Satenik

Не поняла, страдаете от того, что в Вашем окружении жены друзей дружат между собой?

Մարդ պիտի լրիվ կոլխոզից լինի, որ չհասկանա ում և ինչի մասին է խոսքը:

Դե դուք էլ հայերեն խոսեք այս հարցերի շուրջ: Խոսում եք չկայացած վայրի ցեղերի լեզվով, դրա համար էլ այսպես խառնվում է իրար ամեն ինչ: Ձեր լեզվով խոսեք - աշխարհում ո՞ր ազգն ունի այդպիսի բառ ու գաղափար ինչպես "հայրենասիրություն"-ն է: Հայրեն սիրել, հայր, հայրենիք, հայերեն... Ամեն բան կա մեր այս բառի մեջ, ինչպես նայև մեր լեզվում, պատրաստի, ծամած դրած բերաններս, իսկ դուք գնացել ընկելեք պեչենու բաղերը:

Կապուտիկյան Սիլվա (Սիրվարդ) Բարունակի (ծնվել է 20. 1. 1919-ին Երևանում) - հայ բանաստեղծուհի, հասարակական գործիչ: 1941-ին ավարտել է ԵՊՀ բանասիրական ֆակուլտետը: 1950-ին Մոսկվայի Մ. Գորկու անվան գրականության ինստիտուտի բարձրագույն դասընթացները: 1970 - Հայաստանի մշակույթի վաստակավոր գործիչ: 1980 - Վրաստանի Հանրապետության մշակույթի վաստակավոր աշխատող: 1994 - Հայաստանի ԳԱԱ անդամ: 1944-ին հրատարակվել է Սիլվա Կապուտիկյանի առաջին գրքույկը՝ "Երկու զրույց", այնուհետև 1945-ին "Օրերի հետ", 1947-ին "Զանգվի ափին", 1949-ին "Այս իմ երկիրն է", 1951-ին "Իմ հարազատները" (1952-ին ռուս.հրտ. "Սրտաբաց զրույց", ԽՍՀՄ պետական մրցանակ) ժողովածուները: Կապուտիկյանի ստեղծագոտծության մեջ միշտ կենտրոնական տեղ է գրավել հայրենիքի թեման, որը գնալով խոարցել է "Մտորումներ ճանապարհի կեսին" (1961), "Յոթ կայարաններ" (1966), "Դեպի խորքը լեռան" (1972) ժողովածուներում: Այստեղ արտացոլվել են հայ ժողովրդի պատմական ճանապարհի փիլիսոփայությունը, նրա հավատը ապագայի հանդեպ, նրա ստեղծագործ էությունը: Կապուտիկյանի ստեղծագոտծության հիմնական թեմաներից է սերը. նրա քնարերգությունը սիրո հոգեբանության յուրօրինակ արտահայտություններից է հայ պոեզիայում: Սփյուռքի գաղթավայրերում կատարած շրջագայությունից հետո Կապուտիկյանը գրել է "Քարավանները դեռ քայլում են" (1964), "Խճանկար հոգու և քարտեզի գույներից" (1976) և այլ ուղեգրություններ: Սիլվա Կապուտիկյանը հեղինակ է նաև մանկական բանաստեղծությունների: Հանդես է գալիս ժամանակի կարևորագույն խնդիրներն արծարծող հրապարակախոսական հոգվածներով: Կապուտիկյանի ստեղծագործությունները թարգմանվել են բազմաթիվ լեզուներով: ՈՒնի ռուսերեն ավելի քան 20 ժողովածու: ԽՍՀՄ պետական (1952), Հայաստանի պետական (1988), Նոսիդեի անվան միջազգային (Հռոմ, 1989) մրցանակներ: ԽՈՍՔ ԻՄ ՈՐԴՈՒՆ Այս գարնան հետ, այս ծաղկունքի, Այս թռչնակի, այս առվակի, Հետն այս երգի ու զարթոնքի Բացվեց լեզո՜ւն իմ մանկիկի: ՈՒ թոթովեց բառ մի անգին Հայկյան լեզվից մեր սրբազան, Ասես մասունք հաղորդության Դիպավ մանկանս շրթունքին... - Լսի'ր, որդիս, պատգամ որպես Սիրող քո մոր խո՜սքը սրտանց, Այսօրվանից հանձնում եմ քեզ Հայոց լեզո՜ւն հազարագանձ: Կտրել է նա, հանց աստղալույս, Երկինքները ժամանակի, Շառաչել է խռովահույզ Սլացքի հետ հայկյան նետի, ՈՒ Մեսրոպի սուրբ հանճարով Դարձել է գիր ու մագաղաթ, Դարձել է հո՜ւյս, դարձել դրո՜շ, Պահել երթը մեր անաղարտ... Նրանո'վ է մրմրնջացել Հայ պանդուխտը վերքն իր սրտի, Նրանո'վ է որորտացել Կռվի երգն իմ ժողովրդի, Նրանո'վ է մայրս ջահել Ինձ օրորոց դրել մի օր, Հիմա եկել, քե՜զ է հասել Նրա կարկաչը դարավոր... Բա'ց շուրթերդ, խոսի՜ր, անգի'ն, Ժիր դայլայլի՜ր, ի'մ սիրասուն, Թող մանկանա' քո շուրթերին Մեր ալեհե՜ր հայոց լեզուն... Պահի'ր նրան բարձր ու վճիտ, Արարատի սուրբ ձյունի պես, Պահի'ր նրան սրտիդ մոտիկ, Քո պապերի աճյունի պես, ՈՒ ոսոխի զարկիցը սև Դու պաշտպանի'ր կրծքով նրան, Ինչպես մո՜րդ կպաշտպանես, Թե սո'ւր քաշեն մորդ վրան, ՈՒ տե'ս, որդիս, ո'ւր էլ լինես, Այս լուսնի տակ ո՜ւր էլ գնաս, Թե մո'րդ անգամ մտքիցդ հանես, Քո մա՜յր լեզուն չմոռանա'ս:

:lol: :lol:

Чепуха - это то, что царит в душонках сектантов, наподобие Вас.

Это их в секте так настраивают против православных . Вы же знаете какая у сектантов любовь христианнейшая

Լսի, մեկ-մեկ կարդում ես սրանց գրածները ու մտածում տեսնես սրանք ընտանիքի՞ց են դուրս եկել, թե՞ կոլխոզից:

Ասում եմ սրանց չպսակե՞նք իրար հետ, թող զբաղվեն, մի քիչ ականջներս կդնջանա:

Я думаю что Вас оскорбить невозможно, так же как и азеробонов.

Ի միջի այլոց, եթե դատենք այս ֆորումով, Մոսկվայի ռոզլիվն իսկապես ահագին տարբերվում է իր հետամնացությամբ ու կեղտի մեջ թավալվելու կրքոտ հակումով: Էդ ինչքա՞ն կեղտոտ տեղ է էդ Մոսկվան, որ էսպես կեղտոտում է մարդկանց: Էլկայի մասին չեմ ասում, ինձ թվում է սա իսկի հայ էլ չէ, ընդհանրապես:

"Правда"ն Աստվածն է:

Այո , ջրերը հավաքեք արդեն բան չմնաց : Վասպուր, լուսանկարելու գաղափարը լավն է, բայց ես լուսանկարելուց ուղակի չկամ : Բայց խոստանում եմ պատմել

Ну вот пожалуйста - уродство сектанта. Сам такой, а кричит на других.

Согласна, Васпур. К тому же я специально интересовалась у арабов об их отношении к вот этому танцу живота. Отношение у всех было однозначно презрительным не только к танцу, но и к танцовщице. Они просто констатировали, что танцовщицы эти и их женщины - совершенно разные вещи, прямо так и говорили, что ни одна порядочная женщина не станет танцевать такой танец. Тут у меня появились подозрения, что видимо эти страсти-мордасти с акцентом на трясущиеся гениталии появились благодаря европейским импотентам (будущим мужьям озабоченных феминисток), они и вывели из всей палитры восточных танцевальных движений этот фрагмент в отдельный так называемый танец. Не без помощи проституток и спонсирования, конечно. Иначе где-ж такое видано, чтобы свой же народный танец, исполняемый женщинами, лицезрели только мужчины, с запретом на присутствие и участие женщин своего же семейства. Так не бывает. Значит это не народный танец, а просто стриптиз, по-восточному.

А вот я сильно сомневаюсь что это ценность, тем более восточная. Тут явно западные космополиты-инфантилы чего-то намудрили.

Говорю же, нам их не понять. Но вообще-то эти "обзывания" проходят с молодостью. По-моему... В-общем, неважно, побольше юмора и поменьше вмешательств - и все будет вот так

Если речь идет о компании, которая потенциально опасна для здоровья и жизни, то пыталась бы. А так нет. Вообще взаимоотношения мужчин друзей - это то, что нам, женщинам, никогда в жизни не постичь. Честно, лично я пробовала Поэтому нельзя лезть туда где ни черта не соображаешь, так и обжечься можно, причем очень серьезно и на всю жизнь...

В моем случае не наблюдается. А почему похвально, CKATCOHHE?

Я всегда знала, что Ваши реакции не сильно отличаются от реакций "живот"ных, как правильно заметил Харон, танцовщиц. Жаль этого не поняли те, кого Вы обманом и интригами увели из форума, а сами крепко сидите и не уходите, да еще и ругаете тех кто не ушел. Надели бы лучше сразу бюстгалтер и вертели бы задом, по крайней мере так было бы честнее.

Ценность секса очевидна (в данном контексте ). А танец живота - не секс и не танец - это обыкновенный онанизм.

Арин джан, я совсем не против причиндалов и очень даже ценю их важность , тем не менее танец живота считаю до вони примитивной штуковинкой. Скажу больше - обыкновенный секс, если его назвать танцем, куда более ценный танец, чем танец живота. Правда это мое мнение. Впечатление. Никому ничего не навязываю. Хотя уверена что права

Хе...

Примитивизм, достойный азербона... Мне совершенно безразлично что Вы принимаете, чего не принимаете, изменяет ли Вам память или нет и прочее. Можете считать меня хоть мусульманкой - разрешаю.

Тоже видела в оригинале - на мой взгляд это дешевый женский способ соблазнения дешевых мужиков .