shun
-
Posts
452 -
Joined
-
Last visited
Content Type
Calendar
Profiles
Forums
Gallery
Posts posted by shun
-
-
Արմեն, երանի գծի մեջ լինեիր, ու խոսեինք, բայց հիմա երևի քնած ես, չես պատկերացնի` ինչ վիճակում եմ: Քեզ գրելուց հետո տուն գնացի, որ գրքերս վերցնեմ, դասի գնամ, բաբուլյայի հետ վիճեցի, նա ուղղակի անտանելի է դարձել. այ թե ինչպես են վերաբերվում չկույսերին Կուսաստանում: Նա ինձ սկզբում օգնեց վատ վիճակից դուրս գալու, իսկ հիմա իմ դեմ է գործում: Նրան պատճառ է պետք ինձանից ազատվելու, երևի նրա համար անբարոյականություն է նախաամուսնական կապը: Ներիր. քո խնդիրների վրա իմն եմ բարդում, ես խելագարվում եմ: Երեկ, որ չէի կարողանում հեռախոսով քեզ հետ պարզ խոսել և բարձր, պատճառն այն էր, որ բաբուլյայի ընտանիքը տասը ականջով լսում էր: Նա կարծես ինչ-որ բաներ հասկացել էր և այսօր սադրանքի էր ենթարկում ինձ, տանից դուրս է հանում, ասում է, թե վտանգավոր գործ եմ ձեռնարկել, և այլն, և այլն: Փորձում եմ համոզել, որ ես պարզապես մի փոքր բան եմ քեզ համար անում, դա վտանգավոր չէ, բայց նրա տղան այնպես է լարվել իմ դեմ, որ ոչինչ լսել չի ուզում, հետո էլ իմ հիվանդությունը երեսովս տվեց ու ասաց, որ աղջիկներին կվարակեմ: Խե՜ղճ կույսեր: Մտադրվել է ծնողներիս տեղյակ պահել այս ամենի մասին, ես ուղղակի տանից խելագարված դուրս եմ եկել, մեկ անգամ ևս համոզվում եմ` երբեք ոչ ոքի չպետք է վստահել, ինչո՞ւ եմ այսքան մենակ: Հետո էլ ասում ես` ուժերդ հավաքիր, ո՞ր մեկի դեմ պայքարեմ, ինչպե՞ս, ո՞ւմ հետ, ինչի՞ համար: Ես միշտ կրկնում էի անգիտակցաբար` «Վերջ, վերջ, վերջ, վերջ, վերջ, վերջ, վերջ, վերջ, ուզում եմ մեռնել», այո, ես թույլ եմ և տկար, ես ոչնչություն եմ, անպիտան, ներիր ինձ, հիշիր, որ քեզ համար է սիրտս բաբախում, գուցե չե՞ս հավատում, գուցե հիմա ծիծաղում ես թուլությանս վրա, կյանքում պայքարել եմ ամեն ինչի համար, ո՞ւր պիտի հասնեմ: Ես քեզ սիրում եմ ու կկրկնեմ` պատրաստ եմ ամեն ինչի: Թող գրողի ծոցը գնա այս Կուսաստանը, ես էլ հետը:
-
Արմեն, հեռախոսով շատ բան մի խոսի քո պլանների մասին, և ինձնից ինչ որ խնդրելու ես` միայն ինտերնետով, չնայած ես համոզված եմ, որ իմ հասցեն ոմանք գիտեն եվ կարողանում են ամեն ինչ իմանալ: Արմեն, խնդրում եմ, երեկ ասացի, որ Լիաննային զանգես, մի զանգիր, նա քեզ պետք է մի բան հաղորդեր, քանի որ ես չեմ կարողանում, վտանգավոր է, բայց Լիաննան էլ է ուշադրության կենտրոնում: Թող որոշ ժամանակ անցնի, նոր կասեմ, չանհանգստանաս: Եթե ես չեմ կարողանում ազատ խոսել քեզ հետ, պատճառ կա, հեռախոսը լսում են: Խնդրում եմ, եթե ինձ սիրում ես, ապա ոչ մի հարց այս առումով ինձ չտաս, ես պետք է լռեմ, այլապես վտանգված եմ, կան մարդիկ, որ ամեն մի քայլափոխ գիտեն: Ես քեզ սիրում եմ և տառապում, ահավոր վատ եմ տանում, որ քեզնից գաղտնիք պիտի ունենամ, բայց ստիպված եմ: Կարդալուց հետո խնդրում եմ անմիջապես մեյլիդ մեջից ջնջիր:
Խենթուկ:
-
Արմեն, չեմ փախել, և քեզնից էլ նեղացած չեմ, քեզ սիրում եմ, թաշկինակ տալով ուզում ես ասել, որ թույլ եմ, այո` ճիշտ ես նկատել. հենց այս պահին անզորությունից լացում եմ, թաշկինակդ էլ կընդունեմ: Ամեն ինչ անում եմ, որ օգնեմ, իմացիր, որ կյանքս վտանգված է, իմ մասին չեմ մտածում, այլ ծնողներիս, առանց քեզ ես ապրել չեմ ուզում, հիմա կասես` էս պահին ինձ սա էր պետք: Արմեն, միանշանակ ոչ ոք չի տպագրի, ավելի շուտ` միայն «Հայկական ժամանակ» և «Երրորդ ուժ» թերթերն են համաձայնել տպագրել, բայց սարսափելի մեծ գումարով, այն էլ` խաղացնում են: Վերջինիս վրա կասկածներ կան, որ խմբագիրը հոդվածը հանձնել է իշխանություններին: Սա մեկ: Երկրորդ, գնացի «Երկիր», խմբագրի հետ չկարողացա հանդիպել, դարձյալ կգնամ, բայց իմացիր, որ չեն տպի. գործընկերներս բոլորը նույնն են ասում: Ես բացահայտ քեզ ասեմ` որոշ մարդիկ վճարում են ցանկացած թերթի, հեռուստաալիքի, որպեսզի իրենց մասին ոչ վատ, ոչ լավ նյութեր չգրեն, բոլորն անխտիր վախենում են, բոլորը աչքերիս մեջ են նայում և աչքերով սպառնում, ինձ որպես քո միջնորդ վերացնելու են: Ազգային անվտանգությունից տասը հոգով եկել են պետական ռադիո ձերբակալելու համար Ա-ին. նա հոդվածը ընթերցելու էր: Սպանեցին նրա ընկերոջը, նրան շփոթելով Ա-ի հետ. Ա-ի ինքնաշարժն էր վարում և նման են իրար: Ես անում եմ այն, ինչ կարողանում եմ, գոհ կլինե՞ս` չգիտեմ, օտար թերթերում տպագրել տուր, այստեղ ոչինչ չի լինի, ներիր` քեզ հուսահատեցրի, բայց իրողություն է: Ես քեզ սիրում և խենթանում եմ: Դու իսկապես ինձ սիրո՞ւմ ես:
Խենթուկ:
-
ԿԳԲ-ում - 1
Հեռախոսազանգ:
- Հասմիկ, ալո:
- Բարև ձեզ:
- Բարև:
- Հասմիկ Վարդանյա՞նն եք:
- Այո:
- Ձեզ հետ խոսում է Ազգային Անվտանգությունից Վլադիմիր…
- Ուրախ եմ:
- Ձեզ խնդրում ենք ներկայանալ մեզ մոտ, մի փոքր զրույց ունենք:
- Այսօ՞ր:
- Այո, ժամը 11:00-ին այստեղ եղեք:
- Եղավ:
- Հասմիկ, իմ կողմից մի խնդրանք և պարզապես զգուշացում, որ չանհանգստանաք:
- Ոչ մի խնդիր:
- Ձեզ կդիմավորի Խոսրովը, մուտքի մոտ:
- Եղավ:
- Ի՞նչ եք հագնելու:
- Վարդագույն զգեստ:
- Եղավ, կսպասենք: Առայժմ:
Զանգում եմ Լիաննային զգուշացնելու, որ կուշանամ հանդիպումից և գնում:
Մուտքի մոտ մի երիտասարդ հերթապահում է:
- Ներեցեք, որտե՞ղ պետք է սպասեմ, ինձ պետք է դիմավորի Խոսրովը:
- Ա, դուք Հասմիկ Վարդանյանն եք: Ինձ ձեր մասին ասել են, հիմա կգան:
Կանգնած պատուհանից դեպի դուրս եմ նայում, զգացի, որ ինչ-որ մեկը մոտեցավ երիտասարդին, իրար ինչ-որ բան հասկացրին, հետո այդ մեկը մոտեցավ ինձ:
- Դո՞ւք եք Հասմիկը:
- Այո:
- Հետևեք ինձ:
Բարձրանում ենք, մի քանիսը անցան և հետաքրքրությամբ նայում են Խոսրովին: Սա էլ գլխով է անում, կարծես թե մի երկար ժամանակ հետապնդվող հանցագործի են բերման ենթարկել:
Մտնում ենք մի սենյակ, այնտեղ դիմավորում է Վլադիմիրը: Դեռևս չի ներկայանում: Ինձ ուղեկցում է մի ուրիշ սենյակ, այնտեղ դիմավորում է մեկ ուրիշը: Չի ներկայանում:
- Ա, նստեք: Ծանոթացա՞ք,- դիմում է Վլադիմիրին:
- Դեռևս ոչ:
- Հիմա, Հասմիկ, կզրուցես Վլադիմիրի հետ, վերջում կներկայանաք ինձ մոտ:
Վլադիմիր.
- Եղավ:
Գնում ենք նրա աշխատասենյակ:
- Նստեք և մի հուզվեք:
Ես ինձ այդ պահին շատ հանգիստ և վստահ եմ զգում: Սենյակում է Խոսրովը:
Վլադիմիր.
- Հասմիկ, դուք Արմենի հետ ի՞նչ կապ ունեք:
- Ես Արմենի ընկերուհին եմ:
- Ե՞րբվանից:
- 2004 թվի հուլիսի 25-ից:
- Ո՞րտեղ եք ծանոթացել:
- Ծաղկաձորում:
- Ի՞նչու էիք գնացել Ծաղկաձոր:
- Համաժողովի էի մասնակցում:
- Արմե՞նը:
- Արմենը լսել էր համաժողովի մասին, ցանկացել էր մասնակցել:
- Ի՞նչով էր զբաղված Դրախտում:
- Գիտական աշխատանքով, նաև գիրք է գրում:
- Ի՞նչի մասին:
- Դրախտի մասին:
Հարցերը տալիս է շատ անկանոն:
- Գիրքը կարդացե՞լ ես:
- Այո:
- Այն տպագրվել է:
- Ոչ:
- Իսկ ինչպե՞ս ես կարդացել:
- Կճապնակն ունեմ:
- Պետք է այն փոխանցես ինձ:
- Ոչ:
- Հասմիկ, արի աշխատենք չհակառակվել միմիանց:
- Ես իրավունք չունեմ ընկերոջս ինձ վստահած իրը, առանց նրա թույլտվության որևէ մեկին տալ:
- Այ, հիմա ասացիր թույլտվության, սա նշանակում է, որ Արմենը պետք է իմանա՞ մեր հանդիպման մասին:
- Այո, ինչո՞ւ պետք է թաքցնեմ:
- Ոչ Հասմիկ, ես կտրականապես ասում եմ, որ ոչ ոք այս մասին չպետք է իմանա: Հետևանքների մասին մտածիր: Ի դեպ, ո՞վ իմացավ, որ այստեղ ես գալիս:
- Ընկերուհիս` Լիաննան:
- Զանգիր Լիաննային և ասա, որ ոչ ոքի չասի:
- Մի անհանգստացեք, նա ոչ ոքի չի հայտնի:
- Հասմիկ, գրքի օրինակը հանձնիր ինձ:
- Ոչ, երրորդ անգամ չկրկնեք:
(Շարունակելի)
-
Մա՛հ կաթողիկոսին: Մա՛հ մեր ազգը հոգևոր ստրկատիրության մեջ պահող նրա գաղափարախոսությանը:
Ազգովինք կանգնենք ոտքի` իրականացնելու կաթողիկոսի հրաժարականը այնպես, որ նա լինի մեր վերջին կաթողիկոսը, և այդ խորհրդանշական քայլով մեր ազգի հոգևոր ոլորտը մտնի նոր հուն:
Մա՛հ հայի` արարչի երկրավոր իշխանությունը զավթած ցեղապաշտ գաղափարախոսության ստրուկին ու նրա սպասարկուներին:
-
-
Պրոֆեսոր ՄքԹոթիկը`
Կալիպոռնիայի համալսանոցի շեքսպիրստանցի վարժապետը
Շունը վկա, աթենացի՛ այրեր, պարտավոր եմ ասել այն ճշմարտությունը, որին բախվեցի:
Սոկրատես
Թե ինչպես է ծագում առել Ճորտունիների նախարարությունը:
Եվ ահա Կալիպոռնիայի համալսանոցի Հուդայի գոգում դրախտագիտություն քերծոտած հարորեն ժպտացող ու խստորեն վիրավորվող շեքսպիրստանցի պրոֆեսոր ՄքԹոթիկը` աստվածապաշտ քրիստոնյան` գառն Աստծու և թագավորի, որի բառապաշարի 25 տոկոսը կազմում են «նախագա՜հ¦, «նախագա՜հը¦, «նախագահի՜ շքանշա՜նը¦, «նախագահի՜ պատիվներո՜վ¦ արտահայտությունները, սխրական իր տուլտուտուզն է անընդմեջ ընծայում Աստծուն (մեեեե՜) ու սրա մեծ համհարզ` հայ այլախոհ գրողներին հարորեն հայհոյող Դրախտի գրողների միության` Կուսկոմգրողշինի ռեսին, Կուսապատի սրտում շենքեր կառուցող ռեսին, Աստված փաշայի թմբկահարի իր պաշտոնի որպես արգասիք գերդաստանով հարստացած ու գոռոզացած այս ռեսին, սովահար գրողի վերջին պատառն էլ գրողի բերնից խլած այս ռեսին, Աստծուն չփառաբանող գրողի դիակն անպատվող այս ռեսին, գրող հալածած ու Դրախտից արտաքսած այս ռեսին, իր ընտրության օրը թերթի բազարից հավաքած հարյուր տառաճանաչների իր հետ քվեատուն բերած Կուսկոմգրողշինի այս ռեսին, սրանց քվեներով ընտրված այս ռեսին, Աստծու օրհնությամբ 40 քրեական հանցագործություն իր անունից, մականունից մի աղոթքով քաված այս ռեսին, պրոֆեսոր ՄքԹոթիկի` աստվածաբանական գրականության մասնագետ պապա ունեցող կնիկին լա՛վ բարեկամ` սրբությո՛ւն սրբոց այս ռեսին. ի՞նչ կուզեն կոր պապամ իմ ամուսինես... տեսա՞ր, տեսա՞ր, բոլորը կնախանձին կոր: Կեցցե՛ մեր արդար քվե տվող ժողովըրդը՜: Կեցցե՛ն արտասահմանի մեր զարգացած կնիկները՜: Անկցի՛ հակա-Աստված գրողների խաժամո՛ւժը:
Սրան է հանձնում փառապանծ ու աստվածահմա պրոֆեսոր ՄքԹոթիկը Կալիպոռնիայի համալսանոցում դրախտաբանության դոկտորականի ուսանողներից գաղտնի իր կազմակերպած` գրողների համագումարի մասնակիցների ցանկի տնօրինման իրավունքը, ինքն իսկ ցանկից նախապես հանելով որոշ տգետների միջոցով սխալմամբ այնտեղ սպրդած այլախոհ գրողների անունները: Որոնց փոխարեն ցանկում ավելանում են անունները կասկած հարուցող հարստության տեր անգործ բանաստեղծուհիների` Սատանալանդի սեփական դղյակում Կուսկոմգրողշինի պետերին տասնամյակներով հյուրընկալած, նրանց ով գիտի ո՛րտեղաբուխ քերթվածներ ձոնած, խարդախ փաստաթղթերի, առաջադրագիրների միջոցով անուն հանած այս թագուհիների ու սրանց շուրջ սլքտացող գազեթաջիների: Կլրալզությամբ և մասամբ նորին: Չէ՜, ես ժամանակ չունի՜մ շուներու մասին գիրք կարդալու, տաս նե ալ պիտի չի կարդա՛մ: Իմ ամբո՛ղջ գրականությո՜ւնը սրբությո՜ւն է: Ես միայն վե՛ր կելլեմ: Ասա՛նկ, ո՛ւղղակի վեր: Բարձրանում է կարճ բանաստեղծուհու բութ մատը իրանից անջատվելու ձգտող վզի հետ: Ես մրցանակը շահիմ նե, ամբողջ աշխարհը պիտի պտըտիմ, աշխարհի բոլոր նախագահները պիտի տեսնեմ և իրենց ըսեմ, որ մեր ցեղասպանությունը ճանչնան: Իմ աղջիկս Ամերիկայի առաջի՛ն կին նախագահը պիտի ըլլա: Ես մեր ազգի լավագո՛ւյն դեսպանն եմ: Ի միջի այլոց ասիկա ըսեմ, որ գիտնաս, որ Դրախտի գրականության մե՜ծ մարդի՜կը շատ գե՛շ կխոսին կոր քու գիրքիդ մասին:
Տղաս, դուն լավ կապեր ունիս Վիկտոր Համբարձումյանին հետ. քովը մտնես նե, իր կողմեն ինծի երաշխավորագիր մը բեր, որ ես մեր ազգի՛ անունով աշխարհասասան մրցանակին ներկայանամ: Երաշխավորագիրը ես պատրաստեր եմ. ինքը միայն թող ստորագրե: Այս խնդրանքը` քսան տարի առաջ:
Խստիվ խոցվում է շեքսպիրստանցու մարդկային գերավայել ու աստվածային փառաբարո արժանապատվությունը, երբ աքսորական գրողները բողոքում են, որ գրականության այս սարկավագը չի առաջնորդվում Շեքսպիրլանդում առկա բարոյական նվազագույն չափանիշներով իսկ: ՄքԹոթիկն այս դրախտագիտության ոգի ի բռին մերժում է ուսանողներին հաղորդակից դարձնել իրենց սերնդի այլախոհ գրողներին, թունավորվում հուդաքրիստոնեական կրոնական համակարգը քննադատող գրողների անուններն իսկ լսելիս, մատռվակում լոկ մեծ մեռածներին ու ծծլան կենդանիներին, անգա՛մ Սատանայի ազատ համալսարանում Դրախտի գրականության բնորոշումն ու պարագծի սահմանումը ծառայաբար հանձնում է ԿԳԲ-ի խրտվիլակներին. ով ներս, ով դուրս: Օ՜, անձեռնմխելի՜ մարդկայի՜ն արժանապատվությո՜ւնը ամբիոնի փառատենչ ու պատեհապաշտ աթոռակալի… խստորեն խռովող ու հարորեն ժպտացող քրիստոնյա շեքսպիրստանցին ծաղրում է Դրախտից աքսորված գրողների դիմումը` եթե ոչ գրականությունը, առնվազն իրենց հավաքական ոդիսականը ներկայացնելու: Ի վերջո քաղցր է լուծը Երկնավորի, վայելքն ամռան Դրախտի` ամպհովանու ներքո Ամենակալի, մասնակցությունը սրբանաբանական համաժողովների, փառքը հավիտենականի, համն Աստծու առնանդամի: Աքսորական գրողների ձայնը խեղդվում է Կալիպոռնիայի համալսանոցի ղեկավարների լուռ հարկադրանքին և Լոս Հրեշտակոսում սերունդ-սերունդ բույն դրած` հակա-Աստված գրողների մայրիկներին հայհոյող երազստանցիների բուռն ծափահարությունների առնետանոցում: Ի փառս մարդկության ապագայի.
Դրախտի Հանրապետությունը հետխորհրդային այն երկրներից է, որտեղ անկախացումից ի վեր ամրապնդվում է բռնատիրական իշխանությունը: Թեժանում է կազմակերպված բնույթի հալածանքը այն գրողների և առհասարակ մտավորականների հանդեպ, ովքեր հանդգնում են քննադատել Դրախտում իշխող խունթայի քրեական հանցագործություններն ու ազգային հարստության լայնածավալ թալանը:
Հալածանքն իրականացվում է հանրապետությունը զավթած վարչախմբի կողմից պետական ու ոչ-պետական կառույցների, հատկապես Ազգային անվտանգության մարմինների, ոստիկանության, Կուսապատի քաղաքային վարչության, Դրախտի դատախազության և Արդարադատության նախարարության հետ աշխույժ գործակցությամբ:
Ստորագրյալներս անձամբ ենթարկվել ենք ստորացուցիչ հալածանքների նշյալ մարմինների կողմից: Հալածանքն արտահայտվում է տարբեր եղանակներով, ինչպես օրինակ.
Սեփական ինչքի բռնագրավում և դրամական միջոցների յուրացում:
Հայրենիքից արտաքսում և վերադարձի արգելում:
Ճնշում հրատարակչատների և գրախանութների հանդեպ ստորագրյալներիս գրքերի հրատարակությունն ու ընթերցումն առնվազն Դրախտում խափանելու նպատակով:
Ահաբեկում և հալածանք այն մարդկանց նկատմամբ, ովքեր որևէ խնդրով առնչվում են մեր գրքերի հրատարակությանը: Մասնավորապես` բնակարանների ներխուժում, սեփական ինչքի խուզարկում, չհրատարակված ձեռագրերի և անձնական փաստաթղթերի բռնագրավում` համակարգչում պահվող կարևոր տվյալներ գողանալու և վնասելու նպատակով, ներխուժում լրատվական գործակալությունների գրասենյակներ ձերբակալելու այն լրագրողներին, որոնք դրական արձագանքներ են տարածել մեր գործերի մասին:
Քրեական շինծու մեղադրանքների հարուցում, կեղծ վկաների արտադրում և ճշմարտությանը տեղյակ վկաների ահաբեկում, հսկայական կաշառքների պահանջ, ձերբակալության հրահանգներ:
Հեղինակի մտերիմ ընկերների հարցաքննում` համոզելով մասնակցել նրա սպանության ուղղված դավերին, փորձելով դրա համար կաշառել Դրախտում հեղինակի իսկ ունեցած գույքի միջոցով կամ սպառնալով քրեական գործ հարուցել «հայրենիքի դավաճանության» համար:
Կարծում ենք, որ իր ժողովրդի բնական իրավունքները ոտնահարող անբարոյական վարչակարգը մեկ այլ պետությունից բարոյականություն պահանջելու որևէ հիմք չունի, հատկապես, երբ խոսքը ցեղասպանության ճանաչման մասին է:
Որևէ արտաքին ուժ, որն ուղղակի թե անուղղակի կերպով նպաստում է խունթայի հաստատմանն ու պահպանմանը խորապես հիասթափեցնում է մեր ժողովրդին ու նրա ապագայով մտահոգ բոլոր ազգերի ազնիվ մարդկանց:
Ժողովրդավար երկրների անվտանգության մարմիններին` հետապնդել և քողազերծել խունթայի գործակալներին, որոնք գործում են տվյալ երկրներում` սպառնալով վերջիններիս քաղաքացիների ազատ ինքնաարտահայտման իրավունքին:
Կալիպոռնիայի համալսանոցի և Կուսկոմգրողշինի ձեռք-ձեռքի կյանքի կոչած Երազստանի գրականության մաֆիայի 300 անդամներից ու ժպտերես և խստորեն վիրավորվող շեքսպիրստանցու համաժողովի հրավիրյալներից ոչ մեկը չէր ստորագրել և չի ստորագրում 18 ազգերի 120 մտավորականների կողմից ստորագրված ահազանգը, որի մի հատվածն էր այս, հապա խստորեն վիրավորվող շեքսպիրստանցու հետ դառնում` ահազանգն ստորագրողների ոխակալ թշնամին, նսեմացնողը, արհամարհողը, ծաղրողն ու անարգողը: Աշխարհասասան մրցանակի տենչով ճենճերող պառավների, նրանց պցերից անբաժան ցողկ գազեթաջիների, ազատ համալսանոցի վախկոտ դասատուների, հանրային ձեռնարկների նստարանների առաջին շարքերը բռնող երկայն գրչակների, և ազգիս երազող գերիմաստուն բաճկոնավորների հոյ հովվապետությամբ:
- Որո՛մ սերմանող քրեական հանցագործներ, մեր ա՛զգը պառակտող դավաճաններ, մեր հեղինակությունների անվան հե՛տ խաղացող շնե՜ր,- գոռում են նրանց երկնային անդորրը խանգարող գրողների երեսին:
Այսպես է շինվել պատմությունը Դրախտի:
ՇՈՒՆ ՇԱՆ ՈՐԴԻ
-
«Կրեմլի Յոյժ Գաղտնի Փաստաթղթերից Մի Քանիսը»
Կարէն Ա Սիմոնեան, Երեւան 2007
Մի քանի տող վերոնշյալ գրքից`
Բոլշեւիկներին հարկաւոր չէին գրագէտ մարդիկ: Նրանց հարկաւոր էին ընդամէնը տառաճանաչներ, որոնք քրեական պատասխանատուութեան սպառնալիքով էին սովորելու գնում: Եւ հարկաւոր էին ոչ թէ մտաւոր աշխատանքի անհատականութիւններ, այլ գործարանային եղանակով կաղապարուած կամակատարներ:
Ռուսաց լեզուի ուղղագրութիւնը 1918-ին սովետականացնելուց յետոյ, պրոլետարական առաջնորդները շարունակ ոտնձգութիւններ են կատարել ռուսաց լեզուի նկատմամբ: Նրանց ընդօրինակում էին նուաճուած ժողովուրդների բոլշեւիկեան առաջնորդները, որոնց վայրագ գործողութիւնները ազգային լեզուների նկատմամբ Մոսկուան ընկալում էր որպէս հաւատարմութեան եւ նուիրուածութեան վկայութիւն:
…փոխել ազգային այբուբենները, արմատներից կտրել ազգային մշակոյթները, ձուլել ազգային լեզուները, փոխարէնը ստեղծել միջազգային լեզու (սա 20-30-ականների բառեզրն է) կամ 50-80-ականների բառեզրով` ազգամիջեան լեզու եւ այլն:
Ազգային լեզուները վերացնելու ճամբաներից մէկն է օտար բառերի ներմուծումը, որպէս տերմինաբանութիւն: Իսկ այդ օտար բառերը ներմուծւում էին ռուսերէնից:
«Տերմինաբանութեան միասնականացումով մենք դնում ենք ապագա ազգամիջեան լեզուի հիմքի առաջին աղիւսները:
Բայց ամէնից գլխաւորը` բոլշեւիկեան-ջախջախող խօսքով եւ ոչ թէ պրոֆեսորական անատամ ու ազատական քննադատութեամբ կը հարուածենք բոլոր բացայայտ եւ քօղարկուած թշնամիներին, բոլոր նրանց, ովքեր վնասարարութիւն են անում տեսութեան մէջ, բոլոր նրանց, ովքեր մեզ խանգարում են կառուցել իսկական դիալեկտա-մատերիալիստական լեզուաբանութիւն»:
«Լեզուաշինարարութեան խնդիրները կենսագործելու համար անհրաժեշտ է Սովետական Միութեան մէջ միասնականացնել բոլոր այբուբենները: Ազգային մշակոյթների` ձեւով ազգային, բովանդակութեամբ սոցիալիստական զարգացումը ստեղծում է ապագայում այդ մշակոյթները միասնական մշակոյթի եւ միասնական լեզուի մէջ ձուլելու պայմաններ»:
«Պլենումը վճռականօրէն մերժեց ուղղագրութեան աւանդական-պատմական սկզբունքը»:
…Որովհետեւ միայն ազգային Լեզուի, Այբուբենի եւ ուղղագրութեան աւանդական-պատմական սկզբունքը մերժելով կարելի է Ազգը զրկել իր յիշողութիւնից, իր անցեալից, իր արմատներից… Այսինքն` ձուլել, վերացնել որպէս տեսակ:
Հետեւաբար` իրականացնել եւ յաղթական աւարտի հասցնել Ազգի հոգեւոր-մշակութային ցեղասպանութիւնը…
Այսպիսով, ոչ միայն ռուսաց, այլեւ մնացեալ հարիւրից աւելի ազգերի լեզուները պետականացւում են եւ այդ լեզուների այբուբենները, ուղղագրութիւնները, բառամթերքը եւ քերականութիւնը անցնում է… բոլշեւիկեան կառավարութեան տնօրինութեան: Եւ այդ տնօրինութիւնը կառավարութեան անունով իրականացնում են մարքս-լենինեան դասակարգային լեզուաբանութեան մասնագէտները:
Այնպէս որ, Հայոց լեզուն պետական յայտարարելով, մենք հանդուրժում ենք, որ այն տնօրինեն ոչ թէ գրողներն ու գեղարուեստական խօսքի հետ հոգեւոր ու մտաւոր ներդաշնակութիւն ունեցող աստուածատուր շնորհներով օժտուած բացառիկները, այլ մարդիկ, որոնք զբաղւում են ոչ թէ իրենց ձեռքբերովի մասնագիտութեամբ` լեզուաբանութեամբ, այսինքն` գրական մեր լեզուի ուսումնասիրութեամբ, այլ շարունակում են բոլշեւիկեան լեզուաշինարարութեան անհեթեթութիւնը:
Եւ քանի որ այս ու այն կողմից մեզ շարունակ սովորեցնում են, որ «լեզուն պետակա՜ն է», ապա հարկ է, որ վերջապէս այս թիւրիմացութիւնն էլ պարզենք, բացատրելով, որ ազգային լեզուն երբէ՛ք պետական սեփականութիւն չի եղել եւ պէտք չէ, որ լինէր: Ինչպէս հողը, ինչպէս արտադրութեան միջոցները, ինչպէս մշակույթը… Սակայն պետութիւնը, անշուշտ, կարող է իր վարչական լեզուն ընտրել ազգային լեզուն: Եւ այսքանը միայն: Իսկ մեր փորձից ելնելով, կարող ենք յիշեցնել, որ ազգային լեզուն «պետական» յայտարարելով հանդերձ, նոյն այդ պետութիւնը աննահանջ հետեւողականութեամբ կիրառել եւ կիրառում է օտար մի լեզու, որն է ռուսերէնը:
Ուրեմն, տերմինաբանութեան ենթարկելու պահանջը ոչ այլ ինչ է, քան ազգային գրական լեզուները խորտակելու, հետեւաբար ազգերը ձուլելու հեռահար մի ծրագիր:
-
Համաշխարհային հեղինակավոր առաջին արձագանքներն ստացած «Ճանապարհ դեպի Կուսաստան» գրքի հեղինակ` Արմեն Մելիքյանի հետ այս հարցազրույցը վարել էր «3 միլիոն» արվեստի ամսագիրը: Այն նախատեսված էր լույս ընծայել ամսագրի 2009-ի մարտի համարով, հետաձգվեց մայիսի համարին, ապա ամսագիրը ընդհանրապես հրաժարվեց հարցազրույցը հրատարակելուց: Լրագրողուհին, որ մինչ այդ սիրալիր վերաբերմունք էր ցույց տալիս, անհասկանալի պատճառներով մի օրում դարձավ հեղինակի թշնամին ու անարգողը, իսկ ամսագրի` հարցազրույցից հրաժարումը մեկնաբանեց իբրև հեղինակի դեմ «համազգային բամբասանքի արդյունք»: Հեղինակն այս մեկնաբանությունը համարում է թեև հնարավոր (ինչը լավ բան չի ասում ամսագրի մասին), սակայն կասկածելի, նաև այն պատճառով, որ հրաժարման որոշումը հաջորդեց հեղինակից նրա և նրա ընտանեկան նկարները ստանալուն, որոնք նրանից խնդրվել էր անպայման ուղարկել (առնվազն 10 նկար)` իբրև նախապայման բազմաէջանի ներկայացման, հակառակ հեղինակի` ապահովության նկատառումներով ունեցած վերապահության: Հեղինակը լուրջ պատճառներ ունի կասկածելու ամսագրի համագործակցությանը մասին ԱԱԾ-ի հետ, հատկապես նկատի ունենալով նախորդ նույնատիպ դեպքերը: Հեղինակն այս չհրատարակված հարցազրույցում մանրամասնում է ԿԳԲ-ի կողմից հալածանքը, արտահայտվում կաթողիկոսի հրաժարականը պահանջելու մասին, և քննարկում Հայաստանում կրոնական հեղափոխության կարելիությունը: Այս հարցազրույցի ամբողջական հրապարակման կամ թողարկման իրավունքը հեղինակը հանձնում է ցանկացած մամուլի կամ այլ լրատվամիջոցի:
-
Հայր Ղևոնդը կրոնի վերաբերյալ իմ բոլոր հոդվածները, հարցազրույներն ու այլ նյութերը առանց խտրության ջնջում է Կրոնի ֆորումից` այն վերածելով այսպես կոչված Առաքելական եկեղեցու` հրեական առասպելաբանության քարոզչական կենտրոնի: Ինչո՞ւ պետք է թույլ տալ նրան ազատորեն օգտվելու գրականության ֆորումից, երբ նա առանց հիմնավոր պատճառի հեռացնում է ինձ իր հոտի արածելու տարածքներից:
Չեմ առարկում գրականության նրա նշած ձեռնարկի կարևորության մասին: Բայց մի՞թե նվազ կարևոր չէ ազգի ազատագրումը հուդա-քրիստոնեություն կոչված վիշապի ժանիքներից:
Առաջարկում եմ, որ նա հեռանա ստրկատիրական, ցեղապաշտական գաղափարախոսությունից ու մտածի ազգն ազատագրելու մասին հոգևոր ստրկատիրությունից:
ՇՈՒՆ ՇԱՆ ՈՐԴԻ
-
«Կրեմլի Յոյժ Գաղտնի Փաստաթղթերից Մի Քանիսը»
Կարէն Ա Սիմոնեան, Երեւան 2007
Մի քանի տող վերոնշյալ գրքից`
Բոլշեւիկներին հարկաւոր չէին գրագէտ մարդիկ: Նրանց հարկաւոր էին ընդամէնը տառաճանաչներ, որոնք քրեական պատասխանատուութեան սպառնալիքով էին սովորելու գնում: Եւ հարկաւոր էին ոչ թէ մտաւոր աշխատանքի անհատականութիւններ, այլ գործարանային եղանակով կաղապարուած կամակատարներ:
Ռուսաց լեզուի ուղղագրութիւնը 1918-ին սովետականացնելուց յետոյ, պրոլետարական առաջնորդները շարունակ ոտնձգութիւններ են կատարել ռուսաց լեզուի նկատմամբ: Նրանց ընդօրինակում էին նուաճուած ժողովուրդների բոլշեւիկեան առաջնորդները, որոնց վայրագ գործողութիւնները ազգային լեզուների նկատմամբ Մոսկուան ընկալում էր որպէս հաւատարմութեան եւ նուիրուածութեան վկայութիւն:
…փոխել ազգային այբուբենները, արմատներից կտրել ազգային մշակոյթները, ձուլել ազգային լեզուները, փոխարէնը ստեղծել միջազգային լեզու (սա 20-30-ականների բառեզրն է) կամ 50-80-ականների բառեզրով` ազգամիջեան լեզու եւ այլն:
Ազգային լեզուները վերացնելու ճամբաներից մէկն է օտար բառերի ներմուծումը, որպէս տերմինաբանութիւն: Իսկ այդ օտար բառերը ներմուծւում էին ռուսերէնից:
«Տերմինաբանութեան միասնականացումով մենք դնում ենք ապագա ազգամիջեան լեզուի հիմքի առաջին աղիւսները:
Բայց ամէնից գլխաւորը` բոլշեւիկեան-ջախջախող խօսքով եւ ոչ թէ պրոֆեսորական անատամ ու ազատական քննադատութեամբ կը հարուածենք բոլոր բացայայտ եւ քօղարկուած թշնամիներին, բոլոր նրանց, ովքեր վնասարարութիւն են անում տեսութեան մէջ, բոլոր նրանց, ովքեր մեզ խանգարում են կառուցել իսկական դիալեկտա-մատերիալիստական լեզուաբանութիւն»:
«Լեզուաշինարարութեան խնդիրները կենսագործելու համար անհրաժեշտ է Սովետական Միութեան մէջ միասնականացնել բոլոր այբուբենները: Ազգային մշակոյթների` ձեւով ազգային, բովանդակութեամբ սոցիալիստական զարգացումը ստեղծում է ապագայում այդ մշակոյթները միասնական մշակոյթի եւ միասնական լեզուի մէջ ձուլելու պայմաններ»:
«Պլենումը վճռականօրէն մերժեց ուղղագրութեան աւանդական-պատմական սկզբունքը»:
…Որովհետեւ միայն ազգային Լեզուի, Այբուբենի եւ ուղղագրութեան աւանդական-պատմական սկզբունքը մերժելով կարելի է Ազգը զրկել իր յիշողութիւնից, իր անցեալից, իր արմատներից… Այսինքն` ձուլել, վերացնել որպէս տեսակ:
Հետեւաբար` իրականացնել եւ յաղթական աւարտի հասցնել Ազգի հոգեւոր-մշակութային ցեղասպանութիւնը…
Այսպիսով, ոչ միայն ռուսաց, այլեւ մնացեալ հարիւրից աւելի ազգերի լեզուները պետականացւում են եւ այդ լեզուների այբուբենները, ուղղագրութիւնները, բառամթերքը եւ քերականութիւնը անցնում է… բոլշեւիկեան կառավարութեան տնօրինութեան: Եւ այդ տնօրինութիւնը կառավարութեան անունով իրականացնում են մարքս-լենինեան դասակարգային լեզուաբանութեան մասնագէտները:
Այնպէս որ, Հայոց լեզուն պետական յայտարարելով, մենք հանդուրժում ենք, որ այն տնօրինեն ոչ թէ գրողներն ու գեղարուեստական խօսքի հետ հոգեւոր ու մտաւոր ներդաշնակութիւն ունեցող աստուածատուր շնորհներով օժտուած բացառիկները, այլ մարդիկ, որոնք զբաղւում են ոչ թէ իրենց ձեռքբերովի մասնագիտութեամբ` լեզուաբանութեամբ, այսինքն` գրական մեր լեզուի ուսումնասիրութեամբ, այլ շարունակում են բոլշեւիկեան լեզուաշինարարութեան անհեթեթութիւնը:
Եւ քանի որ այս ու այն կողմից մեզ շարունակ սովորեցնում են, որ «լեզուն պետակա՜ն է», ապա հարկ է, որ վերջապէս այս թիւրիմացութիւնն էլ պարզենք, բացատրելով, որ ազգային լեզուն երբէ՛ք պետական սեփականութիւն չի եղել եւ պէտք չէ, որ լինէր: Ինչպէս հողը, ինչպէս արտադրութեան միջոցները, ինչպէս մշակույթը… Սակայն պետութիւնը, անշուշտ, կարող է իր վարչական լեզուն ընտրել ազգային լեզուն: Եւ այսքանը միայն: Իսկ մեր փորձից ելնելով, կարող ենք յիշեցնել, որ ազգային լեզուն «պետական» յայտարարելով հանդերձ, նոյն այդ պետութիւնը աննահանջ հետեւողականութեամբ կիրառել եւ կիրառում է օտար մի լեզու, որն է ռուսերէնը:
Ուրեմն, տերմինաբանութեան ենթարկելու պահանջը ոչ այլ ինչ է, քան ազգային գրական լեզուները խորտակելու, հետեւաբար ազգերը ձուլելու հեռահար մի ծրագիր:
-
Պրոֆեսոր ՄքԹոթիկը`
Կալիպոռնիայի համալսանոցի շեքսպիրստանցի վարժապետը:
Հատված «Ճանապարհ դեպի Կուսաստան» – Թուղթ Բ» գրքից:
Հեղինակ` ՇՈՒՆ ՇԱՆ ՈՐԴԻ
Թե ինչպես է ծագում առել Ճորտունիների նախարարությունը:
Եվ ահա Կալիպոռնիայի համալսանոցի Հուդայի գոգում դրախտագիտություն քերծոտած հարորեն ժպտացող ու խստորեն վիրավորվող շեքսպիրստանցի պրոֆեսոր ՄքԹոթիկը` աստվածապաշտ քրիստոնյան, որի բառապաշարի 25 տոկոսը կազմում են «նախագա՜հ», «նախագա՜հը», «նախագահի՜ շքանշա՜նը», «նախագահի՜ պատիվներո՜վ» արտահայտությունները, անընդմեջ ոռ է տալիս Աստծուն և հայ այլախոհ ու աքսորական գրողներին հարորեն հայհոյող Դրախտի գրողների միության` Կուսկոմգրողշինի պետին, սրան հանձնում Կալիպոռնիայի համալսանոցում դրախտաբանության դոկտորականի ուսանողներից գաղտնի իր կազմակերպած` գրողների համագումարի մասնակիցների ցանկի տնօրինման իրավունքը, ինքն իսկ ցանկից նախապես հանելով սխալմամբ այլոց միջոցով այնտեղ սպրդած այլախոհ որոշ գրողների անունները: Որոնց փոխարեն ցանկում ավելանում են անունները կասկած հարուցող հարստության տեր անգործ բանաստեղծուհիների` Սատանալանդի սեփական դղյակում Կուսկոմգրողշինի պետերին տասնամյակներով հյուրընկալած, խարդախ փաստաթղթերի, առաջադրագիրների միջոցով անուն հանած թագուհիների, ու սրանց շուրջ սլկտացող գազեթաջիների: Կլրալզությամբ և մասամբ նորին: Չէ՜, ես ժամանակ չունի՜մ շուներու մասին գիրք կարդալու, տաս նե ալ պիտի չի կարդա՛մ: Իմ ամբո՛ղջ գրականությո՜ւնը սրբությո՜ւն է: Ես միայն վե՛ր կելլեմ: Ասա՛նկ, ո՛ւղղակի վեր: Բարձրանում է կարճ բանաստեղծուհու բութ մատը իրանից անջատվելու ձգտող վզի հետ: Ես մրցանակը շահիմ նե, ամբողջ աշխարհը պիտի պտըտիմ, աշխարհի բոլոր նախագահները պիտի տեսնեմ և իրենց ըսեմ, որ մեր ցեղասպանությունը ճանչնան: Իմ աղջիկս Ամերիկայի առաջին կին նախագահը պիտի ըլլա: Ես մեր ազգի լավագույն դեսպանն եմ: Ի միջի այլոց ասիկա ըսեմ, որ գիտնաս, որ Դրախտի գրականության մե՜ծ մարդի՜կը շատ գե՛շ կխոսին կոր քու գիրքիդ մասին:
Տղաս, դուն շատ լավ կապեր ունիս Վիկտոր Համբարձումյանին հետ. քովը մտնես նե, իր կողմեն ինծի երաշխավորագիր մը բեր, որ ես մեր ազգի՛ անունով աշխարհասասան մրցանակին ներկայանամ: Երաշխավորագիրը ես պատրաստեր եմ. ինքը միայն թող ստորագրե: Այս խնդրանքը` քսան տարի առաջ:
Խստիվ խոցվում է շեքսպիրստանցու մարդկային գերավայել ու աստվածային փառաբարո արժանապատվությունը, երբ աքսորական գրողները բողոքում են, որ գրականության այս սարկավագը չի առաջնորդվում Շեքսպիրլանդում առկա բարոյական նվազագույն չափանիշներով իսկ: ՄքԹոթիկն այս դրախտագիտության ոգի ի բռին մերժում է ուսանողներին հաղորդակից դարձնել իրենց սերնդի այլախոհ գրողներին, թունավորվում հուդաքրիստոնեական կրոնական համակարգը քննադատող գրողների անուններն իսկ լսելիս, մատռվակում լոկ մեռած մեծերին ու կենդանի ծծլաններին, անգա՛մ Սատանայի ազատ համալսարանում Դրախտի գրականության բնորոշումն ու պարագծի սահմանումը ծառայաբար հանձնում է ԿԳԲ-ի խրտվիլակներին. ով ներս, ով դուրս: Օ՜, անձեռնմխելի՜ մարդկայի՜ն արժանապատվությո՜ւնը ամբիոնի փառատենչ ու պատեհապաշտ աթոռակալի… խստորեն խռովող ու հարորեն ժպտացող քրիստոնյա շեքսպիրստանցին ծաղրում է Դրախտից աքսորված գրողների դիմումը` եթե ոչ գրականությունը, առնվազն իրենց հավաքական ոդիսականը ներկայացնելու: Ի վերջո քաղցր է լուծը Երկնավորի, վայելքն ամռան Դրախտի` ամպհովանու ներքո Ամենակալի, մասնակցությունը սրբանաբանական համաժողովների, փառքը հավիտենականի, համն Աստծու առնանդամի: Աքսորական գրողների ձայնը խեղդվում է Կալիպոռնիայի համալսանոցի ղեկավարների լուռ հարկադրանքին և Լոս Հրեշտակոսում սերունդ-սերունդ բույն դրած` հակա-Աստված գրողների մայրիկներին հայհոյող երազստանցիների բուռն ծափահարությունների առնետանոցում: Ի փառս մարդկության ապագայի.
Դրախտի Հանրապետությունը հետխորհրդային այն երկրներից է, որտեղ անկախացումից ի վեր ամրապնդվում է բռնատիրական իշխանությունը: Թեժանում է կազմակերպված բնույթի հալածանքը այն գրողների և առհասարակ մտավորականների հանդեպ, ովքեր հանդգնում են քննադատել Դրախտում իշխող խունթայի քրեական հանցագործություններն ու ազգային հարստության լայնածավալ թալանը:
Հալածանքն իրականացվում է հանրապետությունը զավթած վարչախմբի կողմից պետական ու ոչ-պետական կառույցների, հատկապես Ազգային անվտանգության մարմինների, ոստիկանության, Կուսապատի քաղաքային վարչության, Դրախտի դատախազության և Արդարադատության նախարարության հետ աշխույժ գործակցությամբ:
Ստորագրյալներս անձամբ ենթարկվել ենք ստորացուցիչ հալածանքների նշյալ մարմինների կողմից: Հալածանքն արտահայտվում է տարբեր եղանակներով, ինչպես օրինակ.
Սեփական ինչքի բռնագրավում և դրամական միջոցների յուրացում:
Հայրենիքից արտաքսում և վերադարձի արգելում:
Ճնշում հրատարակչատների և գրախանութների հանդեպ ստորագրյալներիս գրքերի հրատարակությունն ու ընթերցումն առնվազն Դրախտում խափանելու նպատակով:
Ահաբեկում և հալածանք այն մարդկանց նկատմամբ, ովքեր որևէ խնդրով առնչվում են մեր գրքերի հրատարակությանը: Մասնավորապես` բնակարանների ներխուժում, սեփական ինչքի խուզարկում, չհրատարակված ձեռագրերի և անձնական փաստաթղթերի բռնագրավում` համակարգչում պահվող կարևոր տվյալներ գողանալու և վնասելու նպատակով, ներխուժում լրատվական գործակալությունների գրասենյակներ ձերբակալելու այն լրագրողներին, որոնք դրական արձագանքներ են տարածել մեր գործերի մասին:
Քրեական շինծու մեղադրանքների հարուցում, կեղծ վկաների արտադրում և ճշմարտությանը տեղյակ վկաների ահաբեկում, հսկայական կաշառքների պահանջ, ձերբակալության հրահանգներ:
Հեղինակի մտերիմ ընկերների հարցաքննում` համոզելով մասնակցել նրա սպանության ուղղված դավերին, փորձելով դրա համար կաշառել Դրախտում հեղինակի իսկ ունեցած գույքի միջոցով կամ սպառնալով քրեական գործ հարուցել ,հայրենիքի դավաճանությանե համար:
Կարծում ենք, որ իր ժողովրդի բնական իրավունքները ոտնահարող անբարոյական վարչակարգը մեկ այլ պետությունից բարոյականություն պահանջելու որևէ հիմք չունի, հատկապես, երբ խոսքը ցեղասպանության ճանաչման մասին է:
Որևէ արտաքին ուժ, որն ուղղակի թե անուղղակի կերպով նպաստում է խունթայի հաստատմանն ու պահպանմանը խորապես հիասթափեցնում է մեր ժողովրդին ու նրա ապագայով մտահոգ բոլոր ազգերի ազնիվ մարդկանց:
Ժողովրդավար երկրների անվտանգության մարմիններին` հետապնդել և քողազերծել խունթայի գործակալներին, որոնք գործում են տվյալ երկրներում` սպառնալով վերջիններիս քաղաքացիների ազատ ինքնաարտահայտման իրավունքին:
Կալիպոռնիայի համալսանոցի և Աստծու Կուսկոմգրողշինի համատեղ ջանքերով ստեղծված Երազստանի գրականության մաֆիայի 300 անդամներից ու ժպտերես և խստորեն վիրավորվող շեքսպիրստանցու համաժողովի հրավիրյալներից ոչ մեկը չէր ստորագրել և չի ստորագրում 18 ազգերի 120 մտավորականների կողմից ստորագրված ահազանգը, որի մի հատվածն էր այս, հապա խստորեն վիրավորվող շեքսպիրստանցու հետ դառնում` ահազանգն ստորագրողների ոխակալ թշնամին, նսեմացնողը, արհամարհողը, ծաղրողն ու անարգողը: Աշխարհասասան մրցանակի տենչով ճենճերող պառավների, նրանց պցերից անբաժան ցողկ գազեթաջիների, ազատ համալսանոցի վախկոտ դասատուների, հանրային ձեռնարկների նստարանների առաջին շարքերը բռնող գրչակների, և ազգիս երազող գերիմաստուն բաճկոնավորների հոյ հովվապետությամբ:
- Որո՛մ սերմանող քրեական հանցագործներ, մեր ա՛զգը պառակտող դավաճաններ, մեր հեղինակությունների անվան հե՛տ խաղացող շնե՜ր,- գոռում են նրանց երկնային անդորրը խանգարող գրողների երեսին:
Այսպես է շինվել պատմությունը Դրախտի:
«Ճանապարհ դեպի Կուսաստան» գրքից հավելյալ հատվածներ ընթերցելու կամ հեղինակի մասին տեղեկությունների համար, այցելել`
Գրականության բաժին`
Արմեն Մելիքեան – ՇՈՒՆ ՇԱՆ ՈՐԴԻ – (1963- ):
-
Քանի բացահայտում եմ մարդուն, ավելի սիրում եմ շներին
Մադամ դե Ստաել
Ինչքան ճանաչում եմ մարդկանց, այնքան սիրում եմ շներին
Շառլ դը Գոլ
-
«Շունը վկա, աթենացի այրեր, պարտավոր եմ ասել այն ճշմարտությունը, որին բախվեցի»:
Սոկրատես
-
Կալիպոռնիայի համալսանոցի շեքսպիրստանցի վարժապետի մասին այս հատվածը մի փոքր ընդլայնված է գրող բարեկամի հորդորանքով: Չի բացառվում, որ այն դեռ խորացվի գրքում:
Հատված «Ճանապարհ դեպի Կուսաստան – Թուղթ Բ» գրքից:
Հեղինակ` ՇՈՒՆ ՇԱՆ ՈՐԴԻ
Թե ինչպես է ծագում առել Ճորտունիների հարստությունը:
Եվ ահա Կալիպոռնիայի համալսանոցի Հուդայի գոգում դրախտագիտություն քերծոտած հարորեն ժպտացող ու խստորեն վիրավորվող շեքսպիրստանցի աստվածապաշտ քրիստոնյան, որի բառապաշարի 25 տոկոսը կազմում են ,նախագա՜հե, ,նախագա՜հըե, ,նախագահի՜ շքանշա՜նըե, ,նախագահի՜ պատիվներո՜վե արտահայտությունները, անընդմեջ ոռ է տալիս Աստծուն և հայ այլախոհ ու աքսորական գրողներին հարորեն հայհոյող Դրախտի գրողների միության` Կուսկոմգրողշինի պետին, սրան հանձնում Կալիպոռնիայի համալսանոցում երազաբանության դոկտորականի ուսանողներից գաղտնի իր կազմակերպած` գրողների համագումարի մասնակիցների ցանկի տնօրինման իրավունքը, ինքն իսկ ցանկից նախապես հանելով սխալմամբ այլոց միջոցով այնտեղ սպրդած այլախոհ որոշ գրողների անունները: Որոնց փոխարեն ցանկում ավելանում են անունները կասկած հարուցող հարստության տեր անգործ բանաստեղծուհիների` Սատանալանդի սեփական դղյակում Կուսկոմգրողշինի պետերին տասնամյակներով հյուրընկալած, խարդախ փաստաթղթերի, առաջադրագիրների միջոցով անուն հանած թագուհիների, ու սրանց շուրջ սլկտացող գազեթաջիների: Կլրալզությամբ և մասամբ նորին: Չէ՜, ես ժամանակ չունի՜մ շուներու մասին գիրք կարդալու, տաս նե ալ պիտի չի կարդա՛մ: Իմ ամբո՛ղջ գրականությո՜ւնը սրբությո՜ւն է: Ես միայն վե՛ր կելլեմ: Ասա՛նկ, ո՛ւղղակի վեր: Բարձրանում է բութ մատը իրանից անջատվելու ձգտող վզի հետ: Ես մրցանակը շահիմ նե, ամբողջ աշխարհը պիտի պտըտիմ, աշխարհի բոլոր նախագահները պիտի տեսնեմ և իրենց ըսեմ, որ մեր ցեղասպանությունը ճանչնան: Իմ աղջիկս Ամերիկայի առաջին կին նախագահը պիտի ըլլա: Ես մեր ազգի լավագույն դեսպանն եմ: Ի միջի այլոց ասիկա ըսեմ, որ գիտնաս, որ Դրախտի գրականության մե՜ծ մարդի՜կը շատ գե՛շ կխոսին կոր քու գիրքիդ մասին:
Տղաս, դուն շատ լավ կապեր ունիս Վիկտոր Համբարձումյանին հետ. քովը մտնես նե, իր կողմեն ինծի երաշխավորագիր մը բեր, որ ես մեր ազգի՛ անունով աշխարհասասան մրցանակին ներկայանամ: Երաշխավորագիրը ես պատրաստեր եմ. ինքը միայն թող ստորագրե: Այս խնդրանքը` քսան տարի առաջ:
Խստիվ խոցվում է շեքսպիրստանցու մարդկային գերավայել ու աստվածային փառաբարո արժանապատվությունը, երբ աքսորական գրողները բողոքում են, որ գրականության այս սարկավագը չի առաջնորդվում Շեքսպիրլանդում առկա բարոյական նվազագույն չափանիշներով իսկ: Մքթոթիկն այս դրախտագիտության ոգի ի բռին մերժում է ուսանողներին հաղորդակից դարձնել իրենց սերնդի այլախոհ գրողներին, թունավորվում հուդաքրիստոնեական կրոնական համակարգը քննադատող գրողների անուններն իսկ լսելիս, մատռվակում լոկ մեռած մեծերին ու կենդանի ծծլաններին, անգա՛մ Սատանայի ազատ համալսարանում Դրախտի գրականության բնորոշումն ու պարագծի սահմանումը ծառայաբար հանձնում է ԿԳԲ-ի խրտվիլակներին. ով ներս, ով դուրս: Օ՜, անձեռնմխելի՜ մարդկայի՜ն արժանապատվությո՜ւնը ամբիոնի փառատենչ ու պատեհապաշտ աթոռակալի… խստորեն խռովող ու հարորեն ժպտացող քրիստոնյա շեքսպիրստանցին ծաղրում է Դրախտից աքսորված գրողների դիմումը` եթե ոչ գրականությունը, առնվազն իրենց հավաքական ոդիսականը ներկայացնելու: Ի վերջո քաղցր է լուծը Երկնավորի, վայելքն ամռան Դրախտի` ամպհովանու ներքո Ամենակալի, մասնակցությունը սրբանաբանական համաժողովների, փառքը հավիտենականի, համն Աստծու առնանդամի: Աքսորական գրողների ձայնը խեղդվում է Կալիպոռնիայի համալսանոցի ղեկավարների լուռ հարկադրանքին և Լոս Հրեշտակոսում սերունդ-սերունդ բույն դրած` հակա-Աստված գրողների մայրիկներին հայհոյող երազստանցիների բուռն ծափահարությունների առնետանոցում: Ի փառս մարդկության ապագայի.
Դրախտի Հանրապետությունը հետխորհրդային այն երկրներից է, որտեղ անկախացումից ի վեր ամրապնդվում է բռնատիրական իշխանությունը: Թեժանում է կազմակերպված բնույթի հալածանքը այն գրողների և առհասարակ մտավորականների հանդեպ, ովքեր հանդգնում են քննադատել Դրախտում իշխող խունթայի քրեական հանցագործություններն ու ազգային հարստության լայնածավալ թալանը:
Հալածանքն իրականացվում է հանրապետությունը զավթած վարչախմբի կողմից պետական ու ոչ-պետական կառույցների, հատկապես Ազգային անվտանգության մարմինների, ոստիկանության, Կուսապատի քաղաքային վարչության, Դրախտի դատախազության և Արդարադատության նախարարության հետ աշխույժ գործակցությամբ:
Ստորագրյալներս անձամբ ենթարկվել ենք ստորացուցիչ հալածանքների նշյալ մարմինների կողմից: Հալածանքն արտահայտվում է տարբեր եղանակներով, ինչպես օրինակ.
Սեփական ինչքի բռնագրավում և դրամական միջոցների յուրացում:
Հայրենիքից արտաքսում և վերադարձի արգելում:
Ճնշում հրատարակչատների և գրախանութների հանդեպ ստորագրյալներիս գրքերի հրատարակությունն ու ընթերցումն առնվազն Դրախտում խափանելու նպատակով:
Ահաբեկում և հալածանք այն մարդկանց նկատմամբ, ովքեր որևէ խնդրով առնչվում են մեր գրքերի հրատարակությանը: Մասնավորապես` բնակարանների ներխուժում, սեփական ինչքի խուզարկում, չհրատարակված ձեռագրերի և անձնական փաստաթղթերի բռնագրավում` համակարգչում պահվող կարևոր տվյալներ գողանալու և վնասելու նպատակով, ներխուժում լրատվական գործակալությունների գրասենյակներ ձերբակալելու այն լրագրողներին, որոնք դրական արձագանքներ են տարածել մեր գործերի մասին:
Քրեական շինծու մեղադրանքների հարուցում, կեղծ վկաների արտադրում և ճշմարտությանը տեղյակ վկաների ահաբեկում, հսկայական կաշառքների պահանջ, ձերբակալության հրահանգներ:
Հեղինակի մտերիմ ընկերների հարցաքննում` համոզելով մասնակցել նրա սպանության ուղղված դավերին, փորձելով դրա համար կաշառել Դրախտում հեղինակի իսկ ունեցած գույքի միջոցով կամ սպառնալով քրեական գործ հարուցել ,հայրենիքի դավաճանությանե համար:
Կարծում ենք, որ իր ժողովրդի բնական իրավունքները ոտնահարող անբարոյական վարչակարգը մեկ այլ պետությունից բարոյականություն պահանջելու որևէ հիմք չունի, հատկապես, երբ խոսքը ցեղասպանության ճանաչման մասին է:
Որևէ արտաքին ուժ, որն ուղղակի թե անուղղակի կերպով նպաստում է խունթայի հաստատմանն ու պահպանմանը խորապես հիասթափեցնում է մեր ժողովրդին ու նրա ապագայով մտահոգ բոլոր ազգերի ազնիվ մարդկանց:
Ժողովրդավար երկրների անվտանգության մարմիններին` հետապնդել և քողազերծել խունթայի գործակալներին, որոնք գործում են տվյալ երկրներում` սպառնալով վերջիններիս քաղաքացիների ազատ ինքնաարտահայտման իրավունքին:
Կալիպոռնիայի համալսանոցի և Աստծու Կուսկոմգրողշինի համատեղ ջանքերով ստեղծված Երազստանի գրականության մաֆիայի 300 անդամներից ու ժպտերես և խստորեն վիրավորվող շեքսպիրստանցու համաժողովի հրավիրյալներից ոչ մեկը չէր ստորագրել և չի ստորագրում 18 ազգերի 120 մտավորականների կողմից ստորագրված ահազանգը, որի մի հատվածն էր այս, հապա խստորեն վիրավորվող շեքսպիրստանցու հետ դառնում` ահազանգն ստորագրողների ոխակալ թշնամին, նսեմացնողը, արհամարհողը, ծաղրողն ու անարգողը: Աշխարհասասան մրցանակի տենչով ճենճերող պառավների, նրանց պցերից անբաժան ցողկ գազեթաջիների, ազատ համալսանոցի վախկոտ դասատուների, հանրային ձեռնարկների նստարանների առաջին շարքերը բռնող գրչակների, և ազգիս երազող գերիմաստուն բաճկոնավորների հոյ հովվապետությամբ:
- Որո՛մ սերմանող քրեական հանցագործներ, մեր ա՛զգը պառակտող դավաճաններ, մեր հեղինակությունների անվան հե՛տ խաղացող շնե՜ր,- գոռում են նրանց երկնային անդորրը խանգարող գրողների երեսին:
Այսպես է շինվել պատմությունը Դրախտի:
-
Կալիպոռնիայի համալսանոցի շեքսպիրստանցի վարժապետի մասին այս հատվածը մի փոքր ընդլայնված է գրող բարեկամի հորդորանքով: Չի բացառվում, որ այն դեռ խորացվի գրքում:
Հատված «Ճանապարհ դեպի Կուսաստան – Թուղթ Բ» գրքից:
Հեղինակ` ՇՈՒՆ ՇԱՆ ՈՐԴԻ
Թե ինչպես է ծագում առել Ճորտունիների հարստությունը:
Եվ ահա Կալիպոռնիայի համալսանոցի Հուդայի գոգում դրախտագիտություն քերծոտած հարորեն ժպտացող ու խստորեն վիրավորվող շեքսպիրստանցի աստվածապաշտ քրիստոնյան, որի բառապաշարի 25 տոկոսը կազմում են ,նախագա՜հե, ,նախագա՜հըե, ,նախագահի՜ շքանշա՜նըե, ,նախագահի՜ պատիվներո՜վե արտահայտությունները, անընդմեջ ոռ է տալիս Աստծուն և հայ այլախոհ ու աքսորական գրողներին հարորեն հայհոյող Դրախտի գրողների միության` Կուսկոմգրողշինի պետին, սրան հանձնում Կալիպոռնիայի համալսանոցում երազաբանության դոկտորականի ուսանողներից գաղտնի իր կազմակերպած` գրողների համագումարի մասնակիցների ցանկի տնօրինման իրավունքը, ինքն իսկ ցանկից նախապես հանելով սխալմամբ այլոց միջոցով այնտեղ սպրդած այլախոհ որոշ գրողների անունները: Որոնց փոխարեն ցանկում ավելանում են անունները կասկած հարուցող հարստության տեր անգործ բանաստեղծուհիների` Սատանալանդի սեփական դղյակում Կուսկոմգրողշինի պետերին տասնամյակներով հյուրընկալած, խարդախ փաստաթղթերի, առաջադրագիրների միջոցով անուն հանած թագուհիների, ու սրանց շուրջ սլկտացող գազեթաջիների: Կլրալզությամբ և մասամբ նորին: Չէ՜, ես ժամանակ չունի՜մ շուներու մասին գիրք կարդալու, տաս նե ալ պիտի չի կարդա՛մ: Իմ ամբո՛ղջ գրականությո՜ւնը սրբությո՜ւն է: Ես միայն վե՛ր կելլեմ: Ասա՛նկ, ո՛ւղղակի վեր: Բարձրանում է բութ մատը իրանից անջատվելու ձգտող վզի հետ: Ես մրցանակը շահիմ նե, ամբողջ աշխարհը պիտի պտըտիմ, աշխարհի բոլոր նախագահները պիտի տեսնեմ և իրենց ըսեմ, որ մեր ցեղասպանությունը ճանչնան: Իմ աղջիկս Ամերիկայի առաջին կին նախագահը պիտի ըլլա: Ես մեր ազգի լավագույն դեսպանն եմ: Ի միջի այլոց ասիկա ըսեմ, որ գիտնաս, որ Դրախտի գրականության մե՜ծ մարդի՜կը շատ գե՛շ կխոսին կոր քու գիրքիդ մասին:
Տղաս, դուն շատ լավ կապեր ունիս Վիկտոր Համբարձումյանին հետ. քովը մտնես նե, իր կողմեն ինծի երաշխավորագիր մը բեր, որ ես մեր ազգի՛ անունով աշխարհասասան մրցանակին ներկայանամ: Երաշխավորագիրը ես պատրաստեր եմ. ինքը միայն թող ստորագրե: Այս խնդրանքը` քսան տարի առաջ:
Խստիվ խոցվում է շեքսպիրստանցու մարդկային գերավայել ու աստվածային փառաբարո արժանապատվությունը, երբ աքսորական գրողները բողոքում են, որ գրականության այս սարկավագը չի առաջնորդվում Շեքսպիրլանդում առկա բարոյական նվազագույն չափանիշներով իսկ: Մքթոթիկն այս դրախտագիտության ոգի ի բռին մերժում է ուսանողներին հաղորդակից դարձնել իրենց սերնդի այլախոհ գրողներին, թունավորվում հուդաքրիստոնեական կրոնական համակարգը քննադատող գրողների անուններն իսկ լսելիս, մատռվակում լոկ մեռած մեծերին ու կենդանի ծծլաններին, անգա՛մ Սատանայի ազատ համալսարանում Դրախտի գրականության բնորոշումն ու պարագծի սահմանումը ծառայաբար հանձնում է ԿԳԲ-ի խրտվիլակներին. ով ներս, ով դուրս: Օ՜, անձեռնմխելի՜ մարդկայի՜ն արժանապատվությո՜ւնը ամբիոնի փառատենչ ու պատեհապաշտ աթոռակալի… խստորեն խռովող ու հարորեն ժպտացող քրիստոնյա շեքսպիրստանցին ծաղրում է Դրախտից աքսորված գրողների դիմումը` եթե ոչ գրականությունը, առնվազն իրենց հավաքական ոդիսականը ներկայացնելու: Ի վերջո քաղցր է լուծը Երկնավորի, վայելքն ամռան Դրախտի` ամպհովանու ներքո Ամենակալի, մասնակցությունը սրբանաբանական համաժողովների, փառքը հավիտենականի, համն Աստծու առնանդամի: Աքսորական գրողների ձայնը խեղդվում է Կալիպոռնիայի համալսանոցի ղեկավարների լուռ հարկադրանքին և Լոս Հրեշտակոսում սերունդ-սերունդ բույն դրած` հակա-Աստված գրողների մայրիկներին հայհոյող երազստանցիների բուռն ծափահարությունների առնետանոցում: Ի փառս մարդկության ապագայի.
Դրախտի Հանրապետությունը հետխորհրդային այն երկրներից է, որտեղ անկախացումից ի վեր ամրապնդվում է բռնատիրական իշխանությունը: Թեժանում է կազմակերպված բնույթի հալածանքը այն գրողների և առհասարակ մտավորականների հանդեպ, ովքեր հանդգնում են քննադատել Դրախտում իշխող խունթայի քրեական հանցագործություններն ու ազգային հարստության լայնածավալ թալանը:
Հալածանքն իրականացվում է հանրապետությունը զավթած վարչախմբի կողմից պետական ու ոչ-պետական կառույցների, հատկապես Ազգային անվտանգության մարմինների, ոստիկանության, Կուսապատի քաղաքային վարչության, Դրախտի դատախազության և Արդարադատության նախարարության հետ աշխույժ գործակցությամբ:
Ստորագրյալներս անձամբ ենթարկվել ենք ստորացուցիչ հալածանքների նշյալ մարմինների կողմից: Հալածանքն արտահայտվում է տարբեր եղանակներով, ինչպես օրինակ.
Սեփական ինչքի բռնագրավում և դրամական միջոցների յուրացում:
Հայրենիքից արտաքսում և վերադարձի արգելում:
Ճնշում հրատարակչատների և գրախանութների հանդեպ ստորագրյալներիս գրքերի հրատարակությունն ու ընթերցումն առնվազն Դրախտում խափանելու նպատակով:
Ահաբեկում և հալածանք այն մարդկանց նկատմամբ, ովքեր որևէ խնդրով առնչվում են մեր գրքերի հրատարակությանը: Մասնավորապես` բնակարանների ներխուժում, սեփական ինչքի խուզարկում, չհրատարակված ձեռագրերի և անձնական փաստաթղթերի բռնագրավում` համակարգչում պահվող կարևոր տվյալներ գողանալու և վնասելու նպատակով, ներխուժում լրատվական գործակալությունների գրասենյակներ ձերբակալելու այն լրագրողներին, որոնք դրական արձագանքներ են տարածել մեր գործերի մասին:
Քրեական շինծու մեղադրանքների հարուցում, կեղծ վկաների արտադրում և ճշմարտությանը տեղյակ վկաների ահաբեկում, հսկայական կաշառքների պահանջ, ձերբակալության հրահանգներ:
Հեղինակի մտերիմ ընկերների հարցաքննում` համոզելով մասնակցել նրա սպանության ուղղված դավերին, փորձելով դրա համար կաշառել Դրախտում հեղինակի իսկ ունեցած գույքի միջոցով կամ սպառնալով քրեական գործ հարուցել ,հայրենիքի դավաճանությանե համար:
Կարծում ենք, որ իր ժողովրդի բնական իրավունքները ոտնահարող անբարոյական վարչակարգը մեկ այլ պետությունից բարոյականություն պահանջելու որևէ հիմք չունի, հատկապես, երբ խոսքը ցեղասպանության ճանաչման մասին է:
Որևէ արտաքին ուժ, որն ուղղակի թե անուղղակի կերպով նպաստում է խունթայի հաստատմանն ու պահպանմանը խորապես հիասթափեցնում է մեր ժողովրդին ու նրա ապագայով մտահոգ բոլոր ազգերի ազնիվ մարդկանց:
Ժողովրդավար երկրների անվտանգության մարմիններին` հետապնդել և քողազերծել խունթայի գործակալներին, որոնք գործում են տվյալ երկրներում` սպառնալով վերջիններիս քաղաքացիների ազատ ինքնաարտահայտման իրավունքին:
Կալիպոռնիայի համալսանոցի և Աստծու Կուսկոմգրողշինի համատեղ ջանքերով ստեղծված Երազստանի գրականության մաֆիայի 300 անդամներից ու ժպտերես և խստորեն վիրավորվող շեքսպիրստանցու համաժողովի հրավիրյալներից ոչ մեկը չէր ստորագրել և չի ստորագրում 18 ազգերի 120 մտավորականների կողմից ստորագրված ահազանգը, որի մի հատվածն էր այս, հապա խստորեն վիրավորվող շեքսպիրստանցու հետ դառնում` ահազանգն ստորագրողների ոխակալ թշնամին, նսեմացնողը, արհամարհողը, ծաղրողն ու անարգողը: Աշխարհասասան մրցանակի տենչով ճենճերող պառավների, նրանց պցերից անբաժան ցողկ գազեթաջիների, ազատ համալսանոցի վախկոտ դասատուների, հանրային ձեռնարկների նստարանների առաջին շարքերը բռնող գրչակների, և ազգիս երազող գերիմաստուն բաճկոնավորների հոյ հովվապետությամբ:
- Որո՛մ սերմանող քրեական հանցագործներ, մեր ա՛զգը պառակտող դավաճաններ, մեր հեղինակությունների անվան հե՛տ խաղացող շնե՜ր,- գոռում են նրանց երկնային անդորրը խանգարող գրողների երեսին:
Այսպես է շինվել պատմությունը Դրախտի:
-
Կալիպոռնիայի համալսանոցի շեքսպիրստանցի դասախոսը
Բայց ահա Կալիպոռնիայի համալսանոցի Հուդայի գոգում դրախտագիտություն ուսումնասիրած հարորեն ժպտացող ու խստորեն վիրավորվող շեքսպիրստանցի աստվածապաշտ քրիստոնյան, որի բառապաշարի 25 տոկոսը կազմում են «նախագա՜հ», «նախագա՜հը», «նախագահի՜ շքանշա՜նը», «նախագահի՜ պատիվներո՜վ» արտահայտությունները, անընդմեջ ոռ է տալիս Աստծուն, ու հայ այլախոհ ու աքսորական գրողներին հարորեն հայհոյող Կուսկոմգրողշինի պետին, սրան հանձնում Կալիպոռնիայի համալսանոցում երազաբանության դոկտորականի ուսանողներից գաղտնի իր կազմակերպած` գրողների համագումարի մասնակիցների ցանկի տնօրինման իրավունքը, ինքն իսկ ցանկից նախապես հանելով սխալմամբ այլոց կողմից այնտեղ սպրդած այլախոհ որոշ գրողների անունները: Որոնց փոխարեն ցանկում ավելանում են անունները սեփական պալատում Կուսկոմգրողշինի պետերին տասնամյակներով հյուրընկալող, խարդախ փաստաթղթերի ու գնահատականների միջոցով անուն հանած գրչակների ու սրանց շուրջ թավալվող գազեթաջիների: Կլրալզությամբ և մասամբ նորին: Խստիվ խոցվում է շեքսպիրստանցու մարդկային գերավայել ու աստվածային փառաբարո արժանապատվությունը, երբ աքսորական գրողները բողոքում են, որ սա չի առաջնորդվում Շեքսպիրլանդում առկա բարոյական նվազագույն չափանիշներով իսկ, անգամ Սատանայի ազատ համալսարանում Դրախտի գրականության սահմանումը հանձնում է ԿԳԲ-ի խրտվիլակներին: Անձեռնմխելի՜ մարդկայի՜ն արժանապատվությո՜ւնը ամբիոնի պատեհապաշտ աթոռակալի… խստորեն խռովող քրիստոնյա շեքսպիրստանցին ծաղրում է Դրախտից աքսորված գրողների դիմումը` առնվազն իրենց ոդիսականը ներկայացնելու: Ի վերջո քաղցր է լուծը Երկնավորի, վայելքն ամռան Դրախտի` ամպհովանու ներքո Ամենակալի, մասնակցությունը սրբանաբանական համաժողովների, փառքը հավիտենականի, համն Աստծու առնանդամի: Աքսորական գրողների ձայնը խեղդվում է Կալիպոռնիայի համալսարանի ղեկավարների լուռ հարկադրանքին և Լոս Հրեշտակոսում սերունդ-սերունդ բույն դրած` հակա-Աստված գրողների մայրիկներին հայհոյող երազստանցիների բուռն ծափահարությունների առնետանոցում: Ի փառս մարդկության ապագայի.
Դրախտի Հանրապետությունը հետխորհրդային այն երկրներից է, որտեղ անկախացումից ի վեր ամրապնդվում է բռնատիրական իշխանությունը: Թեժանում է կազմակերպված բնույթի հալածանքը այն գրողների և առհասարակ մտավորականների հանդեպ, ովքեր հանդգնում են քննադատել Դրախտում իշխող խունթայի քրեական հանցագործություններն ու ազգային հարստության լայնածավալ թալանը:
Հալածանքն իրականացվում է հանրապետությունը զավթած վարչախմբի կողմից պետական ու ոչ-պետական կառույցների, հատկապես Ազգային անվտանգության մարմինների, ոստիկանության, Կուսապատի քաղաքային վարչության, Դրախտի դատախազության և Արդարադատության նախարարության հետ աշխույժ գործակցությամբ:
Ստորագրյալներս անձամբ ենթարկվել ենք ստորացուցիչ հալածանքների նշյալ մարմինների կողմից: Հալածանքն արտահայտվում է տարբեր եղանակներով, ինչպես օրինակ.
Սեփական ինչքի բռնագրավում և դրամական միջոցների յուրացում:
Հայրենիքից արտաքսում և վերադարձի արգելում:
Ճնշում հրատարակչատների և գրախանութների հանդեպ ստորագրյալներիս գրքերի հրատարակությունն ու ընթերցումը առնվազն Դրախտում խափանելու նպատակով:
Ահաբեկում և հալածանք այն մարդկանց նկատմամբ, ովքեր որևէ խնդրով առնչվում են մեր գրքերի հրատարակությանը: Մասնավորապես` բնակարանների ներխուժում, սեփական ինչքի խուզարկում, չհրատարակված ձեռագրերի և անձնական փաստաթղթերի բռնագրավում` համակարգչում պահվող կարևոր տվյալներ գողանալու և վնասելու նպատակով, ներխուժում լրատվական գործակալությունների գրասենյակներ ձերբակալելու այն լրագրողներին, որոնք դրական արձագանքներ են տարածել մեր գործերի մասին:
Քրեական շինծու մեղադրանքների հարուցում, կեղծ վկաների արտադրում և ճշմարտությանը տեղյակ վկաների ահաբեկում, հսկայական կաշառքների պահանջ, ձերբակալության հրահանգներ:
Հեղինակի մտերիմ ընկերների հարցաքննում` համոզելով մասնակցել նրա սպանության ուղղված դավերին, փորձելով դրա համար կաշառել Դրախտում հեղինակի իսկ ունեցած գույքի միջոցով կամ սպառնալով քրեական գործ հարուցել «հայրենիքի դավաճանության» համար:
Կարծում ենք, որ իր ժողովրդի բնական իրավունքները ոտնահարող անբարոյական վարչակարգը մեկ այլ պետությունից բարոյականություն պահանջելու որևէ հիմք չունի, հատկապես, երբ խոսքը ցեղասպանության ճանաչման մասին է:
Որևէ արտաքին ուժ, որն ուղղակի թե անուղղակի կերպով նպաստում է խունթայի հաստատմանն ու պահպանմանը խորապես հիասթափեցնում է մեր ժողովրդին ու նրա ապագայով մտահոգ բոլոր ազգերի ազնիվ մարդկանց:
Ժողովրդավար երկրների անվտանգության մարմիններին` հետապնդել և քողազերծել խունթայի գործակալներին, որոնք գործում են տվյալ երկրներում` սպառնալով վերջիններիս քաղաքացիների ազատ ինքնաարտահայտման իրավունքին:
Կալիպոռնիայի համալսարանի և Կուսկոմգրողշինի համատեղ ջանքերով ստեղծված Երազստանի գրականության մաֆիայի 300 անդամներից ու ժպտերես և խստորեն վիրավորվող շեքսպիրստանցու համաժողովի հրավիրյալներից ոչ մեկը չէր ստորագրել և չի ստորագրում 18 ազգերի 120 մտավորականների կողմից ստորագրված այս կոչը, այլ խստորեն վիրավորվող շեքսպիրստանցու հետ դառնում` կոչն ստորագրողների ոխակալ թշնամին, նսեմացնողը, արհամարհողը, ծաղրողն ու անարգողը:
- Որո՛մ սերմանող քրեական հանցագործներ, մեր ա՛զգը պառակտող դավաճաններ, մեր հեղինակությունների անվան հե՛տ խաղացող շնե՜ր,- գոռում են նրանց երկնային անդորրը խանգարող գրողների երեսին:
Այսպես է շինվել պատմությունը Դրախտի:
ՇՈՒՆ ՇԱՆ ՈՐԴԻ
-
Գիշերային ակումբում բան չի փոխվում, բայց շոու կա: Շան ընտիր միս են առաջարկում, պահանջում ենք մարդու միս: Չունեն: Պատվիրում ենք: Տասին շներիս առջև դնում են դանակ և թաշկինակ: Ահա՜, արդեն մորթել են: Լորձնադունչն սպասում ենք: Տասնմեկին ամանի մեջ բան են բերում: Հոտոտում ենք: Ի՞նչ միս է… Մեռյալ Ծովի աղի կաշի: Մեռյալ Ծովի աղի կաշի: Ասում են` Հիսուսի միս: Սուս ծո լակոտ, Հիսուսի միս է: Բրի՞նձ է… քար: Ետ ենք ուղարկում և սովամահ` տասնմեկանց կեսին վերստանում Հիսուսի ավելի չորացած միսն ու մի քիչ փափկացած բրինձը…
Ապեր, մեր ընթրելու ժամը վաղուց անցել է: Ուշ է, մեր կրոնը չի թույլատրում ուշ ժամին մարդու միս ուտել, դուք կերեք: Չեն ուտում: Է կերե՜ք: Ինչ էլ անում ենք, չեն ուտում: Ասում են մեզ, որ Դրախտում մարդու միս չեն ուտում: Չենք հավատում: Անրին հանկարծ լուսավորվում է, որ վախից չեն ուտում: Մեռած մարդու միս է: Չեք ուտեր, հը՜. հի՛հահահահա՜… Այստեղ պաշտում են մեռելներին: Քի՞չ է, որ մեռել են մորթել մեզ համար…
Իմաստնությամբ մեզ շամպայն են հյուրասիրում: Անրին կատակում է.
- Ասոնք մեզի գինովցընել կուզեն կոր, որ կերակուրին համը չզգանք:
Կողքի սեղանից մի կարճ հաստափոր սկսում է երգել.
- Առե՜ք, կերե՜ք, այս է մարմին իմ…
Առարկում ենք, որ սխալ է աղոթում, որ նրա աղոթքը Աստված չի լսի: Կարճի կրքերը բորբոքվում են, ակումբը տակնուվրա է դառնում, երգիչը փախչում է: Ի վերջո սպասարկուները կողքի խանութի զուգարանից տեր հայր են բերում, որ ճիշտը աղոթի:
- Մարմին տերունական…
- Չեղա՛վ: Ստո՛պ: Սխալ կաղոթեք կոր:
- Ճաշակեսցուք խաղաղությամբ զկերակուրս…
- Ստո՛պ ըսինք:
- Տղաներ, փառք տանք Աստծո:
- Սրբապղծությո՛ւն: Փառք տանք Հիսուսին. Հիսուսի՛ միսը կուտենք կոր:
- Տղաներ, չի կարելի, նախ Աստծուն, հե…
- Ո՛չ: Նախ Հիսուսին: Ի՛ր միսը կուտենք կոր, մարդո՛ւ որդի:
- Եթե կովո՞ւ միս ուտեիք:
- Փառք կու տայինք կովուն:
- Ամբարիշտնե՛ր,- գոռաց տեր հայրը:
- Կովո՛ւն կմորթեք, Աստծո՛ւն փառք կուտաք, հա՜…,- սեղանին խփելով երկուսով մեր հետևի ոտքերի վրա կանգնեցինք:
Սարսափելով, որ այս հակա-Աստվածային կրոնի անդամ շուներս մտադրվել ենք նրա՛ն ուտել, տեր հայրը մեզ փորագրված խաչեր է նվիրում, մեռոնով օծված հենց կաթողկոսի կողմից (Դրախտի բոլոր արվեստագետները խաչ են սարքում, «Վերնիսաժում» վաճառում երազողներին. այդ է շուկայի պահանջը): Տղաները, տեր հոր կամքով, հեռվից խաչեր են բռնում մեր վրա, ուժգին աղոթում: Խաչի ուժով մեզ հաղթում են: Ա՜մե՜ն, ա՜մե՜ն…
Խեղճացած ուտում ենք:
Դրախտում կերազեին մեր կերած Հիսուսի կաշին թեկուզ ամիսը մեկ անգամ համտեսել:
Այստեղ անպայման պետք է գրես «ոմանք կերազեին», թեկուզ «շատերը», կամ «ըստ սոցիոլոգիական ուսումնասիրությունների` 69%-ը»: Այլապես քո գիրքը արժեք չունի:
Մինչ ընկերաբանների գործը շատանում է, Անրին նկատում է, որ Դրախտում
Հատված «Գործք Շնաց կամ Ճանապարհ դեպի Կուսաստան» գրքից:
Հավելյալ հատվածների համար այցելել`
Գրականության բաժին`
Արմեն Մելիքեան (1963- ):
-
Իսկ եթե նախագահ լինեի, ապա Արմենին կնշանակեի կաթողիկոս, իսկ քեզ... դու ինքդ ընտրիր:
Ասսու կամքով, ապե, ոշ քո մարդկային կամքով…
Էդ կաթողկոսի բանը աշքիս թվում ա հլա շատ վռազ բան չի, ապե…
Կլնի, չի ըլնի, դա մեր ազգը կվորոշի, ապե: Ես ո~վ, դու ո~վ, որ իրար դերեր նշանակենք, ապե…
Չնեղանաս, ապե: Սաղ հարգանքից ելնելով եմ ասում, ապե:
Վա՜յ ինձ, վա՜յ ինձ, Վահեհ Ավետյան, չի՜ք զիս փրկություն ո՛չ այս աշխարհում, ո՛չ էլ այն:
Չէ~, սա չեղավ ապե, վիրավորեցիր ապե: Մոռացել ես հա՞ մայիսի 26-ի 2008 թվի մեր հեռուստակապը, ապե: Հիշեցնելու կարգով, ապե, մի անգամ էլ մինչև վերջ նայի, հա՞: vernatun.wordpress.com Լավ մնա, ապե: Մույս անգամ Իրիվանում կհանդիպենք, ապե: Սաղ մնա, ապե:
Շուն ապեր
-
Death to the throne of the Catholicos! Death to his ideology that makes our people a spiritual slave!
"Do you think one would be enlightened by reading Armenian history or a fragment of it?
I tried. Doesn’t work. Now I want out from the darkness..."
Quoted from Vahe Avetian.
Dear Vahe,
I tried it for 40 years too. I was enlightened the very first day I set foot in Armenia.
We have been fed by a bunch of lies all along: in our schools, in our churches, in our political parties, and through our media. We are bombarded by lies since the day we are born, we live our lives in full darkness, carry those lies with us to our national cemeteries, and worse, make sure that the lie is perpetuated from generation to generation under the labels "national values" and "national traditions."
For this purpose you have organizations such as The Writers Union of Armenia, The Armenian Catholicossates, the Dashnak Party and its affiliated cultural organizations, and all the asskissers of the above both in Armenia and the Diaspora, whose main concern is personal or group hegemony, constituting the mafia of the liars, who will excommunicate you, and objectify you as an enemy of the nation, if you do not subscribe to the lies that it propagates. Thus, they set all the objective conditions for your annihilation; so, if a "higher" agency, such as the NSA (former KGB), decides to eliminate you altogether, Armenians won't even care, and most of them will be happy for it, since it is their enemy who was cleansed from their sight and conscience. And Armenian history will label you something like Vasak Syuni, and for at least the next 1500 years, or for as long as this nation survives, schoolboys and schoolgirls will perceive and treat you exactly like Vasak Syuni. So, don't be surprised: if one day you open an Armenian dictionary, you will find there the proper nouns vahe or armen, and next to them the synonyms: "traitor, betrayer, heretic, renegade, mole, collaborator, fifth columnist; dirty, depraved, degenerate, decadent, perverted; filthy, vulgar, pornographic, obscene, XXX," and so on.
Regarding Vasak, I recently saw a book by a Lebanese Armenian historian (couldn't read the book, but was told the story by a friend of mine who is a monk and has read it): Vasak sends a letter to Vardan explaining to him that he is just making a ploy by appearing to be on Persian side, and invokes him to work together so they can get rid of the enemy. The Catholicos hands the letter to the Persians in order to eliminate Vasak, who is not in good terms with the church. But Vardan was a commonplace fool, an asskisser and handkisser of the Catholicos, like many of our Presidential candidates these days. The rest is known. The Church inverted the whole truth by portraying the most nationalist Armenian as a traitor, and a weakling like Vardan, who was set to desert his country and live in Byzanthium because of the Christian religion there - so basically, an idiot, a religious fanatic - as our sublime national hero.
To make it short, we should aim to try the Catholicos publicly and force not only his personal resignation, but by that symbolic act make this the last catholicos on the throne of HAY. His crimes: 1) Cultural genocide, 2) Massacres, 3) Establishing spiritual serfdom - guillotining our nation's head and replacing it with the head of Judas, 4) Collaboration with the enemies of our nation for preserving their power, 5) Persecution of dissent - hundreds of thousands of Armenians left Armenia as a consequence of Catholicos's persecution of them and their massacres - as an example, the Paulician and Tontrakian movements who had denied the Old Testament as a racist book - yes, massacring them by inviting the Byzantine army to do this job for him. 6) As a consequence of this the backbone of our nation was broken and we could not survive the subsequent powerful onslaughts of history. Therefore: Destruction of our nation.
This is how we came to regard these assholes as our "national church" and the pseudo-history that they wrote as our "national history" and the judaic, judeo-christian (and later Islamic) misogynistic values as our "national values."
Our whole history is a farce! That's why you never get enlightened by reading it. You will only get "endarkened."
Shun Shan Vordi
By the way, one of the reasons why I chose the name Shun Shan Vordi was in anticipation of the above, so that when future generation Armenians open their dictionaries, my name will match the above synonyms. And they will not have pangs of conscience by reading armen as the keyword for those synonyms. May be a few of them will be able to appreciate the sacrifice. That's the joke part.
Actually, I forestalled their curses: I stole their most precious right to fume, get infuriated, and insult me. So I stole from them their only relief. There is nothing they can say that will outdo my name. No insults pass here. A dog is a dog, curses only work for Humans. They can fulminate till they die, or realize that they are dealing with a dog. Dog is worst than their worst insults. And their worst nightmares! And now,
Death to the throne of the Catholicos! Death to his ideology that makes our people a spiritual slave!
Shun Shan Vordi
-
Երազստանի նորագույն պատմության մեջ առաջին ահազանգը հնչեցրեց Դանիել Վարուժանը.
Մարդն է ինկած գարշապարին տակ հսկա
Խուլ Աստծո մը հրեա:
Վարուժանի այս տողերին չենք հանդիպում աշխարհով մեկ ցունդ ստրուկ երազողների ոչ մի դասագրքում:
Վարուժանի գլուխը ջախջախեցին ցեղասպանության կազմակերպիչները երեսունմեկ տարեկան հասակում:
հայի որդիներն ամենուր են, բոլոր ազգերի մեջ: Հոգևոր սերունդներն են Նոյի:
Այն հայերը, սկսելով Աստծուց և հրեշտակապետերից, որոնք ստի, պատիրքի, շողոքորթության, ընչաքաղցության և անարդարության որդիներ են, դուրս են շպրտվելու հայի երկրավոր անդաստանից:
հայը հավատ է: Եվ դա`առաջին հերթին: Նա մարդու ճանապարհն է:
ՇՈՒՆ ՇԱՆ ՈՐԴԻ
-
Ֆրանսիայում կան առնվազն 30 նշանավոր հայեր, որոնք ուրանում են իրենց ծագումը: Երբևէ մենք մեզ հարց տվե՞լ ենք` ինչու: Իսկ այդ մարդիկ կարո՞ղ են թեկուզ մի ամիս, չասենք մի օր, գոյատևել Հայաստանում: Նույնիսկ բոլորին սիրելի Ազնավուրը:
Երբ հասկանանք և ընդունենք թե ինչպիսի անասուններ ենք մենք, նոր առաջին քայլն առած կլինենք ինքնահղկման ճանապարհին: Ու նոր կարելի կլինի հուսալ, որ ազգի լավագույն տարրերը մի օր իրենք կուզենան ապրել Հայաստանում:
Ոմանք կասեն` թող գան ու փոխեն: Վստահ եղեք` կգային, եթե կարողանային պարզապես դիմանալ: Եթե նրանց ուղղակի չսպանեք, ամեն օր, ամեն րոպե սպանում եք նրանց ձեր թունավոր խոսքերով, սահմռկեցուցիչ հայացքներով, գազանային վարքով, այլանդակ ու մահասփյուռ աուրաներով: Հիմարը միայն կգա մի տեղ, երբ գիտի, որ ընկնելու է մահվան կուպրի օվկիանոսում` Հայաստանի Հանրապետությունում: Սա միայն պետության` խոզարած պետության խնդիր չէ, այլև հայ մարդու, հայ քաղաքացու խնդիր:
Ազգակերտումը սկսում է ճիշտ այստեղից: Իսկ առանց սկսելու այստեղից, ամեն ինչ զուր է ու փուլ կգա:
ՇՈՒՆ ՇԱՆ ՈՐԴԻ
-
Երազստանի նորագույն պատմության մեջ առաջին ահազանգը հնչեցրեց Դանիել Վարուժանը.
Մարդն է ինկած գարշապարին տակ հսկա
Խուլ Աստծո մը հրեա:
Վարուժանի այս տողերին չենք հանդիպում աշխարհով մեկ ցունդ ստրուկ երազողների ոչ մի դասագրքում:
Վարուժանի գլուխը ջախջախեցին ցեղասպանության կազմակերպիչները երեսունմեկ տարեկան հասակում:
հայի որդիներն ամենուր են, բոլոր ազգերի մեջ: Հոգևոր սերունդներն են Նոյի:
Այն հայերը, սկսելով Աստծուց և հրեշտակապետերից, որոնք ստի, պատիրքի, շողոքորթության, ընչաքաղցության և անարդարության որդիներ են, դուրս են շպրտվելու հայի երկրավոր անդաստանից:
հայը հավատ է: Եվ դա`առաջին հերթին: Նա մարդու ճանապարհն է:
ՇՈՒՆ ՇԱՆ ՈՐԴԻ
-
Ես այն չեմ հիմա… Հույզերիս քամին,
Որ քշում էր ինձ անկումից-անկում–
Հանգստացել ու նստել է հիմի
Եվ ամեն կանչի չի՛ արձագանքում:–
Էլ չի՛ հռնդում սիրտս վայրենի,
Ինչպես դաշտերում նժույգ սանձարձակ.–
Գգվեց ինձ սիրով մի ձեռք հայրենի,
Եվ ես մի գիշեր իմաստուն դարձա:
Հասկացա հոգով, որ կյանքի հանդում,
Մարդկային ծփուն ծովում հողմածեծ
Միա՛յն երգերով ու անձև խանդով
Օ, ո՛չ մի ցողուն դեռ չի՛ բարձրացել:
Ես ձեռք քաշեցի կրքերից վարար,
Զգացմունքների հորձանքից անձև–
Եվ աշխատանքի բոցը փրկարար
Իմ անձրևածեծ երեսը խանձեց:
Ու դա՜շտ եմ ելնում ես կրկին ահա,
Ինչպես հնձվորը ելնում է հնձի,
Թմբկի փոխարեն ձեռքերիս պահած
Խոհով ծանրացած քնար պղնձի:
Իմ գլխի վերև կեսօ՛ր է արդեն,
Ամռան արևն է կանգնել զենիթում,
Իմ դեմ– խոհերի չհնձած արտեր,–
Եվ հոգսն է ահա հոնքերը կիտում:–
Ինչքա՜ն եմ վատնել ես անգին ժամեր,
Եվ ինչքա՜ն հունդեր ցրել եմ ձրի,–
Եվ ինչքա՜ն պիտի հիմա աշխատեմ,
Որ գտնեմ ես այն, ինչ զո՜ւր կորցրի…
Որքա՜ն աշխատանք ու խոհ կա այստեղ,
Երկաթավորվող իմ հայրենիքում,
Որի վրայով հողմեր են անցել
Եվ մեզ լվացել հրե մրրիկում:–
Որի դարերից գոսացած դեմքին
Փչել է այսօր շունչը Լենինի,–
Կիզվել է հրով երկիրը հիմքից
Ու շռնդալով շինվում է հիմի:
Հիմա` վաստակած ու ձեռքիս քնար`
Ելնում եմ ահա կրկին ժպտադեմ,
Որ սերունդների գործին անկոբար
Խոհով ծանրացած իմ երգը խառնեմ:
Ես չե՛մ երգելու այժմ շառաչուն
Գալիքի մասին, որ գալու է դեռ.
Իմ ներսում հիմա հուզվում են, աճում
Ու շարժվում ուրի՛շ խոհերի գնդեր:–
Ներկա՛ն է հիմա իմ դեմ աղմկում,
Ինչպես կրքերի ամեհի մի ծով,–
Եվ անցնում եմ ես քնարս բեկուն,
Այս հազարագույն օվկիանի միջով:
Անցնում եմ` իմ նո՛ր խոհերին գերի–
Եվ շուրջս ահա, մոտիկն ու հեռուն,
Անքուն կրքերի, զգացմունքների
Լա՜յն, անծայրածի՜ր օվկիանն է եռում:
Ճամփա եմ ելնում ես ահա մենակ,
Քնա՛րս է միայն ինձ հետ միասին,–
Եվ երգում եմ ես, երգում եմ անահ
Իմ պայծառացած խոհերի մասին:
Դժվար կլինի իմ երթը հիմա,
Դժվար ու դժնի, քան երբևիցե,
Եվ ճամփիս գուցե օձերի նման
Ինձ արյունոտեն ժանիքները ձեր,–
Բայց պի՛նդ է ոգիս… Ու ո՛չ մի ժանիք
Ինձ չի՛ բաժանի իմ անդուլ դարից,
Ինչպես ո՛չ մի ուժ ինձ չի բաժանի
Իմ շռնդալից, պայծա՜ռ քնարից…
Արմեն Մելիքեան – ՇՈՒՆ ՇԱՆ ՈՐԴԻ – (1963- )
in Literature
Posted · Edited by shun
Արմեն, քանի՞սն են այս վիճակում, ոնց որ իմ մտքերը կարդայի, սրանից ավելին է լինում, ուղղակի քեզ չեմ ասում, որ կորովդ չկոտրեմ: Կասեմ ամենաթեթևը, թե ինչպես հարազատ ընկերուհիս երես դարձրեց ինձանից: Մի անգամ մեզ միասին տեսել է, ոչինչ չի ասել, չի հարցնում` իմանալով բնավորությունս: Բայց մի օր իմացավ. խմբային անկեղծությանը նպաստող հոգեբանական մի վարժանք կա` «թեժ աթոռ». եթե նստած ես, պետք է անկեղծ պատասխանես ցանկացած հարցի, բոլորին հետաքրքիր էր, թե ինչու եմ մերժում այդքան «լավ տղաների»: Երևի քո մասին մեկից հոռի բան էր լսել կամ քեզ ուրիշի հետ էր տեսել: Ասաց. «Դու քեզ ու «դրան» հայելու մեջ նայե՞լ ես, թե՞ լրիվ կույր ես: «Դա» էլ իրեն երևակայում է. դե խոզի գլուխը խալիչային դրին, գլորվեց-ընկավ կեղտի մեջ: Այ էստեղ են ասել…. » ինձ ուղղված օրերք, չեմ ասի, թե ինչ, բայց չկարողացա այլևս հետը հաղորդակցվել, ուղղակի թույլ չտվեցի քո մասին վատ բաներ դուրս տալ: Չընդունեց սխալը: Մի առիթով քո գործի համար մասնագիտական (լավ մասնագետ է) հարց էի տվել, ասաց` դրա համար էլ տանջվում ես, հա՞: Ասացի, որ քեզ սիրում եմ:
«Գիշերը չես քնում (մնալու տեղ չունեի, մի օր իրենց տանը մնացի), տեսնես էս դարում քեզ նման միամիտ հիվանդ դեռ մնացե՞լ է, հիվա՛նդ… քեզ համար եմ ասում: Դու, դրան տրվելով, աշխարհի վրա խաչ ես քաշել, գիտես, չէ՞»: Իբր ինձ համար քիչ էր փաստը, որ եթե ծնողներս կամ եղբայրս իմանան, եթե ինձ չսպանեն (որն ավելի գերադասելի է, ես դրա հետ հաշտված եմ ապրում), ապա իրենց հաստատ կսպանեն (սրա հետ արդեն չեմ կարողանա հաշտվել, ու այսպես թե այնպես` վերջը նույնն է լինելու): Ասաց, որ ծնողներիս տեղյակ կպահի, ու ինքն անձամբ կզբաղվի քո հաշվեհարդարով. մաֆիականի աղջիկ է ու Դժոխքում էլ լավ կապեր ունի:
«Գիտի, որ իր Լոսում ա, չե՞նք կարող բերել տալ կամ էլ էնտեղ հարցերը լուծել տալ»: Շատ հանգիստ ասացի, որ եթե ես իմանամ, որ մի մազ է գլխիցդ պակասել, իրենց ընտանիքին մի բան կլինի, թեկուզ ողջ կյանքս բանտերում փտեմ: Աչքերը չռած` վրաս նայեց. «Որ ասում եմ կույր ու հիվանդ ես, չես հավատում, …-ն ճիշտ է ասում, էլի, որ հայ էլ չես, թե չէ` մի քիչ ռեալ ու քեզ համար լավ կգործեիր, բա հայ աղջիկը նման քայլ կանե՞ր (երեսովս տվեց մեր ապօրինի կապը)»: Նորից իմ «չհայ» հանգստությամբ շարունակեցի: «Շատ պիտի տանջվես` չիմանալով իսկական հայի ուննուբունը. ափսոս, արժանի չես, թե չէ` գուցե մի օր, եթե բախտդ բերեր, ևս մեկի հետ կծանոթանայիր. առանց այդ էլ բախտը շռայլ է եղել քո հանդեպ»: Երևի իր կաղապարված մտածողությամբ ինքն է հավակնում հայ կոչվելու: Չգիտի էլ, թե ինչ քոչվոր ցեղի մնացորդ է: Ես գիտեմ, թե ով եմ, որտեղից եմ սերում և ում եմ տրվել (տրվել եմ, բայց ոչ ապրանքի պես վաճառվել), թո՛ւրք սելջուկ:
Սրտիդ մոտ չընդունես: Կարծրացած ու ապուշ արժեքային համակարգերի հետ վիճելն անօգուտ է: Իբր` զղջում է հիմա, բայց ուշ է: Ասացի, որ երեսն այլևս տեսնել չեմ ուզում: Էլ չեմ խոսում ավելի ծանր դեպքերից…, հատկապես ընտանեկան կասկածներից: Մի խոսքով` մշտական սպառնալիքի տակ ապրելը աներևակայելի ծանր է, ու ավելի հեշտ է մի շնչով մեռնելը: