Общественная инициатива "Миацум"/"Объединение"/

[Акс]

Трехсторонняя декларация, подписанная президентами Армении, Азербайджана и России, не открывает возможностей для участия Карабаха в переговорном процессе, считает политолог, директор Института Кавказа Александр Искандарян.

В декларации, подписанной по итогам встречи 2 ноября лидеров Армении, Азербайджана и России, говорится, что стороны предметно и содержательно обсудив в атмосфере конструктивности состояние и перспективы урегулирования нагорно-карабахского конфликта политическими средствами, путем продолжения прямого диалога между Арменией и Азербайджаном при посредничестве России, США и Франции в качестве сопредседателей Минской группы ОБСЕ, заявили, что будут способствовать оздоровлению ситуации в Южном Кавказе.

«Я не очень вижу, каким образом сейчас стало бы возможным участие Карабаха в переговорах в случае подписания или неподписания бумаги», - сказал Искандарян в среду в Международном пресс-центре «Новости».

В этой связи политолог подчеркнул необходимость понимания того, что переговорный процесс в рамках Минской группы ОБСЕ и само урегулирование карабахской проблемы хоть и связаны, но имеют разные форматы и параметры.

Он сказал, что у переговорного процесса есть собственная логика, связанная, к примеру, с соперничеством участников переговорного процесса.

«Это нормальная ситуация – если есть несколько посредников в каком-либо процессе, то у них появляется собственный интерес, связанный с соперничеством внутри, а не только собственно с процессом», - пояснил он.

Поэтому, по словам Искандаряна, отсутствие Карабаха за столом переговоров подтверждает различие между переговорным процессом и урегулированием конфликта.

«Если бы речь шла о реальном урегулировании карабахского конфликта, то без Карабаха оно просто не могло бы происходить», - подчеркнул он.

Политолог придерживается мнения о том, что «если бы Баку хотел урегулировать конфликт, он бы первым требовал посадить Карабах за стол переговоров».

«Отсутствие Карабаха за столом переговоров показывает, что процесс урегулирования является скорее имитацией, чем собственно процессом урегулирования», - резюмировал Искандарян.

http://newsarmenia.ru/arm1/20081105/41977579.html

[Акс]

Подписанный президентами Армении, Азербайджана и России документ декларирует невозможность урегулирования карабахского конфликта в ближайшее время, сказал директор Института Кавказа Александр Искандарян.

По итогам воскресной встречи президенты Армении, России и Азербайджана – Серж Саргсян, Дмитрий Медведев и Ильхам Алиев подписали декларацию, в которой выражается готовность способствовать оздоровлению ситуации в Южном Кавказе и обеспечению установления в регионе обстановки стабильности, безопасности путем политического урегулирования конфликта.

«Данный документ декларирует известный всем и до его подписания факт о том, что окончательное юридическое разрешение карабахского конфликта в ближайшее время невозможно», - сказал Искандарян в среду в Международном пресс-центре «Новости».

При этом политолог отметил, что мотивация подписания этого документа лежит более в Москве, чем в Ереване, Баку и Степанакерте, и более может иметь отношение к российско-грузинскому конфликту, чем собственно к Карабаху.

Декларация предусматривает урегулирование карабахского конфликта на основе принципов и норм международного права и принятых в этих рамках решений и документов, что создаст благоприятные условия для экономического развития и всестороннего сотрудничества в регионе.

По словам Искандаряна, данная декларация для Армении не является ни положительным, ни отрицательным документом, и не содержит ничего нового.

«Ничего плохого там не написано, но мне не кажется, что там написано нечто настолько важное, чтобы можно было думать, что наступают серьезные подвижки», - пояснил он.

http://newsarmenia.ru/arm1/20081105/41977503.html

[Акс]

Процесс урегулирования карабахского конфликта входит в стадию так называемой «войны доказательств» на предмет того, кто прав в споре, который привел к войне, считает армянский политолог Левон Мелик-Шахназарян.

«Если Армения подойдет к этому вопросу с научной точки зрения, то ей удастся уговорить посредников и международное сообщество в том, что позиции Нагорного Карабаха правомочны, и карабахский народ реализовал свое право на самоопределение в соответствии с нормами международного права», - сказал он журналистам во вторник.

Мелик-Шаханзарян отметил, что в подписанной президентами Армении, Азербайджана и России декларации отмечается, что решение карабахскому конфликту должно быть найдено в рамках международного права.

По итогам воскресной встречи президенты Армении, России и Азербайджана – Серж Саргсян, Дмитрий Медведев и Ильхам Алиев подписали декларацию, в которой выражается готовность способствовать оздоровлению ситуации в Южном Кавказе и обеспечению установления в регионе обстановки стабильности, безопасности путем политического урегулирования конфликта.

Политолог назвал это заявление «очень интересным», поскольку «армяне в течение последних 14-то лет беспрерывно говорят о том, что Нагорно-Карабахская республика родилась и существует в соответствии с международным правом».

«С этой точки зрения я считаю появление НКР безупречным», - пояснил он.

В этой связи Мелик-Шаханзарян отметил, что на новом этапе урегулирования, когда невозобновление войны закреплено в трехсторонней декларации, Армения должна уделить более серьезное внимание применению более мощного подхода к реализации правовой борьбы, чем это делалось до сегодняшнего момента.

При этом, отвечая на вопрос агентства «Новости-Армения», политолог отметил, что от того, насколько грамотно Еревану удастся использовать свою правоту, указать на ошибки противника, будет зависеть достижение успеха.

«Мы ограничивались тем, что априори подчеркивали нашу безупречность, без приведения соответствующих доказательств этому. В действительности, подобные аргументы не признаются мировым сообществом», - подчеркнул он.

http://newsarmenia.ru/arm1/20081104/41976937.html

[Pandukht]

Министр обороны Нагорно-Карабахской Республики Мовсес Акопян приветствует подписание трехсторонней декларации по Нагорному Карабаху.

По его словам, политические деятели пришли к заключению, что силового решения нагорно-карабахского конфликта не существует.

06 Ноября 2008 [19:56]

Сегодня в Баку прибыла делегация во главе с начальником Генерального штаба Вооруженных сил Турции, генералом армии Илкером Башбугом.

Турецкий генерал встретился с министром обороны Азербайджана Сафаром Абиевым. Далее состоялась встреча делегаций в расширенном составе.

Министр обороны Азербайджана сказал, что если мирное урегулирование нагорно-карабахского конфликта не даст результата, то Азербайджан прибегнет ко всем возможностям для восстановления своей территориальной целостности.

[HAL]

Допрыгались, уже по российским каналам говорят, что в Армении раскол после подписания в Москве соглашения.

Скоро не такое заговорят.

[Asatryan]

Допрыгались, уже по российским каналам говорят, что в Армении раскол после подписания в Москве соглашения.

Aks

то что надо било руссакам !

В мирных условиях Россия теряет свои позиции на Кавказе,чтобы этого не допустит русские готовы пойти на всё !

им надо любой ценой ИМЕТЬ азербайджан даже ценой явного предательства !И для этого есть причина !

[HAL]

Aks

то что надо било руссакам !

Хорошо, что хоть руссакам пишете с двумя "с". Наверное внимательно читали правила форума. :lol:

В мирных условиях Россия теряет свои позиции на Кавказе,чтобы этого не допустит русские готовы пойти на всё !

Ага, например поднимать экономику, стороить дороги и ЛЭП.

им надо любой ценой ИМЕТЬ азербайджан даже ценой явного предательства !И для этого есть причина !

Както дваяко звучит слови ИМЕТЬ. Я думаю никто не хочет, чтоб его ИМЕЛИ.

[Акс]

Aks

то что надо било руссакам !

В мирных условиях Россия теряет свои позиции на Кавказе,чтобы этого не допустит русские готовы пойти на всё !

им надо любой ценой ИМЕТЬ азербайджан даже ценой явного предательства !И для этого есть причина !

в том то все и дело, а Саркисян идет на поводу у Медведева.

[Garegin]

«ՄԻԱՑՈՒՄ» ազգային նախաձեռնության հայտարարությունը մոսկովյան հռչակագրի վերաբերյալ

«ՄԻԱՑՈՒՄ» ԱԶԳԱՅԻՆ ՆԱԽԱՁԵՌՆՈՒԹՅԱՆ ՀԱՅՏԱՐԱՐՈՒԹՅՈՒՆԸ

ՌՈՒՍԱՍՏԱՆԻ ԴԱՇՆՈՒԹՅԱՆ, ՀԱՅԱՍՏԱՆԻ ԵՎ ԱԴՐԲԵՋԱՆԻ ՆԱԽԱԳԱՀՆԵՐԻ ՍՏՈՐԱԳՐԱԾ «ՄՈՍԿՈՎՅԱՆ» ՀՌՉԱԿԱԳՐԻ ՎԵՐԱԲԵՐՅԱԼ

«Միացում» ազգային նախաձեռնությունը խորին վրդովմունքով դատապարտում է սույն թվականի նոյեմբերի 2-ին Մոսկվայում Հայաստանի, Ադրբեջանի և Ռուսաստանի Դաշնության նախագահների համատեղ հռչակագրի ստորագրումը` որպես Հայաստանի ազգային անվտանգությանը սպառնացող և տարածաշրջանում 1994 թ. հրադադարի կնքմամբ հաստատված փխրուն կայունությունը խախտելուն միտված վտանգավոր ձեռնարկ:

Հռչակագրի առաջին իսկ կետում կողմերը հաստատում են, որ արցախյան հիմնախնդիրը պետք է կարգավորվի «միջազգային նորմերի ու սկզբունքների և այդ շրջանակներում ընդունված որոշումների ու փաստաթղթերի հիման վրա»: Հաշվի առնելով բանակցային գործընթացի ողջ պատմությունը` ակներևաբար հասկանալի է, որ «միջազգային նորմերի ու սկզբունքների» անվան ներքո ընկալվում է ոչ միայն ազգերի ինքնորոշման, այլև այսպես կոչված «տարածքային ամբողջականության» և «սահմանների անձեռնմխելիության» նորմերը, որոնք 1991-2008 թթ. հայոց դիվանագիտության կրավորական և անսկզբունք կեցվածքի պատճառով մեկնաբանվել և արձանագրվել են բացառապես հօգուտ Ադրբեջանի պաշտոնական տեսակետների: Հայաստանի դիվանագիտությունը «միջազգային նորմերի և սկզբունքների» շրջանակներում պետք է գործի, ելնելով հիշյալ նորմերը մեկնաբանելու և գործադրելու անբռնազբոս և իրավական դիրքերից: Սա ենթադրում է ոչ միայն նախկին Ադրբեջանական ԽՍՀ պետականակերտ ազգերից մեկի` հայերի իրավահաջորդ պետության` ԼՂՀ ներկայիս ողջ տարածքում ինքնորոշվելու անկապտելի իրավունքի ճանաչումը, այլև ԽՍՍՀ իրավական դաշտի նկատմամբ գերակա միջազգային իրավունքի բոլոր նորմերին համապատասխան Հայաստանի Հանրապետության անօտարելի մաս կազմող ԼՂՀ ներկայիս ողջ տարածքի վրա ՀՀ ինքնիշխանության վերականգնումը:

Հռչակագրի առաջին կետի 2-րդ մասը բացահայտում է, որ փաստաթուղթ ստորագրած ՀՀ Նախագահը շարունակում է վարել բանակցային գործընթացը` երկրի և հայության ճակատագրի նկատմամբ պատասխանատվության իսպառ բացակայության պայմաններում: «Միջազգային իրավունքի նորմերի ու սկզբունքների» վկայակոչմանը հաջորդած «այդ շրջանակներում ընդունված որոշումների և փաստաթղթերի հիման վրա» արտահայտությունն ակնբախորեն վերաբերվում է ՄԱԿ ի Գլխավոր Ասամբլեայի 62/243 և ԵԽԽՎ 1614 բանաձևերին, որոնցում միջազգային իրավունքի բուն նորմերի կոպիտ խախտմամբ ճանաչվում է Ադրբեջանի «տարածքային ամբողջականությունը» և անվերապահորեն պահանջվում հայոզ զինուժի անվերապահ դուրսբերումը ԼՂՀ սահմանադրորեն մաս կազմող Հայաստանի ազատագրված տարածքից: Այստեղ պատեհ է հիշատակել նաև 1999 թ. ՀՀ նախագահ Ռ. Քոչարյանի ԵԱՀԿ ստամբուլյան վեհաժողովում Ադրբեջանի «տարածքային ամբողջականության» ճանաչման արտառոց փաստը:

Հռչակագրի առաջին կետի վերջնամասում երեք նախագահների արտահայտվող լավատեսությունն առ այն, որ հռչակագրի ստորագրումը «բարենպաստ պայմաններ կստեղծի տարածաշրջանում տնտեսական զարգացման և համակողմանի համագործակցության համար» սոսկ պարզունակ կեղծիք է կամ` տարածաշրջանային իրողություններին կատարելապես անհաղորդ լինելու վկայություն:

Հռչակագրի 2-րդ կետը ամբողջապես բացահայտում է առաջին կետում միջազգային իրավունքի նորմերի վկայակոչմամբ քողարկված փաստաթղթի բուն բովանդակային էությունը: Այն խարսխված է «կարգավորման հիմնական սկզբունքների» մադրիդյան փաթեթի վրա, որը ենթադրում է ազատագրված բոլոր տարածքների հանձնում, ադրբեջանցի թուրքերի «վերադարձ», խաղաղապահ ուժերի տեղակայում և հակամարտության գոտու ապառազմականացում (այդ թվում ԼՂՀ Պաշտպանության Բանակի): Փոխարենը, Արցախի հայությանը տրվում է անհայտ ժամանակով հետաձգվելիք «հանրաքվեի» անցկացման անորոշ խոստում:

Ինքնին հասկանալի է, որ «կարգավորման» նման տարբերակի անգամ մասնակի գործադրումը հանգեցնելու է տարածաշրջանային կայունության առանցքային և միակ երաշխիքը հանդիսացող Հայաստանի ներկա պաշտպանական համակարգի ամբողջական փլուզմանը, Ադրբեջանի կողմից ռազմական գործողությունների վերսկսման վտանգի կտրուկ մեծացմանը և Հայոց պետականության գոյության մոտալուտ վախճանին: Կարգավորման ցանկացած տարբերակ, որը գեթ տեսականորեն ենթադրում է Հայաստանի ազատագրված տարածքի ամբողջական կամ մասնակի հանձնում ինքնաբերաբար մերժելի է: Հայաստանի որևէ իշխանություն պետք է իսպառ հրաժարվի Հայաստանի ազատագրված տարածքի ամբողջականությունը վտանգելու և երկրի պաշտպանական համակարգը ոչնչացնելու ոտնձգություններից: Հայոց հանրությունը պետք է որդեգրի անհանդուրժողական կեցվածք`երկրի տարածքային և ռազմական անվտանգության նկատմամբ ներքին և արտաքին ցանկացած ոտնձգություն կանխելու, բացառելու և պատժելու ուղղությամբ:

Հռչակագրի 3-րդ կետում «խաղաղ կարգավորման հասնելը պետք է ուղեկցվի դրա բոլոր ասպեկտների և փուլերի իրավաբանորեն պարտավորեցնող միջազգային երաշխիքներով» արտահայտությունը հաստատում է , որ հայկական կողմը տեսականորեն համաձայնվել է հիմնախնդիրը «կարգավորել» Հայաստանի ազատագրված տարածքի փուլային հանձնման ճանապարհով, իսկ Հայաստանի անվտանգության երաշխավորումը հայոց զինված ուժերից փոխանցել «իրավաբանորեն պարտավորեցնող միջազգային երաշխիքներին»: Այս մտադրության մասին վկայում է նաև Սերժ Սարգսյանի Ստեփանակերտ կատարած վերջին այցի ժամանակ հնչած հաստատումը` «միջազգային կազմակերպությունների ու առաջատար երկրների Լեռնային Ղարաբաղի ժողովրդի անվտանգությունը երաշխավորելու» վերաբերյալ: Իշխանամերձ շրջանակների մի մասի հավաստիացումները, որ Հայաստանի ազատագրված տարածքը հանձնելու խոստումները սոսկ հայկական կողմի «մարտավարական հնարք է» անլուրջ են, անհամոզիչ, անհանդուրժելի և մեծապես վտանգավոր: Հայոց Հայրենիքի ազատագրված տարածքի ամբողջականությունը գերագույն պետական արժեք է, որը վեր է և գերակա` քաղաքական պատեհապաշտության, տնտեսական նպատակահարմարության կամ անհատական իշխանատենչության նկատառումներից:

Հռչակագրի 5-րդ կետը վերարծարծում է «կարգավորմանն ուղղված ջանքերի համատեքստում վստահության ամրապնդման միջոցների կենսագործման համար պայմանների ստեղծման» Հայաստանի պարտավորությունը: Այն ակնհայտորեն ենթադրում է ԶԼՄ ների և քարոզչական այլ մեխանիզմների համատեղ օգտագործամբ արմատավորել և խորացնել ՀՀ բնակչության անտարբերությունն ու անիրազեկությունը Հայաստանի ազատագրված տարածքի ռազմավարական ու կենսական նշանակության, ինչպես նաև այն փուլայնորեն հանձնելու ներկայիս հռչակագրով ստանձնած պարտավորությունների նկատմամբ:

«Միացում» ազգային նախաձեռնությունը պահանջում է անհապաղ դադարեցնել Հայաստանի ազատագրված տարածքի նկատմամբ պետականակործան զիջումներին ընդառաջ գնալու քաղաքականությունը, արագ և վճռական քայլեր ձեռնարկել ազատագրված տարածքները վերաբնակեցնելու, ինչպես նաև Հայաստանի Հանրապետությանը միջազգային իրավունքով պատկանող ԼՂՀ սահմանադրական ողջ տարածքում Հայաստանի Հանրապետության ինքնիշխանությունը վերականգնելու ուղղությամբ:

«ՄԻԱՑՈՒՄ» ազգային նախաձեռնություն

ք. Երևան, 07.11.08

http://hay.do.am

[Pandukht]

ՄՏԱՎՈՐԱԿԱՆՆԵՐԻ ՖՈՐՈՒՄԻ ՆԱՄԱԿԸ

Բաց նամակ

Ժիրայր Սեֆիլյանին

Տիգրան Խզմալյանին

Զարուհի Փոստանջյանին

Հրանտ Տեր-Աբրահամյանին

Ալեքսանդր Քանանյանին

Գրիզելդա Ղազարյանին

Ալեք Յենիքոմուշյանին

Սեդա Մելիքյանին

Արցախի ազատության համար մարտնչող Հայաստանի, Արցախի և Սփյուռքի բոլոր նվիրյալ քաջորդիներին:

Մարդկության պատմությունը բազմիցս ցույց է տվել, որ անձնական և հատվածական շահի վրա հիմնված պետական համակարգերը, լինեն դրանք օլիգարխիկ, պլուտոկրատիկ թե բացահայտ կրիմինալ, անկարող են իրենց վրա վերցնել պետական և ազգային կառավարման բեռը, քանի որ առաջնորդվելով անձնական շահի գերակայությամբ, յուրաքանչյուր փոքրիշատե լուրջ արտաքին ճնշման, խարդավանդի դեպքում հեշտ կառավարվող, կանխատեսելի և ուղղորդվող գործիք են դառնում գերակա ուժի ձեռքում:

Այսօր Արցախի շուրջ սրնթաց զարգացող իրավիճակը վերոնշյալի տառացի արտապատկերումն է, ինչը լրջագույն մարտահրավերի առաջ է կանգնեցրել պետության և ազգի ճակատագրի գերակայությամբ աոաջնորդվող յուրաքանչյուր անձի և կառույցի: Ակնհայտ է, որ նման պարագաներում միայն բոլոր ուժերի գերագույն լարմամբ է հնարավոր հաղթահարել ահագնացող ճգնաժամը և խնդիրը լուծել ընդունելի ճանապարհով: Այստեղ է, որ նորից կյանքի են կոչվում և նոր լիցք ու բովանդակություն են ստանում մոռացված և հաշվենկատության հարթակից ծաղրի ենթարկված այնպիսի հիմնարար հասկացություններ, ինչպիսին են խիղճը, բարոյականությունը, անձնազոհությունը, նվիրվածությունը, հայրենասիրությունը… Հակադիր որակները, որոնք վերջին տարիներին դրսևորվել են որպես անձնական հաջողության հասնելու հիմնական միջոցներ տվյալ իրավիճակում վեր են ածվում պետական և ազգային դավաճանության փաստացի գործոնի:

Սրա ակնհայտ օրինակն է Քոչարյանի վերադարձի ուղղությամբ իրագործվող քայլերը: Բազմիցս ենք նշել, որ պետական լծակներին տիրող ուխտադրուժը նույն լծակներն ունեցող ավազակից և անգամ մարդասպանից էապես ավելի վտանգավոր որակ է: Ավելին, ազգը հոկտեմբերի 27-ի և մարտի 1-ի արյան պատասխանատվությունը աներկբայորեն դրել է Քոչարյանի վրա: Վերջապես, ամենաանտրամաբանականը՝ Քոչարյանի քաղաքականության արգասիքն է արցախյան խնդրի այսօրվա գերճգնաժամային վիճակը, որի հաղթահարման միակ տարբերակը Քոչարյանի (և նրա հոգեզավակի) մտածելակերպի, նպատակադրումների, գործելակերպի և մեթոդների իսպառ մերժումն է և բացառումն ապագայում: Հիշենք, որ.

1. Արցախի դուրսմղումը բանակցային գործընթացից կատարվել է Քոչարյանի կողմից բացարձակապես ոչ այն հեշտացնելու կամ արդյունավետ դարձնելու միտումով, այլ միմիայն սույն գործընթացն անձնական խնդիրներին ծառայեցնելու նպատակով: Նման գործառույթի քիչ թե շատ փորձ ունեցող յուրաքանչյուր անձ կարող է հաստատել, որ բանակցային գործ¬ընթացներում դաշնակից ուժերի հնարավորինս բազմազանությունը բարձրացնում է քայլերի ճկունությունը և արդյունավետությունը: Եվ հակառակը, երբ խնդիրն անձնական շահն է, ապա դաշնակից սուբյեկտների թվաքանակի նվազեցումը դառնում է նախապայման:

2. Նույն դրդապատճառով վիժեցվեց ադրբեջանահայ փախստականների` որպես ազատագրված տարածքների վրա օրինական սուբյեկտի ձևավորումը և աշխարհի համար դրա ակնհայտ իրական տիրոջ՝ հայության, անօտարելի իրավունքի կայացումը: Դա փոխարինվեց աշխարհի համար բացարձակապես անընդունելի և անհեթեթ “անվտանգության գոտի” ձևակերպմամբ, որովհետև անվտանգության գոտին չի ենթադրում բանակցային նոր կողմ, մինչդեռ փախստականների առկայությունը ենթադրում է: Դա հրաշալի ընբռնել է ադրբեջանական կողմը, որը և ամեն ատյանում ներկայացնում է այդ տարածքների “իրական” տիրոջը՝ ադրբեջանցի փախստականներին, որպես առանձին սուբեկտի:

3. Նման խոշոր միջազգային խնդրով զբաղվող ցանկացած անձ շատ լավ գիտի, որ հարցը խիստ ծավալուն է և նպաստավոր ուղով այն տանելու, այդ հարցում քաղաքականություն մշակելու և իրականացնելու համար անհրաժեշտ է ներգրավել երկրի և ազգի ողջ ներուժը՝ մասնագետներ, կուսակցություններ, հասարակական, տնտեսական, մշակութային, երիտասարդական և այլ կազմակերպություններ, մինչդեռ մեզանում կատարվել է ճիշտ հակառակը: Արդեն տասը տարի է, ինչ արցախյան խնդրին տեղյակ են և դրանով զբաղվում են տառացիորեն երկու-երեք մարդ: Այդ շրջանակից դուրս ցանկացածի մասնակցությունը ոչ միայն չի խրախուսվում, այլև վճռականորեն խափանվում է: Դա իմաստավորված է միայն մեկ դեպքում, երբ իրականում խնդիրը վերածվում է անձնական շահերը սպասարկող գործառույթի, և ամեն մի իրական վկա ավելորդ խոչընդոտ է:

4. Քոչարյանը Արցախի խնդրի մեզ համար որպես նպաստավոր գործունեության միակ ճանապարհ և ձևաչափ թողել է բանակցությունները Մինսկի խմբի շրջանակներում: Մինչդեռ Մինսկի խմբի ձևավորման օրվանից ի վեր Հայաստանի և Արցախի քաղաքական ընտրանին (այդ թվում և Քոչարյանը) շատ լավ հասկացել և հստակ ձևակերպել էր, որ Մինսկի գործընթացը Միացյալ Նահանգների կողմից ձևավորված ճկուն մի մեխանիզմ է տարածաշրջանում սեփական շահերը պաշտպանելու և առաջ տանելու համար, որ ոչ մի աղերս չունի հարցի արդարացի լուծման, տարածաշրջանում խաղաղության հաստատման և ժողովուրդների միջև առկա կնճիռների հարթման հետ:

Ակնհայտ էր, որ Հայաստանը պարտավոր էր մասնակցել միաբևեռ աշխարհի առաջատարի ձևավորած ձևաչափին, ինչպես և ակնհայտ էր, որ հայկական նպատակադրումներն իրագործելու համար անհրաժեշտ էին ուրիշ գործընթացներ և այլ ձևաչափեր այլ հարթություններում, ինչը և իրականացվում էր սկզբնական շրջանում: Այստեղ է, որ թաքնված է այն կարևորագույն հարցի պատասխանը, թե ի՞նչ է Արցախը Հայաստանի համար: Ծանրաքա՞ր, որ խոչընդոտում է Հայաստանի առաջընթացին, թե՞ հաղթաթուղթ, որը կարևորագույն դերակատարություն է վերապահում մեզ աշխարհի և նրա հզորների հետ հարաբերություններում: Սահմանափակելով մեզ Մինսկի գործընթացում, Քոչարյանը Արցախը դարձրեց ծանրաքար:

Ուստի, այս պահի կարևորագույն խնդիրը շահի համակարգի իսպառ մեկուսացումն է Արցախի հարցում որևէ դերակատարությունից և մինչ այժմ նրա կողմից ձևավորած առաջարկների և վարած գործառույթների խափանումը:

Միևնույն ժամանակ էլ ավելի կարևոր է ազգանպաստ նպատակադրումների, մոտեցումների և սկզբունքների ձևավորումը, որի առաջին չորս քայլը բխում են վերոշարադրյալից.

1. Արցախի վերաներգրավումն ակտիվ քաղաքականություն բոլոր ուղղություններում և հարթություններում (ներառյալ Մինսկի գործընթացը) թե՛ մշակման, թե՛ իրականացման գործառույթներով:

2. Ադրբեջանահայ փախստականների ինստիտուտի ձևավորում իր ներկայացուցչական մարմիններով այսօրվա “պրագմատիկ” աշխարհի համար ընկալելի ձևաչափով որպես այս պահին ազատագրված տարածքների օրինական տերերի և ներկայացուցիչների:

3. Ազգային ներուժի, որպես մեզ համար միակ ընդունելի միջոցի, գիտակցում, վերստին կյանքի կոչում: Հետևաբար Հայաստանի, Արցախի և Սփյուռքի ողջ ներուժի կազմակերպում և ներգրավում Արցախյան քաղաքականության մշակման ու իրականացման գործում:

4. Դադարել որպես արցախյան խնդրի լուծման քաղաքականության միակ ձև ընկալել բանակցային ոլորտը, առավել ևս ուրիշի թելադրանքի ներքո: Լինել նախաձեռնող խնդիրը քաղաքական միանգամայն այլ ձևաչափեր և հարթություններ տեղափոխելու գործում:

Ազատագրված տարածքների և Արցախի վերաբերյալ խոսելիս և գործելիս անհրաժեշտ է վերհիշել և մեկընդմիշտ մտապահել հետևյալ գերագույն սկզբունքը: Հայոց սրբազան հայրենիքի ցանկացած հատված պատկանում է ոչ միայն ներկային, այլև անցյալին և առավել չափով ապագային: Անձնական շահի դիրքերից հանդես եկողը պիտի իրեն հաշիվ տա, որ վտանգի է ենթարկում ոչ միայն ազգի և պետության ներկան, այլև խիստ խոցելի է դարձնում ապագան:

Մտավորականների ֆորում

7.11.2008, ք. Երևան

11:08:10 - 07/11/2008

[Pandukht]

"Не ради мира заключают договоры, а ради насущных, жизненно важных интересов государств.

Государства считаются с международным правом и уважают подписанные ими договоры, пока выигрывают от существующего положения, однако как только им покажется более выгодной другая ситуация, "бумажная" дружба с другими, они плюют на договора, оставляют прежних союзников и угрожают всеобщему миру.

Это - реальная сущность вещей, это - реальный мир, а не тот, неправильным и обманчивым представлением о котором убаюкивалась и продолжает убаюкиваться наша сентиментальная нация".

Гарегин Нжде

[Pandukht]

ЗАЯВЛЕНИЕ НАЦИОНАЛЬНОЙ ИНИЦИАТИВЫ "МИАЦУМ"

ПО ПОВОДУ ПОДПИСАНИЯ ПРЕЗИДЕНТАМИ РОССИЙСКОЙ ФЕДЕРАЦИИ, АРМЕНИИ И АЗЕРБАЙДЖАНА "МОСКОВСКОЙ" ДЕКЛАРАЦИИ ОБ АРЦАХСКОМ УРЕГУЛИРОВАНИИ

Национальная инициатива "Миацум" осуждает подписание 2-го ноября сего года совместной декларации президентов Российской Федерации, Армении и Азербайджана, квалифицируя ее как опасный шаг, угрожающий национальной безопасности Армении и направленный на подрыв установленной договором 1994 года о перемирии хрупкой региональной стабильности.

В первом пункте декларации стороны подтверждают, что "будут способствовать оздоровлению ситуации в Южном Кавказе и обеспечению установления в регионе обстановки стабильности и безопасности путем политического урегулирования нагорно-карабахского конфликта на основе принципов и норм международного права и принятых в этих рамках решений и документов". Принимая во внимание всю историю переговорного процесса, очевидно, что под словами "на основе принципов и норм международного права" подразумевается не только право наций на самоопределение, но и так называемые принципы территориальной целостности и нерушимости границ, которые по причине пассивной и непоследовательной позиции армянской дипломатии 1991-2008 годов были перманентно интерпретированы и зафиксированы только на основе официальной позиции Азербайджана. Дипломатия Армении должна действовать в рамках "принципов и норм международного права", руководствуясь их неискаженной и правовой интерпретацией. Это подразумевает не только безусловное признание права армян - одной из государственнообразующих наций бывшей АзССР на самоопределение в нынешних границах НКР, которая является их государством-правопреемником, но и на восстановление суверенитета Республики Армения над всей территорией современной НКР, являющейся неоъемлимой частью Республики Армения в соответствии со всеми нормами превалирующего над внутрисоветским международного права.

Вторая часть первого пункта декларации свидетельствует, что подписавший документ президент РА продолжает участвовать в переговорном процессе, полностью пренебрегая ответственностью по отношению к судьбе страны и армянства в целом. Следующая за упоминанием "принципов и норм международного права" ссылка на "принятые в этих рамках решения и документы" очевидным образом относится к резолюциям Генеральной Ассамблеи ООН 62/243 и ПАСЕ 1614, в которых с грубым нарушением основных норм международного права признается "территориальная целостность" Азербайджана и требуется безоговорочный вывод армянских войск с освобожденной территории Армении, являющейся конституционно зафиксированной частью НКР. Здесь следует упомянуть и несуразный факт признания в 1999 году президентом РА Робертом Кочаряном "территориальной целостности Азербайджана" на саммите ОБСЕ в Стамбуле.

В конце первого пункта декларации выражаемый тремя президентами оптимизм по поводу того, что подписание этой декларации " создаст благоприятные условия для экономического развития и всестороннего сотрудничества в регионе" является либо примитивным фарсом, либо свидетельством полного незнания региональных реалий.

Второй пункт декларации выявляет скрытую за ссылками на нормы международного права реальную содержательную сущность подписанного документа. Она основана на мадридской редакции "основных принципов урегулирования", которые предполагают сдачу всех освобожденных районов, "возвращение" азербайджанских турок, размещение миротворческих сил и демилитаризацию зоны конфликта (включая вывод Армии Обороны НКР). Взамен Арцахскому армянству даются размытые обещания на проведение "плебисцита" в неопределенном будущем.

Даже частичная реализация подобного плана "урегулирования" приведет к полному обрушению современной системы безопасности Армении, являющейся единственным гарантом региональной стабильности, к резкому возрастанию опасности возобновления Азербайджаном вооруженной агрессии и к неизбежному концу Армянской государственности.

Любой вариант урегулирования, который хотя бы теоретически предусматривает полную или частичную сдачу освобожденной территории Армении является категорически неприемлемым. Любая власть Армении должна безвозвратно отказаться от попыток дезинтегрировать систему военной безопасности и обороноспособности страны. Армянское общество должно руководствоваться непримиримой позицией, пресекать, исключать и карать все внутренние и внешние поползновения на территориальную и военную безопасность Армении.

В третьем пункте декларации констатация согласия сторон на то, что " достижение мирного урегулирования должно сопровождаться юридически обязывающими международными гарантиями всех его аспектов и этапов" подтверждает теоретическое согласие армянской стороны на "урегулирование" конфликта путем поэтапной сдачи освобожденной территории Армении, а обеспечение безопасности Армении перекладывается с армянских вооруженных сил на "юридически обязывающие международные гарантии". О согласии на это свидетельствует также озвученное Сержем Саргсяном во время его последнего визита в Степанакерт утверждение о "гарантиях безопасности народу Нагорного Карабаха со стороны международных организаций и ведущих мировых держав".

Заверения некоторых околовластных кругов о том, что обещания сдать освобожденную территорию Армении являются всего лишь "тактическим ухищрением", несерьезны, неубедительны, недопустимы и очень опасны. Целостность освобожденной территории Армении является высшей государственной ценностью, которая доминирует над всеми соображениями политической целесообразности, экономической необходимости или стремлением остаться во власти.

В пятом пункте декларации вновь говорится об обязательстве сторон "поощрять создание условий для реализации мер по укреплению доверия в контексте усилий по урегулированию". Это очевидным образом подразумевает обязательство с помощью СМИ и иных пропагандистских механизмов навязать населению Армении углубление и укоренение безразличия и дезинформированности по отношению к стратегической и судьбоносной значимости освобожденной территории Армении и к взятым на себя подписанием сей декларации обязательствам ее поэтапной сдачи.

Национальная инициатива "Миацум" требует немедленно прекратить подрывающую устои Армянского государства политику уступок освобожденной территории Армении, предпринять быстрые и решительные меры по заселению освобожденных районов и начать процесс восстановления суверенитета Республики Армения над принадлежащей ей по нормам международного права всей нынешней территорией НКР, закрепленной в ее конституции.

Национальная инициатива "МИАЦУМ"

г. Ереван, 07.11.08

Edited November 7, 2008 by Pandukht

[Pandukht]

ВОЙНA В ЮЖНОЙ ОСЕТИИ: УРОКИ ДЛЯ АРМЕНИИ

Армянским политикам в вопросе оценки вероятности новой войны с Азербайджаном следовало бы руководствоваться наихудшим сценарием развития событий, а не полагаться на оптимистическое восприятие реалий и тем самым способствовать снижению бдительности в обществе.

Будет полезно напомнить заявление президента (ПАСЕ) Рене ван дер Линдена, сделанное им в апреле 2006 года по поводу Карабахского конфликта: “Страна, которая пойдет на силовое решение карабахской проблемы, будет исключена из Совета Европы”. Грузия и Российская Федерация, также как и Азербайджан с Арменией являются членами Совета Европы и поэтому можно было ожидать принципиальных действий ПАСЕ в виде исключения Грузии из этой организации, как инициатора войны. Однако, этого не произошло и осуждению в большей степени подверглась Россия, которая остановила войну и истребление мирного населения.

Вместо осуждения Запад продолжил активно поддерживать режим Саакашвили и после войны:

• в Грузии был проведен внеочередной саммит НАТО - впервые за всю историю существования блока на территории страны, не являющейся его членом;

• были приняты решения о предоставлении Грузии масштабной финансовой помощи;

• представителями США было заявлено о поддержки Грузии в вопросе восстановления боеспособности ее вооруженых сил;

Эти факты в очередной раз доказали, что цивилизованный Запад в своих действиях руководствуется не международным правом и нравственными нормами, а исключительно своими геополитическими интересами. Следовательно, Запад не может служить объективным арбитром в разрешении существующих конфликтов и надежным гарантом мирных договоренностей.

Миротворческие силы, размещенные в зоне конфликта, не могут являться надежным гарантом невозобновления боевых действий и безопасности гражданского населения зоны конфликта.

Даже факт нахождения в зоне конфликта российского миротворческого батальона (около 500 чел.) не остановил грузинское руководство от военной агрессии. Более того, российские миротворцы, в силу своей малочисленности, сами стали объектом нападения грузинских войск и понесли потери - погибло 15 миротворцев.

Для полноты картины следует также принять во внимание тот факт, что за несколько часов до начала войны Южную Осетию покинули все представители Миссии ОБСЕ, по всей видимости поставленные грузинской стороной в известность о предстоящей операции. При этом они даже не попытались воспрепятствовать началу войны, немедленно поставив в известность мировое сообщество, также как и не предупредили руководство Южной Осетии о надвигающейся войне, чем могли бы спасти жизни множества мирных жителей.

Этот и другие подобные факты из недавней истории, как например преступное бездействие голландского батальона в Сребренице (Босния-Герцоговина) в 1995 г. или же миротворческого контингента ООН в Сербской Краине в 1995 г., демонстрируют неспособность миротворческих сил обеспечивать безопасность населения.

Факты неэффективности миротворческих сил должны учитывать те армянские политики, которые рассматривают возможность принятия обсуждаемого пакета урегулирования Карабахского конфликта, предполагающие возвращение Азербайджану всей или части освобожденной территории в обмен на заключение мирного договора, ввод в зону конфликта миротворческих сил и проведения отсроченного референдума.

Урок войны в Южной Осетии о значении зоны безопасности и устойчивых коммуникаций, связывающих уязвимый с точки зрения обороны регион со страной-гарантом своей безопасности должен быть хорошо усвоен в Армении. Как уже было сказано, обсуждаемый в рамках Минской группы ОБСЕ план урегулирования Карабахского конфликта предполагает возвращение Азербайджану всей освобожденной территории за исключением Лачинского коридора в обмен на отсроченный референдум и ввод миротворческих сил в зону конфликта.

В случае гипотетической реализации обсуждаемого в рамках Минской группы плана урегулирования, уязвимость системы обороны Арцаха снизится до критического уровня. Арцах окажется в еще более уязвимой ситуации, чем Южной Осетия до начала августовской войны.

Этот вывод объясняется следующими доводами:

• Арцах, не получив международного признания своей независимости, лишается зоны безопасности, которая позволила ей создать эшелонированную систему обороны;
  
• значительно увеличивается протяженность границы НКР с Азербайджаном;
  
• Степанакерт и районные центры НКР попадают в зону досягаемости большинства артиллерийских систем Азербайджана;
  
• с внешним миром НКР, вместо нынешних 4-х, будет связывать единственная дорога через уязвимый Лачинский коридор.
  

В случае, если Азербайджан в удобный для себя момент решиться на захват Арцаха военным путем, чего никто не может исключать, то для почти 100-тысячной азербайджанской армии, боевой потенциал которой в 2-3 раза превышает потенциал грузинской армии к моменту начала августовской войны, будет по силам захватить либо заблокировать Лачинский коридор, даже в случае возможного противодействия миротворцев. В этом случае, разблокирование Лачинского коридора Армянской Армией встречными фронтальными ударами со стороны РА и НКР станет крайне сложной, едва ли выполнимой задачей, учитывая военный потенциал противника и удобный для обороны рельеф Лачинского района. А длительное удержание Арцаха без сухопутной связи с Арменией станет практически невозможным.

На разблокирование Лачинского коридора российскими войсками также не придется особо рассчитывать. Даже если российским руководством и будет принято соответствующее политическое решение, то ни сейчас, ни в обозримом будушем Росссия не будет располагать в Армении такой группировкой войск, которая сможет быстро разблокировать Лачинский коридор и принудить Азербайджан к миру. Иные варианты принуждения Азербайджана к миру Россией путем вторжения через Дагестан или Каспийское побережье содержат больше политических рисков и поэтому менее вероятны.

Следовательно, реализация предлагаемого плана урегулирования Карабахского конфликта недопустима, так как не обеспечивая адекватной компенсации, она лишит систему безопасности НКР основных компонентов – зоны безопасности и устойчивую систему коммуникаций с Арменией.

В контексте обсуждаемой темы полезно будет вспомнить мудрую мысль Гарегина Нжде: “Договора существуют столько, сколько существуют порождающие их условия.”

Трагичный опыт застигнутой врасплох Южной Осетии обязательно должен быть учтен Арменией, учитывая наличие угрозы войны с Азербайджаном. В отличие от Южной Осетии, в вопросе обеспечения безопасности Арцаха, Армения может полагаться исключительно на собственные силы. В условиях, когда никто не может гарантировать, что Азербайджан не развяжет новую войну, руководство Армении не должно терять бдительности и принимать адекватные меры, чтобы не допустить достижения противником значительного военного превосходства.

Дело в том, что масштабные покупки Азербайджаном тяжелой военной техники в последние несколько лет приводят, по нашему мнению, к нарушению военного баланса, достигнутого ранее между сторонами Карабахского конфликта. Нельзя игнорировать тот факт, что в результате набирающей обороты милитаризации Вооруженные Силы Азербайджана в сравнении с Армянской Армией на данный момент уже обладают:

• подавляющим, почти пятикратным превосходством по количеству стоящих на вооружении ВВС боевых самолетов – по меньшей мере 76 самолетов против 16 у ВВС Армении. Для полноты картины добавим, что ВВС Азербайджана имеют вполне сбалансированную структуру и состоят из трех основных составляющих: истребительной, штурмовой и бомбардировочной авиации. В то время как 15 из 16 самолетов ВВС Армении являются штурмовиками;
  
• значительным превосходством по количеству танков и боевых бронированных машин (ББМ) – 579 танков и 1174 ББМ у Азербайджана против соответственно 426 танков и 464 ББМ у РА и НКР вместе взятых;
  
• значительным превосходством по количеству артиллерийских систем, особенно по дальнобойным системам – 788 установок у Азербайджана против 561 у РА и НКР вместе взятых;
  

Можно понять намерение руководства Армении по возможности избежать гонки вооружения с Азербайджаном, обладающим большими финансовыми возможностями. Однако, с другой стороны, нельзя допускать нарушения военного баланса до критического уровня. Тем более, что для восстановления сильно нарушенного военного баланса потребуются, не только финансовые средства, которые при желании можно будет найти или одолжить, но и такой важный фактор, как время. Например, с момента принятия политического решения о создании в Армении собственной истребительной авиации до его реализации должно пройти несколько лет, необходимых для приобретения самолетов, а также для подготовки летного состава и обслуживающего персонала. А противник может и не предоставить этого времени.

Очевидно, что нарушение военного баланса, в свою очередь, приводит к ужесточению требований Азербайджана в рамках переговорного процеса, а так же провоцирует его на новую войну за Карабах в благоприятный для него политический момент.

В заключение, отметим, что война в Южной Осетии, является началом нового глобального процесса по перестановке сил и сфер влияния мировых и региональных держав. Развитие этого процесса может вновь привести к столкновению интересов и спровоцировать новые катаклизмы в различных регионах, в том числе и на Южном Кавказе. В условиях новых вызовов политическое и военное руководство Армении должно извлечь уроки из чужих ошибок, чтобы быть готовым к любому сценарию развития событий вокруг Карабаха, в том числе и к самому неблагоприятному, не забывая о принципе “Si vis pacem, para bellum” – “Если хочешь мира, готовься к войне”.

[Pandukht]

Смерть термина "освобожденные территории"

Если я правильно понял, то никто не заметил качественных изменений, которые произошли на днях. А именно во время пресс-конференции в Бердзоре Президент НКР Бако Саакян, фактически, заявил о смерти понятия и термина «освобожденные территории». Таковых больше нет, есть территория Арцаха, утвержденная в Конституции НКР. Это означает, что всякие разговоры о возращении территорий и тому подобное следует прекратить. Есть земли, которые были оккупированы, затем освобождены и есть территории, которые пока что остаются под оккупацией Азербайджана и об освобождении которых мы должны думать.

И почему-то никто не заметил это кардинального изменения. Или же вновь, как и в лихие 90-е будет предприниматься попытка замолчать, сделать вид, что ничего не было сказано и ничего не произошло. Ну так как и тогда ничего путного из всего этого не выйдет – для сторон, которые намереваются пойти этим путем. Для Азербайджана такое замалчивание и попытки изменить сложившийся статус-кво окончатся новыми потерями. Для мировых центров силы – правильнее будет принять к сведению изменившиеся реалии и смену курса, которые кстати, полностью соответствуют арцахскому общественному мнению и начать думать как с этим быть, - чтобы соблюсти свои интересы.

Для начала надо констатировать смерть термина и понятия "освобожденные территории" касательно предыдущего, арцахского, этапа национально-освободительного движения армянского народа. Более того, можно также констатировать окончание всего арцахского этапа и начало нового. Начинается, фактически уже началась, новая страница, которую предстоит написать, - со своими целями, стратегией и тактикой их достижения. С чем всех нас и поздравляю - дождались и поставили правильную точку.

Как всегда главное происходит незаметно и тихо.

ar-vest.livejournal.com

[Pandukht]

Очень странно, но ни в одном интернет-ресурсе нет ни слова об этой пресс-конференции Саакяна. Между тем, пресс-конференция в Бердзоре была, и во время этой пресс-конференции на вопрос об освобожденных территориях Бако Саакян ответил буквально следующее:

"Никаких территориальных уступок Азербайджану не будет. Никаких буферных зон или временных территорий у нас нет. Все что мы во время войны освободили - это наша армянская земля. И ни одного миллиметра этой земли мы никому не уступим и уступать не собираемся. Наоборот, мы сделаем все возможное, чтобы освободить оккупированные захватчиком земли Мартакертского района и Шаумяновский район. В Бюджете НКР на 2009 год особое внимание будет уделено освоению освобожденных земель, в частности Кашатагского и Новошаумянского районов, а также полному восстановлению Мартакертского района НКР. В остальных освобожденных районах в 2009 году будут осуществляться мероприятия сельскохозяйственной направленности. В основном это создание ирригационных систем для более эффективного их освоения".

[Garegin]

Зарегистрируйтесь здесь

http://www.armenianinternational.com/

После зайдите на эту страницу

http://www.armenianinternational.com/tv.htm

Нажмите "Latest News"

Это новости Армении Общественного телевидения. Первый репортаж - как раз из освобожденных территорий и пресс-конференции Бако Саакяна.

Только все это будет действовать до завтра максимум, если хотите смотреть - не медлите.

Edited November 11, 2008 by Garegin

[Pandukht]

Գարեգին ջան, շնորհակալ եմ:

Հուսադրական լուրն ինչ-որ գաղտնի ձևով ենք ճարում:

[Pandukht]

ԲԱԿՈ ՍԱՀԱԿՅԱՆԸ ԽՈՍԵՑ Դա ՀՀ իշխանությունների հետ համաձայնեցվա՞ծ էր

Նոյեմբերի 2-ին մերձմոսկովյան Մայնդորֆ ամրոցում ԼՂ հակամարտության կարգավորման շուրջ տեղի ունեցած բանակցությունների արդյունքում Հայաստանի, Ադրբեջանի եւ Ռուսաստանի նախագահների կողմից Հռչակագրի ստորագրումը եւ դրան հաջորդած ՀՀ նախագահի այցերը եվրոպական երկրներ եւ նրա հանդիպումները եվրոպական ազդեցիկ կառույցների ղեկավարների հետ ոչ միայն հայաստանյան քաղաքական ուժերին, այլեւ ԼՂ իշխանություններին են ստիպել հանդես գալ ԼՂ հարցում իրենց դիրքորոշմամբ: Երեկ Հանրային հեռուստաընկերության «Հայլուր» ծրագրի շրջանակներում ծավալուն ռեպորտաժ հեռարձակվեց Լեռնային Ղարաբաղից: ԼՂՀ նախագահ Բակո Սահակյանը աշխատանքային այցով մեկնել էր Լաչին եւ Քելբաջար՝ քննարկելու այդ շրջանների զարգացման ծրագրերը: Այդ շրջաններում, որպես զարգացման ամենամեծ խոչընդոտ, Բ. Սահակյանը մատնանշել է բնակչության կասկածամտությունը այդ տարածքների ապագայի վերաբերյալ: «Ազատագրված տարածքներ» եղել են 90-ականների սկզբներին: Այսօր մենք ունենք Սահմանադրությամբ ամրագրված շրջան: «Ազատագրված տարածքն» արդեն պատմության մեջ է: Դուք պիտի մոռանաք եւ այդպիսի վերաբերմունք ցուցաբերեք, եւ սա լուրջ խթան է դառնալու շրջանի զարգացման համար»,- Լաչինում հայտարարել է Բ. Սահակյանը, իսկ Քելբաջարում նաեւ հավելել է, թե՝ «ոչ մի զարգացումներ չեն կարող ազդեցություն ունենալ Շահումյանի շրջանի ճակատագրի հետ կապված: Եթե անգամ ունենա, ապա այդ ազդեցությունը կլինի դրական: Մենք այս շրջանը որակում ենք որպես ռազմավարական նշանակություն ունեցող շրջան մեր երկրի համար, եւ մեր վերաբերմունքը լինելու է համապատասխան»: Իրենց դժգոհությունը «մադրիդյան» սկզբունքների հիման վրա ընթացող բանակցությունների վերաբերյալ, նաեւ ԼՂ-ի՝ բանակցություններին ուղղակիորեն մասնակցելու ձեւաչափը վերականգնելու ցանկությունը հայտնել է նաեւ իշխանական կոալիցիայի անդամ Դաշնակցությունը: Հիշեցնենք, որ ԼՂ-ն բանակցություններից դուրս է մղվել 1998-ին, երբ ՀՀ նախագահ դարձավ Ռոբերտ Քոչարյանը՝ հայտարարելով, թե ինքն այդ բանակցություններում ներկայացնում է նաեւ ԼՂ-ն: «Նախկին» իշխանությունները խստորեն քննադատում էին այդ քաղաքականությունը եւ զգուշացնում դրա վտանգավոր հետեւանքների մասին, նույն ԼՂ իշխանություններն ու ՀՅԴ-ն «համեստորեն» լռում էին: Արդյոք հիմա, երբ արդեն ՀՀ նախագահի մակարդակով է խոսվում հակամարտությունը հնարավորինս արագ եւ «մադրիդյան» սկզբունքների հիման վրա լուծելու մասին, այլեւս ուշ չէ՞ խոսել ԼՂ-ին բանակցությունների սեղանի շուրջ վերադարձնելու մասին: Քաղաքական վերլուծաբան, ՀՀ-ում ԼՂՀ նախկին ներկայացուցիչ Մանվել Սարգսյանի դիտարկմամբ՝ ուշ է. «Եթե դա ժամանակին արվեր, եթե ընդհանրապես Հայաստանին նման մանդատ չտրվեր, որ նա էլ առանց Ղարաբաղի Հռչակագիր ստորագրեր, շատ ավելի ճիշտ կլիներ»: Ըստ նրա՝ հիմա նման հայտարարություններ հնչեցնելը թելադրված է ստեղծված իրավիճակով (խոսքը ԼՂ իշխանությունների հայտարարությունների մասին է): Բայց մի՞թե դժվար չէ «ձիերն ընթացքում փոխելը»: «Շատ դժվար է, բայց ինչ անեն, հո հանգիստ չե՞ն նստելու եւ տան ամեն ինչ»,- ասաց վերլուծաբանը:

Արդյոք ԼՂՀ նախագահի հայտարարությունը նշանակո՞ւմ է, որ ՀՀ եւ ԼՂ իշխանությունների միջեւ այս հարցում լուրջ հակասություններ կան: «Չեմ կարծում: Երեւի հիմա ՀՀ իշխանություններն էլ են հասկացել, թե ինչ վիճակի մեջ են եւ ձեւեր են փնտրում Ղարաբաղի ձեռքերով մի բան անելու, փրկելու կամ տապալելու համար»,- հայտարարեց քաղաքագետը՝ ակնարկելով, որ դա ՀՀ եւ ԼՂ իշխանությունների միջեւ համաձայնեցված որոշման արդյունք է: «Մարդկանց երեւի թվացել է, թե այսպես 100 տարի խաղալով կարելի է ապրել: Բայց գալիս է մի պահ, երբ հասկանում են՝ վիճակը լուրջ է, եւ փորձում են ինչ-որ ձեւեր գտնել դրանից դուրս գալու համար»: Նրա կարծիքով, ինչ-որ բան փոխելը, այնուամենայնիվ, ուշ չէ. «Ի՞նչ է եղել, որ հիմա փոխեն: Դեռ ոչինչ չի եղել: Պիտի փաստաթուղթ ստորագրի (Սերժ Սարգսյանը.- Ն. Մ.), թո՛ղ չստորագրի, թո՛ղ գնա իրենց տուն: Լեւոնը գնաց, չէ՞: Ինքն էլ թող թողնի, գնա, ո՞վ կարող է իրեն ինչ-որ բան պարտադրել»: Նա գրեթե բացառեց, որ ԼՂ հիմնախնդիրը կարող է Հայաստանում ներքաղաքական անկայունության, խժդժությունների առիթ դառնալ. «Ձեզ թվում է, թե հիմա 100 հազարներով վեր են կենալու եւ կո՞ւրծք են ծեծելու, թե տարածքներն ինչի եք տալիս: Այդքան միամի՞տ եք»:

«Հայ կամավորականների ազգային նախաձեռնության» հիմնադիր անդամ Ժիրայր Սեֆիլյանի ասելով, ԼՂՀ նախագահ Բակո Սահակյանի հայտարարություններն ամենեւին էլ ուշացած չեն, եթե, իհարկե, դրանք անկեղծ են: Ի տարբերություն Մ. Սարգսյանի, Ժ. Սեֆիլյանը միանգամայն հնարավոր համարեց, որ Հայաստանում ԼՂ հիմնախնդրի լուծման համատեքստում զանգվածային բողոքի ալիք բարձրանա: Նա, իր ասելով, կուզեր, որ «տասնյակ հազարավոր մարդիկ դուրս գային փողոց, եւ մեր ժողովուրդն իր կարծիքը հայտներ բողոքով, եւ հնարավոր չէ, որ դա չազդեր այդ պայմանագիրը պարտադրողների վրա»: Ժ. Սեֆիլյանը խոսում է հայաստանցիների դժգոհության մասին, իսկ ԼՂ ժողովուրդն ինքը դեռեւս չի ընդվզում: Սեֆիլյանի դիտարկմամբ, ճիշտ կլիներ, որ այնպիսի կեցվածք, որ հիմա որդեգրել է Բակո Սահակյանը, ունենար ոչ միայն նա, այլեւ հե՛նց «բակոսահակյանները թույլ տային Արցախի ժողովրդին՝ հայտնելու իր դիրքորոշումը, բողոքը, որովհետեւ գիտեք, թե այնտեղ այսօր ինչ վիճակ է»:

Ժ. Սեֆիլյանի համոզմամբ, ստեղծված իրավիճակից ելքի լավագույն տարբերակը, իհարկե, «Սերժի հրաժարականը կլիներ: Ճիշտ տարբերակը սա է: Միեւնույնն է՝ ուշ, թե շուտ դա լինելու է: Որքան շուտ լինի այդ հրաժարականը, այնքան դյուրին կլինի 7-8 տարիների խայտառակ ետընթացը կասեցնելը»:

ՆԱԻՐԱ ՄԱՄԻԿՈՆՅԱՆ

aravot.am

[Меркурий]

Ay sa nakhagahin xosqin mot asvats xosq e.

Mnum e ayd xosqy, voch te mer jurnalisteri demy asvi ayl havaqven mijazgayin heghinakavor lratvamijocnery u nranc haytararvi Arcakhi dirqoroshumy.

Inchpes naev AGN namakner uxarki Minski khmbi hamanakhagahogh erkrneri AG nakhararutyunner.

Mi khosqov hangist chtan bolorin. Ayndhat u agresiv agitaciya arvi.

[Sareci]

Очень странно, но ни в одном интернет-ресурсе нет ни слова об этой пресс-конференции Саакяна. Между тем, пресс-конференция в Бердзоре была, и во время этой пресс-конференции на вопрос об освобожденных территориях Бако Саакян ответил буквально следующее:

"Никаких территориальных уступок Азербайджану не будет. Никаких буферных зон или временных территорий у нас нет. Все что мы во время войны освободили - это наша армянская земля. И ни одного миллиметра этой земли мы никому не уступим и уступать не собираемся. Наоборот, мы сделаем все возможное, чтобы освободить оккупированные захватчиком земли Мартакертского района и Шаумяновский район. В Бюджете НКР на 2009 год особое внимание будет уделено освоению освобожденных земель, в частности Кашатагского и Новошаумянского районов, а также полному восстановлению Мартакертского района НКР. В остальных освобожденных районах в 2009 году будут осуществляться мероприятия сельскохозяйственной направленности. В основном это создание ирригационных систем для более эффективного их освоения".

вот и точки над всеми И

добавить тут нечего, 

[Pandukht]

14.11.2008 | 22:23 В Эчмиадзине запретили рассказывать о значении освобожденных территорий

Племянник разжалованного генерала, экс-заместителя Минобороны Армении Манвела Григоряна, мэр города Эчмиадзин Карен Григорян не разрешил предоставить зал инициативе «Миацум» для обсуждения на тему «Значение освобожденных территорий для будущего Армении», в рамках которого должен был быть организован показ фильма Тиграна Хзмаляна.

Как отметила участник инициативы Седа Меликян, еще два дня назад он был согласен предоставить зал Дома культуры, однако в день мероприятия изменил свое решение, мотивировав это тем, что зал занят. Другой участник инициативы, депутат парламента Заруи Постанджян заявила, что мэр изменил свое решение под давлением СНБ. «Фактически наши политические позиции и наша обеспокоенность относительно Карабахского вопроса и вообще безопасности Армении не разрешают донести до народа», - отметила она.

Командир отдельного батальона «Шуши» Жирайр Сефилян сообщил, что сотрудники СНБ надавили на Карена Григоряна и инициативе «Миацум» было предложено провести мероприятие в иной день.

Организаторам пришлось провести мероприятие под открытым небом. Большинство участников прибыли из Еревана, эчмиадзинцев практически не было.

ArmToday

Edited November 15, 2008 by Pandukht

[Pandukht]

ԶԱՐՈՒՀԻ ՓՈՍՏԱՆՋՅԱՆԻ ՀԱՅՏԱՐԱՐՈՒԹՅՈՒՆԸ

2008թ. առաջին ամիսներին Հայաստանն ու հայությունը ականատես եղավ 1995-ից սկիզբ առած խայտառակ ընտրությունների հերթական ամոթալի դրսևորմանը և դրա դեմ արտահայտվող ժողովրդական բողոքի արյունալի ճնշմանը, որոնցից, իրենց բովանդակ բացասական հետևանքներով, խորապես տուժեցին և պետությունը, և հանրությունը, և յուրաքանչյուր պետության կայունության հիմք հանդիսացող ժողովուրդ-իշխանություն համերաշխությունը:

2008թ. վերջին ամիսները և 2009թ.-ը ավելի մեծ վտանգով են սպառնում Հայաստանին և հայությանը: Վրաց-օսական և վրաց-ռուսական օգոստոսյան պատերազմով տարածաշրջանում ստեղծված նոր իրավիճակի, ինչպես նաև ընդհանրապես ռուս-ամերիկյան հարաբերությունների սրացման հետևանքով Ռուսաստանը, ԱՄՆ-ն, Թուրքիան մրցարշավի են դուրս եկել` Ղարաբաղյան հակամարտությունը յուրաքանչյուրը հօգուտ իր ռազմավարական շահերին ծառայեցնելու նպատակով: Բոլոր ՙմիջնորդությունների՚ և ՙհակամարտությունը կարգավորելու՚ ուղղությամբ կատարվող ՙօգնությունների՚ առանցքը հայկական ուժերի կողմից ազատագրված տարածքների հանձնումն ու այդ տարածքներում օտար ուժերի տեղակայումն է: Ամենասարսափելին այն է, որ ՀՀ իշխանությունները սկզբունքորեն համաձայն են հանձնմանը և այդ առնչությամբ Ադրբեջանի հետ նրանց տարակարծությունները վերաբերում են մանրամասնություններին և տեխնիկական բնույթի հարցերին, մինչդեռ բուն Ղարաբաղի` Ադրբեջանից անկախանալն ապագայում իրավականորեն երաշխավորվելու պարագայում նրանք պատրաստ են ազատագրված տարածքները հանձնել գրեթե ամբողջությամբ:

Միանշանակ է, որ հերթական անգամ, ու գուցե այսօր նախորդներից ավելի մեծ հավանականությամբ, գտնվում ենք մեր ազգի ու պետության անվտանգությունը սասանող պարտվողական համաձայնագրի կնքմանը ականատես լինելու շեմին:

Արցախյան գոյամարտի ընթացքում մեր ժողովրդի հերոս զավակների արյան գնով ազատագրված տարածքները մեր հայրենիքի անօտարելի մասն են: Նրանք մեր ժողովրդի համար ունեն պատմական արդարությունը վերահաստատելու սկզբունքային նշանակություն: Այդ տարածքները հայկական էթնոսի պատմական ծագումնաբանության արեալի անբաժանելի մասն են: Ազաատագրված հողերի այդ գոտին ազգի ու պետության համար ունի գոյութենական նշանակություն, որովհետև արևելյան սահմանների անվտանգությունը ապահովող միակ երաշխիքն են: Այդ տարածքների ազատագրումը հայոց վերջին հազարամյակի պատմության մեջ շրջադարձային նշանակություն ունի այն առումով, որ հազարամյա տևական նահանջից ու կորուստներից հետո հայկական ոգու վերելքի արդյունքում այն սեփական հողի վերատիրացման առաջին և առայժմ միակ փաստն է:

Վճռականապես մեկընդմիշտ բացառենք հայրենի հողը հանձնելու ցանկացած մտադրություն: Վերջնականապես փակենք ազատագրված հայրենի տարածքների հանձնման առանցքի շուրջ ձևավորված ավելի քան 15-ամյա ամոթալի պարտվողական դիվանագիտության էջը, դիվանագիտություն և զուգահեռ ընթացող ներքին քարոզչություն, որոնց նպատակներից մեկը եղել է վճռական պահին մեր ժողովրդին հոգեբանորեն նախապատրաստել լուռ համակերպման:

[Pandukht]

Национальная инициатива “Миацум” (“Объединение”) начала сегодня свою пропаганду.

Как сообщила в ходе парламентских брифингов депутат Национального Собрания Армении, член инициативы “Миацум” Заруи Постанджян, мероприятия стартуют в Эчмиадзине.

В рамках пропаганды “Миацум” представит фильмы об истории Карабахского движения, также суть урегулирования вопроса на основе “мадридских принципов”.

На вопрос как поступит инициатива в случае, если местные власти будут протестовать и откажут членам движения в предоставлении залов, З. Постанджян ответила: “Мы реализуем наше конституционное право, пусть ничего не предоставляют, мы будем ночевать на улицах, будем говорить с людьми, проинформируем их о ходе карабахских переговоров”.

Напомним, что инициатива “Миацум” создалась совсем недавно, ее представителями являются герой арцахской освободительной войны Жирайр Сефилян, один из первых участников Армянской секретной армии освобождения Армении (АСАЛА) Алек Енигомшян, публицист Грант Тер-Абраамян, жена академика Рафаеля Казаряна - Гризельда Казарян, депутат НС Заруи Постанджян, член совета НПО “Адвокаты за права человека” Седа Меликян, кинорежиссер Тигран Хзмалян и политолог, житель Карвачара Александр Кананян.

Panorama.am

[Pandukht]

Серж Саргсян раскрыл вариант решения вопроса Карабаха

Власти Армении, не имея серьезного давления ни со стороны России, ни со стороны Запада, желают решить арцахский вопрос самовольно. Об этом заявил сегодня на пресс-конференции член инициативы “Миацум” Александр Кананян.

Он представил эксклюзивные подробности недавнего визита Сержа Саргсяна в Арцах, отметив, что они получили эту информацию из очень достоверных источников. Кананян рассказал, что на самом деле президент в ходе этого визита встретился с руководством Арцаха и важнейших силовых структур и “тоном, не терпящим разногласий”, раскрыл им вариант урегулирования.

По словам Кананяна, президент Армении сказал руководству Арцаха, что они должны безоговорочно и без каких-либо гарантий вывести войска из 5 освобожденных районов, затем предположительно в течение двух лет будет какой-то референдум, затем Азербайджану отдадут Кельбаджарский район.

Представитель инициативы “Миацум” также заявил, что при помощи председателей общин и полицейских это заявление Саргсяна передается народу для его подготовки, однако предварительная паника народа Карабаха может перерасти во всеобщую злобу.

Александр Кананян подчеркнул, что народ Арцаха заставит любую власть Армении считаться с вопросом их безопасности.

Tert.am

[Pandukht]

Армянскому господству в Арцахе есть правовое обоснование

На следующей неделе будет представлен новый пакет юридических документов о Карабахе. Об этом сегодня на пресс-конференции заявил бывший командир батальона «Шуши», член инициативы «Миацум» Жирайр Сефилян.

Он сказал, что пакет будет направлен в основном в международные инстанции, поскольку в нем говорится именно о международном праве.

«Армения имеет право установить свое господство в Арцахе, чему есть правовое обоснование», - заявил Сефилян.

По его словам, их новое движение, несмотря на препятствия, продолжит поездки по Армении и Арцаху до тех пор, пока весь народ не встанет и не скажет свое решительное «нет» этой «предательской инициативе» урегулирования вопроса Арцаха.