Satenik

Իսկ ես գիտեմ ինչ: Դպրոցներ կարող են դեռ երկար չլինել, բայց ընտանիք հո կա՞: Ծնող կա՞: Տեսեք, մի հետաքրքիր բան ասեմ: Իմ մտերիմներից մեկը արդեն 10 տարի է, որ ապրում է Մոսկվայում: Երբ գնաց, երեխաները փոքր էին, իսկ հիմա եկել են Երևան հանգստանալու, երեխաները դպրոցական են: ճիշտ է, խոսում են ռուսերեն, ահավոր ռուսական առոգանությամբ , բայց գիտեն գրել ու կարդալ հայերեն: Նրանց տանը սովորեցրել են տառերը, գրել-կարդալը, ու հիմա, նույնիսկ Երևանում, նույնիսկ ամառային արձակուրդի ժամանակ, այդ երեխեքը մինչև մի էջ տեքստ չգրեն հայերեն, այսինքն արտագրեն որևէ գրքից, դուրս գնալ խաղալու իրավունք չունեն: Ամեն օր ամառ լինի, թե ձմեռ, երեխեքը տեքստ են գրում, հետո այդ տեքստը ստուգվում է, քննարկվում են սխալները, որից հետո երեխեքը գնում են դուրս խաղալու: Դե պարզ է, հիմա քիթ ու մռութ են անում ճժերը, բայց հետո ինչքա՜ն շնորհակալ կլինեն իրենց ծնողներից...

Разве непонятно что азербон? Даже через инет воняет, не чувствуете? А те потомственные беспризорницы, в плечики зацелованные, что тут перед турками стелятся - думаете армянки? Они сами не знают кто они такие - но явно изношены турками и азербонами, без их слабоумных генов тут не обошлось. Тоже мне, тактичные азербараноиды

Ինչ-որ զզվելի մազոխիզմի հոտ եմ առնում այս պատմությունից, կամ էլ այստեղ լիքը բան չի ասվում կամ սուտ է ասվում: Էդ Գայանեն մի հատ հարազատ չունի՞ Հայաստանում: Կամ Գայանեի հանգուցյալ ամուսինը: Մի հատ ընկեր չունե՞ն: Լավ, ո'նց կարելի է երկու երեխա ձեռքիդ 91 թվից մոսկվաներում մազոխիզմով զբաղվել: Մոսկվայում խնդրում են որ մանկաբույժ աշխատեն, լիքը տեղ կա, առանց գրանցման նույնիսկ ընդունում են աշխատանքի: ճիշտ է, աշխատավարձը ցածր է, բայց լիքը կողմնակի եկամուտներ էլ կան: Սա ես հաստատ գիտեմ: Մի դրույքի տեղը կարող է 2 դրույք աշխատել: Ոտանավորներն էլ թող շաբաթ-կիրակի գրեր, այ քեզ բա՜ն: Հը, Մոսկվայի հայեր, վերջը տեսա՞ք այդ կնոջը:

Խորապես զգացված եմ, Վասիլիսա ջան:

Էդքան հայ գնաց ֆորումից, մեկի ոտքերը չնկաք: Իսկ սա օտար է, իհարկե, պետք է լավ տպավորություն ստեղծել...

Ես էլ քյուֆթա եմ կերել: Ոչինչ չեմ ուզում:

Ինքն էլ փորն է պտտացնում : Ինքը բեմի մի ծայրում, փորը մյուս: Եվ հակառակը :

ԼՏՊ-ի նվիրյալների թերթն է: Նույն Դոդի Գագոն նայև Քոչարյանի նվիրյալն է: Ինչքան ժողովուրդ ծեծեցին այս վերջերս Հայաստանում - դրա թիկնապահերը մեջները կային... Ինչ էլ մռութ ունի... Դեռ տեսած չկայի սրան...

Ընդհանրապես հիշեք մի օրենք` հետույք պտտացնող "տղամարդը" չի կարող երբեք լավ կատարել որևէ հայկական երգ:

Я имела ввиду эмоциональность делает честь любому, у кого она есть. Бингул, Вам что - йогурт жалко?

Մեր բակում Վարդավառը սկսվեց : Տղերքը դույլերով իջել են դուրս իրար ջրում են, աղջիկներին էլ համոզում են որ իջնեն ներքև :lol: :

Ну естественно, негру скажешь что он тупой, он никак не среагирует, ему все равно. А такие реакции блондинок как раз свидетельствуют об их развитой эмоциональности - что безусловно делает честь не только им, но и вообще любому человеку.

Тут можете задать вопрос. http://www.araratian-tem.am/index.php?go=mypriest〈=arm

Վարդավառն եկավ : Շնորհավոր հայեր : Այս օրը առաջներում նորահարսրերին թույլ էին տալիս գնալ իրենց ծնողների տուն և այնտեղ մնալ տասնհինգ օր: Մինչև Վարդավառի տոնը խնձոր չեն ուտում, իսկ տոնի օրը խնձորով էն բացում օրը, մարդիկ միմյանց խնձոր ու ծաղիկներ են նվիրում: Վարդավառի օրը մատաղի խոստումները ի կատար են ածվում և մատուցվում են անթիվ անհամար մատաղներ, հիմնականում մորթում են մեկ տարեկան գառ ու աքլոր: Երեխաները բազմերանգ ծաղիկներ քաղելով դաշտերից և սարերից, ծաղկեպսակներ են հյուսում և կապում են կթան կովերի ճակատին, որպեսզի կաթը առատ լինի: Վարդավառի տոնը նաև բերքատվության, պտղաբերության, առատաբերության իմաստ է խորհրդանշում: Հայեր ջան, այսօր պիտի ուտենք, բացի մատաղը. ԿԱՆԱՉ ԼՈԲՈՒ ՇՈԳԵԽԱՇՈՒ Կանաչ լոբին ծայրերը կտրած ու լվացած, ամբողջական շարում ենք կաթսայի մեջ, վրան դնում երկու ամբողջական պոմիդոր, մի հատ կանաչ բիբար, աղ ենք անում, ջուր ենք լցնում վրան, որ լոբուն թեթև ծածկի: Մարմանդ կրակի վրա խաշում եք 10-15 րոպե: Հետո լոբին հանում սիրուն շարում ենք երկարությամբ պնակի մեջ, պոմիդորի կեղևը հանում ենք, պոմիդորները դնում ենք պնակի երկու ծայրերում, բիբարը երկարուկ կրտրտում, շարում լոբու վրա, համեմում ենք ծեծած սխտորով, գինու քացախով, մանրած մաղադանոսով: Լոբու տակի մնացած ջրին խարնում ենք ձեթ ու լցնում լոբու վրա: Սառը վիճակում մատուցում ենք: Նույնը կարելի է անել բամիայով, լոբու փոխարեն: ՈՒղակի այստեղ մանրացրած ընկույզ էլ ենք ավելացնում: ԸՆԿՈՒՅԶՈՎ ՍՄԲՈՒԿ Կեղևահան սմբուկը շրջանակաձև կտրտում ենք, աղ ենք անում, վրան ծանրություն ենք դնում ու թողնում որպեսզի դառը ջուրը դուրս տա: Այնուհետև ձեթով տապակում ենք մինչև փափկելը: Ընկույզի ծեծած միջուկը խարնում ենք մանրեցրած սխտորի, քացախի և հում սոխի հետ, լցնում ենք սմբուկի վրա, համեմում ենք սև պղպեղով, դարչինով, դեղին ծաղկի փոշիով: Այս բոլորը խարնում ենք կրակից վերցրած բայց դեռ տաք սմբուկին: Լցնում ենք պնակի մեջ, զարդարում մաղադանոսի տերևներով: ԽՈՐՈՎԱԾ ՍՄԲՈՒԿԻ ԽԱՎԻԱՐ Դե սա ուղակի պիտի խորովենք, սոխ-սխտոր-կանաչիով ու ձեթով համեմենք: Կամ էլ հետը խարնենք խորոված բիբար ու պոմիդոր: Ամառային խառը տոլմա, տարբեր տեսակի խաշլամաներ, շարովի: ՍՈԽՈՎ ՈՉԽԱՐԻ ՄԻՍ Միսը խաշել, հետո թեթև տապակել, առատ սոխը շերտերով կտրտել վրան, աղ անել, նորից տապակել, ավելացնել կեղևահան պոմիդոր, տապակել: Որպեսզի հյութալի ստացվի, այս ամենին ավելացնում ենք քարորդ բաժակ սպիտակ գինի: Մատուցում ենք կանաչիով համեմած: Բարի ախորժակ , ուրախ ջրալի Վարդավառ :

ԿԵՍԳԻՇԵՐԱՅԻՆ ԱՂՈԹՔ Կեսգիշերին արթնանալով խոստովանում ենք Քեզ, Տե'ր Աստված մեր, ու փառավորելով Քո սուրբ անունը՝ խնդրում ենք Քեզ՝ հեռացրո'ւ մեզանից խավարային խորհուրդները՝ Քո ողորմության շնորհով պահելով չար բանսարկուի դիվահնար բոլոր պատրանքներից ու հնարքներից: ԱՄԵՆ:

Действительно тупица.

Կարո՞ղ է առանց լսելու եմ խոսում: Լսել եմ, չէ՞, որ ասում եմ: Ափսոս հնար չկա ես մի հատ հիմա դնեի այդ "Ղարաբաղի հորովելը" նորմալ կատարմամբ այս ֆորումում Դուք լսեիք, որ իմանայիք թե այդ երգը, իսկականը, որն է...

Кто-ж так Оровел исполняет-то?! Это НЕ Оровел! Гусан Шаген не слышала, но уже понятно.

Հա՜, լսել եմ դա... Բայց դա երիտասարդ երգերից չէ՞:

Գիրքն ունեմ, բայց չեմ գտնում, Վասպուր ջան : Այս "Վարդավառ"ն այնտեղից եմ գրել: Вардавар Алмазная роза взяла Свой блеск у дневного светила, Когда оно тихо входило В морскую бескрайнюю гладь. Казалось: багровый цветок Над ширью морской распустился, Казалось, над ней засветился Созревший шафрановый плод. Шуршала густая листва, Шумела на гнущемся древе, Которое царь-псалмопевец В псалме благозвучном воспел. Цветы распускались в садах, Прекасны и благоуханны, И кедры, самшиты, платаны Пускали побеги свои. В дали зеленел кипарис, Горела рябина, алея. Своей белизною лилея Сверкала в закатных ручьях. Дыхание ветра и гор Ее лепестки овевало, И влагой роса окропляла Зеленые листья ее. Всходила на небе луна, Светилася меж облаками, И ясные звезды роями Во тьме окружали ее. И не было счастью конца, И зрело чуть слышное слово Молитвы во имя Отца И Сына и Духа святого. Нарекаци

Хе, казахских, что-ли?

Հա դե Մոսկվան ինչ է, որ Մոսկվայի ժողովուրդն ինչ լինի...

Убить, CKATCOHHE джан . Виген, приятного времяпровождения

Էս ճիճվին որտեղի՞ց գտաք:

Կարմիր, խիստ կասկածում եմ որ մեր հայրենակիցների մեծ մասը դվառնյաժկայի հոգեբանություն ունի: Այս ֆորումի մեծ մասը կարող է, բայց ընդհանրապես ես այդպիսի դիտարկումներ չունեմ: Ինձ մոտ հակառակ դիտարկումներն են, դվառնյաժկաները փոքր թիվ են կազմում, իսկ հայրենիքի և ազգային պատկանելիության զգացումի տեր մարդիկ - մեծամասնություն են: