Unregistered - M

Вы на этот вопрос сначала ответьте

Геракл. Убил немейского льва.

Тесей, например, вышел из лабиринта Минотавра.

Тогда ответ прост. Кто - Гейдар Алиев, а сделал он... Ильхама

Из древней мифологии какого народа?

МиГ джан, надеюсь в следующий раз порадуете нас снимками св. Эчмиадзина...

Եթե նույնիսկ չստացվի, կարող եք գրել լատիներեն տառերով, ես կձևափոխեմ:

Շատ լավ բան կանեք, եթե նրա (Գուսան Աշոտի) գործերը նաև մեզ ներկայացնեք:

Я тоже про них много думаю, но нескажу что, неприлично.

Պետք է բացել այդպիսի թեմա, բայց քանի որ չունեմ նրա բանաստեղծություններից, ես դա անել չեմ կարող... Միգուցե դո՞ւք: Իսկ Բոկան յհանդամի գյոռն է Գոնե հայ գրականության մեծերի մասին թեմայում դրա անունը մի տվեք: :lol:

Ала патриот, ты почему на русском пишешь? Армянский знаешь, или ты не патриот?

Սենց թեմա բացողներն են հիվանդ

Իսկ Գուսան Աշոտի մասին թեմա ընդանրապես չգտա...

Բայց օրինակ քե՞զ ինչ:

Կարս, այդ թեմաները բացվել են "Music"-ում, իսկ այստեղ բոլոր նրանց անուններն են, որոնց մասին թեմա կա "Literature"-ում... Չնայած, կավելացնեմ:

MEF ջան, ծնունդդ շնորհավոր լինի Քեզ ամենալավ բաները, ու շատ:

Կմեռնե՞ք, որ վատ բաներ չգրեք:

Կապույտ նժույգներ Բայց կանցնեն այս օրերը ուրախ Կսահեն ժպիտները քո մեղմ Քամու պես իմ հոգին շոյելով կկորչեն: Կախարդված աշխարհից էլ ոչինչ չի մնա Ու հեքիաթն անավարտ ու անմիտ կթվա, Ու անմիտ կթվա քո աչքին: Կախարդված աշխարհից էլ ոչինչ չի մնա Ու հեքիաթն անավարտ ու անմիտ կթվա, Ու անմիտ կթվա քո աչքին: Երջանիկ այս պահերն իմ, Աստված, Ես գիտեմ, թե ինչու ես տվել, Որ դրանք մեզանից դու խլես, Դրանց տեղ բաժանես կարոտներ: Ու դատարկ աշխարհում կարոտներն են շրջում Թափառում ու փնտրում, Թափառում ու փնտրում են իրար: Ու դատարկ աշխարհում կարոտներն են շրջում Թափառում ու փնտրում, Թափառում ու փնտրում են իրար: Երբ գիշերն է իջնում մեզ վրա, Մեր աջքերն են փակվում, Մեր կապույտ նժույգները մեզնից Հեռանում ու փնտրում են իրար: Եվ այնպես կամացուկ, որ հանկարծ չարթնանանք, Մեզ թողնում են նրանք ու դանդաղ նեռանում, Ու դանդաղ հեռանում մեզանից: Եվ այնպես կամացուկ, որ հանկարծ չարթնանանք, Մեզ թողնում են նրանք ու դանդաղ նեռանում, Ու դանդաղ հեռանում մեզանից…

Իրիկուն Օրը հանգավ, ահա և իրիկունը փռեց Իր հնամաշ շորերը, որ կարկատի հուշերը Վաղուց ապրած արկածների: Մայրամուտի վառվող արև, արևն ու ես Մենք քեզ փնտրում ենք, միասին փնտրում ենք քեզ Մայրամուտի արևն ու ես Մենք փնտրում ենք, մենք փնտրում ենք քեզ Իրիկուն իմ բարի իրիկուն, Ի՞նչ գաղտնիք կա քո մութ, քո կապույտ հայացքում Իմ բարի իրիկուն: Մայրամուտի վառվող արև, արևն ու ես Մենք քեզ փնտրում ենք, միասին փնտրում ենք քեզ Մայրամուտի արևն ու ես Մենք փնտրում ենք, մենք փնտրում ենք քեզ Իրիկուն իմ բարի իրիկուն, Ի՞նչ գաղտնիք կա քո մութ, քո կապույտ… Դու ես ու ես, դու դեռ իմ հուշերում ես, Լսիր, մեր սերն ապրեց իր կյանքը Բայց նրա արձագանքը մինչև հիմա Սրտումս կա: Իրիկուն, իրիկուն, բարի կախարդ, Դու նայում ես, նայում ինձ անթարթ Ինձ ասա իմ բարի իրիկուն, Ի՞նչ գաղտնիք կա քո մութ հայացքում: Իրիկուն, իրիկուն, բարի կախարդ, Դու նայում ես, նայում ինձ անթարթ Ինձ ասա իմ բարի իրիկուն, Ի՞նչ գաղտնիք կա քո մութ հայացքում:

Իմ անցյալը Ես սիրած մի աղջիկ ունեի, Կիթառի լարերից սիրելի, Ինձ փոխեց նա ուրիշ մեկի հետ, Ու դրեց վերջակետ: Անհասցե մի նամակ գրեցի Ու նամակս քամուն հանձնեցի, Որ կորչի պատմությունն այս անհետ Ու երբեք չգա հետ: Բայց քամին անառակ Իմ կամգին հակառակ Պատմությունն այս բերեց Ու դեմքիս շպրտեց: Ես ազնիվ մի ընկեր ունեի, Որ դարձավ գրպանին իր գերի, Նա իր շուրջը գծեց շրջանակ Ու ապրեց երջանիկ, բայց մենակ: Ու քամուն ես նորից խնդրեցի Պատմությունն այս տանի կորցնի, Որ տանի կորցնի նա իր հետ Այս դիպվածն անհեթեթ: Բայց քամին անառակ Իմ կամգին հակառակ Իմ անցյալը նորից Ինձ սարգեց ուղեկից Ես անցյալս ջնջել փորձեցի, Եվ իմ կյանքը գինուն տվեցի, Բայց մի օր երբ ես լուրջ արթնացա, Անցյալիս դժգույն դեմքը տեսա: Ու քամուն ես նորից խնդրեցի Իմ անցյալը տանի կորցնի, Որ թողնի իմ անցյալն ինձ մենակ Շատ երկար ժամանակ: Բայց քամին անառակ Իմ կամգին հակառակ Իմ անցյալը նորից Ինձ սարգեց ուղեկից Իսկ հետո երբ արդեն մեծացա, Երբ այսինքն կարգին բթացա, Երբ իմաստը կյանքի հասկացա, Իմ անցյալը իրոք մոռացա: Խնդրեցի ես քամուն անառակ Ետ բերի օրերից ցուրտ ու տաք, Ու սուլի ականջիս անցյալի Մի ծանոթ եղանակ: Բայց քամին հայհոյեց, Ու լկտի ծիծաղեց Անցյալի փոխարեն Ուրիշ բան ցույց տվեց: Հասկացա վերջապես մի պարզ բան, Որ անցյալս մտավ գերեզման, Իսկ ինձ հետ մնաց լոկ իմ ներկան, Անիմաստ, անիմաստ, խոհական: Իսկ հետո բոլորի նման ես Ընտրեցի մի լավ կին, այնքան հեզ, Որ ստիպեց մոռանալ ինձ ներկան Ու կերտել մեր կյանքի ապագան: Ես դարձա ամուսին, Նա դարձավ տանտիկին Այսքանով երջանիկ Ապրեցինք միասին: Հասկացա վերջապես մի պարզ բան, Որ մտա իսկապես գերեզման Ու քամին անպատկառ ինձ սուլեց Մեղեդին, մեղեդին իմ մահվան…

Անլռելի Զանգակատուն

Աբու-Լալա Մահարի http://forum.hayastan.com/index.php?showtopic=16123

Հիմա նրանք այբուբենական կարգով են շարված...

ՄԻ՞ԹԵ ՎԵՐՋԻՆ ՊՈԵՏՆ ԵՄ ԵՍ Մի՞թե վերջին պոետն եմ ես, Վերջին երգիչն իմ երկրի Մա՞հն է արդյոք, թե նի՞նջը քեզ Պատել, պայծա՛ռ Նաիրի։ Վտարանդի, երկրում աղոտ, Լուսե՜ղ, քեզ եմ երազում, Եվ հնչում է, որպես աղոթք Արքայական քո լեզուն։ Հնչում է միշտ խոր ու պայծառ, Եվ խոցում է, եւ այրում Արդյոք բոցե վարդե՞րդ են վառ, Թե՞ վերքերն իմ հրահրուն։ Ահով ահա կանչում եմ քեզ Ցոլա, ցնորք Նաիրի՛- Մի՞թե վերջին պոետն եմ ես, Վերջին երգիչն իմ երկրի:

Изз Спасибо