Figaro

Шикарный фильм! Дорогой наш Matrasinski, сможете найти этот фильм?Было бы просто ЗДОРОВО! Menavor EnkouzeniA Lonely Nut-TreeОдинокая орешина Режиссер: Фрунзе ДовлатянПроизводство: АрменфильмГод выпуска: 1987Актеры: Армен Джигарханян, Фрунзе Довлатян, Анета Арутюнян, Владимир Кочарян, Никогайос Егиазарян, Сурен Оганесян, Рудольф Гевондян, Микаэл Довлатян, Варшалус Мириджанян, Рафаел Атоян, Сергей Чолахян, Мигран Кечоглян, Жора Мовсесян, Овик Ванян Саак Камсарян, учитель из горного селения, расшифровав выбитую на древнем камне надпись, узнает, что его родному Лернасару тысяча лет. Герой рассылает односельчанам, разъехавшимся по стране, приглашения и надеется торжественно отпраздновать юбилей. Однако до села доходит весть о том, что сюда направляется кортеж с прахом Сирака Агаяна, по доносам которого в свое время безвинно пострадали многие лернасарцы. Когда похоронная процессия прибыла в Лернасар, на ее пути встали старики...

Да, действительно, через «ё»... :lol: Смешно!... Наверное, все жеԻԵՉՈՒ Է ԱՂՄԿՈՒՄ ԳԵՏԸ"О чем шумит река"

Bagirka, попробуй эту ссылку Нажми сюда!

Это очень благородно! Я прощу прощения, в спешке не написал слово «хотя бы». Или хотя бы, на армянском?.. (А мы уж, нашим русским родственникам, переведем его на русский.) С уважениемP.S.Песня первой любвиАрменфильм 1958 год.Режиссер: Юрий Ерзинкян, Лаэрт Вагаршян.Сценарий: Ж. Акопян, Я. Волчек.В ролях : Татул ДилакянХорен АбрамянСемен СоколовскийВерджалуйс МириджанянГрачия НерсесянЭлеонора СудаковаСтарый ереванский двор. Свой мир. Молодой певец Арсен, рано познавший славу, не может справится в ее грузом. Распадается семья, пропадает голос. Любящий жену Арсена архитектор Вартуш помогает ему вновь обрести веру с свой талант и вернуть любовь жены. Песня, давшая название фильму, один из шлягеров конца 50-х годов.

Или на армянском?..

Прости мой дорогой Matrasinski, но я вынужден внести маленькую поправку... Фильм «Солдат и слон» был снят не Эдмондом Кеосаяном, а не менее талантливым армянским кинорежиссером Дмитрием Кесаянцом (он же является и автором сценария этого фильма, совместно с Эдиком Акоповым, который сейчас живет в Америке) Фильм замечательный! Большое тебе спасибо за него! Еще раз прошу прощения. С уважением P.S. Дмитрий Кесаянц Родился в Ереване 18 июня 1931. В 1945-49 работал в колхозе. В 1950 окончил педагогическое училище в Ереване, работал актером Театра юного зрителя. В 1963 окончил режиссерский факультет ВГИК (мастерская Г.Козинцева). В 1962-2001гг. - режиссер к/с "Арменфильм". Умер 14.04.2001 в Ереване.

21 июня 2008 года Дядя Багдасар 22 июня 2008 года Старые грузинские водевили Начало спектаклей в 18-00 Художественный руководитель театра Армен БАЯНДУРЯН Мы рады видеть Вас в нашем театре! Перешлите, пожалуйста, это сообщение своим друзьям и знакомым, проживающим в Тбилиси.

No problem Matrasinski, и заранее спасибо! Может в nete есть фильм "Водка Лимон" (Vodka Lemon). Режиссер фильма курд - Хинер Салеем (Hiner Saleem ). Действие фильма происходит в курдской деревне Армении. Я видел этот фильм по французскому телевидению, он снят в стиле фильмов Эмира Кусторицы. Очень хорошая картина. С уважением

Замечательный армянский кинорежиссер Генрих Малян имеет прекрасные фильмы: Путь на арену (1963), Треугольник (1967), Мы и наши горы (1969), Айрик (1972), Наапет (1977), Пощечина (1980) и д.р. Уважаемый Matrasinski, можно скинуть ссылку хотя бы одного из них?

Шикарный фильм. Еще раз спасибо тебе Matrasinski! Конечно, жаль, что ни в одной интернетовской ссылке об этом фильме, в ролях не значиться имя великого актера Советского Союза, голос которого главное действующее лицо всей картины. Это Зиновий Ефимович Гердт. И еще пару строк о режиссере фильма Кеосаян Эдмонд Гарегинович Родился 9 октября 1936 г. в Ленинакане. В 1952-1954 гг. учился в Московском экономическом институте, в 1954-1958 гг. — в Ереванском театральном институте. В 1964 г. окончил режиссерский факультет ВГИКа (мастерская Е. Дзигана). Работал конферансье в Государственном эстрадном оркестре под рук. К. Орбеляна. В 1964-1972 гг. — режиссер к/с "Мосфильм"; с 1972 г. работал на к/с "Арменфильм". Режиссер фильмов: • Вознесение, 1988 г.", (х/ф) • Где-то плачет иволга..., 1982 г.", (х/ф) • Звезда надежды, 1978 г.", (х/ф) • Когда наступает сентябрь, 1975 г.", (х/ф) • Ущелье покинутых сказок, 1974 г.", (х/ф) • Мужчины, 1972 г.", (х/ф) • Корона российской империи, или снова неуловимые, 1970 г.", (х/ф) • Новые приключения неуловимых, 1968 г.", (х/ф) • Неуловимые мстители, 1966 г.", (х/ф) • Стряпуха, 1965 г.", (х/ф) • Где ты теперь, Максим?, 1964 г.", (х/ф) Заслуженный деятель искусств РСФСР (1976). Заслуженный деятель искусств Армянской ССР (1977). Заслуженный деятель искусств Грузинской ССР (1979). Умер 24 апреля 1995 г.

Спасибо сеньор Matrasinski, ты ГЕНИЙ!

Прекрасный фильм великого КЕОСА!!! Спасибо большое! А можно попросить установить ссылку ещё на один фильм Эдмонда Кеосаяна – «Мужчины»? Буду очень рад! С уважением

31 ՄԱՅԻՍԻ 2008 Թ., դ 41 - 42 (15620) ՎԱՐԴԱՏՈՆ ԱՊՐՈՂ ՈՒ ԱՊՐԵՑՆՈՂ ԱՎԱՆԴՈՒՅԹԸ Մայիսի 26։ Մայիսի վերջին կիրակի։ Մայրաքաղաքի Սուրբ Գեւորգ եկեղեցու բակում ու շրջակայքում հոծ բազմություն է։ Թբիլիսիում կրկի’ն Վարդատոն է… Վրաստանի հայ գրողների «Վերնատուն» միության նախագահ Ժորա Սնխչյանը ջերմորեն ողջունում է ներկաներին եւ, իհարկե, նորից ու նորից իր խոնարհումն է բերում Հուհաննես Թումանյանին, որի, հանճարին հատուկ ազնվագույն հոգածությամբ, 1914 թվականի մայիսյան պայծառ մի առավոտ պետք է սկիզբ առներ Սայաթ-Նովա աշուղ-բանաստեղծի հիշատակը ոգեկոչող արարողությունը։ Ու հիմա, սայաթնովյան Վարդատոնի 94-րդ մայիսն է։ Ավանդույթը տարեցտարի ամրանում եւ այսպես ապրում է այն դեպքում, երբ լինում է ճշմարտացի։ Մենք համոզվում ենք, որ Սայաթ-Նովան, իրոք, չի հնանում եւ որքան հնանում, այնքան բյուրեղանում, մեծանում ու դառնում է համայն մարդկությանը: Ինչպես եւ պետք էր սպասել՝ տոնախմբությանը մասնակցելու էին եկել հյուրեր Հայաստանից, Վրաստանի քաղաքներից ու շրջաններից։ Ավանդական արարողակարգի օրհնության համար բեմ է բարձրանում Վիրահայոց թեմի առաջնորդ Վազգեն եպիսկոպոս Միրզախանյանը, որը Տերունական օրհնությամբ ողջունում է Վարդատոնին մասնակից ուխտավորներին։ Սրբազանը իր խոսքում կոչեց հետեւողը լինել Սայաթ-Նովայի սահմաններ չճանաչող մարդասիրությանը եւ բարի արարումներով ապրել այս բարի հողում. «Սա երեք ժողովուրդների տոնն է, որովհետեւ միասին ենք տոնում այն։ Օրհնյալ լինեք եւ տոնականությունը թող միշտ մեզանից անպակաս լինի»,- ասաց եպիսկոպոսը։ Վրաստանում Հայաստանի արտակարգ եւ լիազոր դեսպան Հրաչ Սիլվանյանն իր ելույթում մասնավորապես ասաց. «Այսօր նշում ենք գուցե վիրահայության ամենասիրված տոնը։ - Համոզված եմ, որ մեր տարածաշրջանը կարող է դառնալ աշխարհի երկրների համար օրինակելի՝ իբրեւ մարդկությանը դեպի համերաշխության ճանապարհ ուղղորդող փարոս»։ Դեսպանն իր խոսքն ավարտեց՝ Թբիլիսիում Սայաթ-Նովայի հուշարձանը բարձրացնելու հրամայական դարձած առաջարկությամբ։ Ներկաներին ողջունեց Վրաստանի գրողների միության նախագահ Մաղվալա Գոնաշվիլին։ Տիկին Մաղվալան նշեց, որ մեր երկու ժողովուրդների կողմից ամենասիրված մարդու եւ գուսանի հիշատակը հավերժացնող Վարդատոնը մեզ կապող այն կամուրջն է, որը երբեք չի քանդվի։ Ջերմ, անկեղծ ու անմիջական էր Հայաստանի գրողների միության նախագահ Լեւոն Անանյանի ելույթը. «Մայիսը հոգեւոր հաղթանակների ամիս է հայ ու վրաց ժողովուրդների համար եւ նշանակալի է, որ այս օրերին Վրաստանում անց են կացվում նաեւ Հայաստանի պոեզիայի օրեր»։ Անանյանը նշեց, որ մոտ առաջիկայում կտոնվի Սայաթ-Նովայի ծննդյան 300-ամյակը, եւ այդ փառապանծ հոբելյանը եւս, ինչպես եւ այս տոնակատարությունը, հնարավորություն կտա ճանաչելի դարձնել աշխարհին մեր ազգային հպարտությունը։ Թբիլիսիի Պ.Ադամյանի անվան պետական հայկական դրամատիկական թատրոնի գեղարվեստական ղեկավար Արմեն Բայանդուրյանն իր ելույթում բարձրացրեց հայոց դպրոցների նվազեցման խնդիրը։ «Մեր դպրոցները կորստից փրկենք՝ մեր երեխաներին հայկական դպրոց բերելով»,- դիմելով հայրենակիցներին՝ նշեց նա։ Վրաստանի խորհրդարանի անդամ, «Վրաստան» թերթի խմբագիր Վան Բայբուրթյանը հայրենակիցներին կոչեց լինել սայաթնովյան մարդասիրության ժառանգորդը։ Նա բարձրացրեց ավանդական հանդիսույթն ավելի մեծ մասշտաբով տոնելու անհրաժեշտությունը, քանի որ Սայաթ-Նովան պատկանում է ողջ Թիֆլիսին։ Մեծ գուսանի ստեղծագործությունների խոր ու ճշմարտացի գնահատականով բովանդակեց իր խոսքն անվանի բանաստեղծ թարգմանիչ Գիվի Շահնազարը։ Նա իր ելույթը եզրափակեց գուսանի տաղերի՝ իր թարգմանած վրացերեն նմուշների արտասանությամբ։ Տոնախմբության մասնակիցներին ողջունում է վրաց նշանավոր թարգմանիչ, անվանի հայագետ Զեզվա Մեդուլաշվիլին։ Սայաթ-Նովայի թողած գրական ու երաժշտական գանձերի ճշմարտացի արժեւորումով հանդես եկան Հայաստանի մշակույթի նախարարության վարչության պետ Կարո Վարդանյանը, վրաց անվանի գրող Ռեւազ Միշվելաձեն, ամերիկահայ բանաստեղծուհիներ Սոնա Վանը եւ Նինա Մանթաշյանը, վիրահայ բանաստեղծ-թարգմանիչ Անահիտ Բոստանջյանը, այլոք։ Ինչպես միշտ, այս անգամ էլ Վարդատոնն ավարտվեց ճոխ, բովանդակալից համերգով, որին այս տարի իրենց մասնակցությունը բերեցին՝ Հայաստանի Հանրապետության վաստակավոր արտիստ, ծնունդով թբիլիսցի Թովմաս Պողոսյանի «Սայաթ-Նովա» երգի համույթը, Թբիլիսիի «Քարթլի» դուդուկահարների համույթը, մենակատար Վանո Դարալիշվիլին, Ախալքալաքիի մշակութային վոկալ գործիքային համույթը՝ Վարդան Ղեւենյանի ղեկավարությամբ, համույթի պատանի մենակատար Մասիս Հունանյանը, Թբիլիսիի «Սայաթ-Նովա» համույթը՝ Վրաստանի վաստակավոր արտիստ Մուկուչ Ղազարյանի ղեկավարությամբ, այլ համույթներ ու անհատական կատարողներ։ Բարձրավեստ ասմունքով համերգը զարդարեցին Թբիլիսիի Պ.Ադամյանի անվան պետական հայկական դրամատիկական թատրոնի դերասաններ՝ Վրաստանի վաստակավոր արտիստ Ռոբերտ Հովհաննիսյանը, ճանաչված դերասան Ռոբերտ Աղաջանյանը, այլոք։ Ավելացնենք, որ համերգը մեջընդմեջ «ընդհատվում» էր մասնակիցների ինքնամոռաց պարերով, մեկ անգամ եւս կարծես հավաստելով, որ Վարդատոնը ոչ այլ ինչ է, քան ժողովրդական տոնախմբություն։ Համերգը վարեց հայկական թատրոնի երիտասարդ, տաղանդավոր դերասանուհի Նանո Պողոսյանը։ ՋՈՒԼԻԵՏԱ ԲԱԴԱԼՅԱՆ [email protected]

Пожалуйста! Всегда рад!

14 июня 2008 года Будьте здоровы! 15 июня 2008 года Ловушка Начало спектаклей в 18-00 Художественный руководитель театра Армен БАЯНДУРЯН Мы рады видеть Вас в нашем театре! Перешлите, пожалуйста, это сообщение своим друзьям и знакомым, проживающим в Тбилиси.

Уважаемая Vesta, к сожалению, пока этой статьи в Интернете нету. Она пока была только в газете «Уик-энд с Вечерним Тбилиси» от 31 мая - 3 июня 2008 года, за номером 42. Почему пока? Потому что на существующем сайте газеты «Вечерний Тбилиси» информация обновляется слишком поздно (там у них пока начало мая), но надеюсь в течении месяца эта статья, на сайте «Вечерки», обязательно появиться. С уважением. Figaro

Уик-энд с Вечерним Тбилиси от 31 мая - 3 июня 2008 года №42, 22 (18072) «Праздник роз» - в честь Саят-Нова Тбилисская общественность, начиная с 1914 года, небольшими перерывами отмечает в последнее воскресенье мая "Праздник роз" - "Вардатон", посвященный великому ашугу Саят-Нова. Впервые "Вардатон" организовал в Тифлисе классик армянской литературы Ованес Туманян вместе с художником Геворгом Башинджагяном. На этот раз праздник ознаменовался активным участием творческой интеллигенции, прибывшей из Армении. После торжественного открытия во дворе армянской церкви Сурб Геворг, где покоится прах великого ашуга, в концерте народной музыки вместе с тбилисскими и джавахетскими армянскими ансамблями принял участие академический ансамбль из Еревана "Саят-Нова" под руководством профессора Товмаса Погосяна. К этому дню приурочила свой приезд и делегация Союза писателей Армении, которую возглавил его председатель Левон Ананян. Армянских гостей пригласили их коллеги из Союза писателей Грузии во главе с поэтессой Маквалой Гонашвили и писателем Ревазом Мишвеладзе. Днем раньше в Тбилисском государственном армянском драматическом театре имени П.Адамяна армянская делегация приняла участие в юбилейном вечере, посвященном 10-летию нынешнего армянского творческого объединения "Вернатун" и 110-летию туманяновского "Вернатуна". Основанный Ованесом Туманяном, он скорее представлял тогда литературный салон, объединивший вокруг себя Г.Агаяна, А.Исаакя-на, Л.Шанта, Д.Демирчяна. В их творческих дискуссиях принимали участи также Ширванзаде, Нар-Дос, В.Папазян, В.Терьян, Лео, Г. Башинджагян. Тот первый "Вернатун", просуществовавший всего 7-8 лет, все же внес неоценимый вклад в становление современной армянской литературы. Спустя почти 100 лет в Тбилиси было создано и официально зарегистрировано новое творческое объединение "Вернатун" - Союз армянских писателей Грузии, издающий свой печатный орган - альманах того же названия. На базе "Вернатуна" стала действовать также юношеская секция "Литературные ростки", издающая свои сборники. В "Вернатуне" сформировалась и секция литераторов, пишущих на русском языке. Прибывшая в Тбилиси делегация писателей из Армении в тот же день посетила посольство Республики Армения в Грузии, где с большим радушием была принята Чрезвычайным и полномочным послом Грачем Силваняном. Затем члены делегации возложили цветы в пантеоне армянских писателей и общественных деятелей "Ходжеванк", после чего направились в консисторию епархии Армянской апостольской церкви в Грузии и были приняты ее главой епископом Вазгеном ; Мирзаханяном. В формате обширной программы пребывания делегации армянских писателей в Грузии в арт-кафе "Ирма" состоялась презентация недавно изданной в Ереване антологии современной армянской поэзии. Гости из Армении приняли участие также в поэтическом вечере в Горийском краеведческом музее, побывали на аналогичных мероприятиях в Кахети. Артем КИРАКОЗОВ

Коллектив Тбилисского Государственного Армянского Драматического Театра имени Петроса Адамяна от всей души поздравляет своего любимого руководителя Армена Сергеевича БАЯНДУРЯНА с избранием его депутатом в Парламент Грузии и желает ему крепкого здоровья! http://tbilarmtheatre.ge/3000.html

7 июня 2008 года Женихи моей дочери 8 июня 2008 года Сторожа развалин Начало спектаклей в 18-00 Художественный руководитель театра Армен БАЯНДУРЯН Мы рады видеть Вас в нашем театре! Перешлите, пожалуйста, это сообщение своим друзьям и знакомым, проживающим в Тбилиси.

Спасибо огромное! Я обязательно передам Ваши слова выпускникам театральной студии.

О, это волшебный столик! На этом столике лежали дипломы об окончании актерской студии, которые в дальнейшем, художественный руководитель театра Армен Баяндурян вручил выпускникам студии.

20.06.2007 Игнорирование нацменьшинств - бомба замедленного действия Политика толерантности, взятая на вооружение правительственной пропагандой, не говорит об отсутствии националистских настроений Меньшинства хотят говорить и изучать свой родной язык, хотят использовать язык в работе в органах местного самоуправления, хотят поступать в грузинские вузы и сдавать экзамены на том языке, который понимают Каково положение национальных меньшинств? Что изменилось в их жизни после "революции роз"? С этим вопросом редакция "Нового Региона" обратилась к главе НПО "Общегражданского Движения Многонациональная Грузия" Арнольду Степаняну. - Большинство проблем, как были, так и остались. Решать их кроме как самим национальным меньшинствам никому не приходиться. Разница лишь в том, что теперь этим вопросом все чаще спекулируют в политических целях. Грузинский политический истеблишмент прекрасно освоил изощренные способы PR-а. В погоне за заработком очков перед международным сообществом составляются красивые поверхностные отчеты, а с высоких трибун и с экранов телевизоров все чаще звучат толерантные высказывания. Это работает, хотя и не всегда. Ряд авторитетных международных организаций не попали под влияние PR-а, и острые проблемы национальных меньшинств нашли отражение в их отчетах. После смены власти в стране появились новые государственные структуры, занимающиеся проблемами национальных меньшинств. Одним из таких органов является аппарат госминистра по вопросам гражданской интеграции. Впрочем, для грузинской системы госадминистрирования подобная узкая специализация давно уже не новость. Во времена правления экс-президента Эдуарда Шеварднадзе также существовал специальный пост - помощника президента по вопросам национальных меньшинств. При президенте Михаиле Саакашвили "ответственный по нацменам" был повышен в статусе. Он стал уже госминистром, но от этого проблемы конечно не исчезли. К сожалению не только не исчезли проблемы, но и абсолютная некомпетентность госминистра приводит к углублению недоверия со стороны меньшинств к властям и псевдостремлению активно разрешать вопросы, связанные с проблематикой межэтнических отношений. Всегда были и есть так называемые "свадебные генералы" и организуемые ими "показательные представления". Они как бы "командуют парадом", создают "завесу для отвода глаз". К примеру, был подготовлен первый государственный доклад о правах меньшинств. Не думаю, чтобы подобный документ смог улучшить положение меньшинств. Суть проблем остается. Они накапливаются, и как снежный ком, скатывающийся с горы, растут и набирают обороты. Не обращать внимания нельзя. Нужно вовремя реагировать, так как это чрезвычайно опасно для грузинской государственности, ибо очень часто сложившейся ситуацией пользуются деструктивные силы. Но, сегодня, как видно, у властей не хватает ни времени, ни кадров, чтобы задуматься об этом серьезно. Вместо превенции и решения проблем, власти предпочитают их игнорировать их, до тех пор, пока они уже не будут вынуждены заняться "тушением пожаров". Возьмем, к примеру, положение армянской общины. В регионе Самцхе-Джавахети, где компактно проживают этнические армяне, есть масса проблем. В первую очередь это проблемы социального плана и проблемы, связанные с политическим участием. Дает о себе знать высокий уровень безработицы. Часть населения уезжает на заработки в Россию, другая - все больше интегрируется с соседней Арменией. Недовольство связано с тем, что центральные власти не ведут работу по экономической реабилитации региона. Меньшинства хотят говорить и изучать свой родной язык, хотят использовать язык в работе в органах местного самоуправления, хотят поступать в грузинские вузы и сдавать экзамены на том языке, который понимают. Единственным требованием общины является возможность конструктивного диалога. Но вместо этого - телевизионный монолог, а на лицо полное игнорирование сути проблематики. Получается, что игра ведется как бы в одни ворота. Меньшинства хотят достойно жить и быть полноценными гражданами своей Родины - Грузии. В ответ на это, правительство игнорирует их проблемы, отвечая гробовым молчанием. Политика толерантности, взятая на вооружение правительственной пропагандой, не говорит об отсутствии националистских настроений. Ярким проявлением нетерпимости и ксенофобии стало недавнее заявление одного из лидеров правящей партии, депутата Парламента Бесо Джугели. Делая комментарий по поводу законопроекта "О культурном наследии", предусматривающего введение новых пошлин для жителей исторической части столицы, он заявил в прямом эфире телеканала "Имеди" ("Надежда") и радиостанции "Уцноби" ("Незнакомец"), что "… этот закон не направлен против грузин, в этих районах, в основном, проживают армяне, азербайджанцы, курды и другие национальности". Наша организация не могла оставаться в стороне. Мы вместе с другими неправительственными организациями, и, кстати, что отрадно, не только с организациями этнических меньшинств, организовали кампанию, заключающуюся в требовании как минимум принести свои извинения населению страны. В рамках кампании Бесо Джугели была отправлена карточка "Антипатия - Антипартия", в которой сообщалось, что мы, представители и этнического меньшинства, и большинства не согласны с его позицией, и будем бойкотировать любую политическую силу, в чьих рядах окажется Бесо Джугели. Думаю, этот вопрос вновь станет актуальным перед выборами, если упомянутого господина опять попытаются избрать в Парламент. Сожалею, но могу отметить, что и в данном случае власти не нашли в себе силы адекватно отреагировать на данный инцидент. Что же касается самого Бесо Джугели, то вскоре он понял, что допустил ошибку и буквально через пару дней после скандального выступления, публично извинился посредством СМИ. Но факт остается фактом. Позиция, которую он как политик не побоялся высказать в эфире популярной телекомпании, свидетельствует о том, что у такой платформы есть свой потребитель - приверженцы и единомышленники. Это очень опасно. В многонациональном грузинском государстве, где население страны состоит из этнической мозаики, делать подобного рода заявления - это "бомба замедленного действия". Беседовала Эдита Бадасян. По данным официальной статистики, по состоянию на 2002 год на территории Грузии проживало более 700.000 представителей этнических меньшинств (свыше 16% от общей численности населения страны). Наиболее многочисленны национальные диаспоры азербайджанцев (284.761) и армян (248.929). Затем следуют - русские (67.671), осетины (38.028), езиды (18.329), греки (15.166), украинцы (7.039), евреи (3.772), абхазы (3.527), ассирийцы (3.299), курды (2.514) и граждане других национальностей. Крупнейшими городами со смешанным этносоставом населения традиционно является Тбилиси (до 150.000 представителей этноменьшинств) и Батуми (до 20.000 представителей этноменьшинств). Зонами компактного проживания нацменьшинств являются два региона в восточной части страны - Самцхе-Джавахети (армянское население) и Квемо-Картли (азербайджанское население). Союз "Общегражданское Движение Многонациональная Грузия" (ОДМГ) был основана в 1999 году. НПО объединяет 56-ть организаций, состоящих из представителей 18-ти этнических общин, проживающих на территории Грузии. В структуру организации входит 12-ть филиалов, расположенных в различных регионах страны. В состав НПО входят также 3-ри ассоциированные организации - "Женщины Многонациональной Грузии", "Журналисты Многонациональной Грузии" и "Союз Молодежи Многонациональной Грузии". ОДМГ ежемесячно издает русскоязычную газету "Многонациональная Грузия", посвященную жизни проживающих в стране этнических меньшинств, а также готовит одноименные тематические передачи, транслирующиеся в эфире популярной русскоязычной радиостанции "Хит ФМ" ("HIT FM"). Миссией ОДМГ является защита интересов представителей национальных меньшинств, налаживание диалога между этноменьшинствами и этническим большинством, а также с представителями власти и неправительственным сектором. ОДМГ участвовало в разработке законопроекта "О защите прав и свобод лиц, принадлежащих к национальным меньшинствам в Грузии", в дискуссии и разработке проекта закона "О государственном языке". Экспертами ОДМГ был подготовлен пакет предложений по внесению изменений в закон "О местном управлении и самоуправлении", а также по реформированию избирательной системы страны, часть из которых была учтена Парламентом Грузии при принятии "Избирательного Кодекса Грузии". ОДМГ является инициатором и лоббистом ускорения процесса ратификации Парламентом Грузии "Рамочной Конвенции Совета Европы по Защите Национальных Меньшинств". Арнольд Степанян. Председатель правления НПО Общегражданское Движение "Многонациональная Грузия". Один из лидеров армянской общины Грузии. Родился в Тбилиси, 26-го декабря 1973 года. В 1996 году окончил факультет международных экономических отношений Ереванского Государственного Университета (ЕГУ). В 1996 прошел курс подготовки в области управления персоналом (Human Resources) в Колледже Публичного Администрирования (Public Administration College) программы технической помощи Европейского Союза (EU) для стран СНГ (TACIS). В 1998 году окончил юридический факультет Тбилисского Социально-Экономического Института (ТСЭИ). С 1996 по 2001 год являлся председателем правления НПО "Союза Армянской Молодежи Грузии". С марта 1998 года по декабрь 2002 года - ведущий специалист отдела межпарламентских отношений в департаменте внешних связей аппарата Парламента Грузии. С 1999 года - член международной организации "Меньшинства Европы", председатель правления НПО "Общегражданское Движение Многонациональная Грузия". В 2001 году был избран в состав правления НПО "Международного Центра по Конфликтам и Переговорам" (ICCN), а также председателем правления тбилисской городской организации НПО "Союза Армян Грузии". С 2001 года - директор НПО "Мультиэтнического Ресурс-Центра по Гражданскому Образованию", учредитель и член совета директоров международной неправительственной организации "Меньшинства Кавказа", а также учредитель и член международной неправительственной организации "Международный Кавказский Фонд по Вопросам Меньшинств". С 2002 года по 2003 - член молодежного совета при президенте Грузии, а также координатор по Грузии МНПО "Меньшинства Кавказа". В марте 2007 года избран членом политического совета грузинского оппозиционного политического движения "Новые Правые" (лидер - председатель парламентской фракции "Правая Оппозиция" Давид Гамкрелидзе). Является автором и директором более 30-ти проектов в области прав человека, в том числе прав меньшинств, и межнациональных отношений. Женат, имеет двух детей. http://www.nregion.com/txt.php?i=13905

Опубликовано 14:26 05.05.2008 Документ:http://www.regnum.ru/news/995733.html Спектакль "Ради чести" по одноименной пьесе Ширванзаде отпраздновал свой столетний юбилей на грузинской сцене Тбилисский академический театр им. Шота Руставели предоставил 4 мая свою сцену актерам Ереванского национального академического театра им. Габриэла Сундукяна, которые вынесли на суд грузинского зрителя спектакль "Ради чести", поставленный по одноименному произведению классика армянской литературы и драматургии Александра Мовсисяна - Ширванзаде, сообщили ИА REGNUM в посольстве Армении в Грузии. Данное мероприятие было организовано министерством культуры Армении и министерством культуры, охраны памятников и спорта Грузии совместно с посольством Республики Армения в Грузии. Как отметили в посольстве Армении, демонстрация одного из самых популярных армянских спектаклей на сцене знаменитого тбилисского театра была приурочена к 150-летию великого армянского драматурга А. Ширванзаде и 100-летию первой постановки этой пьесы на грузинской сцене. Пьеса "Ради чести" имеет несколько переводов на грузинский язык. © 1999-2008 REGNUM

17 мая 2008 года http://www.tbilarmtheatre.narod.ru/spekt/315/3315.html 18 мая 2008 года http://tbilarmtheatre.narod.ru/spekt/302/3302.html 31 мая 2008 года http://www.ouzounian.narod.ru/2teatr/211/2teatr11.html Начало спектаклей в 17-00 Художественный руководитель театра Армен БАЯНДУРЯН Мы рады видеть Вас в нашем театре! Перешлите, пожалуйста, это сообщение своим друзьям и знакомым, проживающим в Тбилиси.

“ՎՐԱՍՏԱՆ” 9 ՄԱՅԻՍԻ 2008 Թ., դ 35 - 36 (15614) ՀՅՈՒՐԱԽԱՂԵՐ ՌՈՒՍԱԹԱՎԵԼՈՒ ԹԱՏՐՈՆԻ ԲԵՄՈՒՄ ՀՆՉԵՑ ՀԱՅԵՐԵՆԸ ԱՎԱՆԴՈՒՅԹՆԵՐ ԵՎ ՆՈՐԱՐԱՐՈՒԹՅՈՒՆՆԵՐ Մեր ժամանակներում, մերձավոր արտասահմանից ցանկացած թատրոնի համար հյուրախաղերը հազվադեպ շռայլություն են, առավել եւս, եթե դա մեծ ներկայացում է։ Հյուրախաղերը շռայլություն են նաեւ հանդիսականների համար, քանի որ նրանք ցանկանում են տեղյակ դառնալ ինչ-որ նորության։ Ուստի զարմանալի չէր, որ մայիսի 4-ին լեփ-լեցուն էր Թբիլիսիի Շոթա Ռուսթավելու անվան ակադեմիական թատրոնի հանդիսասրահը։ Այդ երեկո թատրոնն ընդունել էր իր հայաստանցի գործընկերներին՝ Երեւանի Գաբրիել Սունդուկյանի անվան ազգային ակադեմիական թատրոնին։ Դա մեծապես հանրաճանաչ թատրոն է, որը հաջողությամբ համատեղում է ավանդույթներն ու նորարությունը, հռչակվել է փայլուն դերասանական աստղաբույլով, ինչպիսիք են Վ.Փափազյանը, Հ.Ներսիսյանը, Ֆ.Մկրտչյանը, Խ.Աբրահամյանը եւ շատ ու շատ ուրիշներ։ Երեւանցիները ներկայացրին Շիրվանզադեի «Պատվի համար» դրաման՝ թատրոնի գեղարվեստական ղեկավար, Հայաստանի ժողովրդական արտիստ Վահե Շահվերդյանի բեմադրությամբ։ Թատրոնի հյուրախաղերը կազմակերպել էին Հայաստանի մշակույթի, Վրաստանի մշակույթի, հուշարձանների պահպանության եւ սպորտի նախարարությունները, Վրաստանում Հայաստանի Հանրապետության դեսպանության հետ համատեղ։ Նշանավոր թբիլիսյան թատրոնի բեմում մեծ ժողովրդականություն վայելող ներկայացումն առնչվեց հայ գրականության դասական Շիրվանզադեի 150-ամյակի եւ վրացական բեմում «Պատվի համար» պիեսի անդրանիկ բեմադրության 100-ամյակի հետ։ «Պատվի համար» պիեսն առաջին անգամ Թբիլիսիում բեմադրեց վրացական թատերական ընկերության թատերախումբը՝ Լադո Մեսխիշվիլու բեմադրությամբ, իսկ Էլիզբարովի դերը կատարեց Վասո Աբաշիձեն։ Ողջ 20-րդ դարի ընթացքում այս դրաման արտակարգ ժողովրդականություն էր վայելում Անդրկովկասում, իսկ Վրաստանում բեմադրվել է բազմիցս՝ Թբիլիսիում, Թելավիում, Բաթումիում եւ վրացերեն թարգմանվել է մի քանի անգամ։ Գրող եւ դրամատուրգ Շիրվանզադեն պատկանում է ամբողջ Անդրկովկասին։ Շիրվանզադեն (Ալեքսանդր Մովսիսյան), Հայաստանի եւ Ադրբեջանի ժողովրդական գրող էր, Անդրկովկասի կուլտուրայի վաստակավոր գործիչ։ Ծնվել է 1858 թ., Շամախի քաղաքում (Ադրբեջան), սովորել է տեղի հայոց թեմական եւ ռուսական երկդասյա դպրոցներում։ 1875-1878 թթ. աշխատել է Բաքվի նահանգական վարչության գրասենյակում, 1878-81-ին՝ որպես հաշվապահի օգնական, ապա՝ որպես հաշվապահ, աշխատել է Բաքվի նավթային գրասենյակներում։ 1883 թվականին տեղափոխվել է Թիֆլիս եւ զբաղվել գրական գործունեությամբ։ 1894-1896 թթ. Թուրքիայում հայերի կոտորածի ժամանակ, Շիրվանզադեն մամուլում հանդես եկավ ի պաշտպանություն հայերի եւ նույնիսկ ձերբակալվեց ցարական իշխանությունների կողմից։ Նրա «Քաոս» վեպում ռեալիստորեն նկարագրված է խոշոր արդյունաբերական քաղաքի կյանքը, քաոս, որտեղ բոլոր զգացմունքները ենթարկվում են փողի անհագուրդ ծարավին, իսկ ազնիվ մարդիկ դառնում են չարչիական հարաբերությունների զոհեր։ Այս թեման գլխավորն է նաեւ «Պատվի համար» դրամայում։ Եվ այդ հիվանդագին թեման, ցավոք, գոյություն ունի բոլոր ժամանակներում։ Վահե Շահվերդյանն ստեղծել է զարմանալիորեն արդիական ներկայացում, երբ բոլորի կուռքն ու աստվածը փողի իշխանությունն է։ Մաֆիայի ճիրաններում անխուսափելի են դավաճանությունը, ընտանեկան դրամաները եւ ընտանեկան ողբերգությունները։ Մարդկանց հոգեկան տանջանքներն այդ բեմադրությունում հանդիսանում են սոսկ հետեւանք։ Ռեժիսորն առաջին պլան է մղել պատճառը՝ այն աշխարհը, որտեղ օրըստօրե խիղճը մարում է։ Նա այդ աշխարհը ներկայացրել է պարզորոշ, հստակորեն արտահայտված շեշտերով։ Հոյակապ ու բազմանշանակալից են բեմանկարչությունը, հուզահամակ երաժշտական ուղեկցությունը, տպավորիչ դերասանական խաղը. այս ամբողջը միաձուլվել, միասնական է դարձել բեմադրիչի մտահղացմամբ։ Ներկայացման մեծ հաջողությունն են նաեւ բեմանկարչությունը (նկարիչ՝ Եվգենի Սոֆրոնով) եւ Մերի Սարգսյանի ստեղծած զգեստները։ Դեկորացիաները լակոնիկ են, բայց չափազանց արտահայտիչ… Թիկնակի վրա առյուծի գլխիկներով ծանր աթոռները ուժի եւ իշխանության խորհրդանիշ են, իսկ այս ու այն կողմ ցրված նավթի մետաղե տակառները իրենցից ներկայացնում են բարեկեցության աղբյուր։ …Սեղանի մեծածավալ սկավառակը, որի կենտրոնում մոմակալներ են, կիսախավար սենյակում՝ վառվող մոմեր, ասես եկեղեցու բեմ լինի աղոթքի համար։ Եվ հանկարծ, հաջորդ տեսարանում աղոթքի այդ սեղանը վերածվում է սեղան-ռուլետկայի։ Իսկ վերջնախաղում այդ սեղանն ընդհանրապես դառնում է ահավոր աշխարհի ինչ-որ խորհրդանիշ, մոմերը, թողնելով վառվող ձողերի հետքեր, հիշեցնում են նավթաշտարակներ… Նավթի հավերժական կրակը լափում է երիտասարդ, սիրահարված հերոսների համար փրկարար փաստաթղթերը՝ նրանց կյանքով ու պատվով հանդերձ։ Առաջին պլան է դուրս գալիս հաշվենկատ ժառանգորդը, ապագա օլիգարխը, որի համար, բացի փողից, ուրիշ ոչինչ արժեք չունի… Ներկայացման մեջ ընդհանրապես չկա կենցաղային, ընտանեկան դրամայի հետք։ Այստեղ շատ են խորհրդանիշերը, թեեւ դերասանների խաղը մնում է սուր հոգեբանական։ Այս հակասությունը ներկայացմանը հաղորդում է արտակարգ հետաքրքրություն։ Ուժեղ է եւ դրամատիզմով հագեցված Հայաստանի վաստակավոր արտիստներ Արմեն Մարուքյանի եւ Նելլի Խերանյանի խաղը։ Ասենք՝ յուրաքանչյուր դերասան, մարմնավորելով կերպարը, հստակորեն հետեւում է առաջադրված ոճական արվեստին, ինչը շատ կարեւոր է ամբողջ բեմադրության համար։ Այստեղ առանձնապես գնահատելի է ամբողջ դերասանական կազմի ներդաշնակ կատարումը, ինչը այսօրվա համար շատ հազվադեպ է։ Պետք է նշել նաեւ բեմական խոսքի կուլտուրան։ Ընդհանուր առմամբ, այս հյուրախաղերը կարելի է համարել Սունդուկյանի թատրոնի հաղթանակը։ Եվ, առանց այլեւայլության, ոչ վերջինը՝ դատելով թբիլիսյան թատերասերների արձագանքից։ Ներկայացումից հետո, ռուսթավելցիները հյուրերի համար կազմակերպեցին ընդունելություն, իսկ հաջորդ օրը, հյուրերի մեկնելուց առաջ, նրանց ընդունեց Վրաստանի թատերական գործիչների ընկերությունը՝ Գիգա Լորթքիփանիձեի կամ Լորդի գլխավորությամբ, ինչպես նրան հին հիշողությամբ անվանում էին վաղեմի բարեկամները։ Հանդիպմանը կարծիքներ փոխանակվեցին ներկայացման, դերասանների խաղի մասին, գնահատվեցին բեմական գյուտերը, վերհիշեցին անցյալը, երբ փոխադարձ հյուրախաղերը սովորական երեւույթ էին, խոսեցին գալիքի մասին։ Վահե Շահվերդյանը, օրինակ, Լորթքիփանիձեին առաջարկեց իրացնել վաղուցվա պայմանավորվածությունը՝ ներկայացում բեմադրել Սունդուկյանի թատրոնում։ Հրաժեշտի պահին Շահվերդյանն ասաց. «Մենք համոզված ենք, որ շուտով կհանդիպենք կա’մ Հայաստանում, կա’մ Վրաստանում։ Մենք ձգտում ենք հաճախ լինել Թբիլիսիում, եւ հույս ունեմ, որ ինչ-որ տարելիցի կապակցությամբ, կբերենք եւս մեկ ներկայացում մեր նոր խաղացանկից։ Իսկ Երեւանում հույս ենք տածում դիտել վրացական ներկայացումներ։ Մենք երախտագետ ենք բոլոր նրանց, ովքեր մեզ համար կազմակերպեցին այս տոնը։ Իսկ թատերական գործիչների միությունը մեր տունն է, որովհետեւ, եթե կա դերասանի տուն, ապա այն տուն է ե’ւ հայերի, ե’ւ վրացիների, ե’ւ բոլորի համար։ Դա միասնական բազմազգ տուն է՝ ինչպես ամբողջ Թբիլիսին։ Դա էլ քաղաքի հարստությունն է, ինչը պայմանավորված է թբիլիսցիների հոգու հարստությամբ, նրանց հույզերի ծովով, զգացմունքների խորությամբ։ Տա’ Աստված, մեզ բոլորիս հանգիստ, խաղաղ կյանք, մենք ակնկալում ենք նոր հանդիպումներ Հայաստանում կամ Վրաստանում»։ Գլխավորն այն է, որ ստեղծագործական պլանների իրականացման համար երեւան են եկել իրական հիմք։ Ինչպես հայտարարեց Վրաստանում Հայաստանի Հանրապետության արտակարգ եւ լիազոր դեսպան Հրաչ Սիլվանյանը, արդեն մշակվել է պայմանագիր Վրաստանի եւ Հայաստանի միջեւ մշակութային համագործակցության մասին, եւ այն շուտով կստորագրվի։ Այդ նախագծի շրջանակներում, պլանավորվում են մեծ թվով նշանակալից, հետաքրքիր, մշակութային միջոցառումներ։ Այնպես որ, հայկական արվեստը վրացական բեմահարթակներում մենք այսուհետեւ էլ կտեսնենք շատ անգամ։ Եվ մշակույթների փոխհարստացումը, ինչպես նախկինում, կջերմացնի մարդկանց ու կթեւավորի ստեղծագործողներին։ ՎԵՐԱ ԾԵՐԵԹԵԼԻ - Թատերագետ Լուսանկարները՝ - ԱԶԱՏ ՄԱՆՈՒԿՅԱՆԻ