Adlenus

ԲԱՑ ՆԱՄԱԿ ՄԵԾԻ ՏԱՆՆ ԿԻԼԻԿԻՈ ԿԱԹՈՂԻԿՈՍ ԱՐԱՄ 1-ԻՆ Վեհափա’ռ Տեր Դիմում ենք Ձեզ, նախ որպես Մեծի Տանն Կիլիկիո Կաթողիկոսի, հայոց հոգևոր հոր, ապա` որպես ազգանվեր ու հայրենապաշտ մարդու: Հայոց Սամցխե-Ջավախք-Ծալկա երկրամասը, որ սովետական հակահայ քաղաքականության պատճառով այժմ գտնվում է Վրաստանի կազմում, հայտնվել է հոգևոր շրջափակման մեջ: Վրացական իշխանություններն ամեն ինչ անում են վաղնջական ժամանաներից մեր հայրենի բնօրրանը եղած Ջավախք աշխարհը հայաթափելու համար: Այս ծրագրի իրականացումը ավելի է հեշտանում հայկական կողմից համապատասխան հակաքայլերի բացակայության պայմաններում: Վեհափա’ռ Տեր Ջավախքի 7 շրջաններում 2002թ. պաշտոնական տվյալներով ապրում են 124.198 հայեր (ընդհանուր բնակչության 54%-ը, 230.198 ընդհանուր բնակչության թվակազմի 42,6%-ը (97.995 մարդ) կազմում են վրացիները)։ Բնականաբար՝ Արցախից իր բնակչության թվաքանակով գերազանցող Ջավախքին մի քանի (թեկուզև՝ հայրենանվեր) քահանաների գոյությունը չի կարող մեծապես նպաստել հոգևոր – մշակութային շրջափակման մեջ պահվող տարածաշրջանի զարգացմանը։ Ջավախքում հոգևորականների պակասը բերում է նաև մի շարք պատմաճարտարապետական արժեքների՝ եկեղեցիների, վանքերի, հոգևոր համալիրների լքմանն ու ոչնչացմանը, իսկ դրանցից լավագույնները արագորեն բռնազավթվում են վրացի հոգևորականների կողմից։ Վրաստանի անկախացումից ի վեր “վերականգնման” պատրվակով վրացականացվել եւ ոչնչացվել են մոտ երեք տաս¬նյակ եկեղեցիներ` այդ թվում. Կուսանանց սբ. Ստեփանոս, Բեթղեհեմի սբ. Աստվածածին, Ձորաբաշի սբ. Գեևորգ, Շամքորեցոց Կարմիր Ավետարան, Նորաշենի սբ. Աստվածածին եկեղեցիները, ինչպես նաեւ Սուրամի, Նախշիրգորայի, Շահնապատի, Լիսի, Սղնախի, Թելավի, Վելիսցխեյի եւ հայկական այլ գյուղերի եկեղեցիները, Խոջիվանքի գերեզմանատունը և 300-ից ավելի հայալեզու արձանագրություններ: Ավելորդ չենք համարում նշելու, որ Ջավախքում վխտացող վրացի հոգևորականների քանակը սնկի նման աճում է՝ իր հետ բերելով նորանոր հիմնախնդիրներ։ Կարծում ենք, որ վերոհիշյալ խնդիրները որոշ չափով կմեղմվեն միմիայն այն ժամանակ, երբ Ջավախքը ոչ թե գտնվի վիրահայոց թեմում, այլ ունենա իր առանձին հոգևոր թեմը։ Դրանով՝ 1. զգալի կշատանա հոգևորականների թիվը Ջավախքում, որն իր հերթին կավելացնի հոգևոր – մշակութային միջոցառումների թվաքանակը 2. բարձրաստիճան հոգևորականները կլինեն մշտապես Ջավախքում և ամենօրյա հոգածության առարկա կդարձնեն Ջավախքի խնդիրները, այլ ոչ թե առիթից առիթ կայցելեն Թիֆլիսից Ջավախք 3. զգալիորեն կավելանա Ջավախքի ինքնուրույնությունը, մի հանգամանք, որն այսօր օդ ու ջրի նման անհրաժեշտ է Ջավախքին 4. Ջավախքը կհայտնվի ուշադրության կենտրոնում, որը ջավախահայության վրա կգործի բարոյահոգեբանական մեծ ազդեցություն 5. ինչ-որ չափով հակակշիռ կստեղծվի վրացական հոգևոր էքսպանսիոնիստական գործողությունների նկատմամբ Վեհափա’ռ Տեր Վերոգրյալ խնդիրների լուծմանը միտված քայլեր ձեռնարկելու և Ջավախքում ՀԱԵ հոգևոր Թեմ բացելու խնդրանքով մենք դիմել ենք նաև Հայոց Կաթողիկոս Գարեգին 2-րդին, սակայն պատասխանի չենք արժանացել ու մեր խնդրանքի բավարարմանը միտված քայլեր առ այսօր չենք նկատել: Վեհափա’ռ Տեր Ձեր Հովվապետության ամբողջ ժամանակահատվածում, Դուք միշտ առանձնացել եք որպես հայրենանվեր ու հայանվեր անձ, որպես ժողովրդի բախտը անձնական առաքելություն դարձրած Հայր, ուստի, որպես Հայրենիքի ու ազգի նվիրյալ զավակներ` դիմում ենք Ձեզ, խնդրելով, որպեսի այցելեք հոգևոր սովի ու շրջափակման մեջ գտնվող çավախահայությանը և Ձեր Հայրական օրհնությամբ ու Սուրբ ներկայությամբ խրախուսեք çավախահայությանն ու պայքարի նոր լիցք հաղորդեք` հանուն ազգի ու հավատքի պահպանման գոյամարտում: Վեհափա’ռ Տեր Ջավախքի հայրենապաշտ ժողովուրդը մինչ այժմ վառ է պահում ավելի քան մեկ դար առաջ տեղի ունեցած դարակազմիկ իրադաձությունը, երբ Կաթողիկոս Մկրտիչ Խրիմյանն այցելեց Ջավախք։ Լուսահոգի կաթողիկոսի այցի պատվին Ջավախքում շաբաթներ անց դեռ շարունակվում էին տոնախմբությունները։ Մենք Ձեզ հավատացնում ենք, որ նույնն է սպսավում Ձեզ, կրկնում ենք՝ նույն պատվին կարժանանաք նաև Դուք՝ եթե ... այցելեք Ջավախք։ Ավելորդ չենք համարում ավելացնելու, որ վրացական մամուլի տեղեկություններով (<<Ռեզոնանսի>> թիվ 161, 21.06.2001թ.) Ջավախքի Փոկա հայաբնակ գյուղի հայաթափ տներից մեկում է գրանցված Վրաստանի կրոնական առաջնորդ Իլյա 2-րդը, իսկ գյուղի անտեր հայությունն արդեն կամաց - կամաց այցելում և մկրտվում է Փոկայի վրացականացված եկեղեցում։ Ջավախքի առավել վրացաշատ վայրերում վրացական եկեղեցիներ հաճախելը այլևս զարմանք չի հարուցում ոչ մեկի կողմից։ Նամակը ավարտում ենք նույն տողերով, ինչ տողերով ավարտվում էր Գարեգին 2-րդին ուղղված նամակը. Ջավախքում հոգևոր մշակութային սով է, շրջափակում… Որդիական խոնարհութեամբ մատչինք ի համբոյր Ձերդ Սրբութեան Օծեալ Սուրբ Աջոյն` Ազգային նոր պահպանողական շարժման Կենտրոնական կոմիտե

Ազգային Նոր Պահպանողական Շարժում Национальное Неоконсервативное Движение National Neo-Conservative Movement ԲԱՑ ՆԱՄԱԿ ՀՀ Նախագահ Ս. Սարգսյանին ԼՂՀ Նախագահ Բ. Սահակյանին ՀՀ ԱԳ նախարար Է. Նալբանդյանին ԼՂՀ ԱԳ նախարար Գ. Պետրոսյանին Արցախյան հակամարտության խաղաղ կարգավորմանն ուղղված հայ-ադրբեջանական բանակցությունների վերջին շրջանի զարգացումները լուրջ անհանգստություններ են առաջացրել հայ ժողովրդի շրջանում: Ակնհայտ է, որ ադրբեջանական կողմն ամեն կերպ փորձում է կապել այդ խնդիրը հայ-թուրքական հարաբերությունների կարգավորման գործընթացի հետ: Իսկ Թուրքիայի իշխանությունները, որոնք արցախյան հակամարտությանն ադրբեջանամետ լուծում տալու համար շատ ավելի մեծ ջանքեր են թափում, քան պաշտոնական Բաքուն, որդեգրել է միջազգային հանրությանը շանտաժի ենթարկելու քաղաքականություն, ինչի հետևանքով մի շարք ազդեցիկ երկրների առաջնորդներ արդեն իսկ տեղի են տալիս ադրբեջանա-թուրքական պահանջներին: Հաշվի առնելով այս իրողությունը` մենք` քաղաքական–հասարակական կազմակերպությունների ուսանողական միությունների ներկայացուցիչներս. - գիտակցելով հայ-ադրբեջանական ներկայիս «բանակցային» գործընթացի խիստ անցանկալի ու վտանգավոր ընթացքը, - հաշվի առնելով, որ հայ-ադրբեջանական հակամարտության զինված փուլի ուշ թե շուտ վերսկսումն անխուսափելի իրականություն է, - բարձր գնահատելով ազատագրված` ԼՂՀ սահմանադրությամբ ամրագրված տարածքների կարևորությունը տարածաշրջանում հայ ժողովրդի քաղաքական, տնտեսական և ռազմական հզորությունն ապահովելու գործում, Պահանջում ենք Հայաստանի Հանրապետության և Լեռնային Ղարաբաղի Հանրապետության իշխանություններից. - Ակտիվ աշխատանքներ տանել Արցախի ազատագրված տարածքների վերաբնակեցման ուղղությամբ, ստեղծելով համապատսխան ենթակառուծվածքներ, տնտեսական զարգացման հնարավորություններ ու հարկային արտոնույուններ վերաբնակների համար: - Միմյանց միջև կնքել միջպետական պայմանագրեր ռազմական, քաղաքական, տնտեսական և սոցիալական ոլորտներում: - Նպաստել Արցախի պետականության ներկա սահմաններում ճանաչմանը միջազգային հանրության կողմից` ստեղծելով ՀՀ Ազգային Ժողովի ու նախագահության կողմից անհրաժեշտ պահին ԼՂՀ-ն ճանաչելու նախադրյալներ: Այս հիմնախնդրի իրականացման նպատակով ակտիվ աշխատանքներ սկսել Սփյուռքի հետ: Ազգային Նոր պահպանողական շարժման ուսանողական միություն Հայ Յեղափոխական Դաշնակցության “Նիկոլ Աղբալյան” ուսանողական միություն “Ժառագություն” Կուսակցության “ՀԱՅՔ” ուսանողական-երիտասարդական միություն Երևան - 20.12.09թ. ОТКРЫТОЕ ПИСЬМО Президенту РА С. Саркисяну Президенту НКР Б. Саакяну Министру ИД РА Эд. Налбандяну Министру ИД НКР Г. Петросяну Последние события во время армяно-азербайджанских переговоров по вопросу урегулирования арцахского конфликта возбудили серьезное беспокойство среди армянского населения. Очевидно, что азербайджанская сторона всеми способами пытается связать эту проблему с процессом урегулирования армяно-турецких отношений. А власти Турции, которые в вопросе урегулирования арцахского конфликта в пользу Азербайджана прикладывают больше сил, чем официальный Баку, усвоили политику шантажа международной общественности, в результате чего лидеры ряда влиятельных государств уже уступают азербайджано-турецким требованиям. Учитывая эту реальность, мы, представители студенческих объединений общественно-политических организаций: - осознавая нежелательное и опасное течение нынешнего армяно-азербайджанского “переговорного” процесса; - понимая, что возобновление вооруженного армяно-азербайджанского конфликта рано или поздно является неизбежной действительностью, - высоко оценивая всю важность освобожденных территорий – закрепленных конституцией НКР, для обеспечения политической, экономической и военной мощи армянского народа в регионе, Требуем от властей Республики Армении и Нагорно-Карабахской Республики: - Активно вести работы по заселению освобожденных территорий Арцаха, создавая инфраструктуры, возможности для развития экономики и налоговые льготы для переселенцев. - Заключить между собой межгосударственные договора в военной, политической, экономической и социальной областях. - Способствовать признанию Арцахской государственности в нынешних границах со стороны международной общественности – создавая необходимые предпосылки для дальнейшего признания независимости НКР Национальным Собранием и Президентом Республики Армения. Для осуществления этой цели начать активную работу с армянской диаспорой. Студенческий союз Национального Неоконсервативного движения Студенческий союз «Никол Агбалян» АРФ «Дашнакцутюн» Студенческо-молодежный союз «АЙК» Партии «Наследие» Ереван – 20.12.09 г.

Բաց նամակ Ն. Ս. Օ. Տ. Տ. Ամենայն Հայոց Կաթողիկոս Գարեգին Երկրորդին Վեհափա’ռ Տեր Հաշվի առնելով մեր հյուսիսային հարևան Վրաստանի՝ Ջավախքի նկատմամբ իրականացվող եկեղեցական հարձակողական քաղաքականությունը, հայ պատմաճարտարապետական արժեքների նկատմամբ նման վերաբերմունքը, ՀԱԵ հանդեպ նման դրսևորումները, և, վերջապես՝ Ձեր, որպես հայության կրոնական առաջնորդի խոշոր դերակատարությունը մերօրյա իրականության վրա՝ դիմում ենք կրկին Ձեզ: Նախ և առաջ ուզում ենք հայտնել մեր ուրախությունը՝ Ջավախքում վերջին շրջանում Ձեր կողմից մի քանի երիտասարդ քահանաներ գործուղելու կապակցությամբ։ Որպես Ջավախքի վերաբերյալ ուշադրություն դրսևորող կազմակերպություն՝ կցանկանայինք նշել, որ այդ քահանաները՝ Ախալցխայից մինչ Ախալքալաք և Նինոծմինդա, առանձնակի հայրենասիրությամբ են իրականացնում իրենց վրա դրված սուրբ առաքելությունը։ Վերջիններս հիմնականում չլինելով ջավախքցի, արագորեն նվիրվել են Ջավախքի ոչ միայն կրոնական, այլև հագևոր զանազան միջոցառումների իրականացմանը։ Տեր Մանուկ քահանա Զեյնալյանն անգամ իր ջերմեռանդությամբ վերանորոգեց իր նստավայր՝ Ախալցխայի Ս. Գևորգ եկեղեցին, առանձնակի նվիրվածությամբ է պաշտպանում «վիճելի» համարվող Ախալցխայի Ս. Նշանը, իր հերթին հայրենասիրությամբ աչքի է ընկնում նաև Նինոծմինդայի հոգևոր հովիվ Տեր Արմաշ քահանան։ Վեհափա’ռ Տեր Այս ամենից հետո կուզենայինք հիշեցնել Ձեզ մի քանի տվյալներ. Ջավախքի 7 շրջաններում 2002թ. պաշտոնական տվյալներով ապրում են 124.198 հայեր (ընդհանուր բնակչության 54%-ը, 230.198 ընդհանուր բնակչության թվակազմի 42,6%-ը (97.995 մարդ) կազմում են վրացիները)։ Բնականաբար՝ Արցախից իր բնակչության թվաքանակով գերազանցող Ջավախքին մի քանի (թեկուզև՝ հայրենանվեր) քահանաների գոյությունը չի կարող մեծապես նպաստել հոգևոր – մշակութային շրջափակման մեջ պահվող տարածաշրջանի զարգացմանը։ Ջավախքում հոգևորականների պակասը բերում է նաև մի շարք պատմաճարտարապետական արժեքների՝ եկեղեցիների, վանքերի, հոգևոր համալիրների լքմանն ու ոչնչացմանը, իսկ դրանցից լավագույնները արագորեն բռնազավթվում են վրացի հոգևորականների կողմից։ Ավելորդ չենք համարում նշելու, որ Ջավախքում վխտացող վրացի հոգևորականների քանակը սնկի նման աճում է՝ իր հետ բերելով նորանոր հիմնախնդիրներ։ Կարծում ենք, որ վերոհիշյալ խնդիրները որոշ չափով կմեղմվեն միմիայն այն ժամանակ, երբ Ջավախքը ոչ թե գտնվի վիրահայոց թեմում, այլ ունենա իր առանձին հոգևոր թեմը։ Դրանով՝ 1. զգալի կշատանա հոգևորականների թիվը Ջավախքում, որն իր հերթին կավելացնի հոգևոր – մշակութային միջոցառումների թվաքանակը 2. բարձրաստիճան հոգևորականները կլինեն մշտապես Ջավախքում և ամենօրյա հոգածության առարկա կդարձնեն Ջավախքի խնդիրները, այլ ոչ թե առիթից առիթ կայցելեն Թիֆլիսից Ջավախք 3. զգալիորեն կավելանա Ջավախքի ինքնուրույնությունը, մի հանգամանք, որն այսօր օդ ու ջրի նման անհրաժեշտ է Ջավախքին 4. Ջավախքը կհայտնվի ուշադրության կենտրոնում, որը ջավախահայության վրա կգործի բարոյահոգեբանական մեծ ազդեցություն 5. ինչ-որ չափով հակակշիռ կստեղծվի վրացական հոգևոր էքսպանսիոնիստական գործողությունների նկատմամբ Վեհափա’ռ Տեր Այս շարքն էլի կարելի է շարունակել, սակայն բավարարվենք այսքանով։ Կուզենայինք հատուկ ավելացնել նաև մի կարևոր հանգամանք. Ջավախքում առանձին թեմի ստեղծումը վերջ կտա Ձեր հասցեին մինչ այժմ շրջանառվող ոչ պակաս մտահոգիչ լուրերին, այն է՝ իբր դուք Ջավախքին ուշադրություն չեք դարձնում ելնելով անձնական նկատառումներից (խոսքը վերաբերում է Ձեր եղբոր՝ Նոր Նախիջեւանի և Ռուսաստանի Հայոց Թեմի առաջնորդ Տ. Եզրաս եպս. Ներսիսիյանի և ռուսաստանաբնակ ջավախահայերի միջև եղած հակասություններին)։ Մենք գտնում ենք, որ այս ամենը հերյուրանքներ են, և ընդհանրապես կապ չունեն իրականության հետ։ Վեհափա’ռ Տեր Ջավախքի հայրենապաշտ ժողովուրդը մինչ այժմ վառ է պահում ավելի քան մեկ դար առաջ տեղի ունեցած դարակազմիկ իրադաձությունը, երբ Կաթողիկոս Մկրտիչ Խրիմյանն այցելեց Ջավախք։ Լուսահոգի կաթողիկոսի այցի պատվին Ջավախքում շաբաթներ անց դեռ շարունակվում էին տոնախմբությունները։ Մենք Ձեզ հավատացնում ենք, որ նույնն է սպսավում Ձեզ, կրկնում ենք՝ նույն պատվին կարժանանաք նաև Դուք՝ եթե ... այցելեք Ջավախք։ Ավելորդ չենք համարում ավելացնելու, որ վրացական մամուլի տեղեկություններով («Ռեզոնանսի», թիվ 161, 21.06.2001թ.) Ջավախքի Փոկա հայաբնակ գյուղի հայաթափ տներից մեկում է գրանցված Վրաստանի կրոնական առաջնորդ Իլյա 2-րդը, իսկ գյուղի անտեր հայությունն արդեն կամաց - կամաց այցելում և մկրտվում է Փոկայի վրացականացված եկեղեցում։ Ջավախքի առավել վրացաշատ վայրերում հայերի վրացական եկեղեցիներ հաճախելը այլևս զարմանք չի հարուցում ոչ մեկի կողմից։ Վեհափա’ռ Տեր Մեկ անգամ ևս նշում ենք, որ Ձեզ դիմում ենք վերջին անգամ, հետագայում այլևս անիմաստ համարելով այսպիսի խնդրագրերի կազմումը։ Դիմում ենք՝ պարզապես մի այսպիսի վերջաբանով. Ջավախքում հոգևոր – մշակութային սով է, շրջափակում։ Մեր համար առաջնայինը Ջավախքի շահն է, որը մենք ստորադասում ենք համայն հայության վրա կաթողիկոսական ազդեցությունների տարածման պատմական խնդրից։ Եթե դուք կարճ ժամանակում չանդրադառնաք այս վիճակին, մեր հաջորդ քայլը լինելու է բանակցությունների սկսումը Մեծի Տանն Կիլիկիո Կաթողիկոս Արամ Առաջինի հետ։ Հուսով ենք, որ նրա լուսապաշտ ձեռքը օգնության կհասնի հայրենի Ջավախքին։ Որդիական խոնարհութեամբ մատչինք ի համբոյր Ձերդ Սրբութեան Օծեալ Սուրբ Աջոյն` Ազգային նոր պահպանողական շարժման Կենտրոնական կոմիտե 03.12.2009թ. ОТКРЫТОЕ ПИСЬМО Его Святейшеству Католикосу всех армян Гарегину Второму Ваше Святейшество, Исходя из агрессивности церковной политики Грузии по отношению к Джавахку, подобное отношение к армянским историко-архитектурным ценностям, подобное отношение к Армянской Апостольской Церкви и, наконец, Ваше большое влияние, как духовного лидера армян, на нашу сегодняшнюю действительность, обращаемся к Вам. Во-первых, хотим выразить нашу радость по поводу того, что в последнее время Вы отправили в Джавахк несколько молодых священников. Как организация, обращающая внимание на Джавахк, мы хотим отметить, что эти священники от Ахалцхи до Ахалкалака и Ниноцминды с особым патриотизмом осуществляют возложенную на них святую миссию. В основном не являясь джавахкцами, они очень быстро посвятили себя осуществлению в Джавахке не только церковных, но и других различных духовных мероприятий. Иерей Манук Зейналян своим усердием в своей резиденции в Ахалцихе отремонтировал церковь Св. Геворка, с особой преданностью защищает считающуюся “спорной” церковь Св. Ншана в Ахалцхе, в свою очередь своим патриотизмом отличается и духовный пастырь Ниноцминды иерей Армаш. Ваше Святейшество, После всего этого хотим напомнить Вам некоторые данные: по официальным данным 2002 года в Джавахке проживает 124.198 армян (54% от общего населения, из 230.198 общего числа населения 42,6% (97.995 человек) составляют грузины). Естественно, в Джавахке, превышающем по своему численному составу население Арцаха, существование нескольких (пусть даже преданных отечеству) священников не может значительно повлиять на духовно-культурное развитие находящегося в блокаде региона. Нехватка священнослужителей в Джавахке приводит также к опустению и ликвидации историко-архитектурных ценностей - церквей, храмов, духовных комплексов, а лучшие из них очень быстро захватываются грузинскими церковнослужителями. Не считаем лишним отметить, что число кишащих в Джавахке грузинских церковнослужителей с каждым днем увеличивается, принося с собой все новые проблемы. Считаем, что вышеперечисленные проблемы в какой-то мере смягчатся только тогда, когда Джавахк будет иметь отдельную духовную епархию, а не будет находиться в составе грузинской армянской епархии. Этим: 1. в Джавахке значительно увеличится число священнослужителей, что в свою очередь увеличит количество духовно-культурных мероприятий, 2. высокопоставленные священнослужители постоянно будут находиться в Джавахке и проблемы Джавахка станут предметом их ежедневной заботы, а не будут приезжать из Тбилиси в Джавахк время от времени, 3. значительно увеличится самостоятельность Джавахка, обстоятельство, которое сегодня как воздух и вода необходимы Джавахку, 4. Джавахк окажется в центре внимания, что будет иметь большое морально-психологическое воздействие на джавахкских армян, 5. в какой-то мере создастся противовес по отношению к грузинской духовной экспансионистской деятельности. Ваше Святейшество, Этот ряд можно еще продолжить, однако удовлетворимся этим. Хотим особо добавить еще одно важное обстоятельство: создание в Джавахке отдельной епархии положит конец существующим до сих пор слухам, вызывающим озабоченность о Вас: будто бы Вы не обращаете внимание на Джавахк исходя из личных соображений (речь идет о разногласиях между Вашим братом-настоятелем Новонахичеванской и Российской армянской епархии епископом Езрасом Нерсисяном и проживающими в России джавахкскими армянами). Мы считаем, что все это ложные слухи и не имеют никакой связи с действительностью. Ваше Святейшество, Патриотичный народ Джавахка до сих пор ярко хранит в памяти событие века, произошедшее сто лет назад, когда Католикос Мкртич Хримян посетил Джавахк. В честь визита светлой памяти католикоса в Джавахке несколько недель продолжались празднества. Мы уверяем Вас, что то же самое ждет Вас, повторяем, той же чести удостоитесь Вы, если … посетите Джавахк. Нелишне будет добавить, что по данным грузинской прессы (“Резонанси” номер 161, 21.06.2001 год) в одном из покинутых армянами домов в армянской деревне Пока в Джавахке прописан церковный лидер Грузии Илья Второй, а безхозные армяне деревни уже постепенно посещают и крестятся в огрузиненной церкви Поки. В наиболее населенных грузинами районах Джавахка посещение грузинской церкви уже ни у кого не вызывает удивления. Ваше Святейшество, Обращаемся к Вам в последний раз, считая уже бессмысленным составление подобных прошений впоследствии. Обращаемся просто с таким заключением: в Джавахке духовно-культурный голод, блокада. Для нас первостепенными являются интересы Джавахка, которые мы отделяем от исторической проблемы распространения католикосского влияния на всех армян. Если Вы в ближайшее время не решите вышеуказанные вопросы, нашим следующим шагом будет начало переговоров с Католикосом Киликийским Арамом Первым. Надеемся, что его светлая рука поможет родному Джавахку. Центральный комитет Национального неоконсервативного движения 03.12.2009г.

Հայտարարություն–Պահանջ ՀՀ Նախագահ Ս.Սարգսյանին ՀՀ Վարչապետ Տ.Սարգսյանին ՀՀ Արտաքին գործերի նախարար է. Նալբանդյանին ՀՀ-Վրաստան սահմանագծման հարցերը համակարգող, ԱԳ նախարարի տեղակալ Շ. Քոչարյանին Հայոց Լոռի աշխարհը դարեր շարունակ եղել է հայ մշակույթի, պատմության, ազգային ինքնագիտակցության ձևավորման ու զարգացման կարևորագույն բնօրրաններից մեկը։ Լոռի աշխարհն իր տարածքային, քաղաքական ու հայ ազգային ինքնագիտակցության վերելքին է հասնում Տաշիր–Ձորագետի կամ Լոռի–Տաշիրի թագավորության գոյության տարիներին, երբ հստակեցվում են ու անփոփոխ մինչև մեր օրերն են հասնում Լոռի աշխարհի թե՛ բնական սահմանները և թե՛ Լոռվա հայ ազգաբնակչության տեղայնացված էթնոհոգեբանական ինքնագիտակցությունը։ Ելնելով իր բարդ աշխարհագրական դիրքից՝ Լոռին մինչև քսաներորդ դարի քաղաքական ու ժողովրդագրական փոփոխությունները, եղել է անբաժանելի։ Ներկայումս Լոռին աշխարհագրորեն բաժանված է Հարավային (Լոռու մարզ՝ ՀՀ) և Հյուսիսային (Քվեմո Քարթլի՝ Վրաստան) մասերի, որի անարդար ու կործանարար բաժանումն ավելի ու ավելի է ուժեղանում Հայաստանի Հանրապետություն–Վրաստան սահնամագծի անօրինական վերագծման, սահմանների ամրապնդման ու խստացման միջոցով։ Ելնելով վերոգրյալից և շահագրգռված պատմական արդարության վերականգնմամբ՝ Լոռու մարզի ու Հյուսիսային Լոռու հասարակական, քաղաքական կազմակերպությունները Հայաստանի Հանրապետության ու Վրաստանի Հանրապետության իշխանություններից պահանջում են՝ 1. Իսկույն դադարեցնել Հարավային և Հյուսիսային Լոռու միջև անօրինական ճանապարհով սովետների կողմից ժամանակին պարտադրված սահմանի վերագծման աշխատանքները։ 2. Վրաստանի հետ որպես իրական պետական սահման դիտարկել Հայաստան–Վրաստան պատմականորեն համարվող ու ժողովրդագրորեն առկա բնական սահմանը (որն անցնում է բացառապես Խրամ գետի երկայնքով)՝ հիմնվելով 1920 թ. Փարիզի վեհաժողովում ամրագրված իրավական հիմքերի վրա։ 3. Դադարեցնել սահմանային խստացումներն ու ամրապնդումը Հյուսիսային Լոռու «սահմանամերձ» համարվող գյուղերի երկայնքով։ Հաշվի առնել սահմանի ճշգրտման ու խստացման պատճառով ստեղծված տեղի հայ ազգաբնակչության սոցիալ–տնտեսական ծանր ու կործանարար վիճակը։ 4. Ուշադրության կենտրոնում պահել Հյուսիսային Լոռու հայ ազգաբնակչության հանդեպ մարդու իրավունքների (հատկապես ազգային պատկանելությունից բխող) խախտման բազմաթիվ փաստերը, հետևողական աշխատանք տանել պատմական ու իրավական արդարության վերականգնման ուղղությամբ։ 1. Ազգային նոր պահպանողական շարժման Լոռու մարզային կոմիտե (ք. Վանաձոր) 2. “Ցեղակրոն ուխտեր” հայրենասիրական հ/կ (ք. Վանաձոր) 3. Քվեմո-Քարթլիի հայ երիտասարդական միություն (ք. Վանաձոր) 4. “Լալվար” հայրենակցական բարեգործական միություն 5. Բոլնիսի հայերի միություն (ք. Թբիլիսի) 6. “Ջավախք” հ/կ Լոռու մասնաճյուղ (ք. Վանաձոր) 7. “Դեբետ” բնապահպանական հասարակական կազմակերպություն (ք. Ալավերդի) 8. “Ասպար” հ/կ (ք. Վանաձոր) 9. Բորլիս–Մառնեուլ հայ երիտասարդական ֆորում հ/կ (Մառնեուլ–Երևան) 10. «Բնության պահապաններ» հ/կ (ք. Վանաձոր) 11. «Լրագրողներն ընդդեմ բռնության» հ/կ Լոռու մասնաճյուղ (ք. Վանաձոր) 12. «Կանաչների միություն» հ/կ Լոռու մասնաճյուղ (ք. Վանաձոր) 13. «Գուգարք» լրագրողական ասոցացիա (ք. Վանաձոր) 14. «Լոռի» հայրենակցական միություն (ԱՄՆ)

2008 թվականը ճակատագրական նշանակություն ունեցավ համաշխարհային քաղաքական գործընթացների հետագա զարգացման համար: Չնայած այն հանգամանքին, որ նախկինում ևս աշխարհի առաջատար պետությունների միջև հարաբերությունները շարունակում էին մնալ լարված, այնուամենայնիվ անցած տարում գերտերություններն անցան այն սահմանը, որտեղ դեռևս հնարավոր էր հարցերի քննարկման քաղաքակիրթ տարբերակը: Դրա հետևանքը դարձավ նախկինում կուտակված, սակայն «սառեցված» կարգավիճակ ստացած բոլոր վիճահարույց խնդիրների վերակենդանացումն ու արդիականացումը: Իրավիճակն էլ ավելի դրամատիկ տեսք ստացավ, երբ ի հայտ եկավ համաշխարհային ֆինանսական ճգնաժամը, ինչն առավել անզիջող դարձրեց հակամարտող կողմերի դիրքորոշումները հակառակորդի նկատմամբ: Եվ, բնական է, որ գերտերությունների միջև առաջացած նոր լարվածությունը պետք է պատճառ դառնար երկրագնդի տարբեր տարածաշրջանների քաղաքական նշանակության փոփոխության: Որպես Կովկասյան տարածաշրջանում ստեղծված քաղաքական նոր իրավիճակի սկզբնակետ շատ ուսումնասիրողներ համարում են 2008 թվականի օգոստոսին տեղի ունեցած ռուս-վրացական հնգօրյա պատերազմը: Սակայն, մեր կարծիքով, այս տեսակետի հետևորդները պարզապես ուշադրություն չեն դարձնում այն հանգամանքին, որ վերոնշյալ պատերզամը ինքնին հանդիսանում էր Արևմուտքի և Ռուսաստանի միջև լարվածության ուժեղացման հետևանք: Եթե փորձենք հետադարձ հայացք նետել նախապատերազմյան շրջանին, ապա կտեսնենք, որ դրան նախորդել են օր-օրի տնտեսապես ուժեղացող Ռուսաստանի ճնշումն եվրոպական երկրների վրա, Արևելյան Եվրոպայում ամերիկյան հակաօդային պաշտպանության հրթիռների կայանների ի հայտ գալու խնդիրը, Կոսովոյի ճանաչումն արևմտյան մի շարք երկրների կողմից և այլն: Նշված պատճառներից յուրաքանչյուրը բավարար էր, որպեսզի քաղաքական զարգացումներին ուշադիր հետևող անձը հասկանար, որ եկել է համաշխարհային ուժերի վերաբաշխման ժամանակը: Եվ հենց այդ գործընթացն է, որ լիովին նոր քաղաքական իրավիճակի սկիզբ դրեց Հարավային Կովկասում: продолжение читать тут- http://mitq.org/?l=arm&id=12&news=2419 интересны мнения форумчан...

Конфессиональная политика официального Тбилиси в отношении армянонаселенного региона Самцхе-Джавахк имеет давнюю историю. На данный момент религиозный аспект усвоения армянского региона и ассимиляция армянского населения доказанный факт, если не сказать большего. Грузинская Православная Церковь (ГПЦ) постепенно, под предлогом якобы восстановления и реставрации выбирает в Самцхе-Дхавахке те церкви или монастыри, имеющие чисто армянскую принадлежность, построенные в средневековый период. ГПЦ при сотрудничестве с МВД и спецслужбами страны четко разрабатывают проекты по освоению армянских церквей именно в тех селениях, которые являются полностью армянонаселенными и в стратегическом плане считаются важными для контроля дорог и населенных пунктов. Кроме того, после освоения этих церквей в армянские села активно заселяются священнослужители, которые нередко являются или бывшими заключенными или же настроены откровенно антиармянски, дабы своим явным присутствием и деятельностью деморализировать местное население и посеять чувство постоянного страха к грузинскому присутствию. По некоторым данным, грузинская сторона планирует «восстановление» и «освящение» средневекового армянского монастырского комплекса неподалеку от армянского села Гюмбурда Ахалкалакского района. Отметим, что местные армяне отличаются своей агрессивностью в отношении грузинского проявления в регионе. После освящения, как это было в селе Пока Ниноцминдского района, ГПЦ вероятно огородит ее от армян и заселит там несколько, ото и несколько десяток грузинских «священнослужителей». Они, также как и в Поке вероятно будут вооружены, и их права и любые похоти будет защищать местная милиция. Подобная политика по созданию религиозных военизированных лагерей уже дает свои ощутимые плоды. К примеру, в Поке население полностью находиться в напуганном состоянии, армяне нередко видят вооруженных монахов и монашек, в свою очередь местные власти периодически терроризируют население в вопросе безопасности этих вооруженных лиц. Кроме своеобразной политики выдавливания и усиления страха, ГПЦ преследует цель полностью избавиться от ощутимых следов армянского средневекового наследия в Самцхе-Джавахке, оставив в регионе лишь те религиозно-культурные памятники, которые были построены после 1830-х гг., таким образом, армянам и международному сообществу можно будет без особого труда доказать, что армяне в регионе пришлые, а средневековые церкви и крепости – полностью являются грузинскими. Кроме армянской церкви в Гюмбурда, ГПЦ планирует «восстановить» церкви в селах Гандза, Сагамо, Чечерек и Самсар, также находившихся на территории Самцхе-Джавахка. Также не прекращаются попытки овладеть армянской церковью «Сурб Ншан» в городе Ахалцых. Необходимо отметить, что грузины с 2003 по 2005 годы неоднократно пытались грузинизировать рад армянских историко-религиозных памятников в частности в Гюмбурде, Самсаре и в Ахалцихском районе. Однако жесткая позиция и действия армянских активистов заставили грузинской стороне отступить. Также отметим, что во время из таких попыток, армяне села Самсар застали грузинских священнослужителей в тот момент, когда они пытались выбить из стен комплекса армянские письмена. Таким образом, армянские общественно-политические и религиозные круги в Армении должны с пристальным вниманием следить за новыми проявлениями агрессивной и антиармянской политики духовного и светского руководства Грузии, дабы не допустить подобных шагов и дать адекватный ответ. Эдуард Абрамян – эксперт аналитического центра «Митк» Специально для Analitika.at.ua.

Азербайджан пытается усилить свое присутствие в Аджарии http://www.mitq.org/?l=rus&id=14&news=1930 Прошлое, настоящее и будущее «связи» Джавахк – Республика Армения http://www.mitq.org/?l=rus&id=13&news=1929

Армяно-грузинские отношения в армянских и грузинских СМИ http://www.mitq.org/?l=rus&id=12&news=1897

«Митк»: Турецкие архитекторы Кавказа - сотрудники турецкой разведки mitq.org/?l=rus&id=14&news=1839

Новые статьи по Джавахку http://www.mitq.org/?l=rus&id=12&news=1674 http://www.mitq.org/?l=rus&id=12&news=1668

статя - ответ дибилизму Айка Котанджяна http://www.natnews.info/index.php?news=1580

Հայտարարություն Սիրելի բարեկամ, տեղեկացնում ենք Ձեզ, որ ս/թ փետրվարի 25-ին, ժամը 12.00-ին` ՀՀ-ում Վրաստանի դեսպանատան առջև (Արամի 12) տեղի է ունենալու բողոքի ցույց, որտեղ վրացական իշխանություններից պահանջվելու են Ջավախքի քաղբանտարկյալների ազատ արձակումն ու ընդհանրապես Ջավախքի մի շարք սուր խնդիրներին բավարար լուծումներ տալը: Ձեր ներկայությամբ աջակցեք Ջավախքի հարցին հասարակական հնչեղություն հաղորդելու գործընթացին: Տեղեկացնենք, որ բողոքի ցույցն արտոնված է Երևանի քաղաքապետարանի 2009թ. փետրվարի 20-ի N 5 որոշմամբ:

Հրաժարական է ներկայացրել Սամցխե-Ջավախքի նահանգապետարանի ազգությամբ հայ միակ աշխատակիցը` փոխնահանգապետ Սամվել Օվեյանը http://www.natnews.info/index.php?news=1508

Տարածաշրջանային կարգավորիչների նոր դեր http://www.natnews.info/index.php?news=1476

Имеют ли опасения обеих авторов реальную почву? http://www.natnews.info/index.php?news=1437 http://www.natnews.info/index.php?news=1472

ЭТНOКОНФЕССИОНАЛЬНАЯ ПОЛИТИКА ГРУЗИИ: ОСНОВНЫЕ НАПРАВЛЕНИЯ И ВЕРОЯТНЫЕ РАЗВИТИЯ ЭДУАРД АБРАМЯН На протяжении многих лет этническая политика, как неотъемлемая часть внешнеполитических процессов Грузии, постоянно находилась в процессе трансформации. Сегодня становится очевидным, что, несмотря на кардинальные изменения некоторых методологических основ, окончательная цель Грузии в плане этнической политики является полное выдавливание и грузинизация этнических меньшинств путем интеграции. Методы ведения этнической политики в отношении национальных меньшинств страны часто кардинально отличаются друг от друга, однако преследуют одну основную цель - грузинизацию, или как принято именовать в международной практике, этнокультурную интеграцию в общий социум государства. В европейской теории этнической политики ставится несколько задач, согласно которым этническая группа, проживающая в составе государства, где она является этническим меньшинством, имеет право на культурную и территориальную автономию, но одновременно обязана участвовать во всех сферах развития и построения государства. Одновременно, процессы ассимиляции во многих западных странах воспринимаются вполне естественным, а в некоторых случаях и нормальным явлением, которое происходит в конечном этапе этнокультурной интеграции национальных меньшинств. В грузинской реальности процессы социокультурной интеграции проходят особым образом. Этническая политика тбилисского руководства фактически имеет две направленности: политика по отношению к мусульманским народам и политика по отношению к христианским народам. Если по отношению к исповедующим христианство этническим меньшинствам Грузия ведет постепенную политику социокультурной интеграции путем забвения собственных этнокультурных индивидов и обычаев, то по отношению к мусульманам часто осуществляется политика прямого выдавливания. Подобная политика преследует целью создание для мусульман-меньшнств экономических и коммуникационных трудностей. Несмотря на это, не все обстоит так категорично. В этнической политике Грузии по отношению к мусульманам-меньшинствам также ведется неоднородная политика. Если к азербайджанскому меньшинству грузинское руководство расположено, в целом антогонически, пытаясь как-то уменьшить их численность в стране, то аджарцев считает этническими грузинами и старается разбросать их по всей стране, для скорейшей православизации и грузинизации. Эти процессы уже находятся в кульминационном этапе. Активное заселение аджарцев осуществляется в районах, где компактно проживают этно-конфессиональные меньшинства, которых грузинское руководство не считает этническими грузинами. Таким образом, находясь в окружении некартвельских народов, у аджарцев процесс православизации и грузинизации проходит более активно, нежели если бы они проживали в Кахетии или в Имеретии. Находясь в окружении народа, чье векторное этнополитическое развитие связывается не с Грузией, а с соседним государством, аджарцы в контактах с ними идентифицируют себя с грузинами. Одновременно, сами же аджарцы для армян и азербайджанцев страны воспринимаются как грузины, а не отдельное этно-конфессиональное общество. Таким образом, в регионах Самцхе-Джавахети (армянонаселенный) и Квемо-Картли (азербайджанонаселенный) осуществляется систематическое заселение т.н. этнических грузин (аджарцев и сванов), численность которых в каждом регионе достигает 3-4 тысячи человек. Грузинский истеблишмент, осуществляя переселенческую политику по отношению к аджарцам, исходит не только из соображений активной грузинизации, но и не в последнюю очередь ставится задача уменьшить сильное влияние в Аджарии Турции. Несмотря на то, что Турция является важным союзником Грузии, Тбилиси неохотно и с недоверием воспринимает турецкую этно-конфессиональную политику в Грузии. Одновременно, в так называемых турецких проектах Закавказья и Северного Кавказа, Тбилиси является для Турции главным посредником и союзником, особенно в вопросах уменьшения влияния Москвы в регионе. Для аджарцев и тюрков-азербайджанцев Грузии, Турция на протяжении многих лет являлась гарантом безопасности и была "старшим братом". При правлении в Аджарии Аслана Абашидзе Турция не только инвестировала в ощутимых размерах, но и способствовала тюркизации края путем поднятия мусульманской идентичности аджарцев. Теперь же, на повестке дня грузинского руководства поставлена задача упразднить аджарскую автономию, дабы в правовом плане уменьшить вероятность политической автономизации или же отделения региона. В этом аспекте, руководству Грузии мешает внешнеполитическая ситуация с Южной Осетией и Абхазией, которым обещается широкая территориально-политическая автономия в составе страны и упразднение Аджарии повлияет на это самым негативным образом. Основы для политики выдавливания этнических меньшинств создал националистически настроенный лидер Грузии Звиад Гамсахурдия в 1990-1992 гг. Ныне удачная попытка вытеснить из страны осетин, русских, греков и аварцев Кахетии находится в стадии актуализации, учитывая рост национализма во внутренней и внешней политике Грузии за последний период. Необходимо отметить, что всплеск национализма в политике страны не несет спонтанного характера, а преследует цель как уменьшить влияние России и ее союзников в регионе, так и параллельно усилить собственное государство путем максимальной грузинизации и моноэтнизации страны до вступления в западные военно-политические организации. На сегодняшний день процесс выдавливания этнических мусульман Грузии осуществляется по отношению к азербайджанцам, кистинцам и аварцам. Из этнических меньшинств-христиан последовательное выдавливание осуществляется по отношению к армянам. Если в отношении аварцев и азербайджанцев Кахетии создаются экономические трудности, то к армянам Самцхе-Джавахети (Самцхе-Джавахк), к азербайджанцам Квемо-Картли (Борчалы) и к кистинцам Ахметовского района политика выдавливания осуществляется путем периодических убийств, что в свою очередь создает атмосферу небезопасности в стране. Одновременно, осуществляется массовое заселение так называемых этнических грузин - аджарцев, а через некоторое время ожидается также и турок-месхетинцев. Одним из основных задач грузинского руководства в плане армян и азербайджанцев было создание в местах их компактного проживания грузинских анклавов или больших селений, которые как правило, располагались на стратегически важных дорогах и высотах. На сегодняшний день, при попытках заселить этнические регионы грузинами, тбилисский истеблишмент своей первичной задачей ставит заселение аджарцев, сванов, грузин в селениях, которые находясь на главных автомагистралях, играют физически отделяющую роль между районами, в которых проживают те или иные этнические меньшинства. Ярким примером этого может стать грузинская политика по отношению к селениям русских духоборов Ниноцминдского района армянонаселенного региона Самцхе-Джавахети. На фоне активной миграции русских из нескольких селений, грузинское руководство попытается заселить их турками-месхетинцами, которых называет "этническими грузинами", чем и физически пытается отделить Самцхе-Джавахети от Армении. Одновременно, создает различные преграды для этнических армян, которые изъявляют желание приобрести дома русских духоборов. В свою очередь, Тбилиси по отношению к армянам также ведет активную ассимиляционную политику, путем постепенной грузинизации церквей, школ, культурных центров, а также поощрением смешанных браков, что можно увидеть в Ахалцхе и в Тбилиси. Что касается ситуации с азербайджанцами, то после прихода к власти М.Саакашвили ситуация в Квемо-Картли (Борчалы) все более ухудшается. Дело в том, что в этнической политике Грузии по отношению к азербайджанцам действует стандартный вариант выдавливания путем создания экономически невыносимых условий. Неопровержимым фактом является новое земельное разделение, в результате которого практически вся земля в Квемо-Картли передана арендаторам-грузинам, и лишь мизерная ее часть роздана оставшимся жителям-азербайджанцам. В результате этого уже десятки тысяч азербайджанцев покинули Грузию и мигрировали в Азербайджан, где руководство их заселяет в аваронаселенных и лезгинонаселенных регионах страны. Как видим, подобную позицию Грузии можно характеризовать как "культурную депортацию". Одновременно, Тбилиси планирует заселение этих регионов турками-месхетинцами, основная часть которых свое экономическое, этнокультурное и политическое развитие связывает как с Турцией, так и с Азербайджаном. Неоднозначным является политика по отношению к осетинам страны: в некоторых случаях их просто заставляют покинуть страну, но в других, как например в Тбилиси, используют осетинские союзы для внешней пропаганды "нерушимой грузино-осетинской дружбы". По сути, единственными этническими меньшинствами Грузии, которые более или менее не подвергаются дискриминациям можно считать курдов и евреев, численность которых уменьшилось по сравнению с 1989 г. вдвое. Особой является политика Грузии по отношению к вайнахским меньшинствам, которые проживают в Ахметовском районе Кахетии. В период правления Шеварнадзе вайнахские народности Грузии - чеченцы-кистинцы и бацбийцы, использовались для экспорта религиозного экстремизма против России. На сегодняшний день, бацбийцы находятся в стадии полной ассимиляции и грузинизации, а кистинцы в свою очередь стали угрозой нового отделения от Грузии. Одновременно, Грузия в своей закулисной политике всячески пытается сохранить вражду между ингушами и осетинами с одной, и между чеченцами и аварцами с другой стороны, являясь плацдармом турецких и западных интересов на Кавказе, основной задачей которых является ослабление российской политики путем создания межэтнических конфликтов на территории Северного Кавказа. Каковыми могут быть вероятные развития в краткосрочной и дальнесрочной перспективе? Очевидно одно, небольшие народы Грузии, находятся в сложном положении и в течение некоторого времени они полностью исчезнут с демографической карты страны. Вопрос Самцхе-Джавахети также является острым, однако в отличие от Еревана, Тбилиси явно пытается решить этот вопрос в дальнесрочной перспективе путем частичного выдавливания и полной грузинизации армян региона. В вопросе азербайджанцев Квемо-Картли, грузинское руководство не остановится, пока максимально не вытеснит этот этнический элемент из страны, единственное что пока спасает Квемо-Картли от деэтнизации, это сравнительно высокая рождаемость. Кроме того, грузинская сторона периодически будет разыгрывать "ингилойскую карту", почву для которой она подготавливает уже 12 лет. Как известно, в Закатальском и в Кахском районах проживают этнические грузины, которых Тбилиси поддерживает и развивает по мере своих возможностей. Очевидно, руководство Грузии в отличие от армян Самцхе-Джавахети в вопросе Квемо-Картли понимает, что так просто вытеснить или ассимилировать растущее азербайджанское население не удастся, и попытка создания в Азербайджане грузинского социума в лице ингилойцев имеет цель в дальнейшем обмена территориями, если азербайджанское этническое меньшинство вдруг попытается активизироваться путем сепаратизации региона. Конечно, временным решением многих проблем могла бы стать территориальная автономизация регионов путем федерализации страны, но исходя из негативного отношения к автономным образованиям, как у рядовых грузин, так и у руководства страны, требования федерализации не могут быть результативными. Более того, миграция негрузинских народов с каждым годом усиливается, а территория, которую они занимают, подвергается частичным демографическим изменениям. В среднесрочной перспективе, если этноконфессиональные процессы в Грузии будут продолжаться подобными темпами, субъекты Самцхе-Джавахети и Квемо-Картли не будут отличаться от других районов Грузии практически ничем, а оставшееся негрузинское население полностью сольется с грузинским обществом, потеряв собственную этнокультурную и в некотором роде политическую идентичность. /ИА REGNUM/

МЕЖДУНАРОДНЫЕ УСЛОВИЯ ПРОЦЕССА УРЕГУЛИРОВАНИЯ КАРАБАХСКОЙ ПРОБЛЕМЫ ИГОРЬ МУРАДЯН http://www.mitq.org/mezhdunarod19_05_07.html

Грузины хотят перенести парламент в Ахалцха Проблема региона Самцхе-Джавахк постоянно не дает покоя Грузии. В Тбилиси все время обсуждаются новые модели и проекты как сделать борьбу против тамошнего армянства эффективным. В этом контексте грузинские власти начали обсуждение о перенесении парламента Грузии в Ахалцха. Грузинская газета «Сакартвелос республика» 23.03.2007 г. в номере 53 на эту тему уже опубликовала статью. ИЦ BAGIN представляет ее без каких-либо сокращений и изменений. Перенос парламента Грузии в Ахалцха будет равноценен реформам Давида Строителя Нодар Коберидзе В последнее время для развитых стран мира разрядка политической загруженности старых столиц или же полное изменение их статуса становится, хотя и своеобразным, однако очень продуманным и дальновидным решением. Пробежим глазами карту мира – Бразилия, Казахстан, ранее Турция… Сегодня в Аргентине, на юге – на территории Патагонии также строят столицу, вместо Буэнос-Айреса. Эти страны изменили географическое местоположение своих столиц и переместили в основном в слаборазвитые регионы. Это все осуществлено таким образом, что традиционные столицы не утратили ни политической, ни культурной насыщенности (Стамбул - Анкара, Рио-де-Жанейро - Бразилиа, Алматы - Астана), а взамен получили то, что слаборазвитые и, зачастую, отсталые регионы этих стран достигли невиданного прогресса и очень скоро создали новые культурно-политические очаги, которые, в конце концов, вместе со старыми традиционными центрами достигли блистательных результатов (вспомните восхищение нашего президента Астаной). Почему мы посчитали необходимым это сравнение? Наша столица Тбилиси, душа и сердце Грузии, в последнее время стала похожа на «большеголового головастика». Сосредоточение всей политической и экономической системы Грузии в одном месте в некотором роде создало препятствие для развития страны, последствия чего уже очевидны, и чем больше времени пройдет, тем более бедственной станет картина развития страны. Согласитесь, что для страны, превратившейся в город-государство, завтрашний день не может быть удачливым. Кажись, разгрузка власти и перенос Конституционного суда в Батуми существенно не изменило картину, поскольку Батуми в Грузинском государстве имеет свое значение, характер и миссию. Так что, этот шаг хотя и правильный, однако, тем не менее, носит формальный характер. Однако на юге, осуществление большой политической роли, несомненно, явится переломным фактором для Грузии. Как таковое, имеем ввиду сердце старого Самцхе-Саатабаго – Ахалцха. Возрождение Ахалцха и ее превращение, в грузинском понимании, в «мегаполис» существенно и полностью изменит всю ситуацию в регионе, и, чтобы это случилось, необходима большая политическая воля уровня Строителя, всей сущностью, осью которого будет перенос парламента Грузии в Ахалцха. Во-первых, для властей, размещение 150 человек и создание инфраструктур не будет технически трудно осуществимым делом. А последствия будут безгранично большими и положительными. Перенос парламента Грузии в Ахалцха, прежде всего, восстановит скомпрометированное лицо этой ветви власти. Тут будут предоставлено больше возможностей для занятия своим основным делом, освободившись от политиканства и становясь настоящим мозгом грузинского государства, как Сенат Древнего Рима. Вместе с тем перенос парламента сюда будет способствовать быстрому процветанию региона, тем самым вольется новая кровь в этот старый уголок Грузии, и, самое главное, абсолютно изменится общая картина. С этого момента раз и навсегда «погаснет» посеянное семя сепаратизма. Погаснет, потому что к артерии Ахалцха присоединятся Ахалкалак, Адиген, Ниноцминда, Цалка… Следовательно, надо понять, что там, где работает парламент Грузии, вне зависимости от любого изменения обстоятельств, не возникнет «этнической» проблемы. Данная политическая воля коренным образом предрешит все, и мы получим новую здоровую артерию в стране, которая не только будет подпитывать государственный орган, но и придаст новый стимул развитию страны. А его вектор приобретет такой вид, что на сегодняшний день трудно представить, и если подобные мероприятия в других странах сообщают государствам новый экономический стимул, то в нашем случае его диапазон будет несравненно - повторяю в третий раз - несравненно большим. В других вопросах мы не мелочимся. Все те блага, которые принесет этот шаг (начиная с разгрузки Тбилиси и заканчивая возрождением элементарного быта региона), настолько очевидны, что понимание этого, вероятно, может быть доступным для любых необразованных людей. Я считаю, что поставленная задача нуждается в серьезном обдумывании и получении поддержки, а приверженность парламентского истеблишмента уже находится под юрисдикцией президента. Это не трудно для него, а взамен президент этим шагом впишет себя в историю Грузии, в ряды тех реформаторов, рядом с именами которых, народ до сих пор зажигает свечи, и будет зажигать их постоянно.

Кто смотрел документальный фильм о Арцах(карабах)ской войне и о нынешней ситуации? я слыхал, что она разделена на 3 части. все вместе более 4 часов. Очень хорошо сделан, монтаж и идеологически находится на высоте. Говорят фильм получился потрясный! Но, вот наше руководство ооочень попобялось этого фильма, и я что-то не понимаю почему. Ни один телеканал (даже АЛМ) не рескнул показать этот фильм. Даже в районах ее показать боятся. Как мне стало известно, в фильме сильной критике подвергается мысль о здаче территорий, критикуется Гукасян и дебильная политика Армении с Россией и Ираном.

ВСЕГО ОДИН ПЕРЕГОН БОЛЬШОЙ ПОЛИТИКИ: Игорь Мурадян железная дорога Карс – Ахалкалак http://mitq.org/peregon08_02_07.html

АРМЕНИЯ-ДИАСПОРА: НОВЫЕ ПРИОРИТЕТЫ АРМЕН АЙВАЗЯН http://www.mitq.org/diaspora31_01_07.html

ЕСТЕСТВЕННЫЕ СОЮЗНИКИ ЛЕЗГИН: КТО ЖЕ ОНИ? МНЕНИЕ МОСКОВСКОГО ПОЛИТОЛОГА http://www.mitq.org/soyuzniki26_01_07.html ЖДЕМ ВАШЕ МНЕНИЕ, УВАЖАЕМЫЕ ФОРУМЧАНЕ

ПРОБЛЕМЫ ОРГАНИЗАЦИИ АРМЯНСТВА НА СОВРЕМЕННОМ ЭТАПЕ АРМЯНСКОГО ВОПРОСА беседа с А.Айвазяном http://www.mitq.org/organizaciya22_01_07.html А ведь очень интересно рассуждает человек.

Ваши мнения по-поводу некоторых сайтов информационные агентства нацменьшинств Азерботии на этой неделе случайно на них надкнулся, когда искал инфу о событиях 1993 г. в Ленкоране. www.tolish.info www.khabal.info по моему, близок конец Бакинского ханства. А вы что думаете?

МАНВЕЛ САРКИСЯН ГРАНТ МЕЛИК-ШАХНАЗАРЯН Естественно, об русско-армянском стратегическом сотрудничестве можно говорить лишь начиная с момента развала СССР и образования независимой Республики Армения. Однако, ключевые обстоятельства, определившие характер такого сотрудничества, своими корнями уходят в более отдаленные времена. Речь идет об объективных и субъективных основах возникшей после развала СССР политической ситуации в регионе Южного Кавказа (Закавказья), определившей сферу совместных интересов России и Армении в настоящий момент. В этом смысле, интерес представляют некоторые важнейшие политические и экономические процессы, начавшиеся сразу же после того, как государства данного региона объявили курс на строительство независимых государств. В первую очередь, интересен факт самого поведения этих независимых государств, невольно оставшихся вне устойчивого протектората Москвы. Кроме того, имеет смысл рассмотреть характер появившегося интереса к странам данного региона со стороны непосредственных соседей – Ирана и Турции, а также, влиятельных держав и международных организаций. продолжение здесь - http://mitq.org/obozrevatel16_01_07.html