Unregistered - M Posted January 4, 2006 Report Share Posted January 4, 2006 Любовь -это к небу стремящийся ток, Что сотни покровов прорвал и совлек. В начале дороги - от жизни уход, В конце - шаг, не знавший, где след его лег. Не видя, приемлет любовь этот мир, И взор ее - самому тленью далек. "О сердце,- вскричал я,- блаженно пребудь, Что в любящих ты проникаешь чертог, Что смотришь сверх грани, доступной для глаз, В извилинах скрытый находишь поток. Душа, кто вдохнул в тебя этот порыв? Кто в сердце родил трепетанье тревог? О птица! Своим языком говори - Понятен мне тайн сокровенный намек". Душа отвечала: "Я в горне была, Чтоб дом мой из глины Создатель испек; Летала вдали от строенья работ - Чтоб так построенья исполнился срок; Когда же противиться не было сил - В ту круглую форму вместил меня рок". Quote Link to post Share on other sites
Unregistered - M Posted January 4, 2006 Author Report Share Posted January 4, 2006 Когда мой труп перед тобой перевод В.Державина Когда мой труп перед тобой, что в гробе тленом станет,- Не думай, что моя душа жить в мире бренном станет, Не плачь над мертвым надо мной и не кричи "увы ". Увы - когда кто жертвой тьмы во сне забвением станет. Когда увидишь ты мой гроб, не восклицай "ушел!". Ведь в единении душа жить несравненном станет. Меня в могилу проводив, ты не напутствуй вдаль: Могила - скиния, где рай в дне неизменном станет. Кончину видел ты, теперь ты воскресенье зри; Закат ли Солнцу и Луне позорным пленом станет? В чем нисхожденье видишь ты, в том истинный восход: Могилы плен - исход души в краю блаженном станет. Зерно, зарытое в земле, дает живой росток; Верь, вечно жить и человек в зерне нетленном станет. Ведро, что в воду погрузишь,- не полно ль до краев? В колодце ль слезы Иосиф-дух лить, сокровенном, станет? Ты здесь замкни уста, чтоб там открыть - на высоте, И вопль твой - гимном торжества в непротяженном станет. Quote Link to post Share on other sites
Unregistered - M Posted January 4, 2006 Author Report Share Posted January 4, 2006 Перевод Ф. Корша Меня бранят, зачем я смех свой не покину, Зачем вся речь моя забавна и резка. Тки, враг мой, как паук, из желчи паутину, Орел же весело взлетит под облака. По смерти нам сулят награду вышним раем; Там чистое вино, там гурий нежный взгляд. Ну, мы - и здесь к вину и к милой прибегаем, Коль и в раю нельзя других достичь наград! В последний час, когда с души спадает тело, Как платье старое, сорвет она его. И, сродной с ним земле вернув его всецело, Наденет новое из света своего. Quote Link to post Share on other sites
Unregistered - M Posted January 4, 2006 Author Report Share Posted January 4, 2006 Я наполнен Тобой до краев, все в себе сокруша. Ты - мой мозг, моя кровь, моя плоть и душа. Нету места для веры во мне, для неверия нет, Все моё существо - Твой пронзающий свет. * * * Мала, ничтожна, тленна моя плоть, Как только в ней Твоя Любовь вмещается, Господь? Пример - твой глаз. Природа маленький хрусталик одарила Способностью вместить многообразье мира. Quote Link to post Share on other sites
Unregistered - M Posted January 4, 2006 Author Report Share Posted January 4, 2006 То любят безмерно, а то ненавидят меня, То сердце дарят, то мое сокрушают, казня; То властвую я, как хозяин, над мыслью своей, То мысль моя держит в тисках меня, как западня; То, словно Иосиф, чарую своей красотой, То, словно Иакова, скорби одела броня; То, словно Иов, терпелив я, покорен и тих, То полог терпенья сжигает страстей головня; То полон до края, то пуст я, как полый тростник, То чувств не сдержать, то живу, безучастность храня; То жадно за золотом брошусь я в самый огонь, То золото щедро бросаю в объятья огня; То страшен лицом я, уродлив, как ада гонец, То лик мой сияет, красою прекрасных дразня; То вера благая внушает смирение мне, То мною владеет безверья и блуда возня; То лев я свирепый, волк алчущий, злая змея, То общий любимец, подобье прохладного дня; То мерзок и дерзок, несносен и тягостен я, То голос мой нежен и радует сердце, звеня; Вот облик познавших: они то чисты и светлы, То грязью позора клеймит их порока ступня. Quote Link to post Share on other sites
Unregistered - M Posted January 4, 2006 Author Report Share Posted January 4, 2006 Что Кааба для мусульман, то для тебя душа. Свершай вкруг этой Каабы обход свой не спеша. Паломничество совершать нам заповедал Бог, Чтоб душу правде обрекли, чтоб жили не греша. Так откажись от серебра - лишь сердцем обладай: Душа святая и в гробу пребудет хороша. Сто раз ты можешь обойти вкруг черной Каабы, Но что же в этом, если ты бесстрастней палаша? Превыше неба самого я сердце возношу, Которое считаешь ты тростинкой камыша. Оно велико, ибо сам Великий в нем живет _ И оттого-то стук его ты слушай не дыша. Прислушайся же к тем стихам, что вписаны в Коран "Небес бы я не сотворил, когда б не ты, душа!" Quote Link to post Share on other sites
Unregistered - M Posted January 4, 2006 Author Report Share Posted January 4, 2006 http://www.sufism.ru/rumi/masnawi.html ... Но жизни для того на свете нет, Кто ищет пищу в суете сует. Кто лишь для плоти ищет пропитанья, Пренебрегая пищею познанья. Не очень сходны меж собою тот, Кто суть познал и тот, кто познает. Порвите ж цепь, свободу обретая, Хоть, может, эта цепь и золотая. И ты умерь свою, искатель, прыть: Ведь всей реки в кувшин не перелить. И жадных глаз невежи и скупца Ничем нельзя наполнить до конца. Лишь раб любви, что рвет одежды в клочья, Чужд и корысти, и пороков прочих. Любовь честна, и потому она Для исцеления души дана. ... Quote Link to post Share on other sites
Unregistered - M Posted January 4, 2006 Author Report Share Posted January 4, 2006 Нет у меня ни веры, ни ума. Нет больше ни покоя, ни терпенья. Приди скорей, приди, приди! Какой огонь мне сердце жжет И отчего лицом я желт? Не могут выразить слова, Увидишь сам. Приди, приди! Румян, как хлеба каравай, Созрел я на твоем огне. Я почернел, я зачерствел И раскрошился по земле. Из крох меня ты собери. Скорей приди, приди, приди! Как зеркало, твои черты В себе я отражал. Я заржавел, я камнем стал. Взгляни скорей, приди, приди! Как в русле мечется вода, Мечусь туда, мечусь сюда: Засадою вокруг разлука. И каждым утром в час рассвета Пишу тебе на крыльях ветра Пером отчаянья: приди! Пусть в мыле голова твоя, Не медли, мыла не смывай. Пускай в шипах твоя стопа, Не медли, их не вынимай. Из ада слов: "Приди, приди" - Спаси меня. Приди, приди! Quote Link to post Share on other sites
Unregistered - M Posted January 4, 2006 Author Report Share Posted January 4, 2006 В честь моих похорон пусть гремят барабаны, Пусть кимвалы и бубны, как на празднике, бьют. Пусть свободной толпою веселой и пьяной, Провожать меня люди к могиле пойдут. Пусть никто не грустит, пусть смеются и пляшут, Пусть узнают, поймут: час свиданья пробил, И друг Бога, допив до конца свою чашу, Со счастливой улыбкой к месту встречи отбыл. Quote Link to post Share on other sites
Unregistered - M Posted January 4, 2006 Author Report Share Posted January 4, 2006 Ты странствовал долго, знать много видал, Поведай же, путник, о том, что узнал. Я Сирию видел, Ирак и Иран, Повсюду царят плут, убийца, тиран ! Я Индию видел, Китай и Герат, Повсюду неверие, подлость, разврат ! Но, сын мой возлюбленный, как ты сумел Нигде не приметить праведных дел ? Чувства твои сотворили обман, Всё что ты видел: мираж и туман. Представь, что корова идет по Багдаду, Канавы лишь видит и коркам лишь рада. Повсюду, блуждая земною тропой, Господа светоч ты носишь с собой. Открой же духовный, пронзительный взор, Мир Божий - бескрайний, цветущий ковёр ! Quote Link to post Share on other sites
Unregistered - M Posted January 4, 2006 Author Report Share Posted January 4, 2006 Без границы пустыня песчаная перевод Е. Дунаевского Без границы пустыня песчаная, Без конца - сердца повесть избранная. Ищет образов мир, чтобы форму принять,- Как узнаю в них свой без обмана я? Если срубленной встретишься ты голове, Что катится в полях, неустанная, Ты спроси, ты спроси тайны сердца у ней - Так откроется тайна желанная. Что бы было, когда уху стал бы сродни Говор птицы - их песня слиянная? Что бы было, когда бы от птицы узнал Драгоценности тайн Сулеймана я? Что сказать мне? Что мыслить? В плену бытия Весть понятна ли, свыше нам данная? Как молчать, когда с каждым мгновеньем растет В нас тревога неслыханно странная? Куропатка и сокол летят в ту же высь, Где гнездо их - вершина туманная, В эту высь, где Сатурна на сфере седьмой Звезда миру сияет багряная. Но не выше ль семи тех небес - Эмпирей? И над ним знаю вышние страны я! Но зачем эмпирей нам? Цель наша - Земля Единения благоуханная. Эту сказку оставь. И не спрашивай нас: Наша сказка лежит бездыханная. Пусть лишь Салах-эд-Дином воспета краса Царя всех Царей первозданная. Quote Link to post Share on other sites
AYG Posted January 6, 2006 Report Share Posted January 6, 2006 Злая_Мудрость В выборе Друзей я пока не ошибался! Это Вам http://www.sufism.ru/rumi/ Quote Link to post Share on other sites
Unregistered - M Posted March 20, 2006 Author Report Share Posted March 20, 2006 DU BIST DAS URBILD Du magst wie das Abbild erscheinen: Tatsächlich bist du das Urbild. Der Ast könnte wie der Grund der Frucht erscheinen: In Wahrheit existiert er nur um ihretwillen. Hätte der Gärtner überhaupt den Baum gepflanzt Ohne das hoffende Verlangen nach der Frucht? So geht der Baum tatsächlich aus der Frucht hervor, Selbst wenn es scheinen mag, dass er die Frucht gebiert, Der Ur-Gedanke ist der letzte, den der Erwachte denkt - Namentlich der ewige Gedanke. (-: Quote Link to post Share on other sites
zaratustra Posted May 18, 2006 Report Share Posted May 18, 2006 (edited) *** Խղճով դատիր, սերը սուրբ է և միշտ նոր է, Իսկ սիրո մեջ նենգությունը վշտից խոր է, Դու քո կիրքը մի հորջորջիր, որպես մեծ սեր, Կրքից մինչև անկեղծ սերը` սար ու ձոր է: *** Ասացի` գարուն է, այգին տեսնել է պետք, Եկ այնտեղ` վարդն ու գինին տեսնել է պետք, Թե դու այնտեղ ես, այդ բոլորն ինչի՞ս է պետք: Թե դու այնտեղ չես, այդ բոլորն ինչի՞ս է պետք: *** Ով իր կրծքի տակ մի քիչ սիրտ ունի, Առանց քո սիրո` դժվար թե ապրի, Իսկ ով խոպոպիդ օղակն համբուրի Ու չխենթանա` խենթ կհամարվի: *** Ես արբած եմ, բայց դա կարմիր գինին չէ, Իմ մեջ ուրիշ արբեցում է, գինին չէ, Դու եկել ես, որ իմ գինին ցրիվ տաս, Բայց հոգուս մեջ քո իմացած գինի չէ: *** Ես ինքս ինձնից փախչել եմ ուզում, Ազատության մեջ շնչել եմ ուզում, Միշտ եղել եմ քո շղթաների մեջ, Այդ շղթաները փշրել եմ ուզում: թարգմ.` Ա.Սահակյան Edited May 18, 2006 by zaratustra Quote Link to post Share on other sites
zaratustra Posted May 18, 2006 Report Share Posted May 18, 2006 (edited) *** Խելառ չեմ, բայց ինձ խելառ են ասում, Օտար չեմ, բայց ինձ օտար են ասում, Գիշերապահներն իրենք են հարբած, Բայց ինձ հարբեցող - տկար են ասում: *** Երբ գարնանային ջերմ շունչ է լինում, Յարը յարի մոտ և շուրջն է լինում, Այնժամ, երբ յարը գտնում է յարին, Ասես վարդերի մի փունջ է լինում: *** Ես միշտ աշխարհում քեզ պես եմ եղել - Սերը ծաղրել եմ, այդպես եմ եղել, Հիմա խելառ ու արբած եմ սիրուց, Կարծես ողջ կյանքում այսպես եմ եղել: *** Ես ծերացա, բայց ոչ ծերի տարիքից, Ես ծերացա քո նազերի չարիքից, Դու շատ էիր կարիք զգում` ինձ գերել, Թռչուն էիր, կուտ դարձա` քո կարիքից: թարգմ.` Ա.Սահակյան Edited May 18, 2006 by zaratustra Quote Link to post Share on other sites
SAS Posted May 18, 2006 Report Share Posted May 18, 2006 Զրադաշտ, ո՞ւմ թարգմանությունն է: Quote Link to post Share on other sites
zaratustra Posted May 18, 2006 Report Share Posted May 18, 2006 *** Աստվա՜ծ չանի, թե աշխարհում քեզանից լավ յա'ր լինի, Կամ, քո դեմքին նայելուց զատ, ուրիշ բարիք-բա'ր լինի, Դո'ւ ես միակ իմ սիրելին և Ա'յս և Ա'յն աշխարհում, Որտեղ դո'ւ ես` լույսը վա՜ռ է և պիտի միշտ վա՜ռ լինի: *** Ասացի. «Քո դեմքը դալուկ, ասա', ինչի' համար է, Քո ա՜խ ու վա՜խն ու վիշտը լուռ, ասա', ինչի' համար է»; Ես ասացի. «Նայի'ր յարիս լուսնի նման երեսին, Եվ առանց խոսք կհասկանաս` թե ի'նչն-ինչի' համար է...»: *** Երբ ես մեռնեմ,- ինձ օգնեցե'ք,- Իմ դին` յարի'ս նվիրեցեք, Իսկ երբ նրա ջերմ հաբույրից Ես շունչ առնեմ` մի' զարմացեք: Թե կյանքն անցնի - աստված ուրի՜շ կյանք կտա քեզ, Փո'ւչ կյանքի տեղ` հավե՜րժ, դյութի՜չ կյանք կտա քեզ, Սերը «Կենաց ջո'ւր» է - նրա կաթիլն ամեն, Կյանքի ծո՜վ է, որ մի ուրի՜շ կյանք կտա քեզ... *** Երեկ գիշեր խոպոպների միջից նայեց յարըս ինձ, «Ինչպե՜ս կարող ես,- ինձ ասաց,- ապրե'լ, շնչե՜լ առանց ինձ »: Ասի. «Աստվա՜ծ վկա,- այնպե'ս, ինչպես ձուկը... առանց ջո'ւր...»; Ասաց. «Մեղքը քո՜նն է, ազի'զ, ո՞վ էր ասում նայես ինձ» *** Հովսե'փ, քո հոր տանն էիր լոկ դու ապահով դավ ու դատից, Քո եղբայրներն ու անապատն` ա'հ ու մա'հ են, Աստծո պատի՜ժ 1, Ընկերացիր թեկուզ գայլի'ն, բայց նախանձից հեռո՜ւ մնա, Նախանձի գայլն ահավո՜ր է, քան քաղցած գա'յլն անապատի: 1-Ըստ Աստվածաշնչի ( Ծննդոց, 36-41 ) եւ Ղուրանի ( 12-17), Հովսեփ Գեղեցիկի եղբայրները, նախանձից դրդված, նրան ջրհորն են նետում, իսկ հորը` Հակոբին (Յաղուբ), համոզում, որ Հովսեփին անապատում կերել են գայլերը *** Սիրահարը չխոնարհվի՜ թե իր յարին - ի՜նչ անի. Գիշերը թե այցի չգա յարի թաղին - ի՜նչ անի. Երբ նա ծամերըդ համբուրի, մի' նեղվի ու նեղանա,- Խելագարն իր շղթաները թե... չծամի - ի՜նչ անի: թարգմ.`Գ.Էմին Quote Link to post Share on other sites
Unregistered - M Posted May 18, 2006 Author Report Share Posted May 18, 2006 Զրադաշտ, շնորհակալությո՛ւն: Չէի կարդացել հայերեն թարգմանությունները: Կսպասեմ մնացածներին էլ: () ERSTE GHASELE Solang die Sonne nicht den Nachtflor bricht, Sind Tagesvögel ohne Zuversicht. Der Blick der Sonne ruft die Tulpen auf, Jetzt ist, o Herz, dir zu erwachen Pflicht. Das Sonnenschwert gießt aus im Morgenrot Das Blut der Nacht, von der es Sieg erficht. Voll Schlafs das Auge, sprach ich: es ist Nacht. Er sprach: vor meinem Angesichte nicht. Solang es graut, ist zweifelhaft der Tag, Am hellen Tag, wer zweifelt noch am Licht? Im Osten steht das Licht, ich steh' im West, Ein Berg, an dessen Haupt der Schein sich bricht. Ich bin der Schönheitssonne blasser Mond, Schau weg von mir, der Sonn' in's Angesicht! Dschaleladdin nennt sih das Licht im Ost, Des Widerschein euch zeiget mein Gesicht. Quote Link to post Share on other sites
Unregistered - M Posted May 18, 2006 Author Report Share Posted May 18, 2006 ZWEITE GHASELE Zum Himmel tu' ich jede Nacht den Liebesruf, Der Schönheit Gottes voll, mit Macht den Liebesruf. Mit jeden Morgen Sonn' und Mond im Herzen tanzt, Zu Sonn' und Mond tu' ich erwacht den Liebesruf. Auf jeder Au erglänzt ein Strahl von Gottes Licht, Ich tu' an Gottes Schöpferpracht den Liebesruf. Die Turteltaub' im Laub, erweckt von meinem Gruß, Tut mir entgegen girrend sacht den Liebesruf. Dem Felsen, der zu deinem Preis mit Licht sich krönt, Zuruf' ich, und er nimmt in acht den Liebesruf. Dir tu' ich für die Blum' um Feld, die schüchtern schweigt, Für's Würmlein, das du stumm gemacht, den Liebesruf. Das Weltmeer preist mit Rauschen dich, doch ohne Wort, Ich hab' in Worte ihm gebracht den Liebesruf. Dir tu' ich als das Laub am Baum, als Tropf im Meer, Dir als der Edelstein im Schlacht, den Liebesruf. Ich ward in allem alles, sah in allem Gott, Und tat, von Einheitglut entfacht, den Liebesruf. Quote Link to post Share on other sites
zaratustra Posted May 18, 2006 Report Share Posted May 18, 2006 *** Երբ գիշերը երազիս մեջ երևում ես մինչև լույս, Ցերեկն էլ ես անվերջ ինձ հետ, թեև անհաս ու անհույս. Փիղը, երբ որ երազի մեջ իր Հնդկաստանն է տեսնում, Առավոտյան առավե'լ է տենչում փակից ելնել դուրս: *** Գիշերն անցավ, բայց չգիտեմ ես գիշեր է թե ցերեկ, Իմ գիշերս ցերեկ դարձավ նրա դեմքից լուսատեսք. Ո'վ գիշերներ, դու գիշեր եք, զի չգիտեք դուք նրան, Ո'վ ցերեկներ, նրա լույսից դո՜ւք էլ լույս տալ սովորեք: *** Զուլալ է իմ սերը, ինչպես զուլալ ջուր, Իմ սերը ինձ դարձրեց բարձր ու մաքուր, Թե գցում է սերն ուրիշին դռնեդուռ, Ես ու սերս մեր սիրելո'վ ենք ամուր: *** Քեն ու նախանձ քո սրտիցը դուրս վանիր. Գեշ մտքերդ, գեշ բնույթդ այպանիր, Թե վատ գործ ես բռնել` իսկույն կասեցրու, Լավ համբավդ ավելացրո'ւ, պահպանի'ր: *** Ես ասացի` ա՜չքս. ասաց` Ամու-Դարյա կդարձնեմ. Ես ասացի` սի'րտ. ասաց` արյուն-արցունք կհոսեցնեմ. Ես ասացի` իսկ մարմի՞նս. ասաց` երկու-երեք օրում Խաղք-խայտառակ կանեմ ու քեզ աքսորի դուռ կհասցնեմ: *** Ասա, քամի, դու ինչ տեսար քո ճամփին. Վառված-տարված մի սիրտ տեսար քո ճամփին. Սիրտ, որ հրով ժեռ քարեր է հալեցնում, Ածուխ կտրած գրանիտ տեսա՞ր քո ճամփին: *** Իմ սիրուհին ամենքի մեջ հույժ թաքուն է, իմացի'ր. Մի կես խոսքից ինձ հասկացող, խիստ գիտուն է, իմացի'ր. Կրծքիս վրա իջած լուսին, լույսի սյյուն է, իմացի'ր, Հոգու նման` իմ խորքերում, իմ մարմնումն է, իմացի'ր: *** Երեկ տեսա իմ հոգյակին սիրասուն, Ամենքի մեջ նստել, ասում էր, խոսում. Տենչս զսպած` դեմքս դեմքին մոտեցրի` Իբր` նրա խոսք ու զրույցն եմ լսում: թարգմ.`Ս. Կապուտիկյան Quote Link to post Share on other sites
zaratustra Posted May 18, 2006 Report Share Posted May 18, 2006 Ռումի (1207-1273) Մեծագույն սուֆի բանաստեղծ Ջալալ ադ-Դին Մոհամմադ Ռումին ծնվել է Բալխում (այժմ Աֆղանստանի տարածք)։ Սերում է մահմեդական աստվածաբանության հայտնի գիտակի ընտանիքից։ Երկար տարիներ հոր հետ Միջին և Մերձավոր Արևելքում շրջագայելուց հետո հաստատվել է սելջուկների մայրաքաղաք Իկոնիայում (Ռում՝ այստեղից էլ նրա Ռումի կեղծանունը), որը մշակութային և կրոնական կյանքի կենտրոն էր։ Փայլուն կրթություն է ստացել և' հումանիտար, և' բնական գիտությունների բնագավառում։ Հոր մահից հետո, 24 տերեկան հասակում փոխարինել է նրան տեղի հայտնի մադրասեում և անմիջապես ճանաչվել հեղինակավոր կրոնական գործիչների կողմից. ստացել է սուֆի շեյխի տիտղոս։ Նշանավոր է նրա վեց ընդարձակ մասերից բաղկացած «Մասնավի» պոեմը՝ թելադրված Ռումիի և գրառված նրա աշակերտների կողմից։ Այն գրված է երկտողերով (բեյթ), իրենից ներկայացնում է առակների ժողովածու՝ փիլիսոփայական և բարոյաիմաստասիրական վերջաբանով։ Ռումին ցուցաբերել է կրոնական գիտելիքների խոր իմացություն, բանահյուսական աղբյուրների և սյուժեների գիտակություն։ Նրա քնարական դիվանը ընդգրկում է 2073 կրոնափիլիսոփայական ղազալ և մոտ 2000 ռոբայի։ Կյանքի երկրորդ շրջանում իր ղազալների վերջին բեյթը ստորագրել է ոչ թե իր, այլ իր հոգևոր ուսուցչի՝ [մորշեդ] Շամս-է Թաբրիզիի [Թավրիզի արև] անունով։ Այդ բանաստեղծությունները համարվում են հիրավի սուֆիական-միստիկական բանաստեղծության կատարյալ օրինակներ։ 1957-1967 թթ. Թեհրանում հրատարակվել է Ռումիի երկերի ժողովածուի (քոլլիյաթ) ութ հատորյակը, Բադի օլ-Զաման Ֆուրուզանֆարի աշխատասիրությամբ: Quote Link to post Share on other sites
Unregistered - M Posted May 19, 2006 Author Report Share Posted May 19, 2006 #199 ای عقل برو که عاقلی اینجا نیست گر موی شوی موی ترا گنجا نیست روز آمد و روز هر چرافی که فروجت در شعله آفتاب جز رسوا نیست Թարգմանության առաջին փորձս` *** Ա՜խ, բանականություն, գնա՛. այստեղ էլ բանիմաց չկա, Թե մազ էլ դառնաս, քո` մազիդ համար նույնիսկ տեղ չկա, Օրը գալիս է, ու օրվա ամեն լուսատու ճրագի համար Արեւի փայլի դիմաց ամոթից բացի էլ ոչինչ չկա: Quote Link to post Share on other sites
Arm_Lionne Posted May 19, 2006 Report Share Posted May 19, 2006 Ապրեք աղջիկներ ! Մարիամ լավ ես թարգմանել )) Quote Link to post Share on other sites
Unregistered - M Posted May 20, 2006 Author Report Share Posted May 20, 2006 #14 اول به هزار لطف بنواخت مرا آخر به هزار غصه بگداخت مرا چون مهره مهر خویش می باخت مرا چون من همه او شدم بی انداخت مرا երկրորդ փորձս` *** Սկզբից հազար բարիքով ինձ գերեց, Հետո հազար չարիքով նա այրեց. Սիրո հմայքով խաղաց նա ինձ հետ` Ու մենակ թողեց, երբ կորա ես իր մեջ: Quote Link to post Share on other sites
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.