zaratustra

Дети Пикассо- "Как Будда", ни от какой песни такой позитивной энергии не исчерпала еще!

Աբրահամյան, Առաքելյան.. "Հայոց լեզու, շարահյուսություն բաժին" բուհական գրքի մասի՞ն եք խոսքը (որովհետև կա նաև առանձին Աբրահամյան): Եթե այո, ապա պիտի որ նույնը լիներ, որովհետև ժամանակին սովորել և քննություն հանձնել եմ այդ գրքի (դե նաև դասախոսությունների) հիման վրա Ես էլ հանդիպել "джан"-ին, բայց որպես ապագա թարգմանիչ ցանկացա մի քիչ գլուխ ջարդել համարժեքներ գտնելու վրա)) Անկեղծ ասած` գլխի չընկա. "հատվածական բարդությունը նույն հայերենի քերականության մե՞՞ջ է հանդիպել" Ձեզ էլ շնորհակալություն

если ты пьешь с воpами опасайся за свой кошелек если ты пьешь с воpами опасайся за свой кошелек если ты ходишь по гpязной доpоге ты не сможешь не выпачкать ног если ты выдеpнешь волосы ты их не вставишь назад если ты выдеpнешь волосы ты их не вставишь назад и твоя голова всегда в ответе за то куда сядет твой зад пpавда всегда одна - это сказал фаpаон он был очень умен и за это его называли Тутанхамон я знал одну женщину она всегда выходила в окно в ее доме было десять тысяч двеpей но она всегда выходила в окно она pазбивалась насмеpть но ей было все pавно если бы ты знал эту женщину ты бы не стал пить с воpами если бы ты знал эту женщину ты бы не стал пить с воpами ты бы не стал ходить по гpязи и pазбpасываться волосами пpавда всегда одна - это сказал фаpаон он был очень умен и за это его называли Тутанхамон

по лунному свету блуждаю посвистывая но только оглядываться мы не должны идет идет вслед за мной вышиной в десять сажен добрейший князь князь тишины мой князь князь тишины... и горе мне если впал я в безмолвие и уставился на лик луны стон треск стон треск растоптал бы меня растоптал моментально добрейший князь князь тишины мой князь князь тишины...

Pink Floyd - "Wish you were here"

Այս բառի հետ կապված ամեն ինչ սկսվեց նրանից, երբ փորձեցի թարգմանել այն ռուսերեն (ասել, որ այն հայերեն իրակություն է, կարծում եմ` սխալ կլիներ) Ասել, որ այն թարգմանվում է "հոգիս, հոգյակս", ինձ համար բավարար չէ, որովհետև ռուսերենն ունի, չէ՞, դրան համարժեք բառեր: Գուցե բավարարվել նրանով, որ հայերենը պարզապես ճոխ է՞ Իսկ բառի "մարմին" իմաստի մասին ինքս էլ մտածել եմ: Իսկ եթե հենվեմ այն տրամաբանության վրա, որ "հոգի" բառի նախնական իմաստը "շունչ է" (հնում մարդիկ կարծում էին, թե մարդու հոգին նրա շնչի մեջ է (Շունչը փչեց, իսկ շունչը, հետևում է, մարմնի մեջ է, ապա գուցե "ջան" բառի դեպքում նույնացվա՞ծ են նաև "հոգին" ու "մարմինը" Փաստորեն "ջանը" հայկական արմատ չէ... բայց այնքաաաան հայկական է!

Գուցե "հեռվից" մոտենամ նյութին, բայց կարծում եմ, որ այս տերմինների մեջ չխճճվելու համար` անհրաժեշտ է բուն քերականությունից սկսել: Հայերենում նախադասությունները լինում են միակազմ և երկկազմ: Երկկազմ նախադասությունների հետ ամեն ինչ ավելի պարզ է` այստեղ առկա են (կամ կարող են լինել; այսինքն վերականգնելի են)նախադասության 2 գլխավոր անդամներն էլ` ենթական և ստորոգյալը: Միակազմ նախադասությունների դեպքում գլխավոր անդամներից որևէ մեկը բացակայում է (և այն վերականգնելի չէ): Միակազմ նախադասությունները լինում են բայական և անվանական: Բայական միակազմ նախադասություններում ենթական բացակայում է: Բայական միակազմ նախադասությունները լինում են. 1. անդեմ բայական միակազմ նախադասություններ. արտահայտվում է անորոշ դերբայով (օր.`Չծխե'լ: Հեռանա՜լ, մոռանա՜լ) 2. դիմավոր բայական միակազմ նախադասություններ: Սրանք իրենց հերթին լինում են անորոշ-դիմավոր բայական միակազմ (օր.`Քեզ կանչում են), ընդհանրացնող-դիմավոր բայական միակազմ (օր.` Գնա մեռիր, արի սիրեմ Ճտերն աշնանն են հաշվում) և միադիմի բայական միակազմ նախադասություններ (Անձրևում է: Մթնել է: Հետը խոսել չի լինում: Հրաժարվել չկա: Փաստորեն միակազմ նախադասության այս երկու տեսակն էլ` անդեմ բայական և դիմավոր բայական, բնույթով անենթակա նախադասություններ են, քանի որ չունեն և չեն կարող ունենալ ենթակա: Անվանական միակազմ նախադասությունները լինում են միադիմի և անդեմ: Միադիմի անվանական միակազմ նախադասությունը կազմված է որևէ խոսքիմասային անդամից (հիմնականում` գոյական) + բայական հանգույց (է, կա, կլինի և այլն.), օր.` Ձմեռ է: Ցուրտ է: Մութ է: Մառախուղ է:Գիշեր է: Անդեմ անվանական միակազմ նախադասություններում բայական հանգույցը բացակայում է, օր.` Աշուն: Լռությո'ւն: Անիմաստ երազանք: Փաստորեն, անդեմ կարող են լինել և բայական միակազմ նախադասությունները, և անվանական միակազմ նախադասությունները: "Ներկաներից չամաչեց" նախադասույթյան ենթական կարելի է վերականգնել` "ՆԱ ներկաներից չամաչեց", հետևաբար, այն պարզապես զեղչված ենթակայով ԹԵՐԻ նախադասություն է:

Небольшая разница Один восточный властелин увидел сон – будто у него выпали один за другим все зубы. В сильном волнении он призвал к себе толкователя снов. Тот выслушал его озабочено и сказал: «Повелитель, я должен сообщить тебе печальную весть. Ты потеряешь одного за другим всех своих близких». Эти слова вызвали гнев властелина. Он велел бросить несчастного в тюрьму и призвать другого толкователя, который, выслушав сон, сказал: «Я счастлив сообщить тебе радостную весть! Ты проживёшь долгую жизнь и переживёшь всех своих родных». Властелин был обрадован и щедро наградил предсказателя. Придворные удивились. «Ведь ты сказал ему то же самое, что и твой предшественник, так почему же он был наказан, а ты вознаграждён?» - спрашивали они. На что последовал ответ: «Всё зависит от того, как сказать то, что сказано».

Когда человек пришел к Богу, тот показал человеку весь его жизненный путь. И этот путь состоял из двойной цепочки следов. -Но, чьи же вторые следы? - удивился человек. -Мои - ответил Бог - я всегда был рядом с тобой. Но тут человек заметил, что в некоторых, особенно трудных, местах его жизненного пути была только одна цепочка следов. -Боже! Так ты все-таки покидал меня! И именно тогда, когда мне больше всего была нужна Твоя помощь!! -Дурачок! - сказал Бог - в этих местах я нес тебя на руках!

Индийская притча Бог повсюду Нанак, основатель сикхизма, был простым и красивым человеком. У него был всего один ученик, которого он ничему никогда не учил. Он просто вдохновенно пел, а ученик подпевал ему и играл на простом музыкальном инструменте. Рассказывают такую историю. Однажды Нанак отправился путешествовать. Он обошёл Аравию и добрался до Мекки, где хранится святыня мусульман — чёрный камень Кааба. Было уже поздно. Нанак помолился и прилёг отдохнуть. Но к нему подошли хранители святыни и сказали, что такое поведение кажется им невероятным: — Вы пришли из Индии, где люди знают, как быть уважительными. Вы легли ногами в сторону нашего священного камня. Это задевает наши религиозные чувства. Для нас этот камень представляет Бога, в нём заключено божественное. Нанак сказал: — Вы сказали, что ваш Бог заключён в этом камне, но мой Бог не заключён ни в чём. Поэтому куда бы я ни повернул свои ноги, Он будет там.

Շնորհակալություն "Ջան" բառի ստուգաբանության մասին ինձ հարցրել էր մի ընկեր, որ ազգությամբ ռուս է: Նրան բառը ստւգաբանել էին որպես "հոգի", և այն հանգամանքը, որ "ջանը" գործածական է նաև վրացերենում, առիթ էր տվել նրան կասկածել բառի ծագմանը: Անշուշտ, գիտեմ, թե ինչպես է հայերեն թարգմանվում zaratustra-ն, բայց որպես կեղծանուն այն ավելի հասկանալի է մարդկանց, երբ գրվում է zaratustra. Ուզում եմ ավելացնել, որ ես կրակապաշտ չեմ, ինչպես մի անգամ կարծեց գրագետ ու բանիմաց դասախոսներիցս մեկը, երբ պարզեց, որ անունը վերցրել եմ Նիցշեի "Այդպես խոսեց Զրադաշտը" աշխատությունից: Ի դեպ, կա վարկած, որ քրիստոնեությունը նախնական վիճակում իրենից նեկայացրել է արևի պաշտամունք Հայկական լեռնաշխարհում: Սրա մասին աշխատություն է գրվել պատմաբան Է.Դանիելյանը, որտեհ կան մեր հավատքի ծագման վերաբերյալ բառերի ստուգաբանություններ, որոնց ես, հնարավորության դեպքում, կծանոթացնեմ:

Օգնեք պարզել "ջան" բառի ստւգաբանությունը, արդյո՞ք հայկական արմատ է. Շնորհակալություն

Что именно? Можно обсудить, всегда интересно.

Ага.

Люди, не хватит ли копаться - металл, панк, алтернатив... рок ли это...Выходит от сердца? Пета всем сердцем, проочувствована, прожита всей душой, берет за душу откровенностью и честностью? Значит это рок!

We passed upon the stairs, we spoke of was and when Although I wasn't there, he said I was his friend Which came as some surprise I spoke into his eyes I thought you died alone, a long long time ago Oh no, not me I never lost control You're face to face With the man who sold the world I laughed and shook his hand, and made my way back home I searched for form and land, for years and years I roamed I gazed a gazley stare at all the millions here We must have died alone, a long long time ago Who knows, not me We never lost control You're face to face With the man who sold the world

So, so you think you can tell Heaven from Hell, blue skies from pain. Can you tell a green field from a cold steel rail? A smile from a veil? Do you think you can tell? And did they get you to trade your heroes for ghosts? Hot ashes for trees? Hot air for a cool breeze? Cold comfort for change? And did you exchange a walk on part in the war for a lead role in a cage? How I wish, how I wish you were here. We're just two lost souls swimming in a fish bowl, year after year, Running over the same old ground. What have you found? The same old fears. Wish you were here.

Понимаем мысли Ницше?!

Shnorhakalutyun!

Պատերը քառաձայն նվվում են. առաստաղից բողոք են առաքում առ երկինք, բայց ի՞նչ անի լույսը, եթե փոքրիկ տանտերը որոշել է կտրել մեծ տան միացնող լարերը: Բայց լսիր', սեղանի ծայրին մի' նստիր, մի հարբած կենաց սեղմի'ր բաց կրծքիդ ու ուղևորվի'ր իմ բնակարան: Ես բարի եմ այսօր. մի զույգ մոմ եմ գնել ու վառել, վառել, վառել... Նայեցի տարիներ առաջ ներկված պատերիս ու նորից դարձա մարդամոտ (չէ~, ես հարբած չե~մ): Հանկարծ մի դատարկ աթոռ գտա սենյակի մեջտեղում. ճիշտ ես, ես ել զարմացած եմ ` ինչպե՞ս չէի նկատել: Հանկարծ այդ պայծա~ռ-պայծա~ռ լույսից մի անհայտ վարպետ դեմքեր է հյուսում, իսկ ես նայում եմ աթոռի~ն, այն աթոռի~ն... Սկզբում խոսում են ոտքերս, որ դանդա~ղ-դանդա~ղ շարժվում են դեպի այն անհաս երազը, հետո խոսում են ձեռքերս, որ չգիտես ինչու իր իսկ սարդոստայնի մեջ խճճված սարդ են հիշեցնում. հա, ես հասկացա~: Ի՞նչ: Կասեմ` երբ տեղ հասնես: Հետո ճոճանակի ձայնը կարոտից մարում է, իսկ ես, դեռ ոտքի վրա, ուժ եմ փնտրում, որ համոզեմ` ժամանակը կանգ չառնի: Լսի'ր, ես վախենում եմ, որ լույսը կկորցնի իր իմաստը, լսի'ր, ես վախենում եմ, որ աթոռը կհոգնի սպասելուց: Եթե կարողանայի ինքս նստել այնտեղ, եթե այն կարողանար հետս զրուցել...

Դադարել է վաղուց – անձրևը, Լայն բացել է բերանը – արևը. Ինչ-որ բան լալիս է իմ ներսո'ւմ, Ինչ-որ բան ժպիտներ է խժռում: Ճանապարհը – նորից – բազմաթև – Ընտրության իր երգն է երգում. Վախի ու ցավի համբույր – Կույր քնից ելած հին դև: Օդը – կլլում եմ: Սնվե'ք, բառե'ր, Գահս հանձնեք – մտքի'ն: Բայց ես – Փորձում եմ խաբել ինքս ինձ, Որ հետո մյուսներին էլ խաբեմ: Բառեր – մեծն անզորություն. Չեն օգնում – հոգնություն. Իմաստը – շոշափի'ր, շտապի'ր. Վառվում է ինչ-որ բան – ներսո'ւմ: Իսկ ջուրը – չեմ գտնում, Իսկ ոտքը – չի կանգնում, Բայց քայլս չի ստացվում. Դատարկություն: