Satenik

Ես արդեն սկսեցի կասկածել, որ Դուք երևանցի եք:

ՄԱՅՐԻԿ Ջիվանի Ջխտակ շամամներըդ դրախտ ծոցիդ մեջ, Կաթնաղբյուր են եղել ինձ համար, մայրիկ, Տատրակի պես շատ եմ արել ելևէջ, Կրծքիդ վրա մաքուր` սուրբ տաճար մայրիկ, սուրբ տաճար մայրիկ: Ինձ համար հոյակապ կազմդ ես մաշել, Հրճվել, ուրախացել, վրաս ես աշել. Մինչև մեծանալըս, ինչե՜ր ես քաշել, Մնացել ես անքուն, անդադար, մայրիկ, անդադար, մայրիկ: Ջիվանին եմ, ես քեզ ոչինչ չեմ արել, Մոտըդ չեմ մնացել, չեմ մխիթարել, Քու լավ պատվերներըդ ճիշտ չեմ կատարել, Թողել եմ իղձերըդ անկատար, մայրիկ, անկատար, մայրիկ:

У нас - это в Армении. Сами говорите что живете в Ереване, сами же вопросы задаете. Вы что, не знаете, что в Армении принято называть родителей мужа мама-папа?

Бомж это Вы, примитивщина.

Ошибаетесь. Мое мнение с мнением Артура в этих вопросах совпадает. Артур прав, мне просто неохота "пыхтеть над клавиатурой".

Ոչ բողոքում եմ, ոչ էլ առաջարկներ ունեմ: Ազերների համարներ ես չունեմ: Համ էլ համարով հարց չես լուծի:

Провокация! :lol:

Հա, բայց հիմա լիքը ազեր կմտնեն խառը-խշտիկ պատասխաններ կտան: Դա ի՞նչ հարցում անելու ձև է:

Я так же подумала и не стала ничего заполнять.

Васпур джан, речь вообще не о преступности. Прочитай с начала 8-ой страницы. Если тебе не лень . Я бы поленилась точно :lol:

Слушайте, Яна джан, я с Вами не спорила и не собираюсь. Не интересно. А нечистоплотность я вообще не перевариваю. Отвяжитесь Вы со своими умозаключениями, и желанием придать Вашей лжи форму невинной дискуссии.

Оно и видно что не говорили.

Яна, вот Ваш пост. Вам в детстве не говорили что нельзя говорить неправду?

Мымрочка

Ռափայել Գաբրիելի Պատկանյան, ծնվել է 8.11.1830, Նոր Նախիջևանում (Ռոստով-Դոնի շրջան), , գրող Գաբրիել Պատկանյանի ընտանիքում: Սկզբնական կրթությունն ստացել է հոր դպրոցում: 1943-1849-ին սովորել է Լազարյան ճեմարանում: 1851-ին Պատկանյանը սովորել է Դորպատի համալսարանում: Նույն տարում ընդունվել է Մոսկվայի համալսարանի բժշկական ֆակուլտետը: 1866-ին ավարտել է Պետերբուրգի համալսարանի արևելյան ֆակուլտետը: Առաջին ստեղծագործությունները՝ "Պանդուխտ հայ ի Փարեզ", "Առավոտյան երգ շինակաց", "Երեկոյան երգ շինակաց", "Հայոց գինի", "Թիֆլիսի քեֆ" ևն լույս են տեսել 1850-51-ին "Արարատ" շաբաթաթերթում: 1852-ին իր ուսանող ընկերների հետ հիմնում է Գամառ-Քատիպա ընկերությունը: 1855-ին լույս է տեսնում Գամառ-Քաթիպայի առաջին պրակը՝ "Գրե այնպես ինչպես որ խոսում են, խոսե այնպես ինչպես որ գրում են" բնաբանով: Ռափայել Պատկանյանը ձգտել է իր խոսքին տալ ժողովրդին հարազատ, կենդանի կենսուրախ արտահայտություն: Նրա լեզվական հայացքներն իրենց արտացոլումն են գտել "Արաքսի արտասուքը", "Քաջ Վարդան Մամիկոնյանի մահը" ստեղծագործություններում: Մեծ է եղել Պատկանյանի հայրենասիրական ստեղծագործությունների ազդեցությունը իր ժամանակի երիտասարդության վրա: Валерий Брюсов: «Ее [поэзии Патканяна] основная сила в чувстве высокого патриотизма, в той огненной и бескорыстной любви к родному народу, которая выражается не в одних дифирамбах, но и в горьких сатирах. Истинная любовь не чуждается гнева и даже ненависти, и именно потому веришь в глубину любви Патканяна...» Բացի բազմաթիվ պոեմներից, բանաստեղծություններից, պատմվածքներից, ունի նայև երգիծական պատմվածքներ, գրված Նոր Նախիջևանի բարբառով: Վախճանվել է 26.8.1892-ին, Նոր Նախիջևանում: ՕՐՈՐՈՑԻ ԵՐԳ Արի', ի'մ սոխակ, թո'ղ պարտեզ մերին, Տաղերով քուն բե'ր տըղիս աչերին. Բայց նա լալիս է. դու, սոխակ, մի' գալ. Իմ որդին չուզե տիրացու դառնալ: Ե'կ, աբեղաձա'գ, թո'ղ արտ ու արոտ, Օրորե' տըղիս, քընի է կարոտ. Բայց նա լալիս է. դու, ձագուկ, մի' գալ, Իմ որդին չուզե աբեղա դառնալ: Թո'ղ դու, տատրակի'կ, քու ձագն ու բունը, Վուվուով տըղիս բե'ր անուշ քունը. Բայց նա լալիս է, տատրակի'կ, մի՜ գալ, Իմ որդին չուզե սըգաոր դառնալ: Կաչաղա'կ ճարպիկ, գող, արծաթասեր, Շահի զըրուցով որդուս քունը բեր. Բայց նա լալիս է, կաչաղա'կ, մի' գալ. Իմ որդին չուզե սովդաքար դառնալ: Թո'ղ որսըդ, արի', քաջասի'րտ բազե, Քու երգը գուցե իմ որդին կուզե... Բազեն որ եկավ` որդիս լըռեցավ, Ռազմի երգերի ձայնով քնեցավ:

И я? Серьезно? И в каком это числе?

Я знаю почему, Норайр. Это обыкновенное плебейство. Это то, от чего меня воротит даже на виртуальном расстоянии. Вы правы, я спорить не буду. Вобщем-то я и не спорила, это было ... другое. :lol:

Բարի ճանապարհ:

Еще как вяжутся. Это не тезис, а реальность. И не опровержение, а немощная попытка заляпать грязью.

Հայկական ժամ ես գնո՞ւմ, թե՞ ռուսական:

Кто "мы"?

А мы и не отмечаем, Ахджик джан. Если бы отмечали, было бы не то чтобы плохо, а просто глупо.

Հեչ մի բան էլ չի նշանակում, Վասպուր ջան, իսկի բանա տեղ էլ չդնես : Իմ երազիս էլ սկեսուր-սկեսրարս են եկել, հիմա ի՞նչ անենք:

А Вы не поняли, что тут речь не о том, бывают или нет города либо места на земле, где вообще нет преступлений? Тут такого никто и не говорил вообще, не поняли? Эта Ваша девушка, лом и маньяк тоже никак не связываются с темой. Неужели непонятно?

Հերիք ա, էլի: Ջահելները ինչ որ պետք է կանեն: