Համադրելով մի քանի փաստեր, ես եկա մի եզրահանգման որը հանձնում եմ ձեր դատին: Կուզենամ որ իմ եզրահանգումները ամբոխջովին սխալ լինեն, բայց...
Վերջերս Բուշի վարչակազմը բացահայտ հակահայաստանյան քաղականություն է տանում (պետական օգնության գումարը կրճատեց 2 անգամ, բացահայտ ռևերանսներ թուրքերին և այլն) որը ես բացատրում էի ամերիկահայերին պատժելու ցանկությամբ, քանի որ նրանց հաջողվեց 106 բանաձևը Կոնգրես մտցնել և «սեպ» խրել ամերիկա-թուրքական «հարաբերութունների» մեջ: Ինչպես չէ?!
Այժմ, նկարագրեմ այն սցենարը, որը հիմա խաղարկվում է և որի ակամա մասնակիցներն ենք մենք:
Լևոնը գալիս է իշխանութան և հրաժարվելով պահանջատիրութունից ու Արցախից միանգամից լուծում է հայ-թուրքական թնջուկը, նետվում ԱՄՆ ի գիրկը և որպես պարգև ստանում է ճանապահ Թուրքիայով: Ահա այն, ինչն ամերիկյան վարչակազմը արդեն քանի տարի ձգտում է իրականացնել: Բացել հայ-թուրքական սահմանը և հայերին ստիպել, որպեսզի նրանք էլ հակաիրանական կոալիցիայի մեջ մտնեն և Իրանի շուրջը օղակը կփագվի:
Հայաստանի ներկայիս վարչակազմը պիտանի չէ այս պլաններին իրենց համեմատաբար ազգայնականության և ռուսամետության համար և ոչ մի դեպքում չեն հրաժարվի հարավային հարևանից: Մնում է իշխանափոխությունը: Եվ ահա հարմար արիթ... Ընտրություններ:
Եվ այստեղ հրապարակ է ելնում Լևոն Տեր-Պետրոսյանը սրբի լուսապսակով... Շարունակությունը կռահել ալևս դժվար չէ:
Մի բան ել ավելացնեմ թուրքիայի հետ բարի դրացիական հարաբերութուններ հաստատելու կողմնակիցներին: Այսօր թուրքիան եթե մեզ ճանապահ տրամադրի, վաղը նույն ձևով կարող է այդ ճանապարհը փակել, և մենք առանց Իրանի կհայտնվենք թակարդում: Այդ ժամանակ ոչ միայն Արցախը կհանձնենք այլև կզրկվենք այն մի կտոր Հայաստանից էլ: Վերջ