astg

Bayts yete kiraki orn es tesel, chi katarvi, asum en kiraki orva yeraznere sut en

Yes nuynpes shaaaat em uzum ays yerge, inchpes dowload anem? Ogneeeeq xndrum em.....

Հարգելի zinvor , Բարով եք եկել մեր հրաշալի, հիանալի, անկրկնելի, աննկարագրելի ու ամենագրկաբաց ֆորումը : Շատ շուտով կհամոզվեք, որ իմ գրածը ուղղակի խոսքեր չեն, այլ միայն ու միայն իրականությունը : ԲԱՐԻ ԳԱԼՈՒՍՏ

10 ՈՒ կտարածվի մի տրտում մշուշ Մանուշակագույն. Կապույտի, ոսկու տրտմունակ մի հուշ - Խանձված հոգում... Արևը ժպտաց, երբ կույս էր հեռուն, ՈՒ գունատ էր դեռ: Արևը անցավ - կապույտ դաշտերում Մի ոսկի թիթեռ: Կապույտը վառվեց, խանձվեց ոսկում, Արևը - անցավ. Արևը - անհուն ու որբ կապույտում՝ Բռնկված մի ցավ: Իջնում է ահա մի տրտում մշուշ մանուշակագույն.- Կապույտի՛, ոսկո՛ւ տրտմունա՛կ վերհուշ՝ Խանձված հոգում...

9 ՈՒ թուլացած, ու սփրթնած կմարի Արևի ոսկին - Վերջին անգամ եզերքի մոտ կամարի Բռնկված կրկին: ՈՒ կապույտը՝ արևի մոտ շիկացած, Վարդագույն - Քո՛ւյր, կփռի դեմքիդ վրա - ամոթխած Կարմրություն: ՈՒ կապույտը, ձուլված ոսկուն, հեռուներում Կամարի - Քո՛ւյր, հոգուս մեջ, աչքերիդ մեջ, երկինքներում- Կմարի...

8 Արևը -որպես մի ոոսկի թիթեռ: Իսկ երկինքը կա - ու կապույտ է դեռ: Զնգում են թևերն՝ արնագույն ու վառ. Այրվում է նա - ինչո՞ւ, ո՞ւմ համար: Վառվում են, վառվում կապույտում անծիր Թևերը նրա ու պսակը հիր: ՈՒ ճախրում է նա - մի ոսկի թիթեռ: Իսկ երկինքը կա - ու կապույտ է դեռ...

7 Ես հավատում եմ հասկի շշուկին, խոսքին - Երբ հագել ես արևի թափանցիկ ոսկին: Հեռատեսները հացի - ոսկեգույն, ոսկեգույն: Դու նայեցիր, ժպտացիր իմ գունատ հոգուն: Աչքերիդ մեջ, հոգուդ մեջ, քո՛ւյր իմ, կա՛ր, քո՛ւյր իմ, կա՛ր՝ Ոսկու շշուկ, ոսկու փայլ, ոսկու ճաճանչ ոսկևառ: Եվ հոսում էր ոսկեծուփ կապույտից դեպի վար՝ Արտերի գիրկը բերրի՝ մի հեշտություն հրավառ: ՈՒ ժպտում էր բռնկված ոսկին՝ անշեջ ու անփույթ Կապույտ հոգուս, աչքերիդ, ու երկնքի՛ մեջ կապույտ: Եվ հավատում էի ես հասկերի խոսքին, Ու վառվում էր կապույտում արևի ոսկին...

6 Հրոտ, հրաշեկ ոսկին արևի՝ Հրդեհված հոգու հովն է երևի... Հուր հովը հոգու՝ հրդեհված հիմա - Լեռնային վանքի խաչերի վրա: Փարվել է վանքի ոսկեթև խաչին՝ Ժպտավառ՝ որպես համբույրն առաջին: Որպես կարմրությունն այս այրող, հրոտ՝ Հարսնական դեմքիդ՝ ամոթխած կարոտ... Որպես թափանցիկ կարմրությունն հոսող՝ Այտերիդ վրա՝ ոսկեգույն մի շող...

5 Օղակ-օղակ, ոսկեգույն ու հրաշեկ, Օրորվում են ալիքները լճերի: - Կապույտ նիրհում սպասումը չմաշե՛ք. Թող արևը մի նոր բախտի լուր բերի: Ահա ճերմակ առագաստները՝ ոսկի Արևի դեմ հարսների պես շիկացած՝ Օրորվելով, նազանքներով, կողք-կողքի - Ճամփա ընկան դեպի հեռուն ոսկեբաց... Դեմը, հեռուն, կապուտաչյա ջրերում, Ոսկենկար դեմքը արև- արքայի - Հուր-ժպիտի ոսկի թերթեր է թափում, Որ լաստերի ճանապարհը զարդարի... Առագաստները ոսկեգույն քող հագած, Արևելյան հարեսների պես նազանուտ,- Օրորվելով ճամփա ընկան թևաբաց՝ Դեպի ոսկի հեռաստաններն արևոտ...

4 Օ, նայիր ու տե՛ս, նայի՛ր ու ժպտա, Ո, նայի՛ր հեռուն.- Բառվել է ահա մի ոսկի շղթա Քրոջ աչքերում... Սփրթնած, գունատ կապույտը արդեն Չքացավ, չկա. Ժպտուն, ոսկեփայլ վառվում են քո դեմ Աչքերն աղջկա: Շղթան ոսկեգույն, հրաշքի՜ շղթան Բռնկվել է տե՛ս: Նայիր ու ժպտա՛, դու ժպտա՛ միայն՝ Արևոտ - ու հեզ... Եվ թող սո՜ւրբ թվա, որպես կույս հեռուն Կապույտ մենության - Արևածագին քրոջ աչքերում Բռնկված շղթան...

3 Դու տրտում ես, բայց արևի բռնկված ոսկին Ոսկեզօծել է քո կապույտ, աստղայի՛ն հոգին: ՈՒ սփրթնած դեմքի՛դ վրա - բռնկվող մի փայլ. Այն արև՛ն է, այն արև՛մ է, աստղայի՛ն եղբայր: Դու չե՞ս ուզում, դու չե՞ս ուզում արևի ոսկին. Չե՞ս հավատում արևի տակ շիկացած հասկին... Միայն նայի՛ր ու հասկացի՛ր, օ, նայի՛ր ու տե՛ս.- Մի ոսկեգույն քող են հագել դաշտ, անտառ ու սեզ: ՈՒ լեռնային, երկինք տանող ձյունածածկ ուղին հրաժեշտ է տալիս հիմա բիլ մառախուղին... Եվ ամե՛ն տեղ, ինչպես և այն լեռնուղու վրա- Բռնկվել է ժպիտ-ոսկին Արևի - Նրա...

2 Արևիի ոսկին ինչո՞ւ է փակում Մեր աչքերը թաց Երբ՝ կապույտ երազն արթնացած հոգում՝ Նայում ենք հանկարծ: Երբ բաց ենք անում աչքերս՝ կապույտ, Աստղային նիրհից,- Որ տեսնենք ոսկու ծիծաղը՝ անփույթ Հղացած հրից: Ինչո՞ւ է խոցում, ասեղի նման, Ոսկին արևի - Մենավոր ժամին վերջի՛ն տրտմության՝ Վերջի՛ն բարևի...

ՈՍԿԻՆ 1 Կապույտի՜ մեջ, կապույտի՜ մեջ - արևի ոսկին: - Քնի՛ր, քնի՛ր, կապու՛յտ աղջիկ, չզարթնես ծեգին: Կարապները լճերի մեջ, ջրերի վրա Դեռ քնել են, գեռ նիրհում են. կարթնանան հիմա: ՈՒ զանգերը ղողանջում են՝ կարկաչուն, հնչուն,- Փախցնում են աստղերի չուն և կանչո՛ւմ, կանչում: Խա՛չը վանքի, ե՛րգը զանգի - կապույտում վերջին. - Զարթի՛ր, զարթի՛ր, կապո՛ւյտ աղջիկ, ու նայի՛ր խաչին... Նա ոսկի՛ է, երկին՛նք նետած մի կտոր ոսկի. Նա - մի երազ, ոսկի՛ միրաժ արթնացած խոսքի: ՈՒ արևի թևը ահա լճերի նիրհում Հրդեհում է աստղանկար տրտմության հեռուն... ՈՒ մարում են, ու մեռնում են այն աստղերը, տե՛ս: Արթնացել են կերպարները ու կանչո՛ւմ են մեզ: Քո՛ւյր, վայրկյանը սրբազա՛ն է - բռնկում ու մահ. Կարապները, որ կանչում են, կմեռնեն հիմա: ՈՒ կմարի խաչը վանքի կապույտում վերջին. -Զարթի՛ր, զարթի՛ր, կապո՛ւյտ աղջիկ, - ու նայի՛ր խաչին...

Ըհը, երևի դա է նշանակում

:lol: շան

Սիրո՞ւմ ես լինել խոհանոցում : Ի՞նչ կհյուրասիրես ինձ (քո ձեռքերով պատրաստած), երբ քեզ հյուր գամ :

Ինձ դուր են գալիս քո բոլոր պատասխանները , իսկ ավելի շատ սիրեցի Հույս, Հավատ, Սեր, Հայրենասիրություն , Պատմություն, Մայրություն պատասխանը: Շնորհակալ եմ: Հաճա՞խ են քեզ հիասթափեցնում մարդիկ, որոնց դու քեզ մտերիմ ես համարում: ինչպիսի՞ն է քո վերաբերմունքն այդ դեպքում:

Շատ լավն էր :lol: :lol:

Barev "Mon pays" WELCOME Husov enq qez dur kga u yerkar kmnas mez het.

ուժ

chgitem inch e nshanakum, bayts shat kuzenayi tesnel ed tesarane

du u pusyan tarorinak yerazner eq tesel esor :lol:

5 Երբ չկայիր կարծես դու՝ դղյակում հոգու Անշշուկ քնած,- Քո՛ւյր, իմ հոգին, աստղային, որպես նինջը քո- Կապույտում մնաց Պատուհանից դղյակի ես տեսնում էի Երկինքները բիլ: Շրթերիս մեջ, հոգուս մեջ մի խոսք ունեի. - Քո՛ւյր, քնի՛ր, քնի՛ր... Միայն զգում էի ես՝ լուռ, տրտում այնպես՝ Որ ամեն ինչում- Քո լուսավոր էության հարազատ ու հեզ Կապույտն է շնչում: Եվ չկայիր կարծես դու՝ դղյակում հոգու Անշշուկ քնած: - Քո՛ւյր, իմ հոգին, աստղային, որպես նինջը քո - Կապույտո՛ւմ մնաց:

4 Քո՛ւյր, արցունքները - մաքուր Ղողանջներ են, որ Հղանում են երկնագույն Զանգ - աչքերդ խոր: Ղողանջնե՜ր են - լուսավոր,- Կո՜ւյս թռիչք ու թև՜. Ղողանջնե՛ր են - թևավո՜ր ՈՒ թեթև՜, թեթև՜...

3 Առավոտ կանուխ, երբ արև չկա, Լուռ զգում եմ ես,- Որ լուսե հոգին քնած աղջկա Մոտի՜կ է այնպես: ՈՒ լսում եմ ես, լսում եմ միայն, Երազուն - տրտում: Ժպտում է հոգիս անդորր տրտմության Գունատ կապույտում: Զգում ե; հոգիս շրթերի վրա՝ Անմարմին, դողդոջ- Կապույտ, երկնագույն հանգիստը նրա- Լուսավո՜ր քրոջ: