Figaro Posted December 22, 2008 Report Share Posted December 22, 2008 Da da druzya , ia redko zaxoju ! Vi menia prostite,prosto est chelovek kotori menia psotoianno zanimaet i ne daiot vzdoxnut :D Мой дорогой Hambarcum, это же замечательно, что есть в Вашем кругу люди, которые в Вас нуждаются, которые занимают Ваше время. Поверти мне, хуже обратное! Хуже, когда Вы никому не нужны, когда Ваше время никому не нужно! Quote Link to post Share on other sites
Figaro Posted December 24, 2008 Report Share Posted December 24, 2008 Вечерний Тбилиси №99 (18129) 24 декабря 2008 года ОТЦЫ И ДЕТИ ВЫЯСНЯЮТ ОТНОШЕНИЯ Тбилисский государственный армянский драматический театр имени П. Адамяна показал премьеру - пьесу Марка-Жильбера Соважона "Чао" в постановке Левона Уэуняна. Спектакль был встречен публикой с большим интересом. Мы беседуем с режиссером-постановщиком пьесы Левоном Узуняном. - Левон Акопович, как возникла идея постановки этого спектакля? - С пьесой Соважона я познакомился более 30 лет назад. С тех пор мысль о воплощении ее на сцене не покидала меня. Но обстоятельства складывались таким образом, что реализовать этот замысел никак не удавалось. И вот сейчас, наконец, он осуществился. - Ваша постановка была встречена публикой с большой симпатией. В чем, на ваш взгляд, причина успеха спектакля? - Я полагаю, привлекла актуальность темы пьесы - вечная проблема "отцов и детей". Конфликты родителей и детей, их разногласия и усилия понять друг друга всегда интересны и неисчерпаемы во всех поколениях. Хотел бы добавить, что в пьесе также проходит тема "Ромео и Джульетты", представленная в комедийном плане, - воссоединению двух любящих сердец мешают родительские предрассудки. - Как вы считаете, какая тематика наиболее привлекательна для современной молодежи? И какая темя представляет особый интерес для вас? - Думаю, самые разнообразные сюжеты способны заинтересовать и тронуть за живое нынешнее молодое поколение. Главное, чтобы каждая тема была донесена до сердца зрителя на доступном ему языке. Чтобы понимать наших детей, мы должны научиться говорить на их языке, а не заставлять их выучить наш язык, уже порядком устаревший. А мне самому наиболее серьезной кажется тема "гадкого утенка". Очень интересно следить за развитием и преображением характера людей, внутренним противостоянием человека и борьбой с самим собой. - Изменился ли ваш подход к пьесе за эти 30 лет, какой вы ее представляли вчера и какой вы ее увидели сегодня? - Подход, конечно, изменился, исходя из новых обстоятельств, образа жизни, восприятия событий на фоне современных реалий и моральных ценностей. Актеры воспроизводят чувства и переживания, отталкиваясь от современных реалий. Но проблема поколений и конфликт "отцов и детей" представлены в нашей постановке такими же, какими они были 30 лет назад. - Наряду с известными актерами армянского театра, такими как Жираир Карапетян, Анжела Казарян, Ирина Бадалян, в спектакле дебютирует молодежь - выпускники студии вашего театра. Как вы оцениваете их работу? - Я доволен их игрой, хотя им еще предстоит совершенствоваться. Это их первый серьезный спектакль, он будет хорошей школой, которая может стать точкой отсчета в их творческом росте. Беседовала Алина СТЕПАНОВА Фото Ашота Симоняна Quote Link to post Share on other sites
Figaro Posted December 30, 2008 Report Share Posted December 30, 2008 Мои дорогие участники форума Hayastan.com (и особенно форумчане топика Спектакли Тбилисского Армянского Театра) от всей души поздравляю всех Вас с наступающим Новым 2009 годом!!! Желаю добра, любви, радости и много денег!!!! Quote Link to post Share on other sites
Tereza Posted December 31, 2008 Report Share Posted December 31, 2008 (edited) Սիրելի Ադամյանցիներ, ի սրտանց եմ շնորհավորում, եղեք ուրախ ու երջանիկ! Edited December 31, 2008 by Тереза Quote Link to post Share on other sites
Figaro Posted January 2, 2009 Report Share Posted January 2, 2009 4, 5, 6 и 7 января 2009 года Начало спектаклей в 14-00 Художественный руководитель театра Армен БАЯНДУРЯН Мы рады видеть Вас в нашем театре! Перешлите, пожалуйста, это сообщение своим друзьям и знакомым, проживающим в Тбилиси. Quote Link to post Share on other sites
Tereza Posted January 5, 2009 Report Share Posted January 5, 2009 4, 5, 6 и 7 января 2009 года Теперь ясно, где наш Hambarcum! Quote Link to post Share on other sites
Figaro Posted January 5, 2009 Report Share Posted January 5, 2009 Теперь ясно, где наш Hambarcum! Тереза, Вы Чудо! :lol: Quote Link to post Share on other sites
Tereza Posted January 14, 2009 Report Share Posted January 14, 2009 Тереза, Вы Чудо! :lol: Ой, я тоже так думаю... Тогда можно фотики в студию... :lol: Quote Link to post Share on other sites
Figaro Posted January 14, 2009 Report Share Posted January 14, 2009 Тогда можно фотики в студию... :lol: Тереза jan, я постараюсь достать и установить фотографии новогоднего представления, а пока вот, рецензия из Тбилисской газеты «Врастан» на спектакль «Чао!» ԱՄԱՆՈՐԻ ՇԵՄԻՆ՝ ԱՄԱՆՈՐՅԱ ՏՐԱՄԱԴՐՈՒԹՅՈՒՆ Նույնիսկ ոչ լավատեսները ներկայացումից հեռացան սպասումով եւ հույսով լցված ինչ իմանաս, մեկ էլ տեսար, իր բախտն էլ բերի՝ ինքն էլ •տնի աշխատանք կամ հարսնացու… Լավ տրամադրությո՞ւն եք ուզում՝ եկեք դիտելու մեր ներկայացումը: Թբիլիսիի Պ. Ադամյանի անվան պետհայդրամ թատրոնի ճաաչված ռեժիսոր Լեւոն Ուզունյանի հերթական՝ ֆրանսիացի ժամանակակից դրամատուր• Մ. Սովաժոնի «Չաո» պիեսի բեմադրության ենթատեքստը հենց այդ էր: Եվ ասենք, որ, ի պատիվ Ուզունյանի ռեժիսորական բացառիկ արհեստավարժ աշխատանքի, ով իր •րեթե բոլոր ներկայացումներում կարողանում է հանդիսատեսին առաջարկել հետաքրքիր հո•եբանական խդիրներով ապրող հերոսներ, եւ ի պատիվ փայլուն դերակատարումների, հանդիսատեսը, իրոք, բարձր տրամադրությամբ հեռացավ սրահից: Իր պրեմիերայից՝ դեկտեմբերի 5-ից հետո մինչեւ տարվա վերջ՝ «Չաոն» չիջավ բեմից ու, ամենակարեւորը, դիտվեց հաճույքով: Եւ դա ամանորի շեմին, իսկ նոր տարվա խորհուրդը •իտենք բոլորս ինչ տրամադրությամբ այն դիմավորես, այնպես ողջ տարիդ կանցնի: -Պարոն Ուզունյան, անկասկած, Դուք էլ լավ տրամադրությամբ եք սկսում 2009-ը: -…Ու նաեւ նոր ո•եւորությամբ եւ հույսերով, որ աշխատանք ու եռանդ խորհրդանշող Ցուլը մեր այս տրամադրվածությունը կպար•եւատրի արժանիորեն: -Սա ձեր հերթական կոմեդիան է, ինչո՞ւ եք վերջին ժամանակներս դիմում հատկապես ա’յդ ժանրին: -Երեւի, այն պատճառով, որ ես ինձ որոշակիացրեցի այդ ժանրում: Դա ի’մ ժանրն է: Համենայնդեպս ա’յն մթնոլորտը, որտեղ ես ինձ լավ եմ զ•ում, որտեղ, պարզապես, լողում եմ, կոմեդիան է: -Ձեզ համար, իբրեւ ռեժիսորի, կարեւո՞ր է , որ Դուք ներկայացման մեջ ներդնեք Ձե’ր ենթատեքստը: -Ցանկացած ռեժիսոր ունի այդ ենթատեքստը: -Եւ որն է ձե’րը_ -Իմը, որը ջանում եմ ներկայացումից ներկայացում զար•ացնել, «Անճոռնի ճուտիկը» հեքիաթի թեման է: Ընդհանրապես, ինձ շատ է հետաքրքրում փոխակերպման երեւույթը: Ինձ համար անհասկանալի է բնության այդ •աղտնիքը, երբ տ•եղ թռչունը վերածվում է •եղանազ կարապի կամ՝ որդը դառնում է թիթեռ… Մենք եւս ենթարկվում ենք փոփոխությունների: Տասը տարեկանում դու այն չես, ինչ քսանում, քառասուն տարեկանում այլ ենք քան հիսունում, իսկ մի տասը տարի հետո չենք լինի այսօրվանը: Մենք արտաքնապես ու էությամբ այլակերպվում ենք: Գլխավորն ա’յն է, որ փոխակերպումը լինի բարի նախ՝ մեզ, ապա՝ մեր կողքին •տնվողների համար: իմ բեմադրություններում ես հենց այդ պայծառափոխությունն եմ ուզում ցույց տալ: -«Չաո» ի մեջ նման այլակերպում ապրեց հայր Կուֆիսելը, այո՞: Եւ Սեր•եյ Սաֆարյանի համոզիչ խաղի շնորհիվ՝ մենք հավատացինք հերոսին, բայց չէ որ այդ նույն հաջողությամբ մարդ կարող է դեպի վատը փոխվել։ -Այստեղ չպետք է մոռանալ մի նրբություն. «վերափոխվել» նշանակում է դառնալ ավելի’ լավը, դառնալ •եղեցիկ, իսկ •եղեցիկը չար չի կարող բերել։ Եւ պետք է զ•ուշորեն պահպանել ու փայփայել այն։ -Լեւոն Ուզունյանը ո՞րն է համարում հաջողության ի’ր բանալին։ -Երեւի ա’յն, որ չեմ սիրում արհեստական էֆեկտ ստեղծել, արհեստական տպավորություն հարուցել… Չեմ սիրում բեմի վրա դիկտատոր լինել… Ինձ համար կարեւոր է, որ դերասանը ո’չ իմ թելադրանքով, այլ իր ներքի’ն համոզմունքով անցնի մի կետից մյուսը։ Ինքնուրույնաբար •իտակցի ա’յն բնականը, ինչ պետք է արվի տվյալ դեպքում։ Այդ պարա•այում նա երբեք չի հարցնի՝ «Իսկ ինչո՞ւ եմ ես ա,յս անում»։ Այդ հարցը չպիտի ծնվի դերասանի մեջ։։ Վերջապես, կարեւորը ռեժիսորի համար ա’յն ընդհանուր մթնոլորտի ստեղծումն է, որը դերասանին ստիպի հաճույքով •ալ փորձի։ -Այլ կերպ ասած, ձեր դերասանների բախտը բերել է… -Ես կասեի, որ նաեւ ի’մ բախտն է բերել։ -Պիեսի հերոսի բախտը, իրոք, բերում է, իսկ ի՞նչ դաս կարող է քաղել դրանից մեր ա’ յն հանդիսատեսը, որը չունի իր «բոսի» հետ խնամիանալու եւ այդպիսով •ործ •տնելու հնարավորություն, ինչպես դա կատարվում է ներկայացման մեջ։ -Այսօրվա իրականությունը շատ բարդ է, կյանքը ծանր է։ Արժի՞, արդյոք, էլ ավելի թանձրացնել երան•ը եւ ասել, թե, •իտե՞ք, մենք ավելի վատ ենք ապրում, քան իրականում տեսնում եք… Ես խուսափել եմ այդ թանձրացումից եւ ուզում եմ, որ հանդիսատեսը լավ տրամադրությամբ համակվի, չէ՞ որ նա եկել է՝ •եթ մի կարճ միջոց մոռանալու իր խնդիրները։ Հարկավոր է նրան հուսադրել, եւ դա է մեր նպատակը։ Իսկ այն, որ մենք վատ եք ապրում, իրականում, ժամանակավոր երեւույթ է։ Այս զ•ացումը պետք է հարուցի ներկայացումը։ Ինչ կատարվում է բեմին, մի փոքր այլ կերպ կարող է կատարվել նաեւ մեր կյանքում։ Չէ՞ որ մենք չ•իտենք, թե ուրախությունը կամ տխրությունը, երջանկությունը կամ դժբախտությունը ինչ ճանապարհներով են •ալիս մեզ։ Եւ դա մեր կյանքի իմաստն է։ Ամենայն հավանականությամբ, նույն կերպ, նույնիսկ մեր բարդ կյանքում, բոլորովին պատահաբար, կարող ես դուրս •ալ տանից աշխատազուրկ եւ վերադառնալ աշխատանք •տած՝ ինչ որ ծանոթի կամ անծանոթի աջակցությամբ։ Դա եւս հնարավոր ու նույնքան անհերքելի է։ -Դուք կարեւորո՞ւմ եք ներկայացման անպայման երջանիկ ավարտը։ -Այո, եւ, ընդհանրապես, ես կողմ եմ «happy end» ին։ Տեղին է, այս հարցի հետ կապված, մի միջադեպ հիշելը։ Նոր էի վերադարձել Մոսկվայից եւ աշխատում էի, այսպես ասած, մոսկովյան հովերով։ Հան•ուցյալ Սոս Նիկոլայեւիչ Սոսյանը՝ Վրաստանի վաստակավոր արտիստը, տեսնելով իմ այդ ջանքերը, փորձից հետո՝ մտերմորեն ասաց. «Լեւոն, դու կարող ես բեմադրել ի՜նչ ուզենաս, հերոսներիդ կարող ես ներկայացնել ամենադրամատի՜կ վիճակներում, բայց այդ ամենը մի պայմանով, որ վերջում նրանք ամուսնանան»։ Հետա•այում ինքս էլ համոզվեցի, որ հանդիսատեսին շատ է պետք, որ ներկայացումը երջանիկ ավարտ ունենա։ -Իմիջիայլոց, ներկայացումից հետո՝ շատերը զարմանում էին, որ ֆրանսիացուն նույնպես կարող է մտահո•ել իր 18-ամյա դստեր •իշերը տուն չ•ալը։ -Շատ իզուր է այդ զարմանքը։ Սովորաբար, մեր սխալ մոտեցումը •ալիս է նրանից, որ մենք, ըստ ֆիլմերի, ստեղծել ենք ֆրանսիացու մեր ստերեոտիպը։ Ճիշտ այդպես էլ ֆրանսիացին ունի կովկասցու իր ստերեոտիպը։ Իրականում այդպես չէ։ Կա պուրիտանական(մաքրակրոն) Ֆրանսիա, կա ազատ կյանք վարող Ֆրանսիա, կա ընտանեսեր ֆրանսիա։ Ընտանիքը սրբություն է նաւ Ֆրանսիացու համար։ Թե ինչպես նա կապրի մինչ ամուսնանալը, իր խնդիրն է, բայց ամուսնանալուց հետո՝ նա պատասխանատու է ընտանիքի առջեւ։ Ըտանիքը արդեն ընկալվում է իբրեւ մի անխորտակ ամրոց։ Հենց դրա համար էլ նրանք չեն շտապում շուտ ամուսնանալ եւ մանավանդ եկեղեցում պսակադրվել, քանի որ եկեղեցին չի թույլատրում ամուսնալուծվել։ -Ի՞նչ կարծիքի եք դերակատարների մասին։ -Ես սիրում եմ իմ դերասաններին։ ես շա՜տ եմ սիրում իմ դերասաններին։ Հատկապես այն պահերին, երբ աշխատում եմ նրանց հետ, պաշտում եմ նրանց։ Աշխատելիս՝ ինձ համար չկա վատ դերասան։ Դա իմ մտածելակերպն է ։ Ես այդպես եմ ապրում։ Այդպես, ահա, ես շատ ուրախ եւ •ոհ եմ, որ աշխատում եմ Վրաստանի վաստակավոր արտիստ Ժիրայր Կարապետյանի հետ(Մարտինե)։ Արտաքինից բխող իր, այսպես ասած, ողջ տրամաբանականությամբ հանդերձ, նա նեքին բացառիկ խորքով օժտված դերասան է։ Կարապետյանի խաղը հա•եցված է ենթատեքստերով, ինչը նա վարպետորեն դրսեւորում է այնպիսի նյուանսներով, որ նույնիսկ դժվար է ենթադրելը։ Հետո, նա ավանդական դպրոցի այն ներկայացուցիչն է, որն իր դերը ստանալուց հետո, այն արտա•րում է, որպեսզի դարձնի ի’ր ձեռա•իրը, ի’ր տեքստը ու իր դերը։ Այդ շատ կարեւոր է եւ ուսանելի երիտասարդների համար։ Ես հաճույքով եմ աշխատում Անժելա Ղազարյանի հետ (տիկին Մարտինե)։ Շատ ինքնատիպ դերասանուհի է, շատ անդադրում, երբեք եղածով չբավարարվող։ Անընդհատ որոնում է եւ, ամենալավ իմաստով, անընդհատ ուտում է ինքնիրեն։ Իրա Բադալյանին(Վյուրմ) ճանաչում եմ շատ վաղուց. դեռ այն շրջանից, երբ մեր թատրոնում էր, հիմա նա Թբիլիսիի Գրիբոյեդովի անվան ռուսական պետական դրամատիկական թատրոնի դերասանուհի է։ Այս ներկայացումը մեր առաջին համատեղ աշխատանքն է, իմիջիայլոց, այդ դերը պիեսում չկար ,ես ու Իրան ստեղծեցինք այն եւ, երեւի հանդիսատեսն էլ համաձայն է մեզ, որ այդ դերը ավելորդ չէ ներկայացման մեջ։ Իհարկե, շնորհիվ Իրայի խաղի։ Մյուս դերակատարներն արդեն ի’մ երեխաներն են. ես ինձ թույլ եմ տալիս նրանց այդպես անվանել, որովհետեւ նրանցից •րեթե բոլորը, ավելի շուտ՝բոլորը իմ նախկին ուսանողներն են։ Դա ե’ւ •լխավոր հերոս Գիոր•ի Կոշկելովն է(Վենսա), ե’ւ Սվետլանա Թարխանովան(Սոֆի), ովքեր, ի դեպ, իմ տարբեր տարիների ուսանողներն են, որ ստուդիա եկան երեխա ու, աճելով, դարձան թատրոնի դերասաններ։ Այս ներկայացման մեջ, նրանց հետ, բնականաբար, խնդիրներ չունեցանք։ Նույնը՝ ներկայացումից ներկայացում հանդիսատեսի համակրանքը շահող Սեր•եյ Սաֆարյանը(Կուֆիսել), Քրիստինե Թումասյանը(Մինուշոն), Արթուր Գրի•որյանը(Գիյոմ): Ահա, այս խմբով փորձեցինք ստեղծել մի անսամբլ, որտեղ յուրաքանչյուրը իր պարտիտուրան ունենալով, կազմում էր ամբողջականության մի անբաժանելի մաս: Չեմ կարող չնշել ներկայացման երաժշտության մասին, ինչը, Վալերի Ամիրաղյանի արհեստավարժ ընտրությամբ նպաստեց ներկայացման մեջ ստեղծելու Ֆրանսիայի կոլորիտը։ Երաժշտությունը, կարծես, առանձին դերակատար լինի պիեսում: Այն այնպե’ս հա•եցրեց ներկայացումը Ֆրանսիայով, որ ավելորդ դարձավ ազ•ության շեշտադրումը: Պիեսի հերոսները, ասես, մեր ընտանիքի անդամներն են, մեր հարեւանները, այս զ•ացումը հարուցելուն մեծապես օժանդակեց պիեսի երաժշտությունը։ Անշուշտ, իր դերը, ներկայացման հաջողության մեջ, կատարեց նաեւ Մալխազ Իոբաշվիլու իրականացրած նկարչական ձեւաւորումը։ Թեպետ, թատրոնի սուղ միջոցների պատճառով՝ նրան չհաջողվեց անել ցանկացածը, բայցեւ •տնվեց խորհրդանշային կարեւոր մի պատկեր՝ եռանկյունին, եթե հիշում եք։ Այս դեպքում եռանկյունին խորհրդանշում է կյանքի այն սուր անկյունները, որոնք մշտապես ուղեկցում են մեզ առօրյայում։ Առանց դրանց •ուցեեւ անհետաքրքիր լինի կյանքը: Դա միաժամանակ եռամիասնության խորհրդանիշ է եւ տվյալ պարա•այում ամփոփում է ես ընտանիք աշխարհ թեմաները: Եւ, իհարկե պետք է նշենք Մանանա Կարապետյանի թար•մանական ջանադիր, մանրակրկիտ աշխատանքի մասին, ինչը նպաստեց տեքստի բնական մատուցմանը: -Ամենից ավելի ի՞նչ կուզենայիք բերեր ձեզ 2009-ը: -Ես ուզում եմ, որ նա բերի անսահման բարություն: Եթե լինի բարին, մնացյալն ինքնին կլինի։ Մեր ամենամեծ խնդիրն այսօր այն է, որ մենք այնքան էլ բարի չենք իրար նկատմամբ։ Իսկ ա’յս տարին, համոզված եղեք, Բարին կբերի, քանի որ նրանով սկսվում է բարու դարա•լուխը։ -Շնորհակալություն զրույցի եւ բարի հույսի համար: Զրուցեց ՋՈՒԼԻԵՏԱ ԲԱԴԱԼՅԱՆԸ Quote Link to post Share on other sites
Tereza Posted January 15, 2009 Report Share Posted January 15, 2009 Ну спасибо Figaro, отличная статья, просто нет слов… -Ձեզ համար, իբրեւ ռեժիսորի, կարեւո՞ր է , որ Դուք ներկայացման մեջ ներդնեք Ձե’ր ենթատեքստը: -Ցանկացած ռեժիսոր ունի այդ ենթատեքստը: -Եւ որն է ձե’րը_ -Իմը, որը ջանում եմ ներկայացումից ներկայացում զարգացնել, «Անճոռնի ճուտիկը» հեքիաթի թեման է: Ընդհանրապես, ինձ շատ է հետաքրքրում փոխակերպման երեւույթը: Ինձ համար անհասկանալի է բնության այդ գաղտնիքը, երբ տգեղ թռչունը վերածվում է գեղանազ կարապի կամ՝ որդը դառնում է թիթեռ… իմ բեմադրություններում ես հենց այդ պայծառափոխությունն եմ ուզում ցույց տալ: Должна признаться, что темой разгадки таинственного «преображения - самореализация», как раз, заразилась я от Левона Акоповича, когда мне посчастливилось с ним работать. В дальнейшем именно «преображение» стало основным объектом моего изучения в области науки психология. Вот так, вот, Левон Акопович, кроме хороших спектаклей, умеет и корректировать судьбы однако… Но, какие были дниии… - За чашечкой кофе - , с горячими булочками, самовольно отлучившиеся от суеты мира сего, мы познавали, эту вечную тайну Человеческой Души и Сознания… -Լեւոն Ուզունյանը ո՞րն է համարում հաջողության ի’ր բանալին։ -Երեւի ա’յն, որ չեմ սիրում արհեստական էֆեկտ ստեղծել, արհեստական տպավորություն հարուցել… Չեմ սիրում բեմի վրա դիկտատոր լինել… Ինձ համար կարեւոր է, որ դերասանը ո’չ իմ թելադրանքով, այլ իր ներքի’ն համոզմունքով անցնի մի կետից մյուսը։ Ինքնուրույնաբար գիտակցի ա’յն բնականը, ինչ պետք է արվի տվյալ դեպքում։ Այդ պարագայում նա երբեք չի հարցնի՝ «Իսկ ինչո՞ւ եմ ես այս անում»։ Այդ հարցը չպիտի ծնվի դերասանի մեջ։։ Վերջապես, կարեւորը ռեժիսորի համար ա’յն ընդհանուր մթնոլորտի ստեղծումն է, որը դերասանին ստիպի հաճույքով գալ փորձի։ Это действительно так, я тоже все помню… Скажу Вам по секрету, атмосфера, которая создается в процессе творческой работы с ним, имеет магическую, неописуемую словами природу, которой, в равной степени владеет Мастер Сценической Жизни - Левон Акопович Узунян. -Այլ կերպ ասած, ձեր դերասանների բախտը բերել է… Однозначно – Да! Это великое счастье работать и творить с Левоном. -Ես կասեի, որ նաեւ ի’մ բախտն է բերել։ На мой взгляд, в этом искреннем ответе и заключается таинственный ключ успеха Левон Акоповича! Уточняю, на мой взгляяяяд… -Պիեսի հերոսի բախտը, իրոք, բերում է, իսկ ի՞նչ դաս կարող է քաղել դրանից մեր ա’ յն հանդիսատեսը, որը չունի իր «բոսի» հետ խնամիանալու եւ այդպիսով գործ գտնելու հնարավորություն, ինչպես դա կատարվում է ներկայացման մեջ։ -Այսօրվա իրականությունը շատ բարդ է, կյանքը ծանր է։ Արժի՞, արդյոք, էլ ավելի թանձրացնել երանգը եւ ասել, թե, գիտե՞ք, մենք ավելի վատ ենք ապրում, քան իրականում տեսնում եք… Ես խուսափել եմ այդ թանձրացումից եւ ուզում եմ, որ հանդիսատեսը լավ տրամադրությամբ համակվի, չէ՞ որ նա եկել է՝ գեթ մի կարճ միջոց մոռանալու իր խնդիրները։ Հարկավոր է նրան հուսադրել, եւ դա է մեր նպատակը։ «Театр - как оружие и Театр - как лекарство»… Իսկ այն, որ մենք վատ եք ապրում, իրականում, ժամանակավոր երեւույթ է։ Այս զգացումը պետք է հարուցի ներկայացումը։ Ինչ կատարվում է բեմին, մի փոքր այլ կերպ կարող է կատարվել նաեւ մեր կյանքում։ Չէ՞ որ մենք չգիտենք, թե ուրախությունը կամ տխրությունը, երջանկությունը կամ դժբախտությունը ինչ ճանապարհներով են գալիս մեզ։ Եւ դա մեր կյանքի իմաստն է։ Ամենայն հավանականությամբ, նույն կերպ, նույնիսկ մեր բարդ կյանքում, բոլորովին պատահաբար, կարող ես դուրս գալ տանից աշխատազուրկ եւ վերադառնալ աշխատանք գտած՝ ինչ որ ծանոթի կամ անծանոթի աջակցությամբ։ Դա եւս հնարավոր ու նույնքան անհերքելի է։ Абсолютно верно. Это инвариант события, которое обладает своей строго определённой геометрией. Но, это уже другая тема. -Դուք կարեւորո՞ւմ եք ներկայացման անպայման երջանիկ ավարտը։ -Այո, եւ, ընդհանրապես, ես կողմ եմ «happy end» ին։ Ну как мне промолчать? Ну как иначе обозначить суть, чтоб не было бы это и громко, и одновременно справедливо и заслуженно… Левон Акопович Вы Человек – Творец! Спасибо, что Вы Есть! Տեղին է, այս հարցի հետ կապված, մի միջադեպ հիշելը։ Նոր էի վերադարձել Մոսկվայից եւ աշխատում էի, այսպես ասած, մոսկովյան հովերով։ Հանգուցյալ Սոս Նիկոլայեւիչ Սոսյանը՝ Վրաստանի վաստակավոր արտիստը, տեսնելով իմ այդ ջանքերը, փորձից հետո՝ մտերմորեն ասաց. «Լեւոն, դու կարող ես բեմադրել ի՜նչ ուզենաս, հերոսներիդ կարող ես ներկայացնել ամենադրամատի՜կ վիճակներում, բայց այդ ամենը մի պայմանով, որ վերջում նրանք ամուսնանան»։ Հետագայում ինքս էլ համոզվեցի, որ հանդիսատեսին շատ է պետք, որ ներկայացումը երջանիկ ավարտ ունենա։ Мудрый наш Сос Николаич! -Իմիջիայլոց, ներկայացումից հետո՝ շատերը զարմանում էին, որ ֆրանսիացուն նույնպես կարող է մտահոգել իր 18-ամյա դստեր գիշերը տուն չգալը։ -Շատ իզուր է այդ զարմանքը։ Սովորաբար, մեր սխալ մոտեցումը գալիս է նրանից, որ մենք, ըստ ֆիլմերի, ստեղծել ենք ֆրանսիացու մեր ստերեոտիպը։ Ճիշտ այդպես էլ ֆրանսիացին ունի կովկասցու իր ստերեոտիպը։ Իրականում այդպես չէ։ Ах, эти стереотипы… Ай, ай, ай... Один из наших мною уважаемый юзер, сказал бы сейчас: «матрица с вами»… :lol: :lol: :lol: Это шутка, однако… -Ի՞նչ կարծիքի եք դերակատարների մասին։ -Ես սիրում եմ իմ դերասաններին։ ես շա՜տ եմ սիրում իմ դերասաններին։ Հատկապես այն պահերին, երբ աշխատում եմ նրանց հետ, պաշտում եմ նրանց։ Աշխատելիս՝ ինձ համար չկա վատ դերասան։ Դա իմ մտածելակերպն է ։ Ես այդպես եմ ապրում։ И похоже, что это взаимно! Այդպես, ահա, ես շատ ուրախ եւ գոհ եմ, որ աշխատում եմ Վրաստանի վաստակավոր արտիստ Ժիրայր Կարապետյանի հետ(Մարտինե)։ Արտաքինից բխող իր, այսպես ասած, ողջ տրամաբանականությամբ հանդերձ, նա նեքին բացառիկ խորքով օժտված դերասան է։ Կարապետյանի խաղը հագեցված է ենթատեքստերով, ինչը նա վարպետորեն դրսեւորում է այնպիսի նյուանսներով, որ նույնիսկ դժվար է ենթադրելը։ Հետո, նա ավանդական դպրոցի այն ներկայացուցիչն է, որն իր դերը ստանալուց հետո, այն արտագրում է, որպեսզի դարձնի ի’ր ձեռագիրը, ի’ր տեքստը ու իր դերը։ Այդ շատ կարեւոր է եւ ուսանելի երիտասարդների համար։ Ооо, несравненный Жирайр – обожаю! Ես հաճույքով եմ աշխատում Անժելա Ղազարյանի հետ (տիկին Մարտինե)։ Շատ ինքնատիպ դերասանուհի է, շատ անդադրում, երբեք եղածով չբավարարվող։ Անընդհատ որոնում է եւ, ամենալավ իմաստով, անընդհատ ուտում է ինքնիրեն։ Так, так… она долго ждала этой роли… недавно получила смс, вот текст: «Какой интересный отзыв о г-же Мартине: женщина похожая на свою гостиную!?» и все… даже не знаю как ответить… мне показалась, что она хохочет своим звонким, как «колокольчик» голосом, а теперь задумалась, а может правда «!?», все гораздо серьезнее, чем я подумала… Իրա Բադալյանին(Վյուրմ) ճանաչում եմ շատ վաղուց. դեռ այն շրջանից, երբ մեր թատրոնում էր, հիմա նա Թբիլիսիի Գրիբոյեդովի անվան ռուսական պետական դրամատիկական թատրոնի դերասանուհի է։ Այս ներկայացումը մեր առաջին համատեղ աշխատանքն է, իմիջիայլոց, այդ դերը պիեսում չկար ,ես ու Իրան ստեղծեցինք այն եւ, երեւի հանդիսատեսն էլ համաձայն է մեզ, որ այդ դերը ավելորդ չէ ներկայացման մեջ։ Իհարկե, շնորհիվ Իրայի խաղի։ Я представляю, как это было безумно интересно… Ирина – находка! :rolleyes: Մյուս դերակատարներն արդեն ի’մ երեխաներն են. ես ինձ թույլ եմ տալիս նրանց այդպես անվանել, որովհետեւ նրանցից գրեթե բոլորը, ավելի շուտ՝բոլորը իմ նախկին ուսանողներն են։ Դա ե’ւ գլխավոր հերոս Գիորգի Կոշկելովն է(Վենսան), ե’ւ Սվետլանա Թարխանովան(Սոֆի), ովքեր, ի դեպ, իմ տարբեր տարիների ուսանողներն են, որ ստուդիա եկան երեխա ու, աճելով, դարձան թատրոնի դերասաններ։ Այս ներկայացման մեջ, նրանց հետ, բնականաբար, խնդիրներ չունեցանք։ Նույնը՝ ներկայացումից ներկայացում հանդիսատեսի համակրանքը շահող Սերգեյ Սաֆարյանը(Կուֆիսել), Քրիստինե Թումասյանը(Մինուշոն), Արթուր Գրիգորյանը(Գիյոմ): Ну слов нет, ей Богу! Ահա, այս խմբով փորձեցինք ստեղծել մի անսամբլ, որտեղ յուրաքանչյուրը իր պարտիտուրան ունենալով, կազմում էր ամբողջականության մի անբաժանելի մաս: Չեմ կարող չնշել ներկայացման երաժշտության մասին, ինչը, Վալերի Ամիրաղյանի արհեստավարժ ընտրությամբ նպաստեց ներկայացման մեջ ստեղծելու Ֆրանսիայի կոլորիտը։ Երաժշտությունը, կարծես, առանձին դերակատար լինի պիեսում: Այն այնպե’ս հագեցրեց ներկայացումը Ֆրանսիայով, որ ավելորդ դարձավ ազգության շեշտադրումը: Պիեսի հերոսները, ասես, մեր ընտանիքի անդամներն են, մեր հարեւանները, այս զգացումը հարուցելուն մեծապես օժանդակեց պիեսի երաժշտությունը։ Валера тонкий и чуткий мастер, словом, знал и знает свое дело! Անշուշտ, իր դերը, ներկայացման հաջողության մեջ, կատարեց նաեւ Մալխազ Իոբաշվիլու իրականացրած նկարչական ձեւաւորումը։ Թեպետ, թատրոնի սուղ միջոցների պատճառով՝ նրան չհաջողվեց անել ցանկացածը, բայցեւ գտնվեց խորհրդանշային կարեւոր մի պատկեր՝ եռանկյունին, եթե հիշում եք։ Այս դեպքում եռանկյունին խորհրդանշում է կյանքի այն սուր անկյունները, որոնք մշտապես ուղեկցում են մեզ առօրյայում։ Առանց դրանց գուցեեւ անհետաքրքիր լինի կյանքը: Դա միաժամանակ եռամիասնության խորհրդանիշ է եւ տվյալ պարագայում ամփոփում է ես ընտանիք աշխարհ թեմաները: А Малхаз – супер, не сомневаюсь… Եւ, իհարկե պետք է նշենք Մանանա Կարապետյանի թարգմանական ջանադիր, մանրակրկիտ աշխատանքի մասին, ինչը նպաստեց տեքստի բնական մատուցմանը: Вот Манану к моему великому сожалению, не помню. -Ամենից ավելի ի՞նչ կուզենայիք բերեր ձեզ 2009-ը: -Ես ուզում եմ, որ նա բերի անսահման բարություն: Եթե լինի բարին, մնացյալն ինքնին կլինի։ Մեր ամենամեծ խնդիրն այսօր այն է, որ մենք այնքան էլ բարի չենք իրար նկատմամբ։ Իսկ ա’յս տարին, համոզված եղեք, Բարին կբերի, քանի որ նրանով սկսվում է բարու դարագլուխը։ Воистину! -Շնորհակալություն զրույցի եւ բարի հույսի համար: Զրուցեց ՋՈՒԼԻԵՏԱ ԲԱԴԱԼՅԱՆԸ; Дорогая Джульетта, и Вам огромное Спасибо, за прекрасную беседу, которую вы вели так профессионально, что смогли погрузить читателя в живую атмосферу былого общения за чашечкой кофе... Ловите заслуженный букетик. Quote Link to post Share on other sites
Figaro Posted January 18, 2009 Report Share Posted January 18, 2009 Левон Акопович Вы Человек – Творец! Спасибо, что Вы Есть! Дорогая Тереза, я передал Ваш Post Левону Узуняну. Он был очень тронут Вашими словами и сказал, что не заслуживает такой высокой оценки, которой Вы его наградили. Он передает Вам большие приветы и благодарит за те слова, которыми Вы одарили его и всех участников (бывших Ваших коллег) этого спектакля. СПАСИБО! Quote Link to post Share on other sites
Tereza Posted January 20, 2009 Report Share Posted January 20, 2009 СПАСИБО! Quote Link to post Share on other sites
Figaro Posted January 21, 2009 Report Share Posted January 21, 2009 :lol: Quote Link to post Share on other sites
Катарина Posted January 31, 2009 Report Share Posted January 31, 2009 Здравствуйте, а можно присоединиться к Вашей беседе. Здесь очень интересно, тем более, что я тоже поклонница Тбилисского Государственного Армянского Драматического Театра имени Петроса Адамяна. Quote Link to post Share on other sites
Tereza Posted January 31, 2009 Report Share Posted January 31, 2009 (edited) Добро пожаловать уважаемая Катарина! Очень рада видить Вас на нашем форуме! Искренне надеюсь,что Вам здесь понравится и Вы захотите остаться надолго... Edited January 31, 2009 by Тереза Quote Link to post Share on other sites
Figaro Posted January 31, 2009 Report Share Posted January 31, 2009 Здравствуйте, а можно присоединиться к Вашей беседе. Здесь очень интересно, тем более, что я тоже поклонница Тбилисского Государственного Армянского Драматического Театра имени Петроса Адамяна. Конечно, конечно! Рады, рады! Всем друзьям (и не только друзьям) Тбилисского Государственного Армянского Драматического Театра – мы всегда рады! Кстати появилась статья о спектакле «Чао» в грузинском журнале «Qartuli elita» ("Грузинская Элита") http://www.ouzounian.narod.ru/2teatr/216/elita.html Quote Link to post Share on other sites
Tereza Posted January 31, 2009 Report Share Posted January 31, 2009 Спасибо и Кристине Аракеловой, за то, что дала возможность выразиться начинающим актерам театра. Это радует! Quote Link to post Share on other sites
Катарина Posted January 31, 2009 Report Share Posted January 31, 2009 Большое спасибо! "Чао" - это новая премьера в театре?...Жаль, я не видела этот спектакль. Но, я уверенна, что спектакль прошел великолепно. Левон Акопович Узунян - великий мастер. Я не сомневаюсь в его творчестве. :clap: :clap: :clap: Quote Link to post Share on other sites
Hambarcum Posted January 31, 2009 Author Report Share Posted January 31, 2009 Kto somnivaetsa v ego tvorchestve, pust pervi kinet v menia kamen! Quote Link to post Share on other sites
Tereza Posted February 1, 2009 Report Share Posted February 1, 2009 (edited) Kto somnivaetsa v ego tvorchestve, pust pervi kinet v menia kamen! Гравитация не сработала... камнепада не было Hambarcum, и слава Богу... :lol: Это значит, что скептиков и сомневающихся нет... вот и замечательно правда! Edited February 1, 2009 by Тереза Quote Link to post Share on other sites
Tereza Posted February 1, 2009 Report Share Posted February 1, 2009 Большое спасибо! "Чао" - это новая премьера в театре?...Жаль, я не видела этот спектакль. Но, я уверенна, что спектакль прошел великолепно. Левон Акопович Узунян - великий мастер. Я не сомневаюсь в его творчестве. :clap: :clap: :clap: Катарина! А какие из его работ Вы бы хотели особо отметить? Поделитесь пожалуйста... Quote Link to post Share on other sites
Катарина Posted February 1, 2009 Report Share Posted February 1, 2009 Катарина! А какие из его работ Вы бы хотели особо отметить? Поделитесь пожалуйста... "Безымянная звезда", "Уходящая ночь", "Будьте здоровы", "Беги от своей жены". А еще мне очень понравился спектакль "Волки и овцы", хотя, эта пьеса не в стиле Л.А.Узуняна, он безупречно справился с постановкой этой актуальной пьесы. Несмотря на то что, мое отношение к Островскому довольно прохладное, могу сказать, что на сцене спектакль смотрелся. Режиссеру удалось раскрыть актеров совсем иначе, все актеры к которым мы так привыкли были представлены зрителю в ином свете. Больше всех мне понравилась игра актрисы - Снежаны Ягубовой, которая предстала в образе Е.Н. Купавиной. :flower: Quote Link to post Share on other sites
Tereza Posted February 1, 2009 Report Share Posted February 1, 2009 Снежана Ягубова Да Катарина, пожалуй я с Вами соглашусь. Сужу по фото: Купавина - Снежана Ягубова Евлампия замечательно красива, холодновата, обаятельна, искренна, нефальшива... Заметно даже внутренняя жизнь образа нервность... думаю, действительно любит Беркутова... И невольно задаюсь вопросом: а что же дальше, куда будет дальше развиваться ее дарование? Беркутов - Феликс Хачатрян Оооо... "столичная штучка" Остается только восхищаться профессиональным чутьем Левона Акоповича, который так точно выбрал актера на эту ключевую роль. Словом, спектакль думаю удался на славу... Похоже, никто из зрителей, не пожалел, что попал на нее. © фото - Валерий Унанянц - Спасибо Quote Link to post Share on other sites
Tereza Posted February 1, 2009 Report Share Posted February 1, 2009 (edited) - Мне было очень интересно читать рецензию Владимира Саришвили о спектакле "ГОРЕ ОТ ЛЮБВИ" по мотивам водевиля Владимира Сологуба "БЕДА ОТ НЕЖНОГО СЕРДЦА" Водевиль без нафталина Что может быть общего между потравленной молью брачной интригой в русском уезде и мобильными телефонами в руках авлабарских бизнесменов? Режиссеру Тбилисского государственного армянского драматического театра Левону Узуняну и автору перевода - импровизации водевиля Вл. Соллогуба Феликсу Хачатряну удалось найти точки соприкосновения казалось бы несовместимых по жизненному темпу эпох, и выяснилось, что проблема выгодного брака одинаково актуальна для всех времен и народов. Актерский коллектив театра - сплав юности и опыта. Приятно удивили дебютанты - три "невесты" и особенно "жених", которого в кулуарах с доброй иронией величали Пьером Ришаром. (Вы можете смеяться, но что-то в этом есть.) Пластика, мимика, свободная и естественная расстановка речевых акцентов - за все это Ромео Мурадян, Кристина Тумасян, Лиана Хачатрян и Снежана Ягубова должны быть благодарны искре Божьей. Ваган - Ромео Мурадян Гаянэ - Кристина Тумасян Ваган - Ромео Мурадян Рузан - Лиана Хачатрян Ваган - Ромео Мурадян Анаид - Снежана Ягубова Справедливости ради заметим, что не у всех искра Божья обещает разгореться пламенем, но ансамбль состоялся - и это факт. Постановка очень гармонична, и гармонию эту в первую очередь обеспечивает мастерство "зубров" - народных и заслуженных артистов Грузии Аси Жамкочян, Жираира Карапетяна и Норы Оганян, на сценическую долю которых выпали родительские тревоги. Зрители были одарены веселым букетом сердечных приступов, скандалов и обмороков, завершившихся торжеством справедливости (водевильной). Удачно музыкальное оформление спектакля (Э.Григорян ). Бедность - не порок. На скудные средства на уютной сцене на радость зрителям Л.Узунян сумел создать спектакль, заставивший на полтора часа забыть о назойливых буднях и от души посмеяться над "Горем от любви". Владимир САРИШВИЛИ - «Аргументы и факты» №39 (сентябр.1998) Edited February 1, 2009 by Тереза Quote Link to post Share on other sites
Tereza Posted February 1, 2009 Report Share Posted February 1, 2009 (edited) А также рецензия Дианы Шерешашвили "Горе от любви"... Не совсем прав был, пожалуй, великий классик, утверждавший, что все беды - от ума. Спектакль «Горе от любви», премьера которого состоялась недавно на сцене Тбилисского государственного армянского театра имени Петроса Адамяна - лучшее тому подтверждение. - «Беда от нежного сердца» - именно так называется водевиль Вл. Соллогуба конца 18 века, по которой поставлен спектакль - рассказывает режиссер - постановщик Левон Узунян - Главная тема ее - брак по расчету, не потеряла актуальности и сегодня. Поэтому действие спектакля разворачивается в наши дни, в современной среде. Комедия повествует о жизни молодого повесы Вагана, умудрившегося влюбиться одновременно в трех девиц «на выданье». И все бы ничего, но не любовь, а два миллиона долларов его папаши-нувориша греют сердца двух кандидаток в невесты - Анаид и Рузан. После долгих «водевильных» интриг побеждает... бедность Гаянэ. Золушка 90-х, соглашается принять враз обнищавшего принца в качестве будущего супруга, доказывая еще раз - не в деньгах счастье! А две предприимчивые особы, истинные дочери своих акул-мамаш, остаются, как и следовало ожидать, «с носом». - Постановка пьесы, - считает Левон Узунян, - уже сама по себе осуществлялась в условиях почти водевильных. На все про все у нас было... 50 лари. Списанные декорации, отслужившие свой век костюмы обрели в руках мастеров - художников новую жизнь - яркую, сверкающую. Прекрасная музыкальная подборка Эдуарда внесла существенный вклад в успех спектакля. Всего на сцене занято семь актеров. Рядом с профессионалами, народными и заслуженными артистами Грузии Асей Жанкочян, Жирайром Карапетяном, Элеонорой Оганян - молодежь, недавние выпускники театральной студии Ромео Мурадян, Снежана Ягубова, Лиана Хачатрян и Кристина Тумасян.. «Горе от любви» - третий после «Блэза» и «Хозяйки гостиницы» спектакль, поставленный Левоном Узуняном на сцене армянского театра. Режиссер известен грузинскому зрителю по художественному фильму «Падший ангел» с Мамукои Кикалейшвили в главной роли. Премьера 140-го, юбилейного, сезона театра им. Петроса Адамяна прошла при полном аншлаге. Успех ей обеспечили интересная режиссура, великолепная игра артистов и, бесспорно, «неувядающий» сюжет. Диана ШЕРЕШАШВИЛИ - «Свободная Грузия» №271 (2.10.1998) Edited February 1, 2009 by Тереза Quote Link to post Share on other sites
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.