ՀԱՅՐԵՆՆԵՐ
1.
Էրնեկ ես անո՛ր կու տամ,
որ առեր իւր եարն է փախեր,
Ոնց որ ըզկամուրջն անցեր,
ջուրն ելեր, զկամուրջն է տարեր.
Ձընիկ - եղեմնիկ եկեր,
զոտվընուն հետքն է կորուսեր.
Առեր, ի պաղչան մըտեր,
ցորեկով զդընչիկն է պագեր։
Happy the man who took his girl
and fled the gaping throng.
They crossed the bridge: the waters swirled
and bore the bridge along.
The snow came down, the wind blew strong:
their tracks were soon erased.
He took her to the garden maze
and kissed her all day long.
Благословен ушедший с милой
за дальний перевал.
Мост перешли они,
и тотчас тот мост разрушил шквал;
Засыпало следы их снегом,
буран забушевал...
Он взял ее лицо в ладони
и - днем - поцеловал.
(пер. В. Звягинцевой)
2.
Քանի դու ինձի էիր,
նայ կանաչ ու ցօղն ի վրայ.
Երբ դու որ յիսնէն ելար,
ձիւն երեկ՝ եղեմն ի վըրայ.
Թէ այլվ՛ի ի յի՛ս դառնաս
ու կենաս խելացդ ի վըրայ.
Երթամ, բարկ արե՛ւ լինամ,
գամ, կանգնիմ կամարիդ վըրայ։
Լոյս ծագեմ ի քո վըրայ,
որ սաստի՛կ ձիւնըն վերայ։
While you were mine
the trees were in bloom.
Now you are gone
all is winter and gloom.
Come back to me,
let us be as before:
I'll be your sun
and the snows shall thaw!
3.
Ուր էիր, ուսկի՞ց եկար,
քան զամէն ծաղիկ դու պայծառ.
Երկիր ւ՛ի հոգիս մըտար,
չես ի տար պահիկ մի դադար.
Սըրտիս մէջն ի ժուռ եկար,
ւ՛ելնելու ճարա՛կ չի գըտար.
Զարկիր ի գըլխուս վերայ,
ւ՛աչերուս ի վար թափեցար։
Where are you from? Whence have you come,
O fairer than the rose?
You came and settled in my soul
and gone is my repose.
You've lost your way inside my heart,
you stir its hopes and fears:
You can't escape: you've stunned my head
and flow in my tears.
Где была ты, откуда пришла?
Если ты не посланница зла -
Отпусти меня, сделай милость!
Ты сожгла мое сердце дотла,
Ты в душе моей поселилась
И дороги назад не нашла,
Ты в сознаньи моем заблудилась,
Ты моими слезами текла.
(пер. Н. Гребнева)
4.
Այս աստընվորիս վերայ
երկու բան ողորմ ու լալի.
Մէկ՝ որ սիրոյ տէ՛ր լինի,
Մէկ՝ որ գա՛յ Գըրողն ու տանի։
Մեռածըն գէմ չէ՛ լալի,
որ ունի զիւր խոցն ալանի.
Եկէ՛ք, զողորմուկս տեսէք,
ոչ մեռած է, ոչ կենդանի
In this our world
two things deserve our tears:
The man who is in love
and he whom Death has taken.
The dead man in his grave
no longer needs your sympathy.
Behold me in my misery:
I'm neither dead nor alive.
В мире две великих силы:
смерть и скорбь любви земной.
Влюбишься, потом уносит
ангел смерти в мир иной,
Ну а мертвые не плачут,
скрытые сырой землей.
Кто же этот несчастливец?
Он ни мертвый, ни живой.
(пер. В. Звягинцевой)
5.
Աչերդ է ծովէն առած,
եւ ուներդ է ի թուխ ամպէն.
Այդ քո պատկերքդ - սուրաթըդ
ի վարդին կարմիր տերեւէն.
Ուր որ դու կանգնած լինիս,
չէ պատեհ վառեն մոմեղէն.
Ծոցուդ լոյսըն դուրս ծագէ,
գէմ ելնէ մեռելն ի հողէն։
Your eyes: the deep blue sea,
your brows: the clouds at night.
Your cheeks and face are aglow
and rose-petal-bright.
Wherever you go
no need for candle-light.
The shimmer of your breasts
brings the dead back to life.
6.
Սո՛ւտ է, որ կ՛ասեն, եղբա՛րք,
թ՛ընտանի կաքաւ չի լինի.
Մէկիկ մ՛ես երէկ տեսայ, -
ւ՛երնեկ է զիր տէրն որ ունի.
Իր օնքն էր ղալամով քաշած,
ւ՛իր բերանըն շաքարով ի լի.
Զմեռելն այլ ի գիրկն առնու,
ի ծոցուն հանէ կենդանի։
A partridge, friends, cannot be tamed?
Do not belleve the tale you've heard.
I saw one only yesterday
and envy him who owns that bird.
Her eyebrows a thin charcoal trace
and sugar-sweet her lips so red.
if she embraced a man stone-dead
he'd come to life in her embrace.
7.
Լուսի՛ն, պարծենաս, ասես.
«Լուս կու տամ ես աստընվորիս»։
Ահա՛ հողեղէն լուսին
ի գըրկիս՛ւ երեսն երեսիս.
Թէ չես աւատալ այս գերուս,
յե՛տ տանեմ ըզփէշ կապայիս,
Վախեմ՝ սիրոյ տէր լինիս,
լուս պակա՛ս տաս աստընվորիս։
O silvery Moon, your boast is bold:
"I give the world serenity".
Yet im my arms an earthly moon I hold,
she's lying cheek to cheek with me.
You don't believe me? Let me lift a fold
of my black cassock. But I fear you might.
Yourself be overcome by love for her
and give our world a feebler light.
Ты хвалишься, луна небес,
что озарен весь мир тобой.
Но вот луна земная здесь,
в моих объятьях и со мной!
Не веришь! я могу поднять
покров над дивной красотой.
Но страшно: влюбишься и ты
и целый мир накажешь тьмой!
(пер. В. Брюсова)
8.
Ի՞նչ անեմ, կամ ի՞նչ լինամ,
յո՛ւր տեսնում աղւոր, նայ սիրեմ,
Թէ զյաւիտենից պատճառն
եմ ուսել, ես երթամ, ասեմ,
Զաղէկըն այլ գիրկս առնեմ,
ւ՛աստուծոյ երթամ, ցըցընեմ,
- Զաղէկըն դո՛ւ ստեղծեցիր,
ինձ յէ՞ր մեղք դընես, թէ սիրեմ։
What can I do? As soon as I set eyes
upon a beauty I'm aflame with love.
When I have grasped the laws of stars and skies
I'll put my arms round my delightful dove,
Show her to God and argue with Him thus:
Thou, Lord, hast made the beauty that here stands-
Why shouldst Thou turn Thy wrath upon my head
because I love the product of Thy hands?
9.
Լուսինն ի սարէն փըրթաւ,
ի՛նքն ու իւր աստըղըն ի հիտրաց.
Զաղուորն ի գիրկըս առի,
պագ առի երկուքս ի հիտրաց.
Ըստեղծողն իր բերնովն ասաց.
«Մի՛ թողուր զատ եարդ ի ձեռաց.
Հընցկուն պէլըման աղուոր
չե՛մ ստեղծեր երկուքն ի հիտրաց»։
The Moon rose up above the mountain
with its bright star together.
I embraced my beloved and with passion
kissed her on both cheeks together.
And God commanded from above:
Take care you do not lose your love,
For under the Moon I did not fashion
two such peerless beauties together.
10.
Հընցեղ եմ ի քո սիրուդ,
որ տըղեկըն ծիծ չէ կերել.
Մարիկըն վաղուց մեռել,
ու տըղեկն որբուկ մընացել։
Ջուր տուր իմ ծարաւ լերդիս,
քո սիրուդ ի տապն եմ ընկել.
Խօսէ, որ առնում իխրար,
ես յետի նէֆէսս եմ եկել։
Away from you I'm like a child
snatched from his mother's breast:
An orphan in a hostile world,
unloved and uncaressed.
Oh give my thirsting heart a cooling drink,
my love for you has set me all on fire.
Grant me a single word of hope:
I am parched with desire.
