shun
-
Posts
452 -
Joined
-
Last visited
Content Type
Calendar
Profiles
Forums
Gallery
Posts posted by shun
-
-
Նոր կտակարանի բնագրերի խեղաթյուրումները:
Հարցազրույց Արմեն Մելիքյանի հետ - Մաս Ա.
-
Քրքը 200 միլիոն տոլար նվիրեց UCLA համալսարանին (ԼԻՆՍԻի ողջ մայր գումարը) մի քանի ամիս անց այն պահից, երբ վերջինիս հայկական բաժանմունքը, նախագահությամբ Փիտեր Կաուի, օտարալեզու հայ գրականության համաժողով էր կազմակերպել (մերժելով հենց երկրից աքսորի իսկ հետևանքով օտարալեզու գրականություն ստեղծող հայ գրողներին) նախագահությամբ ՀՀ գրողների միության նախագահին` վտարանդի հայ գրողների անպատվողին ու հալածիչին` ի դիմաց համալսարանի ղեկավարներին ուղղված վտարանդի գրողների բազմաթիվ բողոքներին: Սրանք ամեն ինչ կատարելապես լավ իմանալով հանդերձ, մասնակից եղան հայ մշակույթի դեմ կատարված այս դավաճանությանը` անպատաստասխան թողնելով վտարանդի հայ գրողների դիմումները, սատարելով ձեռնարկի իրականացմանը, ու լռելյայն 200 միլիոնի գործարք կնքելով Քրքի հետ` ծախելով արդարության համար պայքարող հայրենազուրկ հայ գրողներին ու փառաբանելով կոմունիստների օրերից մնացած հեղինակավոր մի շարք կիսագրագետ պոռնիկների:
Բոլոր այն հայ «գրողները» որ համագործակցում են տվյալ հաստատության հետ սեփական շահերից մեկնելով, թող իրենց սիկտիրը քաշեն իմ ընկերների շարքից:
-
ՄԵԿ ՆՈՐ ԿՏԱԿԱՐԱՆ` 220 ՔՐԻՍՏՈՆԵՈՒԹՅՈՒՆ: PART-3
Interview with Armen Melikian - Part 3
-
ՄԵԿ ՆՈՐ ԿՏԱԿԱՐԱՆ` 220 ՔՐԻՍՏՈՆԵՈՒԹՅՈՒՆ: PART-2
Interview with Armen Melikian - Part 2
http://www.louysworld.com/archives/18737
-
ՄԵԿ ՆՈՐ ԿՏԱԿԱՐԱՆ` 220 ՔՐԻՍՏՈՆԵՈՒԹՅՈՒՆ: PART-1
Interview with Armen Melikian - Part 1
-
My interview in TIME OUT BEIRUT popular magazine in Lebanon. An abbreviated version.
http://www.timeoutbeirut.com/arts-culture/...-epistle-1.html
-
A conspiracy of the Armenian Government and the moronic, fascist, ultraconservative Armenian Diaspora organizations against the lives and literatures of 7 exiled Armenian writers.
The government of Armenia is both organizing and participating in a series of Book Expos worldwide, propagating state-sanctioned literature--basically its own propaganda. At the same time, it is persecuting, imprisoning, or exiling every single writer who opposes its ultraconservative, fascist, Judeo-Christian agenda, or is critical of the corruption of the state, the government, or the military.
Death to the President of Armenia!
Death to the Ministers of Culture and Education!
Death to the Prime Minister!
Death to the Catholicos!
Death to the leaders of all Diaspora organizations (particularly the ARF and its Bureau--without excluding several others) who have been instrumental in ostracizing and silencing the voices of exiled Armenian writers!
Justice will one day prevail. All these criminals will be arrested, prosecuted, and executed in Armenia!
-
Armenian propaganda at the expense of the lives and literatures of exiled Armenian writers! Armenian state and Diaspora conspiracy against exiled Armenian writers continues for at least eight years now!
«Ապրիլի 25-29-ը Ժնևում տեղի ունեցավ Գրքի և մամուլի միջազգային 26-րդ ցուցահանդեսը (Salon du livre), որին ավանդաբար ներկայացված էր նաև Հայաստանը: Ցուցահանդեսին Հայաստանի մասնակցությունն ապահովվել էր Շվեյցարիայում գործող հայկական ընկերությունների և հիմնադրամների հովանավորությամբ:
Այս տարի ևս, ինչպես և նախորդ տարիներին, Հայաստանի տաղավարի հանդեպ հետաքրքրությունը մեծ էր` պայմանավորված ներկայացված գրքերի բազմազանությամբ, ինչպես նաև ծրագրում բազմաբնույթ ատենախոսությունների ներառման հանգամանքով»:
http://www.JourneyToVirginland.com
-
Հաղորդում 3.
-
Հաղորդում 2.
-
Վահագնականչ.
Արմեն Մելիքեան: Բարձրաձայն, Հստակ եւ առանց բառերը ծամծմելու
Ի տարբերություն, բախտի բերմամբ թե պատահմամբ, Հայոց Հին Հավատքի դրոշակակիրի կարգավիճակում հայտնվածների, եւ ինքնակոչ առաջնորդների, Արմեն Մելիքեանը ողորմելիություն, վախկոտություն կամ ստրկամտություն չի դրսեվորում եւ անհարկի տուրք չի մատուցում ոչ մի կազմակերպության կամ անհատի: Նա իր քննադատություններում չի խնայում, ոչ Հայ ազգի դահիճներին, ոչ էլ նրանց պաշտպան փաստաբանի դեր ստանձնած քաղաքական եւ ոչ-քաղաքական անխտիր բոլոր կազմակերպություններին: Փաստը մնում է փաստ: Արմեն Մելիքեանը պարտադրաբար բնակվում է Հայրենիքից դուրս եւ ոչ ոք ծպտուն չի հանում առ այսօր:
Արմեն Մելիքեանը, Հեղինակն է չորս մրցանակների արժանացած “Journey to Virginland” գրքին, որտեղ հանգամանալից ներկայացնում է այն խարդավանքը որի զոհը դարձավ Հայ Ազգը եւ որ զարմանալիորեն շարունակում է մնալ այդպիսին առ այսօր:
Տես նաեւ Արմեն Մելիքեանից այլ նյութեր:
-
Վահագնականչ.
Արմեն Մելիքեան: Բարձրաձայն, Հստակ եւ առանց բառերը ծամծմելու
Ի տարբերություն, բախտի բերմամբ թե պատահմամբ, Հայոց Հին Հավատքի դրոշակակիրի կարգավիճակում հայտնվածների, եւ ինքնակոչ առաջնորդների, Արմեն Մելիքեանը ողորմելիություն, վախկոտություն կամ ստրկամտություն չի դրսեվորում եւ անհարկի տուրք չի մատուցում ոչ մի կազմակերպության կամ անհատի: Նա իր քննադատություններում չի խնայում, ոչ Հայ ազգի դահիճներին, ոչ էլ նրանց պաշտպան փաստաբանի դեր ստանձնած քաղաքական եւ ոչ-քաղաքական անխտիր բոլոր կազմակերպություններին: Փաստը մնում է փաստ: Արմեն Մելիքեանը պարտադրաբար բնակվում է Հայրենիքից դուրս եւ ոչ ոք ծպտուն չի հանում առ այսօր:
Արմեն Մելիքեանը, Հեղինակն է չորս մրցանակների արժանացած “Journey to Virginland” գրքին, որտեղ հանգամանալից ներկայացնում է այն խարդավանքը որի զոհը դարձավ Հայ Ազգը եւ որ զարմանալիորեն շարունակում է մնալ այդպիսին առ այսօր:
Տես նաեւ Արմեն Մելիքեանից այլ նյութեր:
-
Վկա լինելով ԼՏՊ-ի, Վազգեն Մանուկյանի, Պարույր Հայրիկյանի և Ր. Հովանիսյանի կամ դավադրությանը, կամ անտարբերությանը, կամ արհամարհանքին հայ ազգի մտավոր կյանքում նոր ակոսներ բացող հինգ հայ հեղինակների դեմ ծավալված հալածանքների ու երկրից արտաքսման նկատմամբ, նախընտրում եմ ունենալ անկեղծ թշնամիներ հանձին Ս. Սարգսյանի և Ռ. Քոչարյանի, քան բարոյականություն բարբաջող կեղծավոր բարեկամներ հանձինս այս չորսից ոևէ մեկին, որոնք իրենց լռությամբ ու արհամարհանքով պարզապես ապացուցում են իրենց մտավորական բթամտությունը, բարոյական թերզարգացածությունն ու քաղաքական տխմարությունը: Սրանցից ոչ մեկը արժանի չէ ազգ առաջնորդելու, հանդիպելու է իմ հակառակությանը, գուցեև արժանանալու է հայ և համաշխարհային գրականության մեջ անմահ ծաղրանքի:
Արմեն Մելիքյան
-
Քրիստոնյա ջարդարար կաթողիկոսներն ու նրանց քաղաքական ու գաղափարախոսական համհարզները միշտ և միշտ հենվել են օտար ուժերի վրա իրենց իշխանության հաստատման ու ամրապնդման համար` լինելով ազգային դավաճաններ: Մինչև ազգի վրա բացարձակ ստրկատիրության հասնելը: Որից հետո արդեն ստրուկն առաջնորդում է ստրուկին` պարտադրված կրոնա-գաղափարախոսական ստրկատիրությունը համարելով «ազգային ավանդույթ»:
Եթե մի ժամանակ այդ օտար ուժերը, որոնց ապավենին դիմում էին դավաճան կաթողիկոսները, բյուզանդական կայսրությունն ու արաբական բանակներն էին, այսօր այն մասոնականությունն է, որ սողոսկելով հայերի մեջ` հայը հայի դեմ է հանում. մեկուսացնելով ու հալածելով բոլոր այն հայերին ովքեր չեն ենթարկվում, այլ` պայքարում են իրենց ու իրենց ազգի վրա պարտադրված կրոնա-քաղաքա-գաղափարախոսական ստրկատիրության դեմ:
Այդ մասոնականությունը ունի անուններ հայ իրականության մեջ: Անթիլիասի ԿԿԿ-ն (Կեղծված Կիլիկիո Կաթողիկոսություն) պարտադրվում է մասոն դաշնակցականների «Ազգային» հորջորջվող դեռ էն գլխից ծախված «Խորհուրդների» միջոցով, իսկ մյուսը` ռամկավար և բարեգործական մասոնների միջոցով: Իսկ հիմա, բացե ի բաց, առանց այս դասական խմբավորումների կարիքին, զանազան օթյակներ հաստատվել են Հայաստանում և օրից օր խորացնում են իրենց գործունեության դաշտը:
Հայաստանեայց կոչված եկեղեցին, իբրև ազգային կառույց, սողոսկում է ամեն մի հայ տան մեջ, հայ երեխաների ծնունդը, դպրոցական դաստիարակությունը, երիտասարդների ամուսնությունն ու ծերերի մահը անիծելով հուդայական առասպելաբանությամբ: Այն ստեղծում է բավարար պարարտ ենթահող զուտ հուդա-քրիստոնեական հոսանքների համար, որոնք արդեն իրենց իսկ հրեական առասպելաբանությամբ հագեցած հողի վրա դժվարություն չեն ունենում մի քանի մանր-մունր լրացումներ կատարելով հայի հրեականացման գործընթացն ամբողջացնելու:
Իսկ այս մասոն-մուսոն-դաշնակ-ռամկավար-կռիստոնյա մոլեռանդները ուժեղ կռվան են հանդիսանում ներսից պառակտելու մեր ազգը, այն ենթարկելու հուդայական-հրեական առասպելաբանական համարգին` զրկելով նրան ինքնուրույնությունից, ինքնուրույնորեն կայանալու հնարավորությունից, և պարզապես գոյատևելու որպես համաշվարհային ուժերի ենթական կամ ստրուկը:
Ցավալի է տեսնել որ այսպիսի խորագույն հոգեմտավոր ստրկատիրությունը ստրուկ հայերը ընդունում են որպես ազատագրություն: Վտարանդի այն գրողների արտաքսումը Հայաստանից ու նրանց մեկուսացումը նաև Սփյուռքում հետապնդում է ոչ այլ նպատակ, քան` հուդաքրիստոնեական ստրկատիրության անուրը հայ ազգի վզին ամրացնելը: Եվ պատահական չէ, որ նրանք հալածվում են հենց այն ուժերի կողմից, որոնք երաշխավորներն են մասոնականության և հուդաքրիստոնեական հոսանքների ներթափանցմանը հայ իրականության մեջ:
Սրանք այնքան են շատանում և ուժեղանում հակաշիռ ստեղծող գրողների աքսորի պայմաններում, որ նույնիսկ եթե այդ աքսորը վերացվի այդ հոսանքների հովանավոր «մարդասեր», «ժողովրադավար» ու «բարի կամքի տեր և մարդկային իրավունքների պաշտպան» պետությունների միջնորդությամբ, արդեն ուշ է լինելու, քանի որ նրանց հովանավորած ու արդեն յոթ արմատ նետած կրոնաքաղաքան ստրկատիրությունը վերացնելը գրեթե անհնար կլինի առանց արյունալի հեղափոխության:
-
Ն.Ս. ԱՄՈԹ, սա ինչ թուրքական մոտեցում է…
Ա.Մ. Հայկական մոտեցումը հայ գրողներին երկրից դուրս շպրտելն ու յոթ տարի որպես ազգային գաղտնիք 4 միլիոն հայ կանանց պ-ց-ե-ր-ի մեջ պահելն ու լռելն է:
Ն.Ս. զզվելի, ինձ հանեք էս սելջուկական գործողությունից և մի գրեք
Ա.Մ.-- Ն., մենք մոնղոլ-թաթարներ ենք. անպատվում ես մեզ «սելջուկ» կոչելով: Քեզ էլ դուրս չենք հանում. հազիվ մի կերպ առևանգել-բերել ենք մեր մոնղոլ-թաթարական խմբի մեջ:
Ի.Ի. ))))))
Ի.Ա. Հենց արյուն է հոսում, դա թուրքական է, չէ՞. Հայկական լինել չի կարող, ինչպես կարելի է, զզվելի է: Մենք լաաաաաաաավն ենք… պարզապես երբեմն ջայլամ ենք ձևանում, եթե չասենք ավելին…
-
Վ.Ա.
Ես պահանջում եմ վերադարձնել ինձ իմ սրբավայրը, որը թաղված է ներկայիս Էջմիածին տաճարի տակ:
Եթե քրիստոնեաներն իրենց տաճարն իմ սրբության վրայից չտեղափոխեն մեկ ուրիշ վայր, ստիպված ենք լինելու ավերել այն, բոլոր պաշտպանողներին սրի քաշել:
-
Արյուն է հոսելու Էջմիածնում. կաթողիկոսի ու բոլոր կղերականների արյունը:
-
Վ.Ա.
Գնդակահարություններին կողմ եմ, մահապատիժներին նույնն է:
ՈՒմից ենք պահանջելու, սա է խնդիրը: Ով է ձերբակալելու, ով է գնդակահարելու:
Բոլոր գաղափարախոսությունները, կրոնները, հակակրոնները, հակագաղափարախոսությունները, զրույցները, ժողովները, ամեն-ամեն ինչը վերջը բախվելու է գռեհիկ այս հարցին. ով է ձերբակալելու, ով է գնդակահարելու:
Ես դեռ չեմ տեսել որ մեկը մեր քաղաքական գործիչներից ասի որ գնդակահարելու է: Բոլորը խաղաղություն են խոստանում, ու սպանում երկրի սահմաններից ավելի մարդ, քան պատերազմն ու երկրաշարժը սպանեցին:
Այստեղ մարդիկ կային որ ինձնից ծրագիր էին ուզում:
Ես արյուն եմ խոստանում, քաղաքացիական պատերազմ անգամ, խոստանում եմ ձերբակալել, գնդակահարել: Նաև մի քանի տասնյակ ուղարկել երկարատև տաժանակրության: Ես ընտրել եմ թվարկածս որպես ամենարդյունավետ ու խզարգացնող մեթոդ: Դուք ինչ եք ընտրել:
Ով է ձերբակալողը, ով է գնդակահարողը, կամ ինչպես ավագներից մեկն է ասել նախկինում. ով է զանգը կախելու:
Ես կախելու եմ զանգը: Դուք ինձ զանգը տվեք:
-
Մահապատիժ` հայոց կաթողիկոսների դեմ: --
Վերոնշյալ հակառուսական «հայրենասերները» ևս մասոնականության մեջ տեսնում են հենարան` իրենց քաղաքական նպատակների իրագործման համար, կամ էլ` Հայաստանը ազատագրելով ռուսական լծից` ուզում են փոխարինել այն մեկ այլ լուծով` հուդա-քրիստոնեական և մասոնական-շուկայական դավադրիչ ստրկատիրությամբ: Այդ լուծը համարելով 1,700-ամյա ազգային ավանդույթ: Մի բռնակարգ, որ հաստատվել ու պահպանվել է միմիայն արյունահեղությամբ և մշակութային ցեղասպանությամբ:
Դարեր հետո իսկ հայոց կաթողիկոսներն անձամբ իրենք էին դիմում թե' բյուզանդական, թե' արաբական բանակների օգնությանը` արմատախիլ անելու գաղափարական ընդդիմադիրներին` ջարդելով հարյուր հազարավոր հայերի:
Հայ-քրիստոնյաների կողմից ցեղասպանված այդ զոհերի մարդկային արյան գինն եմ պահանջում հայոց կաթողիկոսներից ու բոլոր իրենց հայ-քրիստոնյա կոչող կեղծավորներից:
Մահապատիժ է անհրաժեշտ զույգ կաթողիկոսների ու նրանց նեցուկ կանգնող բոլոր հուդա-քրիստոնյա և մասոն ղեկավարների, ներառյալ հայրենիքից աքսորված հայ գրողների ոխերիմ թշնամի` Դաշնակ բյուրոյի անխտիր բոլոր անդամների դեմ` Հայաստանը իսպառ ազատագրելու այս վիշապի ճիրաններից:
-
Նրանք ովքեր միմիայն ռուսական կայսերապաշտությամբ են ուզում հասկանալ, ներկայացնել, պիտակել, անգամ խեղաթյուրել մշակութային, կրոնական ու գաղափարի վտարանդության խնդիրը, խույս տվեցին վտարանդիության խնդիրը համակողմանի կերպով քննարկելուց, այն է` մասոնական և հուդաքրիստոնեական հոսանքների հնարավոր ընդհատակյա մեղսակցության քննարկումը: Չենք պնդում, ասում ենք` քննարկենք, փոխանակենք ամեն մեկիս ունեցած կցկտուր տվյալները ու եզրակացություններ հանենք:
5 աքսորականից 3-ը` Քարտաշ Օնիկ, Ալ. Վարպետյան, Արմէն Մելիքեան, տվյալներ ունեն այս մասին մտածելու տեղիք տվող: Սակայն ամենագիտորեն վտարանդիությունը որակվեց բացառապես ռուսների գործը, ու պատճառների քննարկումն անգամ վիժեցվեց` համարվելով ժամավաճառություն: Վազգենականների նույն նախապաշարումն ու արհամարհանքը, նույն շտապողականությունը քաղաքական-պատմական արժեթղթեր ձեռք բերելու` ազգի ճակատագրի հետ խումար խաղալու գնով` մի բան որ արեց այս հաշվարկու, եսապաշտ բարոյախոսը` շահարկելով ժողովրդական պաթոսը` մեծ չափով ԱՄՆ-ի քաղաքականության արգասիք:
Առաջադրված քննարկումը խափանելուն անմիջապես հետևեց ինքնագլուխ «Հրաման» թե «Հրովարտակ» հայտարարությունը` առանց քննարկման (եթե համաձայն չեք, դրսում եք մնում տրամաբանությամբ). և այս անգամ Հայաստանը ներքաշող նաև իսլամական աշխարհի դեմ հակամարտության մեջ: Քրիստոնյա փրկչարարության մերօրյա գաղափարախոսություն` ատելությամբ լի իսլամական աշխարհի նկատմամբ: Ու սա համարում են քաղաքական անքննարկելի (այն է` ստալինյան, որ է և նույնը` քրիստոնեական այլամերժ կրթության արգասիք) իմաստության դրսևորում:
Ոչ մեկը չի ասում, որ ռուսական կայսերապաշտությունը անմեղ է: Արտահայտությունն ինքնին բավարար է հասկանալու համատեքստը: Քննարկենք դա էլ: Որոշենք անելիքը միասին: Սակայն ինքնագլուխ ուզում են ճակատ բացել Ռուսաստանի դեմ, ու վտարանդիության մարդկային իրավունքի խնդիրը ծառայեցնել սեփական քաղաքական նպատակների: Իբրև թե ազգային նպատակների: Ժամանակ չունեն քննարկելու, լավագույն դեպքում ուզում են երկու խոսքով համոզել. պատմական պահն են կորցնում: Բացարձակապես ոչ մի պատասխան չունեն Հայաստանի ռազմական պաշտպանության ապահովության խնդիրն ապահովելու հարցին (որի մասին նվազագույն բանիմացությունն իսկ չունեն). պարզապես ակնկալում են կուրորեն տրվել իրենց հակա-ռուսական մոլուցքին: Իսկ երբ իրենց ճակատագրակիցը դուրս է արվում մի խմբից որտեղ կան 3 ֆրանսիահայ վտարանդիներ, 2-ը` գործունյա, ոչ մեկը բերանն իսկ չի բացում: Իսկ դեպքին նախորդող օրերին հենց այդ վտարանդու դեմ լռության պատ հյուսելու մասնակից էին հանդիսանում, ջատագովելով անգամ նրա հիմարածին կամ հիմարացած քննադատներին:
Այնպես որ վտարանդիությունն այստեղ որպես մարդկային անօտարելի իրավունքի խնդիր նկատի չի առնվում, այլ պարզապես մեկի կամ մյուսի անձնա-քաղաքա-կրոնա-գեղագաղափարախոսությանը ծառայող միջոց: Այս պահից ես դադարեցնում եմ իշխանությունների դեմ պայքարը և չեմ ուզում «ընդդիմություն» բառն իսկ լսել, այն պատճառով որ ընդդիմության բոլոր ներկայացուցիչներն անխտիր պ-ո-ռ-ն-իկներ և գ-յ-ո-թ-վ-ե-րաններ են: Վեց տարի ժամանակ ունեիք առնվազն ընդունելու վտարանդի հայ գրողների գոյությունը, եթե ոչ պայքարելու նրանց անօտարելի իրավունքների վերահաստատման համար, դուք` ժոովրդավարություն ու իրավունք բարբաջող բ-ո-զ-ի ձագեր: Արժանի եք այսպիսի իշխանությունների ու բոլորդ էլ ձեր ս-ի-կ-տ-ի-ր-ը քաշեք:
Այսպես է մեռնում ազգը:
-
Թե ովքե՞ր են Վազգեն Մանուկյանն ու մյուսները: Բարեբախտաբար Հայաստանում 2-3 տարի ապրելով հասու եմ եղել երևույթների, որոնք այլապես միշտ էլ կմնային միգամածային վիճակի մեջ ինձ համար: Սովորություն չունեմ դատելու մարդկանց անձնական կյանքը, առավել ևս` սիրո կյանքը, հատկապես ընդհանրացումների նախապաշարումով արժեվորելու այն: Սակայն լավ ծանոթ եմ մի երևույթի` դասախոսի աղջիկ «որսացող» տղաների` համալսարանում պաշտոն ձեռք բերելու հեռանկարով: Վ. Մանուկյանն արել է հենց այդ: Այս բանն իմացել եմ իր հարևաններից. ի դեպ, հրաշալի մի կնոջից:
Պաշտոնի ծարավ այս «պրոլետարը» արդեն կարիք չուներ նման «ճղճիմ» պաշտոնների, երբ հնարավորություն էր ընձեռվում նրան որսալու ցեղի բարձրագույն պաշտոնը: Ու այդով նա խաղաց մի խումար մեր ազգի գլխին` կործանելով Հայաստանը իր փողոցային ոհմակի հետ: Ինչ վերաբերում է «հայրենասիրությանը», դրանով քաղաքական գործիչ արժեվորելը ստրուկների հոգեբանություն է: Իսկ ի՛նչ պետք է լիներ. հակահա՞յ: Բոլո՛րն էլ հայրենասեր են. ներառյալ Քոչարյանը, ներառյալ Սարգսյանը, ներառյալ Պետրոսյանը, ներառյալ թուլումբաջի Ակոբը: Սա չափանիշ չէ. չափանիշ է ստրուկի ու տգետի համար միայն:
Իսկ այն ինչ անվանում եք համաշխարհային քաղաքական իրավիճակ, պատմական պահ, ևայլն, ԱՄՆ-ի ՍՍՀՄ-ն կործանելու միտող քաղաքականությունն էր, դրամատիրական աշխարհի քարոզչությունը, որի գինովությունից տեսնում եմ որ դեռ չեն ապաքինվել նույնիսկ մեր վտարանդիներից ոմանք: Նա, ինչպես Պետրոսյանը, տրվելով այդ քաղաքականությանը, որպես պատեհապաշտ, և չունենալով սեփական գաղափարախոսություն, պարզապես յուրացնելու էր նույն քարոզչության միջոցով մատուցվող ու աշխարհի գլխին փաթաթվող դրամատիրական-շուկայական համակարգը, մի համակարգ, որ ՍՍՀՄ-ի փլուզումանը զուգընթաց իր անմահությունը հռչակելուց մի քանի տարի անց ինքն սկսեց ճարճատել:
ՍՍՀՄ-ի փտած լինելու ու կործանման անխուսափելիության գաղափարը արդյունք էր նույն այդ քարոզչության: Այն որ դրամատիրության որջ ԱՄՆ-ը տասնապատիկ ավելի է փտած, ու նույնքան ավելի հակամարդկային, ոչ մի խոսք այդ մասին: Ո՞վ ասեց, թե չունեինք այլընտրանք: Ի՞նչը կպակասեր մեր երկրի, եթե թույլ կենտրոնական ՍՍՀՄ կառույցի առկայությամբ շարունակեինք կերտել մեր ապագան և այսօր ունենայինք 4.5-5 միլիոնանոց Հայաստան: Ո՞վ ասեց, թե անխուսափելի էր ՍՍՀՄ-ի փլուզումը. բոլորովի՛ն էլ անխուսափելի չէր: ԱՄՆ քաղաքականությունը այդպես էր մշակել զանգվածների ուղեղը, ու այս պատեհապաշտները տրվելով արտաքին այդ քաղաքականությանը նպաստեցին ՍՍՀՄ-ի կործանմանը սեփական փառք կերտելու հեռանկարով, ու իրենց կիսագրագետ մոլեռանդությամբ մոլորեցրին ազգը:
Նույնն արեց Հայրիկյանը: Նա կդնե՞ր իրեն բանտում ապրելու վիճակի մեջ, եթե չլիներ ԱՄՆ-ի կողմից ստեղծված խորհրդային այլախոհների հերոսացման կեղծ մշակույթը: Դե, թող հիմա դառնա այլախոհ ու վտարանդի, եթե չի վախենում ԿԳԲ-ից. վախկոտը չի ուզում վտարանդիների գոյությունն իսկ ընդունել:
ՍՍՀՄ-ի վերջին քսանամյակին հայ ժողովուրդը արդեն ձեռք էր բերել վերջին 1,000 տարում չունեցած մի ներուժ, որով կարելի էր իրագործել շատ բան: Ու այդ ներուժն էր որ կործանեցին այս պատեհապաշտները, անբարոյական բարոյախոսները, որի հետևանքով էլ մենք ու 1.5 միլիոն հայ մնաց հայրենազուրկ: Նրանք իրենց եսապաշտությամբ կործանեցին հենց այդ կուտակված ներուժը: Ու հիմա իբրև թե պայքարում են մի քանի հազար հայի Ռուսաստանում վերաբնակեցման դեմ: Այ քեզ խեղկատակություն:
-
Վ.Ա. Այդ ամենով հանդերձ Արմեն, իրավունք ունեն մարդիկ մասնակցել ընտրություններին, ուրիշներն էլ իրավունք ունեն նրանց ընտրելու: Գաղափարական խնդիրները, պատմությունը, դրա վերլուծությունը ուրիշ`տեսական ոլորտ են, հավերժ շարունակվող են: Մենք դեռ այդ շքեղությանը չենք հասել որ մեկս մեկիս մարդ համարենք, որ տեսակետ հայտնենք, գաղափարից խոսենք, համաձայնենք, չհամաձայնենք:
Մեր իրավական խնդիրը լուծված չէ, և էլ ավելի վատ`բարոյականը:
Թվածդ մարդիկ լռության են մատնել վտարանդի համաքաղաքացիներին ու ոտնահարել են ազատ խոսքը, դրա իրավունքը, իսկ մեր պայծառները, անգամ վտարանդի, նրանց հետ շարունակում են դավադրել, ուզում են նրանց դարձնել երկրի, իրենց, և անգամ մեր նոր(հին) տերերը:
Սա է խնդիրը. մեր հարազատները մեր թշնամիներն են: Սրա համար, և ուրիշ ոչ մի բան, արժէ հարկավ հրաժարվել հարազատներից, երկրից, հայրենիքից, և անգամ լեզվից:
-
Ա.Մ. Մենք սովոր ենք մտածել ստորոգություններով. նախագահական թեկնածուն, կամ առհասարակ ոևէ հայ, կա՛մ հայրենասեր է, կա՛մ դավաճան. առանց մտահայելու, որ մարդը առհասարակ խիստ բարդ երևույթ է: Նշյալ 4 թեկնածուներից 4-ը իմ կարծիքով ունեն գերարժեքության բարդույթ, 3.5-ը հետևյալ պատճառով:
Խորհրդային Միության փլուզման վաղորդայնին սրանք Հայաստանի անկախացման խաղաքարտը օգտագործելով` հաշվարկված կերպով տրվեցին արևմտյան երկրների այդ Միությունը կործանելու մեծ քաղաքականությանը ու այդով նվաճեցին այդ երկրների (մեղմ ասած) բարեհոգությունը ու հաճախ ուղղակի նեցուկը ունեցան իրենց վարած տեղական շարժումների նկատմամբ:
Սրանք լինելով կիսակիրթ մարդիկ, հաստատապես պատեհապաշտ, ազգային շահն ու սեփական փառքը տարանջանտելու անկարող, թերզարգացած, ինքնակամորեն ծառայեցին որպես`
1. հայ ազգի մեջ խոսնակ ԱՄՆ-ի ընդհանուր քաղաքականության,
2. տեղական բանբեր դրամատիրական-շուկայական գաղափարախոսության:
Սրանք կորցրին Արևմուտքի մոտ իրենց վաստակած խոսնակի ու բանբերի զույգ արժեքները այն պահին, երբ Արևմուտքը շնորհիվ իր քաղաքականությանը խանդավառորեն արձագանքող խամաճիկների` հանձինս սրանց ու այլոց, հասավ իր նպատակներին:
Եվ քանի որ ԱՄՆ-ը, ինչպես միշտ, չուներ հետ-ծրագրային քաղաքականություն, չշարունակեց հենվել իր երբեմնի խամաճիկների վրա որտեղ որ իրեն արդեն պետք չէր: Հայերը կատարել էին իրենց համար նախատեսված առաքելությունը ու այլևս ոչ մի բանի պետք չէին:
Ստեղծվեց քաղաքական նոր իրավիճակ. լքյալ մեծ հովանավորից իրենց բախտին, այս միջակություններն իրենց ներուժն օգտագործեցին իրար դեմ` տիրանալու նվաճված դաշտի բարձրագույն դիրքին: Կորցնելով միջազգային քաղաքական հոսանքներին ինքնակամորեն իրենց մատուցած ծառայությունների միջոցով ձեռք բերված քաղաքական կեղծ դրամագլուխը, նրանք չկորցրին երբեմնի հաջողակի հոգեբանությունը ու իրենց դատարկ շտեմարանների գլխին նստած` ազգի գլխին ալլահուէքբեր են երգում: Այս պատեհապաշտների՞ց ենք սպասում բարոյական արժանիքների դրսևորում, մարդկային իրավունքի ընկալում ու պաշտպանություն:
Ձուկը գլխից է հոտած: Առաջին քայլը այս 4 կապիկներին մեյդանից հանելն է, 4-ի էլ կատարյալ բարոյազրկումը հետապնդելը, եթե երբեք դեռ հավակնություններ ունեցողներ կան, որ կարող ենք 50 բարոյական բարձր արժանիքների տեր գիտակից մարդկանց առկայությամբ նոր երկիր ստեղծել: Ինքս թերահավատ եմ, քանի որ չեմ տեսնում այդ որակը նույնիսկ վտարանդիների շարքերի մեջ, ինչը հիասթափությանս պատճառներից մեկն է:
Մենք մեզ չխափենք. մեկ կամ երեք մարդով հայրենիք չես ստեղծի: Չեմ ստորագնահատում հայրենիքի նշանակությունը ազգերի աշխարհում, սակայն ինձ մոտ սկսել է արժեզրկվել ազգի երևույթն ինքը, բոլո՛ր ազգերի, ի շահ այլ որակների:
-
Վ.Ա. Հումորդ մի կորցրու սիրելիս: Իհարկե ողջունում եմ: Եթե չողջունեմ, պետք է հայհոյեմ: Ողջունելով օգնում եմ բարեկամներիս արժանապատիվ կեցվածք պահել մի քիչ էլ: Գուցե քիչ մտածեն, համեստանան, խելքի գան: Սովորաբար չեն գալիս, բայց այդ դեպքում էլ շարունակում են գործել, ու ես ողջունում եմ, հրահրում եմ ավելին գործելու, ավելին, ամեն անգամ ավելի եմ ողջունում, անգամ օգնել եմ որ գործեն ոմանք, հասնեն իրենց նպատակներին:
Արա Բալիոզյանը մի առիթով գրել էր. - մի խանգարեք տխմարներին նոր տխմարություններ գործել: Դրանով միայն իրենց են բացահայտում ավելի:
Ես արել եմ ավելին սրանից միշտ. օգնել եմ որ սխալվեն...
Մի օրինակ`
Դավիդ Գրիգորյանին դեռ 2006-ին հարցրի թե ինչու չի դատապարտում ՊՖԱ-ն գրողների աքսորը հայտարարությամբ: Ասաց որ իր գործերը կխառնվեն ՄՎՖ-ում, եթե քաղաքականության խառնվի: Վստահ եմ որ նմանատիպ մի բան ասած կլինի քեզ էլ, այլոց էլ: Ես այդ ակնթարթից ամեն ինչ գիտեի, բայց անապացույց: Ես իրեն այդուհետ հրահրեցի մի քանի անգամ քաղաքական հայտարարություն անել, մարդու իրավունք պաշտպանող, ու հասարակավ դրեցի փաստի առաջ բաց նամակով, որը ստացան նաև ՊՖԱ-ի բոլոր անդամները, որ հայտարարությունները անում է միայն ԼՏՊ-անպաստ (ԿԳԲ-անպաստ), և ոչ սկզբունքով:
Դրանից հետ անում է մինչ օրս տխմարություն տխմարությունից հետո: Հեղաշրջումով գրավեց կազմակերությունը, սեփական կամքով, առանց ժողովի, մասոն ու դաշնակ լակոտներ նշանակելով խորհրդի անդամ, երկու գործող անդամի հեռացրեց (իր խելքով):
Այսօր հասել է փողոցում մեքենայի տակ մարդ գցող ու դեպքի վայրից ճողոպրողի "քաղաքական" հետապնդում դատապարտելու մակարդակի:
Դու իզուր ես ողջունելուն այդես անլուրջ վերաբերվում Արմեն: Ես բոլոր տխմարությունները ողջունում եմ: Հիասթափվելուցդ չեմ հիասթափվում:
Արմեն Մելիքեան – ՇՈՒՆ ՇԱՆ ՈՐԴԻ – (1963- )
in Literature
Posted · Edited by shun
Նոր կտակարանի բնագրերի խեղաթյուրումները:
--Արդյո՞ք Նոր կտակարանը պետք է լինի մեր ազգային գաղափարախոսության և ապագա հայ մարդու կերտման հիմքում:
--Հիսուսի հրաշքների քննադատությունը:
Հարցազրույց Արմեն Մելիքյանի հետ - Մաս Բ.