Vishapakah

Потамушто у кое кого, не хватила в шатанах выйти на поле)) это одной и тоже, если будешь знать что враг силнее, и будеш бежать из поле боя, трусы.

Теперь понятно в чем вы Арцахе были лутше. я шас умру от смеха...

Животние бегут бистрее человека, они что получается лутше. :lol: Нет, я возбуждёный.

Потамучто ваших молодих столько травят радикализмом, что выходят в поле как зомбы, так что наши всёравно лутше вас.

В этом разделе сборную обсуждаюд, не менай тему)) таму же вы себя вели как варвары, вот и с вами не сиграли, а вот наша сборная по любому вас бы парвал.

Я тебя не спрашиваю отказался или нет, пишу факты.

А может и нам отказатся от игри с туркомы, как азери с нами отказались играть.

Алекпер Мамедов: «Похищение армянскими разведчиками Масима Биннатова демонстрирует несоответствие действительности заявления о том, что Азербайджан держит свои границы на замке» Интервью Day.Az с директором Азербайджанского Центра Демократического и Гражданского контроля над Вооруженными Силами Алекпером Мамедовым. - Алекпер муаллим, как Вы прокомментируете сообщение о том, что армянскими разведчиками, проникшими на территорию села Шихлы-2 Газахского района, был похищен житель этого села Масим Биннатов? - Это вопиющий случай. Если армяне могут себе позволить преспокойно не только перейти на территорию нашей страны, но и захватить наших граждан, то это говорит о бездеятельности и неподготовленности целого ряда структур, отвечающих за безопасность в Азербайджане: начиная от пограничников, кончая МНБ и Вооруженными Силами. Подобный случай демонстрирует то, что армяне в любой момент могут осуществить любую диверсию, террористический акт, иные действия, направленные против Азербайджана на территории нашей страны. Увы, но этот случай также показал, что громогласные заявления руководства ведомств, отвечающих за безопасность границы нашей страны не имеют ничего общего с реальным положением вещей. Мы слишком быстро потеряли бдительность и позабыли о жертвах армянского террора. Мы совершаем истинное преступление, недооценивая и вероятность осуществления террористических актов на территории Азербайджана со стороны не только армян, но и ПКК, «Хезболлах» и иных террористических организаций. А такие акции, учитывая возрастающее влияние и значимость Азербайджана в мире, равно как и прозрачность наших границ для врагов нашего государства, вполне возможны. - Как Вы прокомментируете заявление главы пресс-службы Министерства обороны Эльдара Сабироглу, который утверждает, что наши границы надежно охраняются и который принялся обвинять всех тех, кто не сумел различить армян по акценту и внешности? - Заявления главы пресс-службы Министерства непонятны! О какой надежной охране границ можно говорить после того, как армяне преспокойно переходят линию фронта и похищают жителя нашего села?! Хотя, откровенно говоря, нельзя было ожидать от него иных заявлений. Ибо суть его работы как раз и заключается в том, чтобы пытаться скрыть от общественности истинное положение дел в армии, минимизировать степень недостатков в армии после обнародования всех ставших достоянием широкой общественности фактов, демонстрирующих огромное количество проблем в ней. Самое легкое в данной ситуации - свалить все на жителей села, которые «не смогли распознать врага». Но куда же смотрит наша разведка? Куда смотрит пограничная служба? Куда смотрело Газахское отделение МНБ? Повторюсь, похищение армянскими разведчиками жителя села Шихлы-2 Газахского района Масима Биннатова демонстрирует несоответствие действительности заявления о том, что Азербайджан держит свои границы на замке и готов отразить любые террористические нападения со стороны врагов. Я бы очень хотел, чтобы хотя бы после этого ЧП руководство министерств, отвечающих за оборону, непроходимость границ для врагов нашей страны, национальную безопасность сделало соответствующие выводы. В противном случае - нас могут ожидать непредсказуемые и ужасные последствия. - Как Вы считаете, кто конкретно должен быть наказан за подобное ЧП? - Я уверен, что необходимо провести всестороннее расследование данного вопиющего случая. Особый спрос должен быть с руководства Министерства обороны, солдаты которого не смогли предотвратить как появление неприятеля на нашей территории, так и спокойное посещение врагом вместе со взятым в плен гражданином Азербайджана. Нужно выявить, с какой стороны проникли на территорию села Шихлы-2 армянские разведчики. Говорю это потому, что армяне могли проникнуть на территорию села как со стороны пограничной с нами Грузии, так и минуя наши посты в лесах. Только посредством проведения расследования можно выявить и привлечь к ответственности всех тех, кто не сумел пресечь эти действия врага. Илья Файнзильберг http://www.day.az/news/society/99294.html

Я бы нивестку украл.

Урартур я тебя обажаю, за тваю правату.

Даже я не знаю где имено мои предкы в Ване жили, правда интересно был бы узнать. Мои не Мурадяни. Всем советую сматреть это видео, про нас сняли ВАНАрмения.

В интересах грузии не только Баку-Тифлис-Карс, ну и скажем Ереван-Тифлис-Сочи, выть два железнодороги, это двайной даход для грузии, правельно?

По моему он не грузин, я не знаю у него какой IP, даже если из грузии, то там много азерланов живут... так что брабус не интереси грузии приставляет, я так понял.

ՇԱՄԱԽԵՑԻ ՊԱՐՈՒՀԻՆ՝ ՀԱՅ ԲԱՆԱՍԵՐՆԵՐԻ ՆԵՐԿԱՅԱՑՄԱՄԲ Չարենցի անվան գրականության եւ արվեստի թանգարանի հրատարակչությունը լույս է ընծայել բանասեր, գրականագետ, թարգմանիչ, բանասիրական գիտությունների թեկնածու Արծվի Բախչինյանի եւ ամերիկաբնակ բանասեր, պատմաբան, թարգմանիչ, պատմական գիտությունների թեկնածու Վարդան Մատթեոսյանի Արմեն Օհանյանի կյանքը եւ գործը ներկայացնող «Շամախեցի պարուհին» գիրքը: Հայոց անցյալի կանանց դիմասրահում հատուկենտ են հետաքրքրական կենսագրությամբ վառ անհատականությունները, ովքեր իրենց կյանքով ու գործունեությամբ առանձնացել են ժամանակակիցներից եւ բարձրացել ապրած ժամանակից: Այդ քչերից է պարուհի Սոֆյա Փիրբուդաղյանը (Արմեն Օհանյան), մեզանում անհայտ մի անուն, որի չափազանց գունեղ կենսապատումը անցյալի փոշիներից հանելու մտահոգությամբ էլ ձեռնամուխ եղան հեղինակները: Արծվի Բախչինյանն ու Վարդան Մատթեոսյանը 2002 թվականին այս համատեղ աշխատությունը սկսել են որպես հոդված արեւելահայերենով հրատարակելու նպատակով, բայց Հայաստանում եւ ԱՄՆ-ում նրանց կատարած հետազոտությունները, հետզհետե կուտակվող նյութերը նրանց համոզեցին, որ ավելի նպատակահարմար է, որ հոդվածները գրքի վերածեն: Հեղինակները գրքի ամփոփումը տվել են անգլերեն, ֆրանսերեն, իսպաներեն, ռուսերեն եւ պարսկերեն՝ այն ազգերի լեզուներով, որոնց հետ անմիջական շփման մեջ է եղել Օհանյանը: Գիրքը ներկայացնում է Ռուսաստանում, Իրանում, Ֆրանսիայում եւ Մեքսիկայում բնակված դերասանուհի, պարուհի, գրող եւ գրականագետ Արմեն Օհանյանի (1887-1976) վիպական հարուստ եւ հետաքրքրաշարժ կյանքը եւ ժամանակին աղմուկ հանած ինքնատիպ ստեղծագործությունը: Շամախեցի պարուհին մի առիթով գրել է. «Ես ծնեալ պարուհի եմ, ինչպես լինում են ծնեալ բանաստեղծներ... Ես նաեւ գրում եւ արտասանում եմ իմ պարերի մէջ: Ես պաշտում եմ պարը, այն իսկական կրօն է, եւ ամէն անգամ երբ պարում եմ, մի սրբազնագործություն է, որ իրականացնում եմ ես»: Հայազգի նշանավոր արվեստագիտուհու անունը շարունակում է մնալ համաշխարհային պարագիտության եւ պարարվեստի ուշադրության կենտրոնում: Նա ստեղծել է պարային մի նոր որակ, նոր խոսք է ասել արեւելյան պարի կատարման բնագավառում՝ համադրելով այն մոդեռն պարի եւ ոճավորված անտիկ պարարվեստի հետ: Արմեն Օհանյանի մասնակցությունը հայ մշակույթին եղել է սակավադեպ: Նա որպես արվեստագետ-գրող կայացել է օտար շրջաններում՝ ներկայանալով նախ որպես պարսկական պարուհի, ապա որպես ֆրանսիական գրող, հետագայում՝ մեքսիկական գրականագետ: Թե՛ պարի, թե՛ գրականության մեջ նա եղել է արեւելյան տարաշխարհիկության կրող եւ ներկայացնող: Նվիրվելով գրականությանը՝ նա ֆրանսիական գրականության մեջ թողել է մի քանի ինքնակենսագրական-հուշագրական, ուղեգրական եւ արեւելյան բնույթի գրքեր: Գրքից տեղեկանում ենք, որ Օհանյանն իր գրական-մշակութային գործունեությունը շարունակելով Մեքսիկայում՝ դարձել է մասնավորապես ռուս գրականության մեկնաբան: Նա կապի մեջ է եղել Հայաստանի եւ սփյուռքի հետ, մասնակցել հայկական միջոցառումներին, իսկ ֆրանսերեն եւ իսպաներեն գրություններում անդրադարձել է Հայաստանին: Իր պարային համարներում հայ երգահանների ստեղծագործությունների լայն օգտագործման շնորհիվ մասնավորապես տեղ է գրավել նաեւ հայ պարարվեստի պատմության մեջ: ԱՐՓԻՆԵ ԱՍԼԱՆՅԱՆ

Я тоже очень уважаю Вазген Манукяна, еще меня нравится Самвел Бабаян, Артур из Оринац Еркир тоже ничего, только он немножко эмоциональный.

Գրել է Լուսանցք 23-11-2007 Եվրոպացի մի շարք ականավոր լեզվաբաններ, ուսումնասիրելով հայոց լեզուն, ժամանակին առաջարկել են հայերենը դարձնել գիտության (հետագայում՝ նաեւ հաղորդակցության) միջազգային լեզու: Ներկայացնում ենք այդ կարծիքներից մեկը. «Հայերենն ունի չափազանց մեծ բառապաշար: Բառապաշարի հարստությամբ քիչ լեզուներ կարող են մրցել հայերենի հետ: Հայոց լեզվի մյուս հարստությունը նրա բառակազմությունն է՝ բառածանցումը եւ բառաբարդումը: Ամեն մի նոր իմաստի համար հայերենը կարողանում է սեփական բառ ստեղծել… Հայերենը եվրոպական լեզուների համեմատ մի կարեւոր առավելություն ունի, եվրոպացիները գիտական նոր եզրեր ստեղշում են հունարեն բառերի միջոցով, իսկ եվրոպացիների մեծամասնության համար այն անհասկանալի, մեռած լեզու է: Ուրեմն այդ լեզվով կազմված բառերն ու եզրերն էլ եվրոպացիների համար խորթ են, մեռած: Մինչդեռ հայերենն ի վիճակի է գիտական եզրեր, բառեր կազմել իր միջոցներով, որոնք հասկանալի են հայերեն խոսող բոլոր մարդկանց: Սա մեծ առավելություն է: Հայերենի մյուս արժանիքներն են նրա պարզ քերականությունը, հրաշալի տրամաբանությունը: Հայերենը կարող է լինել նորոգույն լեզու: Հայոց լեզվի արտահայտչական միջոցները ավելի մեծ են, քան նույնիսկ անգլերենինը, ֆրանսերենինը: Բացի դրանից, գիտությունը սիրում է ճշգրտություն: Հայերենի ամենակարեւոր հատկություններից է արտահայտման ճշգրտությունը»: Հայերենը կարող էր իրապես դառնալ միջազգային լեզու, եթե «խորհրդային եղբայրության» խանդը տեղի չտար եւ ՄԱԿ-ում իրական եղբայր-պաշտպաններ ունենայինք այդ տարիներին: http://www.hayary.org/index.php?option=com...4&Itemid=70

Армен Багратян (Нидерланды)

Я тоже всех вас люблю.

Почему никого не валнует, что у нас не достаточни средства, чтобы выдержать в гонке вооружения против азербайджана, и эти средства должни откудо поевлятся, чтобы ми не отстали, выть наша правительство не валшебник, и 2.5 милларда не было чудо легкий руки. Канешно можете опять меня обвенять, что я в Армении не живу, и многое не знаю, не спорю, вы тоже в многом прави, но давайте все причниы расматреть, чтобы быть обективним.

Запод из за своих интересов решил вес ПостСоветская пространства перебрать свои рукы. Первий очередь они разшеряют свои влияна на сторону востока, при этом взяя кольцо некторих не желаних государств. Ми выдим, что в тех странах где уже произошло подобние революции, не только в эти страни не принесли демократию, частности Грузия, ну и снизили экономичоский рост в стране, частности Украина. Тоесть запод приследуя свои конкретные цели, не совсем заинтересован в демократии, и экономического роста в даних государствах. Как баротся с этим? Какие люди осуществляют революции? Пожалуй чтобы понять вес смысл происходящего, нам стоит изучать не только отечественную информацию, но и западные матеряли. Предлагаю для прасмотра Французский док.фильм про "оранжевые" революции, фильм, который даёт ответ многим вопросам, и главно матерял сделано в заподe, что не даёт причины про американски настраевымый людям сомниватся провате данного материала. Вот ссилка на Французский док.фильм про "оранжевые" революции: http://rutube.ru/tracks/38992.html?v=42955...45419734b34fb30

Админ раслабтесь, я сам виноват что не понял, что с админоми не спорят, это ошибка больше не повтарится, я же не хочу бан получить.

Այսքանից հետո թող ինչ որ մեկը ասի, որ ԼՏՊ-ն թուրքիայի գործակալ չէ. Ոչ միայն նա վաղուց նրանց հետ գաղտնի համագործակցում է, այլև ուղղություն է ցույց տալիս.

Վազգեն Մանուկյանը ԼՏՊ-ի մասին.

ՏԵՐ-ՊԵՏՐՈՍՅԱՆԻՆ ՖԻՆԱՆՍԱՎՈՐԵԼՈՒ ԱՌԱՋԱՐԿԻ ՀԵՂԻՆԱԿՆ «ԱԶԳԸ» ՉԷ, ԱՅԼ ԹՈՒՐՔԱԿԱՆ «ՌԵՖԵՐԱՆՍԸ» Շանտաժը չի կարող համանման նյութերի հետագա հրապարակումը կանխելու միջոց դառնալ Ինչպես երեւում է, «Անկարան պետք է ֆինանսավորի այն խմբավորումներին, որոնց կգլխավորի Տեր-Պետրոսյանը» վերնագրով «Ազգի» նախավերջին համարում հրապարակված նյութը զայրացրել է մեր թերթի «ընդդիմադիր ընթերցող Վահագն Ղուկասյանին»: Այլապես նա առանց կարդացածը հասկանալու, մեզ խելք չէր սովորեցնի, հարցաքննելով. «Իսկ Տեր-Պետրոսյանին հարցրե՞լ եք, ինքն ինչի՞ն է պատրաստ՝ ֆինանսավորվելո՞ւ, թե՞ հրաժարվելու: Ուրեմն ինչո՞ւ է Անկարան նման հայտարարություն անում, երբ համոզված է, որ ի սկզբանե մերժվելու է: Ուրեմն առաջարկում է՝ հակառակ էֆեկտ թողնելու համար: Քաղաքականության մեջ պատահականություններ չեն լինում, եւ ուրեմն Անկարան իր առաջարկից հակառակ էֆեկտ է ստանում, որի իրականացմանը լծված են Ռուսաստանի հայերի միության նախագահի սեփականություն՝ «Ազգ» օրաթերթի աշխատակիցները... Հուսամ, որ դիտավորություն չէ, բայց բոլոր դեպքերում այսպես զզվելի է»: Նախ ասենք, որ մեր հրապարակած նյութում Անկարան ֆինանսավորելու առաջարկով չի դիմում Տեր-Պետրոսյանին, այլ «Ռեֆերանս» թերթը դիմելու առաջարկ է ներկայացնում Անկարային: Քանի որ մենք այդ նյութը քաղել ենք «Ռեֆերանսի» նոյեմբերի 16-ի համարի հոդվածից, որին արդեն ծանոթ էր 72 միլիոնանոց թուրք հասարակությունը եւ թուրքական մամուլի էջերը հեղեղված էին համանման նյութերով, ուստի դա թարգմանաբար հրապարակելուց առաջ Տեր-Պետրոսյանին հարցնելու խնդիր որպես այդպիսին չենք ունեցել, ոչ էլ հոդվածը հայ ընթերցողից քողարկելու պարտականություն, հատկապես այն դեպքում, երբ Տեր-Պետրոսյանին ֆինանսավորելու առաջարկի հեղինակն «Ազգը» չէ, այլ թուրքական «Ռեֆերանսը», իսկ հասցեատերը՝ Անկարան: Եթե «Ազգ» օրաթերթի «ընդդիմադիր ընթերցողն» անկեղծորեն համոզված է, որ քաղաքականության մեջ չեն լինում պատահականություններ, ապա չպետք է պատահական համարի Տեր-Պետրոսյանի առաջադրման պատճառած ոգեւորությունը Թուրքիայում, «մեր սահմանները դեպի Թուրքիա, դեպի Ադրբեջան բացելու» վերաբերյալ նրա դեռեւս սեպտեմբերի 21-ին քաղաքականություն վերադառնալու առաջին իսկ օրն արած հայտարարությունը, ինչպես նաեւ որպես գործիք օգտագործվելու պատրաստակամությունը, որը ՀՀ նախկին նախագահը հայտնել է հրապարակավ, նաեւ թուրքական թերթերի ուշադրության կենտրոնում գտնվող հանրահավաքում: Թերեւս կարելի էր ընթերցողի հետ համաձայնել «հակառակ էֆեկտի» հարցում, եթե սպառված չլինեին Թուրքիայի հայաստանյան քաղաքականության դիրքերը, նա զրկված չլիներ ղարաբաղյան հակամարտությանը միջամտելու հնարավորությունից, առավել եւս Հայոց ցեղասպանության միջազգային ճանաչման գործընթացի անդառնալիությունը հուսահատության չմատներ նրան: Հետեւաբար, ընթերցողը փոխանակ «Ազգին» հարցաքննելու, պետք է Տեր-Պետրոսյանին դիմեր՝ ճշտելու համար, թե վերջինը նախքան մեր սահմանների դեպի Թուրքիա, դեպի Ադրբեջան բացումը հարցրե՞լ է հայ ժողովրդին, իմաստ ունի՞ դրանք բացել երեք տարով, քանի որ ինքը երեք տարի հետո հեռանալու է քաղաքականությունից, իսկ ո՞վ է դրանք փակելու նրա հեռացումից հետո կամ ինչպե՞ս բացենք, երբ թուրքերը մարզադաշտերում տառապում են Հրանտ Դինքին սպանող Օգյուն Սամասթին նմանվելու մարմաջով, իսկ ադրբեջանցի ստահակը հայ սպանելու համար ազգային հերոս է հռչակում մարդասպան-տականքին: Առանց այս հարցերի պատասխանն ստանալու, «Ազգին» հարցաքննելու դեպքում «ընդդիմադիր ընթերցողի» հարցաքննությունը չի կարող որեւէ արժեք ունենալ: Ինչպես կարելի է ենթադրել, Տեր-Պետրոսյանը մեր սահմանները դեպի Թուրքիա ու Ադրբեջան բացելու եւ որպես գործիք օգտագործվելու պատրաստակամությամբ պարարտ հող է ստեղծում Հայաստանի առաջիկա նախագահական ընտրություններին օտարերկրյա միջամտության համար: Ինչ վերաբերում է «սեւ քարոզչությանը», ապա ընթերցողը դրա ծավալումը մեր աշխատակիցներին վերագրելիս հանկարծ հիշատակում է «Անկարան պետք է ֆինանսավորի այն խմբավորումներին, որոնց կգլխավորի Տեր-Պետրոսյանը» վերնագրով «Ազգում» հրապարակված նյութի հետ որեւէ առնչություն չունեցող Ռուսաստանի հայերի միության մոսկվաբնակ նախագահին, որ շանտաժի ենթարկի մեզ: Շանտաժը տվյալ դեպքում դառնում է համանման նյութերի հետագա հրապարակումը կանխելու միջոց: Իսկ կանխումը ենթադրում է քողարկում, որի հետեւանքով Հայաստանի բնակչությունը զրկվում է ազատ տեղեկատվություն ստանալու իրավունքից: Օրինակ, 1993-ին Փարիզում, երբ Տեր-Պետրոսյանը գաղտնի հանդիպեց «գորշ գայլերի» առաջնորդ Ալփարսլան Թյուրքեշի հետ, թուրք հասարակությունը բացի հանդիպումից, գիտեր նաեւ, որ վերջինը զենքի կոչելով «զգոն թուրքերին», Ղարաբաղում հայերի դեմ կռվելու համար նրանց գործուղում է Ադրբեջան: Այլ կերպ, Թուրքիայում այդ գաղտնի հանդիպումը հասարակությունից քողարկելու պատճառ չկար: Նույնը պետք է ասել այն առանցքային դերի մասին, որը 1995-ին սկզբնավորված հայ-թուրքական մերձեցման հարցում խաղացել է Ժակ Կամհիի ավագ որդին՝ Ջեֆի Կամհին: Իսլամական շրջանակները Ժակ Կամհիին համարում են Թուրքիայում սիոնիզմի ներկայացուցիչը: Իսկ մամուլն ընդգծում է Տեր-Պետրոսյանի հետ Ջեֆի Կամհիի մտերմիկ հարաբերությունները եւ նշում, որ Կամհիների անվտանգությունն ապահովում է «Մոսսադը»՝ որպես թիկնապահներ նրանց տրամադրելով իր գործակալներին: Կարծում ենք, հայ հասարակությունը եւս իրավունք ունի օգտվելու ազատ տեղեկատվության իրավունքից: ՀԱԿՈԲ ՉԱՔՐՅԱՆ http://www.azg.am/?lang=AR&num=2007112409

Я не поникую, просто железная дорога, это допалнительный товарооборот, а товарооборот, это допалнительные деньги, а деньги это оружия. Фидаин, большой сосед, и моленкий брат, имел виду турков с азерцоми. Россия не наш большой сосед, потамушто с ними у нас опших границ нет, ГЕОГРАФИЯ!!! То что большой сосед останется без маленкого брата, я это к тому, что нас заставляют начать войну, а то экономичоски правда душат.