Satenik

Растяфкались тут шакалы, дескать приперлись сочувствие высказывать... Такого уродства больше нигде не встретишь в мире.

Азер, он и есть азер. Хоть и один, хоть и ничтожный, но рыл имеет в наличии множество - один другого уродливей и все в человеческой крови.

В Армении антисемитов вообще нет. Тот кто хорошо знает армян, тот никогда не спутает этих кретинов с армянами. Антисемитоподобные могут встречаться в лучшем случае среди этнических армян из диаспоры, среди тех изуродованных ассимиляцией несчастных, которым простой пастух из Армении побрезгует протянуть руку, чтобы поздороваться. А те, которые околачиваются на этом форуме - это конечно конкретно азерские курдючата.

ԻՄ ԵՐԳԸ Ջիվանի Պանդխտության մեջ լրացավ իմ երեսունամյակս, Ինձանից դեռ չի հեռացել հավատարիմ ջութակս, Քառասուն և իննի մեջը մտավ արդեն հասակս, Գնում եմ դեպի ծերություն, դառնանում է վիճակս, Հետզհետե մազերուս մեջն շատանում է ճերմակս, Սկսում է նսեմանալ լուսատու աշտանակս: Քննում եմ իմ անցյալս, տեսնում եմ ես անկատար, Իմ թողած հետքս վաղանցուկ, ծաղկի պես թույլ ու տկար, Մանկությունից մինչև այսօր բռնել եմ մեկ ճանապարհ, Հետևել եմ իմ արվեստին, նվագել եմ ես քնար. Նշանավոր, օգտավետ գործ չեմ թողել ազգիս համար, Մի քանի հատ չոր ու ցամաք երգեր է հիշատակս: Թանկագին ու անդառնալի թարմությունս շուտ գնաց, Ոչ մի օգուտ ես չունեցա, խոստովանեմ բացեբաց. Հանգամանքից չօգտվեցի, չեղա ես շրջահայաց. Առավոտյան բացվիլը՝ բութ աքլորս չարավ իմաց. Իմ մտավոր աշխարհի մեծ բաժինը խավար մնաց, Մթամած սև ամպի տակից դուրս չեկավ արեգակս: Բնության գաղտնիքը մութ է, ծովի անդունդից խոր է, Ընկնողը դուրս չի գալիս, վիհ է, անատակ հոր է. Աշխարհը անփոփոխ է, լուսնյակը հին ու նոր է, Մեկը անբախտացել է նոր, մյուսը՝ բախտավոր է, Չէի կարծում և մտածում՝ ամենը անցավոր է, Ժանգոտված պղինձ կդառնա, ոսկի է ժամանակը: Ես, Ջիվանս ամենին աղաչել եմ, պաղատել եմ, Որ լինին սիրով, միաբան, մեջս այսպես դատել եմ. Ինչ տեղում ատելության հոգու ծնունդ նկատել եմ, Պատճառին առանց վախի՝ հանդիմանել, նախատել եմ, Ինչքան իմ ուժս պատել է, այնքանով աշխատել եմ, Ժողովրդին մի օգուտ տալ՝ եղել է նպատակս:

Առաջին անգամ եմ լսում: Ստեմար, Դուք Երևանում չե՞ք:

Ստեմար, Լեոնիդ Ազգալդյանին ծանոթ չեմ եղել, բայց նրա մտերիմներից մոտիկ մարդիկ ունեմ: Գիտե՞ք, լսել եմ մի քանի անգամ, երբ նրա և Նժդեհի միջև զուգահեռներ են անցկացրել... Մի շաբաթաթերթ կա Երևանում, կոչվում է "Բարի Օր": Այնտեղից վերցրի այս տեղեկությունները: ՈՒրիշ տեղ չեմ հանդիպել Լեոնիդ Ազգալդյանի մասին: Հիմա Հայաստանում միայն ցեղի տականքներն են գովազդվում, ցեղի տականքների կողմից.... Ֆռանսերեն ես էլ չգիտեմ: Իսկ Պարաբելումն աշխատում է, Ստեմար ջան, չի կորել, ուղակի շատ զբաղված է:

Не только для Вас. Оно так и есть.

Գայ, էդ վեվ է, է, ես ճանաչում չո՞ւմ : Ասում ես ամաչացրե՞լ են : Քու բանը չի, ուղարկի մոտս մի օր, կնոջ հետ , ես կպարացնեմ իրան :lol: : Յախուշտին հաստատ կիմանաս, ուղակի տեղը չես բերում: Էն որ տղամարդիկ կանգնում են իրար դիմաց, ձեռքերը վեր են հանում ու ափերով խփում միմյանց ափերին: Դա ռազմի պարերից է: Գժվելու բան, շատ եմ սիրում : Իսկական էդ պարերի ժամանակ տղամարդիկ էնքան ուժեղ են խփում իրար ձեռքերի, մինչև արյուն է գալիս : Արնախում պար է :lol:

Էս տարբերակներն էլ կան: հորեղբայր...... հոպար հորաքույր......հոքոր մորաքույր.........մորաք, մոքուր

Գայանե ջան, հայկական պար պարելու համար տղամրդուն շնորք պետք չէ, ոգի է պետք, էդքանը հերիք է : Հիմա ի՞նչ, եթե տղամարդիկ վեր կենան յախուշտի պարեն, էդ մարդը պիտի նստի՞: Յախուշտին գիտե՞ս որն է: Գայանե, ֆիզիկապես առողջ տղամարդկանց մասին է խոսքս...

Լավ, է, Գայանե, լո՞ւրջ ես ասում : Հվատում չում :

Դե բա որ տղամարդը մի կարգին մարդավարի հայկական պար էլ չկարողանա պարել, էլ դրա ինչը՞ սիրես:

Այո, ճիշտ է, ուշադիր չէի կարդացել:

Սրա մուտքը ֆորում փակված է:

ԲԱՆ Ի ՖՐԻԿ ԳՐՔՈՅՆ Աստուած արդար և յիրաւի, Եւ ողորմած յամենայնի. Հանդէս ունիմ բան մի վիճի, Թէ դու լսես քո ծառայի: Այս է զարմանք հիանալի, Որ կու լինի վերայ երկրի. Եւ հիացումն ազգի ազգի, զՈր տեսանեմք ի յաշխարհի: Գէմ մէկ Ադամ էր ի դրախտին, Եւ մէկն Եւայ իւր նմանին. Եւ մէկ բարբառ համազգային, Մինչև կերեալ պտղոյ ծառին: Արդ այս բանս է հիանալի, Եւ առաւել զարմանալի. Թէ մէկ Ադամ և յԵւայէ Ո՞րքան ազգեր ծնան յերկրի: ՈՒրիշ լեզու ամէն մէկի, Որ մէկ մէկի ո'չ հաւանի. Որ մէկն է Հայ, մէկ Վրացի, Մէկն է Տաճիկ, մէկն Ասորի: Մէկն է ճհուտ Եբրայեցի, Եւ մին Արաբ, Հագարացի, Մէկն է Ալան Արևորդի, Մինն է Թովիչ և Ափխազի: Մէկն է Քուրդ Քանանացի, Մինն է Թաթար Թորգոմացի, Մինն է Մուղալ Խըթայեցի, Մինն Ջաղաթայ Սըմըրղընդի: Մինն Ֆռանգ Լատինացի, Մէկն է Վենէտ և Ջենեցի. Մէկն Հոռովմ Յունացի, Եւ միւսն ՈՒռուզ և Հոնացի: Մինն Դաղմատ Սպանիացի Ծնունդ սըրբոյ աւազանի. Հաւատացեալ Հայր և յՈրդի, ՈՒ երկրպագու Քո սուրբ Խաչին: Եւ դաւանօղ սրբոյ Կուսին, Մարիամու Աստուածածնին, Խոստովանող երրեակ և մի, Հայր և Որդի և սուրբ Հոգի: Այլ կամք ի ձեռս անօրինի, Որ կու վարեն անգին գերի. Որքա՞ն քակեն եկեղեցի, Քանի՞ շինեն պիղծ մըզկիթնի: Քանի՞ կանայս առնեն այրի, Եւ որքա՞ն որբ քրիստոնէի. Որքա՞ն արիւն հեղան յերկրի, Քանի՞ առնեն բան խոտելի: շարունակելի

Курдючки вы драные.

Շնորհակալություն, խես ջան : Դուք էլ իրեն հաղորդեք իմ կողմից, ասեք, որ կարոտում եմ...

Ստեմար շնորհակալություն, չգիտեի, հաշվի կառնեմ: Գայանե, բայց ինչո՞ւ մենք պիտի հարմարվենք այդ մարդկանց, հենա թող իրենք հարմարվեն, համ էլ իրենց լեզվին են հարմարվում վերջ ի վերջո: Ախար իրենք իսկի ոչ մի փորձ չեն անում, իսկ մենք շարունակ հարմարվողի դերում ենք, ես էլ դրանից արդեն ձանձրացել եմ... Էդ ո՞նց է ստացվում, որ հայ-հայ գոռալուց բարձր գոռում են, բայց հարմարվողը միշտ մենք ենք, ոչ թե իրենք:

Նորայր, պարզ է որ այսպիսի մի նամակը հարց չի լուծում: Բայց ես կարծում եմ որ միշտ էլ պետք է տեղ հասցնել այսպիսի կարծիքները, որպեսզի իմանան, որ էս տեսակ կարծիք էլ գոյություն ունի: ՈՒ ինչքան շատ, այնքան լավ: Բացի դա կհամաձայնվեք ինձ հետ, որ էս տեսակ բաներից ևրոպացիք, ինչպես նայև ամերիկացիք ընկնում են դիսկոմֆորտի մեջ, դատից, աղմուկից սարսափելով: Իրենց միշտ թվում է.... Վերջապես մենք էլ, կներեք արտահայտությանս, ոչխար չենք:

Անգել, ունեմ ինչ-որ տեղ, հիշում եմ, բայց հիմա նայեցի չգտա: Միտս կպահեմ, հենց որ գտա, կտպեմ: ՎԱՌԱ, ՎԱՌԱ, ԵՍ ՎԱՌԱ Ջիվանի Ես քեզ տեսա մեջը այգուն, Ճտվտալով, ինչպես թռչուն, Սըրտիս սաստիկ դուր եկար դուն. Ա՜խ, իմ սիրեկան, անուշ սիրեկան, Կյանքիս հատորը դու ես, աննման: Վառա, վառա, ես վառա, Կրակիդ ճարակ դառա, Հանգսություն չունեցա` Մինչ իմ կարոտըս չառա: (2) Այն օրվանից չունիմ դադար, Ինչ քեզ տեսա գեղատիպար, Իսկապես եղա սիրահար. Ա՜խ, իմ սիրեկան, անուշ սիրեկան, Կյանքիս հատորը դու ես, աննման: Վառա, վառա, ես վառա... Աչքերիցդ մի կայծ թռավ, Թռավ, սրտիս մեջը ընկավ, Ինչ կանեմ, չի հանգչիր բնավ. Ա՜խ, իմ սիրեկան, անուշ սիրեկան, Կյանքիս հատորը դու ես, աննման: Վառա, վառա, ես վառա... Փասիան ես ոսկեփետուր, Աչքերիդ մեջը կըցոլա հուր, Թագուհին ես թռչնոց հանուր. Ա՜խ, իմ սիրեկան, անուշ սիրեկան, Կյանքիս հատորը դու ես, աննման: Վառա, վառա, ես վառա...

Վազգեն Մանուկյանի մասի՞ն էր խոսքը, խես: Հանցագործ իշխանությունների մասին էի ասում, ախար ուշադիր կարդացեք: Վազգեն Մանուկյանը դրանցից ոչ մեկի հետ էլ չի ցանկացել համագործակցել: Թե ինչ ուժի և մակարդակի քաղաքական գործիչ է, սա արդեն ուրիշ հարց է: Մենք ունենք նրանից և ավելի ուժեղները, և համեմատաբար թույլերը: Համենայնդեպս նա միշտ ժողովրդի կողքին է եղել ի տարբերություն շատ-շատերից:

Նախապես կազմակերպված սադրանք է եղել: Ընդվորում հենց էդ դմակների իշխանությունների կողմից: Բայց քանի որ աշխարհի վախկոտներն են, քնած ժամանակ է կատարել հանձնարարությունը: Ըդհանրապես, հայեր ջան, օղ արեք ականջներիդ այս օրենքը - քաղաքական սպանությունների մեջ պատահականություններ չեն լինում:

Տարվա եղանակի մասի՞ն է խոսքը: կրեա մեղու մորեխները լուսին էս մեկը հայ կլինի սա էլ կատվազգիներից կլինի: Լուսա՞ն:

Շտեմար ջան, աչկաթողի հարցը չէ: Մեջս մեկ ուրիշ վախ է մտել, խոզի առաջ մարգարիտներ թափելու վախը....