Tereza

Мудрый мальчик Люди рассказывают притчи про мудрость царя Соломона, про то, как мудро и справедливо он разрешал тяжбы и споры. Но случается, что и маленький мальчик может показать пример мудрости взрослым. Вот какая история произошла однажды в давние-давние времена с двумя лавочниками. Их лавки стояли на базаре рядом и были разделены всего лишь тонкой деревянной перегородкой. В одной лавке торговали маслом, в другой продавались благовония. Однажды вечером, перед закрытием рынка, лавочник, торговавший благовониями, заглянул через щель в перегородке к своему соседу и увидел, что тот пересчитывает золотые динары и складывает их в красный платок. Он тоже стал считать их. В платке оказалось сто шестьдесят пять золотых монет. Лавочника обуяла жадность; ему очень захотелось завладеть этими деньгами. Он выбежал на улицу и завопил: - Кара-у-ул! Ограбили! Украли мои деньги! Тотчас прибежали стражники. - Кого ты подозреваешь в краже? - спросили стражники. - Не знаю... После того как я сложил деньги в красный платок, никто сюда не заходил, кроме моего соседа, торговца маслом. А в платке было сто шестьдесят пять динаров! Стражники заглянули к соседу и нашли в укромном местечке сто шестьдесят пять золотых динаров, завернутых в красный платок. Торговец маслом клялся и божился, что это его собственные деньги, но ему не поверили, схватили его и бросили в темницу. Судья начал расследовать это дело, но установить, кто прав, кто виноват, никак не мог. Тяжбой заинтересовался даже сам правитель города, но и он ни в чем не смог разобраться. В самом деле, кому следовало верить - торговцу маслом или его соседу? Кто из них говорит правду, а кто лжет? В городе только и разговоров было, что об этом происшествии, но как распутать клубок, никто не знал. Однажды, гуляя за городом, правитель повстречал детей, затеявших какую-то игру. Он услышал, как один из мальчуганов сказал: - Давайте сыграем в суд. Ты будешь торговцем маслом, ты - его соседом, а я буду судьей. Правитель города притаился за деревом и стал наблюдать. Дети прикатили большой камень и усадили на него мальчика, который захотел быть судьей. К нему подошли два других, изображавших лавочников. - Это мои сто шестьдесят пять динаров, я их выручил за проданное масло, - произнес один. - Нет, это мои деньги, - отвечал другой. - Я сосчитал их, завернул в красный платок и спрятал в ящик стола, а ты пришел и украл их. Выслушав обоих, "судья" сказал: - Принесите мне миску горячей воды. - Зачем? - удивились другие дети. - Я положу в нее динары. Если на поверхность воды всплывут капельки масла, значит, это деньги торговца маслом: он целый день возится со своим товаром, у него жирные руки, и монеты должны быть замасленные. Если же ничего не всплывет - значит, это деньги его соседа. Услышав это, правитель города вышел из своего укрытия, поцеловал мальчика-"судью", записал его имя и узнал, где он живет. Вернувшись домой, правитель объявил, что долгожданный суд состоится завтра. Весть об этом тотчас же облетела весь город. У здания суда собралась большая толпа. Когда оба лавочника изложили свое дело, правитель приказал принести миску горячей воды и платок с золотыми динарами. Он положил монеты в воду - и тотчас на поверхность всплыли капельки масла. - Покажите миску народу, - распорядился правитель, - пусть все скажут, чьи это деньги. - Конечно же, торговца маслом! Торговца маслом! - в один голос закричали люди. Деньги были тут же возвращены их хозяину, а его жадного соседа заключили в темницу. Тут все начали расхваливать мудрость правителя, а он поднял на руки маленького мальчугана и сказал: - Не я, а этот мальчик разоблачил коварного обманщика!

Российские танки движутся на Тбилиси -------------------------------------------------------------------------------- 13.08 14:56 MIGnews.com Глава Совета национальной безопасности Грузия сообщил о том, что Россия нарушила перемирие, установленное при посредничестве Франции. Российские войска обстреливают Гори и мародерствуют там. По словам Александра Ломая, российские военные подвергли Гори бомбардировке в среду утром. Затем в город вошли военизированные колонны, которые подвергли город разграблению. Затем от инстранных корреспондентов, работающих в зоне конфликта, поступила информация о том, что российские танки уходят из Гори и движутся по направлению к Тбилиси. Гори расположен в непосредственной близости от провинции Южная Осетия. Сегодня, 13 августа, приблизительно в 14:00, войска России заняли территорию города Гори и перекрыли соединяющую Западную Грузию с Восточной центральную автомагистраль. Как сообщает МВД Грузии, движение по трассе Тбилиси – Сенаки – Леселидзе запрещено.

У людей, как видите паника...

Вот, что мне пишут из Тбилиси: Русские уже почти в Тбилиси, у народа паника, наши проиграли войну( Этого и стоило ожидать) Люди купили еду, может настанет голод. Грузия оккупирована, а завтра оккупируют и сам Тбилиси. Всё кончено! Экономический кризис! 3 000 убитых наших невинных парней, потерянная независимость, и почти расплакавшийся президент страны...Завтра в 15:00 пойдут на митинг только сумасшедшие, т.к. это уже бессмысленно...

Саакашвили успокоил жителей Тбилиси Президент Грузии Михаил Саакашвили заявил в телевизионном обращении, что столице страны Тбилиси ничто не угрожает, передает AFP в понедельник. Грузинский президент также призвал жителей города не поддаваться панике, так как, по его мнению, по крайней мере до завтрашнего дня Тбилиси находится вне опасности. Тем не менее, ранее сообщалось, что Грузия стягивает силы к Тбилиси для защиты города от наступающих российских войск. Ссылки по теме - Грузия стягивает войска для защиты Тбилиси - Lenta.ru, 11.08.2008

Ինչպիսի ոգևորություն... էլ ով սրանց դիմանա... իրենց կանանց, մանուկներին ու ծերերին տեր չեն մինչեև հիմա, բայց արի ու տես հենց մեկի տունը քանդվում է, կամ քանդում են նամուսով (կարդալ Հումանիստ) քաջ են կտրում...

Странно... очень странно, я сама сегодня по новостям 1-ого канала смотрела... еще обратила внимание на определенно окрашенную интонацию диктора "за всем этим мы наблюдаем"...

Мягко сказано... Российские каналы преимущественно показывают разрушения на территории Южной Осетии, зарубежные - на территории Грузии...

HRW: реальную картину событий в зоне конфликта понять невозможно 11.08.2008 17:09 | Радио Свобода Неправительственная правозащитная организация Human Rights Watch отправила срочную миссию в зону конфликта Грузии и Южной Осетии, чтобы собрать информацию о ситуации. О результатах первого дня ее работы рассказывает исследователь по России Human Rights Watch Татьяна Лакшина: «Мы в глубокой прострации от уровня дезинформации, которая поступает с обеих сторон конфликта, и от той пропаганды, которую мы сейчас наблюдаем в СМИ». По ее словам, официальные данные о количестве погибших и раненных среди гражданского населения и о беженцах ничем не подтверждаются: «Вчера мы были в оперативном штабе, координирующем гуманитарную помощь для беженцев, и сотрудники оперативного штаба предоставили нам статистику ФМС, согласно которой в общей сложности с начала конфликта в Южной Осетии на территорию Северной Осетии въехало 24 с чем-то тысячи человек. При этом, согласно статистике того же ведомства, из них более 11 тысяч человек вернулись назад, в Южную Осетию. Кроме того, в этом документе отдельно подчеркивается, что добровольцы продолжают выезжать в Южную Осетию, поэтому число беженцев, пребывающих в Северной Осетии, за счет этих добровольцев снижается. Таким образом, кажется достаточно странным, почему такие завышенные цифры по перемещенным лицам цитировались в первую очередь в федеральных СМИ». По словам Лакшиной, представители организации побывали в полевом госпитале МЧС, который принимает раненых: «Дорога из южноосетинского села Джава уже относительно свободна, по крайней мере, для машин "скорой помощи" она проходима». По словам руководства госпиталя, туда поступают все раненые, которых затем переправляют в больницы, в основном во Владикавказе и Ростове. «Нам было сказано, что госпиталь открылся в Северной Осетии 9 августа, и с утра 9 августа по вечер 10 августа в общей сложности поступило 52 раненых, из них 50 человек в тяжелом состоянии. При этом 90% этих раненых - военнослужащие, 10% - гражданское население. Мы не пытаемся утверждать, что эта статистика является репрезентативной, безусловно. С другой стороны, руководство госпиталя сообщает, что раненые проходят именно через них», - говорит Лакшина. Судя по опыту других вооруженных конфликтов, число раненых, как правило, втрое превышает число убитых, продолжает она: «Поэтому цифры, которые назывались вчера российскими официозными СМИ о 2 тысячах погибших среди гражданских, все-таки кажутся нам несколько неадекватными». Представители Human Rights Watch побывали и в расположении беженцев, в том числе из Цхинвали. По словам очевидцев, обстрел столицы непризнанной Южной Осетии фактически не прерывался, люди проводили это время в подвалах. Они вышли только тогда, когда Цхинвали и окружающие села уже полностью контролировали российские войска. Многие жалуются на то, что их дома пострадали от обстрела. «Все люди, с которыми мы говорили, утверждают, что в Цхинвали было очень много убитых, и очень много трупов лежало на улицах. При этом я не беседовала ни с одним человеком, который говорил бы, что сам видел убитых на улицах. Одна женщина из Цхинвали сказала нам, что она видела, как мертвого старика доставали из-под цхинвальской гостиницы, и делала предположения, что он, скорее всего, умер во время обстрела. Но утверждения об огромном числе убитых тоже пока первичной информацией не подтверждаются», - рассказывает Лакшина. «Мы бы очень хотели призвать журналистов делать все возможное для того, чтобы получать реальные статистические данные по ситуации в этом регионе, получать и тиражировать подтвержденную информацию. Потому что сегодня со стороны абсолютно невозможно понять, какова же на самом деле картина событий», - говорит представитель Human Rights Watch.

Сообщили по скайпу: В центре Тбилиси массовые акции протеста против Росси...

Ситуация армян ни чем не отличается ситуации грузин… (инф. из Тбилиси)

Мне ответили в "одноклассниках": Привет! Ничего хорошего, молодые парни все в Цхинвали, они даже нормально не готовы к войне, в городе паника, сегодня ночью бомбили 31 завод, там аэродром, это на ЗМК, бомбят Поти, Зугдиди, Они, Гори, Земо Апхазети, русские не останавливаются, в Гори бомбили жилые дома. Бежать некуда, все сайты и каналы заблокированы, на этот сайт я попала с другого узла....международного. Что будет дальше никто не знает...Будем надеятся на лучшее!

Существо с блестящими глазами, которые, кажется, что, источают свет...

Опять бомбят Гори...

Согласна!

Да, по каналу georgian.tv показали кадры... еще 31 завод бомбили сегодня в Тбилиси... сейчас там более не менее спокойно, поскольку представители США и ЕС в Тбилиси…

30 минут назад был в прямом эфире...

А мне по скайпу из Тбилиси говорят: спросила - [14:14:26] говорит: Тут по каналу "ВЕСТИ" показывали кадры как колонна российской бронетехники проезжает по разрушенному Цхинвали. ответил - [14:17:22] говорит: русские в цхинвали ввели армию! снн показали кадры как русские бомбят цхинвали..гори. сенаки

georgian tv включился... В Гори горят жилые дома...

Вот продолжение скайп диолога... [12:30:29] говорит: сейчас показывали как бомбят гори есть жертвы [12:31:35] говорит: бомбят всю грузию [12:33:57] говорит: а кто поможет? всем наплевать...главное газ и нефть! [12:36:04] говорит: тоько капелька надежды [12:46:41] я говорит: канал georgian tv - нет сигнала, только rustavi 2, MZE & 1ST, IMEDI TV - и то ничего не говорят... [12:47:48] говорит: на рустави сейчас совбез грузии [12:49:56] я : вести сейчас кадры показывет, как освобождали цхинвали... все разрушено... [12:50:53] говорит: никто не освобождал...самолеты бомбят город...чтоб потом свалить на грузию есть видио материал...

Скайп работает. Вот, что мне пишут из Тбилиси... на вопрос, что происходит, мне ответили: С нами воюет Россия… разбомбили гори кутаиси поти сенаки марнеули вазиани… Здравствуй! не верь ящикам !..все к тому шло...15 лет нельзя тянуть кота за хвост, и на самом деле прибирать к рукам территорию другого государства...делая при этом хорошую мину...что за бред сивой кобылы делать в чужой стране своих граждан ...и при этом не увозить их из страны ,а защищать их интересы в той стране!!!? в Грузии никто не обманывался...все знали - воюем с Россией!...три дня назад президент пошел на крайность ...предложил широчайшую автономию с патронажем России...обстрелы не остановились! все средства иссякли...началось восстановление ,,конституционного порядка,, (как Россия в Чечне!)....тогда русы заявили что это их внутреннее дело ! а как сейчас?! я против кровопролития ,но что оставалось делать ?! в данном случае я другого выхода не вижу!...Кокоити управлялся Москвой ! они пошли на обострение...ну чтож будь что будет! при этом Грузия предупредила миротворцев что собирается навести конституционный порядок Вести сообщает сейчас, что Цхинвали освобожден вооруженными силами РФ...Что это значит... врут...

Происшествия Взрыв в Сочи. Брат погибшей Марины Доля:«Накануне мне приснился страшный сон - мы поминали какую-то девушку» Мать 22-летней киевлянки, также пострадавшая от взрыва, находится в реанимации Татьяна АЛЕКСАНДРОВА, KP.RU — 08.08.2008 Марина Доля только начала чувствовать вкус жизни. У брата Марины Доля - студентки из Киева - Андрея трясутся руки, он говорит медленно, слова даются ему с трудом. На его глазах погибла младшая родная сестра. - Все случилось в считанные секунды, - говорит 27-летний парень, нервно покручивая в руках сигарету. - Мы только пришли на пляж. Я лег на лежак, а мама и Марина решили лечь поближе к морю, пока людей на пляже было немного, в полутора метрах от меня. Марина легла головой к морю - слушать шум волн, а мама стояла рядом над ней… И тут прогремел взрыв. Меня отбросило, когда я очнулся, на месте, где лежала Марина, зияла воронка, накрытая каким-то пакетом. Потом я узнал, что сестра погибла. Ей ведь всего 22 года… Напомним, трагедия произошла 7 августа.В поселке Лоо, что под Сочи, прогремел сильнейший взрыв. Случилось это прямо на морском берегу, в трех метрах от кромки моря. Погибли два человека, еще 15 ранены. Местные жители в шоке - город опустел. Тех, кто это сделал, еще не нашли. Сочинские правоохранители пообещали два миллиона рублей за любую информацию об этом ЧП. Как говорят оперативники, вся сила взрыва пришлась на несчастную девушку и ее маму. Татьяну Викторовну отбросило волной - она получила ранения, находится сейчас в реанимации сочинской больницы. В Сочи приехали ее родные. - Мы вообще все родом с Кубани - из станицы Медведовской, и Таня, и муж ее Алексей - брат мой, - говорит Тамара. - Леша же военный, вот и занесло его на Украину. Он должен вот-вот приехать оттуда в Сочи, к жене. Брат уже все знает, просто убит горем. Это же надо такому случится. Таня с детьми последний день на море были. Ходили всегда на другой пляж, там еще рыночек рядом. А тут с утра решили здесь искупаться. И на следующий день к нам в станицу приехать - в гости. У Андрея лопнула перепонка. Одним ухом он практически не слышит. - Хорошо хоть Андрюша держится, - вздыхает Тамара. - Он же сам еще такой молодой, и такой удар. Мы ничего про взрывы в Сочи не слышали, знали бы, в жизни сюда не поехали и Таню не пустили. Некоторые газеты написали, что Марина и еще один погибший в Лоо парень были в тот день вместе. Но это не так. Как говорят родные Марины, он загорал совсем близко от нее, но знакомы они не были. - Мне же страшный сон приснился, - вспомнил вдруг Андрей. - Прямо в этот день. Я еще в холодном поту проснулся, курил потом долго, не мог заснуть. Привиделось, что ищу какую-то девушку, Женя ее звали. Бродил, бродил, а потом мне какие-то люди говорят, садись, мол, рядом, мы ее как раз поминаем… Краевые власти пообещали, что выплатят семьям погибших полмиллиона рублей каждому. Для приезжающих родственников забронировали номера в сочинской гостинице. Восемь еще пострадавших сейчас в больнице Сочи, в отделении нейрохирургии, ортопедическом и лор-отделении. Среди пострадавших - гражданин Армении и двое жителей Украины. Серьезные травмы у 8-летнего школьника из Ростовской области. У него поражена костная часть черепа и глаза. - Состояние тяжелое, - говорят врачи. - Но ребенок в сознании, мозг не затронут, так что перспективы хорошие. Еще один пострадавший ребенок - 9-летний мальчик из Ханты-Мансийского автономного округ. Попал он к нам с травмой уха и частичной потерей слуха. Но это временно. Барабанная перепонка цела. Мальчика уже выписали. ЕСТЬ ВЕРСИЯ Это дело рук противников Олимпиады? - У нас есть три версии, - говорят они. - Возможно, это дело рук хулиганов, не исключено, что это ведет подрывную работу члены какой-либо экстремистской группировки, чтобы посеять панику в стране. А может быть, таким страшным способом выражают свое недовольство противники проведения Олимпиады в Сочи в 2014 году. По словам заместителя руководителя следственного комитета прокураторы Лазаревского района Александра Севцов, уже известно, что взрывчатку привели в действие с помощью часового механизма. Находилась она в пластиковой канистре из-под машинного масла. Ее тщательно зарыли в гальку. Тип взрывчатки пока не установлен. Но мощность взрыва была 2-4 килограмма в тротиловом эквиваленте. Взрывотехники говорят, что это серьезная «доза». Вот поэтому многим, кто находился в тот момент на берегу, показалось, что началась война. Все взрывы, которые произошли в Сочи за последнее время, сейчас объединили в одно производство. Уголовное дело возбудили по статье 105 УК РФ «Убийство» пункты «а» (убийство двух и более лиц) и «е» (совершенное общеопасным способом). Тех, кто это совершил, ждет лишение свободы до пятнадцати лет.

Местные жители говорят о спланированной серии терактов на побережье Целенаправленный террор на побережье – одна из основных версий, бытующих в Сочи. Ее укрепил сегодняшний взрыв. За последние 5 месяцев в Сочи произошло как минимум 5 взрывов. «Я и все односельчане в полной растерянности, – рассказал «Новой газете» житель Имеретинской бухты Алик Ле. – Создается ощущение, что побережье захлестнула спланированная волна терактов. Живу здесь 15 лет, но подобное вижу впервые». Член общины староверов Владислав Болдэскул рассказал «Новой газете», что в Сочи сейчас обсуждается множество версий о причинах сегодняшнего взрыва. «Винят в этом многих, от грузинских террористов до российских спецов. Сочи полупустой, отдыхающие разъезжаются. Мне кажется, кто-то спланировал серию взрывов, чтобы сознательно обострить обстановку», – сказал Владислав Болдэскул. Эксперт Общественной палаты Сочи Валерий Сучков считает, что серия взрывов может быть направлена на срыв Олимпиады-2014. Он также не исключает, что в данном случае преследуются политические цели, связанные с противостоянием России и Грузии. Ранее взрывы в Сочи с гибелью людей и нанесением тяжких травм произошли 7 апреля, 11 июня, 2 и 30 июля. 7 апреля в Сочи у кинотеатра «Восход» при взрыве неустановленного устройства во время осмотра бесхозной сумки был серьезно ранен сотрудник милиции. 11 июня в Лазаревском районе Сочи на улице Победы около 4-ех утра произошел взрыв неустановленного взрывного утсройства, в результате которого местный житель получил травмы, от которых впоследствии умер. 2 июля в микрорайоне Блиново Адлерского района Сочи взорваны четыре пролета 12-этажного жилого дома. От взрыва обрушились перекрытия с первого по четвертый этажи. Погибли 2 человека. «Здесь мало кто верит официальной версии о взрыве газа. Лично я на основе рассказов очевидцев склоняюсь к теракту. И таких у нас очень много», – рассказала «Новой газете» жительница Имеретинской бухты Инна Берестенева. 30 июля около 2-х часов ночи взрыв неустановленного устройства произошел в том же Адлерском районе. Погиб житель Таганрога, была ранена местная жительница. Последний взрыв, напомним, произошел сегодня, 7 августа, в 10:30 на пляже в поселке Лоо Лазаревского района Сочи. Как и в прежних случаях, речь идет о неустановленном взрывном устройстве. Два человека погибли, 13 пострадали. Пятеро госпитализированы. Евгений Титов собкор «Новой газеты» Сочи 07.08.2008 19:50

Սիրո պատմություն երիտասարդ զույգի՝ Սեյրանի և Սուսանի մասին, որոնց նահապետական նախապաշարմունքների պատճառով ողբերգական ճակատագիր է բաժին ընկնում...

— Դու հեռացիր մյուս սենյակը, — ասաց նա Սանամին: — Ի՞նչ, ի՞նչ ասացիր, հեռանա՞մ, — հարցրեց Սանամը զարմացած, որպես թե նրան մի անկարելի բան էին առաջարկում: — Գնա, թող քիչ հանգստանամ, էգուց կխոսենք: — Չէ, գլուխդ ցավո՞ւմ է, ցո՞ւրտ է կպել, բեր տեսնեմ, դու ինձանի՜ց թաքցնո՞ւմ ես: Սանամը մոտեցավ Ռուստամին և ձեռը դրավ նրա ճակատին: — Ձեռ քաշիր, ասում եմ, — բացականչեց Ռուստամը, հրելով մոր կրծքին: — Տաքացած ես, բեր, խալդար կապենք վզիդ, — շարունակեց Սանամը, ինքն էլ չհասկանալով, թե ինչ է խոսում: — Տեսա՞ր, տեսա՞ր, Սուսան, էս առավոտ ասացի՞, որ երազ եմ տեսել, ասացի՞, որ կամ երեխաս գալու է, կամ գիր ենք ստանալու: Ռուստամ, քեզ էս գիշեր երազումս մի ճերմակ ձիու վրա նստած տեսա, ճերմակ ձին դովլաթ է: Հա՜, դու չափացնում էիր, ես էլ հետևիցդ... — Լավ է, լավ, էգուց, էգուց կպատմես, ձեռ քաշիր, — ընդհատեց Ռուստամը մոր շատախոսությունը: — Ինչ անեմ, ուրախությունից ինքս էլ չեմ իմանում ինչեր եմ դուրս տալիս: Մուրաբա կուզե՞ս: — Չէ, եթե ինձ սիրում ես, այս գիշեր մի խոսեցնի: — Հա, հոգնած ես, բալաս, հա, թող տեղերդ պատրաստեմ, — ասաց Սանամը և մոտեցավ անկողնին, որ Ռուստամի համար անկողին պատրաստի: Ամբողջ այդ խոսակցության ժամանակ Սուսանը ինքնաեռի քով կանգնած, ձեռները ծոցում ծալած, մտիկ էր անում մերթ Ռուստամին, մերթ Սանամին: Երբ Ռուստամը նայում էր, Սուսանը իսկույն աչքերը ցած էր գցում: Սանամը պատրաստեց անկողինը և երկու բաժակ թեյ խմեց, անդադար նայելով յուր որդու երեսին և չհամարձակվելով որևէ հարց առաջարկել նրան: Սուսանը թեյ չէր խմում. շարունակ նայում էր ամուսնուն, կարծես, ձգտելով նրա դեմքի վրա կարդալ այն, ինչ մտածում էր Ռուստամը: Սանամը մի անգամ ևս փորձեց որդուն մոտենալ և խոսեցնել, բայց այս անգամ Ռուստամը նրան վճռողաբար հրամայեց, որ իրան հանգիստ թողնի ու հեռանա մյուս սենյակ: Դառն էր Սանամի համար այդպես շուտով բաժանվել յուր որդուց, բայց տեսնելով, որ հնար չկա հակառակվելու, վախենալով, որ միգուցե ավելի բարկացնի Ռուստամին, հնազանդվեց և տհաճությամբ հեռացավ յուր սենյակը: Սանամի և Ռուստամի սենյակները իրարուց բաժանվում էին մի բավական ընդարձակ նախագավթով: XVI Առանձնանալով Սուսանի հետ, Ռուստամը դուռը կողպեց և հրամայեց Սուսանին ինքնաեռը մի կողմ դնել: Սուսանը կատարեց նրա հրամանը և, քաշվելով սենյակի մի անկյունը, ձեռները խաչաձև ծալեց կրծքին և դարձյալ սկսեց նայել յուր ամուսնուն: Մի ժամի չափ Ռուստամը լուռ ու մունջ շրջեց սենյակում: Սուսանը կամենում էր խոսել, հարցնել Ռուստամին նրա տխրության պատճառը, բայց ամեն անգամ, երբ հայացքը ձգում էր նրա երեսին, լեզուն կապվում էր: Վերջապես, Ռուստամը դադարեց հետ ու առաջ շրջելուց և հանկարծ շորերով և դաշույնը մեջքին պառկեց անկողնի վրա: — Մոտեցի՜ր ինձ, — հրամայեց նա Սուսանին: Սուսանը գողալով մոտեցավ անկողնին և կանգնեց նրա առջև, գլուխը խոնարհած: — Ձիուն գարի ու դարման տվի՞ր: — Տվի: — Շա՞տ: Շատ: — Հը՛մ, — ասաց Ռուստամը և լռեց: — Ինչ փափուկ անկողին է, Սուսան: Այդ ո՞ւմ համար է: Սուսանին այնքան զարմացրեց այդ տարօրինակ հարցը, որ չիմացավ ինչ պատասխանե: — Չես լսո՞ւմ: — Հը՞մ, — հարցրեց Սուսանը, ավելի ու ավելի զարմանալով: — Ո՞ւմ համար է, ասում եմ, այս անկողինը: — Քեզ համար: — Ինձ համա՞ր: Շատ շնորհակալ եմ... հապա... անեծք քեզ չար սատանա: Սուսանը դողալով մի քայլ հետ քաշվեց: — Ինձ համա՞ր է: — Քեզ համար: — Հապա մյո՞ւսը: — Ի՞նչ մյուսը: — Մյուս անկողինը՞: Սուսանը այս ու այն կողմ նայեց, աշխատելով Если Вы видите это сообщение, значит кто то пытался Вас оскорбить. Просьба сообщить нам об этом http://forum.hayastan.com/index.php?act=re...;t=34878ս տալ Ռուստամի զննող հայացքից: — Չե՞ս իմանում: — Ի՞նչ: — Ես քեզ հարցնում եմ, թե... ըմ... անեծք քեզ չար սատանա... հարցնում եմ, ո՞րտեղ է երկրորդ անկողինդ: Սուսանը լուռ էր: — Չե՞ս լսում: — Ի՞նչ ես ասում, — հարցրեց Սուսանը դողդոջուն ձայնով, միևնույն Ժամանակ ապշած նայելով Ռուստամի ուսերին: — Ես հարցնում եմ, ո՞ւր է երկրորդ անկողինդ, — կրկնեց Ռուստամը: — Չեմ հասկանում: — Չե՞ս հասկանում ինչ եմ ասում... այն մյուսը, որ, որ... Ռուստամը չկարողացավ ավարտել յուր խոսքը: Բարկությունից նրա շունչը սպառվում էր: Նա նորից սկսեց շրջել հետ ու առաջ: Նա մտածում էր. «սատանա, ինչպես կարողանում է անմեղ ձևանալ իմ առաջ, իբրև թե ոչինչ չի հասկանում»: Մի քանի րոպե Ռուստամը շրջեց, հետո մոտեցավ անկողնին և պառկեց, առանց հանվելու, այնպես ինչպես ներս էր մտել: «Անեծք քեզ չար սատանա, անեծք» — կրկնում էր նա մտքում — եթե խալը տեսնեմ... հետո՞, տեր աստված, հետո՞: Կարելի է նա տեսել է երեխայության Ժամանակ, կարելի է նա երկրաշարժի օրն է տեսել, երբ նրանք միասին հողի տակ են մնացել: Կարելի է ինքը չի տեսել, այլ լսել է յուր մորից, որ նկատած կլինի բաղնիքում կամ մի ուրիշ տեղ, մերկ Ժամանակ: Չէ, չէ, հապա հարսանիքի գիշերվա անցքը, հապա այն երկու ջահիլների խոսակցությո՞ւնը: Օրիորդ ժամանակ, հըմ... Այս մեկը սուտ է, ես իմացա: Ինչ որ պատահել է, պսակվելուց հետո է եղել: Ես ի՞նչ գիտեմ, յոթը սարի հետևում, թե նա այստեղ ինչեր է արել: Իսկ մայրս, մայրս հիմար պառավ է, տանը չի նստել: Ուֆ... Եվ Ռուստամը արձակեց կրծքից մի դառն հառաչանք: Քառորդ Ժամ նա այդ դրության մեջ մնաց, անդադար հառաչելով: Սուսանը նրա երեսը չէր տեսնում, միայն պատի տակ կանգնած, ձեռները ծոցում ծալած, լուռ ու մունջ, անորոշ հայացքով նայում էր սենյակի պատերին, առաստաղին, հատակին: Հանկարծ Ռուստամը բարձրացավ տեղից: — Նստի՜ր, — հրամայեց նա Սուսանին: Սուսանը անշարժ էր: — Նստի՜ր, քեզ ասում եմ: Սուսանը նստեց: «Հարկավոր է քիչ էլ համբերել», — ասաց ինքն իրան Ռուստամը և սկսեց կրկին հետ ու առաջ շրջել: Մի ժամի չափ ևս նա շրջեց, հետո մոտեցավ սենյակի դռներին, բաց արավ և, աջ ու ձախ նայելով, կրկին փակեց դռները և հետ դարձավ: Նա մոտեցավ թախտին և նստեց, ոտները քարշ ձգելով: — Չե՞ս պատասխանում, — դարձավ նա Սուսանին, որ դեռ նստած էր թախտի վրա մի քիչ հեռու յուր ամուսնուց: — Ի՞նչ: — Ասա, ո՞րտեղ է մյուս անկողինդ: — Ի՞նչ անկողին: — Որի վրա, անառակ կնիկ, դու քնում ես Սեյրանի հետ: Սուսանը վեր թռավ տեղից և ապշած նայեց նրա երեսին: — Սեյրանը, — կարողացավ միայն արտասանել նա և մնաց տեղն ու տեղը կանգնած: — Հա, Սեյրանը: Դու նրան չե՞ս ճանաչում, չե՞ս ճանաչում կուժ ծախող Հայրապետի տղա Սեյրանին: Սուսանը լուռ էր: — Պատասխանիր, լիրբ, շան զավակ, պատասխանի՜ր, ճանաչո՞ւմ ես, — կրկնեց Ռուստամը, աշխատելով ձայնը շատ էլ չբարձրացնել: Նա վեր թռավ տեղից և, բռնելով Սուսանի թևից, կրկնեց մի քանի անգամ. «չե՞ս ճանաչում, չե՞ս ճանաչում»: — Սեյրանին ճանաչում եմ, — վերջապես շշնջաց Սուսանը թույլ կերպով: — Ո՞վ է նա: — Մեր հարևանի տղան: — Հարևանիդ տղան և քո, և քո, և քո երկրորդ մարդր, չէ՞... Ռուստամի շնչառությունը քանի գնում, այնքան սաստկանում էր, իսկ ձայնը խեղդվում: — Ի՞նչ ես խոսում, — մրմնջաց Սուսանը, ապշած նայելով Ռուստամին, որ նրա թևը բռնել էր ձախ ձեռով: — Ես ո՞վ եմ, — հարցրեց Ռուստամը, ուղիղ Սուսանի աչքերին նայելով: — Դու Ռուստամն ես: Քո ի՞նչն եմ: — Իմ մարդը: — Սուտ ես ասում, անիծված կնիկ, քո մարդը Սեյրանն է, Սեյրանը, Սեյրանը: Խոստովանիր, ասում եմ, թե չէ... Այս ասելով նա բաց թողավ Սուսանի թևը, դաշույնը մերկացրեց, մի երկու քայլ հեռացավ և կանգնելով նրա դեմ ու դեմ, ասաց. — տեսնո՞ւմ ես: Կանթեղի լուսավորության տակ դաշույնը փայլեց ինչպես կայծակ: Սուսանի մարմնով մի սարսուռ անցավ, բայց հանկարծ նա, կարծես, մի բան մտաբերելով, ուշքի եկավ և ասաց. — Հիմա հասկացա: Ռուստամ, քեզ չար լեզուները խաբել են: Սեյրանին ես ճանաչում եմ, նա իմ առաջվա փեսացուն էր, ծնողներս քեզանից առաջ նրա հետ էին ուզում պսակել: — Դու նրան սիրել ես, անիծված, խոստովանվիր, ողջ քաղաքն է ասում: — Սիրել եմ և այժմ էլ սիրում եմ: Բայց, Ռուստամ, ես անմեղ եմ, անմեղ եմ անկողնիդ առաջ, ինչպես այս ճրագի լույսը: — Սիրում ես, բայց անմեղ ես, լռիր, լիրբ, դու նրա հետ գործ ես ունեցել, խոստովանվիր, թե չէ — ես կհաստատեմ: — Թող իմ հոգին դժոխքի կերակուր դառնա, եթե ես սուտ եմ ասում: Ես Սեյրանին սիրում եմ, բայց նրա հետ գործ չեմ ունեցել, — պատասխանեց Սուսանն ավելի և ավելի անհողդողդ ձայնով: — Ինքը Սեյրանն է ասում: — Անկարելի է: — Սուտ չեմ ասում, անիծված, ինքը Սեյրանն է ասում: — Սեյրա՛նը, ախ տեր աստված, նա սուտ է ասել: — Սուտ չի ասում: Բա՜ց արա կուրծքդ: Սուսանը չհասկացավ Ռուստամի միտքը: — Հետ քաշիր շապիկդ, բաց արա կուրծքդ, ասում եմ, թե չէ` արյունս գլխովս է տալիս: Սուսանը անզգայաբար, դողդոջուն ձեռներով հեռացրեց իրարուց շապկի եզրերը: Կանթեղի լույսը ընկավ Սուսանի կրծքին և լուսավորեց նրա բամբակի պես սպիտակ ստինքը: Ռուստամը դաշույնը ձեռում, կողքին քարշ գցած, մոտեցավ Սուսանին և գլուխը թեքելով նրա կրծքին, նայեց: — Խալը, խալը, նա ճշմարիտ է ասում, ահա խալը... Բացականչելով այս խոսքերը, ատամները կրճտելով, նա հարձակվեց Սուսանի վրա, սեղմեց նրա իրանը յուր ամուր բազկով, բերանը կպցրավ կրծքին և տզրուկի պես բոլոր շնչով սկսեց ծծել նրա մարմինը: Սուսանը զգաց սաստիկ կսկիծ: Նա ձեռները բարձրացրեց, որ պաշտպանվի, բայց աջ ձեռը ամուր դիպավ դաշույնի սուր բերանին և վիրավորվեց: Լսվեց մի թեթև ճիչ, և Սուսանի անշնչացած դիակը դուրս պրծնելով Ռուստամի գրկից, գլորվեց հատակի վրա: Մի ձեռում արյունոտ դաշույնը բռնած, իսկ մյուս ձեռը օդի մեջ տարածած, Ռուստամը նայում էր Սուսանի անշնչացած դիակին: Զարհուրելի էր նրա դեմքը, արյունալի աչքերը վառվում էին այրվող ածուխի կտորների պես: Նրա հաստ շրթունքներից կաթում էին Սուսանի կրծքից ծծած արյունի կաթիլները: Այդ դրության մեջ Ռուստամը նմանվում էր սովածությունից կատաղած մի գայլի, որ առաջին հարվածով անշնչացնելով գառնուկին, պատրաստվում է նորից հարձակվելու, որ յուր սուր ժանիքներով հոշոտե ողորմելի զոհը: Անցան մի քանի վայրկյաններ: Ռուստամը դաշույնը մի կողմ շպրտելով, չոքեց Սուսանի դիակի մոտ և գլուխը թեքելով, սկսեց զննել նրա կուրծքը: Կարմիր արյունը դուրս բխելով նրա կծած տեղից, ողողում էր Սուսանի մարմարիոնի պես ճերմակ կուրծքը: Ռուստամը գրպանից հանեց թաշկինակը և արյունը սրբեց: — Խա՜լը, խալը, կրծքի խա՜լը, ահա՜: Ես սխալվեցի, խալը այստեղ է, ես մյուս կողմն եմ կրծոտել: Այդ ժամանակ Սուսանը թեթև կերպով շարժվեց: Նրա աչքերի ծանրացած կոպերը հետ քաշվեցին և բիբերը բացվեցան: — Անմեղ եմ, անմեղ եմ, աստված, քեզ հայտնի է, ներիր իմ մեղքերը և հետո առ հոգիս: Սուսանի աչքերը փակվեցին, և նա մնաց անշարժ: Ռուստամը նայում էր նրա դեմքին: Հանկարծ նա արագությամբ վեր թռավ տեղից և, դաշույնը հատակից վերցնելով, որոտաց. — Ճանաչի՜ր, անիրավ, լեզգի Ռուստամն եմ ես, տես ոոմն ես խաբում, չար Հուլիանոս: Ես Ռուստամն եմ, Ռուստամը, բենամուս չեմ, նամուս ունիմ: Դուրս թռավ ողորմելի զոհի կրծքից մի ահարկու ձայն, և այնուհետև տիրեց լռություն: Սենյակի դռները դղրդացին և գոռալով ներս թռավ Սանամը: XVII Առավոտ էր: Շամախու ամբողջ հայ բնակչությունը խուռն բազմությամբ դիմում էր դեպի արևմտյան կողմը: Քաղաքի այն փողոցը, ուր գտնվում էր Սանամի տունը, արդեն բոլորովին լիքն էր խառնիճաղանջ ամբոխով: Մեծ թե փոքր, կին թե տղամարդ, ամենքը դիմում էին դեպի Սանամի տունը, որ այդ ժամանակ ներկայացնում էր սիրտ մորմոքող տեսարան: Ոստիկանները աշխատում էին հետ մղել ամբոխը, բայց ամենքը ձգտում էին մի կերպ առաջ շարժվել: — Հայիֆ, հայիֆ էն գյոզալը, — լսվում էր այս ու այն կողմերից: — Ասում են, որ ինչքան` գյոզալ էր, էնքան էլ լավ հոգի ուներ: — Խեղճ ողորմելին անմեղ տեղը փչացավ գազանի ձեռքին: — Ռուստամը իսկի մեղավոր չէ, — մեջ մտավ մոտ քսան ու երկու տարեկան մի երիտասարդ եվրոպական ձևով հագնված: — Հապա՞: — Մեղավորը մեր քաղաքի վատ սովորությունն է: Երեսը կապած աղջկան տալիս են մի անծանոթ տղայի: Տղան ուրիշների խոսքին հավատալով, ուրիշների խոսքերով էլ կարծիք է կազմում յուր կնոջ մասին: Եթե մեկը մի ծուռ բան է ասում, թեև սուտ, նրա աչքերը արյունով լցվում են, խելքը կորցնում է և ահա այդպես է անում: — Էհ, աստված ինչ որ գրել է մեր ճակատին, պիտի կատարվի, մնացյալը դատարկ բան է, — ընդհատեց երիտասարդին մի քառասուն տարեկան մարդ: — Հայիի՛ֆ, հայի՛ֆ: Այսպիսի և ուրիշ նման ցավակցական դարձվածներ էին լսվում անդադար ամբոխի միջից: Սենյակներից մեկում հատակի վրա ձգված էր Սուսանի արյունաշաղախ և արյունաքամ դիակը: Պատուհանի վերին ապակիներից առավոտյան լուսո ճառագայթները խուռն ամբոխի վրայով հազիվ ներս սահելով, լուսավորում էին դիակի բաց երեսը: Խաղաղության հրեշտակը յուր թևերը տարածելով այդ պայծառ երեսի վրա, հովանավորում էր նրան մի տեսակ մռայլ ստվերով: Պարսկական շքեղանկար գորգը, որ սփռված էր դիակի տակ, ծածկվել էր Սուսանի արյունով: Դիակի շուրջը հավաքվել էին Սուսանի ծնողները, ազգականները, բարեկամները և մոտակա հարևանները: Գյուլնազը, անսպասելի տարաբախտության հարվածով փշրված մայրը, չոքել էր յուր զավակի անշունչ դիակի գլխի կողմում և ողբում էր: Նա փետտում էր յուր ալեխառն մազերը և կեղեքում կուրծքը եղունգներով: Երբեմն դուրս էր թռչում կրծքից մի կատաղի վայրենի գոռոց, և ամբոխը սարսռում էր այդ ձայնից: Դիակի աջ կողմում կանգնած էր Ծերունի Բարխուդարը ձեռները ծոցում խաչաձև ծալած: Նրա գունասպառ դեմքի վրա կենդանության եթե մի նշան կար, այդ նրա խոցոտված սրտի կսկիծը արտահայտող աչքերն էին, որոնք բևեռված էին Սուսանի խաղաղ և հանգիստ դեմքի վրա: Դիակի ձախ կողմում նստած էր Սուսամբարը: Ի՞նչ էր անում Սուսամբարը, — այդ ոչ ոք չէր կարող հասկանար: Նա մերթ կատաղաբար համբուրում էր յուր դժբախտ ընկերուհու երեսը, մերթ անհագությամբ լիզում էր նրա փակ աչքերը, երեսը, ձեռները, գլուխը և մերթ հեռու քաշվելով, փետտում էր յուր մազերը և սուր եղունգներով կեղեքում մերկացած կուրծքը: Սուսամբարի հետևից երկու երիտասարդներ աշխատում էին հետ մղել Սուսանի դիակից Սմբատին: Սմբատի դեմքը ահռելի էր: Նրա կուրծքը բաց էր և մազերը խճճված ու ճակատին թափված: Նրա վառված աչքերը փայլում էին կատաղի հրով, և նա անդադար գոռում էր. — Բա՜ց թողեք, անիծվածներ, բա՜ց թողեք, ես պիտի խեղդեմ, պիտի շանսատակ անեմ, Ռուստա՜մ... Ռուստա՜մ... Բայց երիտասարդները Սմբատին իրանց գրկում սեղմած, աշխատում էին մի կողմ քաշել նրան: Սուսանի դիակի ոտների կողմում չոքած էր Մարիամ բաջին: Արտասուքի բուռն կաթիլները դուրս թափվելով աչքերից, ողողում էին նրա նիհար ու պշկած երեսը: Նա անդադար ոսկրացած ձեռները բարձրացնելով, մերթ ծնկներին էր խփում, մերթ մերկացած կրծքին: Մարիամ բաջու հետևից պտույտ էր գալիս Հայրապետը: Միամիտ ծերունին, կարծես, չէր կարողանում հասկանալ, թե ինչ է կատարվում և ինչ է պատահել: Նա զանազան տարօրինակ շարժումներ էր անում: Նա շարժում էր յուր ալեխառն գլուխը, ձեռները տարածում օդի մեջ, շրջում էր այս ու այն կողմ, սրան ու նրան զանազան անհասկանալի հարցեր առաջարկելով: Նա գոռում էր, գոչում, և ոչ ոք նրա վրա ուշադրություն չէր դարձնում: Մինչ դիակի շուրջը կատարվում էր այդ տեսարանը, Սանամի ննջարանում տեղի ուներ մի ուրիշը: Երկու ոստիկանները սենյակի դռներում կանգնած, հետ էին մղում Սանամին, որ գոռալով, մազերը փետտելով, կուրծքը ճանկռտելով, գլխամոլոր ձզտում էր ներս: Նրա հետևից խռնվում էր ամբոխը մեծ բազմությամբ: — Անիծվեք, գյուլլախորով իլիք, բաց թողեք, բալիս երեսը տեսնեմ, նրան տանում են... Իսկ ի՞նչ էր անում ողբերգության գլխավոր դերակատարը, Ռուստամը: Նրա ճակատագիրը պարզ էր: Ռուստամի աջ կողմում կանգնած էր ոստիկանապետը, ձախ կողմում մի փոքրիկ սեղանի շուրջը նստած էր քննիչը: Ստեպ-ստեպ ակնոցները ուղղելով, քննիչը խոժոռ դեմքով նայում էր հանցավորին և զանազան հարցեր առաջարկում: Ռուստամը լուռ էր և գլուխը քարշ ձգած: Նա, կարծես, քննիչի հարցերը չէր լսում: Քննիչը տեսնելով, որ Ռուստամը համառությամբ լռում է և բացի «ես եմ սպանել»-ից, ոչինչ չի ուզում պատասխանել, գրիչը դրավ սեղանի վրա և ասաց ոստիկանապետին. — Տարեք բանտը, պահեցեք մի առանձին տեղ մինչև իմ գալը: Ռուստամին դուրս տարան: Բայց նա հենց նոր էր ոտը դրել պատշգամբի վրա, ամբոխի միջից հանկարծ լսվեց մի աղաղակ, և նույն վայրկյանին ճանապարհի հագուստով մի երիտասարդ առաջ վազեց: — Սեյրանը, ախ, դու Հուլիանոս, թողեք շանսատակ անեմ, — գոռաց Ռուստամը, կամենալով վազել դեպի երիտասարդը: Ոստիկանները նրան պահեցին: Սեյրանը բացականչում էր. — Բռնեցեք Ռուստամին, մի թողեք մոտենալ Սուսանին: Ես սուտ եմ ասել, սուտ, խաբել եմ: Սուսանը անմեղ է, անմեղ է հրեշտակի պես. խալը մայրս է տեսել բաղնիքում, ես չեմ տեսել: — Նա անմեղ էր, հոգիս էլ կորավ, — բացականչեց Ռուստամը և թուլացած ընկավ ոստիկանների գիրկը: Ամբոխը Սեյրանին ճանապարհ տվավ, Սեյրանը վազեց ներս, ուր ձգած էր նրա անմեղ սիրեկանի արյունաքամ դիակը: Անցավ մի րոպե, և դրսում եղողները լսեցին մի թնդյուն: Այդ ատրճանակի ձայնն էր: — Բալաս վա՜յ, բալաս վա՜յ: Այդ Մարիամ բաջու ձայնն էր: ********************************************************************************