Aksel.V

Բարև SAS Էս թեման չեի տեսել, լավն է, դե դու գիտես մի «հայտնագոէծություն» պիտի անեմ, ուրեմն էսպես. Воркута - атукров դէ ասա, էս ի՞նչ է նշանակում

Online petition - Against Falsification of Armenian History http://www.gopetition.com/online/24480

Собачьи бУшмаки Мои ботики сносились Я их дарю своему псу Вместо того, чтоб валялись Пусть послужат кое - кому. Я бросил их прямо в морду А он не стал их ловить, Сел, как подобает лорду, Мол не буду я их носить! Впрочем, у него ведь лапы И пусть в подобие ноги Нет, не ценит песик Чапи Собачьи бУшмаки.

Խելառը Ապա նայեք էս խելառին, Բանաստեղծ է էս նոր դարում, Մի զույգ կոշիկ չունի հագին, Ոտանավոր է հորինում: Երևի լավ չի հորինում, Քանզի լո՛ք մի տեղ է կարդում, Որտեղ կա շա՜տ ուտելու բան Ու մթնոլորտ պոետական: Մի տե՛ղ ունի նա խոսելու՝, Սեղանի մոտ խնջույքի՝, Ուր չես տեսնի կոշի՜կն հագի, Թեկուզ ելնի՛ ոտքի՛ կանգնի: Ու պոետը արտասանե՜ց, Լռությու՜ն էր ճոխ սեղանին, Մեկը նույնիսկ արտասվե՝ց, Խո՛սքը կպավ խեղճի՝ սրտին: Ու երբ խնջույքից հետո Կոշիկները երևա՝ց, Մի լոռեցի գիժ Սաքո, Կերած խմած ելավ գնաց: 08.01.2009

Крисис Умный ковбой мистер Крисис Объявил, что в мире кризис, Пока люди оглянулись Он взялся уже за гризис. Толи грызет, толи крисет, Кто знает этих грызунов, Ясно одно, что Крисис врет И очень громко грызет.

Խոհեր արևի Գանգս քիչ է. Մտքերս չեն տեղավորվում, Մեկը մորմոք, մյուսը ճիչ է, Անհանգույց են ծավալվում: Անհագույց են ին հույզերը, Կռնատ են ու չեն սավառնում, Ու իմ արևոտ հուշերը Մառախուղներն են ծվաստում: Խորամանկներ, խորամանկներ, Որ սիրում են սողուններին, Քանզի ունեն երկար պոչեր Փռած տիրոջ ոտքի տակին: Խաղաղության ագռավները Խորամանկներ են թևավոր, Իրողության անուրջները Էժան են ու անհարկավոր: Անհանգույց է իմ բողոքը, Ու՞մ վրա եմ հույսս դրել, Այս աշխարհը նորոգելիս Իմ հայրենիքը չեն հիշել: Ովքե՞ր են գովերգում սերը՝ Ավա՝ղ, այստեղ պիտի լռեմ, Բոլոր կարգերն ու բարքերը Ծունկի են իջել սիրո դեմ: Ես սե՛ր ունեմ, արևի սե՛ր, Հայրենի՛քը իմ արևի, Ահա շատ պարզ ու ջերմ խոհեր, Սավառնող առանց թևերի, Ինչպես շողերը արևի: 08.12.2008

Սուտը Փչում է Բաղդադի քամին, Արդար չարչին է հարթակին, Խոստանում է ապագա, Ուր ո՛չ մի չարչի չկա: Փչում է չարչին միալար, Ո՛վ է ազնիվ, ո՛վ է արդար: Նրա սուտը կարևոր է, Ծախու կնոջ ներքնաշոր է: Հմայում է ու համոզում Ու էլ կարևոր չէ գինը, Գայթակղում է ու մատուցում Պոռնիկի ծախու մարմինը: 29.07.2008.

Նրանց, ովքեր Հայաստանում 2008թ. նախագահական ընտրությունների հետ կապված հուզումները փորձում էին անվանել բադրջանների հեղափոխություն: Բնական պարարտանյութ Բադրջանը Լոնդոնում Անգլերեն էր սովորում, Ու չգիտես թե «ինչու» Միշտ ասում էր I love you: Նա հպարտ էր ու կանգուն, Շատ էր սիրում թագուհուն, Որպես բադրջան հասուն Երդում տվեց տիրուհուն: Ասում էր ի՛նչ էլ անեն, Խավիար սարքեն, խորովե՛ն, Ուտե՛ն, մարսե՛ն, բայց կրկին Ես ծառայում եմ թագին: Թեկուզ որպես բնական պարարտանյութ: 09.04.2008թ.

Ասեք ինձ Ասեք ինձ ա՛յն, ինչ ես զգում եմ, Ինչ չեն պատմել ու չեմ լսել: Ջնջեք ա՛յն, ինչ կասկածում եմ, Մոռացել եմ տառապել: Մոռացել եմ տառապել, Ալեկոծվել եմ անդարձ, Ալիքնե՜ր են ծավալվել, Աանդո՛ր չլինին՝ հանկարծ: Հանկա՝րծ օրերը գալի Չդառնան լու՜ռ, տաղտկալի՛, Փրփուրներն ալիքների Ավելի են հուսալի: 31.03.2008

Միջանկյալ ազատություն Ազատությունը դա մի արջ է, Որ քնում է չորս տարի, Չորս տարին մեկ արթնանում է Ու ելնում է պայքարի: Մագլցում ու բարձրանում է Ընտրապայքարի ծառը, Ծառի կատարից պատմում է Նախընտրական իր ճառը: Ու հավքերը, միջանկյալ, Սկսում են մրթմրթալ: Որ շատ տարորինակ է...

Ու՞մ խաղն է դա Սև օրերի քսանամյակին Պար են բռնել ու պարում, Ձեռք են մեկնել Թուրքի սրին, Ու հաղթանակ են գոչում: Ու հախթանակ են գոչում, Երևանի կենտրոնում, Ա՜խ դուք հաղթե՞լ էք ուզում, Ու՞մ: Նրան ում երեկ հլու հարգանքով Զիջել էս ճամփան, քանզի փո՛ղ ունի, Թե՞ են տզրուկին որին քծնելով Ուզում էիր, որ քեզ նեցուկ լինի: Ամեն օր պարտվել, մի օրում հաղթել, Ի՞նչ երազանք է, ի՞նչ ցնորք է սա: Կազինոներում երբեկ չէ՞ս հաղթել Ու ողջը դրել զերոյի վրա: Մի՛ թե չգիտես ու՞մ խաղն է դա:

Քաղաքական բասկետբոլ Խլեզներն ու ընձուղտները Բասկետբոլ էին խաղում, Նրանց անհաշտ զեղումները Բանավեճ էր հիշեցնում: Խլեզները ֆշշում էին Վա՜խ իմ պոչը, իմ քամակը, Ընձուղտները դոփում էին, Որոնում էին գնդակը:

Շնորհակալ եմ Հասմիկ ջան: Շնորհավորում եմ քո գալիք տարին, նոր լավ գալիքներ, նոր գեղեցիկ երգեր, ամեայն բարին

Սպիտակ առավոտ Ձյուն է եկել ու անդոր է, Հանկարծակի լռություն, Ու մի սպիտակ առավոտ է, Մի գիշերվա պատմություն: Գուցե դեռ չե՞մ արթնացել, Աչքերս բա՞ց եմ քնել, Ու սպիտակ է, լռություն, Ու միապաղաղություն: Գեղեցկություն, Անտարբերություն, Խաղաղություն, Մաքրություն, Սառնություն, Ձյու՜ն: Իակ հեռվում մի սպիտակ տանիք, Գուցե այնտեղ ձյունե մարդի՞կ... 26.12.07

Մկան մտքինը Իրենից գոհ, շախով-շուխով, Կենդրոնական շքամուտքով, Հին բազկաթոռի տակից Մուկը հելավ իր ծակից: Հպարտ նայեց չորս բոլորը Վարագույրի հետևից, Կտրուկ պոկեց գետնից փորը, Դուրս եկավ ընդհատակից: Անցավ սառնարանի մոտ. - Գրո՛ղը տանի, ո՛չ մի հոտ, Չէ՛ որ այստեղ երշի՜կ կա, Ահա թե ինչու՛ էմ ես հակա՛: Չեմ վախենում ո՛չ մեկից, Ես խո՛սք ունեմ ասելու, Հացամանը ինձանից Արդյոք ու՞ր էք պահելու: Հրես ելնեմ սեղանին Ճշմարտությունն ասելու Ու տե՛ս թե տան տիրուհին Ո՛նց է վախից ճչալու: լեզուն կապ է ընկնելու, Թավալվելու է իմ դեմ, Ես անչափ վախենալու Պիտի տիրուհուն ներեմ: Ելնեմ մտնեմ իմ ծակը Կամ բազկաթոռի տակը Ու տակից եմ ծակելու, Աթոռն ի՛մն է լինելու: ԵՎ ա՛յս ու հետ գիտեցե՛ք, Ծակս էլ չսվաղե՜ք, Կրծել, ծակելն ինձ համար Միշտ եղել է խաղ ու պար: 05.12.2007

Շնորհակալ եմ

Պարոն Եսեմորկամը Նա շատ դժվար դերասան էր, Բայց դերը հեշտ էր խաղում, Լավ մշակված կեցվածք ուներ, Ուժեղ էֆեկտ էր գործում: Նա լու՛ռ էր ներկայանում, Մերկացնելով ատամը, Շատ ինքնատիպ էր ժպտում Պարոն Եսեմորկամը: Երբ գլուխն հետ էր թեքում, Որ տեսնեն իր էությունը, Շատ ճկուն էր պահպանում Հավասարակշռությունը: ԵՎ շնորհիվ հաստ վզի Գլխի ձևը չեր տուժում, Հ՛եյ Նիկոլա Սարկոզի Տ՛ես արքան ո՛նց է քայլում: 01.12.2007.

Շատ լավն է Հասմիկ, նոր երանգ էս տվել ոճիդ, էսպես ասած, փիլիսոփայական սեր

Լուռ էր Եկավ ու գնաց, Մուսան էր, լուռ էր ու խոհեմ, Մտքիցս կախված Հանդարտ ճոճվող մի խոսք ունեմ: Ճոճվում, ճոճվու՜մ է, Ու իմ վրա ծիծաղու՞մ է, Գանգս սպսում է, Գայթակղվել, շիկանում է: Ու մը՜-տա՜-ծու՜մ է: Ու մեկը չկա, որ ասի, Թե պատահում է, Ուստի ինքս ինձ ասեցի. Քեզ ո՞վ ասեց սիրահարվել, Սուզվել ծովը հույզերի, Ու փորձում էս հաղթահարել Ձգողության ուժը երկրի: Քո բախտը բերի՝ Չպառաված երիտասարդ, Պղտոր ջրերի Զոխլալ ալիք մի ակնթարթ: Չե՛, իզուր էր, Սա չեի ուզում ասած լինեի, Մուսան լուռ էր, Պիտի նրան լուռ լսեի: 10.11.2007

Միայն այսօր Երկիրը նորից Հեռանում է արևից, Աշուն է արդեն, Թռչունները կչվեն: Եվ ուշ է արդեն Երգել սերը խենթորեն, Թող հույզերն անհեն Տերևների պես ընկնեն, Ու լինի անդոր, Բայց միայն՝ այսօր: 15.09.2007

Пузырь Композитор мистер тыр-тырЬ Вдул на сцену мыльный пузырь, Казалось бы это пустяк, Но обеспечено аншлаг. И смотрят люди на пузырь Ох, что придумал наш кумир! Какой прекрасный шарик, Как небесный фонарик. Лучи солнце играют в нем, Будто наполнено огнем, Да это же чистый бриллиант, Для искусства светлый гарант. Пузырь вышел в прямой эфир, Его талант увидел мир, Пузырь начал турне творца, Все кассиры в поте лица. Билетов нет, а деньги есть, А пузырька не встать, не сесть, Когда пузырь все же присел, Лопнул, как бы не хотел. А зрители в огорчении, Требуют продолжения, Тогда Тыр-тирЬ утешил мир: - Сейчас впущу другой пузырь. 13.09.2007

Ո՛չոչխարը Մի մտածող մեր նոր դարում Հոգնել էր կյանքի շուկայում՛ Չեր ըմբռնում գովազդները, Ու կակազում էին մտքերը: Որոշել էր հանձնվել, Էլ չեր ուզում մտածել, Չգտնելով ո՛չ մի ճար, Որոշեց դառնալ ոչխար: ԵՎ այդ հարցով տակավին, Դիմեց ծանոթ բժշկին, - Մի բան արա ինձ համար, Ուզում եմ դառնամ ոչխար: -Ոչխար դառնալը հեշտ է, Կոտոշ ճարելն է դժվար, Կոտոշը դիֆիցիտ է, Չունեմ նույնիսկ ինձ հաա՜հմաա՜հր: - Էդ կոտոշի եղածն ի՞նչ է, Մի զույգ կոտոշ էլ՝ չես ճարում, - Է՜հհհհ, մի զույգը քիչ է, քի՛չ է, Ոմանց տասը չի հերիքում: - Տասը կոտոշն ի՞նչ են անում, - Ի՛նչ որ դու էս ուզում անես, Սրա-նրա կողն են բզում, Իսկ քեզ չե՞ն բզել, չգիտե՞ս: Գիտե՛ս, հեշտ չե ոչխար լինել, Մկկալ ու խոտ արածել, - Ի՛նչ դժվար է, կմկկամ, Այդ մեկը որ հաստատ կարամ: Ականջս համարակալ, Ոչինչ պետք չե հասկանալ, Տեղս միշտ կգիտենան, Կունենամ իմ ապագան: - Չէ՜, քեզանից բան դուրս չի գա, Դու արդեն շատ էս խոսում, Ոչխարը պետք է մկկա, Երբ ինչ որ բան է ուզում: : 09.09.2007թ

Незнакомка Ты проходишь незнакомка, Не торопливо. Твое платье только-только, И так красиво. Твоя модная походка Заворожила, Каждый шаг мая находка, Душа запела. Мечта поэта, мечта поэта, Скажи, как тебе зовут? Твоя песенка не спета, Не обижайся, я ведь шут. И проходишь незнакомка Неторопливо У меня на сердце двойка Хоть не мазила. Про меня есть поговорка, Про тебя песня, Ты в полете, а мне горько И это честно. Мечта поэта, мечта поэта, Скажи, как тебе зовут? Твоя песенка не спета, Не обижайся, я ведь шут.

Իմ խորին ցավակցությունը Հրաչ Վարդանյանի հարազատներին, սգում եմ նրանց հտ միասին: Օղորմի

Շնորհակալություն rainbow