Dorian

С моим то 8-илетним образованием... какие книжки, я и буквы еле различаю...

А что, все делается нормально, по европейским стандартам. А говорят культура не развита... :lol:

Правильно. Если у нас находятся сволочи - мы аккуратно посаживаем их в коробочку, завязываем розовой ленточкой и отсылаем этих гадов шпинов назад в свои страны!

*** Իմ շուրթերը վաղուց ցամաքած են Ու կերածս միայն ցամաք հաց, Երեկվա իմ անմեղ, կույս մտքերը Դարձել են անխիղճ բախտի քացը: Ես գլուխը դեռ իմ չեմ կախել, Էդ ամենը գրո՜ղ է, հեչ է, Ես պատրաստ եմ էլի բղավել, Աշխա՜րհ, հանվել եմ, լի՛ց մեջս: Երեկվա հարվածածդ տեղերը, Ձեռքդ դի՛ր, դու զգու՞մ ես, դեռ գոլ են, Եթե դու էդքան առնական ես, Ես, ուրեմն, կրքո՛տ արվամոլ եմ: Ես դռան դեմի անտեր շունն եմ, Դե զարկի՛ր, իմանամ, ո՜վ է տերը, Ես սիրում եմ ծեծված էս վիճակը, Երբ ներսիցս հորդում են տողերը:

*** Ես շոշափում եմ աչքերս փակած Քո հանկարծահաս գոյությունը մեղկ, Ու լուսացնում են իմ փողոցների Մթությունը քոռ լապտերներդ շեկ: Դեռ թմրությունն է իր զգացնել տալիս Ներկայությանդ վերջին ասեղը, Երանի աշխարհը մի պահ լռեր Ու թողներ լսեի սրտիդ բասերը: Անիծեի, արդեն որերորդ անգամ, Հոգիս տրտմեցրած մենությունս կենտ, Եվ հանգիստ խղճով, առանց ծամելու Քո տեղը կուլ տայի ամոթի թիքեդ:

Спасибо Аксел джан!!! К стати, побольше моих стихов и мои книги можете найти, кликнув на мою подпись. Вашу страницу я прочитал и еще прочитаю.

Էհ... Ուստա Վալոդ... Чего только не сделаешь ради денег... :lol:

Не за какие пытки не стал бы математиком, химиком, биологом и проституткой... (хотя последнее более возможно, чем первые три )

Спасибв за изысканный мат. Ես քեզ կլ**ելու ցանկություն չունեմ: Но за что сейчас мы боремься? Чтобы НКР презнали отдельной. Да? Я ведь о том же. Земли для меня не чужие, я тоже армянин, если не усекли. И у ног азербайджанцев или кого бы то не стало падать не собераюсь. Я лиш за мирное решение проблемы и уверен, что именно таким путем все и решится. Презнают НКР и все дела. И с азерами начнут улаживать отношения, как и с тюрками... И что вы тогда скажите? Когда несколько политяшек все решат за вас? Не чего... Потому что что бы мы - простые люди, не делали, героями не станем. Да умерли салдаты... и кого же помнят? ГЕНЕРАЛОВ. Хорпшо про это Дудин написал... живут на земле генералы и в бой посылают салдат... Как там в Азербайджане водят за нос людей, так и тут у нас... Решат войну, будет война... и? Думаете простым людям спустя века будет лучше? Если земли будут безкрайними, если честь народа буден знать вся вселенная, будет ли хорошо людям? НЕТ. А высказывания ZINVOR-а мне очень понравились (несмотря не на что). Видно, что человек умный.

Если не ошибашсь, тут надо высказывания пор политику писать, да? * Когда над властью седит хамелеон, цвета наченает менять общевство. Не помню кто сказал.

Люди, а нельзя бы вместо того, чтобы ссорится, предложить путь мирного решения конфликта. Так, хотя бы для самообмана. Иногда так и хочется поверить, что мир прекрасен, люди тоже.

Неужели мать и в Азербайджане не мать? Неужели ребенок там перестает быть ребенком? И на оборот... Как можно допускать, чтобы политические вопросы стали пречиной зверской ненависти... не между народами... а между людьми? ПОшли они на х** эти земли, если из за них дложны умереть наши братья и отцы... Надо презнать наконец НКР отдельной республикой и попытатся найти пути к миру. Ведь не какие земли, не какие деньги... даже на какая память предков не для кого не более важна, чем мир, пакой, чем его собственная судьба и судьба любимых людей... Надо стремится к этому...

Я тут новичок. Ищу хороших людей. Познакомлюсь со всеми... Люблю всех!

Тогда чем же я близок?

Rafaello Երբ խոսքերն ավելորդ են... Ապրես, մեծ հաճույքով կարդացի ու դեռ կկարդամ:

Հոդվածները կարդացվում էին, բայց բանաստեղծությունը... չհավանեցի:

*** Նժույգները պատրաստ են վազքի, Ու լծված են սայլերը արդեն, Ես սպասում եմ մթին ընթացքին, Պիտ հասնել մինչև լուսադեմ: Ինձ էնտեղ ապրել չի սազում, Որտեղ կյանքն ապրելու տնազ է, Իսկ հեռվում գագաթներ են սպասում, Հուպ տուր, սայլապան, վռազ եմ: Իմ հոգին կրակներ է ուզում, Խարույկը մարած` քամի, Ոտքդ կախ չգցես, ծերուկ, Հասցրու ինձ իմ հին մեհյանին: Մյուսները, գուցե, ձև բռնած Մտածեն, թե ոնց կնայվեն, Եկ շարժվենք դեռ չսափրված, Ետևում թողնենք էդ թայֆեն: Ես գիտեմ, սայլապան, ես տեսա Սև սքեմ հագած էն մարդուն, Նա խոսում է չարի անունից, Խոսում է, թեև, իմաստուն: Ներշնչում էր նա ինձ, թե, յանըմ, Ճակատիս է գրած իմ բախտը, - Մի շտապիր, հասնելու ես, ջանըմ, Ամեն ինչ ունի իր վախտը: Եկ վախտին չսպասենք, սայլապան, Պոկիր դու տեղից քո սայլը, Ես ուզում եմ շտապել, հուսալ, Մուսաներ է ծնում հուսալը:

*** Ով եմ ես, Աստված, Երբ չլինելուս համար պետք էր լոկ 300 դրամ 20 տարի առաջ: Ինձ ծնեց, գուցե, մեկի ուշացած Վայելքի լկտի անզգուշությունը, Ու ամեն գիշեր քնում է ինձ հետ Մեկի հարամած, խանգարված քունը: Ոչ մեկ իմ բախտին բաժակ չշրջեց, Տեսնելու համար արու եմ, թե էգ, Իմ էս չընդհատված անգոյությունը Տեսնես ում էր պետք: Ու քանի մեկը հղի էր ինձնով, Ինձ թվում էր, թե այդ ես եմ հղի` Չգիտեի, ախր, ինչպես բացատրել Սրտխառնոցը իմ: Անխուսափելի կյանքի զգացում էր, Շտապեցրած մի քիչ, մատուցված հում-հում, Որ աշխարհ չեկած, արդեն նկատեի` Լացով են ծնում, լացելով ծնվում: Ամեն մեկը իր գորշ կյանքն է ողբում, Ամեն մեկն ունի իր սգո սյունը, Ինձ էլ երևի բաժին է հասել Էս աբորտ չարած դժգոհությունը: Ով եմ ես, Աստված, Երբ իմ լինելու համար հերիք էր 19 գրամ 20 տարի առաջ...

Пишеш чудесно. Но почему не на армянском? Ты ведь, как я заметил, знаешь армянский, и не плохо...

По моему, любовь, это когда живешь кем-то и позволяешь, чтобы он(а) жил(а) как хочет...

Для меня это тоже послужило поводом для сомнений... Не верю...

Хорошо, когда замуж не по национальности выходят... а по любви. Не важно кого... только любите.

Вообще, как любят некоторые усложнять жизнь... Пусть каждый одевает что хочет. Женщины брюки, мужчины юбки. У каждого своя жизнь. Я не уважаю тех парней, которые запрещают своим девушкам одеватся так, как им по душе. Это от того, что они не уверенны в себе. Зацепили девушку и одевают как манахиню, чтобы не дай Бог кому-то получше не понравилась... Очень низко.