցել դուրս, որպեսզի Քոչարյանն ու իր շրջապատը հարստանան: - Ձեր կարծիքով Ռոբերտ Քոչարյանին հարցազրույցը մեղադրա՞նք էր ուղղված Սերժ Սարգսյանի դեմ: Կարծիք կա, թե նրան միջեւ սեւ կատու է անցել: - Ես այդ հարցազրույցով հայտ է տեսնում, որ Քոչարյանը կա, հասկանում է, տիրապետում տնտեսությանը, մեղադրում է գործող իշխանություններին իր կուտակածը մսխելու համար եւ ցանկանում է վերադառնալ ակտիվ քաղաքականություն: Կարծում եմ Քոչարյանը զգում է այն վտանգը, որը կախված է գործող իշխանությունների գլխին եւ չի բացառվում, որ իշխանափոխություն լինի: - Վերջերս Վարդան Օսկանյանը քննադատեց գործող իշխանություններին, կառավարությունից դժգոհեց նաեւ ԲՀԿ-ն, ՀՅԴ-ն, երեկ հարցազրույց տվեց Ռոբերտ Քոչարյանը: Դուք կապ տեսնում է Քոչարյանի, Օսկանյանի, ՀՅԴ-ի եւ ԲՀԿ-ի միջեւ: - Ընդհանրապես մեծ քաղաքականության մեջ պատահական երեւույթներ չեն լինում: Այդ տրամաբանության մեջ նրանց հայտարարությունները պատահական չեն: Նրանք որպես թույլ օղակ տեսնում են կառավարությանը: Սերժ Սարգսյանին առայժմ չեն քննադատում' հնարավորություն տալով իրենց նշված մարդկանցով ձեւավորել կառավարություն, որտեղ կարեւոր դեր պետք է ունենա Ռոբերտ Քոչարյանը: - Որքանո՞վ է հավանական եւ հնարավոր Քոչարյանի վարչապետ դառնալը: - Ես համոված եմ, որ առաջին իսկ օրվանից, երբ Քոչարյանը թողեց ՀՀ նախագահի պաշտոնը, նա միանգամից մտածել է այլ պաշտոնի մասին: Երբ նա խոսում էր, որ չի ցանկանում երիտասարդ թոշակառու մնալ' ազնիվ էր: Այդ ցանկությունը նա ունի նաեւ մինչեւ հիմա եւ պատրաստ է վերադառնալ ակտիվ քաղաքականություն: Չի բացառվում, որ նա սկզբում որեւէ նախարարի պաշտոն զբաղեցնի' լծակների օգտագործելու եւ տնտեսության մեջ իր տնաքանդ քաղաքականությունը շարունակելու համար: Որքանով կհաջողվի նրան, կախված է մեզանից: - Տեսակետ կա, որ նրանք, ովքեր այսօր քննադատում են Ռոբերտ Քոչարյանին պաշտպանում են Սերժ Սարգսյանին: Քոչարյանին քննադատողներից մեկն էլ Դուք եք: Ի՞նչ կասեք: - Այդ տեսակետն արտահայտողներին ձեռնտու է այդ մոտեցումը: Մեզ համար որեւէ տարբերություն չկա Ռոբերտ Քոչարյանին եւ Սերժ Սարգսյանի միջեւ: Այն համակարգը, որը ստեղծել է Քոչարյանը, գործում է նաեւ այսօր' Սերժ Սարգսյանի օրոք: - Դուք չասացիք, Քոչարյանին կհաջողվի՞ զբաղեցնել ՀՀ վարչապետի աթոռը: Ի՞նչ եք կարծում Սերժ Սարգսյանը ցանկանում է, որ Քոչարյանը դառնա վարչապետ: - ՀՀԿ-ում կան մարդիկ, ովքեր չեն ցանական, որ Քոչարյանը վերադառնա, քանի որ կարծում են, որ նրա վերադարձով կկորցնեն իրենց տեղերը: Այնպես, թե այսպես ՀՀԿ-ն մասնակցել է Քոչարյանի հանցավոր գործունեությանը: Ինչ վերաբերում է Սերժ Սարգսյանը ցանկանում է, թե ոչ, որ Քոչարյանը վարչապետ դառնա, դա Սարգսյանի խնդիրն է: Մեր մտահոգությունը երկիրը փրկելն է, այս ծանր վիճակից դուրս հանելը, Իսկ դա նշանակում է, որ մենք պետք է ազատվենք, ինչպես ասում է Լեւոն Տեր-Պետրոսյանը, այս ավազակապետությունից կամ որ ավելի լավ է հնչում' բանդոկրատիայից: Ես կարծում եմ, որ Քոչարյանը չի դառնա վարչապետ: karabaxuma etqan ashxate hetaqrqira ?

Госминистр Бахрейна отмывал грязные деньги в Азербайджане Арестованный на прошлой неделе государственный министр Бахрейна Мансур Бин Раджаб обвиняется в отмывании государственных средств и участии в отмывании наркотических доходов иранского корпуса стражей исламской революции. Об этом сообщает «Бакилилар.аз». По данным агентства, госминистр первоначально обвинялся в организации схемы по отмыванию государственных средств, которая позволила похитить ему более 35 миллионов долларов. Однако сейчас Мансура Бин Раджаба обвиняют в гораздо более тяжких преступлениях. Согласно информации, в офисе Мансура был найден некий «электронный прибор», с помощью которого Мансур передавал фотографии и схемы «военных объектов Бахрейна» иранцам. Примечательно также то, что на территории Бахрейна расположена крупная американская военно-морская база, которая является одним из основных плацдармов вооруженных сил США в Персидском заливе. «Бакилилар.аз» со ссылкой на арабскую прессу пишет, что министр Мансур оказался в центре сложной схемы по отмыванию наркотических доходов иранского корпуса стражей исламской революции. Министр получал «грязные» деньги, вырученные от продажи доли наркотиков корпуса в Колумбии, Азербайджане и Восточном Китае, отмывал их и вручал чеки с контролируемых им счетов своему руководству в Тегеране. Источник: Aysor.am

eti lav asir el chen imanum vor arabakan legionela exe karabxume baic eti urish istoriaya

Adabas vobshem chishtes ne xren pered kazhdim stolbom cerkvi postroit' aveli lava tox et suti xristonianere iranc zhoxovrdi het qristoniavari varven

http://www.ft.com/cms/s/0/1d9ec10c-36e6-11...144feabdc0.html es hetaqrqira epvanica FINANCIAL TIMES dare azerakan te vor momente dzer chi tali azerakana

Турция наносит удар по американскому бизнесу после голосования о «геноциде» ("The Financial Times", Великобритания) Турция заморозила меры по укреплению оборонных, энергетических и торговых связей с Соединенными Штатами после того, как комитет Конгресса назвал убийства армян времен Османской Империи «геноцидом», заявило турецкое Министерство внешней торговли. Зафер Чаглаян (Zafer Caglayan), отменивший две поездки в США – в феврале и в этом месяце, - подчеркнул: «Все предпринятые на настоящий момент шаги приостановлены». Замораживание новых экономических инициатив на американском направлении резко контрастирует со стремительно развивающимися связями Турции с ее северными и восточными соседями. На этих направлениях она стремится к более тесной интеграции в рамках политики укрепления регионального сотрудничества. Вашингтон долгое время рассматривал Турцию как ключевого стратегического партнера и важного союзника по энергетическим вопросам и по Афганистану и Ираку. Однако, большую часть торговли между двумя странами составляют продажи Америкой оружия и аэрокосмической техники Турции – дисбаланс, который Анкара надеялась скорректировать. Перед г-ном Чаглаяном стояла задача развить экономические связи в рамках предложенного президентом США Бараком Обамой «образцового партнерства». «Мы надеялись, что Америка может пойти на благоприятные меры... в контексте этого образцового партнерства», - заявил г-н Чаглаян газете The Financial Times. Американо-турецкий совет, американская организация, которая занимается укреплением коммерческих, оборонных и культурных связей с Турцией, отложил свою ежегодную конференцию, так как Анкара заявила общественным деятелям и бизнесменам, что она намерена сократить официальные визиты в Америку из-за голосования в Конгрессе. Незадолго до этого Турция впервые напрямую начала претендовать на экономическую независимость от Запада, отменив переговоры с Международным валютным фондом о новом кредите. Правительство в Анкаре, более 50 лет бывшее одним из самых частых и склонных к кризисам клиентов МВФ, заявило, что оно может «стоять на собственных ногах». Колумнист Hürriyet Daily News Семих Идиз (Semih Idiz) пишет: «Турция... действует сейчас с большей независимостью от своих традиционных союзников и партнеров, а также ищет новых партнеров в других частях мира». Он также отметил, что последние события «явно отражают стремление Турции стать независимым игроком, свободным от обязательств перед Западом». Анкара также завязывает отношения с другими развивающимися экономиками. Министр энергетики Танер Йылдыз (Taner Yildiz) в этом месяце подписал соглашение, которое позволит южнокорейской государственной энергетической компании построить атомную электростанцию на побережье Черного моря. Открытый тендер Турция проводить не стала. Параллельно переговоры о строительстве АЭС ведутся и с Россией. На следующий день, после голосования о «геноциде», в Москву прилетели турецкие дипломаты, чтобы обсудить ядерный проект и целый ряд соглашений о трубопроводах. В мае Турцию должен посетить президент России Дмитрий Медведев. Это стало «сигналом» о том, что, «если события будут развиваться нежелательным образом, Турция может укрепить связи с Россией», - пишет глава стамбульского аналитического центра Edam Синан Ульген (Sinan Ulgen). По поводу связей с Россией г-н Чаглаян заметил: «Турция и Россия – стратегически близкие партнеры. Обе страны стремятся развивать экономические и коммерческие связи». «Я хотел бы подчеркнуть тот факт, что между Турцией и Россией установились очень искренние отношения». Новые экономические связи Турции и расширение ее дипломатических горизонтов не обязательно будет означать ослабление ее традиционной ориентации на Запад. Благодаря соседству с ЕС и таможенному союзу с ним, Европа остается самым важным для Турции рынком, на который поступает около 60 процентов ее экспорта. В области энергетики турецкое правительство предпочитает не закрывать для себя ни одну из возможностей и участвует как в западных проектах - в частности в проекте трубопровода Nabucco, который должен будет поставлять в Евросоюз каспийский и иракский газ, - так и в российских. При этом, многие в Вашингтоне полагают, что Турция не поддержит усиление санкций против Ирана в Совете безопасности ООН, в котором она занимает непостоянное место. Филип Гордон (Philip Gordon), один из самых ярых в американской администрации сторонников связей с Турцией, заявил на прошлой неделе, что Анкаре не следует «любой ценой» избегать проблем с соседями. Турецкий политический обозреватель Мехмет Али Биранд (Mehmet Ali Birand) указывает, что торговый оборот между США и Турцией в 2008 году составил около 15 миллиардов долларов, в то время как оборот между Турцией и Россией превышает этот уровень более чем втрое. В итоге он задается вопросом о том, какое партнерство более устойчиво: «то, которое существует на бумаге, под лозунгом «стратегического партнерства», и постепенно теряет значимость, или то, за которым стоят от 50 до 100 миллиардов долларов».