Երբ ես Անգլերենի դասարանիս մէջն էի, Ամէրիկացի դպրոցիս մէջ, մենք կը խօսէինք գիրքի մը մասին որ կը կարդայինք, եւ ինչպէս կառաւարութիւնը կը փորձէր մարդոց միտքերը փոխել, եւ ուսուցչուհին օրինակ մը տուաւ Հայ Ցեղասպանութեան մասին յիշատակելով, եւ ըսելով ինչպէս թուրքերը կը փորձէին ամէն մարդու համոզել որ իրենք ցեղասպանութիւն չեն ըրած: Անկէ վերջ, ուրիշ հայ մը իմ դասարանիս մէջ աւելի բացատրեց ցեղասպանութիւնը երբ ուսուցչուհին նկատեց որ ան իրմէ աւելի գիտեր զայն մասին: Ես զարմացայ որ իմ ուսուցչուհիս երբեք գիտեր ցեղասպանութեան մասին: Ինծի համար, քիչ մը տարօրինակ, բայց նոյնպէս հպարտ, փորձառութիւն մըն էր: Հաճիս ըսէ՛ ինչ կը կարծես այս պատմութեան մասին:
When I was in my English class, in my American school, we were talking about a book that we were reading, and how the government was trying to "brainwash" the minds of the people, and my teacher gave an example by mentioning the Armenian Genocide, and by saying how the Turks were trying to convince everyone that they didn't commit genocide. After that, another Armenian in my class explained more about the genocide when the teacher noticed that he knew more about it than her. I was surprised that my teacher knew about the genocide at all. For me, it was a partially weird, but also proud, experience. Please tell what you think of this story.