«Ես չսովորեցի հայրենիքս սիրել գոց աչքով,
խոհարհուած գլխով, փակ բերանով։
Ես կարծում եմ որ մարդն իր երկրին կարող է
օգտակար լինել այն պարագային միայն,
երբ յստակօրէն տեսնում է այդ երկիրը։
Եւ կարծում եմ որ կոյր սիրահարուածութեան
ժամանակն անցել է։
Ենթադրում եմ որ մենք եկել ենք միւսների ետեւից,
որպէսզի չընկնենք նրանց սխալմունքի մէջ,
նրանց մոլորութեան եւ նրանց նախապաշարումների մէջ»։
— Իմ ապրելակերպի ու գործունէութեան նշանաբանը եղել է
Պեոտր ՉԱԱԴԱԵՒԻ այս մոլեգին խոստովանութիւնը։