Arm_Lionne Posted September 1, 2005 Report Share Posted September 1, 2005 Եթե հետագայում ինչ-որ մեկին նվիրված թեմա կփնտրես, նայիր ասածս link-ում: Թե չէ փնտրելով երբեք չես գտնի: Կորում են... ← ok Quote Link to post Share on other sites
Unregistered - M Posted September 2, 2005 Report Share Posted September 2, 2005 Ծաղկել է նորից իմ այգին, Սրտում իմ գարուն է արդեն, Սիրում եմ այնպե՜ս քնքշագին, Սիրում եմ, բայց ո՞ւմ` չգիտեմ: Դողում է սիրտս նորբաց, Նորբաց մի հորվարդի պես, Շրջում եմ սիրուց արբած, Շրջում ու երգում եմ ես... Quote Link to post Share on other sites
MiG-35 Posted September 2, 2005 Report Share Posted September 2, 2005 Ի դեպ, ես հեռավոր ազգակցական կապ ունեմ Տերյանի հետ… Ba! Quote Link to post Share on other sites
smally Posted September 2, 2005 Report Share Posted September 2, 2005 Ի դեպ, ես հեռավոր ազգակցական կապ ունեմ Տերյանի հետ… Ba! ← Inchkan heravor? Inchpes mek hay@ myusin? Quote Link to post Share on other sites
Arm_Lionne Posted September 2, 2005 Report Share Posted September 2, 2005 Ի դեպ, ես հեռավոր ազգակցական կապ ունեմ Տերյանի հետ… Ba! ← ISK DARANDI TESANKUYNIC? NUYNQAN HERAVOR? Quote Link to post Share on other sites
Arm_Lionne Posted September 2, 2005 Report Share Posted September 2, 2005 Մռայլ գիշերն է լռում, Խավար գիշերն ամենուր Ես վառել եմ խավարում Իմ ճրագը ոսկեհուր... Ստվերները ծածանոտ Կերերան ու կհանգչեն, Կզգամ քայլը քո ծանոթ, Քո խոսքերը կհնչեն: Դու անկարծ կհայտնվես Անակնկալ դու կգաս, Քաղցր սուտով կխաբես, Կսիրես ու կգթաս: Եվ մենության այս միգում ՈՒ խավարում այս մեռած Սեր կվառես իմ հոգում, Ազատությու՜ն ու երա՜զ... Մեղմաքայլ կհեռանաս, ՈՒ կմնամ միայնակ, Նորի'ց, նորի'ց կդառանաս՝ Խորհրդավոր ու հստակ: Մութ գիշերում կնստեմ՝ Լցված սիրով խնդագին, Քո գաղտնիքը ես գիտեմ Բայց չեմ ասի ոչ ոքին... Մռայլ գիշերն է լռում, Խավար գիշերն ամենուր, Ես վառել եմ խավարում, Իմ ճրագը ոսկեհուր... Quote Link to post Share on other sites
Unregistered - M Posted September 7, 2005 Report Share Posted September 7, 2005 К моей могиле подходить не надо, Не надо ни цветов, ни скорбных поз- Вдруг плакать захочу я, как когда-то, А в смолкшем сердце не найдется слез. Пусть остывает одинокий холмик Там, где умолк нестройный гул земной. Пусть ни одна душа меня не помнит, Пусть тишина сомкнется надо мной. К моей могиле подходить не надо, Позвольте мне вдали от суеты В забвенье кануть. Сердце будет радо Не знать, что есть страданья и мечты... Quote Link to post Share on other sites
Arm_Lionne Posted September 8, 2005 Report Share Posted September 8, 2005 К моей могиле подходить не надо, Не надо ни цветов, ни скорбных поз- Вдруг плакать захочу я, как когда-то, А в смолкшем сердце не найдется слез. Пусть остывает одинокий холмик Там, где умолк нестройный гул земной. Пусть ни одна душа меня не помнит, Пусть тишина сомкнется надо мной. К моей могиле подходить не надо, Позвольте мне вдали от суеты В забвенье кануть. Сердце будет радо Не знать, что есть страданья и мечты... ← wowwwwwwwww ինչ գեղեցիկ է այս բանաստեղծությունը ռուսերեն: Ես երբեք հայ գրողների ստեղծագործություները ռուսերեն չեի կարդացել, շաաատ լավ է ստացվել սա երբ որ դեպրեսիոն վիճակ է մոտս լինում , էտ ժամանակ եմ կարդում ....սա էլ հայերեն տարբերակը Իմ գերեզմանին դուք չըմոտենաք, Հարկավոր չէ ինձ ո՛չ ծաղիկ, ո՛չ սուգ. Հանկարծ կըզարթնի ջերմ լալու փափագ, Սիրտըս չի գտնի ոչ մի արտասուք: Իմ գերեզմանը թող լինի հեռվում, Ուր մահացել են շշուկ, երգ ու ձայն. Թող շուրջս փռվի անանց լռություն, Թող ինձ չըհիշեն, թող ինձ մոռանան: Իմ գերեզմանին դուք չըմոտենաք, Թողե՛ք, որ հանգչի իմ սիրտը հոգնած, Թողե՛ք, որ լինեմ հեռավոր, մենակ.- Չըզգամ, որ կա սե՛ր եւ ցնո՛րք, եւ լա՛ց… Quote Link to post Share on other sites
Arm_Lionne Posted September 8, 2005 Report Share Posted September 8, 2005 Սևերով, սևերով կպատեմ, Իմ սիրտը, իմ սերը շորորուն, Ջահերը, ջահերը կմարեմ Իմ կյանքի, իմ հոգու օրորուն: Կփակվեմ, կփակվեմ իմ խցում ՈՒ մենակ մեն-մենակ կմնամ, Խոհերի, մտքերի օվկիանում Մինչև լույս, մինչև մութ կլողամ: Դու գնա',դու անցիր քո ճամփեն, Ցողաշաղ,հուսաշաղ, վեհորեն, թող ապրե, թող շնչե քո հոգին Նոր հույզով, անհայտով անմեկին: Բայց մի օր զղջումի կսկիծով թե դառնաս քո անցած ճամփեքով, Եկ ինձ մոտ , ես կելնեմ քո դիմաց Իմ հոգու խորանի լույսերով: Իսկ այժմ սևերով կպատեմ Մոռացված, արնաքամ իմ հոգին, Լույսերով, հույսերով կսպասեմ Քո դարձին. իմ կյանքի ծնունդին: Quote Link to post Share on other sites
Unregistered - M Posted September 27, 2005 Report Share Posted September 27, 2005 wowwwwwwwww Իհարկե գեղեցիկ է, բայց հայերեն տարբերակին չի հասնի: Շնորհակալություն: Կանգնի՛ր, անկյալ ժողովուրդ, Եվ հավատա՛, և տոկա՛, Քո վշտում կա վեհ խորհուրդ Եվ խաչվածին մահ չկա. Պարզվի՛ր պայծառ դեպի վեր, Ցոլա՛ հրով անարատ, Երկիրն մոխիր ու ավեր, Դու, անմահ սիրտ, Արարա՛տ: Ժամ է, ե՛լ նորից, իմ ծիրանավառ, Զրահավորվի՛ր խանդով խնդագին, Վառի՛ր երկունքի գիշերում խավար Հրով մկրտված Նաիրյան հոգին... Quote Link to post Share on other sites
*Mar* Posted December 23, 2005 Report Share Posted December 23, 2005 ԱՆԱՆՈԻՆ ՍԵՐ Իմաստուն խոսքեր սովորեցի ես, Որ հրապուրեմ զորությամբ մթին, Հոգիդ կախարդեմ ու հմայեմ քեզ, Ինձ այրող հուրը նետեմ քո սրտին։ Բայց բոլոր խոսքերն իզուր են արդեն, Թալիսմանները՝ մեռած և անուժ, Հըմայք և դյութանք անզոր են քո դեմ... — Արդյոք ո՞վ գիտե անունըդ անուշ... Quote Link to post Share on other sites
*Mar* Posted December 24, 2005 Report Share Posted December 24, 2005 ՍԻՐԱՀԱՐՎԱԾԸ Դու գնում ես տուն, և դեռ քո վերջին Խոսքի հնչյունը չի մարել օդում, Անզոր եմ արդեն այս խենթ կարոտում, Եվ կամքըս թույլ է, և միտքըս չնչին: Խենթացած բեռից այս չար մենության, Ես դուրս եմ վազում քեզ որոնելու, Տեսնելու ցոլքըդ գեթ հեռվից-հեռու Եվ հսկելու քեզ ըստվերի նըման... Այս մութ ժխորում իմ սիրտն է մաշում Մենակությունը հավիտյան խոցող, Անցնում եմ արագ ես ձեր փողոցով Եվ խենթ մշուշում ոչինչ չեմ հիշում: Ձեր դռան առաջ կանգնում եմ երկար,— Գուցե դու հանկարծ «պատահմամբ» դուրս գաս, Կարոտըս, գուցե, դու հանկարծ զգաս Եվ հասկանաս իմ հուզումը տխուր: Սակայն ուզում եմ, որ ինձ չըտեսնես, Չըգիտեմ ինչո՛ւ ձեր զանգն եմ տալիս, Փախչում եմ... փախչում... և հեռանալիս Փառաբանում եմ, օրհներգում եմ քեզ... Quote Link to post Share on other sites
*Mar* Posted December 24, 2005 Report Share Posted December 24, 2005 Երբ վարդ ամպերի հրդեհն է դողում, Իրիկնաժամին նստում եմ մենակ Կանաչ առվի մոտ, ուռիների տակ, Ու հոգնած սիրտըս էլ չի դժգոհում: Անցած օրերի հուշերն եմ թերթում Եվ խաղաղ սրտով, անխռռվ-մենակ, Քնքուշ երգերից հյուսում եմ մանյակ, Որ պճնեմ սիրով պատկերըդ տրտում: Եվ իմ մութ կյանքի սևերում դժկամ՝ Ես գիտեմ, պիտի ժպտաս, լուսավոր, Պիտի ողջունես ուղիս հեռավոր. — Սրբազա՜ն երազ, կարոտալի՜ ժամ... Quote Link to post Share on other sites
*Mar* Posted December 24, 2005 Report Share Posted December 24, 2005 Ցերեկը լռեց... Երկինքը վառեց ոսկե բուրվառներ, Լույսերը քնքուշ գրկեցին անուշ երկինք, ծով ու հող. — Ա՜խ, եթե մեկը իմ հոգին այդ մեղմ լույսերին խառներ Եվ փայփայեր իմ հոգնատանջ սրտի թախիծը մաշող... Լքված իմ հոգին տանջում է կրկին տանջանքը մռայլ, Եվ անուն չունի տանջանքը սրտիս, տենչանքը գաղտնի. — Ա՜խ, եթե մեկը իմ սրտին նետեր նոր հույսերի փայլ, Մեղմաբար ասեր, քնքուշ համոզեր, որ նա կըգտնի... Quote Link to post Share on other sites
*Mar* Posted December 24, 2005 Report Share Posted December 24, 2005 Երեկոն փըռեց իր թևերը մութ, Անուշ նիրհեցին երկինք ու երկիր.— Աչքերըդ փակիր, ինձ քնքուշ գրկիր, Սուտ կյանքին խառնիր երազանքը սուտ: Լայն ըստվերները ընկան անաղմուկ, Անուշ նիրհեցին ծով, անտառ ու լեռ... Ես քեզ կըպատմեմ ոսկե հեքիաթներ, Իմ սիրուն մանուկ, իմ քնքուշ մանուկ... Կրծքիս դիր դեմքը քո տխրադալուկ, Մոռացիր կյանքի տառապանքը մութ, Սուտ կյանքին խառնիր երազանքը սուտ, Իմ սիրուն մանուկ, իմ քնքուշ մանուկ... Անուշ նիրհեցին ծով, անտառ ու լեռ, Ննջեցին անուշ երկինք ու երկիր. Աչքերըդ փակիր, ինձ քնքուշ գրկիր, Ես քեզ կըպատմեմ ոսկե հեքիաթներ... Quote Link to post Share on other sites
*Mar* Posted December 24, 2005 Report Share Posted December 24, 2005 Բյուր մարդոց մեջ, Պաղ մարդոց մեջ, Որպես տրտում Անապատում — Մենակությո՜ւն, Մենակությո՜ւն... Ախ, այս տրտում, Երկրի ցրտում Անլուր ընկան, Անխոս հանգան Երկնքի հուշ Երգերս անուշ: Եվ իմ հոգում, Ցուրտ ու միգում, Խինդը մեռավ, Բախտը մարավ Անվերադարձ, Անվերադա՜րձ... Quote Link to post Share on other sites
*Mar* Posted December 24, 2005 Report Share Posted December 24, 2005 Սարի ետևում շողերը մեռան. Անուշ դաշտերը պատեց կապույտ մեգ. Տխուր երեկոն զարկել է վրան. — Սիրտըս կարոտով կանչում է քեզ՝ ե՛կ: Խորհրդավոր է երկինքն երազուն. Վարսաթա՜փ ուռի, դողդոջո՜ւն եղեգ. Արծաթ խոսքերով աղբյուրն է խոսում. —Սիրտըս կարոտով կանչում է քեզ՝ ե՛կ: Ծաղիկներն ահա քնքուշ փակվեցին, Բացվեցին երկնի ծաղիկներն անհաս. Սև տագնապները իմ սիրտը չցրին. — Արդյոք ո՞ւր ես դու, իմ անուշ երազ: Սիրտ իմ, այդ ո՞ ւմն ես դու իզուր կանչում, Տե՛ս՝ գիշերն անցավ, աստղերը մեռան, Մենավոր իմ սիրտ, մոլորված թռչուն, Կարոտիդ կանչը չի հասնի նրան... Quote Link to post Share on other sites
*Mar* Posted December 24, 2005 Report Share Posted December 24, 2005 ՏԽՐՈՒԹՅՈՒՆ Սահուն քայլերով, աննշմար, որպես քնքուշ մութի թև, Մի ըստվեր անցավ ծաղիկ ու կանաչ մեղմիկ շոյելով. Իրիկնաժամին թփերն օրորող հովի պես թեթև Մի ուրու անցավ, մի գունատ աղջիկ ճերմակ շորերով... Արձակ դաշտերի ամայության մեջ նա մեղմ շշնջաց, Կարծես թե սիրո քնքուշ խոսք ասաց նիրհող դաշտերին.— Ծաղիկների մեջ այդ անուրջ կույսի շշուկը մնաց Եվ ծաղիկները այդ սուրբ շշուկով իմ սիրտը լցրին... Quote Link to post Share on other sites
*Mar* Posted December 24, 2005 Report Share Posted December 24, 2005 ՀՈՒՇԵՐԻ ԵՐԿՐՈԻՄ Կյանքը լռում է, աղմուկը մեռնում. Մի անծանոթ ձեռք նուրբ մթնշաղում Անցյալն ու ներկան իրար է խառնում, Ւմ սրտում ոսկե անձրև է մաղում: Մի քնքուշ լույս կա իմ հոգու համար — Ամեն ինչ ունի չըմեռնող մի կյանք, Կա խորհրդավոր, դյութող մի խավար, Ուր բախտից քաղցր են տրտունջ ու տխրանք: Մի քաղցըր վիշտ կա անդարձ անցածում, Վերհուշերի մեջ — մի անսուտ դրախտ, Մի անանց վայելք, անխաբ հիացում — Կյանքից գեղեցիկ ցնորական բախտ... Quote Link to post Share on other sites
*Mar* Posted December 24, 2005 Report Share Posted December 24, 2005 ԱՇՆԱՆ ՏՐՏՄՈԻԹՅՈԻՆ Կրկին իմ հոգում Ւջավ մշուշոտ, արցունք անձրևող Տրտում իրիկուն. Իմ սրտում անցավ Մահացող ծաղկանց բույրը ցավ բերող, Համբույրը խոնավ. Կրկին պաղ միգում Ամպոտ երկինքը մեռած լույսերի Թաղումն է սգում: Հողմը սրարշավ Հոգուս դալկացած ծաղիկ հույսերի Թերթերը տարավ... Անջատման ցավոտ Ձայներ դողացին ու հեզ դալկացան Հեռվում անծանոթ. Կըրակներն անձայն Լացող ամպերի միգում անսահման Թոշնեցի՜ն, անցա՜ն. Անձրևն անընդհատ Մաղում է վհատ թաղումի կոծով,— Տխուր, հուսահատ... Իմ հոգու մեջ է՛ լ Աշուն է իջել անամոք լացով, Ւմ հոգու մեջ է՛լ... Quote Link to post Share on other sites
*Mar* Posted December 24, 2005 Report Share Posted December 24, 2005 Երբ պայծառ օրըդ տխուր կըմթնի, Եվ սիրտըդ կայրե թունավոր կասկած, Վհատ սոսկումի տանջանքով կըզգաս, Որ որոնածըդ բնավ չես գտնի... Բայց դու կըգնաս, օ՜, դու չես կանգնի, Վերջին լույսերը մեղմ կվախճանեն, Վերջին հույսերդ կըդավաճանեն, — Դու որոնածըդ բնավ չես գտնի... Եվ երբ չի մնա ոչ մի հույս գաղտնի, Սիրտըդ կըճչա, արդյոք ո՞ւր ես, կա՞ս, Հողը կըգրկես և կըհեկեկաս. — Ո՛չ,— կարձագանքվի,— բնավ չես գտնի... Quote Link to post Share on other sites
*Mar* Posted December 24, 2005 Report Share Posted December 24, 2005 ՀՐԱՇՔ-ԱՂՋԻԿ Հրաշք-աղջիկ, գիշերների թագուհի, Ճառադայթող քո աչքերով դու եկար, Ոսկե բոցով լցրիր հոգին իմ տկար, Հրաշք-աղջիկ, ցնորքների դիցուհի... Կախարդ լուսնի հրապուրող շողի պես Դու ժպտացիր գուրգուրանքով սեթևեթ, Ազատ սիրտըս շղթայեցիր առհավետ, Հրաշք-աղջիկ, դո՛ւ, միշտ հաղթող ու միշտ հեզ: Դու մի ցավոտ հիացումի երգ գիտես, Քո ժպիտում կա խորհուրդի մի փայլանք, Քո աչքերում կա մի անանց զմայլանք. Դու չըմեռնող մի վայելքի խոսք գիտես... Հրաշք-աղջիկ, անհայտ երկրի մանուշակ, Գիշերային արեգակի ճառագայթ,— Դու իջնում ես՝ կարող, որպես մահու խայթ, Քնքուշ, որպես անդարձ բախտի հիշատակ... Quote Link to post Share on other sites
*Mar* Posted December 24, 2005 Report Share Posted December 24, 2005 ԱՇՆԱՆ ՄԵՂԵԴԻ Աշուն է, անձրև... Ստվերներն անձև Դողում են դանդաղ... Պաղ, միապաղաղ Անձրև՜ ու անձրև ... Սիրտըս տանջում Է ինչ-որ անուրախ Անհանգստություն... Սպասիր, լսիր, ես չեմ կամենում Անցած լույսերից, անցած հույզերից Տառապել կրկին. Նայիր, ա՜խ, նայիր, ցավում է նորից Իմ հիվանդ հոգին... Անձրև է, աշուն... Ինչո՞ւ ես հիշում, Հեռացած ընկեր, մոռացած ընկեր, Ւնչո՞ւ ես հիշում. Դու այնտեղ էիր, այն աղմկահեր Կյանքի մշուշում... Դու կյա՛նքն ես տեսել, դու կյա՛նքն ես հիշում — Ոսկե տեսիլնե՜ր, անուրջների լո՜ւյս... Ես ցուրտ մշուշում. Իմ հոգու համար չկա արշալույս — Անձրև՜ է, աշո՜ւն... Quote Link to post Share on other sites
*Mar* Posted December 24, 2005 Report Share Posted December 24, 2005 FATUM Կախարդական մի շղթա կա երկնքում՝ Աներևույթ, որպես ցավը խոր հոգու. Իջնում է նա հուշիկ, որպես իրիկուն, Օղակելով լույս աստղերը մեկ֊մեկու: Մեղմ գիշերի գեղագանգուր երազում՝ Այն աստղերը, որպես մոմեր սրբազան, Առկայծում են կարոտագին, երազուն՝ Հավերժաբար իրար կապված և բաժան: Ես ու դու էլ շղթայված ենք իրարու. Կարոտավառ երազում ենք միշտ իրար, Միշտ իրար հետ, բայց միշտ բաժան և հեռու, Աստղերի պես և՛ հարազատ, և՛ օտար... Quote Link to post Share on other sites
*Mar* Posted December 24, 2005 Report Share Posted December 24, 2005 Քո մազերի ցնորական փայլը պայծառ, Ժայռից իջնող ջրվեժի պես առատահոս, Քո աչքերի խորությունը հրդեհավառ, Ուր վառված են մութ ցանկության ջահեր անխոս: Քո ժպիտը թունոտ ծաղկանց բույրի նըման, Որ տիրաբար արբեցնելով մահ է բերում, Քո խենթ մարմնի սարսուռները երջանկության Ախտաբորբոք արևներ են բոցավառում... Թույլ տուր սուզվեմ քո աչքերի անդունդը մութ, Թույլ տուր ծծեմ քո մազերի բուրմունքն անուշ, Բորբոքիր ինձ քո հույզերով քաղցր ու անգութ, Մարիր իմ մեջ, մարիր իմ մեջ ցընորք ու հուշ... Quote Link to post Share on other sites
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.