AYG

Недавно в интернете встретил статью иеромонаха иерусалимского Гевонда, под названием «Этновера и есть Христианство! Обращение к Армянской Молодежи!!!» Желающие могут ознакомиться здесь: http://fr-ghevond.livejournal.com/46010.html Автор статьи довольно красноречиво излагает свою точку зрения в духе неопровержимой «истины». Из читателей мало кому будет ясно, что его статья является продуктом диалога между человеком и его же воображением. Человек между прочим не поленился приписать к Армянским Родоверам хулиганские проявления российской действительности, что якобы Родоверы избивают христиан и снятые видеоролики выставляют в интернет. На самом деле в России хулиганы избивают не по религиозному признаку. И те, которые этим занимаются даже не скинхеды, а шайки малолеток! И это не единственная «святая» погрешность иеромонаха! Он всё твердит, что Родоверы вселяют ненависть к христианской церкви. В психологии данное явление называется «манией преследования». Откуда ненавидящим знать, что есть такая категория сознания, для которой ненависти быть не может? И такое сознание присуще именно Родоверам(независимо от национальности)! Может быть, некоторые представители церкви, таким образом, пытаются добиться взаимности в своей ненависти? Неужели умеющий любить будет искать ненависть? Есть все основы твердить, что из числа христиан только Христос знал значение слова «Любовь»! И то про эту Любовь пятью веками раньше Христа Великий Мыслитель Платон глаголил! И насколько человек должен быть поверхностным, чтоб в изобилии христианских сект обвинить Родоверов? Ещё Гевонд пытается представить Нжде в христианском свете, что якобы для него Христос был идеалом! Неужели Нжде своего идеала назвал бы «дуромыслящим(цнорамит) назаретянином»? Иеромонах преподносит своей аудитории 3 причины, якобы из-за которых «неоязычники» отвергают его «господа» и предлагают вернуться к Родовым Богам. 1. Христианство насаждалось силою. 2. Христос это еврейский Бог, а не наш национальный. 3. Идеология этноверы. Видимо Гевонд считает своим долгом не беспокоить такими пустяковыми вопросами Армянских Родоверов, и на свои же вопросы отвечает сам(не согрешил ли он своим скверным умозрением перед своим господом?)! Думаю, весьма гуманно будет нашими ответами вытащить иеромонаха и заодно и его аудиторию из заблуждений. По поводу первого пункта: Только представители иудокорневых религий могут подумать, что они силой чего - то добились. Родоверы придерживаются к мнению, что не силой насаждалась христианство, а коварством и интригами! При необходимости можем более подробно описать эти интриги, также ссылаясь на Агатангелоса и других христианских историков-идеологов. Кстати, труды этих историков-идеологов содержат много доказательств об агрессивной сущности предводителей христиан! По поводу второго пункта: Ни один Родовер не считает, что Христос еврейский Бог! Для Родоверов он вообще не Бог, а человек с еврейским происхождением! Ни один Родовер не верит, что обрезанный может быть Богом, или Бога возможно обрезать! Родоверам не приемлемо, к какому либо Богу обратиться на чужом, в данном случае греческом языке! По поводу третьего пункта: Гевонд путает Родоверие с религией, поэтому ему кажется, что Родоверие также основано на идеологии. Родоверы идею не глаголят, а осуществляют! Причин неприятия христианской идеологии намного весче и больше, чем иеромонах может себе представить! При надобности можем и с этим помочь! Отчасти исправляя ответы блуждающего ума также даём свои ответы на (детские)вопросы, которыми Гевонд в конце своей статьи задаётся: 1. Как «умерший еврей» смог победить «армянских богов», и покорить сердца нашего народа? Никто не был очевидцем битвы мертвого еврея и Армянских Богов! Видимо, под «победой» «мертвого еврея» подразумевается вероломная резня армянских шинаканов в 317-ом году! Среди Богов есть Бог ветра по имени Марут. Желающие могут попробовать плюнуть против него. Заодно и убедятся живой Он или мёртвый! 2. Почему «армянские боги» не защитили своих поклонников от чужого? Армянские Боги никогда за людей не бились! Они олицетворяют Истину, и соответственно не вмешиваются в человеческие решения! Люди должны следовать за Богами, а не Боги за людьми! Но на этот вопрос есть встречный: Почему «христианский «бог»» позволяет от своего имени создавать так много сект? 3. Почему «армянские боги» оставили свой народ на произвол судьбы в течение 17 веков, а только сегодня вспомнили о нем? Повторюсь: Люди должны следовать за Богами, а не Боги за людьми! А те, которые следовали, себя предметом демонстрации не выставляли! Это трудно понять, имея за экваториальное мышление! Опять встречный вопрос: А почему «обрезанный» оставил наш народ и никогда не вспомнил? 4. Что дали нашему народу «армянские боги» на протяжении последних 17 веков, и что могут дать сегодня? Здравый рассудок! Но не насильно, так как не возможно насильно Просветить! Они всегда давали и дадут! Кто прозреет – обретет! 5. Как Вы себе представляете национальный образ в свете языческой идеологии? Честный, Сильный, Здоровый, без небесных и наземных господ, но не в свете какой либо идеологии, а в Идее! 6. От чего должны отказаться и что новое принять? Отказаться от суеверного и тщеславного «духовного» материализма и принять Живую Природу, а не пустыню! 7. Будут ли использоваться «богоданные письмена» ниспосланные нам «евреем»? Во первых письмена не ниспосланные и не евреем! Они придуманы Гением Армянской Мысли(предубеждённым этого не понять)! Во вторых - будут! P.s. От имени всех Родоверов хочу побдагодарить иеромонаха Гевонда, что он всему миру предоставил очередное доказательство того, что христиане не обладают малейшим представлением о Родоверии! AYG

Մի ժամանակ ազգականիս, ընկերոջս, հարևանիս,... ասած սուտը իմը չէի համարում: Կարծում էի, թե անմասն եմ նրանց ստից: Կարևորն այն է, որ ես չեմ խաբում: Խոսքով և մտքով բացառում էի նրանց ստի՝, դեպի ինձ չնչին իսկ ուղորդվելու հավանականությունը: Եւ ինձ համար նրանց ոչ միայն սուտն էր անսպասելի, այլ նաև կասկածը: Եւ երբ փորձեցի հասկանալ իմ հանդեպ առաջացած կասկածների պատճառները, գտա լոկ մեկը՝, իմ հավատը: Ու հասկացա, որ Ճշմարտությունը ընկալելու համար հավատս չափազանց մեծ է ու դրանից էլ ծանր: Հավատը գիտակցությունը բացող բանալի է, գիտակցությունն էլ Ճշմարտության ընկալման նախապայման: Սակայն հավատով գիտակցությունը բացվում է ոչ միայն Ճշմարտության առջև: Հավատի ուղորդիչը առ Ճշմարտություն հանդիսանում է Ողջախոհությունը: Իսկ առանց Ողջախոհության հավատը սկսում է ձևականանալ, և վերածվում տպավորություն գործելու խաղի: Ինչով և զրկվում է Ճշմարտությունը կրելու Որակներից: Ճշմարտությունից դուրս հավատը փոխակերպվում է սնահավատության և գահավիժում դեպի անհավատություն: Սնահավատությունը՝, անհավանականի հնարավոր համարելն է, - անհավատությունը՝, հավանականի բացառումը: Հավատը Ճշմարտությունը հասցնում է մինչև սրտի խորքերը: Սակայն սիրտը փակ է Ճշմարտության առջև, եթե այնտեղ տիրում է վախը: Վախի կամ նրա աղբյուրի հանդեպ եղած հավատը չի կարող հանգեցնել Ճշմարտության: Քանզի Ճշմարտությունից գիտակցությունը պարզվում է, իսկ վախից այլայլվում: Ճշմարիտ հավատը չի ենթարկվում սադրանքների ու բանսարկությունների: Ճշմարիտ հավատը ուղեկցվում է զգայարանների ներդաշնակությամբ, ուշադրության կայունությամբ, վերլուծելու ընդունակությամբ, փորձի կուտակմամբ, Ոգու անսասանությամբ,...: Ճշմարիտ Հավատին միջնորդներ պետք չեն: Սուտն է լոկ լինում միջնորդավորված: Սուտն է, որ հավատացող ականջ է փնտրում, և հավատի արժանանալու ջանք չի խնայում: Գայլին ոտքերն են կերակրում, իսկ մերօրյա փոքրատառով մարդուն՝, լեզուն: Եւ ստի գրգռած ախորժակից խանգարված մարսողություն ու մարմնային տառապանք: Եւ կտակված ու ժառանգված տառապանքի խելացնոր փոխանցումավազք: Եւ Հավատի բացակայությունից առաջացած հավատի մասին շատախոսություն: Եւ շատախոսությունից ծնված ճարտասանական մրցակցություն: Եւ մրցակցության հետևանք՝, հյուծված ու լարված նյարդեր: Եւ լարված նյարդերից չռված աչքեր ու «հանուն հավատի»անհանգիստ վիճակ: Արթնացի'ր Հայ Մարդ: Բեռնաթափիր Շունչդ կասկածների ծովի վրա խարսխված հավատքից: Հաստատվիր Հավատում աչքիդ և ականջիդ հաշտեցմամբ: Թող ստացածդ բույրը թուքդ չհեղեղի: Թող բերանիդ քաղցրը ստամոքսդ չդառնացնի: Թող ցանկություններդ Կամքդ չկոտրեն, այլ նրան հավատարիմ ծառայեն: Ընտրի'ր՝, Հավատ ես ուզում, թե՞ հավատացնել: Երկու երանի մեկ տեղ չի լինում: «Ամեն սերունդ նախ և առաջ մահանում է կասկածելով » Սևակ

Հոգու մասին շատերն են խոսել և շատախոսել: Եւ մարդը այդպես շատախոսելով, իր էությունից շատ է հեռացել: Եւ շատ խոսելով սկիզբը մոռացել, փափկակեցության մոլոր մոլության ծառան է դարձել և ունայնացել: Հոգու գոյության թե պնդողները, թե ժխտողները չգիտես ինչո՞ւ ջղաձգվում են նույն դիմածռությամբ և նույն հույզերով: Հոգու մասին շատերն են խոսում ծանրաշունչ հևքով ու շինծու դեմքով: Ու չեն հասկանում, որ շատ խոսելով վատնում են շունչը հոգեճանաչման: Ու չեն էլ զգում, որ շատ խոսելով վատնում են իզուր հոգեզգացական խոկումի ժամը: Ինչ կարգի ասես փորձեր չէն անում՝, պատկեր են փնտրում սուրճի նստվածքում, մոմ են հալեցնում, եղունգի վրա մեռոն կաթեցնում, մեռնելուց առաջ և այնուհետև հիվանդ կշռում, գերեզմանոցում դարանակալում, մութ սենյակներում պնակներ շրջում՝, հոգի են կանչում, և երկյուղալից մտքերից կառչում: Հետո դժնդակ, անլույս մտքերը իրար են հյուսում ու հավատ կոչում: Եւ այդ հավատից աստծո զանազան կերպարներ կերտում ու այդ կերտվածքը բոլորից ծածուկ «գերիմաստության» մշուշով պատում: Ու չեն հասկանում, որ այդ արթմնի մղձավանջներով սեփական Հոգին Ճշմարտությունից են ցանկապատում: Արթնացի'ր Հայ Մարդ. Բա'վ է անսկիզբ ու անվերջ Հոգուդ սկիզբ - ավարտ փնտրես: Բա'վ է ենթադրես դրախտ ու դժոխք կյանքիցդ հետո: Բա'վ է կտրվես Բնության Շնչից, ու փնտրես Հոգիդ քո իսկ շնչից դուրս: Բա'վ է գրերին հարցերդ ուղղես, ու պատրանքներով քեզ մխիթարես: Ճշմարտությունը Շնչովդ չափիր ու նրան ամուր՝, ողջ Սրտով կապվիր:

Մի անգամ երբ Երևանի թանգարանում շրջում էի, ականջիս դիպավ, թե ինչպե՞ս է աշխատակցուհին զբոսաշրջիկների խմբին բացատրում խաչքարի մի նմուշի նախշերի նշանակությունը.«այստեղ ներքևում դուք տեսնում շրջան, որը խորհրդանշում է արևի սկավառակը, իսկ նրա վերևի խաչը խորհրդանշում է քրիստոնեության հաղթանակը հեթանոսության նկատմամբ: Այսինքն խաչի հաղթանակը արևի հանդեպ:» Ու այդ ոգով շարունակում է ներկայացանել «խավարամոլ» Արևապաշտության հանդեպ ինչոր հզոր լուսավորչության հաղթանակը մոտավորապես որ,«հեթանոսները պաշտում էին արևը, իսկ քրիստոնեությունը բերեց նրա ստեղծողի պաշտամունքը»: Միանշանակ այս մտածելակերպի հեղինակը թանգարանային աշխատակցուհին չէ, և այդ տրամաբանությունը մեկ սերունդ առաջ չէ, որ թևածում է մեր Հայրենիքում և մնացած հուդարմատ կրոնների երկրնրում: Այդ տրամաբանությամբ դուրս է գալիս, որ ստեղծողին պաշտելով, կարելի է արհամարել նրա ողջ ստեղծագործությունը: Եւ ստեղծողը դա կարող է բարձր գնահատել: Պատկերացնո՞ւմ եք, նկարչին, քանդակագործին, ճարտարապետին, բանաստեղծին, ... ասում եք, որ պաշտում եք իրեն, և զզվում նրա արվեստից: Եւ հետո մեկ այլ տեղ պարծենում, որ արվեստի այսինչ ճյուղի ներկայացուցչին անձամբ ճանաչում և պաշտում եք, բայց զզվում եք նրա ստեղծագործությունից, ու գալու է ժամանակ, որ նա իր գործի հասույթից ձեզ էլ է բաժին հանելու, և անհոգ կյանք ապահովելու: Իհարկէ, հարթությունը չի կարող ընկալել գունդը այլ կերպ, քան շրջան: Հարթությունը որպես շրջան է ընկալում նաև կոնը: Իսկ շրջված վիճակում այն կարող է ընկալվել ոչ ավել, քան եռանկյունի: Եւ հիմա հարթության, ավելի ճիշտ նրա հոմանիշ՝, տափակության քմահաճույքին է տրված առհասարակ Տիեզերքի ընկալումն ու մեկնաբանումը: Նյութական Տիեզերքը դեռ ոչինչ: Տափակությունը արդեն քանի դար Հոգևոր Տիեզերքի պատկերն է փորձում իր ուսին դաջել, և իր անկանոն խզբզոցները հպարտությամբ ի ցույց դնել: Արթնացի'ր Հայ Մարդ: Քո Արի Նախնիք Բնությունը ճանաչում և նրան պաշտում էին ամենայն պարզությամբ, խորությամբ ու մեծությամբ: Նրանք տեղյակ էին, թե երկրի գունդ լինելուն, թե նրա Արևի շուրջ պտտվելուն, թե նրա շուրջ պտտվող Լուսնին, թե Բևեռային Աստղին, թե...(կասկածողները թող ուսումնասիրեն Շիրակացու Գործերը): Ճիշտ է Հին Հայքում էլ կռապաշտներ կային, բայց այն տարբերությամբ որ չէին գերիշխում: Կային նաև վայրագ հավատից չհեռացած հայացած տոհմեր, որոնք մարդկային գաղտնի զոհաբերություններ էին անում: Բայց շատ հազվադեպ: Ազատ էր Հայքը, Հզոր, Ինքնիշխան: Եւ այդ պատճառով Խաղաղ ու Անպարտ: Եւ Բնությանը լիարժեք մասնիկ, ոչ թե ախոյան: Եւ Բնության երևութական ու աներևույթ Ուժերը բազում, համարվում էին Դիք(ոչ թե Աստվածներ) ու պաշտվում Անկեղծ: Եւ այդ Դիցերը Ընկերներ էին, այլ ոչ թե տերեր կամ էլ ծառաներ: Արթնացի'ր Հայ Մարդ: Նորից Բնության Զարկերակն զգա: Եւ զգացածիդ միայն հավատա: Եւ զգացածդ պահիր ու Պաշտիր և անզգայության Դարը թոթափիր:

Մի անգամ Արարիչը մոտն է կանչում Լույսին, և հայտնելով, որ խավարը նրանից գանգատվում է, հանդիմանում է վերջինիս հալածելու համար: - Օ Արարիչ,- պատասխանում է Լույսը,- ես խավարին չեմ հալածում: Ընդհակառակը լսել եմ նրա մասին, փնտրում եմ ընկերություն առաջարկելու համար, բայց ուր նայում եմ՝, նա չկա: Առակս ի՞նչ ցուցանէ: Դիմակի չափազանց երկար գործածությունից դեմքը գանգ դարձավ: Գարնանը թուզ չտվող թզենին էլ անեծքից չորացավ: Էլ ինչո՞վ պիտի եհովայի որբերը ծածկեն իրենց հոգևոր մերկությունը: Միակ փրկությունը մնում է ծակծկված յուրտը կարկատելը, որ հանկարծ Արևի մի շող իսկ չթափանցի և աղաղակել ալլահ ալլահ(ալելույահ) Սևակի խոսքով ասած. «Ասպետությունից զուրկ խավար ամպերը մութ գրոհ են տալիս Արևի վրա»: Մնացեք բարյավ

Չնայած մկրտված երբեկ չեմ եղել, սակայն կյանքումս եղել է ժամանակաշրջան, որ քրիստոնեության ճամփան եմ բռնել: Սակայն ընթացքն այդ ճամփով դադարեց, երբ հասկացա, որ Քրիստոսն ինքը քրիստոնեա չի եղել(չնայած Նիցշեն նրան համարում է միակ քրիստոնեա): Այդ ճամփան հանգեցրեց ճամփաբաժանի, որ կամ պետք է Քրիստոսին հավատալ, կամ էլ քրիստոնեաներին: Ընտրեցի առաջինը, և հավատացի նրան այնպես՝, ինչպես ինքն է իր մասին վկայում: Եւ նրան հավատալով, նրա գաղափարները մերժեցի: Քանզի այդպես էլ չկարողացա սիրել թշնամուս: Եւ չհանդիպեցի թշնամուն սիրող գեթ մեկ քրիստոնեայի: Եւ չգիտեմ թշնամու ի՞նչը կարելի է սիրել, բա՞րքը, խարդավա՞նքը, յաթաղա՞նը, ազգիս ու հայրենիքիս տիրելու ձգտու՞մը..., թե՞ ինչ որ անհայտ բան, որ կարող է թվարկածս ու չթվարկածը վերացական դարձնել: Թշնամուն սիրող քրիստոնեաների չեմ հանդիպել, սակայն Քրիստոսի կողմից Իրական Սերն ու Հավատը կաթվածահար անող գաղափարների չգիտակցված հետևորդների՝, ավաղ շատ եմ հանդիպել: Եւ մերկապարանոց չորակվելու համար նրանցից մեկը մեջբերեմ: 49 «Երկրի վրայ կրակ գցելու եկայ• եւ ինչքա՜ն եմ կամենում‚ որ արդէն իսկ բորբոքուած լինի։ 50 Եւ մի մկրտութիւն ունեմ մկրտուելու եւ ինչպէ՜ս եմ շտապում‚ որ կատարուի։ 51 Կարծում էք‚ թէ երկրին խաղաղութի՞ւն տալու եկայ• ո՛չ‚ ասում եմ ձեզ‚ այլ՝ բաժանում• 52 որովհետեւ մէկ տան մէջ այսուհետեւ հինգ հոգի իրարից բաժանուած պիտի լինեն• երեքը՝ երկուսի դէմ‚ եւ երկուսը՝ երեքի։ 53 Հայրը պիտի բաժանուի որդու դէմ‚ եւ որդին՝ Հօր‚ մայրը՝ աղջկայ դէմ‚ եւ աղջիկը՝ մօր‚ կեսուրը՝ հարսի դէմ‚ եւ հարսը՝ իր կեսրոջ»։ Ղուկաս գլ.12 Միթե՞ սա չէ մեր գլխով անցածը: Միթե՞ այս խոսքերը չէն, որ շարունակում են մեր Հայրենիքի հիմքերն ու կերտվածքները քայքայել: Դեռ որքա՞ն պիտի քրիստոնեական տարբեր ծագումների ու հոսանքների քարոզիչները նման տմարդի ու հակամարդկային արտահայտությունները ճարտասանական փոխակերպումների ենթարկելով, իրենց «հանապազօրյա» հաց ապահովեն: Հարգելի ընթերցող, Հայկ Նահապետի Արյունն ու Անունը կրող սիրելի Եղբայր կամ Քույր: Քեզ եմ դիմում Մեծն Նժդեհի խոսքով. Արթնացի'ր Հայ Մարդ: Արթնացիր սիրո դիմակով հոգիդ մտած ատելության թմբիրից: Գժտվա՞ծ ես հարազատիդ՝, մոռացիր պատճառը և գտիր առիթ կամ պատրվակ հաշտվելու: Տգե՞տ է մտերիմդ՝, կիսվիր նրա հետ Իմաստությունովդ: Խոսքդ չի՞ ընդունում՝, լռել սովորիր: Արթնացի'ր Հայ Մարդ: Քեզ բաժանել են տիրելու համար: Եթե երկնքում դու տեր չփնտրես, երկրի վրա տեր չես ունենա : Եւ մի վախեցիր անտեր լինելուց: Ինքդ քե'զ տիրիր, և քեզ եղիր Տեր: Եւ Ընտանիքիդ ու Հայրենիքիդ Տիրություն արա՝, ոչ տիրապետում: Կայացի'ր Հայ Մարդ որպես Ինքնիշխան: Եւ ոչ մի ստրուկ իր ծառայության բացառիկությամբ թող քեզ չխաբի, ու քեզ իրենից կախման մեջ գցի: Բնության կողմից քեզ տրված ձեռք - ոտք բավական են քեզ: Հաստատվի'ր Հայ Մարդ Ընկերության մեջ: Եւ Ընկեր գտիր ամեն տարածքում: Նույնիսկ Երկնքում, նույնիսկ Բնության ամեն տեսակում: Արթնացի'ր Հայ Մարդ

Անսկիզբ է Բանը, և Բանը ճշմարտից է, և ճշմարիտ է Բանը: Այն ինչ ունի սկիզբ, ունի նաև վերջ, - իսկ Բանն անվերջ է: Ով Բանական է, Բանի բանվածքով դառնում է Հավերժ: Պատահական չե, որ ով Հավերժին թիկունք է դարձնում, անԲան է դառնում: ԱնԲանացածին, էլ Բան չի մնում, քան Բանբաս անել. ՈՒ Բանբասանքը փակում է Բանող ուղեղի ՈՒղին, դարձնելով նրան տրամաԲանող: ՏրամաԲանող ուղեղն էլ հետո, չկարենալով անհուն ու անծայր Երկինքը զգալ, Երկնքի անթիվ ԱստղԱրեգների Լույսը ընդգրկել, - Ավետն ընդունել, Փորձում է իրեն բյուր պատրանքներից հյուսված Հույսերով սփոփանք գտնել: Եվ պատրանքները սիրով տրվելով երևակայության տաք գգվանքներին, Խոհատարածքում խուց են կառուցում, Եվ լուսավորում կենդանու ճարպը այրող ճրագով, Խուցը այդ խղճուկ,՝ Հոգու տուն կոչում: Խեղճ նորաբնակը չի էլ հասկանում, Որ վաղուց արդեն դարձել է ավաղ, պատրանքի ձեռքից սնվող ձեռնասուն: Եվ այսպես դարեր... Բավ է ժողովուրդ պատրանքի առաջ ծունկդ մաշեցնես, Բավ է պատրանքին դու սիրաշահես: Կանգնիր երկրին քո ողջ հասակով, Նայիր աշխարհին Առողջ հայացքով: Գիտցիր որ Հոգին տան կարիք չունի, Տան, որի դուռը ներսից բացելու Բանալի չունի:

Հանդիպել ե՞ք արդյոք այս արտահայտությանը: Ինչ կարծիքներ և ենթադրություններ ունեք:

Ենթադրում եմ, որ չի բացառվում սույն թեմայի պահանջարկվածությունը նաև հայերի կողմից: Հարկ եմ համարում նշել, որ սա Արիական Յոգան է, և թարգմանա - խմբագրական աշխատանքներում հիմնականում օգտվել եմ Արի թարգմանչի աշխատությունից: Մնացածը կներդնեմ աստիճանաբար, - թարգմանելուն պես: Յօգա գիտությունը ըստ Պատանջալիի Գլուխ 1. Վասն ինքնահաստատման 1.1 Ահավասիկ Յոգայի ստույգ բացատրությունը: 1.2 Յոգան գիտակցության վերցնցումային վիճակն է: 1.3 Դա Էության բնական վիճակն է: 1.4 Այլ ժամանակ Էությունը միաձուլվում է ցնցումներին: 1.5 Կա ցնցումների 5 տեսակ, - ցավագին և հաճելի: 1.6 Դրանք էն,` իմացությունը, մոլորությունը, երևակայությունը, թմբիրը և հիշողությունը: 1.7 Ուղղակի ընկալումը, փորձը, և հեղինակավոր աղբյուրը իմացության սկզբունքն է: 1.8 Մոլորությունը, - իրականությամբ չհաստատվող կեղծ իմացությունն է: 1.9 Երևակայությունը, - փորձով չհաստատված մտքերի հոսքն է: 1.10 Թմբիրը, - սկզբունքներից նահանջելու հետևանքն է: 1.11 Հիշողությունը, - չանհետացած ապրումներն է: 1.12 Դրանք հսկվում էն ավյունով և կամքով: 1.13 Ավյունը, - հույզերին տիրապետելու անհրաժեշտ ջանքերի գործադրումն է: 1.14 Դա ամրապնդվում է նպատակամղվածությամբ: 1.15 Կամքը գոյանում է ցանկությունների հաղթահարումով: 1.16 Այնուհետև հույզերի հաղթահարումը հանգեցնում է Էազգացության: 1.17 Այնժամ ձևավորվում է դատողությունը, զանազանությունը, իմաստավորումը և ինքնությունը: 1.18 Տիրապետելով հույզերին, մնում է հաղթահարել տպավորությունները: 1.19 Ինքնության կայացումով հույզերը վերահսկվում էն առանց ջանքերի: 1.20 Վստահությամբ, եռանդով, հիշողությամբ, զանազանումով, խոկումով բացահայտվում է այլ իրականություն: 1.21 Արդյունքի արագությունը ուղիղ համեմատական է եռանդին: 1.22 Արդյունքը տարբեր է, կախված ներդրված թեթև, միջակ կամ մեծ ջանքերից: 1.23 Եւ ճշմարտությանը նվիրվածությունից: 1.24 Ճշմարտությունը վեր է ամենատարբեր մոլորություններից: 1.25 Նրանում ամենատեսությունն անսահմանափակ է: 1.26 Նա է բոլոր ժամանակների Ուսուցիչների Ուսուցիչը: 1.27 Նա արտահայտվում է մաքուր խոսքով: 1.28 Նրա իմաստի մասին խորհրդածությունները հանգեցնում էն իմաստության: 1.29 Եւ վերանում էն ինքնքաճանաչողության խոչնդոտները: 1.30 Թուլությունը, ծուլությունը, կասկածները, հակակրանքը, պատրանքները, մտացրիվությունը, անկայունությունը խոչնդոտների տեսակներն էն: 1.31 Տառապանքը, մտամոլորությունը, ջղաձգությունները, հառաչանքները խոչնդոտների դաշնակիցներն էն: 1.32 Դրանք հաղթահարելու մեկ ճանապարհ կա: 1.33 Մտորումները ընկերասիրության, բարյացկամության, ուրախության, երջանկության, դժբախտության, բարու և չարի մասին հանգստացնում էն գիտակցությունը: 1.34 Ինչպես նաև շունչը դատարկելը, և հանգիստ պահելը: 1.35 Հանգիստ գիտակցությունը բացում է արտասովոր ընկալում և կայուն անդորր: 1.36 Որտեղ տիրում է վերհուզական մտապարզությունը: 1.37 Եւ սիրտը ազատ է ցանկություններից: 1.38 Որտեղ գիտակցությունը հանգիստ է նաև քնի ընթացքում: 1.39 Եւ դատողությունն ազատ է նախապաշարումներից: 1.40 Այդպիսով աստիճանաբար վերանում էն փոքրագույնի և մեծագույնի ընկալման խոչնդոտները: 1.41 Երբ հույզերը հաղթահարված էն, և կայացել է բյուրեղյա թափանցիկությունը, ի հայտ է գալիս մտքի փոխակերպման ունակություն, և ուսումնասիրողի - ուսումնասիրվողի - ուսումնասիրելու միջոցի հատկանիշների տիրապետում: 1.42 Եւ վերանում է հնչյունի – իմաստի - գաղափարի բանավոր խառնաշփոթը: 1.43 Հիշողությունը դատարկվում է թյուրիմացական ենթադրությունների հակասական ճյուղավորումներից, և տիրում է դատողություններից ազատ ներքին անդորրը: 1.44 Այդպիսով համակենտրոնանալով անդորրում սկսում էն զգացվել առավել նուրբ առարկաները: 1.45 Ինչպես նաև նրանց սահմանները: 1.46 Ինչը իր հերթին նպաստում է ինքնահաստատմանը: 1.47 Հանդարտ հոսքով Ինքնության առջև պարզվում էն գերագույն պատճառները: 1.48 Եւ ուղենշվում է Էության ճանաչողությունը: 1.49 Դա տարբերվում է բանավոր, կամ տրամաբանական ճանաչողությունից, քանզի բացվում էն մանրամասն տեղեկությունները: 1.50 Դրա զգացողությունը չեզոքացնում է բոլոր տպավորությունները: 1.51 Այդպիսով չեզոքանում էն ինքնահաստատման խոչնդոտ հանդիսացող բոլոր մտքի սերմերը:

"Умри так, чтобы смертью тоже служить Родине" Гарегин Нжде Нжде не только своей жизнью и смертью служил Родине, но и продолжает служить своими двумя могилами, которые стали местом поломничества, клятв и обетов последователей Его Ученья. Сегодня 50 - ая годовщина ухода из жизни Великого Родочеловека.

ՁՕՆ ՀՈՂԻՆ Օ ՄԱՅՐ ԲՆՈՒԹՅԱՆ ՊԱՅՄԱՆ ԱՐԱՐՄԱՆ ԲԱՆԱԿԱՆՈՒԹՅԱՆ ԼՈՒՅՍԻ ԻՋԵՎԱՆ Օ ԿՅԱՆՔ ԷՈՒԹՅԱՆ, ՀԻՄՔ ԾԼԱՐՁԱԿՄԱՆ ԿՐԱՎՈՐԱԿԱՆ ԿԵՆԱՑ ՕԹԵՎԱՆ: Օ ԴՈՒ ԸՆՏՐՈՒԹՅՈՒՆ ՄՏՔԻ ՓՈԽԱՐԿՄԱՆ, ՀԱՎԵՐԺ ԵՐԿՈՒՆՔԻ ՎԻՃԱԿ ՈՒ ՕՐՐԱՆ, Օ ԲԵՐՐԻՈՒԹՅՈՒՆ ԿՅԱՆՔԻ ՓՈԽԱՆՑՄԱՆ, ՀԱՐԱԶԱՏ ԾՆՈՂ, ՍՆՈՂ ԳԱՆՁԱՐԱՆ:

У меня приза очень много, так что создаю новый повод для его раздачи. Какое отношение к красоте имеют? 1.Благонравные 2.Страсные 3.Невежественные

Кто первым правильно ответит на вопросы, получит Приз! 1. Сколько шагов от любви до ненависти? 2. Что есть между любви и ненависти? 3. Бывает ли стабильной любовь или ненависть?

Сказание об огне Давным-давно один человек сосредоточенно и упорно размышлял над тайнами природы и раскрыл секрет добывания огня. Этого человека звали Hyp. Он передал свой секрет многим народам. Некоторые воспользовались этим знанием. Другие, не дав себе труда подумать, каким полезным средством огонь мог бы оказаться для них, поняли только, что Hyp опасен и прогнали его. В конце концов люди какого-то племени, перед которыми он продемонстрировал свое искусство, пришли в дикую ярость и убили его, видя в нем исчадие ада. ... Прошли века. Знания об огне, переданные людям, сохранились отрывочно. В одном племени ими пользовались только жрецы и хранили их в тайне, остальные люди мерзли от холода. Другая община начисто забыла искусство Нура и стала поклоняться орудиям добывания огня. Люди третьего племени почитали только образ самого Нура. В четвертой общине сохранилась история открытия огня в легендах и преданиях. В пятой общине действительно использовали огонь: готовили на нем пишу и извлекали иную пользу. И вот, спустя много веков, один мудрец с небольшой группой учеников путешествовал по этим землям. Ученики пришли в изумление при виде такого многообразия различных культов. - Но ведь все эти действия относятся всего лишь к добыванию огня и ни к чему больше, — сказали они Учителю. — Наш долг открыть этим людям правду. - Что ж, я согласен, — ответил Учитель. — Благодаря этому, те из вас, кто уцелеет, узнают, каковы реальные проблемы и как их решать. Когда они пришли в первое племя, им оказали радушный прием. Жрецы пригласили путешественников на церемонию "сотворения огня". Когда церемония закончилась и толпа возбужденно переживши увиденное "чудо", один из учеников сказал: — Во имя Истины я считаю себя обязанным поговорить с этими людьми. — Если ты собираешься сделать это на свой страх и риск, то начинай, —сказал Учитель. Ученик вышел вперед, стал перед вождем племени и окружавшими его жрецами и сказал: — Я могу совершить чудо, которое вы относите к особому проявлению божества. Вы заблуждаетесь! — Хватайте его! — закричали жрецы. Этого человека схватили и увели; никто никогда его больше не видел. Путешественники тронулись в путь и через некоторое время подошли к территории другого племени, где поклонялись орудиям извлечения огня. Еще один ученик вызвался образумить этих людей: — Я хочу поговорить с вами как с разумными людьми, — сказал он. — Вы поклоняетесь даже не самой веши, а всего лишь средствам, с помощью которых она может быть произведена. Таким образом, вы лишены возможности использовать ее свойства. Я знаю реальность, лежащую в основе вашего обряда. Эта община состояла из людей более разумных. Но они сказали ученику: - Так как ты наш гость, мы почтили тебя гостеприимством. Однако, будучи пришельцем, человеком, не знакомым с нашей историей и обычаями, ты не можешь понять того, что мы делаем. Поэтому мы не хотим тебя слушать. Ты должен уйти. Путешественники двинулись дальше. Достигнув земель третьего племени, они увидели перед каждым домом идола, изображающего Нура — открывателя огня. Третий ученик обратился к руководителям общины так: — Этот идол изображает человека, олицетворяющего собой возможность, которую способны использовать люди. Не так ли? - Может быть, это и так, — ответили почитатели Нура, — но проникнуть в эту тайну дано лишь немногим. — Да, но только тем немногим, которые поймут, а не тем, кто отказывается видеть реальные факты. - сказал третий ученик. - Все это ересь, к тому же ее высказывает человек, даже не говорящий правильно на нашем языке и не посвященный в нашу веру, — заворчал и жрецы. И этому ученику не удалось добиться успеха. Так группа продолжала свое путешествие, пока не прибыла на территорию четвертой общины. На этот раз перед собравшимися выступил четвертый ученик. Он заявил: - История о создании огня правдива. Я знаю, как добывать огонь, В толпе возникло замешательство, послышались разные мнения. Некоторые говорили: - Возможно, это правда, и если это так, то мы хотим узнать, как добывать огонь. Но когда Мастер и его последователи испытали их, оказалось, что большинство из них стремится лишь к собственной выгоде. Они не понимали того, что огонь есть нечто необходимое для человеческого прогресса. Умы подавляющего большинства людей этого племени были настолько пропитаны извращенными вымыслами, что те немногие, кто воображал себя способными воспринимать Истину, на деле оказывались, как правило, неуравновешенными людьми, которые не смогли бы самостоятельно использовать огонь, даже если показать им, как это делается. Были и такие, кто заявлял: "В легендах нет ничего правдивого. Этот человек просто хочет нас одурачить, чтобы занять в общине высокое положение". Нашлись и такие, кто говорил; "Наши легенды и предания должны остаться такими, какими они есть, поскольку они являются наследием, соединяющим нас в единое целое. Что станете нашим обществом, если мы откажемся сейчас от них?" Были и другие точки зрения. Итак, группа отправилась дальше и пришла, наконец, на территорию пятой общины, где разведение огня было чем-то обычным и общедоступным. Но и там путешественникам встретились испытания. И тогда Мастер сказал своим ученикам: — Вы должны научиться тому, как учить, ибо человек не желает, чтобы его учили. Сперва вы должны будете научить людей тому, как учиться. А перед этим еще необходимо объяснить им, что существует нечто такое, чему следует учиться. Люди воображают, что они уже все знают. Они хотят изучать только то, что считают необходимым, а не то, что должно быть изучено прежде всего. Только когда вы поймете все это, мы сможем изобрести метод обучения. Знания без специальной способности учить — это не то же самое, что знание и наличие этой способности.

Мне один из сотрудников рассказал,что недавно по новостям показывали репортаж про новых раскопок в Армении. Кто в курсе, где,что...?

Язица /Нация/* - не имеющая свое происхождение - не родившаяся Язица. Язица - не имеющая своё наследие - мертвая Язица. Наследие Язицы - это не простая последовательность событий. Наследие - это жизненный опыт Язицы. Но наследие становится жизненным опытом, если поколения Язицы вновь и вновь переживают факты наследия и осмысливают их. Осмысление Язицей своей истории находит выражение в Мифообразных Преданиях. Фактически Языческая /национальная/ Мифология - это образно-чувственное осмысление наследия как жизненного опыта. И поэтому Язица, не имеющая своей Мифологии, не имеет генезиса, не обладает наследием как жизненным опытом. Значит эта Язица не родилась и не жила. Она существует как несовершенный выкидыш, поддерживающий свое существование паразитическим присвоением чужого наследия, чужих верований, чужих нравов и, как таковой, не играющий никакой роли и не имеющий места в жизни. И если Язица рождена и живет, то она обязательно должна иметь свои Священные Предания в виде Мифологии. Конечно, пережитые катастрофы беспощадно уничтожали материальные и духовные ценности Арийских Язиц. Но по воле Творца - ничто естественное не исчезает бесследно. Наше происхождение тоже не исчезло окончательно. Оно сохранилось в народе столетиями, тысячелетиями, хотя и неосознанно, хотя и в раздробленном, расчлененном и искаженном виде. И как мы раскапываем в земле наши материальные ценности, так и в душе Язицы мы можем раскопать ее духовные ценности. В результате многолетних поисков были найдены осколки, обрывки Арийских духовных ценностей Арарата. И по этим обрывкам были восстановлены, воссозданы наши древнейшие легенды. Органическое единство, система этих архаических легенд и представляет собой Араратскую Мифологию, как носителя Священных Преданий. Истоки Араратской Мифологии восходят к тем временам, когда один из Родов Человечества - Арийский Род, возникший и начавший свою историю в Арарате, здесь же творил свои Предания. И эти Арийские Родовые Предания могут быть твердой основой для восстановления своих Языческих Мифологий всех Арийских Язиц, истоки которых, тем не менее, берут начало в Арарате. Ведь впоследствии, сформировавшиеся в результате исхода с Арарата различные Арийские Язицы, начав жить своей отдельной жизнью, стали обладателями своей специфической языческой истории. При этом и каждая Арийская Язица формировала свою специфическую Мифологию, как органическое языческое продолжение Араратских Родовых Преданий. СЛАК КАКОСЯН Верховный Жрец Арарата

Конфликты существуют со времён возникновения первых условии для существования. Конфликт, - понятие изначальное, и присутствует во всех формах существования. Конфликт, - это сущность без формы, и форма без сути. Конфликт, - это навь без прави, в яви. Конфликт, - это вечная борьба между злом и наименьшим злом, от имени добра.Зло, - это добро, отождествленное с выгодой. Конфликт, - это давление, не исчезающий после подавления. Конфликт возникает от излишка уверенности, или неуверенности. Конфликт, - это столкновение интересов. Конфликты появляются с появлением интересов. Конфликт обусловливает жизнь, но только животную. Человеческая жизнь начинается после преодоления Конфликтов.

Чтобы понять что такое человек, наверно стоит сначала обратить внимание на само слово, в котором явно присутствует корень “чело” то есть лоб. Можно предполагать, что тот светлый лоб, который пустил в оборот это слово, под корнем “чело” подразумевал не внешние особенности, а то, что находится за ним. По отношению возникновения человечества, существуют 4 теории. 1. Теория “ветхого завета.” Она является редактированным переводом из древне-аккадских источников, которую сами аккады преемствовали у шумеров. В ней говорится, что Бог сначала создал все условия жизни, и всё живое. И последним создал человека “по облику и подобию свою.” Трудно не догадаться, что Бог в сотворении человека учёл все хорошие качества других, - более несовершенных видов жизни. Человек! Ты, который считает себя истинным последователем этой теории, прекрати распространять бред, якобы человек рождается от греха. Значит Бог сотворил грешника? Значит, Бог не знал что творит? Задумайся! Прекрати глаголить, что все люди грешники. Этим ты пытаешься оправдать не только грехи своего прошлого, но и будущего. Задумайся! Прекрати возбуждать свой аппетит, когда смотришь на другие виды жизни. Задумайся! Ты думаешь, Бог контролирует всё живое? Или потерял контроль? Если контролирует, то почему допускает насилие? Или хочешь сказать, что сам наталкивает на насилие? Если потерял контроль, то какой же он Бог? Задумайся! Задумайся! Может быт додумаешься, что Богу не надо ни какого контроля. Что Он установил свободу выбора. Может выбериш Свободу? Задумайся! И пусть твоё раздумье усиливает твою веру. Пусть твоя вера не будет предметом демонстрации. Пусть твоя вера будет искренней. Поверь, что Бог твой всегда ждёт тебя, всегда ждёт твоего правильного понимания. Пойми Бога своего! Знай! Что в твоей теории есть правда. Найди её и не провозглашай чтобы не потерять. 2. Теория эволюции. По этой теории, сотни миллионов лет тому назад, одноклетчатий организм встал на долгий и трудный путь развития. Прошёл через моря, леса и горы. Увеличил количества своих клеток - хромосомов и умножился внутри себя. Принял различные облики и размеры, и однажды перестал опираться на передние конечности. И ещё через несколько сотен поколении, однажды приставил указательный палец к виску, и понял, что гласные звуки могут стать носителями со(не)гласных звуков, которых гораздо больше. Потом пошёл своим изобретением соблазнять самку. У самки необычайно загорелись глаза. Дальше подумав, изобрёл разные примитивные предметы. И с каждым предметом испытывал новые наслаждения искорками глаз самки. Думать стало всё приятнее и приятнее. Он понял, что самка мешает ему думать, и придумал одежду. Самку не понравилось притеснение, и он придумал Бога. По этому, когда наступает безбожье, женщины стремятся к наготе. Итак, благодаря “Богу,” человечество постепенно оказался на пороге открытия космоса. Человек! Ты, который являешься убеждённым приверженцем этой теории, почему не осознаешь, что в тебе зарегистрирован весь путь сотни миллионов лет? Задумайся! Прекрати убивать себе подобных, с целью овладения их имуществом. Задумайся! Ты, который дошёл до этого уровня, путём раздумий, почему перестал думать. Задумайся! Прекрати питаться теми, кем когда то сам был. Пусть они тоже дойдут до раздумий. Задумайся! Будь уверен, что в твоей теории есть правда. Погружайся в свой разум, вспомни те качества, которыми пользовался сотни миллионов лет назад. Найди правду. Задумайся! 3. Теория заселения земли инопланетянами. Эта теория попытка научного объяснения первой теории, только здесь в роли Бога оказываются инопланетяне. Которые обнаружили нужное расстояние земли от солнца и наличие атмосферы. Создали условия жизни. Посеяли различные семена различных растении. Потом клонировали травоядных. Увидев, что травоядные могут вымереть от всяких болезней порождаемых ленью, клонировали хищников (травоядоядных). Далее для научного исследования клонировали человека. Он очень скоро наскучил исследователей, и они пошли на крайнюю меру. Клонировали женщину, взяв клетки из его ребра. Окончив все исследования, у них возникла проблема. – Что делать с подопытными? Обратно с собой не повезешь, а уничтожить - совесть не позволяет. Оставить на территории исследовательского центра тоже не желательно, поскольку центр может пригодится в дальнейшем, а они могут своим любопытством серьезно повредить дорогостоящее оборудование. И решили под каким либо предлогом выдворить. Человек! Ты, который открыл для себя эту логическую цепь. Твои творцы не уничтожили тебя и условия твоей жизни, так почему же это делаешь сам. Задумайся! Время от времени твои творцы возвращаются и через избранных обновляют учение о законах природы. Так почему же искажаешь и забываешь. Задумайся! Знай, что тебя клонировали с клетки инопланетянина. Погружайся в недра своего подсознания и открой генетическую память. Задумайся! Знай, что в твоей теории есть правда, поскольку сам уже мечтаешь заселять другие планеты. Задумайся! 4. Четвёртая теория объясняет, что человечество на земле появилось путём эволюции, и ещё прилетели из других планет. Достигнув высоких результатов в научно – техническом прогрессе на своей планете, были созданы группы астронавтов, перед которыми была поставлена задача, исследовать планетарные системы далёких звёзд, с надеждой на контакт с более развитыми цивилизациями. Одна из групп взяла курс на самую близкую звезду. Скоро астронавты открыли планету “земля”, которая по своим параметрам соответствовала родной планете. Случайная встреча с людьми разоблачила их ожидания. Они не получили ответы по поводу будущего, зато исследования людей помогли разобраться в своём прошлом. Поняв что сами сотни миллионов лет назад были на таком уровне, от чувства благодарности стали способствовать ускоренному развитию людей. Кому то передали устную информацию, кому то, кроме того ещё и генетическую. Где гор не было, помогли строить искусственные, где не было воды, помогли провести каналы. Как следует «отблагодарили» землян и вернулись домой. Улетели но обещали вернутся. Каждый раз, когда навещали землян, обнаруживали изменения в плохую сторону. Терпеливо восстанавливали утерянные культурно – духовные ценности. Но однажды в очередной раз когда прилетели, люди из за любопытства напали и убили астронавтов. Потом приступили к изучению корабля, побаловались всякими приборами, и вдруг корабль взлетел. От суеты набросились на другие приборы и корабль упал и взорвался где то в ледниках. Ледники стаяли, и водой потопило большую часть планеты. Люди и животные спаслись только в высокогорных районах. Потом за исчезнувшими астронавтами прилетел новый корабль. Увидев последствии, всё поняли и решили впредь никогда напрямую не контактировать с людьми этой планеты. они в недоступных людям местах построили свои резервации, чтобы следить за развитием людей, и в случи необходимости предотвратить уничтожение планеты, поскольку нарушится космический баланс и отразится на жизнь всей галактики. Могли бы конечно обеспечить безопасность галактики, истребив человечество, но этим нарушили бы закон ненасилия, благодаря которому достигли высокого уровня развития. Человек! Ты который мысли свои направил в бесконечность на крилях этой теории, почему способствуешь гибели планеты своим действием или бездействием. Задумайся! Знай, что высшие разумы всё равно не дадут уничтожить планету. Они это делали не раз. Задумайся! Прекрати снимать или смотреть фильмы, со злыми, агрессивными пришельцами. Если бы они хотели вмешаться в твою жизнь, то это сделали бы давно. Задумайся!