Rouna

Определение Шеняци интереснее. Перечитаешь?

Shenyаtsi Шалапунчику это и говорила, что от турка ничего хорошего ждать нельзя, НО: Бог дал им тоже надежду, надежда есть у ВСЕХ. Поэтому надо иметь в виду, что пусть один из миллиона, но человек.

Я националист, Йоська - нацист!

Йоська, как всегда, путает понятия: нацизм есть плохо, а национализм есть хорошо. Нацистом быть нельзя, националистом быть можно.

A Shalapun'chik! Es voch mi hstak ban ho chasaci! Astvats bolorin e huys tvel, BOLORIN, ajd tvum turqerin, u ed hujsic zrkoghy menq chlinenq, eli, mer azgi aneliqnerin hakarak! Asatss dra hamar er, vor yndgtsem tarberutyuny turqeri el ajl azgutyunneri, voronq ankap hamaxmbvats en "azeri" anvanman tak:

Девочки, честно сказать, я не поняла, что вас обижает, почему вы переживаете. Да, едут в Ереван, и причины (вне зависимости от местечковой желчи) самого практического свойства: выбор больше, информацию о человеке легче собрать, традиции опять же. Девочки разные есть. Я бы не стала, например, привязывать описанные Арпине стереотипы к Москве и Еревану, уверена, что в обеих столицах наличествуют оба. Замечу однако, что найти имя первому - Варсеник - было просто, в отличие от второго. Есть ли имя у второго стереотипа? Еленочка, мне кажется, что вы замуж пока не хотите (могу ошибаться, разумеется). Говорю так потому, что рассуждаете как-то общо, суммарным остаточным методом ("за кого же нам выходить, если все женятся в другом месте"). А ведь это уникальный опыт вашей жизни, единственный в своём роде на всей планете во все времена. И поехали бы не только в Ереван, что естесственно, но и в Африку и на Антарктиду в поисках своего счастья или за ним (за Ним). Это же и ответ удивляющемуся Торонто. Отдельно to Парень из... и to Qwinto.

Вряд ли он по крови турок, Элка джан.

Hayk jan, nujny ancjalov, ancjalov Nerkajums Vardavarn ajn e, inch ka` Tiroj Pajtsarakerputyan tony: Ev inchpes mer nakhninery gnacin nor` lusavor ughov, ajdpes el menq chpetq e ajd ughuc sheghvenq, qani mez hamar kjanqy mahic geradaseli e:

ԳԱՐԵԳԻՆ Բ ԱՄԵՆԱՅՆ ՀԱՅՈՑ ԿԱԹՈՂԻԿՈՍԻ ՇՆՈՐՀԱՎՈՐԱԿԱՆ ՄԱՂԹԱՆՔԸ ՆՈՐ ՈՒՍՈՒՄՆԱԿԱՆ ՏԱՐՎԱ ԱՌԻԹՈՎ Մայր աթոռ Սուրբ Էջմիածնից ուսումնական տարվա վերաբացման առիթով ողջունում ենք ձեզ, սիրելի դպրոցականներ, ուսանողներ, մանկավարժներ, կրթության գործի բոլոր նվիրյալներ եւ հղում ենք ձեզ հայրապետական մեր օրհնությունը: Բարիք է ուսումը, գիտելիքն ու կրթությունը եւ գովելի առաքինություն` մարդկանց, կյանքին ու առաջընթացին ծառայեցնելը: Մեր ժողովրդի դժվարին պատմության դարավոր փորձությունների մեջ գիրն ու դպրությունը եղել են նաեւ փրկության ուղի` հայ եւ քրիստոնյա մնալու, ապրելու եւ վերածնվելու: Այս տարի տոնախմբում ենք հայոց գրերի ստեղծման 1600-ամյա հոբելյանը, որի խորհրդով առանձնահատուկ պայծառ ու ոգեշունչ է նոր ուսումնաշրջանի բացումը: Սուրբ Սահակ եւ Սուրբ Մաշտոց մեր մեծ ուսուցչապետների գործին եւ անմահ ավանդին հավատարիմ` զորացյալ եղեք առ Աստված հավատով, սիրով` հանդեպ Առաքելական մեր սուրբ եկեղեցին ու հայրենիքը: Մեր աղոթքն ու մաղթանքն է, որ Փրկիչ Տերը հոգու եւ մտքի առավել լույս, առավել կորով, եռանդ ու ջանասիրություն պարգեւի ձեզ` ուսանելու եւ ուսուցանելու, փոխադարձ սիրով ու նվիրումով արգասավորությամբ աշխատելու, որպեսզի նոր ուսումնական տարին մեծ հաջողություններ բերի բոլորիդ եւ նոր ուրախություններ: Թող աստվածային ամենաառատ սերն ու շնորհները մեր Տիրոջ Հիսուսի Քրիստոսի միշտ ձեզ հետ լինեն ու բոլորի` ամեն: AZG Armenian Daily #155, 01/09/2005

ԱՂԹԱՄԱՐԻ ՍԲ. ԽԱՉ ԵԿԵՂԵՑԻՆ ՆԵՐԿԱՅՈՒՄՍ ՎԵՐԱԿԱՆԳՆՎՈՒՄ Է Մինչդեռ կես դար առաջ քանդման սպառնալիքի տակ է եղել Օգոստոսի 19-ին «Ազգը» տեղեկացրել էր Վանա լճի Աղթամար կղզու Սբ. Խաչ եկեղեցու վերականգնման աշխատանքի ընթացքի մասին: Պարզվում է, ներկայումս թուրքական իշխանությունների հատկացրած ավելի քան 1,5 մլն դոլարով վերականգնվող եկեղեցին կես դար առաջ քանդման սպառնալիքի տակ է եղել, որը վերջին պահին կասեցվել է միայն հրաշքով: Այդ մասին էլ օգոստոսի 25-ի համարում տեղեկացնում է թուրքական «Վաթան» թերթը՝ նշելով. «Աղթամարի հայկական եկեղեցին վերջին պահին փրկել էր հայտնի գրող Յաշար Քեմալը: Փառք տիրոջը, 50 տարվա ընթացքում մեր պատմական գիտակցությունը բավականին զարգացավ: Հիմա նույն եկեղեցին վերականգնում է Վանի նահանգապետարանը»: Ընդհանուր առմամբ «Վաթանի» հրապարակումը չափազանց հետաքրքրական է, այդ իսկ պատճառով հարկ ենք համարում առանց կրճատումների դա ներկայացնել: Ահա թե ինչ է գրում այս թերթը. «1951 թիվն էր, հունիսի 25-ը: Սա Աղթամարի եկեղեցին կործանումից վերջին պահին փրկելու օրն է: Ովքե՞ր են փրկիչները: Վանի իմաստուններից Իլյաս Քիթափչըի գլխավորությամբ զինվորական վիրաբույժ, կապիտան Ջավիթ Բեյը, աշխարհահռչակ գրող Յաշար Քեմալը եւ «Ջումհուրիեթ» թերթի գլխավոր խմբագիր Նադիր Նադին: Փրկության այս ուշագրավ պատմությունը «Արեւելյան Անատոլիա՝ առատաձեռն հողերի առասպելը» գրքում ներկայացնում է լրագրող Ազեր Բորթաջինան՝ մեջբերելով Յաշար Քեմալի հետեւյալ խոսքերը. «Դադվանից նավ էի նստել, Վան էի գնում: Տախտակամածում ծանոթացա մի սպայի հետ: Կապիտան էր, նա ինձ ասաց. «Լավ է, որ Ձեզ հանդիպեցի: Այստեղ՝ Աղթամար կղզում կա հայկական մի եկեղեցի: Կառույցը գլուխգործոց է: Սկսել են դա քանդել: Վաղն ուզում եմ Ձեզ այնտեղ տանել: Եկեղեցին որպես ստեղծագործություն այս հողերինն է՝ ում էլ պատկանի: Կարո՞ղ եք այդ հարցում օգնել ինչպես ինձ, այնպես էլ իմ երկրին»: Կապիտանի ասածին համապատասխան ուղեւորվեցինք Աղթամար կղզի: Թեեւ եկեղեցուն դեռ չէին հասել, բայց նրան կից զանգակատունն իսկույն քանդել էին: Կապիտանը բանվորներին հրամայեց. «Մինչեւ իմ վերադառնալը հանկարծ եկեղեցուն ձեռք չտաք: Ես գնում եմ նահանգապետի մոտ»: Բանվորները նրան պատասխանեցին. «Մեր աչքի վրա»: Վերադարձանք Վան: Վանում «Ջումհուրիեթի» թղթակից Իլյաս Քիթափչըի հետ զանգահարեցինք թերթի խմբագրություն: Մի քանի ժամ հետո Նադիր Բեյը իմ դիմաց էր կանգնած: Նրան բացատրեցի դրությունը: Նադիր Բեյն ասաց. «Այս հարցը կլուծի Ավնի Բեյը: Ես նրան լավ եմ ճանաչում: Քաղաքակիրթ անձնավորություն է»: Ավնի Բաշմանը վարում էր կրթության նախարարի պաշտոնը: Երկու օր հետո Իլյասն ու կապիտան Ջավիթ Բեյը եկան հյուրանոց: Ցնծության մեջ էին: Ավնի Բաշմանը հեռագրով նահանգապետին կարգադրել էր կասեցնել եկեղեցու քանդումը: 1951 թ. հունիսի 25-ն Աղթամարի եկեղեցու կործանումից փրկության օրն է»: Փրկության օրվա մասին հետեւությամբ ավարտվում է Յաշար Քեմալից կատարված մեջբերումը, այնուհետեւ «Վաթանի» թղթակիցը Աղթամարի Սբ. Խաչ եկեղեցու վերականգնման աշխատանքների առնչությամբ դիմում է Վանի նահանգապետ Մեհմեդ Նիյազի Թանըլըրին, որն էլ պատասխանում է. «Այդ թվերին, երբ տեղի էին ունենում այն իրադարձությունները, որոնց մասին Յաշար Քեմալն է պատմում, մեր երկրում եւ պետության մեջ, ցավոք, բացակայում էր պատմամշակութային հուշարձանների պահպանման գիտակցությունը: Հիմա արդեն մոտեցումը բոլորովին այլ է: Մեր կառավարությունն առանց խտրականության՝ լինի եկեղեցի թե մզկիթ, տեր է կանգնում հոգեւոր եւ մշակութային բոլոր արժեքներին, որ դրանք խնամքով պահպանվեն: Երկու տրիլիոն թուրքական լիրայի արժողությամբ նախագծով ձեռնամուխ ենք եղել Աղթամարի հայկական եկեղեցու վերականգնմանը: Քարերը բերում ենք այն քարհանքից, որը հազար տարի առաջ հենց եկեղեցու կառուցման համար էր բացվել: Մասնագետներին հրավիրել ենք Իտալիայից: Վերջին տարիներին մեծ թվով արտասահմանցի զբոսաշրջիկներ այցելում են Վան: Սակայն հայերը չեն գալիս, մինչդեռ մենք կցանկանայինք, որ նրանք գան եւ տեսնեն իրենց հայրերի ծննդավայրն ու հայրենի հողը: Մեր դուռը բաց է բոլորի առջեւ»: AZG Armenian Daily #151, 26/08/2005

BA!

Вопрос был: Может армянин иметь друзей-знакомых среди азербайджанцев-турков? Мой ответ: не получается. Недавно у меня была возможность еждневно общаться с представителями этого наспех слепленного народа. И если друг должен льстить и безбожно под меня подделываться, то, простите, у меня о дружбе другое понятие. По-моему, друг бескорыстен, честен, нeлицеприятен, и если я делаю что-то не так, готов мне об этом сказать, и, если надо, выдержать вспышку с моей стороны. А если это не так, то разве это друг? Мало ли с кем можно обмениваться простым приветствием и мнением о погоде... На такое общение азеры, которых мне довелось повстречать, годятся. Но не более. Исключение - христиане среди них, но их, разумеется, немного.

МиГ джан, вы мне всё больше нравитесь. Шеняци, матах, спасибо большое. Фотки супер.

Приколистка джан, насчёт взрослого мнения. Два брата Клеро, 14-ти и 15-ти лет, математики, стали академиками Французской Академии Наук в 18-м, если не ошибаюсь, веке. Аркадий Гайдар, небезывестный писатель, стал комполка в 16 лет во время гражданской войны. Примеров множество. Так что не от возраста зависит, согласитесь, а от личности. А личности обсуждать - против правил форума. С уважением.

Вера понятие более широкое, и перечисленное тобой входит в это понятие. Погибший ради спасения других обретает вечную жизнь. Но к погибели стремиться нельзя, самопожертвование является единственным выходом в редчайших случаях. Надо всегда искать другой выход, в большинстве случаев он есть.

:flower:

Поздравляю, Манэ джан! Пусть сбудутся твои мечты. :flower:

Ерунда, женщины выходят замуж в любом возрасте. Это мужчины потом долго не могут понять, как так получилось...

Вазген, слишком трепетное отношение к собственным эмоциям, этакое чувственное поглаживание неожидано оцарапанных "чуйств" действительно приводит на память Дюма. А Мудрость права. Христианская вера даёт жизнь. Настоящий христианин (вкратце: чистый человек, никогда не устающий делать добро бескорыстно) знает, что смерть плотская, которой мы все подвержены - избавление (от соблазнов); а духовно живёт вечно в Небесном Царстве, где правит Христос, победивший мир. Для такого человека "личная свобода, безопасность семьи, честь слова или дела, доказательство правды" - само собой разумеется, так же, как для взрослого человека процедуры ухода за собой и домом разумеются сами собой, а ребёнок этому учится.

Торонто джан, Петр Первый и российско-армянская дружба - две разницы. Петр мог помочь нам против Персии, а вместо этого помог Персии против так называемых кушанов. А армяно-российская дружба будет до тех пор, пока есть честные, добрые люди среди русских и армян.

Хороший человек везде свой!

С удовольствием присоединяюсь! Открытый нелицемерный человек в наше время редкость. Будь здорова и удачи тебе, Леди джан! :flower:

Բարով, ՍԱՍ ջան: :flower: Ես նաև նռանիկ, ծիրանունիկ, տանձանիկ, խնձորունիկ, ձմերուկանիկ, սալորանիկ, բալանիկ, կեռասունիկ ... Հայաստանի ու հատկապես Երևան քաղաքի մրգերն այս ամառ իմն են: Ողջույն, Մարո ջան: :flower: ՈՒ, ընդհանրապես, :flower:

У подобных бредовых идей никогда не будет финансирования, так что, скорее всего, не стоит переживать. Не думаю, кроме того, что русскоязычное население Армении поддержит такую ахинею. Бакинские семьи, как моя, по крайней мере, не поддерживают. Единственное место, где их незнание им по-настоящему вредит - присутственные места, но ведь не часто же простые смертные их посещают, да и набор действий там ограничен, его несложно усвоить. В других ситуациях ломаный армянский удовлетворителен на сегодняшный день. Детишки в школах по-русски говорить стесняются со сверстниками из других стран (опыт текущей олимпиады физматшколы), так как осознают степень своего владения языком. Короче: русский язык как таковой угрозой не является. Угрозой до сих пор являются “баркер”, приобретённые в советское и настоящее время на заработках, от “шуртвац” и проч. А вот памятник Петру - маразм конкретный. Заодно давайте памятник французским королям 14 века поставим, которые обещали Киликии помочь. Да, кто ещё нам обещал? Каждому по куску полезного ископаемого, оформленного по правилам искусства! Липецк финансирует!

Не вкусно без косточек... Приведу пример фрукта покрупнее: персика. Шершавая шкурка с кислинкой делает нежную сладкую мякоть желаннее, сок наполняет рот, доставляя наслаждение, ещё кусок, ещё, пряные волокна насыщают и успокаивают, недолго и пресытиться, но нет, рельеф косточки, округлой колючей по краям косточки с беззащитным острием, горьковатым своим привкусом завершает симфонию вкуса проникновенным аккордом. Превыше любого спора или умственного напряжения стоит способность оценить Творение по достоинству.