Vahe Avetian

Ne znakom s Arifom Gusejnovim i ego misljami. Chto on govoril?

Росия немитая, да, и страна рабов, тоже верно, но не значит это что армяне не раби, не труси, не хачики... Строки Лермонтова нам не утешение... К стати сам факт что русский поет мог такое писать о своей стране, и написанное им могло опубликоватся и стать классикой говорит о величии России. Знаете ли ви хоть один случай того что бы Армянский писатель критиковал Армению и остался бы в живых, или не был бы посажен в тюрму? Неты таких фактов. Рабы же...

Думаю что на самом деле всё очень просто, но эта простота не комплементарна нам, по этому и прибегаем ко всяким софистикациаям, что бы хоть немножко достойно виглядеть - хотя бы в своих собственных глазах. Никому не приятно наверно осознать что и предки и мы рабы и трусы, что нас в тюрьме держат пси собственного происхождения - армяне. Никому не приятно осознать что если не сделать что нибудь резко и бесповоротно сейчас, то наши будущие поколения тоже будут рабами. Это же так очевидно господа и дамы армяне. Если мы храбрые на самом деле, а не трусы как нас называл поет, то следовала бы смотреть правде в глаза, какой бы горькой она не была бы, и сделать с этим что то, и сейчас. Крокодил, варан и крыса самые живучие твари. Первые две пережили все катаклизмы планеты, третье выживут ядерный апокалипсис. Не думаю что только из за того что они вижили и выживут, достойны особенного уважения. Суть же не меняется - они же всё равно крoкoдил, ящер и крыса. То же самое можно говорить и об армянах, и о кавказских народах, и о народах ближнего востока и о бо всех, которые позволяют себя завоевать, потом совершают подвиги во вражеской армии. Если у нас на самом деле были и есть храбрые, герои и не рабы, то почему не совершали свои деяния тогда, когда их хозяева нас завоёвивали? Мы на всё имеем право. Право определяет человек сам вообще. Ни кто другой не может определить, или установить чё то другое право. Если право устанавливает кто то - то это не право, а директива. Мы ничего и никому не должны. Нам да - должны, но это другая тема. Скажу только, что всем это станет ясно, если ми сможем обложить наших должников, вместо того что бы служить в их армиях, и совершать подвиги - подвиги рабов с надеждой на подкормку...

Думаю именно по этому и назвал трусами и рабами армян. Увидел завоёванную страну с одной сторони, и верную службу завоёванних завоевателю . Ну как не назвать такой сброд - трус, раб, армянин?!

ЗАЯВЛЕНИЕ Самозванец президент Армении Серж Саркисян, Я вам сообщаю что не собираюсь пользоваться возможностью которую предоставила амнистия подписанная вами, и не сдамся милитаризованной банде которая называет себя полицией и судом в Армении по следующим причинам: 1. Вы не президент Армении, назначили себя самого таковым фальсифицируя выборы и по этому незаконны все документы подписанные вами. Вместо объявления амнистии, вы должны просить о таковой, когда будете арестованы и судимы народным судом. Я вам сообщаю заранее, что собираюсь делать всё возможное что бы это случилось скоро. 2. Вы будете обвиняться, и этим документом уже обвиняетесь в активной организации и участии в фальсификациях всех выборов и конституционных референдумов со дня независимости Армении, как самозванец премьер министр, глава полиции, служб безопасности и обороны. 3. Вы будете обвиняться за подчинение национальных интересов Армении милитаризованной банде ФСБ которая завоевала Россию, за то что превратили Армению интегральной частю этого международного криминального синдиката. 4. Вы будете обвинены за организацию и осуществление заговора против Армении. 5. За нарушение прав человека, за организацию массових преступлений против людей, ваши деяния Серж Саркисян, будут класифицироватся как преступление против человечества. 6. Вы будете обвиняться за организацию и реализацию розбоя против армян в респиблике и диаспоры. 7. Вместе с вами будут обвинены ваши предшественники президенты, премьер министри, правительства, парламенты, органи власти в регионах, городах и сёлах со дня правозглашения независимости. Все ваше имущество, и имущество вишеуказанных лиц будет национализировано и возврашчено в государственную казну до последней копейки. Серж Саркисян, принятие вашей амнистии и сдача самозванной полиции будет признанием вашего президентства с моей стороны, и соучастием в организаванной вами преступлении. Я предупреждаю вас: если когда либо к вам и к вишеупомянутым дамам и господам будет применена амнистия, то она войдёт в силу после общенацинального референдума проведённого средь Армян во всём мире. Ваге Аветян Соучередитель Республиканской Партии Армении, член первого совета партии Командир Армии Независимости Соучередитель и президент 3К Нетворк Соучередитель ПФА - Полиси Форум Армениа Соучередитель Союза Изгнанних Писателей Армении Кандидат в парламент Королевства Швеции Писатель 24/07/09 Стокгольм

DECLARATION Self-proclaimed President of Armenia, Serzh Sargsyan, I am informing you and the concerned society that I am refusing to use the opportunity that the amnesty you have signed has granted, and I'm not going to appear before the militarized criminal gang called police for the following reasons: 1. You are not the president of Armenia. You have proclaimed yourself as such by rigging the elections; consequently any document you sign is illegal. Instead of announcing amnesty you should ask one after getting arrested and tried in public court. And ahead of time I'm notifying you of my certainty and readiness to do the utmost so that it happens as early as possible. 2. You will also be accused (this document is already a statement of accusation) of your outstanding contribution to the rigging of every single election and the two constitutional referendums as a self-proclaimed Prime Minister, head of the Police, National Security and Defense Ministry. 3. You will be accused of subordinating the Armenian national interest to that of FSB (Russia's Federal Service of Security, former KGB), the militarized criminal gang reigning over Russia, as well as making our national interest an integral of that international criminal syndicate. 4. You will be accused of hatching and carrying out a plot against Armenia. 5. For infringing human rights and organizing thousands of crimes against people, your evil deeds, Serzh Sargsyan, will be categorized as a crime against humanity. 6. You will be accused of promoting and realizing widespread robbery of the national property of the Armenian nation both at home and in Diaspora. 7. Along with you, accused will be your preceding presidents, prime ministers (including the late ones), governments and parliaments, all regional, urban and rural administrations, which have existed since independence. The entire property acquired at home and elsewhere will be appropriated from all of you mentioned above. Luma by luma, all stolen trophies will be returned to the national treasury. Serzh Sargsyan, Accepting your amnesty and exposing myself to the criminal gang, which has proclaimed itself to be a police department and court, will signify recognizing you as president and, thereby, partaking in the crime you have organized. I am warning you: it is only through an all national and worldwide referendum that amnesty should ever apply to you and all above-mentioned ladies and gentlemen. Vahe Avetian Co-founder and member of the first council of the Republican Party of Armenia Commander of the Independence Army Founder and President of 3K-Kreativ Kultur Kraft Co-founder of PFA (Policy Forum Armenia) Co-founder of Union of Exiled Writers and Intellectuals MP Candidate of the Kingdom of Sweden Writer 24/07/09 Stockholm

Հայտարարություն Հայքի ինքնահռչակ նախագահ Սերժ Սարգսյան, տեղեկացնում եմ ձեզ և մտահոգ հասարակությանը, որ ձեր ստորագրած համաներումի ընձեռած հնարավորություններից հրաժարվում եմ օգտվել և չեմ ներկայանալու ոստիկանություն անվանվող ռազմականացված քրէախմբին հետևյալ պատճառներով. 1. Դուք Հայքի նախագահը չեք, հռչակել եք ձեզ որպես այդպիսին զեղծելով ընտրություններ, հետևաբար անօրինական են ձեր ստորագրած բոլոր փաստաթղթերը։ Դուք ոչ թե պետք է համաներում հռչակեք, այլ ձերբակալվեք, դատվեք ժողովրդական դատարանում և ներում հայցեք ինքներդ, և ես ձեզ կանխավ հայտնում եմ վստահ պատրաստակամությունս անելու ամեն ինչ, որ դա հնարավորինս շուտ տեղի ունենա։ 2. Դուք մեղադրվելու եք նաև, և այս փաստաթղտով մեղադրվում եք արդեն իսկ, այս պահին, նախկինում բոլոր անխտիր ընտրությունների, սահմանադրական երկու հանրաքվեների զեղծմանը ձեր եռանդուն մասնակցության համար, որպես ինքնահռչակ վարչապետ, ոստիկանության, ազգային անվտանգության և պաշտպանության նախարարության ինքնահռչակ ղեկավար։ 3. Դուք մեղադրվելու եք Հայոց ազգային շահը Ռուսաստանը նվաճած ռազմականաքաղաքականացված քրէական հանցախումբ ՖՍԲ-ի շահերին ստորադասելու, այդ միջազգային հանցավոր սինդիկատի ինտեգրալը դարձնելու համար։ 4. Դուք մեղադրվելու եք Հայքի դեմ դավադրություն նյութելու կազմակերպման և իրականացման համար։ 5. Մարդու իրավունքերի ոտնահարման ու դրանց դեմ կազմակերպված բազմահազար հանցագործությունների համար, ձեր ոճիրը՝ Սերժ Սարգսյան, դասակարգվելու է որպես մարդկության դեմ գործած հանցագործություն: 6. Դուք մեղադրվելու եք հայ ժողովրդի, սփյուռքում և տանը, ազգային սեփականության լայնածավալ թալանը դավելու և իրականացնելու համար։ 7. Ձեր հետ միասին մեղադրվելու, ձերբակալվելու և մեղադրյալի աթոռին են նստելու ձեր նախորդ նախագահները, վարչապետները, անգամ հանգուցյալ, կառավարությունները, խորհրդարանները, մարզային, քաղաքային ու գյուղական ամբողջ ղեկավարությունը, անկախության հռչակումից ի վեր։ Ձեզնից, վերոհիշյալներից, նրանց մտերիմներից և ազգականներից գանձվելու է ամբողջ ունեցվածքը տանն ու արտասահմանում, ազգային գանձարան է վերադարձվելու գողացված ամբողջ ավարը մինչև վերջին լուման։ Սերժ Սարգսյան, ձեր հրապարակած համաներումն ընդունելն ու ոստիկանություն ու դատարան ինքնանվանվող կազմակերպված քրէական հրոսակախմբին իմ ներկայանալը կնշանակի ճանաչել ձեզ որպես նախագահ, և այդով մասնակից լինել ձեզ դաված ու նյութած հանցագործությանը։ Ձգուշացնում եմ. եթե ձեր ու վերևում թվածս պարոնների ու տիկնանց նկատմամբ համաներում կիրառվի երբեվև, այն անպայման հաստատման է դրվելու համազգային, համաշխարհային հանրաքվէով։ Վահե Ավետյան ՀՀԿ հիմնադիր և առաջին խորհրդի անդամ Անկախության Բանակի հրամանատար 3K Ոստայն - համահիմնադիր, նախագահ PFA - Policy Forum Armenia - համահիմնադիր Վտարանդի Գրողների ու Մտավորականների Միություն - համահիմնադիր Շվեդիայի Թագավորության 2010 թ.-ի խորհրդարանի թեկնածու Գրող 24.07.2009, Սթոքհոլմ

Ի՞նչ մի բարդ բան է մի քանի ոստիկան ծեծելը Մեր գազեթչիներից մեկի հոդվածում կարդում եմ լուրն այն մասին, որ Հուլիսի 1-ին` ընդդիմության հանրահավաքի իրազեկման ժամանակ, Տիգրան Առաքելյանի քեռին` Երջանիկ Ավետիսյանը ասաց, որ մի քանի ոստիկան ծեծած ու ներկայումս դրա պատճառով բանտարկված Տիգրանի քաշը 45 կիլոգրամից ցածր է եղել, հասակն էլ` մոտ 1 մետր 50 կամ 55 սանտիմետր: Ենթադրում եմ, որ գորովալից քեռին ակնարկում է, որ 45 կիլոգրամանոց ու 1 մետր 50 կամ 55 սանտիմետրանոց մեկը չեր կարողանա մի քանի ոստիկան ծեծել։ Ցավում եմ հայտնել սիրելի քեռի, համազգային կոնգրես, վերանվանված համազգային շարժում և նշանակովի այլ ընդդիմության սիրելի անդամներ և անդամուհիներ և վերջապես ցավակից հասարակություն, որ 45 կիլոգրամանոց ու 1 մետր 50 կամ 55 սանտիմետրանոց լինելը մի քանի ոստիկան ծեծել ի վիճակի չլինելու փաստարկ չէ մեզանում։ Մեր երեք ինքնահռչակներից վերջին երկուսը միասին 2 մետրի չեն հասնում հասակով, իսկ քաշով (ձևով ու բովանդակությամբ նույնպես), շատ չեն տարբերվում մի պարկ կարտոֆիլից, բայց այդ հանգամանքը չխանգարեց նրանց սպանել հազարը, բանտարկել, խոշտանգել տասնյակ հազարը, արտատքսել, հարյուր հազարն ու ծնկած պահել միլյոնավորը, և անգամ արժանանալ Կովկասի վագր, թե հովազ, թե առյուծ, թե էլ ինչ անասուն, չեմ հիշում հիմա հաստատ՝ տիտղոսների։ Ի՞նչ մի բարդ բան է մի քանի ոստիկան ծեծելը։ Իսկ եթե չեք ուզում բանտարկել Տիգրան Առաքելյանին, սիրելի քեռի, ՀՀՇԱԿ, ընդդիմանակ, այլ անդամաք և անդամուհուք, այլք փարոսաք, գյուղկալանավոր ավազականք, ու գեղացիական անհնազանդաք, մի տվեք նրան թռուցիկներն ու թաքնվեք նրա ու նրա պեսների հետևներում։ Ինքներդ ԶԱՆԳ ԿԱԽԵՔ։ Չէ՞ որ դուք լավ տռուզ եք, ծանր ու կերած-խմած։ 11.07.2009, Սթոքհոլմ

Չէ չէ մի գրող - Այ տղա մի էդ կալանավորների ցուցակը տուր տեսնեմ։ - Բոլորին՞ը ընգեր գլխավոր ջան։ - Այ տղա դու ե՞րբ ես սովորելու տիտղոսս։ Տո ախմախ, բոլորինը տալիս ես ի՞նչ անեմ: Սեղանիս վրա տեղ կա՞, որ բոլորինը տաս։ Այ տղա էն 5 տարվա մինչև դատապարտվածներինը տուր, մեկ էլ նրանցը, որ դատապարտելու ենք 5 տարվա։ Ամնիսծյա եմ անըմ։ - Ամունիստյա՞ ընգեր գլխավոր ջան: Հա լավ բան ա, վախտն ա ոնց որ ասըմ են։ - Տո հայվան, ես քեզ գործից ռադ եմ անելու վերջը, պռոստո քեզնից տականք դեռ չեմ գտնում։ Տո հայվան, ամունիստը որն ա, քանի՞ անգամ եմ ասել, ամնիսծյա, ամնիսծյա այ ապուշ։ Արա տենց եք անում, որ սաղ հանրապետությունով գեղացի են անվանում մեզ։ Այ տղա դպրոց ուղարկենք քեզ նորի՞ց։ - Գլխավոր ջան, ընչի՞ գեղացի ըլնելը վատ ա հա՞: Տո սաղ էդ մեզի չհավանող քաղքցիքին կզցրինք կոխինք մկան ծակը: Տո հեց լավ էլ գեղացի ենք գլխավոր ջան։ Ընչի՞ թաքցնենք որ։ - Ռադ եղի շուտ, վատ կլնի։ - Բա էն ցուցակը չբերե՞մ։ - Բեր այ տղա բեր, մի խոսա, բեր մենակ։ - Բերած ա գլխավոր ջան, ջեբս ա։ Հրես։ - Այ տղա էս ինչ քուրչ ա, հո դու հիմար չե՞ս: - Իյա, այ գլխավոր ջան, տալիս ասում ես մենակ դու իմանաս, ու դրանց սաղին հավաքես, հետո էլ ասում ես ջեբդ մի պահի։ Էդ սաղին հատ հատ ես եմ հավաքել, կոխել ծակերը, մնացածի գլխին էլ սարքած պրծած ա, բա մի հատ թուղթ էլ ա չճմրթվի՞։ - Տուր տենամ։ Քանի՞ հոգի են արա՜։ - Ուղիղ 400 հոգի, հոբելյանական, Դդմաշենի 400 ամյակի կապակցությամբ։ - Դդմաշենը 400 տարեկան ա՞։ - Չէ գլխավոր ջան։ 128 ա։ - Այ տղա բա ընչի՞ 400։ - Դե 400-ն ենք բռնե գլխավոր ջան, բա ի՞նչ անեինք։ - Հա էլի, ի՞նչ անեիք։ Մարդ բռնելուց բացի էլ ի՞նչ անեիք։ Տուր տենամ։ - Հրես: - Էս համար 1-ից մինչև 59-ը տարեք բերեք, մի ամիս էլ պահեք, լավ փող քամեք, դուխները ջարդեք, սիկտիր արեք թող գնան։ - Էլավ գլխավոր ջան։ Ինչքա՞ն վեր ունենք։ - Էնքան մինչև սաղ ցեղով բանկրոտ ըլնեն, ընտանիքները քանդվեն, սիկտիր ըլեն էթան ամերիկա-եվրոպա, ռուսաստան-թուրքիա, կապ չունի, փող ղրգեն։ Դավայ, դրանց թվերին կլոր արա։ - Ֆսյո գլխավոր ջան։ - Ֆսյոն ո՞րն ա այ տղա։ Էդ դու օտար լեզու էլ գիտես հա՞։ Մալաձե՜ց։ - Հա դե բա գլխավորական ենք ախշատըմ, բա ուրիշ ոնց կլի ընգեր գլխավոր ջան, ցավդ տանեմ։ - Տրամադրությունս ինչ որ լավանում ա այ տղա, ընչից կըլի՞։ Կարո՞ղ ա էս 59 օչխարին որ լավություն եմ անում, դրանից ա լավանում, հը՞։ - Կարող ա դրանից ա, կարող ա դրանցից քամելիք ունեցվածքի ուրախութունիցն ա, կարող ա երկուսն էլ իրար հետ գլխավոր ջան։ Բա ո՞նց ցավդ տանեմ, երկուսն էլ հալալ գորձ ա։ Հայրենիքին ծառայող։ - Գլուխդ աշխատում ա որ ուզում ես այ տղա։ Էս համար 60-ի վրա խաչ քաշի։ Դրան հենց հիմա զանգի թող սիկտիր անեն տուն, հենց հիմա։ Թող փող էլ չուզեն։ Բաց թողեն գնա, սաղ թերթերում ու տելեվիզրում էլ գրեք, ասեք անկաշառ, ազնիվ բաց թողին, թող ինքն էլ ասի։ - Բա ո՞ր չասի շեֆ ջան։ - Ծեծեք կասի։ - Բա որ էլի չասի։ - Ավելի լավ ծեծեք, ընտանիքը վնասեք։ Այ տղա, օգնականը ես ե՞մ, թե՞ դու։ - Ես եմ շեֆ ջան, ես եմ, բայց ընչի՞ հենց դրան գլխավոր ջան։ Էտի մի 400 000 նաղդ կթվող ա։ - Հա՞, բա ո՞վ ա քիչ կթվող էդ 59-ի մեջ։ Էսօր տատուս մահվան 60 ամյակն էր, ասի դրան լավություն անեմ։ - Էս 23-ը շեֆ ջան։ Հազիվ մի 20 000 թափ տրվի սաղ ցեղով։ - Հա լավ, դրան հենց հիմա բաց թողեք, էդ 60-ին էլ տարեք բերեք կթեք, ոնց որ մնացածին։ Էդ 23-ի 20 000-ը թող հետո նալոգովին ձեռից առնի։ - Հրամանքդ գլխավոր ջան։ - Էլ ի՞նչ։ - Էս 61-ից մինչև 167-ը իրեք ամիս տարեք բերեք ու չոքցրեք, դուխաթափեք ու սիկտիր արեք։ 167- ից… - Շեֆ ջան ընչի՞ 167- ը օրինակ, այլ ոչ 168-ը: - 168-ը բայղուշ թիվ ա։ Էդ 168-ին վաբշե ջնջի, ջնջի արա՜, վերացրու, թող դա ոչ մի տեղ չլնի, ոչ մի տեղ չգրվի դրա մասին, չխոսվի, վսյո մոռացեք։ Ջնջի՞ր լրիվ արա։ Հլը տենամ։ Լավ ա։ Վսյո։ Գրողիս տեսեք… - Ի՞նչ գրող ուստա, վայ կներեք, ընգեր գլխավոր ջան… - Ոչ մի գրող այ տղա՜, ի՞նչ գրող, ո՞վ ասեց գրող … Ասում եմ գրի, ոչ թե գրող։ Գրի. 169- ից մինչև 378-ը… - Շեֆ ջան, բայց ոնց որ հաստատ ասիր գրող… Էդ168- ը էն գրողն ա՞… Էն էլի, որ ասում են որ… - Այ տղա՜, ասեցի ջնջի, մոռացի, չկա էդ 168- ը …, գրի, մինչև 378-ը մի երկու անգամ ծեծել տվեք բերդում, մի քանիսին հոգեբուժարանում կոտրեք, դրանից հետո մնացածին սովորական կուլակաթափում ու դուխաթափում: - Ոնց ասես շեֆ ջան։ - 379- ից մինչև 399-ը թող նստեն։ - Ինչքան նստեն շեֆ ջան։ - Ցմահ։ - Իյա՜, ընչի՞ ցմահ գլխավոր ջան։ - Կայֆիս հըմար։ - Գլխավոր ջան բա խալխը չի՞ ասի սրանք էլ էին մինչև 5 տարի մեղադրված, սրանց վրա ընչի՞ ամունիստ չելավ։ - Կայֆիս հըմար արա՜։ Չե՞ս հասկանում։ Սրանք պտի ցմահ նստեն, որ խալխը հենց դա էլ հասկանա, որ ում ուզեմ, երբ ուզեմ կթողեմ, ում ուզեմ կբռնեմ, ում ուզեմ կկոտրեմ, կդուխաթափեմ, ում ուզեմ բանկրոտ կանեմ, կլարեմ արտասահման, կծախեմ ստրկության, կստիպեմ հա փող ղրգի…, ու էդ սաղ կայֆիս հըմար արա՜…, հասկըցա՞ր արա՜… Հարց կա՞։ - Հարց չկա, ցավդ տանեմ գլխավոր շեֆ ջան։ Հարց ունեցողին էլ կավելցնենք էդ ցուցակին ցավդ տանեմ։ Մեր հնավուրց երկրում հո հոբելյանները Դդմաշենով չպրծա՞ն։ Իմաստուն ես էլի շեֆ ջան, ես չէի ֆայմի տենց վայրանտ։ Բայց դե բռնելուց ու գործ սարքելուց էլ ես եմ չէ՞ անփոխարինելի, չէ՞ շեֆ ջան… Ասա էլի շեֆ ջան, սենց ախշատըմ ենք, մի հատ գովասանքի արժանի չե՞նք։ - Հա, չեմ կարա չխոստովանեմ։ Մալադեց։ Դրանց փողաթափի 10 տոկոսը կվեգալես քեզ, էրեխեքիդ կպահես։ Երեխեքիդ լավ նայի։ Գնա, գնա գործդ արա, տեղյակ պահի ընթացքից։ - Մերսի շեֆ ջան։ Էրեխեքին ուզում եմ ղրգեմ արտասայման սովորելու։ Մի բան կանես չէ՞։ Ես չեմ գիդում ինչ անեմ։ - Կանեմ։ Դու գնա գործդ վերջացրու, երեխեքով կասենք կզբաղվեն։ Գնա։ - Թռա շեֆ ջան։ - Այ տղա սպասի։ Մոռացա ասեմ, որ էն վերջինը, 400-ը, թող ինքնասպան ըլնի։ Լսեցի՞ր այ տղա։ Էս թռա՞վ։ Թռավ ոնց որ։ Չէ չէ մի, թռավ … Թե ո՞նց ա թռնելու էդ սողունը… Չէ չէ մի…, գրող… 01.07.2009, Սթոքհոլմ

Սա վերջն է Սա վերջն է, վերջն է երրորդ սերիայի, ինչպես կասեր իմ սիրելի բարեկամ Օստապ Իբրահիմիչը՝ Բենդեր Մարիա, որն անգամ լեյտենանտ Շմիդտի որդի է եղել ինչ որ ժամանակ, ու եթե չեմ սխալվում, առաջնեկն ու միակ իսկականը: Այս անգամ էլ չի գնահատի ոչ ոք իմ տիտանական աշխատանքը, ոչ նախանձից, ոչ, իմ հարազատներն այդպիսինը չեն, այլ երկու կապեկի խելք չունենալուց, որովհետև զըռ բոշ գեղացիներ են, որը ցավալի է, իհարկե, բայց անհերքելի ապացույց սեփական գեղացիությանս նաև ցավոք, համենայն դեպս ոչ վաղ պատմական անցյալում։ Համբոն ինձ ուղարկեց քաղաք՝ Արտեմի մոտ, որ մարդ դառնամ, ես բազազացա, գեղացիքս, որ երազում էին բազազանալ սովորել ինձնից, երբ վերադառնամ, ասում են, որ դա այլասերություն է։ Բա ես ի՞նչ անեմ հիմա։ Ստեղ Արտեմին եմ վարի տվել արդեն, գեղացիքս զզվում են բազազներից։ Այսպես պաթետիկ բացականչենք՝ Նանի՜, Նանի՜… , իբր խեղճ ենք, ինչ վատն եք դուք, ինչ լավն եմ ես, բան-ման, թշնամիներս էլ կարծեն, ըհը, վերջնական հարվածի ժամանակը հասավ, որ բոլորը կարծեն, որ ծանր է իմ վիճակը, ես շատ խեղճ եմ, բան, ու թշնամիներս պատրաստվեն մահացու հարվածի, որովհետև գեղացի ազգականներս հենց լսեցին՝ Նանի՜, արձագանքեցին, ինչ Նանի, Նանին վաղուղ մեռել ա, Նանի՜. Ի՞նչ Նանի 21-րդ դարում։ Մանի՜, մանի՜, մանի՜, մանի՜, մանի՜… ի՜նչ Նանի, էս ինչ հետամնաց, ռետրո բաներ են, ի՜նչ Նանի… Սիկտիր, Գիքոր, ու սենց մի վախտ մայմունություն ու քյանդրբազություն, որ արտիստիկ լինի, դա պարտադիր է, պետականաստեղծությունը անհրաժեշտ է էսթետիկայով անել, որովհետև չկա էթիկա առանց էսթետիկայի, իսկ առանց էթիկայի չկա օրենք և ավանդույթ, երկու հարատև պարտադիր բաղկացուցիչ պետականության, առանց որի փլուզվում է ցանկացած մեծության տիրություն։ Այս կառույցին պետք է ձեռնամուխ լինեն անգամ ծայրահեղ անարխիստները, որովհետև չկա անարխիզմ, եթե չկա պետություն՝ դիմադրության անհրաժեշտության բացակայության պատճառով։ Ու ֆիլմի վերջում, երբ տխմարները կարծում են, որ իմ գերեզմանին այլևս այցի չի գա պարսկուհու աչքերով գեղեցկուհին, ու իմ երեխաները չեն գոչի. - Ու՞ր ես պապա՜, պապա՜,- կգրվի տիտրը. - Սա ֆիլմի վերջն է, բայց երրորդ սերիայի, ու այդ պահին կփայլեն բազում պարսկուհու աչքերով գեղեկցկուհիների դեմքեր, ու բազում երեխաներ, բազում երկրներում կասեն, - Ախ պապա, պապա, քիչ էր մնում վախենայինք, չնայած գիտեինք, որ այդպես է գրված սցենարը։ Հաջորդ սերիան վերաբերելու է սուսերամարտին, իսկ գեղի կլուբներում շախմատ խաղալ սովորած ստրատեգներին զգուշացնում եմ, որ ինձ տասը տարի շարունակ կրել է բլից շախմատից Եվրոպայի չեմպիոն, իմ սիրել բարեկամ ու համադասարանցի Նորայր Քալանթարյանը, օրը հազար պարտիա, այնպես որ, եթե դուք ամբողջ կյանքում վիզ եք դրել պիվի վրա խաղալուց կրել, գեղացիք, ես դարձել եմ պարտության վարպետ, բայց միայն Եվրոպայի չեմպիոններին, և դա կհաստատի ձեզ անգամ Օստապ Իբրահիմիչը, որի հետ ծանոթացանք հենց շախմատ խաղալուց, երբ նա միաժամանակյա խաղի հերթական տուրնիրում գողացավ վարպետորեն իմ թագուհին, ինչին ի պատասխան հետևեց իմ քայլը, որը կոչվում է «կրիվոյի հակահարձակում», որն է նժույգով ականջի ու ճակատի մեջտեղին թափով հասցնելը: Դրանից հետո նա ընդունեց իր պարտությունը, և այդուհետ բարեկամներ ենք։ Ես նրան հանդիպեցի այսօր առավոտյան, նա հիմա իմ հարևանն է, երեխաների շորերն էր տանում լվանալու, ու ժամանակ չուներ խոսելու առանձնապես, բայց հասցրեց գոռալ. - Բարի եղիր չորրորդ սերիայում, Վահե, բարի, համենայն դեպս սկզբում, նրանք պարզապես չգիտեն, որ դու անմահ ես, ու տարբեր են քո պերսպեկտիվներն իրենցից, ու շարունակեց իր վազքը դեպի լվացքատուն։ Նա անսպասելիորեն լավ հայր է։ Նույն բանն էր ասում քիչ հետո իմ լավ բարեկամ Մուհամեդը, աֆղանական բանակի գեներալ ու գլխավոր շտաբի հրամանատար այն ժամանակ, երբ աշխատանքային այցով Սովետական Միություն էր այցելում դեռ ողջ առողջ ընկեր Նաջիբուլան, պաչպչախառն ընդունվում Կրեմլում, իսկ մենք բոլորս այդ մասին լսում էինք հեռուստատեսությամբ։ - Վահե, ինչ-ինչ, բայց Նաջիբուլային թոկից փախած չես անվանի։ Բարի լինելը լավ է։ - Բարի՜,- գոռաց հանկարծ հետևիցս մեկը. - վայ մաման պայթի, էս ի՞նչ էր։ Շրջվում եմ, տեսնում Բարի Յայան է Բուրունդիից, նա ցեղասպանություն վերապրած է ու «DJ», ու ես գրել եմ նրա երգերի համար մի քանի շվեդերեն բանաստեղծություն։ Նրան է կանչում փնթփնթան հղի կնիկը չինացի, ճվճվան ձայնով, որ ուղարկի կաթ առնելու։ Բարին մեղավոր նայում է, աչքերով հասկացնում, որ կզրուցեր հետս մեծ հաճույքով, ինչպես միշտ, բայց հղի կնոջը պետք է գուրգուրի, որովհետև նյարդային է, ու նյարդային կարող է լինել փոքրիկը, իսկ նյարդային մայրիկներից ծնված փոքրիկների երկրից փախել է չինացի աղջընակը, իսկ Բուրունդիում վերջերս մորթեցին 500 հազար կին ու երեխա, երևի, որ ավելորդ ստրեսների մեջ այլևս չընկնեն։ Ես այդ ժամանակ հասկացա մարդկանց լռելու ֆենոմենը, երբ կողքից նայում էի, հեռուստացույցի էկրաններին գամված շվեդ բարեկամներիս, որոնց «համակարգիչները» կախ էին ընկնում մարդակերության տեսարաններից, ու ծպտուն չէին հանում, իսկ հաջորդ պահին լսում էին, որ խիստ հիվանդ է Սթոքհոլմի գազանանոցի ռնգեղջյուր Նելսոնը, ու հոնգուր-հոնգուր, և հավատացեք՝ անկեղծ, լաց լինում։ - Գիտե՞ս, Վահե, Նելսոնը միակ ռնգեղջյուրն էր աշխարհում, որ ծնվել էր գազանանոցում,- ասաց ինձ ընկերուհի Պատրիսիան, արցունքների մեջ կուրծքս ողողելուց առաջ, ու ես մտածում էի էն ժամանակ. - էս մարդիկ սու՞տ են բոլորը, բան չեմ հասկանում, թե բութ են ձևանում, ի՞նչ խեռիս Նելսոն, ի՞նչ խեռիս գազանանոց, 500 000 մարդ են մորթում հենց հիմա՜… Հենց ասում էի, տեսնում էի շուրջս կախ ընկած «կոմպեր», ձեն-ծպտուն չկա… Հիմա նոր սկսել եմ հասկանալ… Լռվում են, չեն ընկալում, խախտվում են նախօրոք բոլոր տրամաբանական կառույցները մարդկության մասին, հանգամանորեն, սերնդե սերունդ կառուցած… Նման բան լինել չի կարող, ու ջնջում է պարզապես պաշտպանական մեխանիզմը «հարդ դիսկից»։ Ապականությունը հասկանալի չէ։ Այն հասկանալու համար ապականվել է պետք։ Բարի լինել … Լավ՝ սկզբից, Օստապ Իբրահիմիչ, Մուհամեդ ու Բարի Յայա, Էս մի զարկն էլ ձեզ եմ բաշխում։ Սա վերջն է, վերջն է երրորդ սերիայի, ինչպես կասեր իմ սիրելի բարեկամ Օստապ Իբրահիմիչը՝ Բենդեր Մարիա, որն անգամ լեյտենանտ Շմիդտի որդի է եղել ինչ որ ժամանակ, ու եթե չեմ սխալվում՝ առաջնեկն ու միակ իսկականը: Սթոքհոլմ, 2005-11-20

Հայերի ցեղասպանության համառոտ պատմություն Հայերը ջարդվեցին, որովհետև նրանց մի մասը բացահայտ համակրանք արտահայտեց ռուսական կայսրության նկատմամբ, ավելի քան 600 տարի օսմանյան կայսրության քաղաքացի լինելով հանդերձ, իսկ բացարձակ մեծամասնությունը հավատաց արևմտյան տերությունների բանավոր խոստումներին: Հայերը ոչ մի կերպ չեին կարողանում հասկանալ, որ Ռուսաստանը և արևմտյան տերությունները թքած ունեն հայերի վրա էլ, ցնորյալ Հայաստանի էլ։ Այդպես էր նախկինում, այդպես է հիմա, այդպես է լինելու ապագայում։ Ասածս ոչ մի կերպ չի արդարացնում թուրքերին: Նրանք մեղավոր են մեր ջարդերում նույնքան, որքան որ մենք, մեր հիմարությունում։

Զգուշացնում եմ Սոցիալական, իրավական, բարոյական ճնշումը հայերի վրա անընդհատ մեծացնելն արվում է արհեստական սոցիալական ընդվզում առաջնելու համար, որի հետևանքով հեղաշրջում է տեղի ունենալու Հայաստանում։ Այդ պատճառով ցուցադրական ցինիզմի է հասցվել թալանը, իսկ դոլլարի հետ խաղերով չքավորներին հասցնում են հուսահատության (իրենց՝ չքավորների մեղքով է ի դեպ)։ Չեկային հնազանդ ընդդիմությունն ու մամուլն արել են ամեն ինչ, որպեսզի Հայաստանում իրական ընդդիմություն չառաջանա, որովհետև պնակալեզների այդ հորդային խոստացված են պատգամավորական ցմահ թոշակներ, եթե պահպանեն ստատուս քվոն։ Մի լսեք դրանց 15 տարի շարունակվող դատարկ հայտարարարություններին։ Նրանց իրական և միակ գործը ստատուս քվոն պահելն է։ - Պայթունն առաջանալու դեպքում շունը տիրոջն այլևս չի ճանաչելու և նորին օծության մաժեստիկ սուլթան Լևոն Համիդ 3-րդին ալթերնատիվ չի լինելու. կարծում են նրանք։ - Աչքիդ է երևում. կարծում եմ ես։ - Այո՝ չկա ալթերնատիվ Լևոնին, ներկայիս քրեական հանցախբի հանցագործությունները թաքցնող որևէ մեկը, ինչպես չկար ալթերնատիվ՝ Լևոնի ավազակախմբի հանցագործությունները թաքցնող, ՉԿ-ից բացի, բայց հայ ժողովրդի ալթերնատիվները Ձեր ու Ձեր մեջ չեն, այլ բազումը, գալիք պատմության մեջ, իսկ ներկայումս Ձեր ու Մեր մեջ է։ Եվ բոլորովին մի կարծեք թե այդ ալթերնատիվն ընտրելը դժվար է՝ ոչ։ Շատ հեշտ է, որովհետև դուք բոլորդ հայտնի եք, ընդհանուր անվանվում եք «Ղարաբաղ կոմիտե», շեստյորկեքի փոքրաթիվ մի ավազակախումբ եք, քանակով ընդամենը «666»-ը։ 2006-07-14, Սթոքհոլմ

ՀՅԴ-ն դուրս չեկավ կառավարական կոալիցիայից երբ փողոցներում գնդակահարվեցին երկրի տերեր քաղաքացիները։ Մարդկանց տներից փողոց քշելուց էլ չհրաժարվեցին, սահմանադրության հանրաքվէ ու բազում ընտրություն զեղծելն էլ տարան ու դուրս չեկան կոալիցայից, քաղբանտարկյալներ էլ հանդուրժեցին ու մարդու իրավունքերի անխտիր բոլոր խախտումներն էլ սրանց վեջը չեն երբևէ, և Հայաստանում, և Սփյուռքում։ Մարդկային ծով ողբերգությունը սրանց համար առիթ չէ երբևէ հրաժարվելու։ Սրանք միայն հրաժարվում են, երբ հարյուրամյա մարդակերական հարաբերություններից հետո առաջին անգամ թուրք ու հայ ցեղերը դրական մի բան են հայտարարում զգույշ ու կիսատ պռատ։ Այն ինչ կարող է հայերի համար լավ լինել, դաշնակներին վատ է միշտ, չգիտես ինչու։ Թե՞ գիտենք այնուամենայնիվ, բայց եթե հանկարծ ասենք ուղիղ համառոտ ճշմարտությունները, հայկական մեր թերթերը ի՞նչ են գրելու: Ի՞նչ են անելու վերլուծաբանները, խորհրդականները, հասարակական ու ամեն տեսակ կազմակերպությունները… Մեր քաղաքական տհաս կյանքի վերաբերյալ ճշմարտությունները կտեղավորվեն մեկ էջի վրա, եթե հատ-հատ գրվեն, բայց դրանից հետո համայն ժողովուրդը հասարակական իր գործիչների ստվար մասով ներառյալ, պետք է մտնի իր բարաքները հերթական գուլագի ու կոնցլագերի ու սուս փուս համակերպվի։ Իսկ մամուլը, հեռուստատելությունը կլուսաբանեն ՀՑԴ-ի դուրս գալը կոալիցիայից, մեկնաբանություններ կանեն, կառաջացնեն ռազմագերիների մոտ պատրանք թե քաղաքականություն է վարվում, երբ իրականում գռեհիկ ճշմարտություն է այն, որ մղում են դաշնակներին ընդդիմություն ապագա խորհրդարանական ընտրություններից առաջ, որպեսզի ոչ մի անվերահսկելի ուժ այնտեղ չսպրդի։ 92 թվականից մինչ օրս սրանք զբաղված են մի բանով. անել ամեն ինչ այնպես, որ առնվազն առաջիկա 100 տարում և գուցե դրանից հետո էլ մեզ տարբեր անունների տակ ու տարբեր կոմբինացիաներով իշխի ԿԳԲ-ն։ 26.04.09

Լսեք ինչ եմ ասում ընկեր միլիցիոներ - Եթե էն տղին չտաք մեզ հիմա կիջնենք բոլորովս ռելսերին. խրոխտ ասում է տիկինը միլցիոներին, որը սարսափած նայում է մեկ մետրոյի ռելսերին, մեկ տիկնոջը, մեկ նրա հետևում հավաքված մի քանի հարյուրյակ հոգուն, որոնք լռում են միայն, երբ առաջնորդ տիկինն է խոսում, իսկ երբ չի խոսում, այնպիսի վայնասուն են բարձրացնում, որ համոզվում է միլցիոները, որ սրանք կիջնեն ռելսերի վրա։ - Ի՞նչ արեցիք էն տղին։ Ասեք հենց հիմա։ Բերեք հանձնեք մեզ: - Տիկին ախր ասացի, մեր մոտ չէ, ԿԳԲ-ն տարավ իրենց մեքենայով։ Մեզ միայն հրամայված էր պահել, մինչև գան։ Գնացեք ԿԳԲ։ Այնտեղ է ձեր տղան. ասում է կապիտան միլիցիոները հուսալով, որ կհավատան ու չեն իջնի ռելսերի վրա, բայց հույսն անմիջապես չքանում է, որովհետև ղժում է ինչ որ մեկն ամբոխից. - Ժողովուրդ խափում են տեղ չեթաք։ Թաղեմ ազիզդ, մենք ինչ իմանանք որտեղ է Մոսկվայում ԿԳԲ-ն։ Մեզ այստեղից հեռացնում եք, որ էն տղին տանեք, չտեսնենք։ Մետրոյի կայարանը գրաված ժողովուրդը թնդում է հաստատակամ։ - Լսեք ինչ եմ ասում ընկեր միլիցիոներ. ասում է առաջնորդ տիկինը։ - Մենք մոսկվացիներ չենք, հայեր ենք, քաղաքը լավ չգիտենք ու չենք վազվզելու դես ու դեն ու ցիր ու ցան լինենք մեր տղային ազատելու համար։ Եթե դուք նրան 10 րոպեից չհանձնեք մեզ, իջնում ենք ռելսերին ու չասեք, որ չենք նախազգուշացրել։ Ոստիկանը սարսափած հայացքն ուղել է ռելսերին։ Նա հասկանում է, որ մոսկովյան մետրոն մեկ հանգույց է, որ եթե մի կանգառ խցանվեց կկանգնի ամբողջ մետրոն և ըստ էության ամբողջ Մոսկվան ու չի կարողանում պատկերացնել անգամ թե քանի աստղ կկորցնի ուսադիրներից, եթե դա պատահի։ Նա ախր այդքան աստղ էլ չունի։ - Սիրելի ընկերուհի, խնդրում եմ ձեզ հանդարտվեք, հանգստացրեք ժողովրդին, նրանք ձեզ լսում են, սպասեք մի քիչ, ես իմ ղեկավարությանը հայտնեմ ձեր պահանջները։ Մենակ խնդրում եմ ռելսերին մի իջեք, ամբողջ մետրոն կանգ կառնի։ Շատ եմ խնդրում սպասեք, լա՞վ։ - Մենք ձեզ տալիս ենք 10 րոպե, ոչ ավել: Դրանից հետո առանց զգուշացման իջնում ենք ռելսերին բոլորով։ Միլիցիոները վազում է, հետևից վազում են մի քանիսն էլ, մյուսները մնում են մադկանց աչալուրջ հսկելու։ - Թաղեմ ազիզդ։ Տեսա՞ք ոնց վախեցավ։ Չուտեն մենակ էն երեխի գլուխն էս արնախումները։ *** Այս ամենը պատահեց հեռավոր 88-ին, երբ ծնողներս ինձ ուղարկեցին Մոսկվա ասպիրանտուրա ընդունվելու, իսկ ես դրա փոխարեն հայտնվեցի անմիջապես Վագանկովսկի գերեզմանոցում ընթացող հայերի միտինգներում ու անգամ որոշեցի ելույթ ունենալ։ Էն ժամանակ ես ամենախելոքն էի, ամեն ինչ գիտեի, մնում էր որ բոլորին ասեի, որ իրենք էլ իմանան ու վերջ, լուծվեն ցեղային մեր բոլոր խնդիրները։ Բարեբախտաբար միտինգավոր ձևացող մեր հայ չեկիստները չթողեցին որ երկար խոսեմ, որովհետև հայտնի չէ թե ինչ հիմարություն դուրս կտայի, բայց այնուամենայնիվ Կրեմլը ավիրելու վերաբերյալ մի քանի նախադասություն ասել հասցրի ու հերթական անգամ սարքեցի գլխիս պատմություն, ու նաև միտինգին հավաքված հարգարժան հասարակության, որովհետև ցույցերը վերահսկելու համար հրավիրել էին անգամ շրջակա քաղաքների անվտանգությունը, և երբ միտինգից հետո, մոտակա մետրոյի կայարանում, գեղանի սեռի բազում ներկայացուցչի քաղաքավարի ճամփա զիջելուց դեպի վագոնի բաց դուռը մտան թևերս ասելով - խնդրում ենք չաղմկել։ Դրանից միայն ավելորդ գլխացավանք կսարքեք ձեր գլխին, որովհետև ուժ կկիրառենք, բոլորովին չզարմացա: - Եթե սա դեռ ուժի կիրառումը չէ. մտածում եմ ոտքերս գետնից կտրված, դես ու դեն հանդարտ նայող երկու հեռախոսի բուդկի չափ ռուս ոստիկանի հետ թևանցուկ. - ուրեմն այն սաստիկ ցավոտ կարող է լինել, եթե հանկարծ կիրառեն։ Սուս փուս սպասում եմ։ Պաուզան տևում է մինչև վագոնի դռների փակվելն ու գնացքի չքվելը թունելի երախում, իսկ ոստիկաններն ինձ տանում են այդ ընթացքում իրենց մեկուսարանը մետրոյի կանգառում, հրավիրում նստելու ինչ որ աթոռի և ասում. - սպասեք այստեղ։ Ձեր հետևից գալիս են ԿԳԲ-ից։ *** Նստած ողբում եմ բախտս ու կորցրել եմ հույսն ամեն փրկության: Ներս է ընկնում հանկարծ ԿԳԲ-ի մի գնդապետ, դեմքը այլայլված ու մի տեսակ խանգռականաչած։ Ներկայանում է գրքույկը դեմքիս առաջ բաց պահելով. - Կարո՞ղ եք ասել, որ ձեզ մատով չեն կպել այստեղ։ - Ու՞մ ասեմ։ հարցնում եմ զարմացած, աչքս կտրելով գրքույկում նրա անուն ազգանունից։ Ես մեկուսարանում նստած դեռ չեմ իմանում, որ ցեղակիցներիցս մի 400 հոգի, մեկը մեկին ձեն տալով իջել են մետրոյի հաջորդ կանգառում, նստել են հետ եկող գնացքը, վերադարձել ու պահանջում են ոստիկաններից, որ իրենց տղին իրենց ետ տան, թե չէ նստում են ռելսերին։ - Դե ձերոնց էլի։ Ժողովրդին։ - Մերոնք ո՞վ են։ - Ձերոնք, հայերը, հավաքվել են մետրոյում, պահանջում են, որ ձեզ հետ հանձնենք իրենց, թե չէ կնստեն ռելսերին։ Մենք ձեզ բաց կթողենք անմիջապես, միայն հայտնեք նրանց որ ձեզ չենք վիրավորել որևէ կերպ։ Չէ՞ որ իսկապես չենք կպել մատով: Խնդրում եմ հանգստացրեք մարդկանց, լա՞վ։ - Հա, ինչու՞ ոչ։ Գնանք: *** Դուրս եմ գալիս մետրոյի ոստիկանության մեկուսարանից ու հայտնվում ցեղիս ջերմ գրկերում ու բուռն ծափահարության։ Ես բեմն այդ ակնթարթից եմ սիրում երևի։ - Վա ՜յ աման հեսա էն տղեն… - Հա մորքուր ջան հես եմ - Բաց թողին ժողովուրդ... - Հա տատի ջան, բաց թողեցին։ Շնորհակալություն: - Բալա ջան ո՞նց ես, հո չեն ծեծել։ - Չէ հոպար, չեն ծեծել։ - Ծեծած կլինեն հաստատ, վախենում ա երեխեն ասի։ - Չէ, չէ հորքուր ջան… - Բալա ջան վախիլ մի, ասի։ Թե թակալ են ասի, մունք դրանց մուխը կմարենք հիմա… - Չէ տատ, չէ պապ ջան, չէ հորքուր ու մորքուր, քեռի ու հոպար, ես որ ձեզ ունեմ ինձ ո՞վ կարա թակի։ Ճիշտ եմ ասում։ Մատով չեն կպել… Լսեք ինչ եմ ասում ընկեր միլիցիոներ: ԱՇԽԱՐՀՈՒՄՍ ԱԽ ՉԻՄ ՔԱՇԻԼ Չէ՞ որ բոլորով ռելսերին նստելու զարմանահրաշ ունակություն ունեք դուք՝ ՑԵՂ: Այսօր հիշել եմ այս պատմությունը, որովհետև հեռուստացույցով տեսել եմ 88-ին ցեղիս սարսափից կանաչած գնդապետ չեկիստին կրկին, որը պատմություն մտավ չեչենների գլուխները զուգարաններում ջարդելու երդում ուտելով ու հիշողությունս վերարտադրել է նրա ծառայողական գրքույկի պատկերը, որը դեմ էր տվել ներկայանալիս մոսկովյան մետրոի մեկուսարանում. Պետական Անվտանգության Կոմիտե, Գնդապետ, Վլադիմիր Վլադիմիրովիչ Պուտին 03.04.2009, Սթոքհոլմ

Շանթ Հարույթյունյանը ռազմագերի է Շանթ Հարույթյունյանի հայտարարությունն իր հոգեբուժարանում կեղեքման մասին մամուլում հրապարակվեց իհարկե, բայց բավարար արձագանք չգտավ։ Այս դեպքը բացառիկ է նրանով, որ ի տարբերություն մնացյալ քաղկալանավորների, որոնք սիտուատիվ են հայնտվել բանտում, Շանթ Հարությունյանը տասնամյակների փորձ ունեցող, երկրորդ սերնդի քաղաքական գործիչ է, գաղափարական շարժման հիմնադիր: Բոլորովին նպատակ չի հետապնդվում նսեմացնել մնացյալ քաղկակալանավորների պաշտպանության հրատապ կարևորությունը, պարզապես հատուկ ուշադրություն ենք հրավիրում Շանթ Հարությունյանի դեպքին, որովհետև նա գաղափարակիր է, անկախական շարժման մեջ ծնված, զարգացած ու տասնամյակներով թրծված։ Ուշադրություն ենք հրավիրում նրա վրա, որ գաղափար է դատապարտվում այս դեպքում։ Շանթ Հարույթյունյանը բանտարկվելուց հետո հայտարարեց, որ չի համարում իրեն քաղկալանավոր, այլ ռազմագերի։ Հատուկ ուշադրություն ենք հրավիրում այդ հայտարարության վրա ևս, որովհետև բանտում հայտնված քաղաքական գործիչն հայտարարում է առաջին անգամ, որ մենք գործ չունենք ոստիկանության, դատարանի, կամ պետության հետ, այլ նվաճողի ու նրան ծառայող հայազգի պոլիցայների հետ, որոնք անհրաժեշտության դեպքում կամ ամբարտավան քմահաճույքով կփակեն մեզնից յուրաքանչյուրին Նուբարաշեն, Վարդաշեն, կամ Արթիկ ու Գորիս կոչվող գուանտանամո բեյերում ու աբու - ղարիբներում։ Ոչ մի չեկիստ չի խելագարեցնի Շանթին։ Նա հոգեկան հավասարակշռռւթյունը երկաթե հսկողության տակ պահելու լավագույն մարզումն է անցել, չեկիստների երևակայությանն անտեղյակ։ Շանթը կխելագարեցնի ձեզ չեկիստներ։ Հոգեբուժարանն ըտրվել է որովհետև հասկացել են, որ բաց դատարանում Շանթը մեն մենակ ունակ է նրանց բոլոր թվացյալ պարիսպներն ավիրելու ու Հայաստանի նվաճվածության ակընհայտ փաստը հասցնելու միջազգային բարձրագույն ատյաններ, այն ինչ տասնամյակ, և անգամ ավել տարիներ չի հաջողվում անել համայն ընդդիմությանը, իր բոլոր ֆորմատներով։ Շանթն իր պայքարը սկսել է հիմքից, ի տարբերույթուն մնացյալի. նա առաջին իսկ ակնթարթից հերքել է բանտապահի, դատարանի, իրեն կառավարություն հռչակած անձանց իրավականությունն ու տեղափոխել վեճը քաղաքականությունից մի ուրիշ հարթակ, մարտի 1 - ից ետ, երկու տասնամյակ առնվազն, եթե ոչ ավել։ Չեկիստները կարծում են, որ գցել են Շանթին ծուղակը, մտքներով անգամ չանցկացնելով, որ իրենք են ընկել Շանթի հյուսած ծուղակն ու բացահայտվել են արդեն իսկ։ Շանթը անկախականների տասնամյակների ավանդույթների ու գործունեության բարոյականության տառին հավատարիմ չխուսափեց բանտից ու հոգեբուժարանից, չնայած կարող էր, որովհետև կարևորեց իր վերջին հայտարարության հնչեղությունը։ Հայտարարությունը լսված է, ընկալված է։ Շանթն աշխատեցրեց չեկիստներին։ Փառք ու պատիվ Շանթին 13.04.2009

Տո այ ամբարտավան ...անպիտան, անհույս, իզգոյ բռնապետություններ, որոնց շարքին է դասված Հայաստանը՝ հաստատաբար Սոմալիի եւ Զիմբաբվեի կողքին. - Լևոն Տեր-Պետրոսյանի ելույթից: Այս պարոնին 90-ականներին պոլիտբյուրոն նշանակեց Հայաստանի ամենաիմաստուն և նրա յուրաքանչյուր բառը գլուխ լվացած հասարակությունն ընդունում է որպես երկնային պատգամ, և այդ պատճառով ոչ ոք կողքից չի բզի երբևէ սրան ասելով. - այ մարդ, եթե Հայաստանը իզգոյ պետություն է, ձայնդ կտրիր ամաչած ու վեր ընկիր տանդ, մի ընկիր մարդամեջ կրկին, որովհետև այդ իզգոյի հիմնադիր հորջորջված նախագահն ես։ Ինչ ցանել ես, այն էլ հնձում ես։ Կամ էլ. - տո այ ամբարտավան. վերջին 15 տարվա ընթացքում սոմալացիները իրենց երկրից վտարեցին ամերիկյան զորքերին, որոնք մնացյալ աշխարհը ծնկների վրա են պահում ներառյալ իզգոյին, իսկ զիմբաբվեյից վտարեցին եվրոպացի բոլոր գաղութարարներին, նրանց գրաված հողն ու թալանածն ազգայնացրին։ Դու ի՞նչ չափանիշներով ես համեմատում քո կերտած իզգոյը այդ երկու քաջ ժողովուրդների ու նրանց ղեկավարների հետ։ 13.04.2009, Սթոքհոլմ

http://hraparak.am/hodvac.php?h_id=2268

Ha lav, ap jan, du jisht es, es skhal em, du lavn es, es vatn em. Kneres...

Net davajte ne razberjomsja, a obsudim literaturu, ili dobavim literaturu i dadim na obsuzhdenie. Ob orientacijax mozhem otrkit' otdel'nuju rubriku, etot forum predostavljaet prekrasnie vozmozhnosti, spasibo administracii, i obsudim eto tam, esli konechno najdutsja serjoznie obsuzhdajushchie, bez brani, bez bakhvalsva..., a po tolku. Zdes' vsjo taki predlagaju priderzhatsja v ramkaz literaturi i svetloj besedi. Mozhno zhe? Bit' tronutim Ghazaryan jan, bozhestvennij dar ot Boga cheloveku. Chto poloxogo v etom?

Katakum ei Romeo jan. Bacardzak chem pitakavorum. Inch pitak? Katakum ei. Pind kac

qhazaryan jan qez inch patahec. du el antarber ches ed qo asatsneri nkatmamb? qez ed teman kartses huzum e ha?

Aksel, Romeo, akhperner jan!!! Inchu eq akhr toghel grakanutyuny, ancel eq GEY, MEY, Charenci antipnery, hamaseramolnery, Bnagri dzery, Inqnagri mery... Dzer cavy tanem, ho du molagar cheq? Akhr duq el eq steghtsagortsum che? Hamenayn deps Aksely. Steghsagortseq eli! Inch eq khosum? Inchits eq khosum? Qnnadateq akhperner jan. Orinak aseq Doriani banasteghtsutyunnery vat hang unen, erazhshtutyunn e khakhtvats, ritmy. Mtqern en anparz, mi khosqov verlutseq banasteghtsutyunnery, vorakeq vat... Problem chka, vstahetsnum em. Inchu eq ancnum mardun, mrad araratsi vra andznakan hardzakman? Voch mi kerp chem karoghanum haskanal dzer agresian. Dze erekha zhamanak ho chen tsetsel anydhat? Hasunaceq verjapes. Grakan bazhunnern arhasarak mer mijnadarjan, avandakan gusanakan mrcumnern en... Parzapes zhamanakakits tekhnologianern urish taratsqner en tramadrum. Nakhkinum havaqvum ein dashterum, mer sireli Sayat Novan bazum nman mrcutyun e haghtel... Kartaum eq ajn zhamanak el ein havaqvum ajntegh mardik, voronq pokhanak gortsiq vercnein, erg asein, tagh hnchecnein - asein, to Sayat Gay, qo Annan, qo Vernagiry, vor dardzav Bnutagir, baits da dzery cher, mern el cher, hern er... Ev ajln... Mi hat tap tveq dzez. Bav e. Hasunaceq -akhperner jan! Naev qujrer... che?

Banasteghtsutyunneri hamar. Groghyi nerkajatsrats juraqanchyur steghtsagortsutyun nver e hasarakutyany, es el mekn em ajd hasarakutyunum. Shnorhakalutyun

APRES DORIAN! SHNORHAKALUTYUN

Սըտկացրեք Պատուհանից ներս է թափանցում գազազած ամբոխի ոռնոցը։ Անգամ պաշտպանական հատուկ ապակին չի խլացնում մարդկային ծովի հզոր ոռնոցը, որն եկել է կրկին անգամ ամեն ինչ ավիրելու և անգամ ինձ սպանելու, եթե չկանգնեցվեն։ - Անշնորհակալ նախիր։ Ես ձեզ 10 տարի պատերազմից դուրս պահեցի, տնտեսություն զարգացրի, ես կյանքս դրեցի ձեր մեջ։ Անասուններ, եկել եք այսօր ինձ սպանելու՞, իմ սիրելիներին սպանելու՞: Եկել եք ինձ թույլ չտալու հանգիստ գնալ թոշակի ու հանձնել իշխանությունը՞։ Անասուննե՜ր։ - Պարոն գերագույն հրամանատար. բացականչում է գեներալը ներս խուժելով: - Կես ժամից ուշ կլինի, եթե հիմա մի բան չանենք ժողովուրդն ինքն իրեն կգրավի կառավարական շենքերն ու ոստիկանության բաժանմունքները։ Գազազել են։ - Սըտկացրեք. ասում է մեկը միջիցս առանց ինձ հարցնելու։ - Ի՞նչ։ - Սըտկացրեք։ Մի 10-15 հոգի, կրակեք, սըտկացրեք։ - Հետո հաչելու են վրեքս թե խաղաղ ցուցարար, եսիմ ինչ սպանեցինք… - Գեներալ, ուզում ես կառավարական շենքերի վրա արած շտուրմից հետո մի քանի հազար հոգի սըտկացնե՞ս։ Թե՞ ուզում ես գան քեզ ու ինձ էլ կրակեն այստեղ ու գուցե երեխա կնանիքին էլ հետներս։ Գնա ու սըտկացրեք մի քանի հոգի տարբեր ուղություններով, մատնեք դրանց հոգեբանական խուճապի և ընկճեք։ - Լսում եմ պարոն գերագույն հրամանատար. գոչում, անհետանում է գեներալը, իսկ ես հիշում եմ այն օրն երբ այս ամենը սկսեց։ - Էն ժամանակ էլ ոչ ոք կրակել չեր ուզում։ Ես հասարակ տղա էի, ինչպես իրենք։ Ամեն ինչ այդ օրից սկած արել եմ ինչպես կամեցել են բոլորով ու միայն իրենց համար։ Այսօր եկել են մի քանի հարյուր հազար հոգով ինձ սպանելու։ Անասուննե՜ր։ - Պարոն գերագույն հրամանատար. գոչում է գեներալը հևակտուր ներս ընկնելով։ - Ի՞նչ եղավ։ - Հրաժարվում են կրակել պարոն գերագույն հրամանատար։ Ոստիկաններն ասում են թող ինքը գա կրակի։ - Հա՞։ Էդքա՞ն բան են ասում մենակ։ Գնացինք։ *** - Մի էդ կարաբինը տուր այստեղ այ տղա։ Սուս փուս մեկնում է սնայպերը ոստիկանը, հարցական նայելով. - կկրակե՞մ, թե՞ ոչ։ Աչքս հարմարեցնում եմ կարաբինի հեռադիտակին։ Ամբոխը հրապարակ է լցվում փողոցներից ափերից դուրս եկած հեղեղի նման: Մեկը ժողովրդի հետևում թաքնված վերցրել է խոսափողն ու ճվում է ոստիկաններին ֆալցետով. - իմ ետևում 300 000 հոգի կա կանգնած, զենքը հանձնեք։ - Հլը՜ դրան արա՜, հլը՜ էդ խաղաղ ցուցարարին նայեք պարոն գերագույն հրամանատար. ոստիկան ա զինաթափում։ Մի էս կողմ տվեք կարաբինը ես դրան շան սատակ անեմ պարոն գերագույն հրամանատար։ - Հեռու մնա գեներալ: Էդ ախմախին ուզում ես հերոսացնե՞լ։ Հետո մի քանի տարի դրա նման մեկին պետք է նորից աճեցնենք։ Թող դա մնա, իր գործն անի։ Իմ գազանը դա չի։ Փնտրում եմ ինձ արժանի գազանիս մարդկանց մեջ, հրապարակ մտնող փողոցների բերաններում։ - Ու՞ր ես իմ գազան։ Չես կարող չլինել: Անպայման ինչ որ տեղ ես մոտերքում, ինչպես բոլոր նախկին անգամներում։ Առանց քեզ էս տականքը քայլ անել չի կարող ինքուրույն։ Ու՞ր ես։ Մտքում սկսում եմ որոճալ ատելությունս, որ ագրեսիվությունն ու ուշադրությունս ոչ մի ակնթարթ չմարեն, որ հանակարծ բարիանամ ու խղճամ։ Ինձ չեն խղճա անգամ ոստիկաններն այդ դեպքում: - Անասուննե՜ր։ Բոլորից առանձնանում է մի պատանի, գրավում ուշադրությունս։ Նա չի վախենում ոստիկաններից, հարձակվում է, մի պահ քար շպրտում, մի պահ շիշ, մի պահ օգնում է ընկած ընկերոջը… - Հես է գազանս։ Առաջին շարքում, բարձրախոսներից, տրիբունաներից ու ճոռոմ բաներից միշտ հեռու։ Որսը սկսված է… Նշան եմ բռնում գլխին ու մի ակնթարթում պարպում եմ հրացանը։ Ուղեղը ներկում է ասֆալտը…, էս էլ որերորդ անգամ… Շպրտում եմ հրացանը հարգալից շվարած ոստիկանին ու վերադառնում գրասենյակ լուռ, ակնածալից հայացքների ներքո։ - Անասուննե՜ր։ Ինձ կերտեցիք ձեր պատկերով ու նմանությամբ ու հիմա ատու՞մ եք: Եկել եք ինձ սպանելու՞։ Անասուննե՜ր։ - Ի՞նչ անենք հիմա պարոն գերագույն հրամանատար. շտապում է հետևիցս գեներալը։ - Չգիտե՞ս գեներալ։ Ոչ մի նոր բան։ Այն ինչ միշտ արել ենք։ Ես առաջինին խաչեցի։ Դուք սըտկացրեք մնացյալ 12-ին։ 01.03.2009, Սթոքհոլմ