Guest Guest12568 Posted May 6, 2006 Report Share Posted May 6, 2006 (edited) Հեղինե, գուցե այս հղումը օգնի քեզ լուծելու բոլոր տեխնիկական խնդիրները... http://www.armunicode.org/ru/ դա չեմ ասում Edited July 13, 2006 by Heghine Quote Link to post Share on other sites
Guest Guest12568 Posted May 6, 2006 Report Share Posted May 6, 2006 Զարմանում եմ Ես, ճիշտ ասած, զարմանում եմ շա~տ բաներից, Քիչ լավի հետ ~ ամեն տեսակ վատ բաներից, Բայց ուզում եմ միայն մեկով բավարարվել ` Այն հոգնատանջ ճամփորդի պես այսօր վարվել, Որ հոգնելով ճամփաներից` Ջարդ ու փշուր կանգ է առնում Եվ չի նայում առաջ, վար – վեր, Ու հայացքով ետ չի դառնում – Հոգնածորեն նայում է նա աննպատակ Եվ այն տեսնում , ինչ ընկած է ոտքերի տակ: Ու ես հիմա, Որ անհարմար Վատ բաների թավ անտառում ճամփորդելուց Ջարդված – հոգնած` Հանգստանում – թարմանում եմ, Նրա պես էլ ակամայից ու ծուլորեն զարմանում եմ, Որ –թռչնի պես – ճիշտ խոսքից է մարդը խրտնում, Եվ ոչ երբեք սուտ խոստումի կրակոցից. Լուսնի նման` արևից է նա սփրթնում Եվ շիկնում է հրախաղի սառը բոցից... Իսկ դուք `ինչպե՞ս: Դու՞ք էլ `ինձ պես: Է~հ, երևի, ինձ վրա եք զարմանում... Quote Link to post Share on other sites
Guest Guest12568 Posted May 6, 2006 Report Share Posted May 6, 2006 Տակավին հեռու է սիրուս գալուստը Երբ հեռու է սերը նորեկ` Ես դա լսում եմ Ու չեմ տեսնում դա, Ինչպես...անտառում երգող թռչունին: Quote Link to post Share on other sites
Guest Guest12568 Posted May 6, 2006 Report Share Posted May 6, 2006 Ինքս ինձ հյուր Սիրում եմ լինել ինքս իմ հյուրը Ու հյուրասիրվել համեղ ...հուշերով, Եվ կոչնակներ ունենալ նրանց, Որոնց անունը ես չեմ մոռանա, Ինչպես սեփական իմ իսկ անունը, Բայց նաև նրանց ,անունը որոնց Ես – մի զարմացեք - չեմ հիշում արդեն, Եվ չի գտնվի գեթ մի մարդ կյանքում, Որ կարողանար ինձ հիշեցնել Անունը նրանց ,- Եկան ու չանցան ` ՄԻ մազ տանելով , Մի մաս պարգևած... Quote Link to post Share on other sites
Guest Guest12568 Posted May 6, 2006 Report Share Posted May 6, 2006 Ամենավայրի սպանությունը Եվ այն հասկացա- Խինդով ու ցավով- Որ անհնար է բուրմունքն սպանել, Հա, անհնար է բուրմունք սպանել` Առանց դիմելու նրա ազգական Գարշահոտության չար օգնությանը: -Ամենավայրի~ սպանությունը, Որ չեն հորինել սուլթաններն անգամ: Quote Link to post Share on other sites
Guest Guest12568 Posted May 6, 2006 Report Share Posted May 6, 2006 Քարե հյուրը Աչքերս` Ծրարված հիացում, Եվ դու ես հասցեատերը: Մատներս` Հինգ հրթիռ – սլացում, Եվ քոնն է ողջ ուղեծիրը: Խոսքերս ` Մեռած մի լեզվի Վիմագիր: Դու պիտի վերծանես: Ու ես էլ` Քարե հյուր ձեր բակում, Ձեր տանը, քո սրտում մինչևիսկ: Եվ գիտեմ. Կամ ես `քեզ , կամ դու ինձ Վաղ թե ուշ պիտի կործանենք... Quote Link to post Share on other sites
Guest Guest12568 Posted May 6, 2006 Report Share Posted May 6, 2006 Մեզանից մեկը Մեզանից մեկը, անշուշտ , այստեղ չէ, Մեզանից մեկը` Կամ ես, կամ թե դու: Թե դու չես այստեղ` Ապա ինչպես է, Որ ինձ հետ ես միշտ` Իմ սենյակի մեջ, Իմ մատների տակ, Իմ լեզվի վրա: Թե ես չեմ այստեղ, Ապա ինչպես է, Որ ես հետդ չեմ` Քո սենյակի մեջ, Քո մատների տակ, Քո լեզվի վրա: Ճիշտ այն է գուցե, Որ մենք երկուսս էլ այստեղ չենք լինում. Ինքս այնտեղ եմ, որտեղ որ դու ես, Իսկ դու այնտեղ ես, որտեղ որ ես եմ: Այսպես գալիս ենք մենք դեպի իրար, Դու` ինձ մոտ, Ես` քեզ Եվ ... մենք չենք հանդիպում ...այս քանի տարի: Quote Link to post Share on other sites
Guest Guest12568 Posted May 6, 2006 Report Share Posted May 6, 2006 Պիտի... Ա~խ այս անվերջ «պիտի» - ն Վերջ ունենա ՞ պիտի... «Պիտի... այսպես անենք, Պիտի... այդպես անենք: Պիտի...այսպես լինի, Պիտի...այնպես լինի: Պիտի...պիտի...պիտի»... Այսպես ,«պիտի» - ն պիտի Նստի գահի վրա, Իսկ մենք մնանք ոտքի, Երկրպագենք նրան... Quote Link to post Share on other sites
Guest Guest12568 Posted May 6, 2006 Report Share Posted May 6, 2006 Բարի օր Իմ օրը երեկ աղքատ էր այնքան, Որքան դրախտի նկարագիրը ` սուրբ գրքերի մեջ, Քանի որ լինել նշանակում է մասամբ ունենալ, Իսկ ինձ թվում էր , թե չկա~ էլ սեր, Թե դարձել է նա արդեն սովորույթ... Եվ երեկ աղքաք ու խեղճ էի ես, Չար չէի բնավ , բայց աղքատ էի, Անստվեր էի ` անապատի պես. Տալ էի ուզում ` տալու բան չկար: Ու ծանր էր մարդկանց «բարի օր» ասել. Թվում էր ,թե ես այդ «բարի օր» -ով Նրանցից ինչ – որ բան եմ հայցելում , Որ նրանք պիտի տան չկամությամբ... Իսկ իմ օրն այսօր այնքան է բարի, Որ կարելի է հացի տեղ ուտել, Խաղալիքի տեղ տալ լացող մանկան, Ծալել ` իբրև թարմ հրավիրատոմս, Բաժանել մարդկանց, որ երբ բաց անեն ` Իրենք ողողվեն ցոլքով բարության: -Ծանո~թ – անծանո~թ մարդիկ , բարի օր... Եվ օրն իմ այսօր այնքան է լեցուն , Որ եթե նույնիսկ ինձ գետին զարկեն` Ես կփշրվեմ իբրև...գանձանակ, Եվ հարստությունն ու կայքը հոգուս Բարի զնգոցով շ~աղ կգա չորս կողմ ` Շփոթեցնելով և ապշեցնելով Նաև ջարդողին, Նույնիսկ ջարդողին: -Բարի օր... և ինձ ջարդողի~ն անգամ... Եվ կա կանչ արյա~ն, որով մեր նախնիք Դարերի խորքից մեր մեջ են խոսում, Մեզ հետ են խոսում մեր իսկ բերանով: Եվ կա բնության անմերժ հրավեր , Որից ընտանի կենդանին անգամ Վայրենանում է հանկարծ վերստին: Արյան այդ կանչն է հիմա իմ բերանում դառնում -Բարի օ~ր, Եվ քեզ է ահա հասցեագրվում Քեզ իմ սիրելի, ում անմեղ մեղքով Ես աղքատ էի երեկ տակավին Ինչպես դրախտը սուրբ գրքերի մեջ Իսկ այսօր բարի , Իսկ այսօր լեցուն ...Տոլստոյի չափ: Թող թագավորի այդ բարին այնտեղ, Ուր դեռևս կա թագավորություն, Թող նույն այս բարին նախագահ դառնա ամեն մի երկրի, Աշխարհիս բոլոր պետություններին դառնա վարչապետ, Վառելիք դառնա շարժիչների մեջ, Դրոշակ դառնա նավերի համար, Ու ճակատագիր` ամեն մի մարդու... Մենք էլ մտովին, ճամփորդենք սիրով, Լինենք ամենուր ` «բարի օր» - ի պես, Եվ ամենուր էլ դասեր տանք սիրո` Ապացուցելով , որ սերն իսկական Ընդհամենը լոկ փոխում է ձևեր, Երբեմն թվում սովորույթ անգամ, Մինչդեռ իսկապես նա նույնն է մնում Եվ կյանքի միջով, մեր ձեռքից բռնած, Ապահովաբար առաջ է տանում, Որ հրե խոսքով մութը ետ հրենք, Մեր ուսով մղենք ժամանակն առաջ , Օրվա ճակատից , որպես հին հուռութք, Կախենք միևնույն զանգը. -Բարի օր~... Quote Link to post Share on other sites
Guest Guest12568 Posted May 6, 2006 Report Share Posted May 6, 2006 Ցտեսություն Հանդիպումը բաժանումի սկիզբն է հենց... Հանդիպեցինք այդ ե՞րբ արդյոք, Որ գնում ես , գնում արդեն: Իմ գտնված – միակ մակդիր , Ամենաճիշտ բաղդատություն. Դեռ նոր գտած ` թռչու՞մ ես դու մտքիցս արդեն: Համ չեն զգում միայն բերնով: Համ զգում են հոգով նաև: Եվ գնու՞մ ես,գնու՞մ ես արդեն, Որ հռչակի անհամությունն իրեն արքա Ու դարձնելով հոգիս ոստան ու տնքացո~ղ աթոռանիստ, Իշխի նաև իմ կեղեքվող ծայրամասու՞մ... Եվ համբուրված իմ շուրթերին դողդողում են սիրո խոսքեր, Ինչպես ցողի կաթիլները այն թփերին, Որոնց վրա անհոգ քամին դասն է սերտում իր գժտության: Ու ես անվերջ փորձ եմ անում Իմ թափանցիկ լռության տակ պահվել մի կերպ: Քո փեշերը փաթաթվում են գիրգ ծնկներիդ. Խանգարել են ուզում կարծես , որ չգնաս: Ծխախոտն է մեջս հազում: Ստվերները հոտոտում են հողը կրկին. Կամենում են կարծես զգալ Անցած տեղիդ բուրմունքն անանց: Քաղաքային փողոցների լույսերն աղոտ Փոշոտ քամուց իրենց աչքերն են շուտ թարթում, Ինչպես մարդը, երբ ուզում է լաց չլինել... Quote Link to post Share on other sites
Guest Guest12568 Posted May 6, 2006 Report Share Posted May 6, 2006 Պիտի գնա~ ս... Պիտի գնա~ ս... Որ քանի դեռ չենք հանդիպել` Փողոցն այնպես ինձ կարոտի, Ինչպես ես քե~զ: Պիտի գնաս, Որ ածխացած սպասումը Բոլորագիծ քաշի իմ շուրջ ` Ինձ դարձնելով սուր շառավիղ, Սիրտս` կենտրոն, Որ ամեն ոստ իր ստվերով Ցույց տա ժամը` սլաքի պես, Ու շրշյունով զրնգացնի նույն ժամն էլի. Որ ես զգամ , ուշացումով, Թե ինչպես է սահում – անցնում Կյանքն իմ կողքով, Ես էլ `կյանքի, Չդիպչելով երբեք իրար: Պիտի գնաս, Որ ես անվերջ իմ մտքի մեջ, «Թութակի պես կամ անվտանգ խելագարի» Նույնը կրկնեմ. «Շատը ... գը – նաց, քի-չը մը- նաց»... Եվ քանի որ պիտի գնաս` Դե, շուտ գնա, որ շուտ էլ գա~ս, շատ չմնաս: Տես, Օրորվող այս լապտերից Ես մի շող եմ քաշում – պոկում. Առ, Փաթաթիր ցուցամատիդ` Իբրև գունեղ մի հուշաթել, Որ... վայրկյան իսկ չմոռանաս Ու... շու~տ դառնաս: Իսկ քո երգուն քայլքի թելն էլ թող փաթաթվի Մայթին այս գորշ, այս տանը գորշ և իմ հոգու~ն, Որ ...բոլորս էլ (մայթ,տուն,հոգի~) Մեկ վայրկյան իսկ չմոռանանք Եվ սպասենք քեզ անհամբեր . Իսկ ոլորուն – կպչուն ձայնը մեր համբյուրի Թող համերգվի այս վիրավոր լռության մեջ Ու որբացած մեր սեփական ականջներում, Իսկ հեռվահաս ժպիտները մեր փոխանցիկ Թող դրոշմեն իրենց վրա ապակիներն այս լուսադող` Սպասումի կնիքի պես... -Ցտեսություն: Ի տեսությու~ն... Quote Link to post Share on other sites
Guest Guest12568 Posted May 6, 2006 Report Share Posted May 6, 2006 Ձիթապտղի ծառը -Ուրեմն չե՞ս գալիս,- Իմ իսկ տված հարցին Ինքս եմ պատասխանում խոցված հպարտությամբ. -Ինքդ գիտես... Իսկ դու Ինքդ էլ գիտե՞ս արդյոք, որ խուսափման ուղին Կյանքում գուցե կարճն է ճամփաներից բոլոր Եվ նույն տեղն է բերում արագորե~ն,նորեն: Ուրեմն էլ ինչու՞ ես զուր խուսափել ջանում: Մոռացե՞լ ես գուցե: Բայց դու գիտես հաստատ, Որ ես մոռացության բոլոր օրենքներից Մեկն եմ լոկ ընդունում` Այն, որ սահմանել է հպարտությունն ինքը, Երբ խոցել են սրան ` գազանի պես: Իսկ ես... ու քեզ խոցե՞լ ինչ – որ բանով: Եվ մի՞թե չես տեսնում դու իմ քնքշությունը, Եվ իմ մեղմությունը դեռ չե՞ս զգում միթե: Ա~խ այս քնքշությունը, որ ինձ կապոտել է, Ինչպես Գուլիվերին ` թզուկները... Ա~խ այս մրրկանման մեղմությունը, Որով պաշարված եմ և օղակված այսպես, Ինչպես մայրցամաքը` օվկիանոսով: Ա~ խ այս «ախ» - ը նաև, Որ կպել է լեզվիս Անոթության ծնած փառի նման, Եվ ինձ կպատճառեր սրտախառնուք, անշուշտ, Թե չլիներ համիդ նշխար – մնացորդը, Որով փաթաթվում եմ ես սրբորե~ն, նորեն` Առանց հաղորդության սպասելու հույսի: Թե չլինե~ր համիդ նշխար – մնացորդը... Իսկ դու գիտե՞ս արդյոք, որ դու բնավ դու ~ չես. (Ոչ զարմացած նայիր, ոչ ծիծաղիր): Հաստատ գիտեմ, որ դու դարեր առաջ Ձիթապտղի նազուն ծառ ես եղել, Հետո (ինչ՞ իմանամ ,թե քանի~ դար հետո) Երկրորդ անգամ կրկին աշխարհ գալիս Կին ես դարձել արդեն... Գիտեմ, հաստա~տ գիտեմ, Թե չէ այդ ինչի՞ց է ,որ քո շրթունքները Հասուն ձիթապտղի համ են տալիս... Հիմա ինչ՞ ես ասում . դու չե՞ս գալիս: Ինչ~ է , կամենում ես, որ ես մեռնեմ Մի անպտուղ ծառի դանդա~ղ մահո՞վ` Երկա~ր հոգեվարքիս ողջ ընթացքում Անվերջ երազելով ձիթապտղի մի ծառ` Հեռու~ - հեռու~ ինձնից, Քո չափ հեռու... Quote Link to post Share on other sites
Unregistered - M Posted May 7, 2006 Report Share Posted May 7, 2006 Հեղինե, եթե հնարավոր է, մի քիչ փոքր գրիր: Եդիթ-ը աշխատում է, եթե չեմ սխալվում, մի ժամ գրելուց հետո: Դրանից հետո փոխել ոչինչ չես կարող: Եթե պետք է ինչ-որ բան ուղղել, գրիր այստեղ, կամ ՊՄ: Quote Link to post Share on other sites
Guest Guest12568 Posted May 8, 2006 Report Share Posted May 8, 2006 OK Quote Link to post Share on other sites
Guest Guest12568 Posted May 8, 2006 Report Share Posted May 8, 2006 Անցած Սերերը -Իմ սերե՞րն անացած... Նախ ` նորից ասեմ, Որ սերը չունի շարունակություն, Այլ միայն սկի~զբ, Որ չի կրկնվում, Ինչպես...ծննդյան եզակի օրը; Եվ հետո...հետո` Որքան էլ ջանանք ու ձգտենք սիրել ` Երբեք ավելին չենք ունենալու, Ինչպես չի լինում ... ավելորդ ատամ: Սիրո համեմատ Թիվն ատամների շա՞տ ես համարում: Բայց մի մոռացի , որ ես, ճիշտն ասած. Դեռ չեմ բաժանվել ո~չ մի սիրածից. Իրենք են փոխել անուններն իրենց, Կերպարանքն իրենց, Իրենց հասակը, Իրենց տարիքը, Սակայն ոչ իրենց: Եվ ի~նչ փոխել են ` իրենք են փոխել, Իրե~նք , ոչ թե ես, - Այս մի մոռացիր: Եվ զուր մի հարցրու, Թե ո՞րն է եղել իմ ամենամեծ սերը: Մի հարցրու: Սերերը , սեր իմ, Եթե մինչև իսկ անհավասար են` Անհավասար են , ինչպես ...մատները . Ո՞ր մատդ կտրես` Պիտի շատ ցավի կամ պակաս ավի: Էլ ի՞նչ ամենա... Ախ այս ամենա -ն... Իսկ երբևիցե չե՞ս խելագարվել գեթ այն աստիճան, Որ հանակարծ մի օր լրջորեն խորհես, Թե դժբախտության մեր զգացումը Գալիս է հենց այդ ... այդ ամենա –ից. Անծանոթ է դա ոչ միայն բույսին, Այլև կենդանուն, Ապուշի~ն նաև, Եվ սրանք իրենց... դժբախտ չե~ն զգում... Ամենա չկա~: Վատ ու լավ կա լոկ: Ու եթե սեր է` Էլ ի՞նչ վատ ,ինչպե՞ս , Ու եթե սեր է ` Էլ ի՞նչ ամենա... -Իսկ անցած սերերն , ի~նչ է , չեն մեռնում: Իսկ եթե նույնիսկ , աստված չարասցե , մեռնում են նրանք, Դարձյալ ապրում են մեր տարողունակ հիշողության մեջ, Ինչպես մեր ...մեռած երեխաները... Ահավոր ցավը չեն վերհիշեցնում: Գրկի~ր ինձ: Մեղք եմ... Quote Link to post Share on other sites
Guest Guest12568 Posted May 8, 2006 Report Share Posted May 8, 2006 Թութակի կարոտ Ես հոգնել եմ ,շա~տ: Ու կան վայրկյաններ, Երբ ես ասում եմ. -Էլ քեզ չեմ սիրում: Սակայն ասում եմ այնքա~ն մտքիս մեջ, Ասես կողքիս ես և լսես պիտի: Իսկ մեզ յո~թ միլիոն մետր է բաժանում... Ու մինչև անգամ եթե դու լսես, Միթե՞ կլինես այնքա~ն միամիտ, Որ ինձ հավատաս: Այդպես հեշտ ու շուտ հավատացողին Իրոք չեմ սիրում: Բայց ինչու՞ եմ զուրկ , Ես ինչու ՞ եմ զուրկ Բոլոր հաճելի թուլություններից. Ոչ հավաքում եմ իրեր հին ու նոր , Ոչ ձուկ եմ բռնում , ոչ որսի գնում, Ծառ պատվաստելու ցանկություն չունեմ, Ու տանս մեջ էլ շներ չեմ սնում... Գոնե տանս մեջ ... թութա~կ պահեի: Ո թե տանս մեջ թութա~կ պահեի` Կվարժեցնեի ես նրան հիմա, Որ վաղնջական գուշակի նման Մի~շտ ու շարունակ միայն կրկներ . - Էլ քեզ չե~մ սիրում... Սակայն զուրկ եմ ես Բոլոր օգտակար թուլություններից ԵՍ զուրկ եմ այնքան, Որ մինչև անագամ Թութա~կ պահելու թուլության չունեմ: Եվ ապաստանած լոկ մի թուլության, Որ սեր է կոչվում Եվ գլխիս վրա դարձել է ... տանիք Ու... գլխարկի պես գլխիս է դրվել, Ապրում եմ այսպես եվ այսպես քայլում ` Գլխարկի տեղակ... գլխիս մի տանի~ք. -Մի նոր խեղկատակ, Որին չե՞ն տեսնում, Իսկ թե տեսնում են` Ինչու՞ չեն հապա քրքջում վրաս... Quote Link to post Share on other sites
Guest Guest12568 Posted May 8, 2006 Report Share Posted May 8, 2006 Օրհնություն Աստվա~ծ ձեզ հետ... Իսկ թե իրոք աստված չկա, Ձեզ հետ լինի թող երկինքը` Իր փոփոխման անմեռ ոգով. Գյուտի երկա~ր – երկա~ր ցավը` Կարճ բայց կարծր իր խնդությամբ. Արդարության կաղ նժույգը ` Ճշմարտության իր խթանով . Փոքրիկների պատվերն անմեռ Ու Մեծերի մեծ ստվերը Ձեզ հետ լինի... Quote Link to post Share on other sites
Guest Guest12568 Posted May 8, 2006 Report Share Posted May 8, 2006 Սերը` հանելուկ Ե՞րբ և ինչ՞պես է, Որ մենք մեր գլխով Կարծես դիպչում ենք արևի գլխին ՈՒ մեր ոտքերի տեղն ենք մոռանում, Քանի որ սրանք Խրված են լինում Օվկիանոսի խորունկ հատակում կարծես... Ե՞րբ և ինչ՞պես է, Որ մեր աչքերը Խոշորանալով ու լայնանալով Բռնում են կարծես ամբողջ դեմքը մեր, ՈՒ մոռանում ենք տեղը մեր սրտի, Որ տրոփում է արդեն... ամենու~ր` Մեր կրծքի նաև ա՛ջ կողմում, Նաև Մեր ծնկների՛ մեջ, Մեր կրունկների Ու մինչև անգամ ...ատամների՛ տակ... Եվ տնավորված մեր սիրտը Դարձյա~լ Տնավեր դարձած Ու թափառական դարձած վերստին, Ճամփաք է ընկնում Մաշված հետքերով անքուն կարոտի` Ինքն իրեն նորից դառնալու հույսով... Վերջապես, ասա՛, ե՞րբ և ինչո՞վ է, Որ ցավի հումը Եփվել-եռալով դառնում է տանջանք... Եվ մի այնպիսի~-այնպիսի~ տանջանք, Որ մեզ դարձնում է... կենտրոն աշխարհի: Quote Link to post Share on other sites
Guest Guest12568 Posted May 8, 2006 Report Share Posted May 8, 2006 ՆԱԽԵՐԳԱՆՔԻ ՓՈԽԱՐԵՆ Դու միշտ ինձ համար եղել ես կյանքում, Միշտ, թեկուզ հաճախ ուրիշի տեսքով- Այսօր աղմկոտ այս մեծ քաղաքում, Երեկ` հեռավոր ինչ-որ գյուղակում` Աչքերից պես բիլ երկնքի ներքո: Ես հենց քեզ հետ եմ խաղացել «տուն-տուն» Ու դղյակ շինել կավից ու քարից: Քեզնով է լցված մի մեծ մանկություն, Երազներով լի մի պատանություն Եվ ջահելություն մի փոթորկալից: Տասնյակ անուն ես ունեցել կյանքում, Տասնյակ ձևերով կանգնել ես իմ դեմ Եվ միշտ ներշնչել այն սերը մաքուր, Որ և իր տասնյակ էսքիզներն արդեն Քո պատկերով է այսօր ավարտել: Quote Link to post Share on other sites
Guest Guest12568 Posted May 8, 2006 Report Share Posted May 8, 2006 Ա~խ, ես գիտեմ, չէ~իր սիրում, Հիմա գիտեմ ես անկասկած... Վազվզում ենք մենք սեզերում, Խոտերի մեջ խոնավ ու թաց: Հետո նստում ուրախ ու գոհ, Երեքնուկի թուփ ենք քաղում Եվ այդ ծանոթ երեքնուկով «Սիրում-սիրում» անվերջ խաղում: Անուններում երեք հոգու Եվ դու կաս միշտ, և ես միշտ կամ Քո անունն եմ ես միշտ պոկում, Իսկ դու իմը` ո~չ մի անգամ: Որքան անգամ եմ ես վանել Տխուր մտքերն ինձնից հեռու Եվ վախեցել եմ միտք անել, Որ դու... որ դու ինձ չես սիրում: Չէ~,ինձ չէիր, չէիր սիրում... Թե չէ –ինչ է, բարդ էր այդքան Գտնել երեք անուններում Իմ անունը գեթ մեկ անգամ: Quote Link to post Share on other sites
HAYQ Posted May 8, 2006 Report Share Posted May 8, 2006 vortex kareli e kardal netum, Anlreli zangakatun@? Quote Link to post Share on other sites
Angel Posted May 9, 2006 Author Report Share Posted May 9, 2006 HAYQ http://hayeren.hayastan.com/psevak10.html Quote Link to post Share on other sites
Simon-Petros Posted May 9, 2006 Report Share Posted May 9, 2006 (edited) Հայեր ջան, սփյուռք ուղարկելու համար կարո՞ղ եք շտապ ուղարկել Գևորգ Էմինի "Սասունցիների պարը" և Պ. Սևակի "Որդուս" բանաստեղծությունները: Նախապես հայտնում եմ իմ խորին շնորհակալությունը: Edited May 9, 2006 by Simon-Petros Quote Link to post Share on other sites
Unregistered - M Posted May 9, 2006 Report Share Posted May 9, 2006 Սիմոն-Պետրոս Գեւորգ Էմինի Սասունցիների պարը` http://forum.hayastan.com/index.php?s=&sho...ndpost&p=481763 Quote Link to post Share on other sites
Guest Guest12568 Posted May 10, 2006 Report Share Posted May 10, 2006 Ինձ թվում էր նա գեղեցիկ, Ինձ թվում էր նրա նման Ուրիշ աղջիկ գյուղում չկա: Այս չի՞ խոսում սիրո մասին` ձեր կարծիքով: Մինչև հիմա կա այն հացին, Որի բնին մինչև հիմա Նրա անվան փորվածքը կա: Այս չի՞ խոսում սիրո մասին` ձեր կարծիքով: Նա ինձ համար թանկ էր, անգին, Ես առաջին անգամ հանգին Նրա անվամբ ծանոթացա: Այս չի՞ խոսում սիրո մասին` ձեր կարծիքով: Կարծես ինքս էլ ինձնից թաքուն, Կարմրելով թունդ ամոթից` Ես գողություն արի կյանքում. Նրա նկարը անհետացավ Մեր ջոկատի պատի թերթից... Արժե ՞ արդյոք շարունակել` ձեր կարծիքով... Quote Link to post Share on other sites
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.