Rouna Posted April 24, 2005 Report Share Posted April 24, 2005 Պարույր Սևակ Հատված «ԵՌԱՁԱՅՆ ՊԱՏԱՐԳ» պոեմից *** -Կոչեմ ապրողա՜ց. կոչեմ վերապրած ժողովո՛ւրդ իմ, քե՜զ, որ ունես աչքեր, այն էլ ի՜նչ աչքեր, բայց ավելի ես տեսնում, առա՛յժմ, քո ականջներո՜վ: Եվ ես, որ եղա տարաբախտ վկան լացիդ ու կոծիդ և տառապանքիդ անոթը դարձա, կործվա՛ծ անոթը. որ վկան եղա սոսկումիդ ահեղ և զարհուրանքիդ պահեստը դարձա, անտա՛կ պահեստը. որ վկան եղա ցասումիդ նաև, և ծառացումիդ, և ընդվզումիդ, ու դարձա նրանց խորհրդանիշը՝ հողի մեջ խրված հսկա նիզակի սլաքը ցցուն, որ նաև ցայսօր դեռևս անկատար երազանքդ եմ քո, իղձդ երկկատար, բայց նաև վկան, բախտավո՜ր վկան նահատակներիդ վերածննդի, վերապրողներիդ խանդ ու եռանդի,- ես ասում եմ քեզ՝ պտվիրանի պես. դո՛ւ, որ վաղուց ես կոչվում ժողովուրդ, թեպետ ակամա դեռ ժողովված չես, տակավին ցիր ես, ցան ես և սփյուռք,- դու այսուհետև ժողովվես պիտի նախ՝ ինքդ քո մե՛ջ, և ապա՝ քո շո՛ւրջ՝ հիշելով, որ այս ջարդ-կոտորածը, նախճիր եղեռնը երե՛կ չսկսվեց,երե՜կ չսկսվեց... 5000 տարվա, 500 տարվա, և 50 տարվա պատմություն ունի այդ ջարդ-սպանդը, նախճիր-եղեռնը, որ չի՛ ավարտվել ու չի ավարտվում. կարմիր էր, հիմա ճերմակ է դարձել, և հիմա արդեն նա գանգ չի հատում, այլ գրավում է, չի կտրում ձեռքեր, այլ վարձում ընդմիշտ, չի առևանգում, այլ հմայում է, չի հեղում արյուն, այլ ծախ է առնում և, միացնելով երակ-երակի, իր ամենակուլ արյանն է խառնում... Ու կրկնում եմ ես ՝ ահզանգի պես. -Այդ ջարդ-սպանդը, երե՛կ չսկսվեց և ոչ էլ վաղն է նա ավարտվելու, ուստի վախեցեք սպանդից ճերմա՛կ ավելի, քան թե՝ եղեռնից կարմի՛ր. ուստի կրկնեցեք ինձ հետ միատեղ, իմչպես երդոմի խոսքերն են կրկնում. -Բռնի ձուլվելիս թունավորում են ձուլողին՝ արյամբ, Ինքնին ձուլվելիս թունավորվում են իրենք՝ արյունով: Ուստի թող գործեն ձեր հին զենքերը՝ ձեր ատմամնե՜րը ու ձեր ոտքե՜րը. ձեր ատամնե՛րը՝ կռվելու համար ու պաշտպնվելու կամ ժողովվելու ինքներդ ձեր մեջ, իսկ ձեր ոտքե՛րը՝ վերադռնալու, տուն գալու համար կամ ժողովվելու ինքներդ ձեր շուրջ... Եվ արժի՞ ասել, որ ինչպես երեկ, այնպես էլ այսօր օտարության մեջ ազատ լինելն էլ ա՛յլ գերություն է, իսկ տան մեջ նույնիսկ գերի լինելը՝ ա՛յլ ազատություն: Եվ արժի՞ այսօր, որ ես ինքս ինձ մանրեմ՝ հարդի պես: Թողե՛ք ես մնամ ինչպես կամ՝ ցողուն: Եվ թողե՛ք նաև ես մնամ իմ նոր դավանանքի հետ, որ Երրորդության փոխարեն ունի լոկ Երկրորդություն՛ Եվ անգիր արեք իմ աղոթքը նոր. «Յանու Մոլորեալ Ոչխարի, Յանուն Անառակ Որդւոյ»... -Կոչեմ ապրողա՛ց՝ մոլորյալների՜ն : ... ... ... --ՈՂԲԱՄ ՄԵՌԵԼՈ՜Ց... --ԲԵԿԱՆԵՄ ՇԱՆԹԵ՜Ր... --ԿՈՉԵՄ ԱՊՐՈՂԱ՜Ց... ______________________ Բերեցի Գրականություն բաժնի Պարույր Սևակի մասին թեմայից: ՍԱՍ ջան, շատ շնորհակալություն: Quote Link to post Share on other sites
Unregistered - M Posted April 24, 2005 Report Share Posted April 24, 2005 (edited) Հատվածներ "Անլռելի Զանգակատուն"-ից http://forum.hayastan.com/index.php?showtopic=15243 Edited April 24, 2005 by Злая_Мудрость Quote Link to post Share on other sites
Rouna Posted April 26, 2005 Author Report Share Posted April 26, 2005 Сейчас, когда прошла траурная дата, и мы помянули предков, погибших из-за турок, давайте подумаем о том, что мы делаем сами, что приводит к аналогичным последствиям. Эту тему я специально открыла произведением Севака, так как в этих строках, процитированных нам SAS-ом, есть всё, надо только осмыслить. “Белый” геноцид. Какова наша с вами роль в нём? Наши предки четыре или пять поколений назад были уничтожены физически, наши бабушки и дедушки, мамы и папы уничтожaлись духовно. Давайте не будем оставлять без внимания тe события нашей жизни и особенно наши действия, которые могут привести к таким последствиям для нас самих. Итак, ваш опыт, ваши мысли, ваши надежды - здесь, под сенью великого поэта. Quote Link to post Share on other sites
AYG Posted April 27, 2005 Report Share Posted April 27, 2005 Rouna եթե «Եւ Այր մի Մաշտոց անուն»ի որևէ լինք գիտեք,ապա կխնդրեյի տեղադրել: Quote Link to post Share on other sites
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.