krunk

Помогите найти армянские ритмы для синтезаторов формата sff буду очень благодарен

po-moyemu tut yest' www.haytgheq.com ili am

Spasibo bolshoye. Na samom dele, kniga velikolepnaya, mne ochen ponravilos'. Yedinstvennoye, ochen udivilsya, kogda uznal, shto u Ashota Yerkata ne bilo lyubovnici (xotya do konca ya poka ne uveren, tak kak sam nastoyashchuyu armyanskuyu istoriyu poka ne chital). A Vam bolshoye spasibo

Yesli u kovo yest', skinte pojalusta konec romana nachinaya so slov "im erdumn argelum e indz taghvel Garnium" glux "j" "Herosi Vaxjan@"

Net, ya dumayu ne nado, nado tolko nadet' na mundshtuk "krishku" grubo govorya, i on sam zasoxnet. A nashchot samovo duduka, ya videl kak drugiye instrumenti chistyat, no duduk ne razu. Mne rasskazal moy znakomii, shto u nevo nota lya zabilsya i on doljen bil dat' masteru, shtob on pochistil yevo, znachit eto so vremenem tolko takoye mojet bit' i to sam ne smojesh.

Yesli mojete, pomenyayte v fraze Պարե՜ց Սասունն, ու ողծ աշխարհը հասկացավ, slovo ողջ v dvux mestax

Obichno v Armenii mundshtuki (parochku srazu) derjat v futlyare dlya ochkov, kotorii v svoyu ochered s dirkami, shtob vozdux bil vsegda svej. A dirki delayut sigaretoy, ya dumayu 3-4 dirki sverxu xvatit.

Ես այսօր նկատեցի: Դեմ չեմ

Հայ Ժողովրդին Դու երգի ծո՛վ ես անափ, Ես՝ քո մի կաթի՜լը կյանքում. Դու ծառի բո՛ւն ես կանաչ, Ես՝ ճյուղ, որ քեզնո՜վ է ծաղկում. Չլիներ լի՛ճը Սևանա – Հազի՜վ թե զրնգար Զանգուն * Թե չլիներ հո՛ղը քո, Ասա՛ ինձ, ո՞ւր չռչեին, Ո՞ր կտուրին իջնեին Աղավնինե՜րը երգիս. Թե չլիներ հո՛ղը քո, Որտե՞ղ հողմից փրկվեին, Ո՞րտեղ խարիսխ ձգեին Առագաստնե՜րը երգիս. Թե Արև իսկ լինեի – Ինչի՜ս էր փառքն երկնային, Թե լույսը քե՜զ չտայի, Իմ հայրենի՛ք, իմ երկի՛ր...

ԻՆՉ՞ՈՎ Է ՄԵՐ ԵՐԿԻՐԸ ՄԵԾ... Ինչո՞վ է մեր երկիրը մեծ, Նա՛, որ հազար անգամ զոհվե՛ց, Բայց հարությո՜ւն առավ նորից, Խոր Վիրապի՛ց, Վայոց Ձորի՛ց... Որ, մնացած միայն մի բուռ, Այն էլ, ավա՜ղ, ո՛չ նույն բռում, Որպես հրից փրկված խաչբուռ, Ծլո՜ւմ է այս քար ու ղռում... ............................................. Նրանով չէ՞ արդյոք նա մեծ, Նրանով չէ՞, որ նա տևեց, Որ օտարի հող չգերե՛ց, Այլ Վահագնի ե՛րգը գրեց. Սրին հաղթեց խոփով արդա՛ր, «Սիրեց ղալամ, գիր ու դավթար», «Կռո՛ւնկ» երգեց օտար ափում. «Լո՛- Լո՛» - ջարդի սև սարսափում. Որ սպանվե՛ց, բայց չմեռա՜վ, Որ սպառվե՛ց, բայց չկորա՜վ, Ինչպես իր տան նոր ձեղունին Թառած ճերմակ այս աղավնին, Որ լեգենդի պես հնաբույր, Ոտքերն՝ արնո՛տ, Ինքը՝ մաքո՜ւր, Արյան ծովից ելա՜ծ կրկին, Աչքը հառած արեգակին, Նրա նման հարատևում Եվ գալիք է, նայի՛ր, թևո՜ւմ...

ՀԱՅԱՍՏԱՆԻ ԳԱՐՈՒՆԸ Ամեն գարուն՝ ինչքան ծանո՛թ, Այնքան նո՛ր է ու ցանկալի՜. Ամեն գարուն մի նո՛ր ձայնով Ու նոր սիրո պե՛ս է գալիս. - Տե՛ս, հավքերը հազարերանգ Հին բնե՛րն են վերադառնում. Ամե՛ն տեղ են դառնում նրանք՝ Բայց ուրի՜շ է Հայաստանում. – Հայաստանում նրանց նման Պանդուխտ հայե՛րն են ետ դառնում, Ու բույն շինում, որ միշտ մնան Հայության բո՜ւյն Հայաստանում... - Տե՛ս, իր փեշերը հավաքած, Ձմեռը սա՜րն է բարձրանում, Ամե՛ն տեղ է սա անկասկած՝ Բայց ուրի՜շ է Հայաստանում, - Ձյունից ծնված ամեն առվակ, Մի գետի չափ գո՜րծ է անում, Որ քա՜րն անգամ ծաղիկ դառնա Մեր քարաշա՛տ Հայաստանում... - Տե՛ս, բուրո՜ւմ են ծաղիկ ու սեզ, Եվ հին սերերը՝ նորանո՛ւմ. Ամե՛ն տեղ է գարունն այսպես՝ Բայց ուրի՜շ է Հայաստանում. Դարավոր սի՜րտն է հայկական. Իմ աչքերի դեմ մանկանում... Չէ՛, գարնանն այս աշուն չկա՛ - Հավե՜րժ է նա Հայաստանում...

ԵՍ ՀԱՅ ԵՄ Ես հայ եմ, հին, ինչպես լեառն այս բիբլիական, Թաց են ոտքերս դեռ ջրհեղեղի ջրից, Իմ սուրբ հողն է տեսել Նոյն առաջին անգամ, Բաբելոնյան Բելը խորտակվել իմ սրից: Իմ մատների հետքն է կրում կողի վրա, Քարն առաջին մամռոտ, որ իմ ձեռքով տաշված, Եվ միացած հողին շաղախով իմ արյան, Արարատյան դաշտում մեհյանի վեմ դարձավ: Իմ նահատակ որդոց արյունով է ոռոգ Ամեն ծաղիկ ու ծառ հողում հայրենական, Ամեն բլուր՝ քաջի մի շիրիմ է նորոգ, Եվ կոթողի բեկոր՝ ամեն սանդուղք ու քար: Ես հայ եմ, հին, ինչպես լեառն այս Արարատյան, Հազար սուր է բախվել իմ վահանին ահեղ, Բայց փշրել եմ նրանց ես ցասումով արդար Եվ լեռներիս նման գլուխս վեր պահել:

ՄԵՆՔ Մենք փո՜քր ենք, այո՛, Փո՛քր, - Լեռների ծերպից սուրացող այն քարի՛ նման, Որ դաշտում ընկած ժայռի ո՛ւժն ունի. Փո՛քր, Լեռնային մեր գետերի պես, Որոնք վիթխարի ո՜ւժ են ամբարել, Անծանո՜թ՝ Հովտի ծո՜ւյլ-ծո՜ւյլ գետերին: Մենք փո՜քր ենք, այո՛, Ձեզ ո՛վ էր ասում Մեզ սեղմե՛ք այնքան, Որ մենք ստիպված... ադամա՜նդ դառնանք. Ո՞վ էր ստիպում՝ Մեզ աստղերի պես ցիր ու ցա՜ն անեք, Որ միշտ մե՛զ տեսնեք՝ Ո՜ւր էլ որ գնաք... Մենք փո՛քր ենք, Սակայն մեր երկրի՛ նման, Որի սահմանը Բյուրականի՛ց մինչ Լուսի՛ն է հասնում, Եվ Լուսավանի՛ց մինչև Ուրարտո՛ւ... Փո՛քր, Այն հրա՜շք ուրանի նման, Որ դար ու դարեր Փայլո՜ւմ է, Շողո՜ւմ, Սակայն չի՜ հատնում...

Shnorhakalutyun

Там несколько орфографических ошибок: 1вместо Մինչև написано Մինթև նորից, խունջիկ-մունջիկ 2в հանձե՛նք ա не нужен 3ի լուր ողջ աշխարհին последняя ն лишняя 4Սասունցի Ափո Գալուստի հիշատակին... сдвинуть вправо и сделать побольше название. Спасибо

Mne tochno takje skazali

Ne podskajite pochemu ne mogu delat' pravku na svoy topic? Gde iskal, nigde ne nashol etoy knopochki. A v ostal'nix moyix otvetax poluchayetsa, tolko v etom topike ne poluchayetsa

Mne moy znakomii master v Armenii skazal, shto raznici netu nasshchot poslednevo otverstiya, budet ono sverxu ili snizu

ՍԱՍՈՒՆՑԻՆԵՐԻ ՊԱՐԸ Սասունցի Ափո Գալուստի հիշատակին... Դու ծանո՞թ ես Աշնակ գյուղին, Ուր ծիրանն է հասնում ճյուղին, Ուր կտրին չիրն է քաղցրանում, Ուր հոտը սարն է բարձրանում, Ուր փեշի տակ Արագածի, Տան կտրին նստած հացի, Ձայն են տալիս իրար հերթով Եվ գյուղամեջ գալիս խմբով, Աղջիկները՝ կարմիր հագած, Տղաները՝ փուշի կապած. Երբ զուռնան իր ձայնը զլում՝ Դափի բերնից խոսքը խլում, Աշնակ գյուղից հյուր է կանչում Շղարշիկին ու Աղաքչուն, Կաթնաղբյուրին, Դավթաշենին, Իրինդին ու Սասնաշենին, Թե՝ հերի՜ք է հնձե՛նք, վարե՛նք, Եկեք Սասնա պա՜րը պարենք: ... Թող Սասունն իր պարը պարի, Բայց դու դեռ մի՛ ծափահարի. Այլ հասկացիր, թե այս պարով՝ Մերթ Անդոկից գրոհ տալով, Մերթ գաղթելով սար ու քարով, Մեկ խնդալով ու տաս լալով, Սասունը քեզ ի՛նչ է ասում... Հեյ վա՜խ, Աշնա՛կ տեսած լաո, Թե տեսնեիր մի օր Սասո՜ւն... Սասնա սարեր՝ մեջ ամպերուն, Սասնա ջրեր՝ մեջ վիհերուն, Ամեն սարին՝ մի վանք ու բերդ, Ամեն ջրին՝ ջաղացի հերթ, Ամեն քարից ջո՛ւր էր գալիս, Աչքն ո՜ւր թեքվեր՝ դո՜ւր էր գալիս. Երկնուց իջնում էր մանանա՛... Ի՜նչ մանանա՝ լավ մահանա՜, - Որ Սասունցի հարս ու աղջիկ, Դաշտ իջնեին խունջիկ-մունջիկ, Գազպայի տեղ նա՜զ քաղեին, Հոտաղ տղի սիրտ դաղեին. Որ հայրական հին տան կողքին, Անտառի մեջ, ժայռի ճեղքին, Մի նոր քողտի՛կ ավելանար, Մի խորոտիկ հա՛րս մայրանար, Նոր օրորո՛ց գնար ու գար. Բարին լինե՛ր, չարը՝ չգա՜ր... Հեյ վա՜խ, Սասնա բանձրիկ սարեր, Հեյ վա՜խ, Սասնա քաղցրիկ ձորեր. Զուռնան էսօր թե նվագեր՝ Եկող ամռան կարձագանքեր Սասնա ամեն թուփ ու քարից. Ու թե դհոլն էսօր թնդար, Մինչև աշուն, դեռ անդադար, Ամեն գիշեր ու ամեն օր Ժեռ-ժեռ քարեր Անդոկ սարից Ցա՜ծ կիջնեին գլոր-գլոր... Բարին լինե՛ր, չարը չգա՜ր... Բայց թե լինես միայն մի բուռ, Դու սի՛րտ լինես՝ չորս կողմը՝ քա՛ր, Չարը՝ հզոր, իսկ դու՝ տկար, Աղո՛թք անես թե խաչհամբո՛ւյր, Չարի ձեռքից պրծում չկա՜... Եվ դեռ «գաթեք թոնիրն ի կախ», Եվ դեռ հարբած՝ փեսա, աներ, Մինչև մերիկն ասեր «հեյ վա՜խ», Փեսան գոմից բերդա՛ն հաներ, Զուռնեն չոլում ընկած մնաց, Դափը՝ գլոր-գլոր գնաց, Եվ ով ողջ էր՝ սարերն ընկած, Գերանդու տեղ բերդան գրկած, Մեկ ապրելով, տաս մեռնելով, Մեկ զարկելով, տաս զարկվելով, Թողին Սասնա զմրուխտ սարեր, Դավթի ջաղացն ու իր քարեր, Եկան ռուսի հողը հասան, Բայց, էստե՛ղ էլ կռիվ տեսան, Տեսան ավեր ու կոտորած, Եվ ի՜նչ մնաց... մի Սասնաշեն, Մի Բազմաբերդ ու Դավթաշեն, Մի Կաթնաղբյուր ու Աղաքչի, Մի խեղճ Իրինդ ու Շղարշիկ Եվ մի Աշնակ՝ չոլում կորա՜ծ... Հեյ վա՜խ, Մշո սրսո՛ւռ հողեր, Դե՛, քա՛ր մաղի, որ հո՜ղ դառնա. Հեյ վա՜խ, Սասնա զուլա՛լ ջրեր, Դե՛, ձյո՛ւն հալի, որ ջո՜ւր դառնա. Հե՜յ Աշնակա չոլ ու ղռեր՝ Աշնակն ինչպե՞ս Սասուն դառնա... Եկան, դրին քարը քարին՝ Դուշմանն եկավ խառնեց իրար. Ողջ ու մեռել ջոկ-ջոկ արին՝ Դուշմանն եկավ խառնեց իրար. Մինչև արյունը թանձրացավ, Կարմիր գույնի դրոշ դարձավ, Մինչև մանգաղն ելավ հողից, Մուրճը պոկվեց սալի կողքից, Ու երկուսն էլ, եղբոր նման, Այդ դրոշի վրա ելան Ու նոր արև ծագեց հողին, Հող վարողին, հող սիրողին: Մինչև նորից օջախ դրին՝ Ծուխը սողաց. Մինչև նորից տաք թոնիրին Բոցը շողաց. Մինչև նորից, խունջիկ-մունջիկ, Դաշտ գնացին հարս ու աղջիկ, Որ աղցան ու սիբեխ քաղեն, Հոտաղ տղի սիրտը դաղեն, Հոր արտի մոտ նոր արտ վարեն, Արթիկ տուֆից նոր պատ շարեն, Մի նորելուկ հա՛րս մայրանա, Մի նոր թոնրի ծո՛ւխ բարձրանա, Նոր օրորո՛ց գնա ու գա, Բարին՝ տևի՛, չարը չգա՜... ...Եվ երբ տեսան, էլ չարորդին մոտ չի՜ գալիս, Եվ երբ տեսան՝ էլ վառոդի հոտ չի՜ գալիս, Եվ երբ տեսան՝ Էլ չի՜ թափվում հողին արյուն, Եվ երբ տեսան՝ Եկավ աշուն, եկավ գարուն, Առանց ահի, կոտորածի, Բա՜ց արեցին սուփրեն հացի, Զուռնեն խոսե՜ց բերանացի Եվ Արագած լեռան գոգին Զարթնե՜ց կրկին Սասնա ոգին... Եվ Սասունը նորի՜ց պարեց, Ոտքը զարկեց, ձեռքով արեց, Եվ նույն զուռնան, որ հնչում էր հին տան բակում, Հնչեց հիմա ամեն գյուղում ու քաղաքում. Իսկ դհոլը, որ քարե՛ր էր պոկում սարից՝ Ծափե՜ր պոկեց ամեն ազգից ու աշխարհից... Պարե՜ց Սասունն, ու ողջ աշխարհը հիացավ, Պարե՜ց Սասունն, ու ողծ աշխարհը հասկացավ, Որ երբ նազում են աղջիկներն ու կռանում՝ Սասնա ձորից ջուր են բերում, արտ քաղհանում. Երբ ոտքի տակ տղաների հո՛ղն է թնդում՝ Հոտաղները Սասնա սարում գա՜յլ են խեղդում. Երբ խռնվում՝ կարծես ամպրոպ պայթի սարում՝ Այդ ոսո՛խն է նրանց գյուղերը պաշարում. Երբ միանում՝ բերդ են դառնում շինված քարից՝ Այդ ոսոխին ե՜տ են քշում Անդոկ սարից. Իսկ երբ ձեռքը ձեռքին զարկում, ծա՛փ են տալիս՝ Մահվան վիհից դեպի կյանքի ա՜փ են գալիս... Պարե՜ց Սասունն, ու ողջ աշխարհը հիացավ, Պարե՜ց Սասունն, ու ողջ աշխարհը հասկացավ, Որ պար չէ սա, այլ՝ մի ազգի քաջ պատմություն, Ուր պարտությո՜ւնն անգամ ունի հպարտություն, Եվ չի՜ հաղթի ոչինչ այն հին ժողովրդին, Որ այս ջանքո՛վ Ու այս կամքո՛վ Պարե՜լ գիտի... Հասկացան ու ասին ի լուր ողջ աշխարհի, - Հալա՜լ է քեզ, Սասո՛ւն, պարի՜... Պարի՜, Դու դեռ երա՜զ ունես կատարելու, Վրե՜ժ ունես պատմությունից դեռ հանելու. Պարի՜, Գազպան դեռ քո ձեռքի՜ն է կարոտում, Սասնա հողը վար ու հերկի՜ է կարոտում. Պարի՜, Մինչև ողջ հայերին դու ամբարե՛ս, Եվ այս պարը ՄԱՍԻՍ ԼԵՌԱՆ ԼԱՆՋԻ՜Ն ՊԱՐԵՍ... Գևորգ Էմին 1957

Joghovurd jan karogha unenaq "Che vor yes qez berum eyi tarm caghikner(mexakner)" yerg@ kam gone barer@. ?

Barev Karmir jan. Karogha unenas gusan Hamazaspi yergeric, baci "Armenian Hogh@" yergic. Shat em man ekel, bayc voch mi tegh chka.

Shat shnorhakalutyun Karmir jan. Apsos vor aragutyun@ shata dandagh, haziva qashum. Isk du karogha imanas ov a ergum Aram filmi mej "im ughin" erg@. Barer@ ayspes en "Darcel e mut gisherva pes im ughin, dadarel en chragner@ varveluc, ov khoga izur tegh@ mernoghin... Shat em man ekel, bayc imenno et katarmamb chem gtel voch mi tegh. YEs unem, bayc Flora Martirosyanna ergum

d

Pomogite nayti pesni Hayrika Muradyana. Budu ochen blagodaren

Pomogite nayti pesni Hayrika Muradyana. Budu ochen blagodaren