Hasmik Posted December 28, 2005 Report Share Posted December 28, 2005 Здорово!! Мне очень понравилось! Прямо в яблочко ты попала) На самом деле, так устроена наша женская и их-мужская-психология ) спасибо большое))) Quote Link to post Share on other sites
AYG Posted January 17, 2006 Report Share Posted January 17, 2006 (edited) Неуч тот,кто говорит Я учу? Болень тот, кто говорит Я лечу? Не волен тот, кто говорит Я хочу? Несёт в себе губительную(себя) отраву? Кто делает из слова "Я" К пище (ума) приправу, Неважно врёт, иль говорит по праву? Нравясь лишь себе, поступает не по Здраву! Выходя из чрева, Из спокойной темноты, Одетая в тело Сущность Кричит от немоты! Кричит от сожаления Ошибок прошлой жизни, Кричит, как продолжение Невыясненных причин! Крики кормят тело, Чтоб было сил кричать, Не познал ведь Сущнность Для чего молчать! Edited January 17, 2006 by AYG Quote Link to post Share on other sites
zaratustra Posted January 22, 2006 Report Share Posted January 22, 2006 Puff with your lungs, Feel how your spirit sags, Searching for sense In jittery spell of lies. My porch is filthy twice With fence of dense smiles. Feelings-prisoners of tirade Do a roaring trade. I am not a master, I was a producer, Don’t wish to be user. I will be a seller And I know a buyer: Fire’s waiting there To take me to Dirty Cleaner. I am not a sinner Nor a seraph-lover: To resolve this chaos I’m leaving your Lotus. You're appalled: I’ve lost focus. Touch with sense my hocus-pocus. I’ll be back in a hug. Even if your heart is shut I promise you a key Without an entreaty. Am I dirty tripe? Lend me wipe To smoke through your pipe When I’m ripe. Quote Link to post Share on other sites
zaratustra Posted March 4, 2006 Report Share Posted March 4, 2006 Злая Мудрость! Lateralis կամ Մարիա'մ, ժամանակ գտա, ընթերցեցի այս թեման գրեթե ամբողջությամբ, ու չեմ կարող չնկատել, որ քո բանաստեղծություններն իմ հոգուն շատ հարազատ են, մի խոսքով` հասկացա քեզ այնքանով, որքանով հնարավոր է հասկանալ մարդուն` այդ մարդը չլինելով համ էլ, թույլ տամ ինձ առարկել կամ լրացնել Romeo-ին. ճիշտ է, կարևոր է, որ ընթերցողը հասկանա, կարողանա հաղորդակից լինել գրողի մտքերին, զգացմունքային աշխարհին, բայց այնուամենայնիվ, դա պետք է արվի ոչ թե գրողի պարզ գրելու միջոցով, տվյալ դեպքում դա մանրացման կհավասարվեր, այլ. գրողը պետք է իր հետևից տանի` իր խորությամբ ու հասունությամբ, այլ ոչ թե հակառակը, նամանավանդ մեր ժամանակակից "գրագետ" ու "բանիմաց", թիթեռնիկի թեթևությամբ սերնդի հետ (չեմ մոռանում, որ ես այդ սերնդից եմ): Իսկ եթե այնուամենայնիվ մնում է գրողի ինքն իրեն մեկնաբանության գործին նվիրելու հարցը, ապա դրա կարիքն ամենևին չկա. դա կանի ընթերցողը` յուրովի ընկալելով, դա կանի ժամանակը, երբ համարի, որ հենց սա և ոչ թե նա է արժանի կրել գրողի սուրբ կոչումը... գիրքը կինոյից տարբերվում է հենց նրանում, որ այնտեղ ընթերցողն ունի հնարավորություն իրեն ավելի կարևոր զգալու, մնում է, որ չկորցնի պահը ու ԶԳԱ, ՀԱՍԿԱՆԱ, ԵՐԵՎԱԿԱՅԻ... Quote Link to post Share on other sites
zaratustra Posted March 4, 2006 Report Share Posted March 4, 2006 հա, մեկ էլ` ինչու էստեղ էլ չեն գրում... գուցե կա նման ուրիշ թեմա, իսկ ես չգիտեմ... Quote Link to post Share on other sites
zaratustra Posted March 4, 2006 Report Share Posted March 4, 2006 One’s holly essence incautiously killed In this brain silently placed; No more sense but dark cloud – Pain or Life – which is proud? Nightlike eye-globe smashed to splinters: Curving lines – axe on timbers. The tree within is dancing its fire-dream; A minute more – I’ll see its sear whim. But I stand on my knees, Still I pray for one’s relics. In your eyes – what is it? I’m not afraid of insane visit. Even life is rubbish well perceived If left as existed and not lived: Hist and let me live your visit To exist on straightest feet. Hist and let me meet my dream Even if it may just seem. Live the Time at my porch: Not for precious pain or for happy sigh But as glimpse for one more chance – To undress, to dance, to spit at lies Of mine, of yours, of human hearts. Hist and wait, give your hand; Hist and let – I’m not afraid. Hist and let – don’t be afraid. Quote Link to post Share on other sites
zaratustra Posted March 4, 2006 Report Share Posted March 4, 2006 За тебя Сверхмрачный – прозрачный – это я, Узелком из тела и духа. Дни – вода – в пустоте – как река? Свет – мечта, я – вперёд без шага: Надежда, как мой Бог – потерян. Есть голос, и он – в Инь, но мысли – они в Янь. Вопросы – ураган – в голове. Поставить бы точку этой главе. Но однажды – проснусь я – со светом. Но однажды – станет стыдно – от света – Твоих глаз, мой малыш, моя плоть; Ведь в тебе – и любовь, и вода. Значит – жить, мечом бить – надо быть, Чтоб в глаза не смотреть, не сказать – Ты прости и прощай за слабость. Значит – жить! За дерзость и храбрость! Quote Link to post Share on other sites
zaratustra Posted March 4, 2006 Report Share Posted March 4, 2006 (edited) Եվ ոչինչ է խոստումը կամքի Երբ ավարտվի ճակատամարտը հոգուս, Թափանցիկ արյամբ վերջնագիր կգրեմ, Կդնեմ վերջակետ ու կտամ սուրբ խոստում` Ինքս ինձ այլևս չլքել բաց ծովում: Ու ազատության օդը ռունգերիս` Դուրս կգամ ես փողոց, որ Արևը ապրեմ: Կքայլեմ ես այնտեղ, ուր հույսերն են ապրում, Ուր լույսեր են վառվում երեկվա խավարում, Ուր տներն ունեն պատուհան դեպի դուրս, Ուր հյուրին կա բաց դուռ դեպի ներս: Կհոգնեմ ես այնտեղ, ու կորստի ցավ Կզգամ իմ սրտի խորին ծալքերում: Կկանգնեմ ես այնտեղ, ուր հանկարծ կգտնեմ Իմ մարմնեղ կորուստը ամայի փողոցում: Ծնկներս կծալեմ ես այնտեղ` Քո արյան ծովի թաց ափին: Ու նորից պայքարն իմ ներսում Կվառի սև սավանը ցավի, Երբ հոգիս ինքնակամ գլուխը խոնարհի Ու խեղդվի, էությանդ ձուլվի: Ու մարմինս, արդեն կույր ու մոլոր, Աշխարհի փեշերը կքաշքշի անզոր Մի նոր խոստումով մի նոր վերջնագրի Անհաս, անիմաստ սպասումով: Edited March 4, 2006 by zaratustra Quote Link to post Share on other sites
zaratustra Posted March 4, 2006 Report Share Posted March 4, 2006 Smells like Death I listen to your music – Waving tones in my ear Slender like rope-ladder: Take your time, loser! – It seems like Death. I look in the mirror: Scornful crumbs of a picture– It looks like Death. Night. My dreams and you – The film is navy-blue – It moves like Death. I kiss your holy forehead – In my dreams (wretched!) – It tastes like Death. I face the morning sun After the nightmare fun – It shines like Death. I breathe the air Full of oxygen share – It smells like Death. My spirit – dumb and deaf – Feels no sense of fighting half- It lives like Death. My mind – apt not to bear. I’m walking to the river, Feeling, tasting, smelling The holy water-drowning. I caught your slippy tail, Omnipotence Death! O, it’s great! Quote Link to post Share on other sites
Arm_Lionne Posted March 4, 2006 Report Share Posted March 4, 2006 zaratustra հիանալի ես գրում Quote Link to post Share on other sites
Unregistered - M Posted March 4, 2006 Report Share Posted March 4, 2006 Զարդոշտ ջան, շնորհակալություն ե՛ւ բանաստեղծություններիդ, ե՛ւ կարծիքիդ համար: Խորն ես գրում: Ճիշտ է, որոշ բաներում համաձայն չեմ քեզ հետ` երեւի ինքդ գիտես ինչ նկատի ունեմ, բայց մյուս կողմից հասկանում եմ վերաբերմունքդ: ...Արխիվներից` Ի սէր Որդւոյ, ի սէր եւ Հօր, Ի սէր Նորա անսպառ Հոգւոյ, Ում լոյս որ մեր հոգւոյն ծարաւ Սկիզբ եւ սնունդ հանդիսացաւ, Ի սէր Աստուծոյ, յանուն ազգիս` Յանուն նորա միասնութեան, Յանուն յաւերժ խաղաղութեան - Մահուան խաչին անմահանալ, Խօսքը պաշտել, եւ հաւատալ... (հուսով եմ շատ սխալներ չեմ արել ) Quote Link to post Share on other sites
zaratustra Posted March 5, 2006 Report Share Posted March 5, 2006 zaratustra հիանալի ես գրում Շնորհակալություն Ու ներողություն, որ լավատեսությունը քիչ է Quote Link to post Share on other sites
zaratustra Posted March 5, 2006 Report Share Posted March 5, 2006 Զարդոշտ ջան, շնորհակալություն ե՛ւ բանաստեղծություններիդ, ե՛ւ կարծիքիդ համար: Խորն ես գրում: Ճիշտ է, որոշ բաներում համաձայն չեմ քեզ հետ` երեւի ինքդ գիտես ինչ նկատի ունեմ, բայց մյուս կողմից հասկանում եմ վերաբերմունքդ: ...Արխիվներից` Ի սէր Որդւոյ, ի սէր եւ Հօր, Ի սէր Նորա անսպառ Հոգւոյ, Ում լոյս որ մեր հոգւոյն ծարաւ Սկիզբ եւ սնունդ հանդիսացաւ, Ի սէր Աստուծոյ, յանուն ազգիս` Յանուն նորա միասնութեան, Յանուն յաւերժ խաղաղութեան - Մահուան խաչին անմահանալ, Խօսքը պաշտել, եւ հաւատալ... (հուսով եմ շատ սխալներ չեմ արել ) Ահա, երևի թե գիտեմ` ինչում համաձայն չես լինի Ես ինքս էլ մինչև վերջ համաձայն չեմ ինձ հետ Quote Link to post Share on other sites
zaratustra Posted March 5, 2006 Report Share Posted March 5, 2006 Ահա'. She looked into the abyss desperately. "Nature is wonderful (rapturous joy caressed her face)...Is it deeper than this feeling of emptiness in me (rapturous joy leaved her for other faces...)”: she thought. If only her consciousness could stand its ground and draw away all emotions and feelings… -And where is my place?!-she whispered in fresh-air silence and a feather smile passed on her lips as she remembered how many times she had asked herself this question and how many times had tried to answer it. Enough to get tired, enough to yield! The slanting rays of a faint sun formed wrinkles on her young forehead. She tried to look up at the sun, and again recollections… “The God of Sun! Where are you now...” To blow away all thoughts, to give rest to the overwrought mind-this seemed an urgent request from the deepest depth. But she wanted no medicine and searched not a human being to stand up for her against gnawing reminiscences of her passed way: what’s inside her can only take the tongue inside her. But so short a time to think over all life again! And what a waste! A hateful but dear feeling crept into her heart – that of disdain towards the life she was going to refuse. Not just saying a simple “no” but by acting: “I’ll throw it in this abyss – powerful and honest, yes, honest”. To refuse the gift of the God... but she dared doubt it was a gift: “Nothing more than an empty sack”- she had concluded once; and she dared doubt there was a hand of some god to give that gift: “God is the poor embodiment of poor people’s hopes for something level to stand on”: she needed nothing to stand on: she wanted no illusions, never again; never say never; but she’s at last at the edge of something where there is no “never” as there is the end: she believed in no kind of life behind this side. “This life is your Eva’s apple and your red-blood fire. You may obey or you may scream and struggle”. The first was not fit for her rebellious soul. But the second was the mirror of her life with burnt bridges from all sides. Now she stood there her broken mirror in her heart. She made one more step forward, and took a deep breath. And one step backward – one, two, three… “But what if there is anyone, a single human being, who can take in me and present me with glue to put the scattered pieces of my thoughts together?” What?! She had a hope inside! She had a hint of a god! She was still alive and not ready and not brave enough to refuse the gift of the God. She kneeled. “We that live in plumage with air-weigh thoughts, we want back our souls…” the wind was whistling in her ears. Had it been a momentary weakness? Maybe. But now, merrily and steadily another feeling was climbing up to her heart – indifference towards everything. And that was more disastrous. Quote Link to post Share on other sites
zaratustra Posted March 5, 2006 Report Share Posted March 5, 2006 Նա զարթնե¯լ է: Նա տրորում է աչքերը. նայում է շուրջը. բոլորը քնած են, ուրեմն ինքն իրոք ճիշտ է. ձանձրույթը փոխել է օդի կազմությունը կամ էլ դատարկությունն է կլանել իր բաժինը: Հիմա ո՞ւմ պետք է մեղադրել: Կեղտոտ լինի ջուրը թե մաքուր` այն արդեն հոսել է, նրան արդեն ցույց են տվել գայթակղիչ ելքը: Երկուսն էլ հավասարաչափ խորամանկ ու ագահ գտնվեցին: Նա հավաքում է մազերը, բայց երկար մետաքսներն անգամ հրաժարվում են փնջվել` դո¯ւրս, դո¯ւրս, խեղդող օղակից դո¯ւրս, դատարկության պաշարումից դո¯ւրս... Նա զգում է, անկեղծ, նա մատների ծայրերով անգամ զգում է, որ այդպես այլևս անկարող է. ինքը չի ձուլվի, ինքը չի կարող, և վերջապես` չի¯ ստացվում. ինքն անկարող է քնել ու տեսնել միևնույն երազների միևնույն դատարկաբույր քուլաները. իր օրորոցը միայն ոգու քամին կարող է օրորել: Լսո՞ւմ ես դոփյունները` վերևից ներքև, վերև-ներքև... Այդ նա է. ուժերը հավաքել ու փորձում է փախչել-անջատվել (ուղղագիծ շարժմա՞մբ): Աղի կաթիլները մորմոքում են վերքը. հավատը ճյուղակոտո¯ր է, փետրահա¯ն, կուրացա¯ծ, հա¯մր... Հիշողությունը միայն մի ճանապարհ է հիշում. տե¯ր աստված, վերադարձրու նրան իր հավատը. ամեն: Quote Link to post Share on other sites
marits Posted March 25, 2006 Report Share Posted March 25, 2006 (edited) Ничего, если я немного освежу эту тему? Когда-то баловалась рифмоплётством.... Творец изгнал из рая дщерь и сына, Вкусивших плод запретный "зла с добром". Но семена плода того и ныне Мы сеем всюду, ну, а после - жнём. Захлопнулись давно врата Эдема, Но столько лет в греховном Бытие, Два символа Любви - Адам и Ева Всё ищут рай на проклятой Земле. ЛЮБВИ ПОСВЯЩАЕТСЯ Вот солнце заходит, чтоб вновь оказаться в зените, И годы уходят, но сколько б вам ни было лет Родителей ваших любите, любите,любите Родителям вечно дарите - улыбку и свет. И небо познайте не только безоблачно-синим, Ведь хмурые тучи приносят нам тысячу бед... Вы звёзды с него доставайте любимым, любимым, Любимым отдайте всё злато небесных монет. Заплачут ли дети - вы слёзы тихонько утрите, И дверь отворите пред ними, ведущую в Храм. Детей своих нежно любите, любите, любите, И пусть этой нежностью дети ответят и вам. Когда в тишине вы молитву свою говорите, И словом Господним исполнятся ваши уста, Любите друг друга, о люди! Любите, любите... И вновь обретёте распятого вами Христа! Edited March 25, 2006 by jerus Quote Link to post Share on other sites
Macurto Morelli Posted April 4, 2006 Report Share Posted April 4, 2006 (edited) Армянам посвящается... Каркарот Айастан Есть на Земле горный край, Красив он как небесный рай, Греет там солнце по-особому нежно Нет бесконечных дней суровых и снежных, Люди там душой чисты и прекрасны… Работают,получая гроши за тяжкий труд Их эксплуатируют,их ненавидят,им врут! Но верят они-страдания ненапрасны, Ведь так веками Армения жила… Из камня хлеб выжимала она! Горжусь я быть сыном твоим,Армения! Священный мой дом,любимая земля. И пусть нахожусь я в обителе зла, Не забываю о тебе я никогда! Edited April 4, 2006 by Macurto Morelli Quote Link to post Share on other sites
Ani Posted April 5, 2006 Report Share Posted April 5, 2006 գրել դե գրել ))) մուսեքից )) քննադատեք թե չէ . ես այժմ էլ եմ հեռու ... միքիչ անհասկանալի կլինի, ձեռագրից) ժամանակ ունենամ տռանսլիտով կգրեմ իմիջայլոց սա հենց առաջին թղթի օրիգինալ գրվածն է, չեմ ուղղել ոչ մի սխալ. չնայաց գրելուց չպետք է թույլ տանք, բայց էս Ամերիկան ... յու նոոո Quote Link to post Share on other sites
Ani Posted April 5, 2006 Report Share Posted April 5, 2006 գործի տեղը թանաք եի վատնում , Գլուկոտրոլիս թու՛ղթը վկա . Quote Link to post Share on other sites
Ani Posted April 5, 2006 Report Share Posted April 5, 2006 ասու՞մ են որ ... Quote Link to post Share on other sites
Ani Posted April 5, 2006 Report Share Posted April 5, 2006 Գտնել.. (իմիջայլոց վեռնագրեր չունեն, ավելացնում եմ )) Quote Link to post Share on other sites
Ani Posted April 5, 2006 Report Share Posted April 5, 2006 կրկնվեմ)_ Quote Link to post Share on other sites
smally Posted April 5, 2006 Report Share Posted April 5, 2006 Cnndavayri verj@ dir @nkeruhi, kardum enk che Quote Link to post Share on other sites
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.