Satenik

Բարո'վ եկար, Գայանե ջա'ն: Նախ "բյուրիկրաՏԻԱ" չէ, "բյուրոկրաԾՅԱ" է , երկրորդն էլ ո՞վ ասաց, որ դիմանում էի: Ոչ էլ դիմանում էի : Այո, լրիվ սովետից թխած է, ամենավատ կողմերով ու քոռ-քոռ: Ինչու՞ ես հարցնում, Գայ ջան, ճնշո՞ւմ են բյուռոկրատները:

А мне всегда так кажется.

Մինչև աչքովս չտեսնեմ, չամ հավատա:

Արցախը պետք է լինի ցանկացած բանակցությունների ինքնուրույն կողմ: Բացատրեմ ինչու: Համաշխարհային փորձը ցույց է տալիս, որ այս կարգի հարցերը քննարկվում են միջազգային օրենքների ու դրույթների երկու հիմնական հարթություններում - ազգերի ինքնորոշան իրավունք և պետական սահմանների անխաղտելիություն: Այս երկու դրույթներից Ադերբեջանը շեշտը դնում է իր պետական սահմանների անխաղտելիության դրույթի վրա: Եթե մենք էլ ենք հետևելու Ադերբեջանի թելադրած այդ դրույթին, նշանակում է, որ աշխարհում ճանաչում ստացած պետության սահմանների անխախտելիութան օրենքը մենք պիտի փոխենք: Իսկ դա շատ բարդ հարց է, եթե ոչ անհնարին, որովհետև եթե պատկերացնենք մի հրաշք, թե մեզ հաջողվեց այդ դրույթը փոխել, ապա դրանից հետո ամբողջ աշխարհում մատնացույց են անելու Արցախի ֆենոմենը և սկսելու են պահանջել սահմանների փոփոխիթյուններ: ՈՒրիշ հարց է ազգերի ինքնորոշման իրավունքը: Այ այստեղ մեզ օգնության է գալիս թե մեր պատմությունը, թե բազմաթիվ պաստագրական տվյալները, թե նույն Ցեղասպանության հարցը և այլն: Չե՞ որ Արցախի պատմությունը նույն Ցեղասպանության շարունակությունն է: Ի դեպ, Ադերբեջանը շատ լավ հասկանում է (ի տարբերություն մեր իշխանավորներից), որ պետք է ամեն կերպ խուսափի ազգերի ինքնորոշման դրույթից, ու սա է պատճառը, որ միշտ դեմ է Արցախին, որպես առանձին կողմ ընդգրկելու բանակցություններին: Տեսեք թե ինչ է ստացվում: Արցախը միշտ հայտնել է այդ ցանկությունը - մասնակցել բոլոր բանակցություններին որպես ինքնուրույն կողմ: Արդեն տաս տարի է ինչ Հայաստանի քաղաքական ընդդիմադիր էլիտան պահանջում է, որ Արցախը դառնա բանակցությունների ինքնուրույն կողմ: Սկզբից լևիկից էր պահանջում, հիմա էլ ռոբիկից: Միջազգային դիտորդները ոչ դեմ են, ոչ կողմ, իրանք "նայում են": Դեմ է Ադերբեջանը, հասկանալի պատճառներով : Մեկ էլ մըր ռոբիկն է դեմ - անհասկանալի պատճառներով: Երբ Հայաստանը Արցախի բանակցությունների հայկական կողմի մենաշնորհը վերցնում է իր վրա - սա ավտոմատ նշանակում է, որ ոչ թե արցախի ժողովուրդն է ազատագրվել Ադերբեջանի ագրեսսիայից, այլ Հայաստանն է գործել ագրեսսիա և օկուպացրել հարևան պետության տարածքների էսքան տոկոսը: Ինչը և ասում են ադերբեջանցիք: Այս դեպքում, ինքներդ եք հասկանում, որ եթե բանակցությունները այսպես շարունակվեն, ու միջազգային դիտորդների խելքին փչի, ապա կարող են ոչ միայ Արցախը մեջտեղից հանել, պահպանելով ազերների տարածքային ամբողջականությունը, այլ և Հայաստանի նկատմամբ պատժամիջոցներ սահմանել ագրեսսիայի համար "ազեր զհողովրդի" դեմ: Իսկ եթե հաշվի առնենք, որ այդ "միջազգային դիտորդները" այն պետություններից են որոնք միշտ էլ հայի ու թուրքի միջև թուրքի փեշն են բռնել, ապա պարզ է դառնում թե ոնց ենք մենք մեզ վտանգում հույսներս դնելով դատարկ բաների վրա, այդ թվում և ռոբիկի ուղեղիկի: Արցախը կարող է և պետք է լինի ցանկացած բանակցությունների առանձին կողմ: Մենք էլ, ամբողջ հայությունով Արցախի թիկունքին կանգնած:

Hascen sa e http://www.narart.ru/ Lav el sirun tgha e:

Yerkramas jan, normal hascen tayiq, madik mingamic mtnein sait. Hima tesnem inch em anum.

Քո տունը շինվի Այ սա տատիկս էր ասում :

Տանողիդ տունը մնաս Խիղճդ կտրի Աչքդ բռնի քո տիրոջ հերն անիծեմ Քեզ մարդ ասողի... (մնացածը ըստ ճաշակի ու նախասիրության ) Երեկ մեռնեիր էսոր երկու օր կլներ Երեկ մեռնեիր, վաղը քելեխ կուտեինք :lol: Ողբամ զքեզ (այ սա մայրս է օգտագործում , տատիկիցս անեծք չեմ հիշում, կարծեմ չէր էլ oգտագործում ) ՍԱՍ, Նժդեհ դարնաս նշանակում է տառապե՞ս:

ՍԱՍ, գլխի չե՞ս ընկնում: Քոչվոր ցեղերի "վրան" բարն է: Բայց չեմ հասկանում ինչու պետք է հայը այդ տեսակ անեծք օգտագործեր, չէ՞ որ հայերը երբեք չեն ապրել վրաններում: Էս ինչ նեղ մասնագիտական թեմա ես բացել, է' : Սրա տակից ո՞նց պիտի դուրս գանք:

Գրանտ, գիտե՞ք, որ Կոմիտասի հետ նույն օրն եք ծնվել:

Сегодня день рождения великого Комитаса - композитора, собирателя народного творчества, музыковеда, певца, хормейстера и педагога, основателя армянской национальной композиторской школы. Согомон Геворги Согомонян - родился 26 сентября 1869г. (в год рождения Ованеса Туманяна), в Քյոթահիա, в Западной Армении. В 1881 юного сироту Согомона отдают на учебу в духовную семинарию Эчмиадзина, где он сразу же привлекает внимание педагогов своим красивым голосом и исполнительским талантом. 1890 - первые творческие попытки начинает с сочинения песен на слова Х.Абовяна, О. Ованисяна, молодого А. Исаакяна и других. В 1891 г. журнал "Арарат" публикует "Национальный гимн" Согомона Согомоняна на слова студента семинарии А.Ташчяна. В 1893 г., после окончания академии, назначается преподавателем музыки, а также хормейстером кафедрального собора Эчмиадзина. В 1894 г. рукопологается в духовный сан и нарекается именем выдающегося армянского поэта, музыканта, гимнотворца VII века католикоса Комитаса. В 1895-ом становится вардапетом и с тех пор именуется Комитас вардапет. 1896-99 изучает историю и теорию музыки в Берлине под непосредственным руководством ректора консерватории Р. Шмидта и других педагогов - О.Флайшера, Белермана, М.Фридлендера. Становится одним из первых членов Международного музыкального общества. С 1899 возвращается в Эчмиадзин, где возглавляет музыкальные классы и хор духовной академии, пишет стихи, песни и духовные гимны. Ему также удается расшифровать хазы (древнеармянские музыкальные ноты) и восстановить старинные духовные напевы. В 1906г. - Комитас выступает с хорами "Колоин " и "Ламурье" и лекциями об армянской народной песне, о духовных песнопениях в Швейцарии (Женева, Лозанна, Цюрих, Берн), в залах Берлина, Парижа, Венеции, Еревана, Тифлиса и Баку, в последствии во многих городах Западной Армении. 1910 г. - переезжает в Константинополь, где организует большую капеллу "Гусан " из 300 человек. Концерт капеллы 25 октября 1913 г., посвященный 1500-летию изобретения армянской письменности и 400-летию армянского книгопечатания, явился знаменательным культурным событием. Мировая пресса отмечает высокий профессионализм капеллы. В 1914 г. в Париже Комитас переживает блестящий триумф. Его лекции и концерты, по свидетельству профессора Сорбонны Фредерика Маклера, вызывают всеобщее восхищение. В 1915 г., не выдержав кошмар армянского Геноцида, устроенного турками, арест и гибель близких друзей, гибели более 1,5 миллиона армян, а также кошмары перенесенные при собственном аресте (благодаря вмешательству европейских послов он был вскоре освобожден), Комитас теряет душевный покой, впадает в сильнейший психологический стресс. 1919г. - благодаря усилиям близких и друзей его переправляют в Париж. Скончался Комитас 22октября 1935 в Париже, в больнице для душевнобольных. Последними словами Комитаса были: "Пусть вечно живет мой народ, в его памяти я всегда буду жить". Через год его прах был перевезен в Ереван и захоронен в Пантеоне деятелей культуры Армении. Продолжение следует.

*** Այլ ողորմ մարդ չեմ տեսել, քան զհարուստն, որ աղքատանայ, Ի ղարիպութիւն երթայ, հայր ու մայր, եղբայր չունենայ, Յորժամ սիրելի տեսնու, նա պահէ զերեսն ու գընալ: Նորա օրինակ ի՞նչ բերեմ, ըզկանաչ ծառն, որ չորանայ, Տերևն ալ իւրմէն թափի, շուք ի իւր տակէն հեռանայ: *** Բարի լուսուն դուրս ելա, Ես աղուոր կըյիճ մի տեսա: Աղուոր կըյիճ մի տեսա, Զարկավ իմ երեսն արունեց: Մարիկն ալ հարցմունք արաւ. - Ատ երեսդ ո՞վ արունեց: - Ես ասօր պախճան իջա, Վարդենւոյն փշիկն արունեց: - Չորնա' ան վարդին փուշը, Որ լուս երեսդ չարունե: - Մ'անե'ր, մ'անիծեր, մա'րիկ. Մեկ աղուոր կըյիճ մի պագաւ: Պագաւ, թը առնէ մուրատ, Կ'անիծես, կ'էլնի պէմուրատ: *** Մարդն ուր սիրու տէր լընի, Անոր ալ ճարակ չի լինի. Թող երթան գերեզման բանան, Թող մտնէ ի մէջ կենդանի: Ի մէջ սրտին բաց թողուն, ՈՒր ելլէ բոցն ծիրանի. Անցնող դարձող թող ըսեն, "Սիրու տէր մարդ մի կու այրի":

Это Цвету Это Артуру.

Գրանտ ջան, շնորհավո'ր : Լավագույն ցանկություններս Ձե'զ, նորանոր հաջողություններ աշխատանքի մեջ, ցանկանում եմ պինդ նյարդեր, ամուր կամք և իհարկե ժողովրդի սեր :

А у меня так вышло :lol: Мне тест понравился , пойду дальше делать.

Конечно. Кроме того, если обратить внимание, то можно увидеть, что людей с извращенной психикой больше как-раз в свободных обществах, типа америк и европ, и Россия тоже присоединилась к этому списку, к сожалению... В странах Запада, и в России тоже, с доступностью женщин проблем никаких нет, и публичные дома тоже есть, и проститутки ротами торчат на улицах, а что толку? Маньяков не убавилось, а наоборот...

Հա', ՍԱՍ ջան, շնորհակալությո'ւն, լավ բան հուշեցիր: Կհետաքրքրվեմ ուրեմն: Պոնչիկն էլ չի խանգարի : Կերա՞ր : Լավն է, չէ՞ :

Ну я думаю, что они дебилы не потому, что русской литературы не читали, они и армянскую ведь не читали. Ну дебилы, что с них возмешь?

De lav, e, hayer, pakeq ays xosakcutyun@. Harevanutyunn u brak hayer@ piti kardan uraxanan. Kartsum em, boloris hamar el parz e, vor hay mardu hamar arajnahert@ piti lini ir lezvov karoghanal shnorhqov grel-kardal, isk heto inchqan lezu uzum e, togh tirapeti, ay ayd zhamanak kasenq "kecces"... Haykakan tarer@ verevum bolord tesnum eq?

Isk hayereni masin inch kaseq?

Մի րոպե, 1969 թվի՞: Փողոցի գրավաճառների՞ց ես վերցրել:

Поддерживаю тех, кто считает, что публичные дома открывать вредно. Публичный дом - это публичный дом, место, где все, как мужчины, так и женщины, активно унижают друг друга. А что в этом хорошего? Да пускай женятся, лучше! Или проститутки, им что трудно заморочить голову какому-нибудь богатому олуху, женить на себе, чтобы тот потом ее обеспечивал? Не поверю. И точку зрения налогов и обогащения гос. казны тоже не поддерживаю. Нашли оправдание. С таким же успехом муж может стать сутенером жены, во имя обогащения семейной казны. Но на такое ни один нормальный человек в здравом рассудке не согласится, правильно? Потому что это ЕГО семья, а не общественный туалет. А государство - это чье государство? Не чужое же - свое. Зачем государству такие деньги? Они ведь все равно добра не принесут. В-общем, не вижу ничего хорошего в том, что безнравственность наделяется правами и, следовательно, защищается государством и законом. Абсурд какой-то.

ՍԱՍ, կազմողը Ա. Տ. Ղանալանյանն է, տպագրողը Ակադեմիան: Սա ժողովրդական առածների ու ասացվածքների ժողովածուների համահավաք մի ժողովածու է, 400 էջանոց, այստեղ կան նաև ցանկեր ըստ աղբյուրների և տեղանունների, առարկայական, թեմատիկ ու անվանական, ինչը այն տարիների գրքերում շատ հազվադեպ է հանդիպում: Ես նոր կարդացի Աբեղյանի անվան ինստիտուտի կողմից տրված ներածությունը, այստեղ ուրեմն գրված է, որ առաջին անգամ գիրքը լույս է տեսել 1951 թվին, գտել է բացառիկ լավ ընդունելություն ու անմիջապես սպառվել: Գրված է: "Ինչպես տեղական, այնպես էլ կենտրոնական (սա Մոսկվա՞ն է) մամուլում .... բազմաթիվ գրախոսություններ, ...ըստ արժանվույն բարձր գնահատական..." Սպյուռքում, արտասահմանում է մեծ ոգևորությամբ ընդունվել գիրքը, սկսել են պարբերականներում արտատպել: Վերջը, այնքան են "համը հանել" , որ 1960 թվին 20.000 տիրաժով նորից լույս է տեսել: Էլ չգիտեմ, հետո նորից տպագրվել է, թե ոչ: Սա բավական լուրջ ու հարուստ աղբյուր է գիտնականների համար, իմ կարծիքով: Տենց մազալու բաներ...

В этом фильме есть такой эпизод, (даже рассказывать трудно) когда турки раздев догола армянок, бьют их и заставляют танцевать. Армянки в ужасе танцуют(если это можно назвать танцем). Турки ликуют. Что они потом с ними сделают, думаю, понятно. Так вот когда я слышу этот самый рабис, турецкий визг, у меня перед глазами появляются эти и многие другие кадры касающиеся Геноцида, в том числе и документальные. Ведь эти чудовищные преступления турки, для полного кайфу, приправляли своей так называемой музыкой... А мы что делаем сейчас? Добровольно делаем то, что турки не смогли сделать, убив по-одному 80% армянского народа... Мне, в отличие от Вас, в смысле воспоминаний повезло. В школьные годы, да и в годы студенчества тоже, под влияние рабиса не подпадала никогда. Мы увлекались песнями Ахвердяна Рубика, другими армянскими песнями и романсами... Русскими тоже. Под гитару...

А мне другое, Лаура джан. Вы фильм "Арарат" смотрели?