Andranik Posted April 27, 2007 Report Share Posted April 27, 2007 Классическая христианская философия построена на идее непротивления, подчинения и страдания, и армянская церковь воспитывала свою паству именно в этом духе. Будучи для 90% населения единственным образовательным учреждением, она выработала в армянах определенную ментальность и определенный стиль поведения. Конечно же это сыграло свою роль в геноциде, НО все же не такую большую как здесь пытаются приписать. Вспомните,что первым делом турки убрали духовных и политических лидеров нации- тех, кто мог возглавить сопротивление и объединить армян из разных областей страны. После этого армяне сопротивлялись достаточно неорганизованно, пытаясь защищать семью, деревню, город ,но не защищаясь как нация...все эти ужасные истории про закрытые ворота городов, отказ впускать своих спасшихся соотечественников,чтобы не дай Бог не прогневить турок...вот где проблема. Армяне были битлисские, эрзрумские, ванские...какие-угодно, и чуть ли не по сей день продолжают оставаться...и дальше делят себя на какие-то искусственные поднации,забывая, что в единстве -сила. Отличный пост! Восхищаюсь Вами, Вашим мышлением! Quote Link to post Share on other sites
aliya Posted April 27, 2007 Report Share Posted April 27, 2007 Отличный пост! Восхищаюсь Вами, Вашим мышлением! Спасибо! Quote Link to post Share on other sites
Romeo Posted May 10, 2007 Report Share Posted May 10, 2007 Существует точка зрения, что именно пораженческая политика руководства Армянской церкви привела к тому, что Геноцид Армян стал возможным - Церковь призывала народ к полному подчинению османским властям, и её состояние, как и сейчас, было крайне развращенным: многие епископы исполняли волю османских пашей и наслаждались своими статусами "армянских халифов". Хотелось бы обсудить этот вопрос здесь. Իմ կարծիքով այս հարցն այստ բաժնում քննարկել հնարավոր չէ: Այս բաժնում հավատացյալները (որոնց նկատմամբ ես մեծ հարգանք եմ տածում) թույլ չեն տա ազատ քննարկումներ, կրոնական դոգմաներեին հակասող ամեն մի արտահայտության տակ տեսնելով աթեիստական մտքեր: Իսկ այդ точка зрения-ն շատ տրամաբանական է հնչում: Quote Link to post Share on other sites
Aram_D Posted May 11, 2007 Report Share Posted May 11, 2007 Իմ կարծիքով այս հարցն այստ բաժնում քննարկել հնարավոր չէ: Այս բաժնում հավատացյալները (որոնց նկատմամբ ես մեծ հարգանք եմ տածում) թույլ չեն տա ազատ քննարկումներ, կրոնական դոգմաներեին հակասող ամեն մի արտահայտության տակ տեսնելով աթեիստական մտքեր: Իսկ այդ точка зрения-ն շատ տրամաբանական է հնչում: Հարգելի Ռոմեո, Տրամաբանությունը դա ամենաբարձրագույն ինստանցիան չէ, եթե տրամաբանական է, դա դեռ չի նշանակում, որ ճշմարիտ է: Ըստ տրամաբանության մենք հայերս պետք է ոչնչանաինք դեռ 15-թ. եւ ամբողջ աշխարհը թույլ տվեց, որ թուրքերը դա իրագործեն: Այն ժամանակ դա բոլորին էլ ձեռնատու էր: Բայց ոչ միայն չեղավ այն ինչ տրամաբանական էր, այլ լինելու է այն ինչ անհավանական է. Հայաստանը պետք է զորանա, պատերազմի Բաբելոնի դեմ ու հաղթի: Quote Link to post Share on other sites
MONK Posted May 11, 2007 Report Share Posted May 11, 2007 Իմ կարծիքով այս հարցն այստ բաժնում քննարկել հնարավոր չէ: Այս բաժնում հավատացյալները (որոնց նկատմամբ ես մեծ հարգանք եմ տածում) թույլ չեն տա ազատ քննարկումներ, կրոնական դոգմաներեին հակասող ամեն մի արտահայտության տակ տեսնելով աթեիստական մտքեր: Իսկ այդ точка зрения-ն շատ տրամաբանական է հնչում: Հարգելի բարեկամ, Ձեր խոնարհ ծառան ոչ միայն հավատացյալ է, այլ նաև հոգևորական: Սակայն ես երբեք դեմ չեմ եղել առողջ քննարկմանը և մտքերի փոխանակմանը: Ես կտրականապես դեմ եմ միայն դիամցինի նվիրական զգացումների նկատմամբ <<ազատ>> արտահայտվելուն և վիրավորանքներ հասցնելուն` անկախ այն բանից, թե արտահայտվողը վիրավորելու միտումով է դա անում, թե ուղղակի իր կարծիքն է արտահայտում: Չեմ կարծում, թե ազատ խոսք դիտարկվի ինչ-որ մեկի ծնողի հասցեին արված <<ազատ>> դիտարկումը...Դուք հասկանում եք, թե ես ինչ նկատի ունեմ: Ազատությունը երբեք չպիտի վերածվի սանձարձակության` ինչ չափի դրսևորումով էլ արտահայտվի: Ինչ վերաբերում է այս թեմային, ապա այն դոգմատիկ խնդիր չէ, այլ պատմական: Իսկ պատմական եղելությունները չեն քննարվկում այն տեսակետից, թե դրանք տրամաբանական են, թե ոչ, այլ որ դրանք համապատասխանում են իրականությանը, թե ոչ? Կոնկրետ այս տեսակետը, իբրև մեր Եկեղեցու և ազգի պատմությանը փոքրիշատե ծանոթ անձ (կներեք անհամեստությանս համար), ես գտնում եմ, որ չի համապատասխանում իրականությանը: Հակառակ կարծիքների շուրջ, եթե դրանք զուտ ինչ-որ մեկի` պատմական եղելություններից հեռու, ուղղակի սուբյեկտիվ էմոցիաների թունդ արտահայտությունները չեն, միշտ պատրաստ ենք քննարկման: Quote Link to post Share on other sites
Kars Posted May 11, 2007 Report Share Posted May 11, 2007 Մի կողմից գաղտնիք չէ, որ հայ հոգևորականությունը պաչ-ու-պռոշտի հարաբերությունների մեջ էր օսմանյան կառավարության հետ: Մինչև հիմա (օրինակ) Պոլսո Պատրիարքարանը նման սիրահարական սիլի-բիլիների մեջ է գտնվում Թուրքիայի կառավարության հետ (կամ, ավելի ճիշտ կլիներ ասել՝ Թուրքիայի զինված ուժերի Գլխավոր Շտաբի հետ): Մյուս կողմից՝ Հայաստանյայց եկեղեցին Եղեռնի մեղսակից հայտարարելը անշուշտ ինչ-որ չափազանցություն է: Չնայած, որ կարող են գտնվել հիմքեր նման մեղադրանքներ ներկայացնելու համար: Այնպես որ... Quote Link to post Share on other sites
Aram_D Posted May 11, 2007 Report Share Posted May 11, 2007 Մի կողմից գաղտնիք չէ, որ հայ հոգևորականությունը պաչ-ու-պռոշտի հարաբերությունների մեջ էր օսմանյան կառավարության հետ: Մինչև հիմա (օրինակ) Պոլսո Պատրիարքարանը նման սիրահարական սիլի-բիլիների մեջ է գտնվում Թուրքիայի կառավարության հետ (կամ, ավելի ճիշտ կլիներ ասել՝ Թուրքիայի զինված ուժերի Գլխավոր Շտաբի հետ): Մյուս կողմից՝ Հայաստանյայց եկեղեցին Եղեռնի մեղսակից հայտարարելը անշուշտ ինչ-որ չափազանցություն է: Չնայած, որ կարող են գտնվել հիմքեր նման մեղադրանքներ ներկայացնելու համար: Այնպես որ... Խնդրեմ, եթե կան փաստեր, ապա այն անպայման պետք է ներկայացնել, որքան էլ դառը լինի ճշմարտությունը, այն բուժիչ է: Կարծում եմ, որ այս քննարկումներն այդ նպատակն ունեն: Եթե կան նամակներ, կամ պատմական փաստաթղթեր, բայց ոչ մերկ տրամաբանական եզրահանգումներ ու սոսկ ենթադրություններ: Դրանք իհարկե իրենց տեղն ունեն, բայց հիմնականը չեն: Quote Link to post Share on other sites
Kars Posted May 11, 2007 Report Share Posted May 11, 2007 Խնդրեմ, եթե կան փաստեր, ապա այն անպայման պետք է ներկայացնել, որքան էլ դառը լինի ճշմարտությունը, այն բուժիչ է: Կարծում եմ, որ այս քննարկումներն այդ նպատակն ունեն: Եթե կան նամակներ, կամ պատմական փաստաթղթեր, բայց ոչ մերկ տրամաբանական եզրահանգումներ ու սոսկ ենթադրություններ: Դրանք իհարկե իրենց տեղն ունեն, բայց հիմնականը չեն: Հարգելի Aram D Փաստեր, իհարկե, կան: Պարզապես սա այն թեմաներից մեկը չէ, որի համար ես կցանկանայի վատնել ժամանակ ու ջանք: Եկեք իմ վերը նշված փոստինգը համարենք Kars-ի անձնական կարծիք, չհիմնավորված - և դրանով ավարտենք: Սա ինձ բոլորովին չհետաքրքրող թեմաներից մեկն է, ի դեպ: Հարգանքներս: Quote Link to post Share on other sites
Aram_D Posted May 11, 2007 Report Share Posted May 11, 2007 Հարգելի Aram D Փաստեր, իհարկե, կան: Պարզապես սա այն թեմաներից մեկը չէ, որի համար ես կցանկանայի վատնել ժամանակ ու ջանք: Եկեք իմ վերը նշված փոստինգը համարենք Kars-ի անձնական կարծիք, չհիմնավորված - և դրանով ավարտենք: Սա ինձ բոլորովին չհետաքրքրող թեմաներից մեկն է, ի դեպ: Հարգանքներս: Հարգելի Կարս Թեման իրոք հետաքրքիր չէ, բայց վտանգավոր է, քանի որ այստեղ հնչում են տհաճ խոսքեր Հայ Եկեղեցու հասցեին, եւ այդ խոսքերը շատերի սրտում ոսկրանում են: Ես կողմնակից եմ բաց խոսելուն, բայց մյուս կողմից էլ Եկեղեցում շարունակ տեսնում եմ դժգոհ մարդիկ, ովքեր առիթը բաց չեն թողնում՝ ծաղրելու հոգեւորականին: Այս թեման սնունդ է նման մարդկանց հոռի մտքերի համար: Այդ պատճառով, եթե սկսել ենք այս խոսակցությունը, ապա այն պետք է մինչեւ վերջ տանել, որպեսզի չստեղծվի կարծիք, թե տերտերները վախեցան ու ծածկեցին թեման: Եկեք այնքան քննարկենք, մինչեւ որ բոլր կնճռոտ հարցերը կպարզվեն: Հնարավոր է, որ շատերը քննարկման ընթացքում կփոխեն իրենց կարծիքը: Հարգանքներով՝ Արամ Quote Link to post Share on other sites
Markos Posted May 11, 2007 Report Share Posted May 11, 2007 Եթե հնարավոր է , խնդրում եմ , չէիք նշի Հայ Եկեղեցու քայլերը Եղեռնի ժամանա՞կ: Quote Link to post Share on other sites
Aram_D Posted May 11, 2007 Report Share Posted May 11, 2007 Եթե հնարավոր է , խնդրում եմ , չէիք նշի Հայ Եկեղեցու քայլերը Եղեռնի ժամանա՞կ: Եթե ունեք նման փաստաթուղթ, կամ հավստի տվյալներ, խնդրում եմ ներկայացնել: Quote Link to post Share on other sites
Aram_D Posted May 11, 2007 Report Share Posted May 11, 2007 Ինձ թվում է, որ մենք այստեղ հաշվի չենք առնում մի կարեւոր հանգամանք, որի պատճառով էլ թյուրիմացությունը շարունակվում է: Հայ Եկեղեցին 19-րդ եւ 20 –րդ դարի սկզբում չուներ այլեւս այն ազդեցությունը ժողովրդի վրա, ինչ ուներ միջին դարերում: Ռուսական շրջանում Հայ Եկեղեցին ուժեղ հալածանքի ենթարկվեց ցարի կողմից, եւ վերջին վանքերը այդ շրջանում փակվեցին: Չմոռանաք որ Գալիցինը Հայաստանում արդեն սկսել էր փակել հայկական դպրոցները: Ամեն մի զանցանքի համար հայ հոգեւորականը Սիբիր էր աքսորվում, օրինակ՝ խառնակ ամուսնությունների դեպքում, հայի ու ռուսի միջեւ, եթե պսակի արարողությունը հայ քահանան կատարեր, ապա հաստատ Սիբիր կաքսորվեր: Քանի որ հայերը համարվում էին հերետիկոս, եւ իրավունք չունեին ուղղափառի (ռուսի) վրա արարողություն կատարելու: Թուրքական եւ պարսկական տարածքում վիճակը եւս բարվոք չէր: Հայ վարդապետներին արգելված էր դուրս գալ ժողովրդի մեջ եւ Ավետարան քարոզել: Վարդապետները ստիպված հագնում էին թափառական աշուղների զգեստներ եւ մի որեւէ հայ աշուղի ընկերակցությամբ շրջում ժողովրդի մեջ ու գուսանական մեղեդիների երգեցողությամբ քարոզում ու պատմում Ավետարանը: Ավելացնենք նաեւ, որ Հայաստանը լցված էր բողոքական ու կաթոլիկ միսիոներներով, շատ հայեր դավանափոխ էին լինում, հատկապես քաղաքաբնակները: Էջմիածինը գտնվում էր ռուսական ճնշման տակ, իսկ Պոլսո պատրիարքարանը՝ թուրքական: Վիճակն այնքան ահավոր է, որ պատրիարքները կորցրել էին իրենց ինքնուրույնությունը, օրինակ՝ Պոլսո Կարապետ Պալատեցի պատրիարքը ուղղակի հրաժարվեց պարտրիարքության աթոռից: Իսկ Գրիգոր Տաթեւացու «Գիրք հարցմանցը» հրատարակեցին առանց «Ընդդեմ տաճկաց» մասի, քանի որ թուրքական գրաքննությունը մոլեգնում էր ամենուր: Թե ինչպես էին գործում թուրքական լրտեսները, հստակ նկարագրված է Աճարյանի «Ինքնակենսագրությունում»: Հայերի մեջ կաին նաեւ ամեն տեսակ քաղաքական կուսակցություններ եւ ֆիդայական շարժումներ, որոնք իրենք էին որոշում իրենց անելիքները: Եւ ոչ միայն իրենց, այլեւ փորձում էին Եկեղեցին ռեֆորմների ենթարկել՝ իրենց հասկացած ձեւերով: Սիմեոն Երեւանցու նման պայծառ անձնավորությունների կողքին կաին նաեւ տեր Թոդիկի նման թյուրիմացություններ: Աճարյանը Էջմիածնի միաբանության մասին գրում է, որ այդ տարիներին միաբանությունն անմիաբան էր: Նման իրավիճակում հոգեւորականը առավելագույնը կարող էր միայն հորդորել ժողովրդին, եւ ոչ թե թելադրել: Quote Link to post Share on other sites
Markos Posted May 11, 2007 Report Share Posted May 11, 2007 Եթե ունեք նման փաստաթուղթ, կամ հավստի տվյալներ, խնդրում եմ ներկայացնել: Ես Ձեզ եմ հարցնում, Դուք ին՞ձ: Quote Link to post Share on other sites
Aram_D Posted May 12, 2007 Report Share Posted May 12, 2007 Ես Ձեզ եմ հարցնում, Դուք ին՞ձ: Հարգելի Մարկոս, ես ձեզ միանգամից չհասկացա, ներող կլինեք, ինձ թվաց Դուք ինչ-որ գրականություն ունեք: Quote Link to post Share on other sites
Garun Posted June 4, 2007 Report Share Posted June 4, 2007 (edited) Շարանի խորագիրը՝ «Եկեղեցու դերը հայերի Ցեղասպանության հարցում» արդեն ենթադրում է, որ Եկեղեցին մասնակից է Ցեղասպանությանը: Մի՞թե այս խորագիրը չպետք է սրբագրել: Ինչ վերաբերում է Պոլսո Պատրիարք Մութաֆյանի կեցվածքին, ապա ես չեմ էլ կասկածում, որ նա անում է անհնարինը՝ ելնելով իրական պայմաններից: Ի հեճուկս դաժան, հայամերժ, հայատյաց միջավայրի ու պայմանների,Պոլսո փոքրաթիվ հայ համայնքը բյուր անգամ ավելի լավ է կազմակերպված, քան թե, ասենք, Ռուսատանի միլիոնից անցնող հայ համայնքը:Եվ կա՞ արդյոք Ռուսաստանում հայ համայնք:Նաև համոզված չեմ, որ Ռուսաստանում գործող Հայոց թեմերի հոգևոր հայրերը ստիպված չեն լիզում տեղական իշխանությունների հետույքը: Edited June 4, 2007 by Garun Quote Link to post Share on other sites
MONK Posted June 4, 2007 Report Share Posted June 4, 2007 Շարանի խորագիրը՝ «Եկեղեցու դերը հայերի Ցեղասպանության հարցում» արդեն ենթադրում է, որ Եկեղեցին մասնակից է Ցեղասպանությանը: Մի՞թե այս խորագիրը չպետք է սրբագրել: Ինչ վերաբերում է Պոլսո Պատրիարք Մութաֆյանի կեցվածքին, ապա ես չեմ էլ կասկածում, որ նա անում է անհնարինը՝ ելնելով իրական պայմաններից: Ի հեճուկս դաժան, հայամերժ, հայատյաց միջավայրի ու պայմանների,Պոլսո փոքրաթիվ հայ համայնքը բյուր անգամ ավելի լավ է կազմակերպված, քան թե, ասենք, Ռուսատանի միլիոնից անցնող հայ համայնքը:Եվ կա՞ արդյոք Ռուսաստանում հայ համայնք:Նաև համոզված չեմ, որ Ռուսաստանում գործող Հայոց թեմերի հոգևոր հայրերը ստիպված չեն լիզում տեղական իշխանությունների հետույքը: Ձեր նախորդ տողերից հետո միանգամայն անսպասելի է կարդալ վերջին նախադասությունը: Եվ ընդհանրապես, ինչքանով ես հիշում եմ Ձեր նախորդ գրառումները, բոլորովին սպասելի չէր նման կարգի արտահայտություն տեսնելը: Չգիտեմ ով ինչպես է կարծում, բայց իմ կարծիքով նման կարգի արտահայտությունններն առաջին հերթին պատիվ չեն բերում դրանց հեղինակին: Quote Link to post Share on other sites
Garun Posted June 4, 2007 Report Share Posted June 4, 2007 Վանական, լավ, թող լինի «համոզված չեմ, որ գլուխ չեն խոնհարում»:Մի՞թե դրանից որևէ բան փոխվում է... Բացի ոճից: Իհարկե, ամեն մարդու խոսք մատնում է հենց իրեն՝ մարդուն: Գայթակղությունները շատ են մեղանչելու համար, թող իմ խոսքերը լինեն իմ ամենամեծ մեղքերը: Quote Link to post Share on other sites
MONK Posted June 4, 2007 Report Share Posted June 4, 2007 Վանական, լավ, թող լինի «համոզված չեմ, որ գլուխ չեն խոնհարում»:Մի՞թե դրանից որևէ բան փոխվում է... Բացի ոճից: Իհարկե, ամեն մարդու խոսք մատնում է հենց իրեն՝ մարդուն: Գայթակղությունները շատ են մեղանչելու համար, թող իմ խոսքերը լինեն իմ ամենամեծ մեղքերը: Ես ոչ Ձեր, ոչ էլ ուրիշ որևէ մեկի մեղքերը դասակարգելու կամ հաշվելու միտում չունեմ: Մեղքերի չափն ու մեծություն-փոքրություն չափել կարող է միայն Աստված: Ես սեփական մեղքերիս պարագային նույնպես չեմ համարձակվում դատավոր լինել, թե որն է դրանցից մեծը. մտքերը, խոսքերը, թե գործերը? Ինչ վերաբերում է բան փոխելուն... Եթե որևէ երևույթի շուրջ արված իմ դիտողությունը փոփոխություն չի առաջացնում այդ երևույթի պարագային, փոխարենը մեծ նշանակություն ունի իմ` արտահայտվողիս պարագային: Սրտի ավելացածը խոսվում է բերանով,-ինչպես ասում է Ս. Գիրքը: Պատշաճության սահմանները դիմացիններին հաճոյանալու համար չեն, այլ սեփական արժանապատվությունը բարձր պահելու: Իսկ Ձեր <համոզված չլինելու> հիմքերին մի փոքր չեիք ծանոթացնի մեզ? Կարող եք կոնկրետ օրինակներ բերել և ասել, թե ինչի մասին է խոսքը? Quote Link to post Share on other sites
Garun Posted June 4, 2007 Report Share Posted June 4, 2007 Անցյալում, օրինակ, Հովսեփ Արղությանի կաթողիկոս դառնալու ջանքերը:Մեր օրերում ՝ Տիրան չարքեպիսկոպոսի և Եզրաս սրբազանի հակամարտությունը, որին անմիջապես մասնակցում էին Մոսկվայի իշխանությունները և անձամբ Պատրիարք Ալեքսին: Վերջ ի վերջո հարցը լուծվեց քաղաքական ամենաբարձր մակարդակով՝ հոգուտ Հայ Եկեղեցու: Սա իմ վարկածն է, որ ճշմարտությունից այնքան էլ հեռու չէ: Quote Link to post Share on other sites
Aram_D Posted June 5, 2007 Report Share Posted June 5, 2007 Անցյալում, օրինակ, Հովսեփ Արղությանի կաթողիկոս դառնալու ջանքերը:Մեր օրերում ՝ Տիրան չարքեպիսկոպոսի և Եզրաս սրբազանի հակամարտությունը, որին անմիջապես մասնակցում էին Մոսկվայի իշխանությունները և անձամբ Պատրիարք Ալեքսին: Վերջ ի վերջո հարցը լուծվեց քաղաքական ամենաբարձր մակարդակով՝ հոգուտ Հայ Եկեղեցու: Սա իմ վարկածն է, որ ճշմարտությունից այնքան էլ հեռու չէ: Հարգելի Գարուն, Եկեղեցու ծառայողները մշտապես գտնվել են եւ գտնվում են հասարակության զանազան խավերի քննդատության ներքո: Քննադատում են ե՛ւ նրանք, ովքեր թերթերից այն կողմ ոչինչ չեն կարդում, ե՛ւ նրանք ովքեր Ավետարանը ձեռքից վայր չեն դնում: Հաճախ քննադատությունը ոչ թե սրտացավությունից է գալիս, այլ չարամտությունից ու բամբասելու մոլուցքից: Հասարակության կողից գործուն քայլերը քիչ են, իսկ խոսքերը շատ: Կարծում եմ, որ Ձեր խոսքերը բխում են սրտացավույթունից եւ հարազատ Եկեղեցին զորացած տեսնելու փափագից: Quote Link to post Share on other sites
ВладимирАк Posted June 14, 2007 Report Share Posted June 14, 2007 Ребят церковь не живет в отрыве от общества. Священники рождаются тем же путем, что и мы с вами. В период Мец Ехерна состояние армян было ужасным. не хочу никого обвинять. но общенравственный упадок, кризис. не забывайте, что волна революционного атеизма не прошла мимо армян... вера в прогресс и демопреобразования, надекжда на запад и прочих люди вместо того чтоб защищать свои дома молча повиновались. многие НЕ ХОТЕЛИ верить. я знаю как это. знаю как в 89 армяне в Баку несмотря на резню НЕ ХОТЕЛИ ВЕРИТЬ, тупо прятали головы в песок... где были политические партии, где лидеры нации - их лиса циплят, схватили... Церковь как часть общества была не в лучшем состоянии. это не снимает с неё ответственности. но взваливать на неё вину глупо. заметьте, что в обход ААЦ в тот момент набирают обороты всякие протестанты и католики, которые всегда исходя из политики двойных стандартов проповедовали нам, армянам, смириться принять волю бога и начальствап (благо турецкие власти и их правители были подельниками)... странно слышать, что Церковь должна!!! давайте следить в первую очередь за собой. громко кричать и обвинять других - это конечно эффектно но демогогией попахивает... Церковь вообще должна заниматься несколько иным. где лидеры? где спарапеты, инханы-воины? где политики? Оставьте льяной ефод Аарону, станьте Исусами Навинами, Гедеонами, Давидами!!!! сегодня проблема не снята....все еще не снята. перестав перекидывать вину пора начинать объединятся в кулак, который сокрушит врага. Quote Link to post Share on other sites
Aram_D Posted June 14, 2007 Report Share Posted June 14, 2007 Ребят церковь не живет в отрыве от общества. Священники рождаются тем же путем, что и мы с вами. В период Мец Ехерна состояние армян было ужасным. не хочу никого обвинять. но общенравственный упадок, кризис. не забывайте, что волна революционного атеизма не прошла мимо армян... вера в прогресс и демопреобразования, надекжда на запад и прочих люди вместо того чтоб защищать свои дома молча повиновались. многие НЕ ХОТЕЛИ верить. я знаю как это. знаю как в 89 армяне в Баку несмотря на резню НЕ ХОТЕЛИ ВЕРИТЬ, тупо прятали головы в песок... где были политические партии, где лидеры нации - их лиса циплят, схватили... Церковь как часть общества была не в лучшем состоянии. это не снимает с неё ответственности. но взваливать на неё вину глупо. заметьте, что в обход ААЦ в тот момент набирают обороты всякие протестанты и католики, которые всегда исходя из политики двойных стандартов проповедовали нам, армянам, смириться принять волю бога и начальствап (благо турецкие власти и их правители были подельниками)... странно слышать, что Церковь должна!!! давайте следить в первую очередь за собой. громко кричать и обвинять других - это конечно эффектно но демогогией попахивает... Церковь вообще должна заниматься несколько иным. где лидеры? где спарапеты, инханы-воины? где политики? Оставьте льяной ефод Аарону, станьте Исусами Навинами, Гедеонами, Давидами!!!! сегодня проблема не снята....все еще не снята. перестав перекидывать вину пора начинать объединятся в кулак, который сокрушит врага. Օրմանյանի «Ազգապատումում» շատ լավ նկարագրված է այդ ժամանակներում տիրող իրավիճակը, ինչպես նաեւ Երվանդ Օտյանի «Ընկեր Փանջունի» գրքում: Quote Link to post Share on other sites
ВладимирАк Posted June 15, 2007 Report Share Posted June 15, 2007 К сожалению комментарий к моему посту перевести не смог....мой армянский шат ват э: Quote Link to post Share on other sites
Aram_D Posted June 15, 2007 Report Share Posted June 15, 2007 (edited) К сожалению комментарий к моему посту перевести не смог....мой армянский шат ват э: Я пишу, что Орманян в своем трехтомнике «Азгапатум» четко описывает состоянии армян и Церкви. И еще Ерванд Отян в книге «Товарищ Панджуни». Рекомендую почитать. Edited June 15, 2007 by Aram_D Quote Link to post Share on other sites
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.