astg

Ի՜նչ լավ նորյթյուններ եմ իմանում : Շնորհավորանքներս բոլորին ու բոլորիս : ՈՒղղակի հիանալի է: Մաղթում եմ՝ ՄԻՇՏ ԱՌԱՋԻՆՆԵՐԻ ՇԱՐՔՈՒՄ:

Շատ դժվար հարց է: Սիրվել, դա շատ լավ է, հիանալի զգացմունք է , իսկ սիրել՝ առավել ևս : Չնայած անպատասխան սերը սկզբից երջանկացնում է, բայց ժամանակի ընթացքում տխրեցնում է մարդուն : Ես գերադասում եմ սիրել ու սիրվել միաժամանակ :

ay Arsenys djan, amboghj ore interview es vertsnum Dryannayits, heto el zarmanum es vor yerazum tesar :lol:

իմաստուն չնայած միշտ չէ որ ալեհերը նաև իմաստուն է:

ամպրոպ ???

ches patmi????

vor ardren 2-rd angam es tesnum, uremn kamusnana yerevi :lol:

ayo haykakan paraxmbum em poarum , Shaaaaaaaaaaaaaaaaaaat em sirum

aaaaaaaaaaaaaaaaaaa Tsiatsann e??? 'АРМ-КА' sa qez yes haneluk chunem, togh ARM-KAN GRI

@h@, ya sama

mitqe?? yeraze?? Podskazku davay!!!

intz het el en shat patahel nman depqer

Pusya djan, erazumd arab eir??? :lol:

Շնորհակալ եմ Կոննի ջան , քոնն էլ ուշացումով շնորհավոր : հ.գ. ուրախ եմ, որ ստորագրությունս սիրեցիր

ti uvidel ee v jivuyu? ili po forumu :lol:

Իսկ ես հիշեցի երազս , մենակ չծիծաղեք . ՈՒրեմն հայտնվել էի շաաաաատ տարիներ առաջ: Մի անբնակ վայրում էի ու ամբողջ օրը զորքեր հսկայական զորքեր էին անցնում ձիերով, միլիոնավոր մարդիկ... Հարցնում էի «ՈՒ՞ր եք գնում», ասում էին « Բագրատունիների դինաստիան հանդիպում է հայտարարել, գնում ենք այնտեղ», Հետո հայտնվեցի մի բեմի վրա , պարզվեց, ես էլ էի այդ «Դինաստայի անդամներից », 6 հոգի էինք բեմին նստած, ու էդ հսկայական ամբոխին ասում էին մեր ծրագրերի մասին ու հարցրինք, ո՞վ կուզի զինակցել մեր հետ : Շատ ուրախ էի, քանի որ բոլորը համաձայնեցի ու մի հսկա բանակ ունեինք մենք՝ «Բագրատունիներս »: Նման երազ երբեք չէի տեսել, ոչ էլ մի որևէ պատմական գիրք եմ կարդացել վերջերս, թե ասեմ դրա ազդեցության տակ էի, հետաքրքիր էր: :lol:

Վայ, Անի ջան, բա դու մեղկ չե՞ս :lol: : սա քեզ. « Քունս չի տանում, Դու էլ մի քնիր, Հետս էլ կրկնիր, Թե ին՞չ եմ անում, Ես ի՞նչ եմ անում Ո՛չ Հայաստանում»

9 Ես ի՞նչ անեի, քույր իմ, երբ չկար Այլևս ոչինչ. Ո՛չ կապույտ հոգուս թևը խելագար, Ո՛չ կույս աչերիդ ձյունը ամոքիչ: Ձեռքերդ՝ նիհա՜ր, դալկացա՜ծ, ծարա՜վ, Պարզել էիր դու - Ո՞վ գիտե, արդյոք Հյուսի՞ս, թե Հարավ, Թե՞ - դեպի ստվերն Արևի - հոգու... Ես ի՞նչ անեի, ի՞մչ աներ հոգիս, Որ կանչում էր Քե՜զ - ՈՒ քո հու՜շ դարձած րազը մոգիչ, Երազը ձյունե, երազն - արևկե՜զ...

7 Օ, այն չէ՜ր, այն չէ՜ր - Երկիրը Հրի... -Մահի՜, ոճիրի՜ Արնաբույր գիշեր: Օ, այն չէ՜ր, այն չէ՜ր: ՈՒ ցու՜րտ էր այնքան... Ձեռքեր արնաքամ... Հուսահատ կանչեր... ՈՒ սուտ հեռևում Երկիրը Հրի Լեգենդ էր թվում Մահի՜, ոճիրի՜...

6 ՈՒ մոտեցար, ձեռքերդ կարմի՜ր, հրո՜տ, Դրիր սրտիս: Սիրտս ճչաց. հրդեհներիդ լույսի՜ն կարոտ - Ճչաց - ցրտի՜ց... . . . . . . . . . . . . . . . . . . . ...ՈՒ հիշում եմ, որ - ես երկա՜ր, երկա՜ր Կանչում էի Քեզ: Դու ինձ մոտ էիր: Արնոտ, խելագար - Մենակ էի ես...

5 Բայց մոտեցար ու փարվեցիր - Կրկի՛ն, կրկի՛ն: Մեկը ճչաց. -«Անցի՜ր, անցի՜ր Լուսնաշխարհի դաշտերը, կին...» «Անցի՜ր, անցիր...»: ...ՈՒ ոռնում էր լուսնի դեմքին դուրսը մի շուն: Եվ զգացի՜, որ արնաբույր, արնոտ մուժում Բռնկվե՜լ է ճերմակ պսակդ ձյունաձիր...

4 ՈՒ լալիս էիր - Դու՞ էիր, թե ես... ՈՒ մազերդ հի՜ր Մարեցին կարծես... Ես կանչում էի Մշուշում, մուժում. ՈՒ չգիտեի - ի՞նչ էի ուզում...

3 ...ՈՒ կապտագույն, ու երկնագույն քողերի մեջ երևացիր: Չեմ մոռացել քո մազերի հրո՜տ, անշե՜ջ Խուրձի վրա՝ ճերմակ պսակդ ձյունաձիր... Չե՜մ մոռացել, որ աչքերիդ իրիկնային հրդեհներում Երևում էր ադամանդե՜, սառցայի՜ն, հի՜ն Լուսնաշխարհի անկի՜րք, լուսե՜ղ, ձյունո՜տ հեռուն...... ...ՈՒ մոտեցար, շրթունքներով շամշո՜տ, հրո՜տ - Համբուրեցի՜ր: Բայց շրթունքներս՝ շրթերիդ հրի՜ն կարոտ - Համբուրեցին ճերմակ պսակդ ձյունաձիր...