АРМ-КА

Инесса

Мне понравилось! Интересно! Спасибо за текст!

снова повтор ну да ладно! Nizhdana Амалик

Время терять Не суй свой нос -

Дереник!

Սամվել Գրիգորյան Երկիր Հայրենի Տրված է ինձ սիրտ, որ ես անթեղեմ Քո անմար սերը, կրակն իմ հոգու, Որ քո կարոտի հրով բորբոքուն, Իմ պոետական խոսքը ջրդեղեմ: Տրված են աչքեր, որ ես հիանամ Քո գեղեցկության պայծառ աստղերով, Որ սուզվեմ փառքիդ անհունը գերող Կախարդվեմ քեզնով, քեզնով լիանամ: Տրված են ինձ կյանք ու կորով համառ, Որ քեզ անհամար գարուններ բերեմ, Որ ջահելությունն իմ զոհաբերեմ Քո բախտի, սիրո ու փառքի համար:

Մասի'ս, հպա'րտ ես դու, Մինչ ես Քո վշտերից կռանու՜մ եմ. Ջահել, զվա՜րթ ես դու, Մինչ ես Քո հոգսերից ծերանում եմ. Դրանից չե՞ս դու վե՜հ ու վե՜հ, Իսկ ես տանջվու՜մ, Սրտնեղում եմ, Որ մի օրվա անցորդ եմ ես Իսկ դու հավետ քո տեղու՜մ ես... Ես քարանում եմ քո վշտից, Դու խաղ անում աստղերի հետ... Երանի ես լեռ լինեի Իսկ դու Մասի'ս,-հայոց պոե'տ:

Варужан!

Մեր լեզուն ճկուն է ու բարբարոս, Առնական է, կոպիտ, բայց միևնույն պահին Պայծառ է նա որպես մշտաբորբոք փարոս, Վառված հրով անշեջ դարերում հին ԵՎ վարպետներ, խոնարհ ու հանճարեղ, Հղկել են այն դարեր, որպես մարմար ԵՎ փայլել է նա մերթ, ինչպես բյուրեղ, Մերթ կոպտացել, ինչպես լերնյին քար: Բայց միշտ պահել է նա իր կենդանի ոգին,- ԵՎ եթե մենք այսօր կոտրատում ենք այն մերթ Այդ նրանից է, որ ուզուն ենք մեր Նոր խոհերի վրա ժանգ չչոքի Այդ նրանից է վոր մեր այսօրվա ոգուն Այլևս չի կարող լինել պատյան, Ոչ Տերյանի բարբառը նվագան, Ոչ Նարեկի մրմունջը մագաղաթյա ԵՎ ոչ անգամ Լոռու պայծառ երգիչ Թումանյանի բարբառը գեղջական,- Բայց նա կգա- լեզուն այս երկաթյա մերքի ԵՎ խոհերի այս խոր ու երկրակամ...

Հովհաննես Շիրազ Հայոց լեզուն Մեսրոպ Մաշտոցն ասաց՝ որդիս, Էլ ինչո՞վ ես հույսը բերդիս,- Էլ հայրենիք ինչ՞ու եկար, Թե պիտ խոսես օտար լեզվով, Խմես հայոց գինին նեկտար, Կենաց կանչես օտար լեզվով, Քաղես հայոց վարդերն ու հեզ Աղջիկ կանչես օտար լեզվով: Իրավ քանի լեզու գիտես՝ Այնքան մարդ ես՝ իրավն ասին, Բայց, որ քո հայ լեզուն չունես, Էլ ի՞նչ հույս ես քո Մասիսին, Որ թողել ես քո մայրենին՝ Հարամ է քեզ հայոց գինին, Հարամ է քեզ աղջիկն հայոց, Հայոց սիրտը՝, Մասիսն հայոց: Մայր հայրենիքն էլ ի՞նչ սրտով Քո ոտքերն էլ գրկե վարդով... ...Ա՜խ, չէ, Մասիսն հալալ է քեզ, Հայոց վշտում դու մեղք չնես, Հալալ է քեզ հողն հայրենի, Թող քեզ ջուրն էլ դարնա գինի: Քանզի հայոց վայ սփյուռքում Պանդխտությունն է դեռ պոկում: Հայի բերանից հայոց լեզուն, Օտարն հաոյոց մահն է ուզում... Բայց նա է հայ, ով հովազի Արնախում երախումն էլ Իր մայրենի լեզվով խոսի, Մոր կաթի հետ ծծած լեզվով, Որ հայ գետը ծով ծնի, ծով,- Ժխորում էլ Բաբելոնի Խոսի լեզվով իր մայրենի Հայոց լեզվով, որ միշտ ջահել, Մեզ բյուր դարեր հայ է պահել:

ԹԱՓԱՌԱԿԱՆ Նորից կրթողնեմ քաղաքն աղմկոտ Ու ճամփա կընկնեմ հավետ միայնակ. Անխոս կըմարի երեկոն աղոտ, Կըպառկեմ դաշտում կանաչ ծառի տակ։ Կըմոռնամ հեռվի աղմուկը ահեղ, Կզգամ համբույրը ուրիշ օրերի, Լույս երազների գիշերը շքեղ Սրտիս անծանոթ վայելք կբերի... Հեռավոր մարղոց ցավերը կզգամ, Կարկաչող ջրի լացը կըլսեմ. Հողը կըգրկեմ, ջերմ կըհեկեկամ, Վառ աստղերի հետ անուշ կերազեմ։ Անտուն անցորդից կըխնդրեմ ես հաց, Պայծառ աղբյուրի ջուրը կըխմեմ, Լայն երկնքի տակ հաշտ ու սրտաբաց Քնքուշ ծաղկանց հետ խաղաղ կըքնեմ...

Ինչի՞ց է որ Հայաստանում Ջրերը չեն հանգստանում Այլ քարե-քար ընկած այսպես, Հնուց ի վեր, գժվածի պես, Շարաչում են կիրճերն ի վար, ԵՎ ճչում են տագնապահար: -Ինչպե՞ս, ինչպե՞ս հանգստանան Երբ հայրենի լեռների մեջ Նրանք չունեն ապաստարան... ԵՎ գնում են ապաստանում Հեռու՜-հեռու՜ տափաստանում:

Ոչ թե հողով ու հացով Ոչ թե հողով ու հացով, Այլ քարերով ես հարուստ, Քարին քնար քանդակող Հանճարներով ես հարուստ: Մագաղաթով, հավատով, Բաց ճակատով և անգամ Քո մեծ երթից բացակա Քո սարերով ես հարուստ: Բյուրականիդ բարձունքից Քո այդ վճիտ հայացքով Անեզրության ծալքերում Թափառելով ես հարուստ: Հոգուտ լույսերն անսպառ Բաժանելով ամենքին, Ամենքի լավն ու բարին Քեզ խառնելով ես հարուստ: Եվ այն խոսքով, որով դու Աշխարներ ես կաշառել, Եվ դեր չասված խոսքերիդ Պաշարներով ես հարուստ:

Мексиканский сериал получаеЦЦа

Какой бы ты себя хотела видеть лет эдак через 20 например?

Арсен!

Какой ужас! Я даже представить не хочу реакцию моих родителей в случае получения подобного письма.

Артем!

Анаит!

Твой жизненный девиз?

Ты конфликтный человек?

А в Ереван возвращаться не собираетесь?

Страна куда бы ты поехала недельки на две на три ну, в крайнем случае на месяц? Но не больше. И почему?

Знаете я думаю, в любви не должны быть условности. Это получается не любовь, а как правильно сказал VIP - чистейшей воды эгоизм. VIP, что правда то правда! И теряться Вам не из-за чего. Вы действительно очень хорошо пишете. Думаю, со мной многие согласятся. Мне самой очень интересно читать Ваши посты. Вы молодец! Продолжайте в таком же духе!