SAS

Серго, я считаю Вас настоящим христианином, ибо любой разговор с азером на исторические темы- это великое испытание, ибо они не ведают, что говорят... Вы, как настоящий христианин верите, что их можно поставить на путь истины- к чему-то учить... У меня нет такой "веры", безбожник я , безбожник... А Буниятов примитивный мошенник, ибо когда человек сознательно меняет, искажает текст перевода, для того, чтобы доказать свои бредовые тезисы, то это называется мошенничеством...

Контролировать? Зачем? Себе дороже выйдет, ведь все болезни говорят от нервов, а тут еще надо деньги зарабатывать... Хотя, конечно, существуют жены, которые искренно верят и считают,что мужья созданы лишь для того, чтобы зарабатывать деньги, а все остальное не их собачье дело...

Френч, հո երեխա չե՞ք: Փողը հանում տալիս ես կնոջդ ու հոգիդ մի ամսով ազատում...Гуляй Вася! Իհարկե, երբեք չպետք է մոռանալ հոգեպահուստի(заначки) մասին, մեծ աշխարհ է՝ մեկ էլ տեսար պետք եղավ... А деньги должен тратить тот, кто умеет их тратить и неважно кто заработал. Ведь сколько бы не заработали, все равно их не хватает, поэтому очень важно уметь тратить...Это определенный склад ума и характера...Одним словом- талант... Но почему-то считается, что женщины в этом плане талантливее мужчин... Я не собираюсь оспаривать этот тезис...

Ах, Смайлик, аствац чани ханкарц индз нман мекин та... в качестве испытания...

Ну и ну, ходят к азерам, а сюда приходят сопли разводить, по поводу того, что их там за...как это там - банили... А зачем ходить-то? Что Вы хотите нового для себя выяснить?

Виген, причем Чаренц и эти строки? Вы ничего не перепутали приписывая Чаренцу стихи Исаакяна...

Аланис, сосредоточьтесь еще раз и внимательно прочтите написанное Френчом...Потом определите еще раз меру моей скромности… .

Вы правы, Смайлик, но отчасти или совсем неправы... Хотел бы напомнить: "На Бога надейся, а сам не плошай"... Аствац МИ бане, МИ техум, Ми ангам э талис...

Вы правы, Френч, ибо "Много званных, но мало избранных\ Բազում կոչեցյալք, բայց քիչ են ընտրյալք"... Соки? А куда дели "Тигран Мец"?

Ну, вот, опять я крайний, снова я виноват... Во-первых, я честно хотел прийти, но вы сами понимаете- пятница, после работы, традиции ... Во-вторых, я никогда не ГОВОРИЛ, что приду. В-третьих, мои слова оказались пророческими: "Гостья не только не может жевать, но и разговаривать". Поэтому-то она и молчала...Не шутка, укусить половину собственной щеки изнутри, собственными же ... наточенными зубами... Гостья, я верю, что Вы тоже,как и все остальные--по крайней мере так говорят-- ждали меня,но ... не ШМОГ, не ШМОГ... Я б раскрутил Вас даже с раненными щеками… Змайлик, Вы должны поблагодарить меня, ибо моими стараниями( Вашей же помощью ) был создан образ-имидж форумного Карлсона и когда Вы появились со своими длинными ногами ( цитирую почти Френча ), произвели фурор на форумный бомонд...Кстати, Френч, могли бы и крупным планом ...эти сами... Ножки… kenguru-ru, я Вас ждал у Таманяна, но Вы как всегда мимо меня...Приг, приг, приг... Френч, у древнегреческих авторов очень часто можно встретить такую вот фразу: "Варвары, пили неразбавленное вино". Так вот, Сударь, пить армянский коньяк в брудершафт из той же серии... Кстати, а что пили-то? А вообще-то я очень рад, что вы встретились, что и без меня было так весело…

Грант, не думаю, что место рождения является "նրբացուցիչ փաստ հանցանաց", чтобы РАЗГОВОРНЫЙ лексикон стал нормой для ПЕЧАТНОГО ТЕКСТА, а литературный армянский язык- проявлением высокомерия "утонченных интеллигентов ереванского разлива". Многие здесь могут писать по-русски на каком-то жаргоне или же диалекте, но почему-то стараются использовать литературный русский язык. А как только речь заходит об армянском, то начинается его изнасилование, причем в самых отвратительных формах и каждый находит объяснение...И даже понимание…

ՔԵԶ ՀԱՄԱՐ, ՀԱՅԱՍՏԱՆ Քո գարունները կբացվեն նորից, Քո լավ օրերը ետ կգան նորից, Ձմռանից հետո, դժոխքից հետո, Կվերընձյուղվի կենաց ծառը քո - Քեզ համար, Հայաստան: Գալիք օրերդ նորից կերգեն, Զավակներդ ամուր տուն կկառուցեն, Սարսապից հետո ու վախից հետո, Աստված կբուժի լլկված հողը քո - Քեզ համար, Հայաստան: Ամբողջ աշխարհը ոտքի է ելել, Ամբողջ աշխարհը քեզ հետ է հիմա, Եվ քեզ համար է, մոռացված իմ ազգ, Արար աշխարհը իր սիրտը բացել, Ու քեզ է մեկնել ձեռքերը ահա: Եթե քո բախտն ես անգամ անիծում, Քո աչքերի մեջ, Հայաստան երկիր, Հույսի մի շող եմ ես ուզում տեսնել, Ուզում եմ տեսնել, ցանկություն, ձգտում, Ճակատագիրդ ձեռքդ առնելու, Ճակատագիրդ ամուր պահելու:

ԻՆՔՆԱԿԵՆՍԱԳՐՈՒԹՅՈՒՆ Աչքերս բացել, տեսել եմ մեր տան ողորմելի ու հին կահկարասին. Դա Լատինական թաղամասում էր, Մսյո-լե-Պրենս փողոցի վրա, Իմ շրջապատում դերասաններ ու երգիչներ կային, Այդ մարդիկ չքնաղ, աննման էին, ապրում էին լոկ երազանքներով, Խոսում էին զուտ ռուսերեն ու հայերեն լեզվով: Հայրս երգում էր օպերետներում, Ես նրա ձայնին նախանձում եմ դեռ, Մայրիկս այնտեղ մի սուբրետուհու դեր էր կատարում, Բայց նրանց խումբը կարիքավոր էր ու դրամ չուներ, Ես ու քույրս էլ` ուրախ ու խնդուն, Ծիկրակում էինք բեմանկարի ետևից թաքուն: Այդ արտիստները - հոգսը ուսերին, ընտանիքի տեր - Որ խոսում էին բնավ ոչ սահուն ֆրանսերենով, Համաձայն էին ցանկացած գործի, միայն տեղ լիներ, Համաձայն էին տաքսի վարելով կամ կար անելով Դրամ վաստակել ու մի կերպ ապրել, Եվ աշխատանքում բարեխիղճ լինել: Եվ գործից հետո, աշխատանքային բոլոր օրերին, Այդ արտիստները` կյանքից վտարված, փորձ էին անում, Որպեսզի գոնե դրամի մասին չմտածելու հաճույքն զգային Գեթ երկու անգամ ամսվա ընթացքում, Ու բեմ դուրս գալով երկչոտ, ամոթխած, Կանգնեն տարագիր մարդկանցով լցված դահլիճի դիմաց: Երբ, պատահում էր, փող հայթհայթելը դառնում էր անհույս, Երբ ցուրտն էր նեղում, ուտելու ոչինչ չէինք ունենում, Կոտրված սրտով ու խռովահույզ Մենք գնում էինք Մոն-դե-Պիետե ու գրավ դնում Մի հին ինքնաեռ, այլ անպետք իրեր` Մեզ շատ հարազատ անցյալի հուշեր: Մենք հիշում էին անցավորներին Բոսֆորի ափին ընկած, հոշոտված, Մեր ընկերների, մեր կյանքի համար բաժակ բարձրացնում, Կանայք սուսուփուս լաց էին լինում, իսկ տղամարդիկ, մինչև լուսաբաց, Բյուր անգամ երգված երգն էին երգում,- Դա մեր ֆոլկլորն է, որը գալիս է դարերից հին-հին, Մեր այդ երգերում հավերժ ապրում են անցավորները, սերը և գինին: Մեր տան սեղանից անպակաս էին ընկեր, բարեկամ, Նրանց հետ սիրով միշտ կիսում էինք մի կտոր հացը, Իսկ ծնողներս ինձ ասում էին."Վերևն Աստված կա, Լավություն արա` մի որ անպայման կգա քո դիմաց": Այդ ամենի մեջ նշույլ իսկ չկար խղճահարության. Հյուրը տեղ ուներ մեր գլխի վրա, Աստված էլ մեզ էր հասնում օգնության: Մինչ խոհանոցում, մի ձեռքին` կաթսա, մի ձեռքին` տապակ, Իր անելիքն էր հայրս որոշում, Գիշեր ու ցերեկ մայրս նստում էր նավթի լույսի տակ Ու մեծահարուստ տների համար նա կար էր անում: Իսկ ես ու քույրս գնումներ անում, տունն էինք մաքրում Եվ հետո միայն դպրոց հաճախում: Ազատ, ինքնիշխան` այսպես մեծացա, Գիշերները ես թունդ հարբում էի, բայց ցերեկները պետք էր աշխատել, Կյանքիս ընթացքում էլ ինչեր ասես, որ ես չտեսա- Էլ իսկական սեր, էլ մահից պրծնել, Ես երեխաներ ունեցա, որոնք վկա են եղել, Թե ամեն անգամ, ա՜խ, լցված սրտով ինչպե՜ս եմ հիշել. Դա Լատինական թաղամասում էր, Մսյո-լե-Պրենս փողոցի վրա, Իմ շրջապատում դերասաններ ու երգիչներ կային, Այդ մարդիկ միայն անցյալ ունեին, բայց ոչ ապագա, Այդ մարդիկ չքնաղ, աննմա՜ն էին, ապրում էին լոկ երազանքներով, Խոսում էին զուտ ռուսերեն ու հայրեն լեզվով:

ՀԱՎԻՏՅԱՆՍ ՀԱՎԻՏԵՆԻՑ Երբ քուն իջնի վերջին անգամ մեր կոպերին` Հավիտյանս հավիտենից Հավիտյանս հավիտենից, Հրաժեշտի վերջին պահին Ես կափոսամ, որ գնում եմ այս աշխարհից, Ես կզղջամ, որ գնում եմ այս աշխարհից, Կհեռանամ վշտով անհուն, Եվ ինչքան էլ ապրած կյանքից հիշեմ քիչ բան, Խոր կլինի վիշտս այնքան Քանզի, ավաղ, փակեցինք մեր սրտերը հուր, Հուր հավիտյան, Հուր հավիտյան, Եվ փոխանակ երջանկանանք, Ունեցանք լոկ վիշտ, ափսոսանք: Երբ դարերը շարվեշարան, Հավիտյանս հավիտենից, Հավիտյանս հավիտենից, Խոր անցյալի քողով ծածկված մեզ այցի գան, Երբ կատարյալ մի մոռացում իջնի վրաս, Թեկուզ լույսի գեթ մի կաթիլ եթե մնա, Թեկուզ մնա կրակ հանգած Հոգուս դեռ տաք մոխրի վրա, Որն իբրև թե երբեք, երբեք չի մահանում, Որպեսզի ես անդորր գտնեմ տիեզերքում, Հավիտյանս հավիտենից, Հավիտյանս հավիտենից, Ինչպես կյանքում այս իրական, Սե՜ր իմ, սե՜ր իմ, Քեզ կփնտրեմ, Քեզ կկանչեմ, Քեզ կգտնեմ, Քեզ կպահեմ, Կփայփայե՜մ Հուր հավիտյան, հուր հավիտյան ...

ԿԳԱՄ Եթե մինչև անգամ Լսած լինես, թե ես այս աշխարհում չկամ, Միևնույն է, կգամ, ինչ էլ լինի, կգամ, Ուր էլ լինեմ, կգամ: Եթե մինչև անգամ ես կուրացած լինեմ, Եթե մինչև անգամ լույսդ մարած լինի, Վերջին հույսդ քամին առած-տարած լինի, Առանց լույսի կգամ, ես այս անգամ կգամ Մենության մեջ լացող երգիդ վրա: Եթե մինչև անգամ Քո հավատի հանդեպ դու մեղք արած լինես Եվ համարած լինես, որ աշխարհում չկամ, Եթե մինչև անգամ հողս մաղած լինես, Եթե մինչև անգամ մտքով թաղած լինես, Եթե մինչև անգամ ինձ վտարած լինես, Վերհուշերիդ վերջին խոնավ քարանձավից, Միևնույն է, կգամ, ինչ էլ լինի, կգամ, Եվ կճչաս հանկարծ տարօրինակ ցավից... Կգամ, գլուխ-գլխի ու ձեռք-ձեռքի կտանք, Լաց կլինենք մեռած մեղքիդ վրա: Եթե մինչև անգամ հազար սարի ետև Հազար կապով կապված, խաչով խաչված լինեմ, Տքնած-տանջված լինեմ, միևնույն է, կգամ, Ինչ էլ լինի, կգամ, չկանչես էլ, կգամ, Եվ կբերեմ ես քեզ ուրախություն մի մեծ Անակնկալ դարձիս իրողությամբ— Քո տան ու քո հոգու տարողությամբ, Երազներիդ, կյանքիդ տևողությամբ: Կգամ և կդառնամ գտած բախտի ժպիտ Եվ հավատի ժպիտ` տառապանքից մաշված, Արտասուքից խաշված դեմքիդ վրա: Եթե մինչև անգամ մեջքս ծալված լինի, Եթե մինչև անգամ ոտքս վառված լինի, Եվ ճակատիս հազար հողմի հարված լինի, Միևնույն է, կգամ, ուր էլ լինեմ, կգամ: Գետնի տակից կգամ, Մի հեռավոր, անհայտ մոլորակից կգամ, Կգամ ու թափ կտամ Հարդագողի փոշին շեմքիդ վրա:

Гостья, а чего это Вы так обрадовались? Смайлик же хитрая, с Богом каждый день общается. Вот посмотрите, что она пишет( это не случайная ошибка, это фрейдовская оговорка форумного Карлсона в юбке )... Смайлик хочет оставить Вас голодной... С другой стороны, Вы не только жевать, но и разговаривать не можете, пусть кушает... Змайлик, бари ахоржак...

??? Извините, Вы какого пола будете?... До сего момента я думал Вы тоже были сотворены из ребра...

Императрица, когда как... Кушать- да, а так - нет?(с)... Смайл, что-то на Вас лица нет. Бледная какая-то...

Змайлик, а вот этого не надо было делать, тут Вы согрешили...

Нечего беречь, одни кости... Френч, не обещаю, но сильно постараюсь тоже приползти. Конец недели, пятница, традиции. Сами понимаете…

Девушки, вы потише немного, я понимаю, у вас нет денег, но совесть-то надо иметь. Сейчас со Смайл плохо будет, она же у нас нa диете сидит- каждый день по бублику... Господи, неужели вы все такие обжоры, а? А я вообще-то не ем целыми днями. На работе пью только кофе два -три раза и баста. Френч, имейте в виду, народ на "Этаже" или под после работы, захочет вкусно поесть...

Չկա...Բայց տառադարձված կարող եք կարդալ այստեղ...

Шираз был прав: "Գնա մեռի՝ արի սիրեմ= Gna meri` ari sirem". Интересно, а что скажут после, когда отправлюсь "И верин Ерусахем ". Ну да ладно, как говаривал К.ДжангировВспоминаюдень своей смерти-кажется, было скучно. Был в Ереване больше месяца...Там хорошо, там армяне...

Может, вместЕ, а?

Змайлик, я вижу у Вас сегодня хорошее настроение... Или это только мне кажется?