Jump to content

Татуированный сон


Recommended Posts

Ակսել ջան, բոլոր բառերը(ճշմարտությում, փափաղ, ստռկացնում, համբուրգեր...) գուշակեցի, բացի "Հոգութաբեր"-ից:

Դա հոգի՞ն է, հոգու թևե՞րն են, հոգու գո՞ւթն է, հոգու թա՞փն է: Մի խոսքով, լավ կլինի բացատրական բառարան կպցնես, որ խեղճ ընթերցողս բառագուշակությամբ չզբաղվի:

Ռոմեո ջան, ուղղագրական բառարան է պետք, կարամ մի քանի հատ կպցնեմ, բայց ոչ մեկն էլ բանի պետք չեն, մենք վառռռանք գովելով մեր գիրն ու գրականությունը, գրագիտությունը, բայց մինչև էս օրս ինտերնետում մի խելքը գլիխին բառարան չկա, երևի ձեռնտու գործ չէ, ձևի համար մի երկու կիսատ պռատը կա, մի ժամ փնտրում էս, վերջն էլ իզուր:

Սխալների համար շնորհակալ եմ, ես ուղղակի գրում եմ այնպես ինչպես լսում եմ, այլ կերպ ինձ թվում է սուտ եմ խոսում, իսկ իմ սխալները չեմ տեսնում...

Հոգուտաբեր, ճշմարտություն, փափախ, ստրկացնում, համբուրգերը չգիտեմ - չեմ էլ սիրում

Երևի մարդը պետք է ունենա սեփական ուղղագրությունը, իհարկ է հասկանալի սահմաններում, ինչպես ձեռագիրը...

36degrees - շնորհակալ եմ մոտեցմանդ համար

Link to post
Share on other sites
  • Replies 214
  • Created
  • Last Reply

Top Posters In This Topic

Ռոմեո ջան, ուղղագրական բառարան է պետք, կարամ մի քանի հատ կպցնեմ, բայց ոչ մեկն էլ բանի պետք չեն, մենք վառռռանք գովելով մեր գիրն ու գրականությունը, գրագիտությունը, բայց մինչև էս օրս ինտերնետում մի խելքը գլիխին բառարան չկա, երևի ձեռնտու գործ չէ, ձևի համար մի երկու կիսատ պռատը կա, մի ժամ փնտրում էս, վերջն էլ իզուր:

Սխալների համար շնորհակալ եմ, ես ուղղակի գրում եմ այնպես ինչպես լսում եմ, այլ կերպ ինձ թվում է սուտ եմ խոսում, իսկ իմ սխալները չեմ տեսնում...

Հոգուտաբեր, ճշմարտություն, փափախ, ստրկացնում, համբուրգերը չգիտեմ - չեմ էլ սիրում

Երևի մարդը պետք է ունենա սեփական ուղղագրությունը, իհարկ է հասկանալի սահմաններում, ինչպես ձեռագիրը...

36degrees - շնորհակալ եմ մոտեցմանդ համար

Ակսել ջան, ես չէի էլ կասկածում քո հումորի մակարդակի վրա: :D

Ինչ վերաբերում է ուղղագրությանը, ապա համոզված եմ՝ քո սխալները ոչ թե չգիտենալու, այլ անուշադրության արդյունք է, իսկ դա քո աշխատանքի որակի վրա բացասաբար է ազդում:

Եթե "հոգուտաբեր"-ով ուզում ես ասել օգուտաբեր, օգտակար և այլն, ապա կա շատ հարմար հոմանիշ՝ "շահավետ" կամ "շահութաբեր":

Link to post
Share on other sites
Եթե "հոգուտաբեր"-ով ուզում ես ասել օգուտաբեր, օգտակար և այլն, ապա կա շատ հարմար հոմանիշ՝ "շահավետ" կամ "շահութաբեր":

Ռոմեո՛ մեկ զերո օգուտ քեզ - ՇԱՀՈւԹԱԲԵՐ - հենց էդ էի ուզում ասած լինեի, շահութաբեր բառը այնքան ճիշտ ու տեղին է հնչում, որ օգուտաբերը կարելի է ասել սխալ է: :yes:

Բա շուտ ասեի՜ր ե ;) ՛

Քո խմբագրությամբ էդ բառը փոխում եմ

Ազատության ստախոսություն

Ազատության շուկայում

Երկու իր է վաճառվում,

Հարմարավետ ճշմարտություն,

Շահութաբեր արդարություն:

Ի՛ր են, իրե՛ր իրակա՛ն,

Կպած կաշվից սեփական,

Հարմարավետ ճշմարտություն,

Շահութաբեր արդարություն:

Ու քարոզնե՜ր, քարոզնե՜ր,

Վ՛այ փափախ թռցնողներ,

Ո՞ւմ աչքերն էք կապում

Ու պոչերդ քողարկում:

Ստով սնում ստրկացնում,

Համբուրգեր էք բաժանում,

Ինքներդ ինչո՞վ էք սնվում,

Արյունո՞վ:::

Link to post
Share on other sites

Միշտ ցանկացել եմ ասել , որ շատ համարձակ ես գրում՝ նշանակում է մեկ քայլ առաջ ես , ուրախ եմ քեզ համար, դու հիանալի ես գրում

Link to post
Share on other sites
Միշտ ցանկացել եմ ասել , որ շատ համարձակ ես գրում՝ նշանակում է մեկ քայլ առաջ ես , ուրախ եմ քեզ համար, դու հիանալի ես գրում

Շնորհակալ եմ rainbow :victory:

Link to post
Share on other sites
Որթ լորդը

Խնձորի մեջ մի հաստ որթ

Համարում էր իրեն լորդ,

Լորդը ամեն ինչ ուներ,

Ինչքա՜ն ուզենար կուտեր:

Որդ լորդը

Խնձորի մեջ մի հաստ որդ

Համարում էր իրեն լորդ,

Լորդը ամեն ինչ ուներ,

Ինչքա՜ն ուզենար կուտեր:

Link to post
Share on other sites

Անցնում էս

Անցնում էս ո՛վ գեղեցիկ

Ու միակն էս լուսնի պես,

Վարդ էս, Հասմիկ, ձնծաղիկ,

Մի հարց ունեմ միայն քեզ:

- լսում եմ քեզ բանաստեղծ,

Հյուսիր հարցմունքդ խնդրեմ,

Խոստանում եմ, որ անկեղծ

Հարցիդ կպատասխանեմ:

- Ի՛նչ գեղեցիկ էս.

- Հարցդ լավ եմ հասկանում,

Բայց իզուր էս ինձ դիմում,

Բայց մի մոլորվի, գնա՝

Կուպեիդոնին հարցրա:

- Նա վորսո՛րդ է, դու՛ ասա,

Քիչ առաջ նրան տեսա,

Բայց նրա նետի համար

Սրտիս վրա տեղ չկար:

- Ուրեմն դու ստում էս

Ստում էս, սիրահար չես,

- Ե՞ս, չի կարող պատահի

- Դու՛, կպատահի՛:

- Հանուն ինչի՞ չգիտեմ,

Ինչու պիտի քեզ ստեմ,

Ո՞րն է իմաստն իմ ստի,

Էլ ո՞րն է իմաստը կյանքի:

- Կյանքի իմաստ, իմաստություն,

Չկա՛ մնամ հասկացություն,

Կա մի զգացմունք, մի գարուն,

Երբ նայես գեղեցկուհուն:

- Ու կրակն էս ընկնում՝,

Ասա՛, ինչու՞ չես ասում,

Ասա՛ ո՛վ դու գեղեցիկ,

Վարդ, Հասմիկ ու ձնծաղիկ:

- Ուրեմն պիտի այրվես,

Այրվես, որ ես տաքանամ,

Դու քո ցավով տապակվես

Իսկ ես անցնեմ ու գնամ:

Կա՛ց զրուցենք, մի՛ գնա՜,

Գոնե անու՜նդ ասա՛

- Մուսա՜ա՜ա՜

12.5.2007

Link to post
Share on other sites
  • 2 weeks later...
  • 1 month later...
  • 2 weeks later...

Ճանապարհորդություն սյան շուրջը

Պերեստրոյկան լավ շոու էր,

Հազար ափսոս շուտ վերջացավ,

Լավ են հիշում, ով արթուն էր

Կամ ճիշտ ժամին արթնացավ:

Եվ մերձբալթյան երկրներում,

Որտեղ մարդիք շատ չեն քնում,

Արթնացել են եվրոպայում

Դեմոկրատիա են դավանում:

Ահա մի գյուղ տասը տնից,

Էստոնական կոկիկությամբ

Կազմել է մի շրջանագիծ

Նախանձելի ճշկրտությամբ:

Եվ այդ գյուղը երկնքիս տակ

Ուներ կլոր հրապարակ

Իսկ կենդրոնում սպիտակ ներկած

Մի հոսանքի սյուն էր ցցված:

Ու սյան շուրջը նորից շրջան,

Երկու գծով, միանման,

Որ գծել էին անիվները,

Օրինապահ վարորդները:

Արթնանում էր գյուղը փոքրիկ,

Ուր ամեն ինչ հարմար, մոտիկ,

Ուր լոք մի բան էր պակասում,

Տաքսի չկար այդ գյուղակում:

Եվ նա, ով շուտ էր արթնացել,

Առաջինն էր դա նկատել,

Քանի, որ լավ էր հասկացել,

Որ եվրոպաում է արթնացել:

Դա Հաննեսն էր, հմուտ վարորդ,

Որ չեր ուզում մնալ միշտ ճորտ,

Եվ որոշեց մեր Հաննեսը

Հիմնել սեփական բիզնեսը:

Երկար բարակ չմտածեց,

Երբ լիորեն քնից զարթնեց,

Հին մեքենան լվաց, մաքրեց,

Գնաց գյուղի սյան մոտ կանգնեց:

Եվրոպական առավոտը

Խզբզում էր նախրի հոտը,

Որ անցնում էր հրապարակով,

Սյունն էր, տաքսին ու կով, կով, կով:

Նախիրն եկավ, անցավ, գնաց,

Իսկ Հաննեսն իր տաքսով մնաց

Ու սապասում էր են սյան կողքին

Իր առաջին հաճախորդին:

Ու ժամանեց հաճախորդը,

Ո՛չ, գաղտնի էր մոտենում,

Ինչպես քթում որսի հոտը,

Որսորդական շունն է քայլում:

- Բարև Հաննես, է՛ս տաքսի է՞ս.

Հանես - Այո՛ Կառլոս, սպասում եմ քեզ:

Կառլոս – Ա՛յ ապրես դու, ինձ հենց հիմա

Տաքսի էր պետք, քշի՛, գնա՛:

Հանես- Ուր էս գնում ա՛յ տնաշեն,

Ձկնորսությա՞ն, ուշ չէ՞ արդեն.

Կառլոս – Ո՛չ, պտտվի տասը շրջան

Էս սյան շուրջը, բիզնեսմեն ջան:

Հաննես – ձեռք է՞ս առնում, ա՛յ հարբեցող,

Ինքդ պտտվի, չե՞ս կարող:

Կառլոս – Ո՛չ, ես տաքսով եմ պտտվում,

Այդպես, ժամանակ եմ շահում:

Հաննես – Տասը պտույտ էս սյան շուրջը

Նույնիսկ չի հաշվի հաշվիչը.

Կառլոս – Ո՛ր այդպես է, հարյուր շրջան ,

Գնա՛, գնա՜ բիզնեսմեն ջան:

- Հաննեսը խիստ ու մոլեգին

Նայեց Կառլոսի ճակաթին,

Բայց հիշեց, որ սա իր գործն է,

Եվ գու՝ցե առաջին փորձն է:

Ու հոգատար, համբերատար,

Ասաց. – լսիր պարոն հիմար,

Տեղ էս գնու՝մ, ասա,՛ տանե՛մ,

Իսկ եթե ո՛չ, զահլեդ չունեմ:

Կառլոս – Թե ուզում էս, որ ես գնամ,

Հիմա կիջնեմ ու կգնամ,

Ու կգնամ ու՛ր, որ պետք է,

Ու կդիմե՛մ ու՛մ, որ պետք է:

Եվ դու այն ժամ կգուշակես

Ինչպես պիտի ինձ հետ խոսես:

Հաննես – Ա՛յ ձկնկուլ, ի՞նչ էս ուզում.

Կառլոս – Հարյուր պտույտ հրապարակում:

- Հաննեսն հերսը միտքը պահած,

Իր մեքենան պոկեց առաջ:

Որպես հաղթող, մեծահոգի,

Կառլոսն անցավ քաղցր խոսքի.

Կառլոս – Բայց իզուր էս դու զայրանում,

Ես քո բիզնեսին եմ օգնում,

Քո ի՞նչ պետքն է ու՞ր եմ գնում,

Ես վճարու՛մ եմ, վճարու՜մ:

Սա է միակ մոտեցումը,

Շարժումը ու զարգացումը,

Ճիշտ չե՞մ ասում, բիզնեսմեն ջան.

- Ու լռություն տիեզերական:

Հաննեսն ուշադիր հաշվում էր,

Իր վիճակի հետ հաշտվել էր,

Արդեն ութերորդ շրջանն էր,

Արագությունը աճում էր:

Տասնվեցերորդ շրջանին

Կառլոսը դիմեց Հաննեսին.

Կառլոս – Կանգնիր, ինձ լավ չեմ զգում,

Խելքս մաղեց, սիրտս է խառնում:

- Իսկ Հաննեսը բան չեր լսում,

Պտտվում էր ու պտտվում.

Կառլոս – կանգնի՛ր, կանգնի՛ր, կանգնի՜ր, կանգ, կանգ...

Եեե՜, ուաա՜, խայտառակ եղանք:

- Ու Կառլոսի նախաճաշը

Կանաչակարմիրդեղնավուն,

Լավ չծամծմված գուլյաշը,

Ծեփվեց դիմացի ապակուն:

Իսկ Հաննեսը համառորեն

Շարունակում էր պտտվել,

Հույս ուներ, որ Կառլոսն արդեն

Կարող է նույնիսկ կղկղել:

Ու հաշվում էր, ճիշտ էր հաշվում:

Նա հաղթում էր ու սլանում,

Բայց կառլոսի ցավերն անցան,

Կարար անցներ միլիոն շրջան:

Հիսուներորդ շրջանն էր

Կառլոսն արդեն կազդուրվել էր,

Ու վստահ ու կշռադատված

Խոսեց ինչպես մի բանիմաց:

Կառլոս – Հասկանու՞մ էս, Հաննես ախպեր,

Բանն իմ քմահաճույքը չեր,

Ոչ էլ էս քո հին հաշվիչը,

Մատնիչը...

Ա՛յ հաշվիչդ պիտի փոխես,

Էլեկտրոնայինը դնես,

Որ ուղևորը իմանա,

Թե ո՛րն է կոչվում Եվրոպա:

Տե՛ս, մենք քառասուն տարի է,

Որ հենց այսպես պտտվում ենք,

Մարդկությունը զարգանում է

Իսկ մենք անվերջ կչկչում ենք:

Մեր ճամփան էս սյան շուրջն է,

Պտտվում ենք շրջանաձև

Իսկ աշխարհը զարգանում է,

Շարժվում առաջ սպիրալաձև:

Ու թե ուզում էս իմանաս,

Դու քո առաջին ուղերթը

Սպիրալաձև պիտի գնաս,

Արդեն եկել է մեր հերթը:

Հաննես – Էս մեր կլոր հրապարակից

Սպիրալաձև ու՞ ր էս գնում,

Մի երկու, երեք շրջանից

Կհայտնվենք քո բոստանում:

Կամ դու ու՞ր էս ուզում գնաս

Պառավ Մարգոի ցախանո՞ց,

Թե ուզում էս տաքսով գնաս

Մտնես սեփական արտաքնոց:

Կառլոս – կարևոր չե ու՛ր եմ գնում,

Ես տարածություն եմ անցնում

Կարևորն է, որ շարժվում եմ,

Տեղում չեմ, առաջանում եմ:

Հաննես – Ու՞ր էս ուզում առաջանաս,

Որ կերածդ հետ չփխսես,

Վա՞տ է, հիմա տուն կգնա՛ս

Ու ախորժակով հաց կուտես:

Կառլոս – Ուշք ու միտքդ ուտելն է,

Կարևորը ապրելն է,

Իսկ, որ հետաքրքիր ապրե՛ս,

Պիտի սպիրալաձև շատժվես:

Լսիր եթե վախենում էս

Են հին ցախանոցը փլես,

Արի մեքենադ հետ վարի,

Սպիրալաձև ու հետ վարի:

Մենք պատմության մեջ կմնանք,

Բեր տասը չրջան հետ գնանք:

Հաննես – Վա՛զն արի, ես հետ չեմ վարուն.

Կառլոս – Կրկնակի՛ եմ վճարում:

- Ու մեքենան կտրուկ կանգնեց,

Սպիրալաձև հետ շարժվեց:

Հաննես – Իննսունմեկ, երկու, երեք,

Կառլոս – Հաննես քեզ պետք է երկու ղեկ:

- Դղրդոց էր ու չխկչխկոց.

Հաննես – իննսուն չորս. – չխկ, դըդըդըդըմ,

Հաննես - Իննսունհինգ.- չխկ դըդըդըդմ-

Հաննես - Իննսունվեց. - Դըմփ – ա՜խ, վա՜խ, վա՜խ:

- Սպիրալաձև հետ գնալով,

Մեքենան իր ամբողջ թափով,

Խփեց գյուղամիջի սյանը

Ու գտավ իր հանգրավանը:

Սյունը ընկավ տաքսու կողքին,

Հաննեսը նայեց Կառլոսին,

Բռնեց կառլոսի օծիկը,

Որպիսի հայտնի կարծիքը:

Հաննես – Արի էստեղ, տեղ ենք հասել...

- Ծեծե՞լ,

Ենել ի՛նչ ծեծել...

Կառլոսի քիթը ծռվել էր,

Կարծես թե սպիրալաձև էր,

Բայց ուղեղը աշխատում էր,

Իսկ հաշվիչը չխկչխկում էր:

Մի բան կար, որ չեր վնասվել,

Դա են չխկչխկան հաշվիչն էր,

Բայց նոր պատմություն էր սկսվել,

Գյուղն այլևս հոսանք չուներ:

Դատ, դատաստան, քննություն,

Խոստովանք ու զրպարտություն,

Սպիրալաձև խառնակչություն,

Հետո՛, հետո մոռացություն:

Եվ այդպես էլ մարդ չիմացավ,

Թե Հաննեսը ու՞ր էր գնում,

Այս դեպքից մի տարի անցավ,

Գյուղն էլ իր կյանքով էր ապրում:

Տաքսին նորից սյան մոտ կանգնած,

Հաննեսը իր տեղը նստած,

Ու մոտեցավ մի հաճախորդ,

Նստեց ու պատվիրեց խորթ-խորթ.

Հաճախորդ – Տա՛ր ինձ Կիև.

Հաննես - Ուղի՞ղ թե սպիրսլաձև...

Link to post
Share on other sites
  • 4 weeks later...

Հպա՛րտ է մայրը

Հեթանոսական տուրք է մասուցվում,

Հիշատակում են ընկած քաջերին,

Կյանք են արարում, երգում ու պարում,

Ցնծերգ է թառել Հայոց լեռներին:

Ու սեղան է, որ վերջ չունի,

Տղոնցն օղի, կանանց գինի,

Ընդունելի մատաղ լինի:

Լեռնեցիները մատաղ են տալիս,

Քրիստոնեական արարողությամբ,

Ընկած զինվորի մայրը չի լալիս,

Հպարտ է մայրը, բեղված օրհնությամբ:

Հպարտ է մայրը իր զավակներով,

Հպարտ է կյանքը անվախ պայքարով,

Հպարտ է Հայը Հայոց աշխարհով,

Հազարամյակներ հնչող երգերով:

Հպա՛րտ է մայրը:

5. օգոստոսի 2007թ.

Սահմանամերձ Կոթի գյուղ, Հայաստան:

Link to post
Share on other sites
Հպա՛րտ է մայրը

Հեթանոսական տուրք է մասուցվում,

Հիշատակում են ընկած քաջերին,

Կյանք են արարում, երգում ու պարում,

Ցնծերգ է թառել Հայոց լեռներին:

Ու սեղան է, որ վերջ չունի,

Տղոնցն օղի, կանանց գինի,

Ընդունելի մատաղ լինի:

Լեռնեցիները մատաղ են տալիս,

Քրիստոնեական արարողությամբ,

Ընկած զինվորի մայրը չի լալիս,

Հպարտ է մայրը, բեղված օրհնությամբ:

Հպարտ է մայրը իր զավակներով,

Հպարտ է կյանքը անվախ պայքարով,

Հպարտ է Հայը Հայոց աշխարհով,

Հազարամյակներ հնչող երգերով:

Հպա՛րտ է մայրը:

5. օգոստոսի 2007թ.

Սահմանամերձ Կոթի գյուղ, Հայաստան:

Շատ գեղեցիկ է ասված,շատ սրտաբուխ ու անկեղծ.......

Link to post
Share on other sites
  • 4 weeks later...

Незнакомка

Ты проходишь незнакомка,

Не торопливо.

Твое платье только-только,

И так красиво.

Твоя модная походка

Заворожила,

Каждый шаг мая находка,

Душа запела.

Мечта поэта, мечта поэта,

Скажи, как тебе зовут?

Твоя песенка не спета,

Не обижайся, я ведь шут.

И проходишь незнакомка

Неторопливо

У меня на сердце двойка

Хоть не мазила.

Про меня есть поговорка,

Про тебя песня,

Ты в полете, а мне горько

И это честно.

Мечта поэта, мечта поэта,

Скажи, как тебе зовут?

Твоя песенка не спета,

Не обижайся, я ведь шут.

Link to post
Share on other sites

Ո՛չոչխարը

Մի մտածող մեր նոր դարում

Հոգնել էր կյանքի շուկայում՛

Չեր ըմբռնում գովազդները,

Ու կակազում էին մտքերը:

Որոշել էր հանձնվել,

Էլ չեր ուզում մտածել,

Չգտնելով ո՛չ մի ճար,

Որոշեց դառնալ ոչխար:

ԵՎ այդ հարցով տակավին,

Դիմեց ծանոթ բժշկին,

- Մի բան արա ինձ համար,

Ուզում եմ դառնամ ոչխար:

-Ոչխար դառնալը հեշտ է,

Կոտոշ ճարելն է դժվար,

Կոտոշը դիֆիցիտ է,

Չունեմ նույնիսկ ինձ հաա՜հմաա՜հր:

- Էդ կոտոշի եղածն ի՞նչ է,

Մի զույգ կոտոշ էլ՝ չես ճարում,

- Է՜հհհհ, մի զույգը քիչ է, քի՛չ է,

Ոմանց տասը չի հերիքում:

- Տասը կոտոշն ի՞նչ են անում,

- Ի՛նչ որ դու էս ուզում անես,

Սրա-նրա կողն են բզում,

Իսկ քեզ չե՞ն բզել, չգիտե՞ս:

Գիտե՛ս, հեշտ չե ոչխար լինել,

Մկկալ ու խոտ արածել,

- Ի՛նչ դժվար է, կմկկամ,

Այդ մեկը որ հաստատ կարամ:

Ականջս համարակալ,

Ոչինչ պետք չե հասկանալ,

Տեղս միշտ կգիտենան,

Կունենամ իմ ապագան:

- Չէ՜, քեզանից բան դուրս չի գա,

Դու արդեն շատ էս խոսում,

Ոչխարը պետք է մկկա,

Երբ ինչ որ բան է ուզում:

:

09.09.2007թ

Edited by Aksel.V
Link to post
Share on other sites

Пузырь

Композитор мистер тыр-тырЬ

Вдул на сцену мыльный пузырь,

Казалось бы это пустяк,

Но обеспечено аншлаг.

И смотрят люди на пузырь

Ох, что придумал наш кумир!

Какой прекрасный шарик,

Как небесный фонарик.

Лучи солнце играют в нем,

Будто наполнено огнем,

Да это же чистый бриллиант,

Для искусства светлый гарант.

Пузырь вышел в прямой эфир,

Его талант увидел мир,

Пузырь начал турне творца,

Все кассиры в поте лица.

Билетов нет, а деньги есть,

А пузырька не встать, не сесть,

Когда пузырь все же присел,

Лопнул, как бы не хотел.

А зрители в огорчении,

Требуют продолжения,

Тогда Тыр-тирЬ утешил мир:

- Сейчас впущу другой пузырь.

13.09.2007

Link to post
Share on other sites

Միայն այսօր

Երկիրը նորից

Հեռանում է արևից,

Աշուն է արդեն,

Թռչունները կչվեն:

Եվ ուշ է արդեն

Երգել սերը խենթորեն,

Թող հույզերն անհեն

Տերևների պես ընկնեն,

Ու լինի անդոր,

Բայց միայն՝ այսօր:

15.09.2007

Link to post
Share on other sites
  • 1 month later...

Լուռ էր

Եկավ ու գնաց,

Մուսան էր, լուռ էր ու խոհեմ,

Մտքիցս կախված

Հանդարտ ճոճվող մի խոսք ունեմ:

Ճոճվում, ճոճվու՜մ է,

Ու իմ վրա ծիծաղու՞մ է,

Գանգս սպսում է,

Գայթակղվել, շիկանում է:

Ու մը՜-տա՜-ծու՜մ է:

Ու մեկը չկա, որ ասի,

Թե պատահում է,

Ուստի ինքս ինձ ասեցի.

Քեզ ո՞վ ասեց սիրահարվել,

Սուզվել ծովը հույզերի,

Ու փորձում էս հաղթահարել

Ձգողության ուժը երկրի:

Քո բախտը բերի՝

Չպառաված երիտասարդ,

Պղտոր ջրերի

Զոխլալ ալիք մի ակնթարթ:

Չե՛, իզուր էր,

Սա չեի ուզում ասած լինեի,

Մուսան լուռ էր,

Պիտի նրան լուռ լսեի:

10.11.2007

Link to post
Share on other sites
  • 3 weeks later...

Պարոն Եսեմորկամը

Նա շատ դժվար դերասան էր,

Բայց դերը հեշտ էր խաղում,

Լավ մշակված կեցվածք ուներ,

Ուժեղ էֆեկտ էր գործում:

Նա լու՛ռ էր ներկայանում,

Մերկացնելով ատամը,

Շատ ինքնատիպ էր ժպտում

Պարոն Եսեմորկամը:

Երբ գլուխն հետ էր թեքում,

Որ տեսնեն իր էությունը,

Շատ ճկուն էր պահպանում

Հավասարակշռությունը:

ԵՎ շնորհիվ հաստ վզի

Գլխի ձևը չեր տուժում,

Հ՛եյ Նիկոլա Սարկոզի

Տ՛ես արքան ո՛նց է քայլում:

01.12.2007.

Link to post
Share on other sites
Պարոն Եսեմորկամը

Նա շատ դժվար դերասան էր,

Բայց դերը հեշտ էր խաղում,

Լավ մշակված կեցվածք ուներ,

Ուժեղ էֆեկտ էր գործում:

Նա լու՛ռ էր ներկայանում,

Մերկացնելով ատամը,

Շատ ինքնատիպ էր ժպտում

Պարոն Եսեմորկամը:

Երբ գլուխն հետ էր թեքում,

Որ տեսնեն իր էությունը,

Շատ ճկուն էր պահպանում

Հավասարակշռությունը:

ԵՎ շնորհիվ հաստ վզի

Գլխի ձևը չեր տուժում,

Հ՛եյ Նիկոլա Սարկոզի

Տ՛ես արքան ո՛նց է քայլում:

01.12.2007.

:clap: լավն էր,շատ լավն էր

Link to post
Share on other sites

Մկան մտքինը

Իրենից գոհ, շախով-շուխով,

Կենդրոնական շքամուտքով,

Հին բազկաթոռի տակից

Մուկը հելավ իր ծակից:

Հպարտ նայեց չորս բոլորը

Վարագույրի հետևից,

Կտրուկ պոկեց գետնից փորը,

Դուրս եկավ ընդհատակից:

Անցավ սառնարանի մոտ.

- Գրո՛ղը տանի, ո՛չ մի հոտ,

Չէ՛ որ այստեղ երշի՜կ կա,

Ահա թե ինչու՛ էմ ես հակա՛:

Չեմ վախենում ո՛չ մեկից,

Ես խո՛սք ունեմ ասելու,

Հացամանը ինձանից

Արդյոք ու՞ր էք պահելու:

Հրես ելնեմ սեղանին

Ճշմարտությունն ասելու

Ու տե՛ս թե տան տիրուհին

Ո՛նց է վախից ճչալու:

լեզուն կապ է ընկնելու,

Թավալվելու է իմ դեմ,

Ես անչափ վախենալու

Պիտի տիրուհուն ներեմ:

Ելնեմ մտնեմ իմ ծակը

Կամ բազկաթոռի տակը

Ու տակից եմ ծակելու,

Աթոռն ի՛մն է լինելու:

ԵՎ ա՛յս ու հետ գիտեցե՛ք,

Ծակս էլ չսվաղե՜ք,

Կրծել, ծակելն ինձ համար

Միշտ եղել է խաղ ու պար:

05.12.2007

Link to post
Share on other sites

Join the conversation

You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.

Guest
Reply to this topic...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.


×
×
  • Create New...